Αντιγράφουμε από την εφημερίδα «Πολίτης» (01/06/2008) και συγκεκριμένα από την στήλη του “Κοριού” με τίτλο «Την κουτάλα ουκ ελάττω παραδώσω»:

«Ο τουρκικός Τύπος ωρύεται (αυτοί είναι χειρότεροι από τους δικούς μας) για τα εγκαίνια του μνημείου για τους Αρμενίους. Κι εσύ, βρε σύντροφε, τι τα ήθελες τα μνημεία για την Αρμενία. Λύσαμε τα δικά μας και θα πάμε στο αρμενικό που είναι πρόβλημα του Πρώτου Παγκοσμίου; Γιατί δεν έστειλες τον Καρογιάν που είναι και Αρμένης, να τον φωτογραφίσει και ο Κλεάνθους με την αρμένικη σημαία, για να εμπλουτίσει και το προσωπικό του αλμπούμ με τον αγαπημένο του ήρωα;»

Τι έκανε ο Χριστόφιας που θύμωσε τον τουρκικό Τύπο, τον τουρκικό Στρατό και τους απολογητές του, και συνεπώς και τον σχολιαστή του “Πολίτη”;

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας παρευρέθηκε στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου των Θυμάτων την Αρμενικής Γενοκτονίας και των Αρμενίων Προσφύγων του 1915-1923 στη Λάρνακα, στις 28 Μαΐου 2008. Στην ομιλία του, μεταξύ άλλων, είπε τα εξής, κατά τον “Πολίτη“, «απαράδεκτα»:

» Ο χώρος όπου έχει στηθεί το μνημείο είναι συμβολικός καθώς υποδεικνύει το σημείο όπου οι πρώτοι Αρμένιοι πρόσφυγες διαφεύγοντας τις διώξεις του 1915 πρωτοπάτησαν το πόδι τους στην Κύπρο. Στις Φοινικούδες της Λάρνακας , ως τη γη της σωτηρίας για χιλιάδες Αρμένιους, έφτασαν οι βάρκες και τα πλοιάρια που κουβαλούσαν την Αρμενική προσφυγιά, που γλίτωσαν από τον κατατρεγμό και βρήκαν στην πόλη το πρώτο καταφύγιο μετά τη διάσωσή τους. Το Μνημείο αποτελεί έκφραση ευγνωμοσύνης στο λαό της Κύπρου, στους απλούς ανθρώπους αυτού του φιλόξενου τόπου για την συμπαράσταση και βοήθειά του προς τους Αρμένιους πρόσφυγες. Το μνημείο όμως είναι επίσης αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων εκείνης της καταστροφής και του ξεριζωμού.  [...]

» Ο σεβασμός και η αλληλεγγύη αλλά και τα πολύ δυνατά αισθήματα αγάπης προς την φιλοπρόοδη Αρμενική κοινότητα είναι δεδομένα. Δεσμοί φιλίας πολλών δεκαετιών αλλά και κοινοί αγώνες χαρακτηρίζουν την ιστορική διαδρομή των Ελληνοκυπρίων και των Αρμενίων στον τόπο μας. [...] Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως σαν αποτέλεσμα των προνοιών των συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου η Αρμενική κοινότητα της Κύπρου με την ελεύθερη βούληση της επέλεξε το 1960 να συμβαδίσει και να συμπορευθεί με την Ελληνοκυπριακή κοινότητα.

» Είναι μακρύς, πολύ μακρύς ο κατάλογος των Αρμενίων κατοίκων της Κύπρου, που σαν ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, άνθρωποι της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών βρίσκονται μεταξύ των πιο διακεκριμένων ανθρώπων αυτού του μικρού τόπου και τιμούν την Κύπρο και το λαό μας και εδώ και στο εξωτερικό. Άνθρωποι που μας τιμούν όλους και που όλοι εμείς ανεξαίρετα νοιώθουμε περήφανοι για αυτούς [Ομιλία Δημήτρη Χριστόφια, 28/05/2008, Λάρνακα].

Μνημείο αφιερωμένο στην Γενοκτονία των Αρμενίων στην Βουδαπέστη. Βεβηλώθηκε πριν λίγους μήνες [πηγή: GenocideMuseum.am, 26/04/2008]. Ο “Πολίτης” βεβήλωνει, με την πένα του, την μνήμη των Αρμενίων, κάνοντας ουσιαστικά το χατίρι του «ωρυόμενου» τουρκικού Τύπου/Στρατού.

