Menu

Νέα Τουρκική επίθεση για τη γενοκτονία των Αρμενίων: Ανήθικος ο Πάπας

Ο πρόεδρος της τουρκικής Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων (Ντιγιανέτ), Μεχμέτ Γκιορμέζ, χαρακτήρισε τη δήλωση του πάπα Φραγκίσκου ότι οι μαζικές δολοφονίες των Αρμενίων που διαπράχθηκαν το 1915 αποτελούν γενοκτονία, «ανήθικη» και απάντησε ότι το Βατικανό θα πρέπει να κοιτάει τη δική του ιστορία προτού εκτοξεύσει κατηγορίες εναντίον της Τουρκίας.

Ο Φραγκίσκος είναι ο πρώτος προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που χαρακτήρισε δημοσίως «γενοκτονία» τη δολοφονία 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων, πυροδοτώντας μια διπλωματική διένεξη με την Τουρκία, που από την πλευρά της κάλεσε για εξηγήσεις τον απεσταλμένο του Βατικανού και ανακάλεσε το δικό της πρεσβευτή.

«Το Βατικανό θα καταλήξει να είναι ο μεγαλύτερος ηττημένος εάν όλοι μας δώσουμε λογαριασμό για τα δεινά του παρελθόντος και τον πόνο που έχουμε προκαλέσει» επισήμανε ο Γκιορμέζ σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Ρόιτερς.

«Άραγε η τρέχουσα κατάσταση που βιώνουν εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες αποτελεί πολύ μικρότερη εστία ανησυχίας για το Βατικανό σε σύγκριση με τα γεγονότα κατά τη διάρκεια των μαζικών εκτοπίσεων των Αρμενίων;» διερωτήθηκε ο ίδιος αναφερόμενος στους πρόσφυγες που έχουν διαφύγει από τον εμφύλιο στη Συρία και έχουν βρει καταφύγιο στην Τουρκία.

«Θεωρώ τη δήλωση του πάπα ανήθικη και ότι δε μπορεί να συμφωνεί με τις θεμελιώδεις αξίες του χριστιανισμού».

Ο Γκιορμέζ επιπλέον ισχυρίστηκε ότι η αδύναμη οικονομία της Ευρώπης και οι δυσκολίες της να ενσωματώσει τους μετανάστες αποτελούν τους λόγους της αναζωπύρωσης της ισλαμοφοβίας στην ήπειρο.

«Η ισλαμοφοβία θα πρέπει να θεωρείται ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως ακριβώς τα περιστατικά αντισημιτισμού» τόνισε ο ίδιος.

 

 

 

Πηγή: newsbomb.gr

Διαβάστε περισσότερα...

H γερμανική κυβέρνηση στηρίζει ψήφισμα με τον όρο «γενοκτονία» για τους Αρμενίους

Μέχρι τώρα απέφευγε να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» για να περιγράψει τη σφαγή έως και 1,5 εκατ. Αρμενίων, προκειμένου να μην δυσαρεστήσει τον μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο, την Τουρκία. Η γερμανική κυβέρνηση συνασπισμού ωστόσο, υποκύπτοντας στις πιέσεις βουλευτών, αποφάσισε να στηρίξει επερχόμενο ψήφισμα στο Κοινοβούλιο.

«Η κυβέρνηση στηρίζει το προσχέδιο ψηφίσματος στο οποίο η τύχη των Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμεύει ως παράδειγμα στην ιστορία μαζικών δολοφονιών, εθνοκαθάρσεων, εκτοπίσεων και, ναι, των γενοκτονιών κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα», ανάφερε ο εκπρόσωπος της Καγκελαρίου Στέφεν Ζάιμπερτ.

​Η Γερμανία, στην οποία ζουν 3,5 εκ. Τούρκοι και πολίτες τουρκικής καταγωγής, είχε αντισταθεί επί μακρόν στο να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία», τον οποίο καταγγέλλει ο Ταγίπ Ερντογάν.

Απορρίπτοντας κάθε υπόνοια πως η λέξη «γενοκτονία» αποφεύγεται για να μην ενοχληθεί η Τουρκία, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγερ, που το παρελθόν είχε αρνηθεί να την χρησιμοποιήσει, είπε χθες σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι «η ευθύνη δεν μπορεί να ελαχιστοποιηθεί σε έναν μόνο όρο». Όμως, αναλυτές υποστηρίζουν ότι η απροθυμία της Γερμανίας να χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο όρο ίσως οφείλεται και στο γεγονός ότι ακόμα αγωνίζεται να συμβιβαστεί με το Ολοκαύτωμα για το οποίο είναι υπεύθυνη.  

«Η γερμανική κυβέρνηση δεν ήθελε επίσης να χρησιμοποιήσει τη λέξη λόγω ανησυχιών για τις σφαγές των Χερέρο που διέπραξαν το 1904 και το 1905 γερμανικά στρατεύματα στη σημερινή Ναμίμπια και θα μπορούσε επίσης να αποκληθεί γενοκτονία οδηγώντας σε αιτήματα για επανορθώσεις», λένε χαρακτηριστικά.

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Συλλυπητήρια στους απογόνους των σφαγιασθέντων Αρμενίων από την Τουρκία

Ωστόσο, ο τούρκος πρωθυπουργός εξέφρασε εκ νέου την αντίθεση της Άγκυρας στη χρήση του όρου «γενοκτονία».

Συλλυπητήριά στους απογόνους των Αρμενίων που σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς κατά τη γενοκτονία του 1915 εξέφρασε σήμερα Δευτέρα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.

Μιλώντας ενόψει των τελετών μνήμης της 24ης Απριλίου – με αφορμή και τη συμπλήρωση ενός αιώνα από το αιματοκύλισμα – ο τούρκος πρωθυπουργός προανήγγειλε πως εκείνη την ημέρα θα διοργανωθεί και μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν των θυμάτων στο Αρμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Η ανακοίνωση Νταβούτογλου είναι το δεύτερο συγκαταβατικό μήνυμα της τουρκικής πολιτείας για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Το πρώτο δόθηκε το 2014, από τον τότε πρωθυπουργό – νυν πρόεδρο – Ρεντζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ωστόσο, ο κ. Νταβούτογλου εξέφρασε εκ νέου την αντίθεση της Άγκυρας στη χρήση του όρου «γενοκτονία». «Το να μειώνουμε τα πάντα σε μια μόνο λέξη, το να φορτώνουμε όλη την ευθύνη στο τουρκικό έθνος και να τα συνδυάζουμε αυτά με έναν διάλογο μίσους είναι νομικά και ηθικά προβληματικό», σημείωσε.

Το ζήτημα της γενοκτονίας του 1915, στα μέσα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, έχει επανέλθει στο προσκήνιο τις τελευταίες ημέρες, λόγω δηλώσεων του πάπα Φραγκίσκου, όπου ο ποντίφικας χρησιμοποίησε ακριβώς αυτό τον όρο. Η Τουρκία αντέδρασε έντονα στην κίνηση του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον κ. Ερντογάν να κάνει λόγο για παραλήρημα.

Διαβάστε περισσότερα...

Μια εικόνα 1000 λέξεις: Ο Τούρκος και οι σκελετωμένοι Αρμένιοι

Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Όταν η Τουρκία αφάνισε τον λαό που ζούσε στην σκιά του Αραράτ για 3500 χρόνια.

Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες φωτογραφίες που έχουμε φιλοξενήσει από αυτή την στήλη του Weekend Edition - όπου οι πληροφορίες, τα ονόματα, οι πρωταγωνιστές, σχεδόν τα πάντα είναι διαθέσιμα – εδώ η εικόνα θα πρέπει να μιλήσει μόνη της – είναι άλλωστε αρκετά δυνατή – καθώς οι πληροφορίες είναι ανύπαρκτες. Το στοιχείο αυτό έγινε αφορμή οι Τούρκοι να αμφισβητήσουν την γνησιότητα της καθώς δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να πιστοποιεί, τον τόπο, τα πρόσωπα και της χρονολογία. Ούτε οι ίδιοι οι Αρμένιοι κατάφεραν να δώσουν απαντήσεις όμως οι ενδείξεις δείχνουν ότι πρόκειται για Τούρκο αξιωματούχο (σε μία από τις αναφορές παρουσιάζεται ως σαδιστής) να περιπαίζει τα σκελετωμένα παιδιά των Αρμενίων με ένα κομμάτι ψωμί που κρατάει ψηλά. Τουλάχιστον αυτό αναφέρει στο πίσω μέρος της μία από τις αρκετές κόπιες που βρέθηκαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η φωτογραφία δεν είναι προϊόν τεχνικής επεξεργασίας (κάτι που ισχυρίζονται οι Τούρκοι. Φιλοξενείται στις συλλογές Πανεπιστημίων και Βιβλιοθηκών στην Αμερική που θα είχαν πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την φωτογραφία αν ήταν κάποιο κατασκεύασμα προπαγάνδας. Άλλωστε υπάρχουν εκατοντάδες άλλες φωτογραφίες που αποδεικνύουν τις εξοντωτικές δράσεις των Τούρκων κατά των Αρμενίων στις αρχές του περασμένου αιώνα. Λίγες ημέρες πριν την συμπλήρωση 100 χρόνων από την ημερομηνία (24 Απριλίου) που έχει οριστεί ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Αρμενίων είναι μία καλή αφορμή να θυμηθούμε – ή καλύτερα, οι περισσότεροι, να μάθουμε – τι έγινε στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας λίγο πριν αυτή δύσει και δημιουργηθεί στην θέση της η «σύγχρονη» και καθαρή από ξένα σώματα και εθνότητες Τουρκία.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή οι Αρμένιοι δεν είχαν για αιώνες δική τους πατρίδα. Τα εδάφη των προγόνων τους μοιράζονταν για αιώνες ανάμεσα σε δύο πανίσχυρες αυτοκρατορίες. Την Οθωμανική και την Περσική. Το 1828 η Ρωσία θα καταλάβει τα εδάφη που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Περσών (σ.σ. το ανατολικό, και μικρότερο τμήμα) ενώ το υπόλοιπο θα παραμείνει στην παραπαίουσα Οθωμανική αυτοκρατορία.

Με την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου το 1878, στον οποίο ισχυρή παρουσία είχαν και οι Αρμένιοι των ρωσικών εδαφών, στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου η Ρωσία ζήτησε και πέτυχε, σε μικρό βαθμό από ότι αποδείχθηκε από την ιστορία, μεταρρυθμίσεις υπέρ των Αρμενίων υπηκόων του Σουλτάνου, και εγγυήσεις για την προστασία τους έναντι των Κούρδων.

Οι Αρμένιοι κυρίως της Κωνσταντινούπολης, αρχικά επωφελούνται από τις μεταρρυθμίσεις και τις ελευθερίες που αναγκάζεται να παραχωρήσει η Υψηλή Πύλη, γνωστές ως Τανζιμάτ. Τα δικαιώματα αυτά όμως είναι άγνωστα στους Αρμενίους της Ανατολίας, που στενάζουν κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Η δε Οθωμανική Αυτοκρατορία έχοντας χάσει τα περισσότερα εδάφη της στα Βαλκάνια, φοβάται πως θα απολέσει και το τμήμα της δυτικής Αρμενίας. Έτσι έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μια νέα κρατική αντίληψη που κάνει λόγο για οριστική επίλυση του Αρμενικού Ζητήματος, με τον ολοκληρωτικό αφανισμό των Αρμενίων από την ιστορική τους πατρίδα των 3500 χρόνων.

Στα χρόνια του σουλτάνου Αμπτούλ Χαμίτ οι σφαγές ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Το 1895, ενώ αναγκάστηκε να υποσχεθεί προς τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία ότι θα προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, μεγάλης κλίμακας σφαγές έγιναν στις Αρμενικές επαρχίες. Το 1896 νέες σφαγές ξέσπασαν στην πρωτεύουσα και την Κιλικία.

Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Νεότουρκους, η «οριστική λύση» του Αρμενικού Ζητήματος παίρνει συγκεκριμένη μορφή. Επωφελούμενοι από τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (οι Αρμένιοι του Καυκάσου τάχθηκαν με το μέρος της Ρωσίας) οι Νεότουρκοι σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης του Αρμενικού λαού, στο διάστημα 1915-1917. Έτσι πιστεύουν ότι θα εξασφαλισθεί η ομοιογένεια του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας, ο εκτουρκισμός και θα υλοποιηθεί το όραμα του παντουρκισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το διάστημα εκείνο το αρμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είχε καταγράψει τον αρμενικό πληθυσμό της Τουρκίας στα 2.100.000 άτομα (δηλαδή πιστούς στην Αρμενική Αποστολική Εκκλησία).

Τρία μέλη της κυβέρνησης, ο Μεχμέτ Ταλαάτ, Υπουργός Εσωτερικών το 1915 και Πρωθυπουργός το 1917, ο Ισμαϊλ Ενβέρ, Υπουργός Πολέμου, και ο Αχμέτ Τζεμάλ, Υπουργός Ναυτικών και στρατιωτικός διοικητής της Συρίας, συνιστούν την τριανδρία που ελέγχει την κυβέρνηση και είναι ο ιθύνων νους της γενοκτονίας. Τις υπογραφές τους φέρουν οι εντολές που αποστέλλουν στους διοικητές των επαρχιών της Αυτοκρατορίας για τον ξεριζωμό των Αρμενίων. Παράλληλα δημιουργείται μία νέα μυστική οργάνωση, η Ειδική Οργάνωση, που στελεχώνεται με παραστρατιωτικούς και κατάδικους, στους οποίους και ανατίθεται η αποστολή της μαζικής σφαγής των Αρμενίων που θα εκτοπίζονταν από τις εστίες τους.

Στις 12 Φεβρουαρίου 1915 απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι με αρμενική καταγωγή. Οι τουρκικές αρχές διατάζουν την άμεση αποστράτευση και τον αφοπλισμό των αρμενίων στρατιωτών τους οποίους ομαδοποιούν σε μικρά τάγματα εργασίας και τους στέλνουν σε παραμεθόριες περιοχές όπου και εκτελούνται. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα χρησιμοποιούνται ως στόχοι εξάσκησης του στρατού. Δύο μήνες αργότερα ξεκινάει ο εκτοπισμός των Αρμενίων από το Γκαρίν (το σημερινό Ερζερούμ). Στα καραβάνια του θανάτου οδηγούσαν τους εκτοπισμένους σκόπιμα σε ατελείωτες πορείες πάνω από τα βουνά κάνοντας άσκοπους κύκλους χωρίς φαγητό και νερό για να τους εξοντώσουν. Έτσι οι αδύναμοι πέθαιναν πρώτοι, οι γέροι, τα παιδιά και οι γυναίκες. Όταν τα καραβάνια έφταναν στον προορισμό τους ελάχιστοι είχαν απομείνει.

Στις 24 Απριλίου 1915, (σ.σ. η ημερομηνία που έχει ορισθεί ως Ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Αρμενίων), συλλαμβάνονται στην Κωνσταντινούπολη και εκτελούνται εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι: στόχος να παραμείνει ο Αρμενικός λαός χωρίς πνευματική ηγεσία και χωρίς καθοδήγηση. Στις αρμενικές επαρχίες της Ανατολίας, στρατολογούνται, αφοπλίζονται και στη συνέχεια εκτελούνται όλοι οι άρρενες Αρμένιοι ηλικίας 15-62 ετών. Ανυπεράσπιστοι άμαχοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά, εκδιώκονται βιαίως από τις πατρογονικές τους εστίες και οδηγούνται μαζικά προς τις αφιλόξενες ερήμους της Συρίας. Καθ'οδόν, δέχονται τις επιθέσεις του τακτικού στρατού αλλά και των ατάκτων και των Κούρδων νομάδων. Σφαγές, βιασμοί, δολοφονίες, αρπαγές παιδιών, ληστείες. Ελάχιστοι επιβιώνουν.

Πάνω από ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιοι, δηλαδή το 80% του αρμενικού πληθυσμού της δυτικής Αρμενίας, χάθηκε στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Ένας μικρός, σχετικά, αριθμός επιζώντων βρήκε καταφύγιο στις γειτονικές χώρες – μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα – συγκροτώντας σταδιακά τη μεγάλη Αρμενική Διασπορά. Στις επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας, που εντάσσονται στο νεοσυσταθέν Τουρκικό κράτος, μόνον τα ερείπια της πλούσιας αρμενικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς θυμίζουν πλέον την τρισχιλιετή παρουσία των γηγενών Αρμενίων.

- Με πληροφορίες από την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας και το armeniangenocide100.gr 

 

 

 

Πηγή: news247.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρουσία Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην εκδήλωση για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων»

Την Κυριακή 19 Απριλίου 2015, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος συνοδεύοντας τον ΥΦΕΘΑ κ. Νίκο Τόσκα, παρέστη στην εκδήλωση για την «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων», που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «ΠΑΛΛΑΣ».

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κατέθεσε στεφάνι στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη (Μ.Α.Σ.), προς τιμή των θυμάτων.

 

 

Πηγή: geetha.mil.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Θυμάμαι και διεκδικώ» – Εκδήλωση μνήμης και τιμής για την 100ή επέτειο της Αρμενικής Γενοκτονίας (photo-video)

1915-2015. Εκατό χρόνια από την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα με 1,5 εκατομμύριο θύματα, και ο αρμενικός λαός, όπου γης, τιμά τους νεκρούς του («θυμάται») και βάζει σθεναρά στο τραπέζι την αξίωση να αναγνωρίσει η Τουρκία τη Γενοκτονία και να απολογηθεί («διεκδικεί»).

Το κέντρο της Αθήνας την Κυριακή το μεσημέρι πλημμύρισε από τα τέσσερα χρώματα του άνθους μη με λησμόνει (το μαύρο, το μοβ, το λιλά και το κίτρινο), τα χρώματα των χιλιάδων ανθρώπων που πορεύτηκαν μαζί μέχρι το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη για να παραστούν στην κατάθεση στεφάνων στη μνήμη των θυμάτων.

«Θυμάμαι, Καταδικάζω, Απαιτώ, Ζω», τα λόγια σε ένα από τα πέταλα του μη με λησμόνει, λέξεις που αποκρυσταλλώνουν τη θέση των απανταχού Αρμενίων απέναντι στην ιστορική ευθύνη.

Η συγκίνηση του πλήθους, Αρμενίων και φίλων, είχε αρχίσει να κλιμακώνεται από την εκδήλωση που προηγήθηκε της πορείας και της κατάθεσης στεφάνου. Η ανάκρουση των εθνικών ύμνων της Αρμενίας και της Ελλάδας έκανε τον κόσμο που σιγοψιθύριζε και τους δύο να ανατριχιάσουν, πριν τη σκυτάλη παραλάβουν οι ομιλητές και μιλήσουν στις ψυχές των απογόνων των θυμάτων.

Για το «προμελετημένο, συστηματικά οργανωμένο σχέδιο εθνοκάθαρσης», που ξεκίνησε με τους Αρμενίους «κάτω από τη μύτη των Δυτικών» οι οποίοι έμειναν άπρακτοι, και προχώρησε με τον ξεριζωμό του ελληνισμού του Πόντου, της Ιωνίας, όλης της Μικράς Ασίας βάζοντας ταφόπλακα σε μια τρισχιλιετή παρουσία, μίλησε εισάγοντας την εκδήλωση η Αραξή Απελιάν-Κολανιάν εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια.

Η Α. Απελιάν έδεσε το τότε με το τώρα, για να τονίσει ότι η ατιμωρησία επέτρεψε στην Τουρκία να αναπτύξει αρπακτική εξωτερική πολιτική, και ότι η αναγνώριση της Γενοκτονίας δεν είναι μόνον θέμα ηθικής τάξης αλλά και Διεθνούς Δικαίου, μια και συνδέεται με τις σχέσεις Αρμενίας-Τουρκίας αλλά και με τη γενικότερη ασφάλεια στον Καύκασο, λόγω της υπόθεσης του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Το τουρκικό κράτος, είπε η Α. Απελιάν, ήταν και παραμένει υπόλογο για τις γενιές των Αρμενίων που δεν γεννήθηκαν ποτέ.

Μετά την προβολή ενός συγκλονιστικού βίντεο, που ανέδειξε μέσα από μαρτυρίες επιζησάντων τη Γενοκτονία, την πρώτη του 20ού αιώνα, το λόγο πήρε η κεντρική ομιλήτρια, ευρωβουλευτής της Κύπρου, γιατρός δρ Ελένη Θεοχάρους, πρόεδρος της Επιτροπής Φιλίας Ευρωπαϊκής Ένωσης - Αρμενίας, μια γυναίκα που έχει πάρει μέρος σε 19 ανθρωπιστικές αποστολές στην Αρμενία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Κάθε ελεύθερος άνθρωπος γίνεται Αρμένιος σήμερα. Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε την κεντρική ομιλία που συντάραξε το κοινό, καθώς ανέδειξε την «ατιθάσευτη επαναστατικότητα των Αρμενίων» μέσα στα χρόνια, την άρνησή τους να ξεχάσουν το έγκλημα, την αποφασιστικότητά τους να αναλάβει η Τουρκία την ευθύνη τεκμηριώνοντας με κάθε τρόπο ότι η Γενοκτονία δεν είναι μόνον ιστορικό αλλά είναι πολιτικό γεγονός.

Αξιοσημείωτη η επισήμανσή της ότι η επίσημη Τουρκία οφείλει να απολογηθεί για να μην φέρει και ο τουρκικός λαός εξ αδιαιρέτου την ευθύνη ενός τέτοιου εγκλήματος.


Η δρ Ελένη Θεοχάρους

«Το έπος του Αρτσάχ το έζησα», είπε αναφερόμενη στον αγώνα των Αρμενίων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, «ελπίζω να το ζήσω και στην Κύπρο». Τραντάχτηκε τότε η αίθουσα από τα χειροκροτήματα. Η δρ Θεοχάρους έκανε έκκληση σε όλους να βοηθήσουν να ξαναλειτουργήσει το σχολειό των Αρμενίων στη Λευκωσία, το Μελκονιάν, που είχε ιδρυθεί το 1923 και έκλεισε πριν από λίγα χρόνια.

«Η ατιμωρησία της Γενοκτονίας αποτέλεσε πηγή έμπνευσης των ναζιστών για το ολοκαύτωμα των Εβραίων ενώ ακόμη και σήμερα λείπουν από το οπλοστάσιο του διεθνούς δικαίου τα νομικά εργαλεία που θα ενεργοποιήσουν το "ποτέ ξανά"», είπε στην ομιλία του ο πρέσβης της Αρμενίας Γκαγκίκ Γκαλαζιάν, θυμίζοντας επίσης τις τελευταίες αναγνωρίσεις και δηλώσεις, όπως αυτή του Πάπα, και τις αντιδράσεις των Τούρκων.

Την καταδίκη των πράξεων του καθεστώτος στην Τουρκία κατά την εποχή της Γενοκτονίας μετέφερε εκ μέρους της Ελληνικής Βουλής ο Β΄ Αντιπρόεδρός της Γιάννης Μπαλάφας. «Γενική πρόβα για τις άλλες γενοκτονίες, στον Πόντο, τη Θράκη, τη Μικρά Ασία και εκείνη των Κούρδων» χαρακτήρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, προσθέτοντας ότι και στις μέρες μας ανάλογες πράξεις επαναλαμβάνονται στην κατεχόμενη Κύπρο και το Κουρδιστάν.

Εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Τόσκας απέτισε φόρο τιμής στα θύματα της Γενοκτονίας, εκφράζοντας την ευχή η μνήμη τους να αποκατασταθεί σύντομα από όλη τη διεθνή κοινότητα. Κάλεσε επίσης την Τουρκία να αποσύρει τον στρατό κατοχής από την Κύπρο και να σταματήσει τις προκλήσεις στο Αιγαίο και στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Το αύριο του αρμενικού έθνους σκιαγραφήθηκε με δύναμη από το στόμα του εκπροσώπου της Αρμενικής Νεολαίας Αρμέν Μενεντιάν. Με τη φωνή του ηχηρή να πάλλεται, δεσμεύτηκε για λογαριασμό όλων των νέων Αρμενίων «να είμαστε Αρμένιοι στην καθημερινότητά μας [...] να συνεχίσουμε να μιλάμε τη γλυκιά μας γλώσσα, όπως και τα ελληνικά, να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας την αρμενικότητά μας».

Και κατέληξε ο εκπρόσωπος της νεολαίας: «Τιμούμε τους νεκρούς μας κι εμάς που αγωνιζόμαστε. Δεν το βάζουμε κάτω. Όπως φτάσαμε ως το σήμερα, θα φτάσουμε και στο αύριο, το απέραντο αύριο».

Την εκδήλωση εντός του θεάτρου Παλλάς, που συνδιοργανώθηκε από την Περιφέρεια Αττικής και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή, έκλεισε η χορωδία του Αρμενικού Πολιτιστικού Συλλόγου Χαμασκαΐν και το Κουαρτέτο Εγχόρδων Εύρυθμον, που εκτέλεσε κομμάτια από το έργο του Κομιτάς.

Όλος ο κόσμος βγήκε στη συνέχεια στο δρόμο για μια πορεία που οδήγησε στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, της οποίας προπορεύονταν οι Αρμένιοι πρόσκοποι και ακολουθούσαν οι επίσημοι και χιλιάδες άνθρωποι.

Στην τελετή, μετά τους αρμενικούς φορείς πρώτη στην κατάθεση στεφάνου ήταν η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, μόνη εκπροσωπούσα τον ποντιακό οργανωμένο χώρο. Το στεφάνι κατέθεσε ο νέος πρόεδρος Χρήστος Τοπαλίδης, ενώ στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο πρόεδρος ΣΠΟΣ Νότιας Ελλάδας Γιώργος Βαρυθυμιάδης και εκπρόσωποι της ΕΠΟΝΑ. Ακολούθησαν οι Ασσύριοι, διά του προέδρου τους Κυριάκου Μπατσάρα, και ο Ηλίας Φρέζας από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο. Στεφάνι κατέθεσαν επίσης ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος, ο αντιδήμαρχος Γ. Αποστολόπουλος εκ μέρους του Δήμου Αθηναίων, η αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα Αθηνών, Ερμίνα Κυπριανίδου, εκ μέρους της Περιφερειάρχη Αττικής, ο Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Μπαλάφας, και εκ μέρους της κυβέρνησης ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Τόσκας.

Μεταξύ των παρευρισκομένων είδαμε τους υπουργούς Επικρατείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς Παναγιώτη Νικολούδη, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον υφυπουργό Επικρατείας για το κυβερνητικό έργο Τέρενς Κουίκ, τους βουλευτές Κώστα Κατσαφάδο και Ελένη Γερασιμίδου, τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων Βασίλη Λεβέντη, τον ευρωβουλευτή Μίλτο Κύρκο και την τ. ευρωβουλευτή Ρόδη Κράτσα, τους πρώην υπουργούς Όλγα Κεφαλογιάννη, Γιώργο Ρωμαίο και Τάσο Νεράντζη, τον Πέτρο Μαντούβαλο, τον πρόεδρο της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών (ΟΙΟΜΚΩ) Νίκο Ουζούνογλου, τον δήμαρχο Νίκαιας-Ρέντη Γιώργο Ιωακειμίδη, τον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη, διπλωμάτες και αξιωματικούς, πολλούς Αρμένιους, μάλιστα, που εκπαιδεύονται στη Σχολή Ευελπίδων και φεύγουν στη συνέχεια για την πατρίδα τους όπου υπηρετούν στο στρατό εκεί.

Έρση Βατού

 

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η μουσική καταργεί τον πόνο και την οργή

Το Παρίσι ως συνήθως βρισκόταν σε μια διαρκή μεταμόρφωση. Πόλη επιπόλαιη, ανελέητη, θορυβώδης και σαγηνευτική, περνούσε αναποφάσιστα από τη βροχή στον ήλιο και άδειαζε σταδιακά από τον πολύβουο πληθυσμό της που δραπέτευε με κάθε μέσο για τις πασχαλινές διακοπές του. Και ταυτόχρονα, γέμιζε με τακτοποιημένη λογική μυρμηγκιού, αργά και σταθερά, με τη μαυρόασπρη φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού με κλειστά μάτια και σφαλιστά χέρια μπροστά στο στόμα του. Δίπλα του με μεγάλα γράμματα ήταν γραμμένο στα γαλλικά: «Γενοκτονία των Αρμενίων: 100 χρόνια μνήμης. Κοντσέρτο στις 21 Απριλίου στο Théâtre du Châtelet».

Η υπερδραστήρια αρμενική κοινότητα της Γαλλίας ειδικά φέτος έχει διοργανώσει πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα με τη συμβολή πλήθους καλλιτεχνών και διανοουμένων εις μνήμην του 1,5 εκατ. θυμάτων του 1915 από το καθεστώς των Νεότουρκων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το κοντσέρτο που διοργανώνει η Γενική Αρμενική Ενωση Αγαθοεργίας Γαλλίας (Union Générale Arménienne de Bienfaisance- France) που θα λάβει χώρα τρεις μέρες πριν την επίσημη επέτειο της Γενοκτονίας -που είναι η 24η Απριλίου- στο Théâtre du Châtelet στην οδό Edouard Colonne 2 στο Παρίσι με την υποστήριξη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και του Αρμένιου προέδρου Σερζ Σαρκισιάν. Ομως, το ξεχωριστό ενδιαφέρον αυτής της εκδήλωσης είναι ότι για πρώτη φορά δημιουργείται μια ορχήστρα κλασικής μουσικής γι’ αυτό τον σκοπό με Αρμένιους μουσικούς από όλο τον κόσμο, η Αρμενική Ορχήστρα του Κόσμου (Armenian World Orchestra) υπό τη διεύθυνση του φημισμένου μαέστρου Αλέν Αλτίνογλου.

Τι θα ακούσουμε

Η Αρμενική Ορχήστρα του Κόσμου με τη συνδρομή της χορωδίας του Ιδρύματος Calouste Gulbenkian αλλά και σπουδαίων σολίστ, θα ερμηνεύσει έργα κλασικής μουσικής Αρμενίων συνθετών. Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει μελωδίες του Κομιτάς (1869-1935), εμπνευσμένες από την αρμενική μουσική παράδοση και σουίτες από τη Μασκαράτα του Αράμ Χατσατουριάν (1903-1978), ίσως του πιο γνωστού Αρμένιου συνθέτη του 20ού αιώνα. Επίσης, οι ακροατές θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν μια συμφωνία για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα του Μικαέλ Πετροσιάν, ενός νέου συνθέτη με σημαντικές διακρίσεις όπως το βραβείο Queen Elisabeth International Grand Prix. Η βραδιά θα κλείσει με σαφή συμβολισμό: το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ.

Πώς και από δω… μαέστρο;

Γεννημένος στο Παρίσι από Αρμένιους γονείς με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολία, ο 40χρονος Αλέν Αλτίνογλου ήδη προσμετρά στο βιογραφικό του μια εντυπωσιακή και διεθνώς επιτυχημένη καριέρα ως διευθυντής συμφωνικής ορχήστρας. «Σπούδασα πιάνο και ήδη από πολύ νεαρή ηλικία το πάθος μου ήταν η όπερα» μας λέει. «Ολα αυτά τα χρόνια είχα την τύχη να προσκληθώ και να συνεργαστώ με τις πλέον διάσημες όπερες του κόσμου όπως τη Metropolitan Οπερα της Νέας Υόρκης, τη Staatsoper της Βιέννης, τη Λυρική Οπερα του Σικάγο, τη Γερμανική Οπερα Βερολίνου και με τις τέσσερις Οπερες του Παρισιού».

Πώς όμως βρέθηκε να συμμετάσχει στο κοντσέρτο; «Τη χρονιά που μας πέρασε η Γενική Αρμενική Ενωση Αγαθοεργίας Γαλλίας επικοινώνησε μαζί μου προκειμένου να διοργανώσει ένα κοντσέρτο στο Παρίσι για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Τότε είχα την ιδέα να δημιουργηθεί μια ορχήστρα από Αρμένιους μουσικούς από όλο τον κόσμο. Ετσι γεννήθηκε η Αρμενική Ορχήστρα του Κόσμου στην οποία συμμετέχουν Αρμένιοι μουσικοί από ΗΠΑ, Νότια Αμερική, Γερμανία, Λίβανο κ.λπ. και φυσικά από τη Γαλλία. Αυτό το εγχείρημα για εμένα, έχει τη σημασία του ότι όλοι σε αυτή την ορχήστρα μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για την κλασική μουσική και τις ίδιες πολιτισμικές και πολιτιστικές καταβολές. Η αρμενική κουλτούρα με επηρέασε και ως προς τον τρόπο ζωής και ως προς τη μουσική –ιδιαίτερα η αρμενική εκκλησιαστική μουσική. Ομως βασικότατο ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι η πρώτη μου δασκάλα στη μουσική ήταν η μητέρα μου».

Για το κοντσέρτο πιστεύει ότι θα είναι μια σπουδαία βραδιά και θα ήθελε ο κόσμος να το απολαύσει αλλά και να αντιληφθεί πως η μουσική μπορεί να μας φέρει κοντά τον έναν με τον άλλο και να ομορφύνει τις ψυχές μας. «Από την οικογένειά μας, κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας, οι περισσότεροι εξοντώθηκαν και μόνο κάποιοι κατάφεραν να διαφύγουν. Αφιερώνω τη βραδιά της 21ης Απριλίου στα ανώνυμα θύματα και τις οικογένειές τους που ακόμα περιμένουν την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη σύγχρονη Τουρκία. Ομως αφιερώνω αυτό το κοντσέρτο και στα εκατομμύρια ανθρώπων που ακόμα χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο εξαιτίας της εθνικότητάς τους. Ας σταματήσουμε πια αυτό το παρανοϊκό αιματοκύλισμα. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζεται έως σήμερα».

Στο σπίτι της Σόνια

Η εβραϊκή συνοικία του Παρισιού ως συνήθως έσφυζε από το πολύχρωμο -με κάθε έννοια- πλήθος που λατρεύει τη ζωντάνια της φασαρίας, τις ιδιαίτερες gourmet γεύσεις, τις ανάκατες μυρωδιές και την παραδοσιακή μουσική. «Με καλούν συχνά εδώ για να παίξω με άλλους Αρμένιους μουσικούς και παρότι πλέον με γνωρίζουν όλοι, είναι κάπως αστείο που κάποιοι νομίζουν ότι είμαι Εβραία και αν με δουν στον δρόμο μου κάνουν παρατήρηση γιατί δεν είμαι στη Συναγωγή» αναφέρει η Κλοντίν Μοβσεσιάν, μία από τους αρμενικής καταγωγής καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν στην Αρμενική Ορχήστρα του Κόσμου.
Διεθνούς εμβέλειας κλαρινετίστα και συνθέτις, έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, έχει λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις για τις εξαιρετικές ερμηνείες της και πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο της άλμπουμ με τον τίτλο «Mov Sessian Project». Ανθρωπος με μετρημένο αλλά ζεστό χαμόγελο και έξυπνα μελαγχολικά μάτια, η Κλοντίν θέλει να συνεχίσουμε την κουβέντα μας κάπου πιο ήσυχα με λίγο κόκκινο κρασί και αρμένικο σουτζούκι, στο πατρικό της στο κέντρο του Παρισιού. «Γεννήθηκα στο Παρίσι από γονείς Αρμένιους οπότε μητρική μου γλώσσα είναι τόσο τα γαλλικά όσο και τα αρμένικα».

Η έκπληξη ήταν ότι μέσω κουβέντας αίφνης αναδύθηκαν και τα ελληνικά αφού η μητέρα της Κλοντίν, η Σόνια, που ζει εδώ και 53 χρόνια στο Παρίσι, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης, επίσης από Αρμένιους γονείς. Οπως εξηγούν μητέρα και κόρη η δική τους οικογένεια πρόλαβε να διαφύγει στην Ελλάδα πριν από τη γενοκτονία.

Εκτός από τον παππού της Κλοντίν και πατέρα της Σόνια, τον Γκαραμπέτ Αγαμπατιάν, που ήταν από τους ελάχιστους επιζήσαντες από τις πορείες θανάτου, στο υπόλοιπο της ζωής του αρνούνταν πεισματικά να μιλήσει για όσα είδε και πέρασε. Οπως εξηγεί η Κλοντίν η γενοκτονία έχει δημιουργήσει ένα τραύμα που περνά από γενιά σε γενιά. «Ομως η μουσική γιατρεύει τον νου, το σώμα και το πνεύμα και έτσι καταργεί τον πόνο, την οργή και τη διχόνοια. Η αρμενική μουσική με έχει σφραγίσει ανεξίτηλα ειδικά το ντουντούκ (παραδοσιακό αρμένικο πνευστό). Ο ήχος του έχει διανθίσει με κάθε λογής χρώματα το παίξιμό μου».

Εκείνη, αφιερώνει τη βραδιά του κοντσέρτου στον παππού Γκαραμπέτ και σε όλα τα πλάσματα της γης -ανθρώπους, δένδρα, ζώα, τρελούς, λουλούδια και σε κάθε τι με ψυχή- σαν μια μικρή προσευχή να είναι πάντοτε καλά.

Και αν η Σόνια πρωτίστως φαίνεται να περιμένει να καμαρώσει την κόρη της τη βραδιά της 21ης Απριλίου, ταυτόχρονα η συγκινησιακή φόρτιση για το πρώτο Ολοκαύτωμα του 20ού αιώνα συνοψίζεται σε ένα ρητορικό ερώτημα πριν την καληνύχτα «μα τι κακό κάναμε; Μου λες;».

Το φεγγάρι πάνω από το διαμέρισμα της Σόνια στη Βoulevard de Strasbourg -του δρόμου με τα ιστορικά θέατρα του Παρισιού και τους ολοένα αυξανόμενους άστεγους-, ολόγιομο και αγουροξυπνημένο στέκει ακίνητο στη μέση του ουρανού και σηματοδοτεί τη λήξη αυτής της αναπάντεχης όσο και τρυφερής συνάντησης.

Εκθέσεις στην Πόλη του Φωτός

16 Απριλίου – 4 Μαΐου: Εκθεση με έργα 12 σύγχρονων καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο  στην Galerie Sobering με τίτλο «Θυμάμαι την αρμενική γενοκτονία...» (Je me souviens du génocide arménien…).

16 Απριλίου – 2 Μαΐου: Εκθεση στο δημαρχείο του 9ου διαμερίσματος του Παρισιού, με τίτλο «Γινόμενοι μάρτυρες αυτών των ζωών» (Témoigner de ces Vies). Περιλαμβάνονται έργα ζωγραφικής και κεραμικής της Francine Mayran με θέμα τα θύματα του Ολοκαυτώματος, της αρμενικής γενοκτονίας και της γενοκτονίας των Τούτσι στη Ρουάντα.

22 Απριλίου – 30 Ιουνίου: Το Hotel de Ville του Παρισιού φιλοξενεί τα εκθέματα του μουσείου της αρμενικής γενοκτονίας του Ερεβάν.

26 Απριλίου: Στη Νοτρ Νταμ (Παναγία των Παρισίων) στις 16:00, θα πραγματοποιηθεί η κυριακάτικη λειτουργία στα αρμενικά που φέτος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ύστερα από τις δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου ότι «η πρώτη τραγωδία του 20ού αιώνα, ήταν η γενοκτονία των Αρμενίων».

3 Μαΐου – 31 Μαΐου: Εκθεση στο δημαρχείο του 9ου διαμερίσματος του Παρισιού με τίτλο «1915, ο Γολγοθάς των γυναικών» (1915, le Golgotha des femmes). Η έκθεση επιχειρεί να αποδομήσει την τυπική εικόνα της γυναίκας μάρτυρα και να εμπλουτίσει το πορτρέτο της ως μητέρας, μαχήτριας, διανοουμένης κ.ά.

 

 

 

Πηγή: kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το σχέδιο εξόντωσης ενός έθνους

«Οι χριστιανοί καίγονταν σαν τα ζωύφια». Ο τίτλος της ολοσέλιδης ανταπόκρισης, στις 10 Ιουλίου 1909, στην εικονογραφημένη βρετανική εφημερίδα The Graphic απέδιδε όσα είχαν συμβεί στα Αδανα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας λίγους μήνες νωρίτερα. Ο απεσταλμένος της εφημερίδας, J.L.C. Booth, περιέγραφε λεπτομερώς τις κινήσεις του μαινόμενου όχλου από πόρτα σε πόρτα και τη σφαγή χιλιάδων Αρμενίων της πόλης.

«Ομάδες αντρών έμπαιναν στα σπίτια, τα περιέλουζαν με κηροζίνη και άναβαν φωτιές. Οι περισσότεροι άνθρωποι καίγονταν ζωντανοί. Δεν μπορούσαν ούτε να διαφύγουν από τα φλεγόμενα κτίρια. Στις εξόδους τούς περίμεναν οπλισμένοι στρατιώτες που πυροβολούσαν όσους έβγαιναν. Αρκετοί πηδούσαν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα για να γλιτώσουν» γράφει ο ανταποκριτής. «Οσοι δεν σκοτώνονταν από την πτώση εκτελούνταν επί τόπου».

Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Αρμένιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γίνονταν στόχος τέτοιων άγριων επιθέσεων. Είχαν προηγηθεί οι μαζικές σφαγές του 1894-1896, που διαπράχθηκαν με την ανοχή ή και την καθοδήγηση των τοπικών αρχών και σε πολλές περιπτώσεις είχαν την άδεια της κεντρικής εξουσίας, και μάλιστα του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄. Στη σφαγή των Αδάνων στα 1909, σκοτώθηκαν με διάφορα μέσα 28.000-30.000 Αρμένιοι. Παρά τη μεγάλη τους έκταση, αυτά τα γεγονότα ωχριούν μπροστά στα θύματα της Γενοκτονίας που ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα. Η έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων τοποθετείται συμβατικά στις 24 Απριλίου 1915, την ημέρα της σύλληψης και εξαφάνισης της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας της αρμενικής εθνότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σύντομα οι διώξεις, οι δολοφονίες και οι μαζικοί εκτοπισμοί του αρμενικού πληθυσμού σε αφιλόξενες ερήμους του Νότου, απλώθηκαν σε ολόκληρη την οθωμανική επικράτεια και συνεχίστηκαν ως τη συνθηκολόγηση των Τούρκων, το 1918. Συνολικά, οι νεκροί εκτιμάται ότι ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο.

«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ήταν οργανωμένο σχέδιο εθνοκάθαρσης. Παρά τις προσπάθειες της επίσημης τουρκικής ιστοριογραφίας (και μερικών Δυτικών συνηγόρων της), οι διαθέσιμες ιστορικές πηγές πιστοποιούν την προσπάθεια της νεοτουρκικής ηγεσίας να εξαφανίσει από την Αυτοκρατορία το αρμενικό στοιχείο» λέει στην «Κ» ο ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Χασιώτης, με αφορμή την 100ή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτόν τον μήνα πρόκειται να κυκλοφορήσει μονογραφία του για τις ελληνοαρμενικές σχέσεις από τα μέσα του 19ου αιώνα ώς τις παραμονές της Γενοκτονίας. «Δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί κάποιος με την αρμενική Γενοκτονία. Η φρικαλεότητα των απάνθρωπων πράξεων που τη συνόδεψαν “αρρωσταίνει” όποιον επιχειρήσει να τη μελετήσει» λέει.

Πορείες θανάτου μέσα από τις ερήμους

Οι Αρμένιοι ζούσαν απλωμένοι, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, σε περιοχές που καταλάμβαναν την καρδιά της ανατολικής Μικράς Ασίας (αυτό που ονομάζεται Δυτική Αρμενία σε αντιδιαστολή με την Ανατολική του Καυκάσου). «Οι αρμενικές εστίες ξεκινούσαν από τα περίχωρα της Τραπεζούντας και σε μια νοητή γραμμή έφταναν ώς τις ακτές της Κιλικίας και ανατολικότερα έως και τη λίμνη Βαν» εξηγεί ο κ. Χασιώτης. Οι οθωμανικές κυβερνήσεις φοβούνταν το ενδεχόμενο απόσχισης των επαρχιών με συμπαγές χριστιανικό, και ιδιαίτερα αρμενικό, πληθυσμό. Τα πράγματα φάνηκαν να καλυτερεύουν με την επικράτηση των αρχικά φιλελεύθερων Νεότουρκων, το 1908. Οι Αρμένιοι ιδιαίτερα, που δεν διέθεταν όπως οι Ελληνες κάποιο κράτος να τους προστατεύει, βρήκαν στις νεοτουρκικές διακηρύξεις περί ισοπολιτείας και ισονομίας τη λύση του εθνικού τους προβλήματος. Η προσδοκία τους διαψεύστηκε σύντομα. Η πολιτική των Νεότουρκων έγινε αυταρχική, συγκεντρωτική και σταδιακά εκτουρκιστική. «Η μόνη σωτηρία για τη διάσωση της Αυτοκρατορίας πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους ήταν η μετάλλαξή της σε μια αποκεντρωμένη δημοκρατική χώρα, με πλήρη ισονομία των υπηκόων ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα, ένα είδος “ανατολικής” Ελβετίας, με αυτοδιοικούμενα καντόνια» αναφέρει ο κ. Χασιώτης.

Η εξέλιξη αυτή προϋπέθετε άλλες πολιτικές και κοινωνικές δομές. «Η μετάλλαξη εκείνη ήταν ιστορικά –και παραμένει ακόμα σε μεγάλο βαθμό– ανέφικτη» λέει ο κ. Χασιώτης. Ο ίδιος επισημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία, πάντως, των Αρμενίων και ιδιαίτερα το ισχυρότερο τότε επαναστατικό τους κόμμα, «Ντασνάκ», εξακολούθησαν να συνεργάζονται με τις οθωμανικές κυβερνήσεις ώς τις παραμονές των Βαλκανικών Πολέμων. Ηδη, όμως, από το 1911 η ηγεσία των Νεότουρκων αναζητούσε τις κατάλληλες συνθήκες, για να εκμηδενίσει την αρμενική παρουσία στα εναπομείναντα οθωμανικά εδάφη. Τελικά, η ευκαιρία δόθηκε με την έκρηξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Οι Νεότουρκοι, που είχαν πάρει και πάλι από το 1913 την εξουσία, συντάχθηκαν με τις Κεντρικές Δυνάμεις και εκμεταλλευόμενοι την απομόνωση της χώρας, προχώρησαν στην «εκκαθάριση» της οθωμανικής επικράτειας από τους αρμενικούς της πληθυσμούς.

Μαρτυρίες

Πολλοί Αρμένιοι εξοντώθηκαν στις πορείες του θανάτου προς την έρημο της Συρίας. Ο Αγκάσι Κανκανιάν, γεννηθείς το 1904 στο Βαν και ένας από τους επιζήσαντες του εκτοπισμού, είχε διηγηθεί την εμπειρία του στην ιστορικό Βιρζινέ Σεβασλιάν («The Armenian Genocide», εκδ. NAS RA). «Στις 13 Ιουλίου 1915, στις 11 το πρωί, φύγαμε από το σπίτι μας για πάντα. Η μητέρα μας μάς φίλησε και είπε: “Ακολουθούμε ένα δύσκολο και άγνωστο μονοπάτι. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί”. Φύγαμε χωρίς να κλειδώσουμε την εξώπορτα. Κι άλλες οικογένειες μας ακολούθησαν. Περπατούσαμε για δέκα μέρες όλοι μαζί, υπό βροχή και ήλιο, πεινασμένοι και διψασμένοι. Στη διαδρομή συχνά δεχόμασταν επιθέσεις από ντόπιους. Δολοφονούσαν κι έκλεβαν» αφηγείται ο Κανκανιάν.

Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε, τελικά, στο Ερεβάν. Ο ίδιος φοίτησε στο πανεπιστήμιο και εργάστηκε αργότερα ως λέκτορας στο Χημικό Τμήμα. Μέχρι τον θάνατό του τον στοίχειωναν οι αναμνήσεις της Γενοκτονίας.

«Οι σοροί όσων πέθαναν ή δολοφονήθηκαν στις πορείες έμειναν άταφες. Με επηρέασε πολύ η εικόνα όλων αυτών των πτωμάτων. Μελαγχόλησα. Και παρέμεινα έτσι μέχρι και σήμερα. Αδυνατώ να νιώσω χαρούμενος».

Σε αντίθεση με άλλους λαούς, που προβάλλουν στην εθνική τους ιστορία τις επαναστάσεις και νικηφόρες απελευθερωτικές τους προσπάθειες, οι Αρμένιοι έχουν ως σημείο αναφοράς τη Γενοκτονία. «Ομως, αυτό ενώ θα μπορούσε να λειτουργήσει αρνητικά, υποθάλποντας την παθητικότητα των Αρμενίων έναντι της ιστορίας τους, αντίθετα ενισχύει την εθνική τους ταυτότητα» λέει ο κ. Χασιώτης.

Μεθοδική καταστροφή χιλιάδων μνημείων

Τις σφαγές των ανθρώπων, όμως, ακολούθησαν λεηλασίες των περιουσιών τους στα οθωμανικά εδάφη, αλλά και καταστροφές των μνημείων, ιδιαίτερα των εκκλησιών. «Οι κεμαλικές κυβερνήσεις άλλαξαν όλα σχεδόν τα αρμένικα τοπωνύμια της Μ. Ασίας, όπως άλλαξαν βέβαια και τα ελληνικά, όπου μπορούσαν» λέει ο κ. Χασιώτης. «Εξαφανίζονται, όμως, συνειδητά από τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια και οι αναφορές στους Αρμένιους κατοίκους της Ανατολίας, ακόμα και για τα χρόνια της βυζαντινής περιόδου».

Υπολογίζεται ότι στη «Δυτική Αρμενία» ώς το 1915 σώζονταν 170.000 ιστορικά μνημεία, πολλά από αυτά μοναδικά δείγματα αρχιτεκτονικής. Σήμερα, απ’ όσα γλίτωσαν την ολοσχερή καταστροφή, συντηρείται μόλις το 2%-3%. Σύμφωνα με το Ιδρυμα για την Ερευνα της Αρμενικής Αρχιτεκτονικής (RAA Foundation), το τουρκικό κράτος ενθάρρυνε την καταστροφή αυτή, διαδίδοντας φήμες ότι στα μνημεία αυτά κρυβόταν χρυσάφι.

Μεγάλο τμήμα των εκκλησιών και των ιστορικών αρμενικών μοναστηριών μετατράπηκαν σε αποθήκες και στάνες. Στα θεμέμια άλλων στυλώθηκαν νέοι οικισμοί. «Ολα αυτά δεν ήταν απλώς καρπός της αμάθειας και των αναγκών της ανοικοδόμησης· έγιναν σκόπιμα και συστηματικά, στο πλαίσιο της ίδιας προσπάθειας για την εξαφάνιση των ιχνών της αρμενικής παρουσίας στον μικρασιατικό χώρο» λέει ο κ. Χασιώτης.

Αδύνατη η λήθη

Εως και σήμερα, η τουρκική πλευρά δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Μάλιστα, τις επόμενες ημέρες το τουρκικό κράτος έχει προγραμματίσει επετειακές εκδηλώσεις για τη μάχη της Καλλίπολης, κατά την οποία οι Οθωμανοί απέκρουσαν επιτυχώς την εκστρατεία των Συμμάχων του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου για κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Η αρμενική πλευρά ερμηνεύει αυτές τις εκδηλώσεις των Τούρκων ως απόπειρα επισκίασης των δικών τους επετειακών τελετών για τη Γενοκτονία.

Οι Τούρκοι πρόκειται να υποδεχτούν τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο και κυρίως από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, που είχαν χιλιάδες απώλειες πριν από έναν αιώνα στα Δαρδανέλια. Παράλληλα και η Αρμενία προετοιμάζει μια σειρά από εκδηλώσεις και συναυλίες μνήμης για τη Γενοκτονία, με προσκεκλημένους ηγέτες και υπουργούς Εξωτερικών άλλων κρατών.

«Η άρνηση από την πλευρά της Τουρκίας αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για τη διάπραξη κι άλλων, αντίστοιχων εγκλημάτων» λέει ο Αρμένιος ιστορικός και διευθυντής του Μουσείου Γενοκτονίας των Αρμενίων, Χαΐκ Ντεμογιάν. «Ακόμα και η δίκη μου γενιά έχει επηρεαστεί από αυτά τα γεγονότα, αν και δεν τα έζησε. Είναι αδύνατο, όμως, να τα αφήσουμε πίσω μας. Είναι αδύνατο να τα ξεχάσουμε».

 

 

 

Πηγή: kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Ράπισμα» Πάπα και Ευρωβουλής στην Άγκυρα

Η Γενοκτονία των Αρμενίων βρέθηκε στο διεθνές προσκήνιο την περασμένη εβδομάδα χάρη στην παρέμβαση του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Πάπα Φραγκίσκου. Την ίδια ώρα, το Ευρωκοινοβούλιο εξέδωσε απόφαση με την οποία καλείται η Τουρκία να αναγνωρίσει ως γενοκτονία τη σφαγή των Αρμενίων κατά την περίοδο 1915-1922.

Ειδικότερα, την περασμένη Κυριακή ο Πάπας Φραγκίσκος χαρακτήρισε τη σφαγή των Αρμενίων «την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα», γεγονός που προκάλεσε ιδιαίτερη ένταση στις σχέσεις της Αγίας Εδρας με την Αγκυρα. Ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας χρησιμοποίησε την ειδική λειτουργία στην πλατεία του καθεδρικού ναού του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό για να τιμήσει τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη σφαγή των Αρμενίων και αναφέρθηκε σε «τρεις μεγάλες και άνευ προηγουμένου τραγωδίες του περασμένου αιώνα», επισημαίνοντας ότι «η πρώτη, η οποία μάλιστα θεωρείται και από πολλούς ως η πρώτη γενοκτονία στον 20ό αιώνα, έβαλε στο στόχαστρο τον δικό σας λαό, τον λαό της Αρμενίας», ενώ προσέθεσε πως «επίσκοποι και ιερείς, ευσεβείς άνδρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι, άρρωστοι ακόμα και ανυπεράσπιστα παιδιά δολοφονήθηκαν».

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, πάνω από 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους κατά την περίοδο 1915-1922. Αλλά αυτό δεν είναι παρά μόνο το πρώτο από τα ραπίσματα που δέχθηκε η Τουρκία την περασμένη εβδομάδα. Την περασμένη Τετάρτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο τιμά την επέτειο των 100 χρόνων από την Αρμενική Γενοκτονία ζητώντας ταυτοχρόνως από την Τουρκία να αναγνωρίσει το φοβερό έγκλημα. Η Τουρκία, από την άλλη, διακήρυξε την απόφασή της να μη συμμορφωθεί με το ψήφισμα του Ευρωκοινοβούλιου, το οποίο, αξίζει να σημειωθεί, έχει λάβει και στο παρελθόν ανάλογες αποφάσεις. Ειδικότερα, το Ευρωκοινοβούλιο αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1987 με ψήφισμα, όπου επισημαίνεται ότι η άρνηση της Τουρκίας να πράξει το ίδιο αποστερεί από τον αρμενικό λαό το δικαίωμα να έχει την Ιστορία του.

Η τουρκική αντιπροσωπεία κατήγγειλε το ψήφισμα αναρτώντας σχόλιο στο Twitter στο οποίο αναφέρει ότι «το Ευρωκοινοβούλιο κατάφερε, για ακόμα μία φορά, να αποξενώσει την Τουρκία και τον τουρκικό λαό και να δράσει ως εισαγγελέας, δικαστής και ένορκος». Ωστόσο, το ψήφισμα της περασμένης εβδομάδας «έριξε λάδι στη φωτιά» ακριβώς διότι εκδόθηκε λίγες μόνο ημέρες μετά τις δηλώσεις του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Πάπα Φραγκίσκου.

Η τουρκική κυβέρνηση αρνείται τον όρο «γενοκτονία» υποστηρίζοντας ότι χιλιάδες άνθρωποι  –πολλοί εκ των οποίων Τούρκοι– έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου και του λιμού που επακολούθησε κατά την περίοδο 1915-1922.

Στις 24 Απριλίου οι Αρμένιοι σε ολόκληρο τον κόσμο θα τιμήσουν την επέτειο εκατό ετών από τη γενοκτονία του λαού τους. Η απάντηση της Τουρκίας στις πολλαπλές εκκλήσεις για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν οξύτατη. Μετά την ανάκληση του Τούρκου πρεσβευτή στο Βατικανό, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, δήλωσε με απαξία ότι αυτού του είδους οι αποφάσεις «από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν». Παράλληλα, ο πρωθυπουργός της χώρας Αχμέτ Νταβούτογλου επιτέθηκε εναντίον του Πάπα Φραγκίσκου προειδοποιώντας τον Προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να μη χρησιμοποιήσει «εκβιασμό έναντι της Τουρκίας». «Δεν πρόκειται να αφήσουμε το έθνος μας να υβριστεί για την Ιστορία», δήλωσε ο κ. Νταβούτογλου μιλώντας στο κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Αγκυρα, προσθέτοντας ότι «ο Πάπας συντάχθηκε με αυτούς που στήνουν δόκανα εναντίον του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και εναντίον της Τουρκίας».

Την Τρίτη, και οι ΗΠΑ κάλεσαν την Τουρκία να προχωρήσει σε «έντιμη αναγνώριση των ομαδικών δολοφονιών», χωρίς, ωστόσο, να αναφερθούν σε «γενοκτονία».  

 

 

 

Πηγή: kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Ανεξόφλητο γραμμάτιο απέναντι στην ανθρωπότητα η γενοκτονία των Αρμενίων»

Ν. Τόσκας: Δεν υπάρχει ειλικρινής συνεργασία χωρίς αλήθεια και μνήμη

Την ελπίδα «να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε και η μνήμη της αρμενικής γενοκτονίας να αποκατασταθεί από όλη την διεθνή κοινότητα αλλά και οι γειτονικές σχέσεις και συνεργασίες να βελτιωθούν, προς όφελος των λαών της ευρύτερης περιοχής», εξέφρασε ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Τόσκας, ο οποίος εκπροσώπησε την κυβέρνηση σε εκδήλωση για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Τουρκία το 1915.

«Η ανεξίτηλη αυτή κηλίδα της γενοκτονίας, αποτελεί ανεξόφλητο γραμμάτιο απέναντι στην ανθρωπότητα και μόνο η αναγνώρισή της μπορεί να αποκαταστήσει μερικώς το δράμα του αρμενικού λαού και να βάλει τις βάσεις για ένα διαφορετικό αύριο. Η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων και άλλων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και το θρησκευτικό μίσος, είναι πράξεις καταδικαστέες από την συνείδηση των Λαών και θεωρούνται παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών» συνέχισε.

«Δεν μπορεί να υπάρξει ειλικρινής συνεργασία μεταξύ των κρατών χωρίς αλήθεια και μνήμη αλλά και χωρίς όρους πρόληψης από την διεθνή κοινότητα. Η συμφιλίωση των κρατών με το παρελθόν τους και η κριτική αποτίμηση της ιστορίας τους αποτελεί υποχρέωση και συμβάλλει στην θεμελίωση σχέσεων συνεργασίας και ειλικρινούς προσέγγισης» ανέφερε ο κ. Τόσκας που κάλεσε εκ νέου την Τουρκία να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής από την Κύπρο και να σταματήσει τις αυθαίρετες διεκδικήσεις και προκλήσεις στο Αιγαίο και στη Ν.Α. Μεσόγειο.

 

 

 

Πηγή: newsbeast.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι