«Οι στρατιώτες της  Αρμενίας παραβίασαν την κατάπαυση του πυρός και έβαλαν με πυρά εναντίον στρατιωτών του Αζερμπαϊτζάν  στα σύνορα των δύο χωρών  χθες το βράδυ» αναφέρει η ανακοίνωση του γενικού επιτελείου του Αζερμπαϊτζάν .

Τα πυρά προήλθαν από θέσεις κοντά στα χωριά Marzili, Yusifdjanli και Garagashli της επαρχίας  Αγκντάμ καθώς και από το χωριά  Chayli και Terter σε θέσεις κοντά στα ομώνυμα υψίπεδα του Khojavend ανέφερε το υπουργείο  του  Αζερμπαϊτζάν και γνωστοποίησε το πρακτορείο ειδήσεων του Αζερμπαϊτζάν  Trend news agency την Τετάρτη.

Στα πυρά των αρμενίων απάντησαν οι Αζέροι με αποτέλεσμα να προκληθεί σοβαρό μεθοριακό επεισόδιο που έληξε μετά από ώρες .

Η σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών του Νοτίου Καυκάσου ξεκίνησε το 1988, όταν οι δύο χώρες φιλονίκησαν λόγω εδαφικών διεκδικήσεων συμπεριλαμβανομένου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και των γύρω περιοχών.

Πηγή: defencenet.gr

Οι Αρμένιοι της Συρίας που φεύγουν από την βαρβαρότητα της συριακής εμφύλιας σύγκρουσης και μετοικίζουν  στα εδάφη του Καραμπάχ από την διοίκηση της Αρμενίας αναφέρει  ο τουρκικός τύπος.

Μέχρι σήμερα εκατό οικογένειες εγκαταστάθηκαν στα κατεχόμενα εδάφη του Ναγκόρνο Καραμπάχ.  Αυτή η κατάσταση ενοχλεί σφόδρα τις αρχές του Αζερμπαϊτζάν. Ακόμα και οι Αρμένιοι που υποστήριζαν το καθεστώς του Άσαντ, άρχισαν να εγκαταλείπουν τη Συρία . έτσι οι αρχές της Αρμενίας  τους συμπατριώτες που  διαφεύγουν από την Συρία τους  μετοικίζουν σε μια άλλη εμπόλεμη περιοχή.

Το υπουργείο Εξωτερικών του Αζερμπαϊτζάν απεύθυνε νότα στα Ηνωμένα Έθνη και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ).

Πηγή: defencenet.gr

του Γιάννου Χαραλαμπίδη*

Η Αρμενία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι μεν μακριά, στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και τόσο κοντά στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όπως και αν το δει κανείς. Στην ουσία βρίσκονται στην ευρύτερη γειτονιά μας και επηρεάζονται από τους ίδιους παράγοντες. Η Αρμενία αφήνει σιγά-σιγά το σοβιετικό παρελθόν της και τα ερείπια, επιδιώκοντας να βρει τους δικούς της βηματισμούς, ισορροπώντας ή, κατά το δοκιμότερον, όπως έλεγε τις προάλλες Αρμένιος υψηλός αξιωματούχος, «ακροβατεί πολλές φορές» στην εξωτερική της πολιτική μεταξύ της Ρωσίας, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.

Αυτές οι λεπτές ισορροπίες εμφανίζονται από το αρμένικο ΥΠΕΞ, κατά τρόπο διπλωματικό, ως πολυμερής πολιτική. Ταυτοχρόνως, η Αρμενία έχει ανοικτό το μέτωπο με τους Αζέρους και τους Τούρκους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά και στα δικά της σύνορα έξω από το Ερεβάν. Ως εκ τούτου, οι Αρμένιοι ως λαός με ιστορία και ισχυρό πολιτισμό, θέλουν να ενεργούν επί τη βάσει των κανόνων της εθνικής αξιοπρέπειας. Άλλωστε, όπως λένε οι Αρμένιοι, τα χρώματα της σημαίας τους δεν έχουν καθοριστεί τυχαία. Το ίδιο και τα σύμβολά τους. Το μεν κόκκινο συμβολίζει το αίμα των αγώνων του αρμενικού έθνους, με τελευταίο εκείνον στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το μπλε αποτυπώνει τον ουρανό και το πορτοκαλί την πνευματικότητα.

Όσο δε για το δικέφαλο αρμενικό σύμβολο του αετού και του λέοντα, συμβολίζει την ισχύ στον αέρα και στο έδαφος! Τα σύμβολα ενός κράτους και ενός έθνους δεν είναι τυχαία και προφανώς στην περίπτωση της Αρμενίας γίνεται προσπάθεια από την ηγεσία και τον λαό να τιμώνται και στη θεωρία και στην πράξη. Επί του παρόντος δε, οι Αρμένιοι φαίνεται να γνωρίζουν τη διαφορά του ηρωισμού από την αυτοκτονία.

Η χώρα προχωρεί σε μεταρρυθμίσεις και επικεντρώνεται στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της ενίσχυσης της δημοκρατίας. Με βασικό επί τούτου αρωγό την Ε.Ε. Όπως οι Αρμένιοι αξιωματούχοι δηλώνουν, η χώρα τους προχωρεί ταχέως προς την ενσωμάτωση σειράς νομοθετημάτων της Ε.Ε. για να ολοκληρώσει το συντομότερο δυνατόν τη «Συμφωνία Σύνδεσης». Και οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν γίνονται για το χατίρι των Ευρωπαίων, όπως τονίζουν οι Αρμένιοι αξιωματούχοι, αλλά για τους ίδιους και τη χώρα τους με την προσδοκία να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους με την Ε.Ε. Επί του παρόντος δεν τολμούν να μιλήσουν για μια μακροπρόθεσμη ένταξη, όμως η Ε.Ε. μπορεί να δει την Αρμενία και η Αρμενία την Ε.Ε. μέσα από μια ιδιόμορφη «Διεύρυνση» στην εξής λογική και πρακτική: Της νομοθετικής και κάθε άλλης εναρμόνισης του Ερεβάν με τις Βρυξέλλες, ώστε η μεν Αρμενία να βελτιώσει τις δομές και την κρατική της λειτουργία, καθώς και την ποιότητα των προϊόντων της, η δε Ε.Ε. να επιδοθεί σε μιαν από τις βασικές της αποστολές.

Δηλαδή την εξαγωγή ενός νομοθετικού μοντέλου διακυβέρνησης, που βοηθά στην εναρμόνιση κοινωνιών και κρατών, που δεν ανήκουν στην Ε.Ε. ως πλήρη κράτη μέλη, αλλά έχουν μαζί της μια ισχυρή συνεργασία που στηρίζεται σε κοινές αρχές και αξίες. Η εμβάθυνση της σχέσης αυτής δεν είναι καθόλου παράλογη, αντιθέτως μπορεί να στηριχθεί στην πρακτική του αμοιβαίου οφέλους, που θα βοηθήσει στην ενίσχυση των όποιων εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δυο πλευρών και τον καθορισμό δεικτών ασφαλείας και ποιότητας, ώστε να λειτουργεί ομαλότερα η αγορά.

Εάν αυτή η σχέση θα καταλήξει στο βάθος του χρόνου «εις γάμου κοινωνίαν», ουδείς μπορεί να γνωρίζει από τώρα. Διότι, κανείς δεν γνωρίζει πώς θα είναι η Ε.Ε. μετά από, για παράδειγμα, 20 χρόνια, ούτε κανείς ξέρει πώς θα είναι η Αρμενία. Αυτή η λογική επιβεβαιώνεται, άλλωστε, από την πραγματικότητα και την ιστορία. Διαφορετική ήταν η Αρμενία πριν από περίπου 20 χρόνια, όταν ανακηρυσσόταν ανεξάρτητο κράτος μέσα από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, και διαφορετική ήταν η τότε Ε.Ε., που εξελίχθηκε μεν σε Ε.Ε., με ευρωζώνη και κοινό νόμισμα, αλλά και με μια τεράστια οικονομική κρίση χρέους, η οποία επί του παρόντος παραμένει χωρίς αποτελεσματική θεραπευτική συνταγή.

Συνεπώς, η σχέση μεταξύ Ε.Ε. και Αρμενίας κινείται επί τη βάσει σταθερών βημάτων και από τις δυο πλευρές, παρότι θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος το εξής: Ανεξαρτήτως του τι στο μέλλον θα συμβεί, γιατί η Αρμενία να μην υποβάλει αίτηση ένταξης(!); Η επιλογή αυτή στην παρούσα φάση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα εντός της Ε.Ε., διότι θα τεθεί εκ νέου το ερώτημα που ήδη τίθεται για την Τουρκία: Μέχρι πού φτάνουν τα όρια της Ε.Ε.; Εντός ή εκτός των γεωγραφικών της συνόρων;
Είναι πιθανό ακόμη και εκείνες οι χώρες, που υποστηρίζουν σήμερα την Αρμενία και ειδικότερα στο θέμα της γενοκτονίας, όπως η Γαλλία, να βρεθούν σε δύσκολη θέση ή και να είναι αρνητικές, διότι εάν πουν ναι στην Αρμενία, τότε θα εξουδετερωθεί ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα για την Άγκυρα: Ότι, δηλαδή, η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ε.Ε. διότι δεν ανήκει στην Ευρώπη, παρά μόνο ένα μικρό τμήμα της. Εάν, από την άλλη, προχωρήσει η Τουρκία, στα βήματά της προς την Ε.Ε. μπορεί να κινηθεί και η Αρμενία, η οποία, αληθές είναι ότι έχει πολύ πιο συμβατό σύστημα αρχών και αξιών με τους ευρωπαϊκούς λαούς απ' ό,τι η μουσουλμανική Τουρκία.

Βεβαίως από το σκηνικό δεν μπορεί να αποκλειστεί η Ρωσία. Όπως τονίζουν Αρμένιοι αξιωματούχοι, «όταν ανοίγουμε τα παράθυρα των σπιτιών μας, βλέπουμε απέναντι το Αραράτ και τις τουρκικές βάσεις». Το Αραράτ είναι σήμα κατατεθέν για τους Αρμένιους - ό,τι θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι για τους Κύπριους ο Πενταδάκτυλος, μιας και το σκηνικό είναι το ίδιο. Και οι τουρκικές βάσεις, που βρίσκονται στους πρόποδες του βουνού, το σημάδι της κατοχής, αλλά και μιας εν δυνάμει απειλής, η οποία είναι συναφής με την ανοικτή σύγκρουση του Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου οι Τούρκοι από την πρώτη στιγμή υποστηρίζουν το αδελφό τουρκικό έθνος των Αζέρων. Και επιβάλλουν μαζί εμπάργκο στην Αρμενία.

Στην ουσία έχουν σφραγίσει τα σύνορά τους και κρατούν τόσο την Αρμενία όσο και το Ναγκόρνο Καραμπάχ σε απομόνωση, με μόνη για τους Αρμένιους διέξοδο προς τη θάλασσα, τη Γεωργία. Υπό αυτές, λοιπόν, τις συνθήκες, όπως τονίζουν οι Αρμένιοι αξιωματούχοι, δεν έχουν σε καμιά περίπτωση την πολυτέλεια του «κενού ασφαλείας», την οποία καλύπτουν στα σύνορα με την Τουρκία -λίγο έξω από το Εριβάν- υπό τη σκιά του όρους Αραράτ, 3000 Ρώσοι στρατιώτες, που αποτελούν αξιόπιστη αποτροπή έναντι της τουρκικής απειλής.

Επί του παρόντος, οι ρωσικές Βάσεις στην Αρμενία δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα με τις αντίστοιχες βρετανικές στην Κύπρο. Οι Ρώσοι εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα των Αρμενίων, ενώ οι Βρετανοί απεργάζονται καθημερινά τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εφ' όσον λοιπόν, η Μόσχα εγγυάται την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Αρμενίας, διά της σκιάς της ισχύος, λογικό δεν είναι να ασκεί και πολιτική επιρροή στην κάθε αρμενική κυβέρνηση; Συνεπώς, θα πρέπει να είναι ή όχι προσεκτική η κάθε αρμενική κυβέρνηση για να μην προβαίνει σε ενέργειες, που θα θέσουν σε κίνδυνο τις σχέσεις της με τη Ρωσία και κατ’ επέκτασιν την ίδια στην ασφάλεια της Αρμενίας, αλλά και να μη μετατραπεί σε «κράτος μαριονέτα».

Από την άλλη, είναι λογικό να προτιμά η Μόσχα την Αρμενία ως σύμμαχό της στην περιοχή, αφού εκτός των άλλων, η Τουρκία διεκδικεί τον ρόλο περιφερειακής δύναμης και μπελά στα πόδια της Μόσχας. Όπως έχει γίνει ήδη μπελάς στα πόδια του Ισραήλ. Η Ρωσία, πάντως, δεν έχει δεσμούς με την Αρμενία μόνο στον τομέα τής άμυνας και της ασφάλειας, αλλά και σ' εκείνους της οικονομίας και των υποδομών, αφού μετά την πτώση του κομμουνισμού, η Μόσχα ήταν η πρώτη που έσπευσε να δώσει στήριξη στην Αρμενία όταν ακόμη δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα. Ψυχρά κάποιος σκεπτόμενος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η όποια ρωσική βοήθεια δεν έχει γίνει από αλτρουϊσμό και μόνο, αλλά και ως μια διαδικασία πολιτικής επιρροής στη λογική του «soft power», που αντικαθιστούσε την αποτυχημένη «hard power» της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό εξαρτήσεων και αλληλεξαρτήσεων η Αρμενία ακροβατεί, όπως είπε κάποιος αξιωματούχος της, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μεταξύ των δικών της συμφερόντων και εκείνων των τρίτων, Ευρωπαίων, Ρώσων και Αμερικανών. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να βρει «δίκτυ ασφαλείας» μέσα από τις εξής επιλογές:

1) Να φτιάξει μια φόρμουλα σχέσεων, ώστε όλοι οι δρώντες να είναι ικανοποιημένοι. Χρειάζεται, δηλαδή, μια σχέση μεταξύ Ρωσίας, Αρμενίας και Ε.Ε., που θα στηρίζεται στη λογική του «win-win situation». Λογικό είναι η Ρωσία να έχει πιο ισχυρά συμφέροντα από την Ε.Ε. στον Καύκασο. Συνεπώς, αυτό για το οποίο θα πρέπει να είναι επί του παρόντος σίγουρη η Μόσχα είναι ότι η σχέση της Αρμενίας με την Ε.Ε. θα εξυπηρετήσει και τα δικά της οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα και ουδόλως θα τα πλήξει. Τα παραδείγματα της Ουκρανίας, στο παρελθόν και της Γεωργίας, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη στη σχέση της Αρμενίας με τον δυτικό κόσμο, για να μη ζει σε αυταπάτες και για να μη μετατραπεί το ευρωπαϊκό ή ΝΑΤΟϊκό όνειρο σε εφιάλτης.

2) Να επανεξετάσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, το οποίο έχει εμπορικές στρατιωτικές συναλλαγές με το Αζερμπαϊτζάν, λόγω της αποτροπής που θέλει να έχει έναντι του Ιράν. Αληθές είναι ότι η σχέση αυτή έχει αφενός τον οικονομικό χαρακτήρα, αφετέρου εξελίχθηκε, όταν Τουρκία διερχόταν μια συμμαχική σχέση με το Ισραήλ. Σήμερα, η Τουρκία με το Ισραήλ βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Και η αντιπαράθεση αυτή δεν είναι τυχαία. Έχει στρατηγικό χαρακτήρα και είναι αποτέλεσμα του στόχου της Τουρκίας να εμπεδωθεί ως περιφερειακή δύναμη αντικαθιστώντας το Ισραήλ, και να καταστεί η ίδια ισχυρότερη από αυτό!

Ταυτοχρόνως, το Αζερμπαϊτζάν είναι συγγενής της Τουρκίας και όχι του Ισραήλ. Και είναι αδελφικό έθνος μιας Τουρκίας, η οποία τηρεί φιλική στάση προς το Ιράν. Πώς, λοιπόν, το Ισραήλ μπορεί πλέον να θεωρεί ως αξιόπιστο «σύμμαχο» το Αζερμπαϊτζάν στην αποτροπή που το Τελ Αβίβ οικοδομεί σε βάρος της Τεχεράνης; Γιατί, λοιπόν, το Εριβάν να αποκλείει μια νέα προσέγγιση με το Ισραήλ ως επιπρόσθετη αποτροπή προς την Τουρκία και την αζέρικη απειλή;

Βεβαίως, για να αναπτυχθεί μια στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ θα πρέπει να φιλτραριστεί μέσω των ρωσικών και δη των στρατηγικών συμφερόντων για να μη διαταραχθούν οι σχετικές ισορροπίες. Ερώτημα: Γιατί η Ρωσία να μην ήθελε μια τέτοια συνεργασία Αρμενίας-Ισραήλ υπό την έννοια ότι θα ενισχυόταν μια δική της σύμμαχος χώρα στην πλάτη της Τουρκίας;

Ταυτοχρόνως, με τον τρόπο αυτό θα αποδυνάμωνε την Τουρκία στην περιοχή ως περιφερειακή δύναμη και θα μπορούσε συγχρόνως η Μόσχα να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την επιρροή της, αφού θα ήταν σε θέση να εμφανίζεται πλέον και ως αξιόπιστος χαλιναγωγός των Αρμενίων στην αντιπαράθεσή τους με του Αζέρους και τους Τούρκους. Στο παιχνίδι βρίσκονται πάντοτε και οι ΗΠΑ, με τις οποίες οι Αρμένιοι, όπως ισχυρίζονται, έχουν πολύ καλές σχέσεις.

Αληθές δε, είναι ότι ειδικώς μετά τον πόλεμο στη Γεωργία το 2008, οι ΗΠΑ αποδέχονται ότι η Ρωσία έχει τα δικά της συμφέροντα και τη δική της ζώνη επιρροής στον Καύκασο. Άλλωστε, η συμφωνία την οποία ο Πρόεδρος Ομπάμα επιδίωξε να επιβάλει μόλις ανέλαβε καθήκοντα τον Μάιο του 2009, είναι πλέον στον αναπνευστήρα, αφού η Τουρκία απαιτεί για το άνοιγμα των συνόρων με την Αρμενία την επιστροφή στο Αζερμπαϊτζάν τού Ναγκόρνο Καραμπάχ. Επειδή όμως κάτι τέτοιο σημαίνει για τους Αρμένιους προδοσία, το θέμα μένει ανοικτό. Και το Καραμπάχ μια ανοικτή πληγή στον Καύκασο....

Πηγή: elkeda.gr

Η Αρμενία ήταν μια μεγάλη δύναμη από την εποχή του Πομπηίου και του Ιουλίου Καίσαρα. Ο σπουδαιότερος Αρμένιος βασιλιάς ήταν ο Τιγράνης ο Β,΄ που κυβέρνησε από το 95 ως το 55 π.Χ. Το βασίλειό του εκτεινόταν από την Κασπία Θάλασσα μέχρι τη Μέση Ανατολή, τη Συρία και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Ο χριστιανισμός ανακηρύχθηκε επίσημη θρησκεία του Αρμενικού Βασιλείου το 301 μ.Χ., την εποχή της βασιλείας του Τιριδάτη Γ΄. Έτσι οι Αρμένιοι είναι το πρώτο χριστιανικό έθνος στον κόσμο. Η εκκλησία τους αντιπροσωπεύει μια αυθεντική αποστολική παράδοση, εφ΄ όσον θεωρείται πως ο Θαδδαίος και ο Βαρθολομαίος έχουν κηρύξει και μαρτυρήσει στην Αρμενία. Στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της, η Αρμενική Εκκλησία ήταν ένας σημαντικός πολιτικός, οικονομικός και κοινωνικός θεσμός. Ήταν πηγή έμπνευσης αλλά και αντίθεσης. Σε μια περιοχή όπου κυριαρχούσαν λαοί μουσουλμανικής πίστης, η χριστιανική θρησκεία των Αρμενίων έγινε παράγοντας διάκρισης, αλλά και διατήρησης.

Το αρμενικό αλφάβητο εφευρέθηκε από τον Άγιο Μεσρόπ Μαστότς στις αρχές του 5ου αιώνα. Η εθνική γραφή βοήθησε τους Αρμενίους ν' αναπτύξουν εθνική συνείδηση.

Κατά την πρώτη χιλιετία, ένας αριθμός αρμενικών δυναστειών κυβέρνησε μια κοινωνία που είχε φεουδαρχική δομή καθώς και αστικό πολιτισμό και οικονομία. Η δύναμη των Αρμενίων φεουδαρχών εξασθένισε βαθμηδόν, λόγω των επιθέσεων των ρωμαϊκών και αργότερα βυζαντινών και περσικών στρατών. Το 1045, το Βυζάντιο προσάρτησε και την τελευταία πρωτεύουσα της Μείζονος Αρμενίας, την Ανί, καταργώντας έτσι τη μοναρχία των Βαγρατιδών. Όπως η Αρμενία έτσι και το δυτικό Βυζάντιο, αδυνατούσαν ν΄ αντισταθούν στην επιδρομή των Σελτζούκων από την Κεντρική Ασία.

Μεταξύ του 11ου και του 16ου αιώνα, η Αρμενία γνώρισε συνεχή αστάθεια και όλεθρο που οφειλόταν στη μετανάστευση αυτών των φυλών από την Κεντρική Ασία. Ο άοπλος πληθυσμός υπέφερε περισσότερο. Οι ατέρμονες πόλεμοι και οι επιδρομές ανάγκασαν πολλούς Αρμένιους ν' αφήσουν τις πόλεις και τα χωριά τους και να ζητήσουν καταφύγιο σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης και αλλού. Άλλοι εγκαταστάθηκαν στην Κιλικία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για ένα αρμενικό κράτος μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα.

Το 16ο και το 17ο αιώνα, η Αρμενία ήταν μοιρασμένη μεταξύ των δύο νέων μεγάλων δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, δηλαδή μεταξύ της Οθωμανικής και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ενώ η δυτική Αρμενία παρέμενε ακόμη κάτω από τουρκική κατοχή, η Ρωσία κατέκτησε το μικρότερο τμήμα, την ανατολική Αρμενία, το 1827. Μετά από μια σύντομη περίοδο ύπαρξης ως ανεξάρτητης δημοκρατίας - από το 1918 ως το 1920 - η ανατολική Αρμενία σοβιετοποιήθηκε και αποτέλεσε μια από τις δημοκρατίες της Ε.Σ.Σ.Δ.

Πηγή: ancg.gr

Έναρξη απευθείας πτήσεων προς την πόλη Van από το Ερεβάν, την Άνοιξη του 2013 ανακοινώθηκε από τον Πρόεδρο της Ένωσης Εργοδοτών Αρμενίας. Η έναρξη της αεροπορικής σύνδεσης είχε σχεδιαστεί αρχικά για τον Σεπτέμβριο του 2011. Μάλιστα η σχετική πρωτοβουλία ανήκει στο τοπικό παράρτημα στο Van της Ένωσης Τουριστικών Πρακτόρων της Τουρκίας, καθώς ο πρόεδρός του κ. Tunchdemir Abdulah, σε ανακοινώσεις του είχε υποστηρίξει ότι ο νέος τερματικός σταθμός του αεροδρομίου στο Van μπορεί πλεον να εξυπηρετεί και διεθνείς πτήσεις, οπότε θα μπορούσε να περιλάβει και το Ερεβάν ως προορισμό. Υποστήριζαν και παράλληλα τόνιζαν τη σημαντική δυνατότητα αύξησης του προσκυνηματικού τουρισμού από την Αρμενία, καθώς η πόλη Van και η γύρω περιοχή ήταν εκ των ιστορικών πόλεων της ιστορικά επονομαζόμενης “Μεγάλης Αρμενίας” και εξακολουθούν να υπάρχουν μνημεία και μοναστήρια εκείνης της περιόδου, που μάλιστα η Unesco ενέταξε σε προγράμματα αναπαλαίωσης, κατόπιν διαβημάτων και αρμενικών οργανώσεων.

Πηγή: Πρεσβεία Ερεβάν Γραφείο Οικονομικών & Εμπορικών Υποθέσεων