Αυτά λοιπόν έκανε ο Χριστόφιας και θύμωσε ο τουρκικός Τύπος. Και επειδή ο «τουρκικός Τύπος ωρύεται», ο Χριστόφιας, σύμφωνα με τον ”Πολίτη“, ΔΕΝ θα έπρεπε να παρευρεθεί στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου για την Γενοκτονία των Αρμενίων!! Δηλαδή ο δημοσιογράφος της εφημερίδας ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ θέλει να ΜΗΝ ασχολούμαστε με την Γενοκτονία των Αρμενίων! Εσκεμμένα ο δημοσιογράφος της εφημερίδας προτρέπει την κυπριακή κυβέρνηση και τους αναγνώστες του να μην ασχολούνται με ένα «πρόβλημα του Πρώτου Παγκοσμίου»! Άρα συνειδητά, υποθέτουμε, ακολουθώντας την ίδια λογική, δεν θέλει ο δημοσιογράφος της εφημερίδας “Πολίτης” να ασχολούμαστε με γενοκτονίες και άλλα προβλήματα περασμένων εποχών, άρα μάλλον (είπαμε, με την δική του λογική) δεν θα πρέπει να κάνουμε ούτε μνημεία για το Ολοκαύτωμα και να ξεχάσουμε και την γενοκτονία των Εβραίων γιατί είναι «πρόβλημα» του Δεύτερου Παγκοσμίου!

Το δια ταύτα είναι ότι ο δημοσιογράφος του “Πολίτη“ συνειδητά ευθυγραμμίστηκε με τον τουρκικό τύπο κατά των Αρμενίων! Και αυτή η εφημερίδα μας κάνει μαθήματα ορθολογισμού, δημοκρατικής συμπεριφοράς και φιλειρηνισμού!

ΥΓ - Εκείνο το «αυτοί είναι χειρότεροι από τους δικούς μας» γιατί το πέταξε ο “Κοριός”; Για ξεκάρφωμα; Αν «αυτοί» είναι «χειρότεροι από τους δικούς μας», γιατί η εφημερίδα “Πολίτης” παίζει το παιχνίδι τους και ψέγει τον Πρόεδρο Χριστόφια που ορθά παρευρέθηκε στα εγκαίνια μνημείου για τους Αρμένιους;;

ΥΓ 2 - Όταν στο παρελθόν απεκάλεσαν τον “Πολίτη” «ελληνόφωνη τουρκική εφημερίδα», αυτός θίχτηκε…!

Tο τουρκικό υπ. Πολιτισμού αναστηλώνει την αρμενική εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη λίμνη Βαν

Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα έργα όχι μόνο της αρμενικής, αλλά της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής παράδοσης. Η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στο νησάκι Ακνταμάρ της λίμνης Βαν καθηλώνει, όχι μόνο με την τελειότητα των γραμμών της, αλλά και με την εξαιρετική θέση της. Δεσπόζει σε λοφίσκο, προσφέροντας ένα πανόραμα της λίμνης και των χιονοσκεπών όγκων που την περιβάλλουν. Από το γνωστότερα μνημεία της Τουρκίας, προβάλλει σε χιλιάδες τουριστικές αφίσες. Oπως και η Παναγία Σουμελά του Πόντου όμως, το Ακνταμάρ αποτελεί όχι μόνο μνημείο – απόκτημα του τουρκικού τουρισμού, αλλά και μαρτυρία της τραγικής και βίαιης ιστορίας της χώρας.

Eθνικό σύμβολο

Την Εκκλησία ανήγειρε ο Αρμένιος βασιλιάς Γκαγκίκ Ατζρουνί μεταξύ 915 και 921. Πρόκειται για σταυροειδή ναό με υψηλό κωνικό τρούλο. Το εσωτερικό είναι στολισμένο με τοιχογραφίες, το εξωτερικό με γλυπτά απαράμιλλης τέχνης. Μέχρι τις γενοκτόνες σφαγές των Αρμενίων το 1915, οι γύρω επαρχίες διέθεταν ακμαία αρμενική πλειοψηφία και ώς το 1895, ο ναός, αρμενικό εθνικό σύμβολο, ήταν η έδρα των τοπικών εκκλησιαστικών αρχών. Βρισκόταν σε άρτια κατάσταση και προκαλούσε τη σαγήνη Ευρωπαίων περιηγητών, πολλοί από τους οποίους πρωτοαντίκρυζαν εδώ τη λαμπρότητα της μεσαιωνικής αρμενικής αρχιτεκτονικής.

Το ποίμνιο της εκκλησίας κατεσφάγη ή εξορίσθηκε στην έρημο της Συρίας το 1915 και η εκκλησία –όπως εκατοντάδες άλλες στην Ανατολική Τουρκία– ερήμωσε. Οι Αρμένιοι δεν επέστρεψαν ποτέ. Οι επιζώντες σκορπίσθηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και μόνο η κοινότητα της Κωνσταντινούπολης γλίτωσε στην Τουρκία, με 65.000 μέλη σήμερα. Το επίσημο τουρκικό κράτος, ως τελειωτική πράξη, επεδόθη σε μία εκστρατεία αφανισμού των αρμενικών μνημείων, θέλοντας να εξαλείψει τα ίχνη της αρμενικής παρουσίας στην περιοχή. Στο βιβλίο του «From the Holy Mountain», ο William Darlymple δίνει σοκαριστικές περιγραφές αυτής της τουρκικής πρακτικής, που συνεχίστηκε αδιάκοπα από το 1915 ώς τα μέσα της δεκαετίας του 1990.

Kαταστροφές

Κλιμάκια κρατικών υπαλλήλων χτένιζαν την Aνατολική Μικρά Ασία, εντοπίζοντας τα αρμενικά κατάλοιπα και καταστρέφοντάς τα. Εκκλησίες ανατινάχθηκαν ή γκρεμίσθηκαν, οι περίφημοι πέτρινοι σκαλιστοί σταυροί (χατσκάρ) θρυμματίσθηκαν. Από 2.549 καταγεγραμμένα εκκλησιαστικά κτίρια σώζονται μόνο 197, καταγγέλλει ο συγγραφέας. Στην ίδια την εκκλησία του Ακνταμάρ, ο τρούλος κατέρρευσε με αποτέλεσμα το νερό να καταστρέψει τις τοιχογραφίες, ενώ οι χωρικοί και στρατιώτες από τα γύρω χωριά χρησιμοποιούσαν τα γλυπτά των προσόψεων ως στόχους για σκοποβολή... Πολλές τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί με γκράφιτι. Oλα αυτά συνέβαιναν μακριά από τα μάτια των ξένων, εφόσον η Τουρκία είχε χαρακτηρίσει «μεθοριακή ζώνη» μεγάλο τμήμα της άλλοτε Αρμενίας, θέτοντας προσκόμματα στην επίσκεψη αλλοδαπών. Ιστορικοί που επιχείρησαν επιτόπια έρευνα απελάθηκαν κακήν κακώς.

Με δεδομένο αυτό το ιστορικό, επαινέθηκε στον τουρκικό και τον διεθνή Tύπο η έναρξη εργασιών αναστήλωσης της εκκλησίας από το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο μάλιστα αναλαμβάνει και το κόστος, ύψους 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η ανακαίνιση ερμηνεύεται ως απάντηση στη συνεχή κριτική της Ευρωπαϊκής Eνωσης, που έχει επανειλημμένα επιστήσει την προσοχή της τουρκικής κυβέρνησης στην ελλιπή προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Η Ε.Ε. είχε καλέσει πέρσι τις αρχές να επιδιώξουν την αναγραφή του ναού στη Λίστα Παγκόσμιας Κληρονομίας της Unesco.

Δήλωση Eρντογάν

Ο πρωθυπουργός T. Eρντογάν δήλωσε πως η ανακαίνιση αποτελεί κίνηση καλής θέλησης της Τουρκίας, χωρίς να κατονομάζει τον αποδέκτη, ίσως γιατί η παραδοχή ότι το μνημείο αποτελεί σύμβολο των απανταχού Αρμενίων είναι ακόμη «ταμπού». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ζητήθηκε από τον Αρμένιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μεσρόπ Μουταφιάν να υποδείξει Αρμένιο αρχιτέκτονα που να επιβλέψει τις εργασίες. Επελέγη τελικά ο Ζακαρία Μιντάνογλου.

Ο Μεσρόπ Μουταφιάν δήλωσε πως θα επιθυμούσε το Ακνταμάρ να λειτουργεί ως ναός μια φορά το χρόνο, ενώ ο διεθνής Tύπος ευχήθηκε η ανακαίνιση να φέρει την Τουρκία και την Αρμενία πιο κοντά. Οι δύο χώρες δεν διατηρούν διπλωματικές σχέσεις και το μεταξύ τους σύνορο είναι κλειστό. Αν και ο εξορκισμός της γενοκτονίας φαίνεται πως θα χρειασθεί πολλή μεγαλύτερη προσπάθεια από την τουρκική πλευρά, ενθαρρυντική χαρακτήρισε ο Tύπος την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού Αρμενίων επισκεπτών, που σπεύδουν να προσκυνήσουν στις δικές τους «χαμένες πατρίδες».