Menu

Αρτσάχ - Καραμπάχ: Εκεί οι Αρμένιοι δεν αποκαθηλώνουν ούτε αποκεφαλίζουν τους ήρωες τους

Όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος να ζήσει

Του Σάββα Καλεντερίδη
 
Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρεθήκαμε στο Αρτσάχ - Ορεινό Καραμπάγ, ως παρατηρητές στις εκλογές του εκεί αυτόνομου κράτους, κατόπιν πρόσκλησης της Αρμενικής Ομοσπονδίας Ευρώπης για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.

Πριν προχωρήσουμε στις εντυπώσεις μας από την περιοχή και από το λαό που κατοικεί εκεί, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ονομάστηκε από τη σοβιετική γραφειοκρατία Ναγκόρνο* Καραμπάγ, ακριβώς γιατί η περιοχή είναι μια αλληλουχία βουνών, χαραδρών και κοιλάδων, με πέντε από τις βουνοκορφές να ξεπερνούν τα 3.600 μέτρα και περισσότερες από δέκα τα 3000 μ.

Το Καραμπάγ, Αρτσάχ για τους αυτόχθονες κατοίκους, που είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα Αρμένιοι, το 1923, χωρίς να ρωτηθεί ο λαός, ενσωματώθηκε από τους σοβιετικούς στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, εντός της επικράτειας του οποίου διατηρούσε συνταγματικά κατοχυρωμένο καθεστώς Αυτόνομης Περιφέρειας.

Από το 1988 και ενώ ήταν ήδη ορατά τα σημάδια της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, οι Αρμένιοι του Αρτσάχ αποφάσισαν να διενεργήσουν δημοψήφισμα, για να αποφασίσουν οι ίδιοι γι’ αυτό που είχαν αποσασίσει άλλοι, το 1923, χωρίς να τους ρωτήσουν. Δηλαδή την ανεξαρτησία ή την ενσωμάτωσή τους στην Αρμενία. Οι κινήσεις αυτές των Αρμενίων οδήγησαν σε ένοπλες συμπλοκές με τους Αζέρους, οι οποίες μετεξελίχθηκαν σε έναν άγριο και σκληρό πόλεμο, που κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους, προκαλώντας ταυτόχρονα και κύματα εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων, κυρίως Αζέρων αλλά και Κούρδων, που κατοικούσαν σε επαρχίες που κατέλαβαν μετά από σκληρές μάχες Αρμένιοι μαχητές. Την ίδια στιγμή, περί τις 250 χιλιάδες Αρμένιοι που κατοικούσαν στο Μπακού και σε άλλες περιοχές της αζερικής επικράτειας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κι αυτοί τις εστίες τους και να εγκατασταθούν κυρίως στην Αρμενία και ορισμένοι στο Αρτσάχ.

Στον πόλεμο αυτόν οι Αρμένιοι κατέλαβαν περιοχές που γειντιάζουν με το Καραμπάγ, οι οποίες αντιστοιχούν στο 14% του εδάφους της αζερικής επικράτειας.

Σύμφωνα με αρμενικές πηγές, στον πόλεμο, που διήρκεσε μέχρι το 1994, οπότε επιτεύχθηκε κατάπαυση του πυρός, η οποία σε γενικές γραμμές τηρείται, έχασαν τη ζωή τους περίπου 6.600 Αρμένοι, ενώ οι τραυματίες είναι πολαπλάσιοι. Από το 1994 μέχρι σήμερα οι δυο πλευρές διεξάγουν συνομιλίες ειρήνης με τη διαμεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ. Ως αποτέλεσμα της διαμάχης, το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία έκλεισαν τα σύνορά τους με την Αρμενία, ενώ η Δημοκρατία του Ναγκόρνο Καραμπάγ, που είναι εντελώς αποκλεισμένη και επικοινωνεί με τον έξω κόσμο μόνο μέσω Αρμενίας, δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα, ούτε και από την ίδια την Αρμενία. Σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάγ, την έχουν αναγνωρίσει οι Δημοκρατίες της Υπερδνειστερίας, της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ζουν από το 1994 οι περίπου 150 χιλιάδες κάτοικοι της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάγ, αποκλεισμένοι από τον κόσμο, πλην όμως αποφασισμένοι να ζήσουν ελεύθεροι, μια ελευθερία που τους στερήθηκε από τους σοβιετικούς και την οποία κατέκτησαν με αγώνες και αίμα το 1994.


Η ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους

Μεταβαίνοντας σε δέκα πόλεις και χωριά, μαζί με την Κύπρια ευρωβουλευτή Ελένη Θεοχάρους, την οποία υποδέχονταν ο κόσμος στα εκλογικά τμήματα ως εθνική ηρωίδα, επειδή ως γιατρός χειρούργησε εκατοντάδες παιδιά και τραυματίες στη διάρκεια του εξάχρονου πολέμου, εκτός της εντύπωσης που αποκομίσαμε για την άψογη οργάνωση της εκλογικής διαδικασίας, διαπιστώσαμε ότι ο λαός αυτός είναι αποφασισμένος να ζήσει και να επιβιώσει, παρά τις τεράστιες δυσκολίες του διεθνούς αποκλεισμού.

Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε ότι σε κάθε σχολείο, έξω από την κεντρική είσοδο, υπάρχει ηρώον των νεκρών του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου, ενώ μέσα στο σχολείο υπάρχει φροντισμένος πίνακας με τις εικόνες και τα στοιχεία των ηρώων του κάθε χωριού που έπεσαν πολεμώντας για την ανεξαρτησία και την ελευθερία.

Επίσης, σε κάθε πόλη και κάθε χωριό, σε διακεκριμένο χώρο, υπάρχει κεντρικό ηρώον του χωριού, αφιερωμένο στα θύματα του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου.

Ο τρόπος με τον οποίον ο απλός κόσμος τιμά τους νεκρούς αλλά και ανθρώπους που βοήθησαν τον αγώνα και την κοινωνία τους, όπως τιμούν την Ελένη Θεοχάρους, για την ανθρωπιστική της δράση στη διάρκεια του πολέμου,αλλά και για την πολιτική υποστήριξη που παρέχει στο Ναγκόρνο Καραμπάγ, από τη θέση της στην Ευρωβουλή, δείχνει ότι ο λαός αυτός,παρά τις τεράστιες δυσκολίες, είναι αποφασισμένος να επιζήσει και θα επιζήσει.

Επίσης, πέρα από τον απλό λαό, η εντύπωση αυτή είναι σαφής επίσης σε εκείνους που στελεχώνουν την κυβέρνηση αλλά και το κράτος. Λιτοί, ευγενικοί, ευπροσήγοροι και αποφασισμένοι.

Για τους παραπάνω λόγους, μια επίσκεψη στο αποκλεισμένο Αρτσάχ, είναι μάθημα και δείγμα για μας τους Έλληνες, που όχι μόνο δεν τιμούμε, αλλά φθάσαμε στο σημείο να αποκαθηλώνουμε αλλά και να αποκεφαλίζουμε τους ήρωές μας ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια.

 

*Ναγκόρνο στα ρωσικά σημαίνει ορεινό
Δημοσιεύεται στην εφημερίδα "δημοκρατία"
 
 
 
 
Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.gr

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

επιστροφή στην κορυφή

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι