Menu

Haig Yazdjian Μάνος Αχαλινωτόπουλος Μάκης Αμπλιανίτης

World Music Meeting
«Παλιών ερώτων οι φωνές». Τρεις φυσιογνωμίες που δρουν στην περιοχή του λεγόμενου ethnic, αλλά με καθαρά διεθνικές προδιαγραφές, βρίσκονται για πρώτη φορά μαζί. Ο Haig Yazdjian,ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος, και ο Μάκης Αμπλιανίτης, σαν δημιουργικοί μουσικοί, έχουν βρει τους δικούς τους προσωπικούς τρόπους και δρόμους για να κάνουν συναρπαστικά μουσικά ταξίδια. Αυτή τη φορά ενώνουν τα καλλιτεχνικά τους οράματα σε ένα κοινό οδοιπορικό που περιλαμβάνει χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις προσωπικές τους δισκογραφίες, ανοίγματα σε δημοτικές παραδόσεις όπως της Ελλάδας και της Αρμενίας αλλά και πάρα πολλές εκπλήξεις και απρόσμενα περάσματα. Στην κοινή τους μουσική συνυπάρχουν οι διονυσιακοί ρυθμοί με ποικίλες αποχρώσεις λυρικότονων μελωδιών που μεταμορφώνονται σε ένα ταξίδι που περνά μέσα από οικείες μνήμες αλλά και από πρωτόγνωρα και ασυνήθιστα ηχητικά μονοπάτια. Ο Μάκης Αμπλιανίτης σαν κιθαρίστας έχει εμπειρίες από την σύγχρονη μουσική και την τζαζ αλλά έχει εμβαθύνει και στις world μουσικές, ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος πέρα από κλαρίνο που βγάζει φωτιά έχει μια πλούσια συνθετική πορεία και μια ευρεία ερμηνευτική γκάμα και ο Haig Yazdjian στο ούτι αποτελεί καθρέφτη μιας ολόκληρης ανατολίτικης μουσικής παράδοσης...

Haig Yazdjian: ούτι, τραγούδι
Μάνος Αχαλινωτόπουλος: κλαρίνο, καβάλ, φλογέρες, τραγούδι
Μάκης Αμπλιανίτης: κιθάρες, τραγούδι
Γιάννης Κιριμκιρίδης: πιάνο, πλήκτρα
Μιχάλης Κουμπιός: καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος
Πληροφορίες-Κρατήσεις 210 92 13 310

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ (χωρίς ποτό):
ΤΡΑΠΕΖΙ: 25€, ΒΑR & ΕΞΩΣΤΗΣ 20€
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ (BAR & ΕΞΩΣΤΗΣ): 15
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη έως Σάββατο ώρα έναρξης 22:30, Κάθε Κυριακή ώρα έναρξης στις 21:00

 

Πηγή: armenians.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Αντρανίκ Κζιριάν

Υ­πε­ρή­φα­νος για την κα­τα­γω­γή του, με θέ­σεις για τα «καυ­τά» αρ­με­νικά ζη­τή­μα­τα, ο ου­τί­στας Α­ντρα­νίκ Κζι­ριάν πα­ρα­χώ­ρη­σε στα «Αρ­με­νι­κά» μια συνέ­ντευ­ξη εφ’ ό­λης της ύ­λης. Με­τα­ξύ άλ­λων, μί­λη­σε για το ρό­λο της μου­σι­κής στη διά­δο­ση μη­νυ­μά­των, για τις συ­νερ­γα­σί­ες του με τους Α­ρά Ντιν­κτζιάν και Σερτζ Ταν­κιάν, κα­θώς και για το πό­σο α­δη­μο­νεί να δη­μο­σιευ­τεί η έ­ρευ­νά του για τους Aμε­ρι­κα­νο­-αρ­μέ­νιους ου­τί­στες.

 

Ο Α­ντρανίκ Κζι­ριάν εί­ναι έ­νας α­πό τους κα­λύ­τε­ρους βιρ­τουό­ζους στο ού­τι πα­γκο­σμί­ως, ζει μό­νι­μα στις Η­ΠΑ, οι μου­σι­κές δια­δρο­μές του τον έ­χουν φέ­ρει στον Κα­να­δά αλ­λά και την Ευ­ρώ­πη. Ε­πι­πρό­σθε­τα, εί­ναι μέ­λος του Aravod Ensemble και του συ­γκρο­τή­μα­τος των VIZA, οι ο­ποί­οι την προ­η­γού­με­νη χρο­νιά πε­ριό­δευ­σαν με ε­πι­τυ­χί­α μα­ζί με τον Σερ­τζ Τανκιάν. Στο ε­νερ­γη­τι­κό του έ­χει πολ­λές συ­νερ­γα­σί­ας με πολ­λούς καλ­λι­τέ­χνες ό­πως ο διά­ση­μος ου­τί­στας Α­ρά Ντινκτζιάν, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα δεν παύ­ει να πει­ρα­μα­τί­ζε­ται και να ε­ξε­λίσ­σει την τέ­χνη του, ως συν­θέ­της, μου­σι­κός αλ­λά και ως στι­χουρ­γός. Κα­θό­τι γνή­σιος ρι­ζο­σπά­στης, ο Α­ντρα­νίκ δεν δι­στά­ζει να προ­σεγ­γί­σει α­να­λυ­τι­κά τον ε­θνο­μου­σι­κο­λο­γι­κό ρό­λο που έ­χει το ού­τι στην αρ­με­νι­κή ταυ­τό­τη­τα της Δια­σπο­ράς, προ­σπα­θώ­ντας πά­ντα να συν­δυά­σει το παλιό με το νέ­ο. Ε­κτός α­πό ού­τι δι­δά­σκει και κι­θά­ρα στην υ­πη­ρε­σί­α της διά­δο­σης της αρ­με­νι­κής κουλ­τού­ρας και μου­σι­κής πα­ρά­δο­σης. Έ­χει σπου­δά­σει Δι­πλω­μα­τί­α και Διε­θνή Οι­κο­νο­μί­α στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Κο­λού­μπια, εί­ναι πτυ­χιού­χος στις Διε­θνείς Σχέ­σεις του Πα­νε­πι­στη­μί­ου της Πεν­συλ­βάνια και α­πό­φοι­τος της νο­μι­κής του Πα­νεπι­στη­μί­ου Βι­λα­νό­βα.

 

Ποια ση­μα­σί­α έ­χει για σέ­να η αρ­μενι­κή κα­τα­γω­γή σου;

Η κα­τα­γω­γή μου εί­ναι έ­να πο­λύ ευαί­σθη­το θέ­μα. Οι πρό­γο­νοί μου ή­ταν α­πό τις πε­ριο­χές της Σε­βα­στί­ας, του Α­ραμπκίρ, του Γιορ­ζάτ και του Μα­ράς, οι ο­ποί­ες α­νή­κουν σή­με­ρα στην Τουρ­κί­α και πλέ­ον το αρ­μενι­κό στοι­χεί­ο έ­χει χα­θεί σε με­γά­λο βαθ­μό. Εί­μαι πε­ρή­φα­νος για την Αρ­με­νί­α και αι­σθά­νο­μαι πο­λύ δε­μέ­νος με αυ­τήν, αλ­λά κά­ποιες φο­ρές εί­ναι α­να­πόφευ­κτο να νοιώ­θω α­πο­κομ­μέ­νος ό­ντας Αρ­μέ­νης της δια­σπο­ράς. Αυ­τή η πα­ρά­δο­ξη κα­τά­στα­ση εί­ναι και η πη­γή της έ­μπνευ­σής μου.

 

Ως α­με­ρι­κα­νός πο­λί­της με αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή πώς σχο­λιά­ζεις τη στά­ση των Η­ΠΑ και την άρ­νη­ση της τουρ­κι­κής κυ­βέρ­νη­σης στο θέ­μα της γενο­κτο­νί­ας των Αρ­με­νί­ων;

Εί­ναι πο­λύ λυ­πη­ρό το γε­γο­νός της πο­λι­τικής «με­τα­στρο­φής» του Ο­μπά­μα, που ό­σο ή­ταν υ­πο­ψή­φιος πρό­ε­δρος των Η­ΠΑ υπο­σχό­ταν ό­τι η γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων θα α­να­γνω­ρι­στεί και έ­πει­τα άλ­λα­ξε τε­λεί­ως στά­ση. Πα­ρό­τι ό­τι ο ί­διος δεν θε­ω­ρεί ό­τι πρό­δω­σε τις πρω­ταρ­χι­κές του α­πό­ψεις. Παρ’ ό­λα αυ­τά, χά­θη­κε α­κό­μη μια ευ­και­ρί­α που θα συ­νει­σέ­φε­ρε στη συμ­φι­λί­ω­ση της Τουρ­κί­ας με το σκο­τει­νό πα­ρελ­θόν της. Την α­να­γνώ­ρι­ση της Γε­νο­κτο­νί­ας πρέ­πει να την βλέ­που­με σαν μια α­νοι­χτή δια­δι­κα­σί­α ε­λεύθε­ρης α­νταλ­λα­γής α­πό­ψε­ων σχε­τι­κά με αυ­τό το ι­στο­ρι­κό ζή­τη­μα, χω­ρίς εκ­βιασμούς, φό­βο και α­πει­λές. Σε α­ντί­θε­τη πε­ρί­πτω­ση, η νο­ση­ρή δυ­να­μι­κή κα­τα­λή­γει σε τρα­γι­κές κα­τα­στά­σεις, ό­πως η δο­λο­φο­νί­α του Χρά­ντ Ντιν­κ.

Αυ­τά συμ­βαί­νουν ό­ταν σε μια κοι­νω­νί­α δεν της ε­πι­τρέ­πε­ται να αγ­γί­ξει με ει­λι­κρί­νεια το πα­ρελ­θόν της και ό­σο οι κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές ευ­νο­ούν τη μι­σαλ­λο­δο­ξί­α. Αν και έ­χει ση­μειω­θεί κάποια πρό­ο­δος στον εκ­δη­μο­κρα­τι­σμό της Τουρ­κί­ας, ε­ξα­κολου­θούν να υ­πάρ­χουν σο­βαρά προ­βλή­μα­τα στην ι­σό­τι­μη με­τα­χεί­ρι­ση των μειο­νο­τή­των. Στις Η­νω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες ζη­τή­μα­τα τέ­τοια φύ­σε­ως δεν α­πο­τε­λούν τα­μπού, ό­πως για παρά­δειγ­μα η γε­νο­κτο­νί­α των ι­θα­γε­νών Α­με­ρι­κα­νών. Η Γερ­μα­νί­α α­πό την άλ­λη ζή­τη­σε επί­ση­μα συγ­γνώ­μη για τα θύ­μα­τα του Ο­λο­καυ­τώματος. Η Τουρ­κί­α πό­τε θα το πρά­ξει;

 

Ποια εί­ναι η γνώ­μη σου για την εν­δε­χό­με­νη έ­ντα­ξη της Τουρ­κί­ας στην Ε­.Ε.;

Ή­ταν θε­τι­κό το ό­τι η Ε­.Ε. α­παι­τού­σε α­πό την Τουρ­κί­α να α­να­γνω­ρί­σει τη γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων ρη­τώς, προ­κει­μένου να ε­ντα­χθεί στους κόλ­πους της Έ­νω­σης. Παρ’ ό­λα αυ­τά η διά­τα­ξη αυ­τή δεν εί­ναι πλέ­ον σε ι­σχύ. Γε­νι­κά, υ­πάρ­χουν αρ­κε­τά γε­ω­πο­λι­τι­κά ζη­τήματα που κα­θι­στούν δύ­σκο­λη την υ­πο­ψη­φιό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, τα ο­ποί­α συ­νο­ψί­ζο­νται κυρί­ως στο Κυ­πρια­κό, τον τε­ρά­στιο πλη­θυ­σμό της Τουρ­κί­ας και την οι­κο­νο­μι­κή της κα­τά­στα­ση. Για το Αρ­μενι­κό ζή­τη­μα ει­δι­κό­τε­ρα, η ε­φαρ­μο­γή της κοι­νο­τι­κής νο­μο­θεσί­ας και των προ­τύ­πων των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των στην Τουρ­κί­α θα ή­ταν μια θε­τι­κή ε­ξέ­λι­ξη για κά­θε Αρ­μέ­νιο ή Έλ­λη­να, κα­θώς και για ο­ποια­δή­πο­τε άλ­λη μειο­νό­τη­τα της Α­να­τολί­ας με α­ντί­στοι­χα προ­βλή­μα­τα.

 

Θα έ­δι­νες πο­τέ μια συ­ναυ­λί­α στην Τουρ­κί­α, ε­άν σε προ­σκα­λού­σαν να παί­ξεις ε­κεί;

Μα φυ­σι­κά. Εί­χα πολ­λούς Τούρ­κους φί­λους και συμ­μα­θη­τές ό­λα τα χρό­νια. Δεν πρέ­πει να συγ­χέ­ουμε τη δια­φω­νί­α μας με την τουρ­κι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή με προ­κατά­λη­ψη σε προ­σω­πι­κό ε­πί­πε­δο. Ως μου­σικός και καλ­λιτέ­χνης πά­ντα μ’ α­ρέ­σει να γνω­ρί­ζω νέ­ους αν­θρώ­πους, να μοι­ρά­ζο­μαι νέες ε­μπει­ρί­ες και να συ­νερ­γά­ζο­μαι με άλ­λους καλ­λι­τέ­χνες.

 

Η μου­σι­κή τε­λι­κά εί­ναι έ­να ι­σχυ­ρό ερ­γα­λεί­ο ε­πι­κοι­νω­νί­ας;

Ναι, σί­γου­ρα. Ορ­γα­νώ­νου­με συ­ναυ­λί­ες κάθε Α­πρί­λιο στη μνή­μη της Γε­νο­κτο­νί­ας. Τα κέρ­δη πά­νε σε ορ­φανο­τρο­φεί­α, ι­δρύ­μα­τα α­στέ­γων και άλ­λα φιλαν­θρω­πι­κά ι­δρύ­μα­τα. Γε­νι­κά, στό­χος μας εί­ναι να δί­νου­με το πα­ρά­δειγ­μα ε­νός κοι­νω­νι­κά συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νου συγκροτήμα-τος και να υ­πε­ρα­σπι­ζό­μα­στε πά­ντα την ε­λευ­θε­ρί­α του λό­γου. Εί­ναι ση­μα­ντι­κό να μπο­ρείς να δια­δί­δεις έ­να μή­νυ­μα μέ­σω της τέ­χνης και έ­τσι να έ­χει με­γα­λύ­τε­ρη α­πή­χη­ση προς το κοι­νό.

 

Πώς θα πε­ριέ­γρα­φες τη μου­σι­κή των VIZA;

Ε­πι­θε­τι­κή, συ­γκι­νη­τι­κή, ι­σχυ­ρή, ι­διό­τρο­πη. Εί­ναι μου­σική με πλού­σια ο­πτι­κο­α­κου­στι­κά ε­ρε­θί­σμα­τα που αιχ­μα­λω­τί­ζει την καρ­διά και προ­κα­λεί έ­ντο­να συ­ναι­σθή­μα­τα. Η μου­σι­κή των VIZA εί­ναι μια ά­γρια και συγ­χρό­νως συ­ναρ­πα­στι­κή βόλ­τα. Εί­ναι η «σύ­ντη­ξη» που προ­κύ­πτει α­πό την ε­μπει­ρί­α και την καλ­λι­τε­χνι­κή ι­διο­συ­γκρα­σί­α του κάθε μέ­λους.

 

Α­λη­θεύ­ει ό­τι παί­ζεις και μπου­ζού­κι;

Με­γά­λω­σα στις α­να­το­λι­κές Η­νω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες σε αρμε­νι­κές κοι­νό­τη­τες, ό­που δια­φο­ρε­τι­κές κουλ­τού­ρες και πολι­τι­σμοί μπλέ­κο­νται και το α­μάλ­γα­μα που προ­κύ­πτει α­φή­νει έ­να ξε­χω­ρι­στό στίγ­μα στη μου­σι­κή. Ό­πως γι­νό­ταν δη­λα­δή και στην Α­να­το­λί­α πριν τη γενο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων.

Έ­νας Αρ­μέ­νιος μου­σι­κός ή­ταν α­να­με­νό­με­νο ό­τι θα ερ­χό­ταν σε ε­πα­φή, α­νά­με­σα σε άλ­λες, και με την ελ­λη­νική μου­σι­κή και κά­ποιες φο­ρές θα μά­θαι­νε να παί­ζει και ελ­λη­νι­κά όρ­γα­να, ό­πως το μπου­ζού­κι. Κατά κύριο λόγο αυτά που ξέ­ρω να παίζω καλά εί­ναι η κι­θά­ρα και το ού­τι. Α­πλά παίζω και λί­γο μπου­ζού­κι.

 

Τι α­πο­κό­μι­σες α­πό τη συ­νερ­γασία σου με τον Αρά Ντιν­κτζιάν;

Ο Α­ρά Ντιν­κτζιάν εί­ναι πο­λύ ση­μα­ντι­κός για ε­μέ­να. Εί­ναι κα­τά κά­ποιο τρό­πο ο μέ­ντο­ράς μου. Εί­χα την ευ­και­ρί­α και τη χα­ρά να συνερ­γα­στώ μα­ζί του ό­ταν ή­μουν φοι­τη­τής στην Κο­λού­μπια της Νέ­ας Υόρ­κης. Γνω­ρι­ζό­μα­σταν α­πό πα­λιά, ο­πό­τε κά­ποια στιγ­μή α­πο­φα­σί­στη­κε να κάνου­με μια κοι­νή συ­ναυ­λί­α, παί­ζο­ντας μα­ζί μό­νο ού­τι σε συν­θέ­σεις Αρ­με­νί­ων, ό­πως ο Κο­μι­τάς και ο Σα­γιάτ Νο­βά, αλ­λά και με­ρικούς λι­γό­τε­ρο γνω­στούς αρ­μέ­νιους συν­θέ­τες α­πό την ο­θω­μανι­κή πε­ρί­ο­δο. Έ­χω μά­θει πολ­λά χά­ρη στον Α­ρά. Εί­ναι μια τε­ρά­στια προ­σω­πι­κό­τη­τα, έ­να μο­να­δικό τα­λέ­ντο και κά­ποιος που εν­δια­φέ­ρε­ται βα­θιά για τη μου­σι­κή και την κα­θα­ρό­τη­τα της καλ­λι­τε­χνι­κής έκ­φρα­σης. Δεν χρειά­ζε­ται να α­να­φερ­θώ στο έρ­γο και τις ε­πι­τυ­χί­ες του.

Άλ­λω­στε γρά­φει έρ­γα για πολ­λούς δια­κε­κρι­μέ­νους καλ­λι­τέ­χνες σε ό­λο τον κό­σμο. Η ε­μπει­ρί­α μα­ζί του ή­ταν με­γά­λη τι­μή για μέ­να και ελπί­ζω μελλοντικά να έ­χου­με την ευ­και­ρί­α να κά­νου­με μια πα­ρό­μοια συ­ναυ­λί­α στο Λος Ά­ντζε­λες.

 

Πώς ή­ταν η ε­μπει­ρί­α της πε­ριο­δεί­ας με τον Σερτζ Ταν­κιάν;

Η πε­ριο­δεί­α με τον Σερτζ το πε­ρα­σμέ­νο κα­λο­καί­ρι ή­ταν μια κα­τα­πληκτι­κή ε­μπει­ρία για μας. Μας δό­θη­κε η δυ­να­τό­τητα να βρεθού­με μα­ζί στην ί­δια μου­σι­κή σκη­νή και να α­νοι­χτού­με σε έ­να νέ­ο κοι­νό, μέ­σω του Σερ­τζ. Συ­γκε­κρι­μέ­να μά­λι­στα, θυ­μά­μαι ό­τι η συ­ναυ­λί­α στην Ελ­λά­δα ή­ταν μια ιδιαί­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση για ε­μάς λό­γω της α­πίστευ­της ε­νέρ­γειας του πλή­θους. Ο Σερ­τζ δεν εί­ναι μό­νο έ­νας με­γά­λος καλ­λι­τέ­χνης, αλ­λά κά­ποιος που πί­στε­ψε στην μπά­ντα μας και μας έ­δω­σε την ευ­και­ρί­α να α­νοί­ξου­με τις συ­ναυ­λί­ες του κα­τά τη διάρ­κεια της ευ­ρω­πα­ϊ­κής του πε­ριο­δεί­ας. Τον ευ­γνω­μο­νούμε πραγ­μα­τι­κά και ευ­χό­μα­στε να συ­νε­χί­σει να έ­χει ε­πι­τυ­χί­ες και στο μέλ­λον.

 

Ποια εί­ναι τα μελ­λο­ντι­κά σου σχέ­δια;

Κυ­ρί­ως η συγ­γρα­φή, νέ­ες πε­ριο­δεί­ες και πολ­λές η­χο­γρα­φή­σεις. Πε­ρι­μέ­νω με α­νυ­πο­μο­νησί­α τη δη­μο­σί­ευ­ση της έ­ρευ­νάς μου για τους Aμε­ρι­κα­νο­-αρ­μέ­νιους ου­τί­στες και τη μου­σι­κή πα­ρά­δοσή τους. Τέ­λος, δεν κρύ­βω ότι θέ­λω να παί­ξω μου­σι­κή ξα­νά μα­ζί με τον Α­ρά Ντιν­κτζιάν στο Λος Ά­ντζε­λες.

 

Στον Α­ράμ Ελ­μα­σιάν

 

Πηγή: armenika.gr

 

Διαβάστε περισσότερα...

Υπο κράτηση ο αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ragip Zarakolu

Εδώ και λίγες μέρες βρίσκεται υπό κράτηση ο γνωστός αγωνιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
Τούρκος συγγραφέας και εκδότης Ragip Zarakolu.

Ο Zarakolu, πέραν των άλλων έχει εκδώσει πολλά βιβλία που αφορούν τον Ελληνισμό της καθ' ημάς Ανατολή, όπως και τις άλλες Χριστιανικές μειονότητες της Τουρκίας, ενώ έχει έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα για να συμμετέχει σε συνέδρια και παρουσιάσεις, με θέμα κυρίως την γενοκτονία που έχουν υποστεί οι Χριστιανικοί λαοί της Ανατολής, από το καθεστώς του κομιτάτου Ittihat ve Teraki.
Στην παραπάνω φωτογραφία, ο Zarakolu στο βήμα του Συνεδρίου "Τρεις γενοκτονίες, μία στρατηγική" που έγινε το 2010 στην Αθήνα.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να πληροφορηθείτε σχετικά με την υπόθεση και να υπογράψετε το κείμενο συμπαράστασης:

 

http://gercek-inatcidir.blogspot.com/2011/10/yetti-artik_29.html

 

Πηγή armenians.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι