Menu

«Ιστορία των Αρμενο-Ελληνικών Στρατιωτικών Σχέσεων και Συνεργασίας»

«Ελληνοαρμενική Φιλία», «Αδελφικοί Δεσμοί», «Λαοί με κοινή ιστορική πορεία», «Βίοι παράλληλοι», είναι κάποιες φράσεις οι οποίες χρησιμοποιούνται αναλόγως, τόσο από απλούς-καθημερινούς ανθρώπους όσο και από πνευματικούς, καλλιτεχνικούς, πολιτικούς, επιστημονικούς εκπροσώπους όταν αναφέρονται στις σχέσεις των Αρμενίων και των Ελλήνων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν σε όλα τα επίπεδα στο διάβα των αιώνων και εξακολουθούν να υφίστανται.

Δύο δημοκρατικά έθνη τα οποία συναντήθηκαν, γνωρίσθηκαν, συμπορεύθηκαν, συμφώνησαν ή διαφώνησαν, κάποιες φορές βρέθηκαν αντιμέτωπα εξ΄ετείας τρίτων, όλα αυτά όμως με σεβασμό στις αρχές της ιστορίας και των παραδόσεών τους.

Θέλοντας να τονίσει αυτές τις αξίες των δύο λαών ο Συνταγματάρχης Σαμβέλ Ραμαζιάν(*) παραδίδει στους έλληνες και αρμενίους αναγνώστες ένα ιδιαίτερο βιβλίο με τίτλο:

«Ιστορία των Αρμενο-Ελληνικών Στρατιωτικών Σχέσεων και Συνεργασίας», προϊόν πενταετούς έρευνας και μελέτης ιστορικών και στρατιωτικών αρχείων, αρμενικών, ελληνικών, αγγλικών, ρωσικών, γερμανικών και γαλλικών ιστορικών πηγών, συγγραμμάτων και βιβλίων.

Το βιβλίο είναι δίγλωσσο (αρμενικά και ελληνικά) και καλύπτει την χρονική περίοδο από τους αρχαϊκούς χρόνους έως τις ημέρες μας. Είναι γραμμένο απλά και κατανοητά και ταυτόχρονα αναπτύσσει με εξαιρετικά ενδιαφέροντα τρόπο γνωστές και κυρίως πολλές άγνωστες πτυχές της ιστορίας των στρατιωτικών σχέσεων και της αγαστής συνεργασίας των δύο λαών. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην εξιστόριση της συνεργασίας των Ελληνικών και των Αρμενικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα - την τόσο τραγικά συνυφασμένη με την μοίρα των δύο λαών - στην περίοδο της μικρασιατικής εκστρατείας των Ελλήνων και στην μετέπειτα υποχώρησή τους.

Κάθε σελίδα του βιβλίου διανθίζεται με φωτογραφίες (χαρτών, νομισμάτων, εγγράφων, εικόνων και γλυπτών, μνημείων κ.λ.π.) προερχόμενες από πολλές πηγές όπως μουσεία, βιβλία, προσωπικά αρχεία αρμενίων συμπατριωτών, αρχεία των αρμενικών κοινοτήτων της Ελλάδος κ.λ.π..

Δεν παραλείπουμε βεβαίως να πούμε ότι για την υλοποίηση του βιβλίου βοήθησε μια πλειάδα προσώπων τα ονόματα των οποίων αναφέρονται στην σελίδα των «Ευχαριστιών». Σημειώνουμε μόνον τα ονόματα των προλογισάντων:

Ιωάννη Χασιώτη: (Ομότιμου καθηγητή Νεότερης Ιστορίας του Α.Π.Θ.)

Νικόλαου Μαστραντώνη: (Αντιστράτηγου - Προέδρου Ελληνικής Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας) και

Νικόλαου Δελαγραμμάτικα: (φιλολόγου - αποφοίτου του Κέντρου Στρατηγικών και Διπλωματικών Σπουδών - Διδάκτορα Σύγχρονης Ιστορίας).

Σε ερώτηση του περιοδικού μας ο συνταγματάρχης Σαμβέλ Ραμαζιάν απάντησε ότι, σκοπός της συγγραφής του βιβλίου ήταν η προσπάθεια διάσωσης από τη λήθη των ιστορικο-στρατιωτικών γεγονότων τα οποία διαδραματίστηκαν διαχρονικά και έφεραν πολύ κοντά τους Αρμενίους και τους Έλληνες, οι οποίοι συνεργάσθηκαν με πνεύμα πραγματικής αδελφοσύνης και αλληλοκατανόησης.

Ακόμη, αφορμή στάθηκε το γεγονός της εκ μέρους του διαπίστωσης, ότι δεν βρήκε πουθενά ένα, έστω, συνοπτικό σύγγραμμα με θέμα τη στρατιωτική συνεργασία των δύο λαών.

Σχολίασε δε ότι το βιβλίο είναι μεν γραμμένο σε ακαδημαϊκό ύφος, σε καμία όμως περίπτωση δεν θεωρεί ότι είναι μια ακαδημαϊκή εργασία.

Επιθυμία και ευχή του είναι να αποτελέσει ένα μέσο το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στις μέλλουσες γενεές αμφοτέρων των εθνών και ειδικότερα στα μελλοντικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεών τους, να γνωρίσουν την παράλληλη ιστορική πορεία των χωρών τους.

Για τους ενδιαφερομένους το βιβλίο διατίθεται από τα γραφεία της ημερήσιας αρμενικής εφημερίδας «Αζάτ Ορ» στην τιμή των 45 ευρώ τηλ. επικοινωνίας 210 9575302, 210 9575011.

(*) Συνταγματάρχης Σαμβέλ Ραμαζιάν - Ακόλουθος Άμυνας της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία.…

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ένας Αρμένης μετράει τ’ άστρα!

Τι συνέβη όταν ένας Αρμένιος κι ένας Άγγλος επιστήμονας προσέγγισαν τις απαρχές του σύμπαντος με μια αιρετική ματιά και πώς τελικά προέκυψαν νέες θεωρίες κοσμογονίας καρμικής φύσεως;
Η «ορθόδοξη» θεωρία που επικρατεί στην επιστημονική κοινότητα για την ερμηνεία της απαρχής του σύμπαντος είναι η επονομαζόμενη «Μπιγκ Μπανγκ» (μεγάλη έκρηξη). Υποστηρίζει ότι τα πάντα ξεκίνησαν πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια από ένα σημείο το οποίο είχε άπειρη πυκνότητα και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου «φούσκωσε» απότομα. Έτσι, δημιουργήθηκε ο γνωστός μας κόσμος που εξακολουθεί να διαστέλλεται μέχρι σήμερα με πολύ αργό ρυθμό, ώσπου κάποια στιγμή η αρχική ενέργεια της μεγάλης έκρηξης να εξαντληθεί και να πάψει να εκτείνεται.

Δύο «αιρετικοί» όμως επιστήμονες, ο Βαέ Γκουρζαντιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν και ο Ρότζερ Πενρόουζ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης τάραξαν για πολλοστή φορά τα νερά με τα νέα ευρήματα που προέκυψαν από τις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA. Ουσιαστικά εντόπισαν στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων - που αποτελεί τον «απόηχο» του Μπιγκ Μπανγκ - κυκλικά μοτίβα που θα μπορούσαν να στηρίξουν μια άλλη κοσμογονική θεωρία που υποστηρίζει ότι το σύμπαν διαστέλλεται και συστέλλεται κατά περιόδους, κάνει δηλαδή συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου». Σύμφωνα με το επιστημονικό δίδυμο, το εδραιωμένο μοντέλο του «πληθωριστικού» σύμπαντος που φουσκώνει συνεχώς δεν μπορεί να εξηγήσει την εξέλιξη του πολύ χαμηλού βαθμού εντροπίας (αταξίας) σε ένα υπερβολικά υψηλό βαθμό τάξης που περιγράφεται από τους σχηματισμούς άστρων, πλανητών, γαλαξιών και τη γένεση έμβιων οργανισμών. Κατ’ επέκταση θεωρούν ότι ο χωροχρόνος προϋπήρχε του Μπιγκ Μπανγκ. Με άλλα λόγια κάθε Μπιγκ Μπανγκ ουσιαστικά ανοίγει ένα νέα κεφάλαιο στην ιστορία του σύμπαντος.

Σ’ αυτή τη θεωρία των Γκουρζαντιάν και Πένροουζ έρχονται και δένουν οι σαφείς ομόκεντροι κύκλοι τους οποίους εντόπισαν στον “ουρανό των μικροκυμάτων”. Πρόκειται για σημεία όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι μικρότερη από τις υπόλοιπες περιοχές και βάση της θεωρίας τους συνιστούν ίχνη που προέρχονται από το σύμπαν που προϋπήρξε του δικού μας. Είναι τελικά η ιστορία του σύμπαντος καρμικοί κύκλοι ή όχι; Προφανώς αυτό το «έργο» συνεχίζεται…

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Αρμένιοι Συνθέτες: Η λίστα με τους καλύτερους

Τέτοιου είδους κατατάξεις δεν είναι τέλειες, είναι υποκειμενικές και φυσικά μπορεί να προκαλέσουν πολλές αντιδράσεις. Είμαστε αρκετά σίγουροι ότι η λίστα των καλύτερων αρμενίων συνθετών δεν θα αποτελέσει την εξαίρεση και υποθέτουμε ότι, όταν τη διαβάσετε,
θα έχετε πολλές ερωτήσεις και ίσως υπάρξει και κάποιος εκνευρισμός. Μερικοί ίσως σκεφτούν ότι ξεχάσαμε τον σπουδαίο Σαγιάτ Νοβά, άλλοι θα μας κατηγορήσουν ότι δεν συμπεριλάβαμε τον παγκοσμίου φήμης Σαρλ Αζναβούρ. Επίσης, η απουσία των πιο ξακουστών από τη βιομηχανία του Χόλυγουντ, του αρμένιου μουσικού Τζιβάν Κασπαριάν ή του Κεβόρκ Γκαρβαρέντς, οι οποίοι έγραψαν τραγούδια για τους περισσότερους γάλλους τραγουδιστές, ίσως φανεί άδικη. Όμως δεν παραβλέψαμε αυτά τα ονόματα. Επίσης, αναγνωρίζουμε τον Κονστανίν Ορμπελιάν, την κορώνα της σοβιετικής τζαζ, καθώς και το βασιλιά της τζαζ, Αρτέμι Αϊβαζιάν, τους διακεκριμένους μουσικούς Εντουάρ Μιρζογιάν και Αλεξάντερ Χαρουτουνιάν. Με άλλα λόγια, η σχολή της αρμενικής μουσικής σύνθεσης δεν χωράει σε αυτήν τη μικρή λίστα κι έτσι προσπαθήσαμε να περιλάβουμε τους συνθέτες του παρελθόντος ή αυτούς που έχουν αποβιώσει πρόσφατα. Πριν καταλήξουμε στην κατάταξη αυτή, συζητήσαμε με πολλούς ιστορικούς της μουσικής και κάναμε μια σφυγμομέτρηση, στην οποία ανταποκρίθηκαν πάνω από 100 άτομα από την Αρμενία, τη Ρωσία, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ισπανία και τις Η.Π.Α..

Ντικράν Τσουκχατζιάν (1837 - 1898). Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και στο Μιλάνο και είναι ο ιδρυτής της αρμενικής τέχνης του μουσικού θεάτρου καθώς και ο συνθέτης των πρώτων αρμενικών έργων όπερας και οπερέτας. Συνέθεσε αμέτρητες οπερέτες και μουσικές κωμωδίες. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Τσουκχατζιάν είναι η δημιουργία της πρώτης αρμενικής όπερας «Αρσάκ Β’» (1868), που είναι βασισμένη στα ιστορικά θέματα των εθνικών πολέμων ανεξαρτησίας των Αρμενίων έναντι των Περσών και του Βυζαντίου.

Μαγκάρ Γεκμαλιάν (1856 - 1905). Αποφοίτησε από το Σχολείο Μουσικής της Αγ. Πετρούπολης υπό τη διδασκαλία του Νικολάι Ρίμσκι-Κορσακόφ. Είναι δημιουργός πολλών δημοφιλών ρομάντζων και έργων πιάνου, καθώς και της καντάτας «Ταξίδια του Ρόδου». Θεωρούσε καλύτερο επίτευγμά του τη διασκευή της θείας λειτουργίας «Μπανταράκ», η οποία εκδόθηκε το 1896 στη Λειψία της Γερμανίας.

Κομιτάς (Σογομόν Σογομονιάν) (1869 - 1935). Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αρμένιους συνθέτες. Ήταν δάσκαλος της πολυφωνικής χορωδίας και ιδρυτής της αρμενικής μουσικής εθνογραφίας. Οι επιρροές του στη δημιουργία και την ανάπτυξη της αρμενικής εθνικής σχολής μουσικής σύνθεσης είναι τεράστια. Ο Κομιτάς έγινε το σύμβολο της τραγικής ιστορίας της Αρμενίας. Το έργο του μεταφέρει την πνευματικότητα του αρμενικού λαού με εκπληκτική ακρίβεια.

Αρμέν Τιγκρανιάν (1879 - 1950). Ήταν μαθητής του Γεκμαλιάν. Δημιούργησε την πρώτη αρμενική εθνική όπερα «Ανούς» (βασισμένη στο έργο του Οβαννές Τουμανιάν). Ο Τιγκρανιάν συνέθεσε αμέτρητες καντάτες, έργα για πιάνο και ορχήστρα, ρομάντζα και τραγούδια, κατά κύριο λόγο βασισμένα στα ποιήματα του Αβεντίκ Ισαακιάν. Πρόλαβε να τελειώσει και την πατριωτική όπερα «Ταβίτ Πεκ» (βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ραφφί).

Ρομανός Μελικιάν (1883 - 1935). Απόφοιτος της Μουσικής Σχολής της Μόσχας, ο Μελικιάν ήταν ένας πολύ μορφωμένος μουσικός, συνθέτης και μαέστρος χορωδιών. Το 1921 ίδρυσε τη Μουσική Σχολή του Ερεβάν, που συνδέθηκε στενά με το όνομά του.
Ήταν δημιουργός αμέτρητων έργων για πιάνο και δημοφιλών ρομάντζων.
Ήταν ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής της Όπερας και της Λυρικής Σκηνής του Ερεβάν.

Αράμ Χατσατουριάν (1903 - 1978). Αποφοίτησε από τη Μουσική Σχολή της Μόσχας. Είχε παγκόσμια αναγνώριση
για τα κοντσέρτα για πιάνο, βιολί και τσέλο με ορχήστρα.
Δύο από τα μπαλέτα του, η «Καγιανέ» (1942) και ο «Σπάρτακος» (1954), θεωρούνται κορυφαία έργα της μουσικής όλου του κόσμου. Ήταν συνθέτης τριών συμφωνιών, καθώς και συνθέσεων για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Χατσατουριάν συνέθεσε τον ύμνο της Σοβιετικής Αρμενίας. Ο Χατσατουριάν έγινε μια εικονοκλαστική φιγούρα δίπλα στον Ντιμίτρι Σοστακόβιτς.

Αλάν Οβαννές (1911 - 2000). Αποφοίτησε από τη Μουσική Σχολή της Νέας Αγγλίας. Στην ηλικία των 24 ταξίδεψε από την Αμερική στη Φιλανδία για να γνωρίσει τον Γιαν Σιμπέλιους. Ήταν ο συνθέτης περίπου 70 συμφωνιών, εκ των οποίων οι πιο αξιοσημείωτες είναι η 6η, η 16η, η 17η, η 22η και η 50η και τα μουσικά έργα «Ετσμιατζίν», «Πιλατέ» και «Ο Δρόμος του Ιησού». Ο Οβαννές ήταν ένας μεγάλος συνθέτης και ένας ταλαντούχος δάσκαλος, μαθητές του οποίου ήταν, μεταξύ άλλων, και οι τζαζ μουσικοί Sam Rivers και Gigi Gryce.

Αρνό Μπαμπατζανιάν (1921 - 1983). Αποφοίτησε από τη Μουσική Σχολή της Μόσχας. Ήταν συνθέτης και πιανίστας. Συνέθεσε τη φημισμένη «Ηρωική Μπαλάντα» για πιάνο και ορχήστρα. Ο Μπαμπατζανιάν συνέθεσε πολλά δημοφιλή τραγούδια τις δεκατίες 1960 και 1970 και κατέκτησε τον τίτλο του «βασιλιά της ρωσικής ποπ». Η μουσική που έγραψε για την ταινία «Το Τραγούδι της Πρώτης Αγάπης» έγινε ύμνος για το Ερεβάν και τους κατοίκους του.

Ναι, η μουσική είναι ο παλμός του σύμπαντος. Παραθέτουμε τη λίστα αυτή στους αναγνώστες με έναν και μόνον σκοπό - να επαναφέρουμε στη συλλογική μας μνήμη τα ονόματα των συνθετών που συνέβαλαν στον «παλμό του σύμπαντος» και τον μετέτρεψαν σε μελωδίες. Μελωδίες των οποίων η κάθε νότα τραγουδά με νοσταλγία τα γνωστά αρμενικά μοτίβα.
Διαβάστε περισσότερα...

Η απόδειξη της γενοκτονίας των Αρμενίων

Τα ορφανά της μεγάλης σφαγής του 1915 και ο τάφος με τα οστά
των τριακοσίων παιδιών στη Βηρυτό.

Οι ΗΠΑ δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η σφαγή ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων από τους Τούρκους το 1915 ήταν γενοκτονία. Υπάρχει ωστόσο η απόδειξη σε κάποιο ορφανοτροφείο της Βηρυτού.

Είναι ένας μικρός τάφος, τετράγωνη τσιμεντένια μαρκίζα, όπου φυτρώνουν κίτρινα άγρια κρινάκια. Από κάτω είναι ακόμη θαμμένα τα οστά 300 παιδιών που πέθαναν από χολέρα και ασιτία στις εγκαταστάσεις ενός ορφανοτροφείου στις παρυφές της Βηρυτού. Ήταν ορφανά που οι Τούρκοι προσπαθούσαν να τα εξισλαμίσουν στο ορφανοτροφείο, παιδιά Αρμενίων που εξοντώθηκαν στη μεγάλη σφαγή του 1915.

 Πρόκειται για τη σχεδόν άγνωστη ιστορία 1.200 παιδιών ηλικίας 3-15 ετών που επέζησαν, μια ιστορία που αποδεικνύει ότι πράγματι οι Τούρκοι διέπραξαν γενοκτονία το 1915.

Ο Μπάρακ Ομπάμα και η υπουργός εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, που δεν θέλουν να χαρακτηρίσουν γενοκτονία αυτό το έγκλημα των οθωμανών Τούρκων, πρέπει να έρθουν σε αυτό το χωριουδάκι επάνω στο λόφο έξω από τη Βηρυτό και να σκύψουν το κεφάλι από ντροπή. Πρόκειται για μια απίστευτη ιστορία βαρβαρότητας με θύματα αθώα και απροστάτευτα παιδιά που είχαν χάσει τις οικογένειές τους, θύματα των τουρκικών δυνάμεων στη μεγάλη σφαγή, στο αποκορύφωμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλά από τα παιδιά αυτά είχαν φτάσει στο σημείο να φάνε τις σάρκες νεκρών συμμαθητών τους για να μην πεθάνουν από την πείνα.

Ο Τζεμάλ Πασάς, ένας από τους πρωτεργάτες της γενοκτονίας του 1915 και η πρώτη φεμινίστρια της Τουρκίας, η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, συνέβαλαν στη λειτουργία αυτού του ορφανοτροφείου της φρίκης, όπου τα παιδιά εξαναγκάζονταν να απαρνηθούν την αρμενική τους ταυτότητα. Τους έδιναν ονόματα τουρκικά και τα ανάγκαζαν ν' ασπασθούν το Ισλάμ. Όταν εκείνα τολμούσαν να μιλήσουν στα αρμενικά, τα έδερναν αλύπητα.

 

Το άρθρο 2 της Συνθήκης του ΟΗΕ του 1951 για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας αναφέρει ότι στον όρο «γενοκτονία» εντάσσεται και η δια της βίας ένταξη παιδιών που ανήκουν σε ομάδα κάποιας εθνότητας, φυλής ή θρησκείας σε ομάδα διαφορετική. Αυτό ακριβώς έκαναν οι Τούρκοι στο Λίβανο. Υπάρχουν ακόμη φωτογραφίες που δείχνουν εκατοντάδες σχεδόν γυμνά αρμενόπουλα να κάνουν γυμναστική στο προαύλιο του σχολείου. Σε μια εμφανίζεται ο ίδιος ο Τζεμάλ Πασάς το 1916 εν μέσω πλειάδας μαθητών, δίπλα στην όμορφη Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, η οποία έπειτα από κάποιους δισταγμούς είχε δεχτεί να διευθύνει το ορφανοτροφείο. Το 1989, λίγο πριν από τον θάνατό του, ο Καρνίνγκ Πανιάν διηγήθηκε στα αρμενικά τη ζωή του στο ορφανοτροφείο αυτό, όπου είχε βρεθεί το 1916 σε ηλικία 6 ετών. Εκεί του άλλαξαν το όνομα και του έδωσαν τον αριθμό 551 για ταυτότητα: «Κάθε απόγευμα υπό το βλέμμα 1.000 ορφανών γινόταν η υποστολή της σημαίας. Τραγουδούσαμε "ζήτω ο στρατηγός πασάς" και μετά ερχόταν η ώρα της τιμωρίας για όσους είχαν παρεκτραπεί εκείνη την ημέρα, στους οποίους έκαναν φάλαγγα. Οι σκληρότερες τιμωρίες ήταν για αυτούς που τους είχαν πιάσει να μιλούν στα αρμενικά».

 

«Έτρωγαν τα κόκαλα των νεκρών φίλων τους»

Σύμφωνα με την αφήγηση του Πανιάν, πολλά παιδιά πέθαιναν από την κακομεταχείριση και τις κακουχίες. Τα έθαβαν στην πίσω αυλή του ορφανοτροφείου. «Τη νύχτα κατέβαιναν τα τσακάλια και σκόρπιζαν τα οστά τριγύρω. Κάποια παιδιά ξεπόρτιζαν στο σκοτάδι για να βρουν μήλα στο γειτονικό δάσος ή οτιδήποτε φαγώσιμο και σκόνταφταν στα σκορπισμένα οστά. Τα έπαιρναν στο δωμάτιό τους να τα βράσουν για σούπα, να έχουν να φάνε κάτι για να μην πεθάνουν από την πείνα. Έτρωγαν τα κόκαλα των φίλων τους...».

Παλαιότερα το κτίριο αυτό ήταν σχολή χριστιανική λαζαριστών μοναχών, οι οποίοι εκδιώχθηκαν βίαια από τους Τούρκους που πέταξαν στα σκουπίδια τα ιερά και τα όσια. Ο ηγούμενος των Λαζαριστών έγραψε το 1947: «Τα ορφανά αρμενόπουλα εξισλαμίζονταν, τους έκαναν περιτομή και τους έδιναν καινούργιο όνομα, τουρκικό ή αραβικό, διατηρώντας τα αρχικά του πραγματικού ονόματος του καθένα».

 

Η μαρτυρία της «Ζαν ντ΄ Αρκ της Τουρκίας»

Η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, την οποία οι «Νew Υork Τimes» είχαν κάποτε αποκαλέσει «Ζαν ντ΄ Αρκ της Τουρκίας», σπούδασε σε αμερικανικό κολέγιο της Κωνσταντινούπολης, παντρεύτηκε δύο φορές και έγραψε εννέα μυθιστορήματα. Υπηρέτησε και ως αξιωματικός στο στρατό του Κεμάλ Ατατούρκ. Στα απομνημονεύματά της, που εκδόθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1926, γράφει ότι ο Τζεμάλ Πασάς ήταν διοικητής της 4ης Τουρκικής Στρατιάς στη Δαμασκό και είχε επισκεφθεί μαζί της το ορφανοτροφείο της Βηρυτού.

Οπως γράφει, «του είπα: "Εσύ ήσουν καλός με τους Αρμενίους, όσο αυτό είναι δυνατόν αυτές τις δύσκολες ημέρες. Γιατί επιτρέπεις σε αρμενόπουλα να έχουν ονόματα μουσουλμανικά; Είναι σαν να θέλεις να κάνεις τους Αρμένιους μουσουλμάνους και γι΄ αυτό κάποια ημέρα η Ιστορία θα πάρει εκδίκηση που θα την πληρώσουν οι επόμενες γενεές των Τούρκων". "Είσαι ιδεαλίστρια", μου απάντησε, "και σαν ιδεαλίστρια δεν έχεις συναίσθηση της πραγματικότητας. Αυτό είναι ορφανοτροφείο μουσουλμανικό και μόνον μουσουλμανάκια ορφανά γίνονται δεκτά"».

Η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ περιγράφει την οργή του πρωτεργάτη της γενοκτονίας Ταλαάτ Πασά, όταν του έκανε μια ερώτηση για τις «εκτοπίσεις» των Αρμενίων (έτσι τις αναφέρει): «Άκου να σου πω, Χαλιντέ, έχω κι εγώ καλή καρδιά σαν τη δική σου και πολλές νύχτες με κρατάει ξάγρυπνο ο ανθρώπινος πόνος. Αυτό όμως είναι προσωπική υπόθεση και εγώ σε τούτο τον κόσμο βρέθηκα για να φροντίζω τον λαό μου και όχι τις ευαισθησίες μου. Ηταν ίσος ο αριθμός των Τούρκων και των μουσουλμάνων που εξοντώθηκαν στον Βαλκανικό Πόλεμο (1912) αλλά ο κόσμος τήρησε εγκληματική σιωπή. Έχω την πεποίθηση ότι οσάκις ένα έθνος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του και επιτυγχάνει τον σκοπό του, ο κόσμος το θαυμάζει και το θεωρεί ηθικό. Είμαι έτοιμος να πεθάνω για ό,τι έχω κάνει και ξέρω ότι θα πεθάνω γι΄ αυτό».

Τα θαμμένα λείψανα των νεκρών μαθητών του ορφανοτροφείου ανακαλύφθηκαν το 1993, όταν οι λαζαριστές μοναχοί έσκαψαν τα θεμέλια για νέες αίθουσες διδασκαλίας. Τα οστά μεταφέρθηκαν στο μικρό νεκροταφείο των μοναχών σε έναν ομαδικό τάφο.

 

*Ο Ρόμπερτ Φισκ είναι κορυφαίος και πολυβραβευμένος αρθρογράφος του βρετανικού «Independent» και επί 34 χρόνια ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή.

Πηγή: armenika.gr


Διαβάστε περισσότερα...

Ανακατασκευή του Σουρπ Γκιραγκός στο Ντιγιαρμπακίρ

Με σοβαρές ζημιές και ερειπωμένος για δεκαετίες, ο ιερός ναός Σουρπ Γκιραγκός στο Ντιγιαρμπακίρ βρίσκεται από το 2009 υπό ανακατασκευή, υπό την αιγίδα του Αρμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη αρμενική εκκλησία στη Μέση Ανατολή και ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αρμενικής αρχιτεκτονικής. Σύμφωνα με τις επιγραφές στους τοίχους του ναού, η εκκλησία πρωτοχτίστηκε το 1515-1518, επισκευάστηκε το 1722 από τον Πατριάρχη Μπεντρός Βαρταμπέντ και το 1729 ανακατασκευάστηκε και επεκτάθηκε. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς το 1881 η εκκλησία κάηκε πλήρως αλλά ανακατασκευάστηκε και πάλι το 1883.
Το καμπαναριό ύψους 30 μέτρων με την καμπάνα του και έναν τεράστιο χρυσό σταυρό στην κορυφή του βομβαρδίστηκε το 1915, διότι κρίθηκε ότι ήταν ψηλότερο από τους μιναρέδες στην περιοχή. Μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 ο ναός χρησιμοποιήθηκε ως κρατική αποθήκη για καμβάδες και υφάσματα και κατόπιν εγκαταλείφθηκε και ερειπώθηκε.
Το 2009, Αρμένιοι γεννημένοι στο Ντιγιαρμπακίρ, αλλά κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, ίδρυσαν ένα Ταμείο υπό την αιγίδα του Αρμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης με σκοπό την ανακατασκευή της εκκλησίας και την έναρξη νομικών διαδικασιών για την επανάκτηση των τίτλων ιδιοκτησίας γης που αρχικά ανήκαν στην εκκλησία. Μετά από πολλές προσπάθειες δόθηκε η άδεια για την ανακατασκευή της εκκλησίας, η οποία θεωρείται ιστορικό κτίριο και η πρόσοψη και τα αρχικά στοιχεία του θα διατηρηθούν. Οι εργασίες ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2009 με τη συνεργασία και οικονομική υποστήριξη της τοπικής διοίκησης, η οποία θεωρεί την εκκλησία εκτός από σημαντικό πόλο τουριστικής έλξης, σύμβολο του πολυ-θρησκευτικού και πολυ-πολιτισμικού χαρακτήρα της περιοχής. Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 2,5 εκατομμύρια δολάρια περίπου.
Από τις περίπου 2500 αρμενικές εκκλησίες και μοναστήρια που υπήρχαν πριν το 1915, αυτή είναι η μεγαλύτερη από τις πέντε αρμενικές εκκλησίες που στέκουν ακόμη στην Ανατολία. Αν και δεν υπάρχουν πλέον Αρμένιοι στο Ντιγιαρμπακίρ, το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και το Ταμείο σχεδιάζουν να διοργανώσουν εκδρομές στις θρησκευτικές γιορτές για Αρμενίους από την Κωνσταντινούπολη αλλά και από το εξωτερικό.
Αντίθετα με τις μία ή δύο εκκλησίες που έχουν ανακαινιστεί από την τουρκική κυβέρνηση και έχουν μετατραπεί σε κρατικά μουσεία, το Σουρπ Γκιραγκός θα είναι η πρώτη ανακαινισμένη εκκλησία από Αρμενίους, ως μια επίσημη αρμενική εκκλησία. Έτσι, λοιπόν, γίνεται έκκληση προς όλους τους ομοεθνείς μας παγκοσμίως να στηρίξουν οικονομικά αυτό το αξιέπαινο έργο. Γι’ αυτόν το σκοπό θα διοργανωθούν εκδηλώσεις σε μεγάλες αρμενικές κοινότητες στη Νότια Αμερική και την Ευρώπη το φθινόπωρο του 2010.
Πηγή: armenika.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Τι συμβαίνει στον Αρμενικό στρατό;

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2010 ένα βίντεο στο Youtube με τίτλο Το πραγματικό πρόσωπο του στρατού που είχε τραβηχτεί από ένα κινητό τηλέφωνο έδειχνε έναν αξιωματικό να κακομεταχειρίζεται δύο νεαρούς νεοσύλλεκτους. Μετά τις αρχικές αρνήσεις και διαψεύσεις, η γενική κατακραυγή που προκλήθηκε από τις εικόνες αυτές που έκαναν το γύρο του κόσμου, ανάγκασε τις αρχές να προχωρήσουν στη σύλληψη των υπευθύνων. Το καψώνι, μια συνηθισμένη πρακτική στον αρμενικό στρατό, συχνά εξευτελιστική επιβάλλεται σκόπιμα στους στρατιώτες από τους ανωτέρους τους με σκοπό την εμπέδωση του στρατιωτικού πνεύματος και της πειθαρχίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Στη σημερινή εποχή μπορείς να ταπεινώνεις και να εξευτελίζεις με τέτοιο τρόπο ένα στρατιώτη και να σκοτώνεις μέσα του το πνεύμα της νίκης;

Το περιστατικό αυτό θα μπορούσε να ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά δυστυχώς τα γεγονότα σοκάρουν: σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το 2009, επτά τουλάχιστον Αρμένιοι στρατιώτες σκοτώθηκαν λόγω κακής μεταχείρισης από τους ανωτέρους τους και έντεκα άλλοι αυτοκτόνησαν. Στις 28 Ιουλίου 2010 στο Μαρντουνί, ένας στρατιώτης σκότωσε τέσσερις αξιωματικούς και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Στις 8 Σεπτεμβρίου σε μια μονάδα στην περιοχή Βαγιότς Τζορ, ο Αρθούρ Αγκοπιάν, αποθηκάριος, ηλικίας 27 χρονών, έδωσε τέλος στη ζωή του. Στις 7 Οκτωβρίου, στο Καραμπάχ, ένας 18χρονος νεοσύλλεκτος, ο Σαμβέλ Χατσατριάν βρέθηκε απαγχονισμένος στη μονάδα του στο Χαντρούτ.

Κι αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία. Σχεδόν μια εικοσαετία από την ανεξαρτησία και δεκαπέντε χρόνια από την απελευθέρωση του Καραμπάχ, αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά που να αμαυρώνουν την εικόνα του αρμενικού στρατού. Βέβαια, τα γεγονότα της 1ης Μαρτίου 2008 μας είχαν προϊδεάσει γι’ αυτά που έμελλε να συμβούν. Η απαίτηση των διαδηλωτών για διαφάνεια και αξιοκρατία, οι καταγγελίες για νοθεία, διαφθορά και αθέμιτο πλουτισμό της ολιγαρχίας πνίγηκαν μέσα στο αίμα από το αυταρχικό καθεστώς. Οι νεκροί δεν ήταν ούτε εχθροί της πατρίδας, ούτε συνωμότες, αλλά απλοί πολίτες που υπερασπίζονταν τη δημοκρατία με τις ιδέες τους, όπως οι στρατιώτες τα σύνορα της πατρίδας με τα όπλα τους.

Το ζήτημα που τίθεται σήμερα στην Αρμενία είναι το εξής: σε ποιο μέλλον μπορεί να ελπίζει ο σημερινός νέος και κυρίως αυτός που υπηρετεί την πατρίδα; Η απάντηση είναι μία: ποτέ, ακόμη και και στις πιο σκοτεινές νύχτες του πολέμου και στις πιο δύσκολες μέρες της ανεξαρτησίας, η φυγή από την χώρα δεν ήταν τόσο επιθυμητή. Δεν χρειάζονται αποδείξεις, το λένε οι στατιστικές: το μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Ρωσία, την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. μας το δείχνει. Μια δημοσκόπηση τον Αύγουστο του 2010 έδειξε ότι το 40% του αρμενικού πληθυσμού επιθυμούσε να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά! Αν η επιθυμία τους γινόταν μια μέρα πραγματικότητα, τότε ο αρμενικός στρατός θα μειωνόταν περισσότερο από το ένα τρίτο. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι σε περίπτωση κινδύνου θα επέστρεφαν στη χώρα, ούτε ότι θα υπήρχαν αρκετοί εθελοντές από τη διασπορά για να υπερασπίσουν ένα καθεστώς όπου επικρατεί η διαφθορά, η ευνοιοκρατία, η αδιαφάνεια και ο νόμος του ισχυρού.

Η χώρα στην οποία ονειρεύονται να ζήσουν οι Αρμένιοι, δεν είναι ούτε τα πολυτελή ξενοδοχεία, ούτε τα χλιδάτα καταστήματα και οι λιμουζίνες των ολιγαρχών. Αλλά μια χώρα όπου θα μετρούν οι ανθρώπινες αξίες και όχι η περιουσία του κάθε νεόπλουτου, όπου θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των πολιτών και του κάθε στρατιώτη.

Μια τέτοια χώρα ονειρεύονται οι Αρμένιοι από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το πλήρωσαν τότε πολύ ακριβά. Ορισμένοι, μάλιστα, το πληρώνουν ακόμη και σήμερα μετά την ανεξαρτησία. Τόσοι νεκροί και αυτόχειρες φαίνεται πως δεν αρκούσαν για να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις στο στράτευμα. Όσο για την επίσημη αντιπολίτευση; Τηρεί σιγή ιχθύος, ούτε καν ασχολήθηκε με το ζήτημα. Η Αρμενία που ονειρευόμαστε φαίνεται πως θα αργήσει να έρθει. Μακάρι να διαψευστούμε.

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Οι Μεγάλοι Παλαιοί

Παγανισμός και Χριστιανισμός… Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για την αντιπαράθεση αυτών των δύο μορφών λατρείας και τις διαφορές μεταξύ Χριστιανισμού και των αρχαίων παγανιστικών θεών, οι οποίοι πολλές φορές αποδείχθηκαν πιο κατανοητοί για τους κοινούς θνητούς! Ποιοι ήταν λοιπόν οι «Μεγάλοι Παλαιοί» θεοί της Αρμενίας;

 

 

Αραμάζντ
Ήταν ο πατέρας όλων των θεών και προεξάρχουσα φυσιογνωμία της αρμενικής μυθολογίας. Θεωρούταν ότι ήταν ο δημιουργός του ουρανού και της γης. Ο πιο γνωστός τόπος λατρείας του παντοδύναμου Αραμάζντ βρισκόταν στην περιοχή Ανί Καμάγκ που ήταν το θρησκευτικό κέντρο της αρχαίας Αρμενίας. Εκεί βρέθηκαν συν τοις άλλοις αρχαίοι τάφοι και θησαυροί της δυναστείας Αρσακουνί.

Αναΐντ
Κόρη του Αραμάζντ και μία από τις πιο λατρεμένες θεότητες της αρχαίας Αρμενίας. Πολλοί ναοί αφιερωμένοι στη χάρη της χτίστηκαν στις περιοχές Ταρόν, Βασπουρακάν, Αρμαβίρ, Αρτασάτ και Γιεγεγκιάτ. Η Αναΐντ συμβόλιζε την μητρότητα και πολλές φορές απεικονιζόταν κρατώντας ένα παιδί στα χέρια της. Οι Αρμένιοι την αποκαλούσαν «η Μεγάλη Δεσποσύνη Αναϊντ» και πίστευαν ότι χάρη σε Αυτήν δημιουργήθηκε η Αρμενία και ότι ήταν η προστάτιδά της που θα εξασφάλιζε τη συνέχεια του αρμενικού πολιτισμού. Άλλωστε, οι βασιλιάδες για τις πιο σημαντικές αποφάσεις τους επικαλούνταν τη σοφία Της. Οι κόρες των πλουσιότερων αρχόντων, για να αποκτήσουν το δικαίωμα της παντρειάς, όφειλαν να Την υπηρετήσουν στο ναό Της - στην περιοχή Γιεκεγκιάτ.

Τιρ
Θεός των γραμμάτων, της σοφίας και της γνώσης, προστάτης της επιστήμης και των τεχνών, και κλειδοκράτορας του πεπρωμένου. Επίσης, ο Τιρ θεωρούταν ότι ήταν ο γραμματικός του Αραμάζντ. Ο ναός που ήταν αφιερωμένος στη χάρη του, στην περιοχή Αρτασάντ, ήταν γνωστός ως το «άδυτο της γνώσης», όπου οι ιερείς Του είχαν τη δυνατότητα να αφοσιωθούν στις μελέτες τους και εκπαιδεύονταν στην ερμηνεία των ονείρων. Είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι ο ίδιος ο Τιρ μεταλαμπάδευε την ικανότητα αυτή στους κληρικούς Του και γι’ αυτό το λόγο οι χώροι όπου λατρευόταν ονομάζονταν «Γιεραζμούιν Τεγκίτ», δηλαδή Ονειροχώροι.

Βαχάγκν
Ο Βαχάγκν Βισαπάχ ήταν ο θεός του κεραυνού και της αστραπής, από τον οποίο οι πολεμιστές ζητούσαν δύναμη και γενναιότητα. Απεικονιζόταν ως ένας λαμπερός νέος με πύρινα μαλλιά, φλόγες για γενειάδα και πυρακτωμένα μάτια. Ο μύθος λέει ότι «όταν έφτασε η ώρα να γεννηθεί, ο Ουρανός και η Γη σείονταν από πόνους, η πορφύρα της θάλασσας φούσκωσε από τους σπασμούς, μια κατακόκκινη φλογέρα ξεβράστηκε, καπνός και φλόγες υψώθηκαν από το στόμιο της και ένα βρέφος εμφανίστηκε μέσα από την πυρά…» Ο νεότοκος θεός ευθύς ρίχτηκε στη μάχη, κατατρόπωσε τους μανιασμένους δράκους (Βισάμπ) και έτσι έσωσε τον Κόσμο.

Αστγίκ
Θεά του έρωτα και του ύδατος, η οποία υπήρξε η αιώνια ερωμένη του Βαχάγκν. Η ένωσή τους καθρεφτίζεται στην ονομασία του ναού Της στην περιοχή Αστισάτ – «Ο κοιτώνας του Βαχάγκν». Σύμφωνα με το μύθο, η πανέμορφη θεά συναντούσε στο σημείο αυτό τον θεό του κεραυνού και της αστραπής, Βαχάγκν. Και χάρη σε αυτή τη συνεύρεση – κατά τη διάρκεια της οποίας έβρεχε – οι αρχαίοι Αρμένιοι είχαν εύφορα εδάφη και πλούσιες σοδειές. Η λατρεία Της ήταν συνδεδεμένη με τον πλανήτη Αρουστσιάκ (Αφροδίτη) και λέγεται ότι λουζόταν στον ποταμό Ευφράτη κάθε βράδυ. Οπότε όσοι νέοι άντρες ήθελαν να θαυμάσουν τα γυμνά κάλη Της, συναθροίζονταν στο όρος Νταγκονάτς στο Ταρόν και άναβαν φωτιές, ελπίζοντας να αξιωθούν να γίνουν μάρτυρες της θεϊκής ομορφιάς Της. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι ο ετήσιος εορτασμός της καλοκαιρινής γιορτής Βαρταβάρ ήταν (και ίσως είναι ακόμη!) αφιερωμένος στην Αστγίκ. Σε αυτόν εκπροσωπούνται όλες οι ηλικίες, μικροί και μεγάλοι, που κρατούν ρόδα τα οποία συμβόλιζαν την Αστγίκ, ελευθερώνουν πλήθος περιστεριών και καταβρέχουν ο ένας τον άλλο. Παρ’ όλο που, η εποχή των Μεγάλων Παλαιών έχει παρέλθει προ πολλού, η (πρώην) παγανιστική γιορτή συνεχίζει να ανατροφοδοτείται από τα γέλια των σημερινών «ακόλουθων» της Αστγίκ.

Μιχρ
Ήταν γιός τους Αραμάζντ και εκπροσωπούσε το ουράνιο φως, τον Ήλιο, την αγνότητα, την ευγένεια και την εντιμότητα. Ο πιο γνωστός ναός Του έχει βρεθεί στο χωριό Μπαγκαχαρίτς της επαρχίας Ντερζάν. Ο ναός στη Γκαρνί, που διατηρείται μέχρι σήμερα, ήταν επίσης αφιερωμένος στη χάρη του. Η όγδοη μέρα κάθε μήνα, όπως και ο μήνας Μεγκεκάν – που συμπίπτει με τον Φεβρουάριο – πήραν το όνομα τους από τον Μιχρ. Σε αυτόν αποδίδεται ακόμα η προέλευση της αρμένικης λέξης «μεγκιάν» που σημαίνει αρχαίο παγανιστικό ιερό. Τέλος, το όνομα του Μιχρ και οι σχετικοί με Αυτόν μύθοι, διασώζονται έως σήμερα στο αρχαίο αρμενικό έπος «Οι ήρωες του Σασούν» όπου το όνομά Του έχει παραφθαρεί σε Μιχέρ. Χαρακτηριστικά, οι τίτλοι των δύο πρώτων κεφαλαίων είναι «Μιχέρ» και «Μιχέρ ο νεότερος».

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Κερκ Κρικοριάν

Το προφίλ ενός γενναιόδωρου δισεκατομμυριούχου

Πρόσφατα ζητήθηκε από τους πολίτες της Αρμενίας να κατονομάσουν άτομα που θεωρούν εθνικούς ήρωες. Όπως ήταν φυσικό, κυριάρχησαν ονόματα στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος, όπως του Βασκέν Σαρκσιάν, του Αντρανίκ Οζανιάν και του βασιλιά Τιγκράν του Μεγάλου. Οι μόνοι σύγχρονοι που επιλέχτηκαν από σημαντικό αριθμό ανθρώπων ήταν ο τραγουδιστής Σαρλ Αζναβούρ και ο επιχειρηματίας Κερκ Κρικοριάν.
Ο 92χρονος Κερκ Κρικοριάν, ένας αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος, αποτελεί μια κατηγορία από μόνος του στον αρμενικό κόσμο. Είναι ο μοναδικός Αρμένιος που βρίσκεται στη λίστα των πλουσιότερων ανθρώπων της Αμερικής για πάνω από μία δεκαετία. Είναι ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην ανάπτυξη των υποδομών της Αρμενίας και στις διάφορες οργανώσεις της διασποράς. Είναι η επιτομή του επιχειρηματικού και πατριωτικού πνεύματος των Αρμενίων και το καμάρι των απανταχού Αρμενίων. Είναι, όμως, ακόμη γνωστό ότι απεχθάνεται οποιαδήποτε δημόσια αναγνώριση των προσπαθειών του.

Τα πρώτα χρόνια στη χώρα του Σαρογιάν


Ο Κρικόρ Κρικοριάν γεννήθηκε στο Φρέζνο της Καλιφόρνιας. Οι γονείς του, ο Αχαρόν και η Λίλυ Κρικοριάν, ήταν πρόσφυγες από την περιοχή του Χαρπέρτ, που σήμερα βρίσκεται στην Τουρκία. Ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας. Ο Κερκ μιλούσε αρμενικά στο σπίτι κι έμαθε τα αγγλικά στο δρόμο.
Ο Αχαρόν Κρικοριάν ήταν αγρότης. Καλλιεργούσε καρπούζια και σταφίδες και οι δουλειές του πήγαιναν καλά, μέχρι που ήρθαν οι δύσκολες μέρες του 1921. Όπως συνηθιζόταν τότε, ο νεαρός Κερκ ξεκίνησε να εργάζεται, όταν ήταν παιδί, πουλώντας τα προϊόντα τους και εφημερίδες, ενώ αργότερα πλένοντας, επισκευάζοντας και ξαναπουλώντας αυτοκίνητα.
Καθώς μεγάλωσε στα χρόνια της ύφεσης, ο νεαρός Κερκ, όπως πολλοί συνομήλικοί του, δεν φοίτησε ποτέ στο γυμνάσιο και σταμάτησε το σχολείο στην όγδοη τάξη.
Ήταν μόνο εννέα χρόνια νεότερος του διάσημου συμπατριώτη και συντοπίτη του Ουίλιαμ Σαρογιάν, αλλά δεν γνωρίζουμε αν οι δρόμοι τους διασταυρώθηκαν ποτέ.
Η πρώτη του διάκριση ήρθε το 1937, όταν ανακηρύχθηκε πρωταθλητής Ειρηνικού στην ερασιτεχνική πυγμαχία στην κατηγορία ημιβαρέων βαρών κι έγινε διάσημος για την τεχνική του, με την οποία κέρδισε 33 αγώνες.

Πετώντας με δικά του φτερά


Αυτό όμως που του έδωσε το εισιτήριο για την επιτυχία ήταν το πάθος του για τις πτήσεις. Μετά την πρώτη του πτήση με μονοκινητήριο αεροπλάνο, εργάστηκε σε ράντσο, με αντάλλαγμα μαθήματα πτήσεων σε μια σχολή, που διηύθυνε μια διάσημη αεροπόρος της εποχής.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πτυχιούχος πιλότος πλέον, συμμετείχε ως ιδιώτης στη Βρετανική Βασιλική Αεροπορία, πετώντας βομβαρδιστικά αεροσκάφη που είχαν κατασκευαστεί στον Καναδά και οδηγώντας τα προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν μια εργασία υψηλού ρίσκου, καθώς οι δεξαμενές των βομβαρδιστικών μπορούσαν να χωρέσουν καύσιμα μόνο για μέρος του ταξιδιού και οι πιλότοι επαφίεντο στον ευνοϊκό άνεμο για το υπόλοιπο της πτήσης πάνω σε παγωμένα νερά. Ένα στα τέσσερα αεροσκάφη δεν έφθανε ποτέ στον προορισμό του. Ο Κρικοριάν έκανε 33 πτήσεις σε δυόμισι χρόνια.
Μετά τον πόλεμο, έχοντας εξοικονομήσει 12.000 δολάρια, ξεκίνησε τη δική του αεροπορική εταιρία. Το 1947 αγόρασε μια μικρή εταιρία πτήσεων τσάρτερ προς το Λας Βέγκας, που είχε αρχίσει να γίνεται η πρωτεύουσα του τζόγου των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1962 άρχισε να επενδύει σε ακίνητη περιουσία στο Λας Βέγκας. Συνέβαλε στο να μετατραπεί το Λας Βέγκας σε οικογενειακό προορισμό διακοπών. Αφού εγκατέλειψε τις αεροπορικές επιχειρήσεις, έχτισε τα ξενοδοχεία International και Flamingo το 1969, ενώ την επόμενη χρονιά τα πούλησε στην αλυσίδα Hilton.
Το 1969 ο Κρικοριάν αγόρασε το διάσημο στούντιο της Metro-Goldwyn-Meyer στο Hollywood και αργότερα τα στούντιο της Universal Artists. Οι συγχωνευμένες MGM/UA πουλήθηκαν το 1985 στον Τεντ Τέρνερ έναντι 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων.
Το 1990 ο Κρικοριάν έστρεψε το ενδιαφέρον του στους προβληματικούς κολοσσούς της αυτοκινητοβιομηχανίας, αγοράζοντας κι αργότερα πουλώντας πολλές μετοχές της Chrysler και πιο πρόσφατα της General Motors και της Ford.
Η απέχθειά του προς την πολυτέλεια αντικατοπτρίζεται και στην προσωπική του ζωή, καθώς ο Κρικοριάν οδηγεί σχετικά οικονομικά αυτοκίνητα, κι ενώ είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης στούντιο, επέμεινε να περιμένει στην ουρά για ν’ αγοράσει το εισιτήριό του.
Ο Κρικοριάν είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της δεύτερης σε μέγεθος εταιρίας της Αμερικής που έχει στην κατοχή της ξενοδοχειακές μονάδες και λέσχες, όλες στο Λας Βέγκας.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του περιοδικού Forbes, η περιουσία του ανερχόταν ως και το ύψος των 16 δισ. δολαρίων πριν την οικονομική κρίση, ενώ φέτος εκτιμάται ότι ανέρχεται στα 3 δισ. δολάρια. Παραμένει ένας από τους 100 πλουσιότερους ανθρώπους στην Αμερική.

Ένας μεγάλος φιλάνθρωπος


Ο Κερκ Κρικοριάν θεωρείται ένας από τους πιο γενναιόδωρους δισεκατομμυριούχους της Αμερικής, έχοντας δωρίσει το ένα πέμπτο της περιουσίας του σε φιλανθρωπίες. Έχει υπάρξει γενναιόδωρος όχι μόνο προς την Αρμενία, αλλά και προς τις διάφορες κοινότητες της διασποράς καθώς και προς τις δεύτερες πατρίδες του, την Καλιφόρνια και τη Νεβάδα. Συγχρόνως, έχει συστηματικά αρνηθεί να ονομαστεί οτιδήποτε προς τιμήν του.
Οι επενδύσεις του Κρικοριάν στη διασπορά πρόσφατα περιλάμβαναν επενδύσεις εκατομμυρίων για την αρμενική κοινότητα του Λιβάνου, καθώς και αρμενικά σχολεία στην Καλιφόρνια. Στο παρελθόν, το Ίδρυμα Λίνσυ, που έχει ο ίδιος ιδρύσει κι έχει πάρει το όνομα των δύο κορών του Λίντα και Τρέισυ, παρείχε ετήσια υποστήριξη στο Armenian Assembly της Αμερικής.
Κατά καιρούς, έχει ενισχύσει με σημαντικά χρηματικά ποσά πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία και ιδρύματα για την καταπολέμηση του καρκίνου.

Ο άνθρωπος που αναπτέρωσε το ηθικό της Αρμενίας


Από το 2001 ως το 2008 το ίδρυμα Λίνσυ χορήγησε 230 εκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομής στην Αρμενία. Έχει επίσης ενισχύσει το σύστημα υγείας της Αρμενίας, τη γεωργική και τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας καθώς και το ίδρυμα Ευρασία, που υποστηρίζει προγράμματα για την προώθηση κι ενίσχυση της δημοκρατίας.
Φαινομενικά, τα προγράμματα υποδομής του ιδρύματος Λίνσυ έδωσαν στη χώρα το «λίφτινγκ» που χρειαζόταν. Διατέθηκαν μεγάλα ποσά για την κατασκευή δρόμων και κατοικιών, ειδικά στις πληγείσες από το σεισμό περιοχές στα βόρεια της χώρας, καθώς και για επισκευές δημόσιων κτηρίων, συμπεριλαμβανομένων των μουσείων.
Πέρα από τις αισθητικές παρεμβάσεις, όμως, τα χρήματα του Κρικοριάν ήρθαν στην Αρμενία σε μια χρονική στιγμή που πολύ λίγοι ήταν διατεθειμένοι να επενδύσουν στη χώρα και η κυβέρνηση δεν διέθετε πάνω από 400 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Το πρόγραμμα «Λίνσυ» έδωσε στην Αρμενία μια ώθηση, που τη βοήθησε να ξανακερδίσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση και να προσελκύσει περισσότερους επενδυτές, πυροδοτώντας έτσι την κατασκευαστική άνθιση της τελευταίας δεκαετίας.

Αν και απεχθάνεται τη δημοσιότητα, δεν απέφυγε τη μνεία της υπουργού Διασποράς της Αρμενίας, που δήλωσε: «Όλα τα αρμενικά νοικοκυριά γνωρίζουν το όνομα του Κερκ Κρικοριάν. Του απονεμήθηκε ο τίτλος του Εθνικού Ήρωα της Δημοκρατίας της Αρμενίας για τη συνεισφορά του, χάρη στην οποία εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε το αρμενικό κράτος».

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Βασιλεύς των Βασιλέων και τα 40 ορφανά

Η επίσημη φιλαρμονική της Αιθιοπίας

είχε σχηματισθεί από ... διασωθέντες!!

Η ασυνήθιστη ιστορία μιας φιλαρμονικής η οποία αποτελείτο από 40 ορφανά Αρμενόπουλα τα οποία είχαν διασωθεί από την γενοκτονία του 1915.

Προσκεκλημένος από τον Νεγκούς (Negus)1, αυτός ο ιδιόμορφος σχηματισμός, θα συμμετείχε σε όλες τις επίσημες τελετές και θα ευεργετείτο για μεγάλο χρονικό διάστημα έχοντας το προνόμιο να είναι το μόνο εξουσιοδοτημένο μουσικό σχήμα –δυτικής μουσικής- της χώρας.

Ήταν 6 Σεπτεμβρίου του 1924, όταν ο Χαϊλέ Σελασιέ2 ο Α΄ ήταν ακόμη αντιβασιλέας. Γεννημένος ως Ρας Ταφάρι3 Μεκόνεν4, αποβιβάστηκε στην Αντίς Αμπέμπα προερχόμενος από το Πορτ Σάιντ, συνοδευόμενος από 40 νέους, οι οποίοι κατά βάση επρόκειτο να ανανεώσουν το παραδοσιακό μουσικό τοπίο της Αιθιοπίας. Μερικούς μήνες νωρίτερα, ο μέλλων τελευταίος βασιλέας της Αιθιοπίας βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ, πρώτο σταθμό ενός πολύμηνου διπλωματικού περίπλου, ο οποίος θα τον οδηγούσε από το Παρίσι στην Αθήνα, περνώντας από Λονδίνο, Ρώμη και Κάιρο. Υποδεχόμενος από μια ορχήστρα χάλκινων οργάνων, γοητεύθηκε αμέσως και ταυτόχρονα θυμήθηκε ότι κατά το παρελθόν ο προκάτοχός του αυτοκράτωρ Μενελίκ (Menelik), είχε και αυτός χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες μιας ορχήστρας πνευστών οργάνων, η οποία του είχε προσφερθεί από τον Νικόλαο τον Β΄ για τη νίκη του επί των Ιταλών (1896).

Όμως, αυτή εδώ η ορχήστρα δεν έμοιαζε καθόλου με άλλες, καθώς επρόκειτο για έναν σχηματισμό ο οποίος αποτελείτο από 40 ορφανά που είχαν γλυτώσει από τη γενοκτονία των Αρμενίων, την οποία είχαν διαπράξει οι Νεότουρκοι το 1915.

 

Μουσική Διείσδυση

Ο Χαϊλέ Σελασιέ, εξαιρετικά εντυπωσιασμένος, δεν είχε παρά μόνον μια σκέψη: Να φέρει αυτή την ορχήστρα υπό το όνομα: «Arba Lijoch» (τα 40 παιδιά) στην Αντίς Αμπέμπα. Όχι για απλή επίδειξη, αλλά ως μόνιμη φιλαρμονική ορχήστρα.

Για τον λόγο αυτό, ζήτησε από τον αρμένιο Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ Γεγισέ Τουριάν, ο οποίος τον φιλοξενούσε, την εξουσιοδότησή του για να υιοθετήσει τους εφήβους οι οποίοι διέμεναν στο αρμενικό μοναστήρι του Αγίου Ιακώβου της Ιερουσαλήμ και στον οποίο υποσχέθηκε ότι θα τους χορηγηθεί -μεταξύ άλλων- και μουσική παιδεία.

Ο Πατριάρχης δέχθηκε πρόθυμα αφού υπέγραψαν και το απαραίτητο συμβόλαιο. Έκτοτε, αυτή η μουσική διείσδυση στην Αιθιοπία έτεινε να προκαλέσει μια νέα αντίθεση πολιτισμών, μεταξύ της παράδοσης του Κrar (λύρα, άρπα...) και αυτής της εισαγόμενης, από τον ίδιο τον Νεγκούς, δυτικής μουσικής στο όνομα του εκσυγχρονισμού.

Πράγματι, όλο το επίσημο μουσικό τοπίο επρόκειτο να αλλάξει και να εξαπλωθεί στην αιθιοπική κοινωνία. Αλλά μόνο οι προτιμητέοι από τον αυτοκράτορα Αρμένιοι επιτρεπόταν να μνημονεύονται, ενώ απαγορευόταν η σύσταση άλλων ανεξάρτητων σχημάτων.

Έμμισθοι, οι «Arba Lijoch» συμμετείχαν σε όλους τους θεμελιώδεις μουσικούς σχηματισμούς (στην αυτοκρατορική φρουρά, στο στρατό, στην αστυνομία, στο δήμο και στο θέατρο Χαϊλέ Σελασιέ). Επίσης, στα 1950, η τζαζ και το R’n’b εισάγονται στις νυκτερινές μπουάτ της Αντίς Αμπέμπα, έως το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1974.

Αυτή η χρυσή εποχή θα επιτρέψει την εκκόλαψη ταλέντων της Αιθιοπίας όπως των: Getatchew Mekurya, Mulatu Astatqe με την «Εthiojazz» του και Mahmoud Ahmed.

 

Οι Ναλμπαντιάν

Αλλά ας επανέλθουμε στη μουσική εκπαίδευση των «Arba Lijoch». Για να τιμήσει την υπογραφή και την υπόσχεση την οποία είχε δώσει στον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, ο Χαϊλέ Σελασιέ προσέλαβε τον Κεβόρκ Ναλμπαντιάν, καθηγητή μουσικής και διευθυντή χορωδίας, εξαίρετο γνώστη της μουσικής τέχνης, συνθέτη και ενορχηστρωτή. Και αυτός επίσης δραπέτευσε από την Τουρκία μετά τη γενοκτονία και για πολλά χρόνια περιεπλανάτο από χώρα σε χώρα προτού διακριθεί στο Κάιρο.

Ένα χρόνο μετά την άφιξή του στην Αντίς Αμπέμπα, ο διευθυντής Ναλμπαντιάν ανανέωσε το συμβόλαιό του. Η φιλαρμονική των 40 ορφανών ήταν επί τέλους έτοιμη και καθιερώθηκε ως η πρώτη επίσημη ορχήστρα της Αιθιοπίας. Μια ορχήστρα, η οποία προκαλούσε αν όχι το θαυμασμό, το λιγότερο την έκπληξη του κόσμου όταν, κατά τις προηγηθείσες μετακινήσεις της βασίλισσας Ζewditou, τα φερόμενα από τους «λευκούς» απαστράπτοντα χάλκινα όργανα διέσχιζαν τους δρόμους της πρωτεύουσας παιανίζοντας δυνατά.

Ο Κεβόρκ Ναλμπαντιάν δεν περιορίστηκε μόνο στη μουσική διδασκαλία. Συνέθεσε κατά παραγγελία του Χαϊλέ Σελασιέ τον Εθνικό Ύμνο και τα εμβατήρια προς τιμήν του μέλλοντος Νεγκούς και της βασίλισσας Μένεν5. Εξίσου αφοσιώθηκε στην εκλαΐκευση της αιθιοπικής μουσικής με τις ενορχηστρώσεις και τις συνθέσεις του και έμελλε να είναι ο επικεφαλής μιας σπουδαίας γενιάς αρμενίων μουσικών και διαμορφωτών προερχόμενης από τους «Arba Lijoch» - όπως αυτής του Γκαραμπέτ Χαγκασμαζιάν και ο οποίος θα ανελάμβανε τη θέση του διευθυντού της φιλαρμονικής των φρουρών της ειρήνης της Αντίς Αμπέμπα.

Ακόμη, φρόντισε να έρθει στην Αιθιοπία μέρος της οικογένειάς του, όλοι μουσικοί, εκ των οποίων ο ανηψιός του Νερσές Ναλμπαντιάν γεννημένος το 1915, αυτοδίδακτος, μέλλων διευθυντής της μεγάλης ορχήστρας της πρωτεύουσας και του μουσικού θεάτρου «Χαϊλέ Σελασιέ» (1955) – όπως αναφέρει ο Francis Falceto στο έργο του: «Ένας αιώνας σύγχρονης μουσικής στην Αιθιοπία» (Cahiers d’ Etudes Africaines, 2002) - και άξιος συνεχιστής του έργου του πατέρα του. Η μουσική της Αιθιοπίας του οφείλει τα μέγιστα.

 

Μια Αναγνωρίσιμη Μουσική

Ποτέ, η Αιθιοπία δεν είχε γνωρίσει ένα τέτοιο πολιτιστικό «εργαστήρι» το οποίο παρουσίαζε ένα ρεπερτόριο ξεκινώντας από στρατιωτικά εμβατήρια, περνώντας στους γαλλικούς λαϊκούς ήχους της εποχής και στις εμπνεύσεις της ανατολής, προερχόμενες από την αρμενική λαϊκή μουσική. Εξ’ άλλου, με τη σφραγίδα του Νερσές καθώς και με την ωριμότητα και τις αποχρώσεις της αιθιοπικής μουσικής, σήμερα είναι παγκοσμίως αναγνωρίσιμη.

Και καθώς η μουσική ισούται με την «καταγραφή», ένας ακόμη Αρμένιος ονόματι Γκαρμπίς Χαϊγκαζιάν εισήγαγε τις πρώτες ηχογραφήσεις των μεγαλυτέρων επιτυχιών εκτελεσμένων από το θεσμοθετημένο σχήμα των Brass-Band, οι οποίες αργότερα μεταπωλήθηκαν στα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας και της άρχουσας τάξης. Υπενθυμίζουμε ότι η πρώτη φιλαρμονική εισήχθη στην Αιθιοπία το 1875 στην Χαράρ, τόπο γεννήσεως του Χαϊλέ Σελασιέ, όπου στάθμευε μια αιγυπτιακή φρουρά.

 

Η προετοιμασία μιας κινηματογραφικής ταινίας

Με την παρότρυνση του Αρτούρ Μπαχταμιάν και χάρη στους Αρμενο-αιθίοπες - τους εγκατεστημένους σήμερα στο Ηνωμένο Βασίλειο - μελετάται η παραγωγή μιας ταινίας ντοκιμαντέρ βασισμένης στις μνήμες και τα τεκμήρια τα οποία κατέχει ο Βαρτκές Ναλμπαντιάν, γιος του Νερσές ο οποίος εξακολουθεί να ζει στην Αντίς Αμπέμπα. Συμμέτοχος στην παραγωγή της ταινίας θα είναι τα Richmond Studios του Λονδίνου.

 

Οι Μπογιατζιάν Επίσημοι φωτογράφοι της Αυλής

Πριν από την εποποιΐα των«Arba Lijoch» στην Αιθιοπία, άλλοι Αρμένιοι υπηρετούσαν στο αυτοκρατορικό παλάτι. Οι Μπογιατζιάν: επαγγελματίες φωτογράφοι.

Ήταν το 1905, όταν ο Μπεντρός Μπογιατζιάν απεβιβάσθη στην Αντίς Αμπέμπα. Σύντομα έγινε ο επίσημος φωτογράφος και κατά σύμπτωση, από τους πρωτοπόρους της ιστορίας της φωτογραφίας στην Αφρική. Ακολούθησαν οι δυο γιοι του, ο Χαϊγκάζ και ο Τόνυ ο οποίος, σε αντίθεση με τα έως τότε ειοθώτα, στα τέλη του 1920 ακολουθούσε τον Χαϊλέ Σελασιέ σε όλες του τις μετακινήσεις έως το τέλος της ζωής του. Καθώς βλέπουμε, η αρμενική κοινότητα της Αιθιοπίας συμμετείχε επί μακρόν στην πολιτιστική εξέλιξη αυτής της χριστιανικής και φιλικής χώρας. Το αποτύπωμα το οποίο άφησαν τα «40 χαμίνια!!» της Ιερουσαλήμ, έμεινε ανεξίτηλο στην Αντίς Αμπέμπα.

 

Και... ολίγη ιστορία

Το σημειωματάριο των αρμενοαιθιοπικών σχέσεων

Οι συγγένειες μιας ισχυρής φιλίας

Οι Αρμένιοι και οι Αιθίοπες έχουν πλήθος κοινών σημείων και μια φιλία η οποία ανάγεται σε πολλούς αιώνες, με μια προνομιακή κοινωνική υπόσταση την οποία οι Ευρωπαίοι θα εκμεταλλεύονταν για εμπορικούς και διπλωματικούς σκοπούς.

Για παράδειγμα ο Φρανσουά Μπερνιέ7 αναφέρει ότι οι Ευρωπαίοι “μεταμφιέζονταν” βάσει της αρμενικής ενδυματολογίας για να προσεγγίζουν ευκολότερα τον κόσμο και να αναπτύσσουν τις εμπορικές τους συναλλαγές.

Το 18ο αιώνα, ανελύσσονται τα ονόματα των - πατρός και υιού - Τοβματζιάν οι οποίοι επιτυχώς κατείχαν τη θέση του υπουργού του Δημοσίου Θησαυροφυλακίου (Οικονομικών). Όμως, ήταν το τέλος του 19ου αίώνα και το 1915 με τη μετανάστευση προς την Χαράρ (πόλη σε υψόμετρο 1750 μέτρων και 500 χλμ. από την Αντίς Αμπέμπα) όταν πραγματοποιήθηκε η πραγματική ανάπτυξη.

Ο Αρθούρος Ρεμπώ8 έζησε εκεί και ο Ούγκο Πρατ9 δημιούργησε το θέατρο το οποίο ενεπνεύσθη.

 

Ιερή Λογοτεχνία

Ο Νηλ Αγκόπωφ, μελετητής στο Κέντρο Ερευνών της Αρμενικής Διασποράς (C.R.D.A.), σημειώνει ότι: «υπάρχουν ποικίλες, αλλά αξιοσημείωτες αποδείξεις σχετικά με τις πολιτιστικές και λογοτεχνικές αρμενο-αιθιοπικές σχέσεις».

Ο βίος του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού και μια σειρά θρησκευτικών διδασκαλιών των οποίων θεωρείται ο συγγραφέας, έχουν μεταφραστεί από τα αρμενικά στα αιθιοπικά. Ως ομόθρησκοι των Αρμενίων, οι Αιθίοπες μνημονεύουν τρεις φορές το χρόνο την εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστού.

Κατά τους χρόνους των ταξιδιών του Εβέκ Τ. Πολαντιάν στην Αβησσυνία10, οι μοναχοί της μονής Tebra-Paisi, του έδειξαν τη βιογραφία αρμένιου βασιλιά Ντρτάντ (Τιριδάτη), η οποία αναμφίβολα είχε μεταφραστεί από την αρμενική.

Μέσα στο πνεύμα των λογοτεχνικών σχέσεων... «η αρμενική νησίδα!!» της Αιθιοπίας ιδιαιτέρως και η αρμενική μοναστική κοινότητα της Ιερουσαλήμ, έφεραν εις πέρας μια εκτενέστατη εργασία. Έτσι, είναι γνωστό ότι ο αρχιμανδρίτης Κεβόρκ, ένας εκ των μοναχών της αρμενικής κοινότητας, κατέχει ένα μονόλογο γραμμένο στη γλώσσα Geez (αρχαία λογοτεχνική γλώσσα των Αιθιόπων), ο οποίος χαρακτηρίζεται ως αριστούργημα. Αυτό το κείμενο έχει μεταφραστεί από τα αιθιοπικά από έναν αρμένιο ονόματι Μπεντρός μέσω της πρωτοτύπου αραβικής και των διάφορων διαλέκτων της.

 

H Aλφάβητος

Μερικοί Αρμένιοι ειδικοί μελέτησαν και βρήκαν μια τεράστια ομοιότητα μεταξύ των χαρακτήρων γραφής των Αρμενίων και αυτής των Αιθιόπων. Αυτό αποδεικνύει ότι ο εφευρέτης των γραμμάτων της αιθιοπικής αλφαβήτου ήταν γνώστης του συστήματος των αρμενικών ιερογλυφικών και αυτή του η εμπειρία έπαιξε το ρόλο της στη δημιουργία της αλφαβήτου των Αιθιόπων.

Στην κατηγορία των αρμενικών γραπτών, τα οποία διατηρούνται σε καταλόγους και ιδιαίτερα μεταξύ αυτών των δύο λαών της Ανατολής, μπορούμε να βρούμε έναν τόμο αφιερώμενο εξ’ ολοκλήρου στην Αιθιοπία, ο οποίος περιέχει τους πίνακες των μηνών του αιθιοπικού ημερολογίου και του κινητού αρμενικού ημερολογίου καθώς και τους πίνακες του σταθερού ρωμαϊκού ημερολογίου.

 

Η διαιώνιση της φιλίας των εκκλησιών

Από τις 8 Οκτωβρίου 451 μ.Χ., ημερομηνία και χρονολογία της Συνόδου της Χαλκηδόνας, η οποία προεκάλεσε το σχίσμα με την επίσημη βυζαντινή εκκλησία, η προσέγγιση μεταξύ των Αρμενίων και των Αιθιόπων η οποία διευκολύνθηκε από τους Κόπτες, ουδέποτε διεψεύσθη.

Λαμπρύνθηκε στις 12-07-2007, όταν η Αγιότητά του Αράμ Α΄, Καθολικός του Μεγάλου Οίκου της Κιλικίας μετέβη στην Αντίς Αμπέμπα για τον εορτασμό της 15ης επετείου της ενθρονίσεως του Ορθοδόξου Πατριάρχη της Αιθιοπίας, Αbune Paulos.

Ένα χρόνο νωρίτερα, ο τελευταίος είχε εκλεγεί πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών.

Η Αιθιοπία, είναι το δεύτερο έθνος, μετά την Αρμενία, το οποίο εκχριστιανίσθηκε.

 

Η αρμενική παρακμή

«Η αρμενική κοινότητα της Αιθιοπίας η οποία αριθμούσε περισσότερα από 1500 μέλη έως το 1975, σήμερα είναι συρρικνωμένη μόλις σε μια εκατοντάδα, μετά τη μετανάστευσή τους προς την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.», δηλώνει ο εκπαιδευτικός Γκαρμπίς Κρατζιάν, εγγονός ενός εκ των 40 ορφανών της Ιερουσαλήμ.

Πραγματικά, οι περιουσίες των πολυάριθμων Αρμενίων δημεύθηκαν από την κομμουνιστική χούντα το 1974.

Όμως, παρά την πρόσφατη μετανάστευση, είναι απαραίτητο να λεχθεί ότι χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες των αρμενίων ταξιδιωτών, της Εκκλησίας και των αρμενίων διπλωματών, το κέρδος του συστήματος των ευρωπαϊκών αξιών στην Αιθιοπία πιστώνεται σ’ αυτή την κοινότητα των εμπνευσμένων ιδρυτών.

 

Κλείνοντας και ως φόρο τιμής στον τελευταίο αυτοκράτορα και μάρτυρα της Αιθιοπίας παραθέτουμε τα ονόματα των 40 ορφανών της ορχήστρας.

 

Χμαγιάκ Ουζουμιάν, Χατσίκ Χατσικιάν, Βαζκέν Γκεοργκιάν, Κρικόρ Κρικοριάν, Αντρανίκ Μαρκαριάν, Μουσέγ Βαρτανιάν, Μαρτιρός Βαγαρσακιάν, Παπκέν Σεφεριάν, Σαβάρς Ναλτσατζιάν, Βαχράμ Χαρουτιουνιάν, Γερβάντ Αγκοπιάν, Καρεκίν Μαρτιροσιάν, Καραμπέτ Κουτσουκιάν, Κρικόρ Καραμπετιάν, Κεβόρκ Χασερτσιάν, Σαρκίς Χατσαντουριάν, Σαχάκ Τοροσιάν, Χαρουτιούν Τοβμασιάν, Βαχάν Κρικοριάν, Καραμπέτ Χαγκασμαζιάν, Λουντέρ Αγνουγιάν, Κρικόρ Χουνταβερτιάν, Μπαγντασάρ Γαριμπιάν, Χοβαννές Μ. Μαλχασιάν, Χοβαννές Γ. Μαλχασιάν, Μουσέγ Μαγακιάν, Σετράκ Αγκοπιάν, Κρικόρ Τσαλκετσιάν, Τατεός Τσαλκετσιάν, Βαχάν Σαρκισιάν, Μεσρόπ Τερ Νερσεσιάν, Αρντασές Πανοσιάν, Κεβόρκ Σαρκισιάν, Αβάκ Αγκοπιάν, Ζιράιρ Μαρκαριάν, Σαχάκ Χατσατουριάν, Νσάν Τοβμασιάν, Μαρκός Ζακαριάν, Γερβάντ Ανταμιάν, Χάικ Κρικοριάν.

 

Υποσημειώσεις - Επεξηγήσεις

1.Νέγκους (Negus): τίτλος ευγενείας των αυτοκρατόρων της Αιθιοπίας.

2.Χαϊλέ Σελασιέ: σημαίνει «η δύναμη της Αγίας Τριάδος». Γεννήθηκε στην πόλη Ετζάρα Γκόρα της επαρχίας Χαράρ στις 23-07-1892. Γόνος ευγενούς οικογένειας. Έλαβε το όνομα Λιτζ Ταφάρι. Η λέξη «λιτζ» αποτελούσε τίτλο τιμής και δινόταν στα παιδιά των ευγενών της φυλής Αμχάρα, η οποία αριθμούσε αρκετά εκατομμύρια μέλη. Κατοικούν στα αιθιοπικά οροπέδια επί αιώνες, είναι χριστιανοί και διακρίνονται για την αυστηρή τήρηση των μακραίωνων παραδόσεών τους. Αυτοκράτορας της Αιθιοπίας από το 1930 έως το 1936 (εξορίσθη στην Αγγλία μετά την εισβολή των Ιταλών) και κατόπιν από το 1941 έως το 1974, οπότε ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα. Δολοφονήθηκε το βράδυ της 27ης Αυγούστου 1975. Τα λείψανά του βρέθηκαν στις τουαλέτες των ανακτόρων το 1992. Ετάφη επισήμως το 2000 στο Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος της Αντίς Αμπέμπα.

3.Ρας: ηγεμόνας Ταφάρι.

4.Μεκόνεν ή Μακόνεν: Ο πατέρας του ονομαζόταν Ρας Μακόνεν Γκόλντε Μιχαήλ.

5.Μένεν: η σύζυγος του Χαϊλέ Σελασιέ ονομαζόταν Ουαϊζάρο Μένεν.

6.Αρτούρ Μπαχταμιάν: Σκηνοθέτης, γεννημένος στο Ερεβάν το 1963. Πολυσχιδής προσωπικότητα. Πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών και Θεάτρου του Ερεβάν. Δημοσιογράφος, παραγωγός της Pan Armenian TV, επιμελείται πολλών πολιτιστικών εκπομπών στη συχνότητα TVΗ1 και έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 20 ταινίες ντοκιμαντέρ όπως «Οι Αρμένιοι της Βενετίας» το 2004, «Εκατόμβη» (με θέμα τη γενοκτονία των Αρμενίων του 1915). Ετοιμάζει μια μεγάλη σειρά αφιερωμένη στην Κιλικία.

7.Francois Bernier: (1625-1688) φιλόσοφος, γιατρός και ταξιδευτής. Ήταν προσωπικός γιατρός του σουλτάνου Αurangzeb (1658-1707) της αυτοκρατορίας του Μughal (1526-1858).

8.Αρθούρος Ρεμπώ: ποιητής (20/10/1854 - 10/11/1891).

9.Ούγκο Πρατ: (15/06/1927 - 20/08/1995) συγγραφέας, ευρύτερα γνωστός από το έργο του Corto Maltese.

10.Αβησσυνία: η παλαιότερη ονομασία της Αιθιοπίας.

 

 

Πηγές:

1) Περιοδικό «Nouvelles d’ Armenie» - τεύχος 150 - Μάρτιος 2009.

2) Περιοδικό «Ιστορία Εικονογραφημένη» - τεύχος 490 - Απρίλιος 2009. Αφιέρωμα στον Χαϊλέ Σελασιέ - επιμέλεια Ιωάννη Σ. Παπαφλωράτου, διεθνολόγου, Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η μυστική διπλωματία του Γιώργου Παπανδρέου και το Ερζερούμ

Τα επόμενα 24ωρα ο Έλληνα πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου συνοδευόμενος από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα θα βρεθεί στο ...Ερζερούμ της Τουρκίας για να μετάσχει (στις 7 Ιανουαρίου) στην ετήσια «Διάσκεψη Τούρκων Διπλωματών»...
στην οποία μάλιστα συμμετέχουν υπουργοί Εξωτερικών των παραδοσιακών κρατών – συμμάχων της Τουρκίας, όπως του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Στην ετήσια τουρκική διπλωματική διάσκεψη μετέχει και η αμφιλεγόμενη υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρετανίδα λαίδη Κάθριν Άστον.

Η επίσκεψη αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού έχει γίνει ήδη αντικείμενο σχολιασμού στο εσωτερικό της Ελλάδας, όχι μόνο για τον λόγο ότι η διάσκεψη πραγματοποιείται στην πόλη σύμβολο της γενοκτονίας των Ποντίων και των Αρμενίων (πέρυσι έγινε στο Μαρντίν, την πόλη σύμβολο της σφαγής των Ασσυρίων στην νοτιοανατολική Τουρκία) , ούτε βέβαια μόνο για την παράλειψη, της επίσκεψης στο Φανάρι, όπως τουλάχιστον μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ (η οποία είθισται κατά τη διάρκεια των επισκέψεων των πρωθυπουργών στη γειτονική χώρα), αλλά διότι ήδη διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα επισημαίνουν ότι «η επίσκεψη Παπανδρέου εντάσσεται στο πλαίσιο της άσκησης μυστικής διπλωματίας».
Η επίσκεψη δεν έγινε γνωστή σήμερα, αλλά διέρρευσε στον τουρκικό Τύπο και στην εφημερίδα Zaman στις 24 Νοεμβρίου του 2010, όταν ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν είχε προσκαλέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό στο Ερζερούμ για τη συγκεκριμένη διάσκεψη. Ήταν τόσο καλά ενημερωμένη η εφημερίδα Zaman ώστε τον περασμένο Οκτώβριο αποκάλυψε την άσκηση μυστικής διπλωματίας και σημεία αυτής, δηλαδή ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν πρότεινε την αμοιβαία περικοπή των αμυντικών δαπανών, όπως επίσης την εκ των προτέρων ενημέρωση σχετικά με τις διαδρομές των πλοίων στο Αιγαίο και τον ΝΑΤΟϊκό έλεγχο για τις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών των δύο κρατών. Ομοίως στην Ελλάδα ήρθε στο φως περιεχόμενο απόρρητου τηλεγραφήματος, το οποίο αναφερόταν στο ενδεχόμενο συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, αποκαλύπτοντας μυστικές συνομιλίες ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους δεν υπάρχει ακριβής ενημέρωση σχετικά με το περιεχόμενο των συζητήσεων που θα έχει ο πρωθυπουργός στην Τουρκία τις επόμενες ημέρες. Έτσι οι επίσημες διαρροές αναφέρουν ότι «οι συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα έχουν περιέλθει σε τέλμα» και ότι η ατζέντα των συζητήσεων των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στο περιθώριο της Διάσκεψης στο Ερζερούμ θα περιλαμβάνει το Αιγαίο, το θέμα της λαθρομετανάστευσης και την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας, η οποία θα αποτελέσει το κύριο θέμα της ομιλίας του Γιώργου Παπανδρέου ενώπιον των 200 επικεφαλής των τουρκικών διπλωματικών αντιπροσωπειών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Όμως, έστω και αν η ελληνική πλευρά διαψεύδει με συστηματικό τρόπο τα περί «άσκησης μυστικής διπλωματίας», ο Τουρκικός Τύπος (ο οποίος, όπως δείχνει το παράδειγμα της Zaman επιβεβαιώνεται), αναφέρεται σε επικείμενη συμφωνία που θα συνάψουν για το Αιγαίο οι δύο πλευρές κατά τη συνάντηση των κ.κ. Παπανδρέου και Ερντογάν το πρωί της Παρασκευής στο Ερζερούμ.
Το κακό είναι ότι διπλωματικοί κύκλοι την Αθήνα συμφωνούν με τα «επικείμενης συμφωνίας» και κάνουν λόγο για ελλιπή ενημέρωση, υπενθυμίζοντας ότι όταν ο κ. Παπανδρέου είχε αναλάβει εκτός από τα πρωθυπουργικά του και καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών είχε περίπου αποκλείσει έναν μεγάλο όγκο Ελλήνων διπλωματών από την ενημέρωση για τα επόμενα βήματα στον τομέα της άσκησης εξωτερικής πολιτικής, αφού δεν έδινε καμία κατεύθυνση σε διπλωμάτες, οι οποίοι έχουν επιφορτιστεί με την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων στο εξωτερικό.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και ελληνικοί πολιτικοί κύκλοι, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ, αφού σχετικά με το ταξίδι του πρωθυπουργού στη γειτονική χώρα η κα Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε μεταξύ άλλων «η συμμετοχή του κ. Παπανδρέου σε μία αμιγώς εσωτερικού χαρακτήρα σύσκεψη των Τούρκων πρεσβευτών στην Τουρκία υπό τον κ. Ερντογάν, επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει το μεγάλο, το επικίνδυνο βήμα για όλο τον ελληνικό λαό που σημαίνει συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Που σημαίνει στην πραγματικότητα ότι μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα οι αμφισβητήσεις από την Τουρκία κυριαρχικών δικαιωμάτων και οι γκρίζες ζώνες».

Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.com
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι