Στα πλαίσια του προγράμματος μετεκπαίδευσης γιατρών που έχει υπογράψει το Υπουργείο Υγείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας με το Νοσοκομείο «Μετροπόλιταν» της Αθήνας, ήρθαν στη χώρα μας για μετεκπαίδευση, η Νόνα Μαρντιροσιάν, υπεύθυνη του τμήματος ενδοκρινολογίας του Ιατρικού Κέντρου «Ναϊρί» και αναπληρώτρια Καθηγήτρια  στο «Ιατρικό Πανεπιστήμιο» του Ερεβάν και η Μαρί Γαζαπογλιάν, ενδοκρινολόγος στο νοσοκομείο «Βαρτανάντς». Στα γραφεία του περιοδικού μας, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί τους, καθώς και με τον κύριο Αρκάδιο Ντοναμπετιάν, υπεύθυνο του τομέα αλλοδαπών ασθενών (IPD) Ρωσίας και Κ.Α.Κ. του Νοσοκομείου «Μετροπόλιταν».

Κύριε Ντοναμπετιάν, πέστε μας πότε ξεκίνησε αυτό το πρόγραμμα μετεκπαίδευσης Αρμενίων γιατρών και ποια αποτελέσματα είχατε μέχρι σήμερα.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2014 ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας επισκέφτηκε την Αρμενία μετά από πρόσκληση του Αρμένιου ομολόγου του Σερζ Σαρκισιάν. Στα πλαίσια αυτής της επίσημης επίσκεψης, υπήρξε μια συνάντηση ανάμεσα σε αντιπροσωπεία του νοσοκομείου και την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας της Αρμενίας, όπου έγινε πρόταση να αναλάβουμε τη μετεκπαίδευση γιατρών από την Αρμενία. Δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά και έξι μήνες αργότερα υπογράφηκε μια συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές. Έκτοτε άρχισαν να επισκέπτονται το νοσοκομείο Αρμένιοι γιατροί οι οποίοι μετά από ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα μετεκπαίδευσης επέστρεφαν στην πατρίδα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Πρόσφατα, στα πλαίσια αυτού του προγράμματος επισκέφτηκαν το νοσοκομείο μας δύο γιατροί, με ειδικότητα ενδοκρινολόγου, οι οποίες συμμετείχαν άμεσα στις ενδοκρινολογικές χειρουργικές επεμβάσεις, στις διαγνωστικές μεθόδους καθώς και στις ιστολογικές εξετάσεις ασθενών.

Πόσοι Αρμένιοι γιατροί έχουν συμμετάσχει μέχρι σήμερα σ’ αυτό το πρόγραμμα;
Μέχρι σήμερα έχουν λάβει μέρος στο πρόγραμμα τέσσερις γιατροί με ειδικότητα στη νευρολογία και στην ορθοπεδική. Το Υπουργείο Υγείας της Αρμενίας έχει διαθέσει ένα συγκεκριμένο κονδύλι γι’ αυτό τον σκοπό και αναμένονται κι άλλοι γιατροί τους επόμενους μήνες.

Αυτό το πρόγραμμα έχει ορισμένο χρονοδιάγραμμα;
Κατ’ αρχάς, να διευκρινίσω ότι το πρόγραμμα αυτό, πραγματοποιείται αφιλοκερδώς απο το νοσοκομείο μας και ειδικά για Αρμένιους γιατρούς. Υλοποιείται δε με μεγάλη ευχαρίστηση και προθυμία τόσο από τους γιατρούς, όσο και από τη διοίκηση του Νοσοκομείου «Μετροπόλιταν». Θεωρούμε ότι ο μεγάλος αριθμός γιατρών που επισκέπτονται την Ελλάδα γι’ αυτόν τον σκοπό, είναι ένα είδος προβολής για μάς. Ασχολούμαι και με τον ιατρικό τουρισμό, δηλαδή με τις περιπτώσεις εκείνες που δεν μπορεί να δοθεί η απαραίτητη ιατρική φροντίδα και θεραπεία για κάποια ασθένεια στην Αρμενία, οπότε απευθύνονται σε εμάς ώστε να γίνει η μεταφορά και εισαγωγή του ασθενούς στο «Μετροπόλιταν». Ήδη, έχουν έρθει πολλοί Αρμένιοι ασθενείς στο νοσοκομείο μας για ιατρική φροντίδα και θεραπεία υψηλών διεθνών προδιαγραφών. Παλαιότερα όλοι αυτοί που είχαν την ανάγκη εξειδικευμένης ιατρικής φροντίδας, πήγαιναν σε άλλες χώρες, όπως Γερμανία, Ελβετία ή Γαλλία. Τώρα, ο δρόμος έχει ανοίξει και μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας από την Αρμενία απευθύνονται στο Ιατρικό Κέντρο «Μετροπόλιταν» για την απαραίτητη θεραπεία.

Κυρία Μαρντιροσιάν, πόσο καιρό είστε στην Αθήνα στα πλαίσια αυτού του προγράμματος μετεκπαίδευσης;
Ήδη, έχουμε συμπληρώσει δύο βδομάδες. Έχουμε συναντηθεί με γιατρούς όλων των ειδικοτήτων, παραβρεθήκαμε σε διαγνωστικές εξετάσεις, ενημερωθήκαμε για όλες τις θεραπευτικές μεθόδους, καθώς και για τη δομή και λειτουργία του νοσοκομείου, ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες. Όλα αυτά μάς επηρεάζουν θετικά όσον αφορά στην κατάρτιση και ιατρική μας εκπαίδευση. Ευχαριστούμε πολύ τη διεύθυνση του Νοσοκομείου «Μετροπόλιταν», που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά κέντρα της Ελλάδος, για τη δυνατότητα που μας παρείχε να συμμετάσχουμε σ’ αυτό το πρόγραμμα μετεκπαίδευσης και να ενημερωθούμε για τις τελευταίες ιατρικές εξελίξεις.

Κύριε Ντοναμπετιάν, το Νοσοκομείο «Μετροπόλιταν» έχει παράρτημα στην Αρμενία;
Στην Αρμενία συνεργαζόμαστε με την «­Metropolitan Medical AM», μια ιατρική επιχείρηση η οποία ιδρύθηκε από τους αδελφούς Βαχάκν και Βαχράμ Τοροσιάν. Και οι δυο είναι γιατροί και μάλιστα είναι οι πρώτοι που έρχονται σε επαφή με Αρμένιους ασθενείς, βοηθώντας τους για μια πιο σωστή και ενδεδειγμένη θεραπεία στο «Μετροπόλιταν» Αθηνών. Αυτή η συνεργασία υπήρχε πριν από την υπογραφή της συμφωνίας με το Υπουργείο Υγείας, με τη δική μας συνδρομή και τεχνογνωσία, ωστόσο οι πραγματικοί υπεύθυνοι και στυλοβάτες του είναι οι αδελφοί Τοροσιάν. Ο Βαχάκν που είναι νευρολόγος έχει εργαστεί 14 χρόνια στην Αλεξανδρούπολη. Έχουμε επίσης άμεση σχέση και πολύ καλή συνεργασία με το Ιατρικό Κέντρο «Κρικόρ Λουσαβορίτς» και με τον Πρόεδρό του καθηγητή Αρά Μινασιάν. Το Νοσοκομείο «Μετροπόλιταν» είναι το μόνο στην Ελλάδα που έχει υπογράψει συμφωνία με μια από τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες της Ρωσίας, την «Ροσγκοσστράχ» και ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα γίνει το ίδιο και με τη «Ροσγκοσστράχ Αρμενίας».

Κυρία Γαζαπογλιάν, στον τομέα της υγείας, πώς είναι η κατάσταση στην Αρμενία, δηλαδή ο καθένας που έχει ανάγκη ιατρικής φροντίδας, αισθάνεται την ανάγκη να απευθυνθεί σε ιδιωτική κλινική ή μπορεί να έχει την ίδια αντιμετώπιση και σε ένα κρατικό νοσοκομείο;
Πράγματι, έχουμε την απαραίτητη συμπαράσταση και ανάλογη βοήθεια από την πλευρά της πολιτείας για τους άπορους συμπολίτες που επωφελούνται από τις ιατρικές μας φροντίδες. Η ιατρική επιστήμη εξελίσσεται, ενώ παράλληλα αυτός που έχει ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να τύχει ιατρικής φροντίδας σε ορισμένα νοσοκομεία. Υπάρχουν κρατικά και ειδικά νοσηλευτικά ιδρύματα, καθώς και κάποια άλλα που ανήκουν σε φιλανθρωπικές οργανώσεις με χαμηλά νοσήλεια για τους άπορους συμπολίτες μας.

Κυρία Μαρντιροσιάν ποιο είναι το επίπεδο νοσηλείας στην Αρμενία σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες;
Τα νοσοκομεία στην Αρμενία είναι σε αρκετά καλό επίπεδο. Παρέχονται ιατρικές φροντίδες υψηλής ποιότητας, όπως για παράδειγμα στο Ιατρικό Κέντρο «Ναϊρί», που λειτουργεί από το 2004 και στο οποίο υπηρετώ. Είναι ένα νοσοκομείο εφάμιλλο των διεθνών στάνταρ. Στόχος μας είναι η παροχή ιατρικής φροντίδας υψηλού επιπέδου, ανάλογης με τα τελευταία ιατρικά επιτεύγματα. Όλοι οι γιατροί μας ενημερώνονται για τις τελευταίες εξελίξεις των νοσοκομείων του εξωτερικού.

Κατά τη γνώμη σας οι νέοι που θέλουν να σπουδάσουν ιατρική, έχουν την απαραίτητη ιατρική μόρφωση στο «Ιατρικό Πανεπιστήμιο» του Ερεβάν ή θα πρέπει να μεταβούν σε άλλες χώρες για να συνεχίσουν και να τελειοποιήσουν τις σπουδές τους;
Διδάσκω στο «Ιατρικό Πανεπιστήμιο» του Ερεβάν. Προσπαθούμε για το καλύτερο ώστε να μην υπάρχει ανάγκη μετάβασης φοιτητών μας στο εξωτερικό. Προετοιμάζουμε τους μελλοντικούς επιστήμονες που θα στελεχώσουν τα νοσοκομεία μας. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που αναζητούν το καλύτερο στο εξωτερικό. Να ξέρετε, ότι έχουμε φοιτητές από τη Συρία, το Ιράν, την Αμερική και πάρα πολλούς από την Ινδία. Όλοι είναι ευχαριστημένοι και μετά τις σπουδές επιστρέφουν στη χώρα τους για να συνεχίσουν την εργασία τους.

Πηγή: armenika.gr

Αρτσάχ ή Ναγκόρνο Καραμπάχ
(μια σύντομη επισκόπηση)

Οι ευρείας κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις του διεφθαρμένου δικτάτορα Αλίεφ κατά του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) τη νύχτα της 1ης προς την 2ας Απριλίου 2016, συσπείρωσαν και πάλι όλους τους Αρμενίους τόσο στην Αρμενία, όσο και στη διασπορά, κατά του διαχρονικού εχθρού. Του δεύτερου δηλαδή τουρκικού κράτους που προέκυψε μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, φέροντας το όνομα της ιρανικής επαρχίας Αζερμπαϊτζάν (Ατροπατηνή).
Με την υποκίνηση του αλαζονικού μεγάλου αδελφού Ταγίπ Ερντογάν, που βλέπει να καταρρέουν τα σχέδια του στη Συρία, αλλά και την οικονομική δυσπραγία που προκαλεί στη χώρα του η πρωτοφανής υποχώρηση των διεθνών τιμών του πετρελαίου, ο Ιλχάμ Αλίεφ θεώρησε πως η προσφορότερη επιλογή γι’ αυτόν θα ήταν η προσφυγή στη στρατιωτική βία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, με την υποστήριξη τζιχαντιστών και «γκρίζων λύκων»!
Οι Αζέροι υποστηρίζουν πως η περιοχή τους ανήκει και πως οι στρατιωτικές τους επιχειρήσεις έχουν σαν σκοπό την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας τους. Αντίθετα, για την αρμενική πλευρά, εκτός από τα ιστορικά δικαιώματα που διατηρούν σε μια γη που την κατοικούσαν πολύ πριν έρθουν οι τουρκοαζέροι (τάταροι), προέχει το απαράγραπτο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών, αρχή που ίσχυσε κατά την κατάρρευση και αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης, με εξαίρεση το Αρτσάχ!
Αξίζει να σημειωθεί πως το «Αζερμπαϊτζάν» είναι ένα σύνθετο όνομα που προέρχεται από τις περσικές λέξεις «αζέρ» που σημαίνει «φωτιά» και «μπαϊτζάν» που σημαίνει «χώρα», εξ ου και η κατά κόρον διαφημιζόμενη «γη του πυρός».
Το 1979, δηλαδή λίγα χρόνια πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, βάσει των επισήμων στοιχείων κατοικούσαν στη χώρα 4.700.000 Αζέροι (78,1% του πληθυσμού), 475.000 Αρμένιοι, ομοίως 475.000 Ρώσοι, 158.000 Λεζγκί, 35.500 Εβραίοι καθώς και καμιά δεκαριά άλλες εθνότητες, όπως Άβαροι, Ταλίς, Γεωργιανοί κλπ. ανεβάζοντας τον συνολικό πληθυσμό της χώρας σε 6.026.515.
Είναι εντυπωσιακό πως μόλις τριάντα χρόνια μετά (με βάση στοιχεία του 2009), ενώ ο συνολικός πληθυσμός της χώρας εμφανίζεται να έχει αυξηθεί σε 8.922.400, ο μεν αριθμός των Αζέρων έχει ανέλθει σε 8.172.800 (91,6% του πληθυσμού), ενώ όλες οι άλλες εθνότητες (φυσικά δεν έχει μείνει ούτε ένας Αρμένιος), απαρτίζουν μόλις το 8,4% του συνολικού πληθυσμού. Γεγονός που αποδεικνύει πως και οι υπόλοιπες εθνικές μειονότητες που ζούσαν στη χώρα εγκαταλείπουν τις εστίες τους υπό το βάρος της καταπίεσης!

Η σύσταση της Δημοκρατίας του Αρτσάχ

Το Ναγκόρνο (ορεινό) Καραμπάχ ή «Αρτσάχ», όπως το αποκαλούν οι Αρμένιοι με την αρχαία ονομασία του, είναι ένα νεοσύστατο κράτος με δημοκρατικό πολίτευμα. Ιδρύθηκε το 1991 κηρύσσοντας την ανεξαρτησία του από το Αζερμπαϊτζάν μετά από καθολικό δημοψήφισμα. Η κήρυξη της ανεξαρτησίας έγινε με χρήση του σχετικού δικαιώματος που παρείχε το ισχύον τότε σοβιετικό Σύνταγμα και αφού αποδεδειγμένα η παραμονή εντός των ορίων του Αζερμπαϊτζάν είχε καταστεί αδύνατη, μετά τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει οι Αζέροι σε βάρος των Αρμενίων σε διάφορες περιοχές και κυρίως στη πόλη Σουμγκάιτ.
Πρόκειται για μια γεωγραφική περιοχή της ιστορικής Αρμενίας με σχεδόν αποκλειστικά Αρμενίους κατοίκους, που το 1923 είχε υπαχθεί διοικητικά ως «Αυτόνομη Διοικητική Περιφέρεια του Ορεινού Καραμπάχ» (Ομπλάστ) στη ξένη προς τους ίδιους και ταυτόχρονα καταπιεστική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Η υπαγωγή είχε γίνει με αυθαίρετη απόφαση του σοβιετικού δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν, στα πλαίσια του κατακερματισμού της Αρμενίας και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες και τις επίμονες δραματικές εκκλήσεις των κατοίκων της περιφέρειας προς τη Μόσχα. Με την ίδια απόφαση, ο Στάλιν είχε προσαρτήσει στο Αζερμπαϊτζάν και την περιφέρεια του Ναχιτσεβάν, που βρίσκεται δυτικά της Αρμενίας, στα σύνορα δηλαδή με την Τουρκία, χωρίς να συνορεύει με το Αζερμπαϊτζάν, ενώ την αρμενική περιοχή του Τσαβάχκ με πάνω από 90% αρμενίους κατοίκους, την είχε προσαρτήσει στη δική του πατρίδα τη Γεωργία.
Ήταν μια απόφαση την οποία ουδέποτε αποδέχτηκαν οι Αρμένιοι. Τον Απρίλιο του 1965, εποχή της παντοδυναμίας του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ ξέσπασαν ταραχές τόσο στο Στεπανακέρτ, πρωτεύουσα του Αρτσάχ, όσο και στο Ερεβάν, με αίτημα την ένωση του Αρτσάχ στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας. Σε πρωτοφανείς σε όγκο διαδηλώσεις οι παράτολμοι νεαροί τότε Αρμένιοι βροντοφώναζαν επί ημέρες «τα χώματά μας, τα χώματά μας». Ταυτόχρονα, επιτροπή κατοίκων του Αρτσάχ μεταβαίνοντας στο Κρεμλίνο επέδιδε σχετικό γραπτό αίτημα στην ηγεσία της ΕΣΣΔ. Μάταια όμως. Σε μια κατάσταση όμοια με της τουρκοκρατούμενης βόρειας Κύπρου σήμερα, το Αρτσάχ ήταν καταδικασμένο να περιμένει άλλες τρεις δεκαετίες για την απελευθέρωσή του!
Κάνοντας μια σύγκριση του τι θα συνέβαινε εάν οι Αρμένιοι του Αρτσάχ υπέκυπταν στη μοίρα τους, βλέπουμε ότι κατά την εποχή της προσάρτησης τόσο της περιοχής τους, όσο και του Ναχιτσεβάν στο Αζερμπαϊτζάν, πλέον του ημίσεος των κατοίκων του Ναχιτσεβάν ήσαν οι Αρμένιοι. Εξ αιτίας όμως της συστηματικής εθνοκάθαρσης που πραγματοποίησε το καθεστώς του Μπακού, σταδιακά δεν είχε μείνει ούτε ένας Αρμένιος στην περιοχή. Η τελευταία πράξη του εγκλήματος σε βάρος του Ναχιτσεβάν εκτυλίχθηκε το 2005, όταν στρατιωτικές μονάδες του δικτάτορα Αλίεφ αφάνισαν ό,τι είχε απομείνει από το ιστορικό αρμενικό νεκροταφείο της πόλης Τζούλφα (Τζουγά στην αρμενική), ενός πολιτιστικού μνημείου της ανθρωπότητας, με χιλιάδες ανεκτίμητης αξίας «σταυρόπετρες» (χατσκάρ) που περιλαμβάνονταν στον κατάλογο παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Καταστροφές, στο πνεύμα των πολιτιστικών εγκλημάτων που διέπραξαν πρόσφατα οι τζιχαντιστές στην Παλμύρα της Συρίας!
Η μοίρα που επεφύλαξαν οι Αζέροι στους Αρμένιους του Ναχιτσεβάν, ήταν ακόμα μια απόδειξη για τους σκληροτράχηλους κατοίκους του Αρτσάχ, ότι η περαιτέρω συμβίωση με τους τουρκογενείς γείτονές τους ήταν εντελώς αδύνατη!

Από την αρχαιότητα έως τις ημέρες μας

Το Αρτσάχ βρίσκεται στην Υπερκαυκασία και συνορεύει δυτικά με την Αρμενία, ανατολικά και βόρεια με το Αζερμπαϊτζάν και νότια με το Ιράν. Ο Στράβων στα «Γεωγραφικά» του, αποκαλεί το Αρτσάχ «Ορχιστηνή». Γράφει συγκεκριμένα: «έστι δε και η Φαυηνή της Αρμενίας επαρχία και η Κωμισινή και Ορχιστηνή πλείστην ιππείαν παρέχουσα». Δηλαδή: «είναι και η Φαυηνή επαρχία της Αρμενίας καθώς επίσης και η Κωμισινή και η Ορχιστηνή, που εκτρέφει πολλά άλογα.»
Πρέπει να σημειωθεί ότι ακόμη και στα χρόνια που η υπόλοιπη Αρμενία ήταν ολοκληρωτικά υπόδουλη, το Αρτσάχ παρέμενε ημιανεξάρτητο, χωρισμένο σε πέντε αρμενικά πριγκιπάτα (Μελικουτιούν) που υπάγονταν στο Σάχη της Περσίας. Η κατάσταση αυτή άλλαξε στα μέσα του 18ου αιώνα όταν άρχισαν να εγκαθίστανται στη περιοχή τουρκικά φύλα, προκαλώντας πολεμικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις των αρμενίων πριγκίπων (Μελίκ). Επίσης, από το 551 μέχρι το 1828 στο Αρτσάχ υπήρχε τοπικό αρμενικό Καθολικάτο (Πατριαρχείο) (Աղուանից կաթողիկոսութիւն), με 81ο και τελευταίο Καθολικό τον Σαρκίς Β’ Καντσασαρετσί (1810-1828). Έκτοτε η έδρα μετατράπηκε σε Μητρόπολη.
Σήμερα, η επίσημη ονομασία του κράτους είναι «Δημοκρατία του Αρτσάχ» με πρωτεύουσα την πόλη Στεπανακέρτ. Πολιτιστική πρωτεύουσα της δημοκρατίας είναι η αρχαία αρμενική πόλη Σουσί, που απελευθερώθηκε τον Μάιο του 1992, μετά από σφοδρές μάχες των αρμενίων αγωνιστών κατά των συντριπτικά πολυπληθέστερων αζερικών δυνάμεων. Οι 140.000 περίπου κάτοικοι της δημοκρατίας είναι όλοι Αρμένιοι, ενώ κατά την περίοδο της σοβιετικής κυριαρχίας στη περιοχή κατοικούσαν και Αζέροι που αποτελούσαν περίπου το 10% του πληθυσμού. Όλοι αυτοί εγκατέλειψαν τη χώρα μετά την έναρξη των εχθροπραξιών.
Σαν αποτέλεσμα των μαχών, οι Αρμένιοι του Γαραπάγ κατόρθωσαν να διασώσουν μεγάλο μέρος της πρώην Αυτόνομης Διοικητικής Περιφέρειας του Αρτσάχ, αλλά και να απελευθερώσουν μερικές ακόμη γειτονικές περιοχές. Αντίθετα, μέρος της περιοχής Σαχουμιάν και τα ανατολικά τμήματα του Μαρτακέρτ και του Μαρτουνί, περιήλθαν στον έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν.
Το Μάιο του 1994, υπεγράφη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ του Αρτσάχ, του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, η οποία παρέμενε σε ισχύ μέχρι πρόσφατα, παρά τις σποραδικές- ενίοτε όμως αιματηρές - παραβιάσεις. Έκτοτε, διεξάγονταν διαπραγματεύσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας με τη διαμεσολάβηση της λεγόμενης Ομάδα Μινσκ του ΟΑΣΕ υπό τη συμπροεδρία της Γαλλίας, της Ρωσίας και των ΗΠΑ. Παρά ταύτα, με σκοπό την άσκηση πίεσης προς την αρμενική πλευρά, το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία συνέχιζαν να κρατούν κλειστά τα σύνορά τους με την Αρμενία, προσπαθώντας να της προκαλέσουν οικονομική ασφυξία.
Σήμερα μετά από δύο και πλέον δεκαετίες ανεξαρτησίας, το Αρτσάχ δεν αποτελεί μια «γκρίζα ζώνη» διακυβέρνησης, αλλά μια δημοκρατική οντότητα που έχει συσταθεί με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, με εξαιρετική διοικητική δομή και λειτουργία, με μια απόλυτα ελεύθερη κοινωνία πολιτών και εκλεγμένη κυβέρνηση, με πλήρη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Συνοπτικά, ένα μικρό κράτος που διαθέτει όλες τις ιδιότητες μιας ανεξάρτητης πολιτείας, εκτός από διεθνή αναγνώριση. Οι εκλεγμένες αρχές της χώρας δηλώνουν με κάθε ευκαιρία, ότι θα ήσαν ευτυχείς να υποδεχτούν διεθνείς παρατηρητές και τουρίστες που θα επιθυμούσαν να εξετάσουν την κατάσταση επί τόπου και να διαπιστώσουν με τα δικά τους μάτια τις αβάσιμες και ανιστόρητες προσπάθειες παραπληροφόρησης που καταβάλλει η αζερική πλευρά.

Το χρονικό της ίδρυσης της Δημοκρατίας του Αρτσάχ

Η Δημοκρατία του Αρτσάχ συστάθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1991 στα εδάφη της πρώην Αυτόνομης Διοικητικής Περιφέρειας του Αρτσάχ και μέρος της παρακείμενης περιοχής Σαχουμιάν (Shahumyan). Εκείνη την ημέρα η κοινή σύνοδος των συμβουλίων των δύο ανωτέρω περιοχών με τη συμμετοχή εκπροσώπων λαϊκών συμβουλίων όλων των στρωμάτων, ψήφισε μια Διακήρυξη για τη σύσταση του Αρτσάχ. Η νομοθεσία της ΕΣΣΔ και το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση που καθορίζονται στα πλέον σημαντικά διεθνή έγγραφα, απετέλεσαν τη νομική βάση αυτής της πράξης.
(Άρθρο 72 του συντάγματος της ΕΣΣΔ . Νόμος της ΕΣΣΔ «Σχετικά με τις Διαδικασίες για την Επίλυση Ζητημάτων που Συνδέονται με την Αποχώρηση των Δημοκρατιών της Ένωσης από την ΕΣΣΔ» της 3ης Απριλίου 1990. Άρθρο 1 της Παγκόσμιας Διακήρυξης του 1948 περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Άρθρο 4 της Τελικής Διακήρυξης της Σύσκεψης της Βιέννης του 1989 των Αντιπροσώπων των Συμμετεχόντων Κρατών στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη. Διακήρυξη επί των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου σχετικά με τις Φιλικές Σχέσεις και την Συνεργασία μεταξύ των Κρατών, σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών).
Αργότερα, κάνοντας χρήση του δικαιώματος για διεξαγωγή ανεξάρτητου δημοψηφίσματος σχετικά με τη νομική και κρατική υπόσταση της περιοχής, όπως καθόριζε η σοβιετική νομοθεσία, το Συμβούλιο των Λαϊκών Αντιπροσώπων της Αυτόνομης Διοικητικής Περιφέρειας του Αρτσάχ, εξέδωσε σχετική απόφαση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της δημοκρατίας. Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1991 εν μέσω ανηλεών βομβαρδισμών από τις ένοπλες δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν. Στο δημοψήφισμα στο οποίο συμμετείχε το 82,2% των ψηφοφόρων, έλαβαν μέρος και οι κάτοικοι της επαρχίας Γκετασέν, αποκτώντας έτσι νόμιμα δικαίωμα ένταξής της, στη Δημοκρατία του Αρτσάχ. Η πλειονότητα των κατοίκων που δεν συμμετείχε στο δημοψήφισμα ήσαν κάτοικοι των Αζερικών οικισμών. Το ψηφοδέλτιο εκτυπώθηκε σε τρεις γλώσσες, την αρμενική, την αζερική (τουρκική) και τη ρωσική. 99,89% των ψηφοφόρων που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας της δημοκρατίας. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, καθώς επίσης και ο δημοκρατικός και διαφανής τρόπος διεξαγωγής του αναγνωρίστηκαν από τους ανεξάρτητους διεθνείς παρατηρητές.
Το Ανώτατο Συμβούλιο (Κοινοβούλιο) του Αρτσάχ που διαμορφώθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1991, υιοθέτησε μια Διακήρυξη Ανεξαρτησίας επικυρώνοντας έτσι τόσο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όσο και την αλληλουχία των νομικών εγγράφων που καθόριζαν την εφαρμογή του δικαιώματος του λαού στην αυτοδιάθεση και την πολιτική του υπόσταση.
Στην αρχή η Δημοκρατία του Αρτσάχ απετέλεσε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Λόγω όμως των ευρείας κλίμακας στρατιωτικών επιχειρήσεων του Αζερμπαϊτζάν, η πολιτεία αναγκάστηκε να περιορίσει τις εξουσίες του νομοθετικού και του εκτελεστικού σώματος και τον Αύγουστο του 1992 το Κοινοβούλιο σχημάτισε ένα νέο ειδικό όργανο - τη Κρατική Επιτροπή Άμυνας (ΚΕΑ). Η ΚΕΑ κινητοποίησε και συγκέντρωσε τις εσωτερικές δυνάμεις της δημοκρατίας για να αποκρούσει τις ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις του εχθρού. Επικεφαλής της επιτροπής ετέθη ο Ρομπέρτ Κοτσαριάν, ο οποίος και ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού.
Όμως μετά την υπογραφή της συμφωνίας για εκεχειρία, η ανάγκη για ένα δημοκρατικότερο σύστημα διακυβέρνησης έγινε πλέον επιτακτική. Έτσι, στις 21 Δεκεμβρίου 1994 το ανώτατο Συμβούλιο του Αρτσάχ υιοθέτησε το θεσμό της Προεδρίας. Ο επικεφαλής της ΚΕΑ Ρομπέρτ Κοτσαριάν εκλέχτηκε από το Κοινοβούλιο ως ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας του Αρτσάχ. Σύμφωνα με το νόμο «Περί του Προέδρου» οι επόμενες προεδρικές εκλογές έπρεπε να πραγματοποιηθούν σε δύο χρόνια, μέσω γενικών εκλογών και για θητεία πέντε ετών. Στις 24 Νοεμβρίου 1996 διεξήχθη η πρώτη καθολική ψηφοφορία με την οποία ο Ρομπέρτ Κοτσαριάν επανεκλέχτηκε Πρόεδρος του Αρτσάχ.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1997, λόγω της ανάληψης της πρωθυπουργίας της Δημοκρατίας της Αρμενίας από τον Ρομπέρτ Κοτσαριάν, διεξήχθη έκτακτη καθολική ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου του Αρτσάχ, από τις οποίες νικητής ανεδείχθη ο Αρκάντι Γουκασιάν. Ο ίδιος επανεξελέγη για μια 2η θητεία τον Αύγουστο του 2002. Οι τέταρτες κατά σειράν προεδρικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 19 Ιουλίου 2007, τις οποίες κέρδισε ο σημερινός Πρόεδρος του Αρτσάχ Πακό Σαακιάν που επανεξελέγη στις 19 Ιουλίου 2012.

Αρά Μαγκογιάν

Πηγή: armenika.gr

Η κατάσταση ομηρίας, που βρισκόταν σε εξέλιξη τις τελευταίες δύο εβδομάδες σε αστυνομικό τμήμα στο Γερεβάν και στοίχισε την ζωή σε δύο αστυνομικούς, έληξε την Κυριακή, καθώς οι ένοπλοι παραδόθηκαν στις αρχές έπειτα από επιχείρηση των δυνάμεων επιβολής του νόμου, ανακοίνωσαν οι υπηρεσίες ασφαλείας της Αρμενίας, σύμφωνα με τις οποίες 20 άνθρωποι συνελήφθησαν.

«Η αντιτρομοκρατική επιχείρηση των δυνάμεων επιβολής του νόμου ολοκληρώθηκε. Κατά τη διάρκειά της η ομάδα των ενόπλων αναγκάστηκε να παραδώσει τα όπλα της και να παραδοθεί στις αρχές. Είκοσι τρομοκράτες συνελήφθησαν» επισήμανε σε ανακοίνωση που εξέδωσε η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας της Αρμενίας.

Νωρίτερα, ιστότοπος είχε προβάλει τη διακήρυξη άνδρα που συστήθηκε ως ένας από τους ενόπλους και ανακοίνωνε την απόφασή τους να παραδοθούν.

«Θα συνεχίσουμε τη μάχη μας από την φυλακή, εκτιμάμε ότι εκπληρώσαμε την αποστολή μας: γίναμε η σπίθα που επέτρεψε στον λαό να εξεγερθεί και δεν έχει νόημα να χυθεί αίμα» εξήγησε ο Βαρουγιάν Αβετισιάν.

Τις προηγούμενες ημέρες είχαν σημειωθεί συμπλοκές ανάμεσα σε διαδηλωτές που υποστηρίζουν την αντιπολίτευση και αστυνομικών δυνάμεων.

Διαδηλώσεις και συγκρούσεις

Η αστυνομία είχε ανακοινώσει το βράδυ του Σαββάτου την πρόθεσή της να πραγματοποιήσει έφοδο στο αστυνομικό τμήμα.

Οι δράστες της ομηρίας παρουσιάζονται ως υποστηρικτές του στελέχους της αντιπολίτευσης Ζιραίρ Σεφιλιάν, που επέκρινε δριμύτατα τη κυβέρνηση κι είχε συλληφθεί τον Ιούνιο καθώς ήθελε να καταλάβει κυβερνητικά κτίρια και κέντρα τηλεπικοινωνιών στο Γερεβάν.

Οι ένοπλοι εισέβαλαν στο αστυνομικό τμήμα την 17η Ιουλίου, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό. Πήραν ομήρους και αξίωναν την παραίτηση του προέδρου της χώρας Σερζ Σαρκισιάν.

Κατόπιν απελευθέρωσαν όλους τους αστυνομικούς, ωστόσο κράτησαν ομήρους τρία στελέχη του ιατρικού προσωπικού που εστάλησαν να παράσχουν φροντίδα στους τραυματίες. Οι δύο τελευταίοι απελευθερώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου.

Μετά την ανακοίνωση της επικείμενης εφόδου, αστυνομικός έχασε την ζωή τους. Σκοτώθηκε σύμφωνα με τις δυνάμεις επιβολής της τάξης από ελεύθερο σκοπευτή που πυροβόλησε μέσα από το αστυνομικό τμήμα. Οι ένοπλοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε εμπλοκή.

Πηγή: tanea.gr

Ένοπλοι κρατάνε ομήρους τέσσερα μέλη του προσωπικού ενός ασθενοφόρου, δύο γιατρούς και δύο νοσοκόμους στο Γερεβάν σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας της Αρμενίας. 

Νωρίτερα μέσα στην ημέρα, μια ένοπλη ομάδα κατέλαβε το κτίριο της αστυνομίας στο Ερεβάν.

Στη συνέχεια υπήρξε συμπλοκή με την αστυνομία και τα δύο μέλη της ομάδας παραδόθηκαν στην αστυνομία ενώ μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο καθώς έφεραν τραύματα.