Από την Αρμενία για όλον τον κόσμο

Τα συ­ναι­σθή­μα­τα

Με­τά α­πό προ­σω­πι­κή πρό­σκλη­ση του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας της Αρ­με­νί­ας και την συ­μπα­ρά­στα­ση (για α­κό­μη μί­α φο­ρά) της Αρ­με­νι­κής Ε­θνι­κής Ε­πι­τρο­πής Ελ­λά­δας, βρέ­θη­κα στο Ε­ρε­βάν, για να συμ­με­τά­σχω στο Πα­γκό­σμιο Φό­ρουμ ε­νά­ντια στη Γε­νο­κτο­νί­α και στις εκ­δη­λώ­σεις για τη συ­μπλή­ρω­ση 100 ε­τών α­πό τη Γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων. Για το πρώ­το μα­ζι­κό έ­γκλη­μα του 20ου αιώ­να, το ο­ποί­ο μα­ζί με αυ­τό ε­να­ντί­ον των Ελ­λή­νων, ορ­γα­νώ­θη­κε, σχε­διά­σθη­κε και ε­κτε­λέ­στη­κε α­πό τους ί­διους θύ­τες. Τους Νε­ό­τουρ­κους και τους Κε­μα­λι­κούς.

Η ά­φι­ξη στο Ε­ρε­βάν, τη φο­ρά αυ­τή εί­χε πολ­λά και δια­φο­ρε­τι­κά συ­ναι­σθή­μα­τα, ό­λα ό­μως ο­δη­γού­σαν σε μί­α συ­νι­στα­μέ­νη. Το πρώ­το συ­ναί­σθη­μα α­φο­ρού­σε την ι­κα­νο­ποί­η­ση που έ­νιω­θε έ­νας Έλ­λη­νας και έ­νας άν­θρω­πος για την πριν α­πό λί­γες η­μέ­ρες α­να­γνώ­ρι­ση α­πό το Κοι­νο­βού­λιο της Αρ­με­νί­ας της Γε­νο­κτο­νί­ας των Ελ­λή­νων.

Το δεύ­τε­ρο σχε­τι­ζό­ταν με τη ση­μα­σί­α και τη σπου­δαιό­τη­τα που δί­νει ο Αρ­με­νι­κός λα­ός στην ι­στο­ρί­α του, ό­χι μό­νο λό­γω της συ­μπλή­ρω­σης των 100 ε­τών α­πό την κο­ρύ­φω­ση της Γε­νο­κτο­νί­ας του με τη δο­λο­φο­νί­α της πνευ­μα­τι­κής της η­γε­σί­ας, αλ­λά και με το γε­γο­νός ό­τι α­γω­νί­ζε­ται με συ­νέ­πεια και ευ­θύ­νη, για δε­κα­ε­τί­ες, για την α­να­γνώ­ρι­ση.

Η Αρ­με­νι­κή πρω­τεύ­ου­σα, η χώ­ρα ό­λη, η Δια­σπο­ρά σε ό­λα τα ση­μεί­α του πλα­νή­τη, ή­ταν ταυ­τι­σμέ­νη με τις εκ­δη­λώ­σεις υ­πό­μνη­σης και α­νά­δει­ξης της Γε­νο­κτο­νί­ας και η προ­βο­λή του με­γά­λου αυ­τού διε­θνούς ζη­τή­μα­τος, ή­ταν πραγ­μα­τι­κά ε­ντυ­πω­σια­κή. Στο (νέ­ο κτί­ριο) του α­ε­ρο­δρο­μί­ου Ζβαρ­νότ­ς ό­λοι οι χώ­ροι ή­ταν κα­λυμ­μέ­νοι α­πό το πο­λύ ω­ραί­ο σύμ­βο­λο της ε­κα­το­ντα­ε­τί­ας της Γε­νο­κτο­νί­ας, το λου­λού­δι που α­φο­ρού­σε τον α­γώ­να της μνή­μης, τον α­γώ­να κα­τά της λή­θης και της λη­σμο­νιάς, κα­θώς και με το σύν­θη­μα “Θυ­μά­μαι και Α­παι­τώ”.

Στο Ε­ρε­βάν, α­πό την κε­ντρι­κή πλα­τεί­α μέ­χρι τα πάρ­κα και την τε­λευ­ταί­α γει­το­νιά, α­πό τα κα­τα­στή­μα­τα μέ­χρι τα αυ­το­κί­νη­τα, κά­θε Αρ­μέ­νιος και Αρ­μέ­νια, εί­χε γε­μί­σει με τα σύμ­βο­λα των εκ­δη­λώ­σε­ων. Κά­θε άν­θρω­πος και α­ντι­κεί­με­νο ή­ταν και πα­ρα­μέ­νει, ταυ­τι­σμέ­νος με το αί­τη­μα δι­καί­ω­σης και α­να­γνώ­ρι­σης. Ε­πι­πλέ­ον πολ­λές α­πό τις α­φί­σες ή­ταν ά­κρως ε­πι­τυ­χη­μέ­νες, δεί­χνο­ντας την α­δι­κί­α που υ­πέ­στη ο Αρ­με­νι­κός λα­ός και την α­τι­μω­ρη­σί­α των ε­νό­χων, που ως δά­σκα­λοι ή­ταν τα πρό­τυ­πα και για μελ­λο­ντι­κά ε­γκλή­μα­τα. Ε­δώ η ταύ­τι­ση των Νε­ό­τουρ­κων με τους Να­ζί λει­τούρ­γη­σε με μο­να­δι­κό τρό­πο.

Η πο­λι­τι­κή που σέ­βε­ται την ι­στο­ρί­α, την α­λή­θεια και το δί­καιο

Το Πα­γκό­σμιο Φό­ρουμ ε­νά­ντι στη Γε­νο­κτο­νί­α που ορ­γα­νώ­θη­κε στις 22 και 23 Α­πρι­λί­ου στο Ε­ρε­βάν ή­ταν η ει­σα­γω­γή στις εκ­δη­λώ­σεις που α­κο­λού­θη­σαν στην πρω­τεύ­ου­σα της Αρ­με­νί­ας. Η συμ­με­το­χή των προ­σκε­κλη­μέ­νων ή­ταν ε­ντυ­πω­σια­κή και πραγ­μα­τι­κά πα­γκό­σμια, αν α­να­λο­γι­στού­με τις η­πεί­ρους και τις χώ­ρες. Οι συμ­με­τέ­χο­ντες α­πό 50 κρά­τη, με με­γά­λες και διαρ­κείς προ­σπά­θειες για την α­να­γνώ­ρι­ση των Γε­νο­κτο­νιών ή­ταν ε­κεί, α­πο­δε­χό­με­νοι την πρό­σκλη­ση της Δη­μο­κρα­τί­ας της Αρ­με­νί­ας. Πο­λι­τι­κοί, εκ­πρό­σω­ποι διε­θνών ορ­γα­νι­σμών, δι­πλω­μά­τες, α­κα­δη­μαι­κοί, εκ­κλη­σια­στι­κοί η­γέ­τες. Α­νά­με­σά τους ο Γε­νι­κός γραμ­μα­τέ­ας του Συμ­βου­λί­ου της Ευ­ρώ­πης και πρώ­ην υ­πουρ­γός ε­ξω­τε­ρι­κών της Νορ­βη­γί­ας Thorbjorn Jagland, ο πρό­ε­δρος της Διε­θνούς Έ­νω­σης των Α­κα­δη­μαι­κών για τη Με­λέ­τη των Γε­νο­κτο­νιών Daniel Feierstein, το πρώ­ην μέ­λος του Διε­θνούς Δι­κα­στη­ρί­ο της Χά­γης Louis Moreno Ocampo, η Βα­ρώ­νη Caroline Cox και ε­ξέ­χο­ντες ει­δι­κοί για τη γε­νο­κτο­νί­α ό­πως οι William Shabas, Ιsrael W. Charny, Ragip Zarakolu, Michael Bohlander, Roger W. Smith, Henry Theriault, Cengiz Αktar, Esther Mujawayo, Yavrin Auron.

Τό­σο οι πο­λι­τι­κοί, ό­σο και οι θρη­σκευ­τι­κοί η­γέ­τες και βε­βαί­ως και οι α­κα­δη­μαι­κοί, α­να­φέρ­θη­καν στην υ­πό­θε­ση της Γε­νο­κτο­νί­ας, στην άρ­νη­ση της Τουρ­κί­ας, στην α­να­γκαιό­τη­τα α­να­γνώ­ρι­σης. Ή­ταν έ­να ά­ψο­γα ορ­γα­νω­μέ­νο Πα­γκό­σμιο Φό­ρουμ ό­πως αρ­μό­ζει στο ζή­τη­μα και την πο­ρεί­α των Αρ­με­νί­ων μέ­χρι σή­με­ρα, το ο­ποί­ο ως Έλ­λη­νας το βρή­κα α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον και α­πο­δο­τι­κό, για­τί ό­λοι πλέ­ον μι­λούν για τη Γε­νο­κτο­νί­α των Ελ­λή­νων. Α­πό τον πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας της Αρ­με­νί­ας μέ­χρι τους α­κα­δη­μαι­κούς. Εί­ναι μί­α ε­πι­βε­βαί­ω­ση της προ­σπά­θειάς μας, μί­α α­νά­σα στο δύ­σκο­λο και α­νη­φο­ρι­κό δρό­μο μέ­χρι την δι­καί­ω­ση.

Οι εκ­δη­λώ­σεις και οι πα­ρου­σί­ες

 Οι εκ­δη­λώ­σεις για την συ­μπλή­ρω­ση 100 ε­τών α­πό τη Γε­νο­κτο­νί­α συ­νε­χί­στη­καν με αυ­τή στο θρη­σκευ­τι­κό κέ­ντρο των Αρ­με­νί­ων στο Ε­τσμια­τζίν για την α­γιο­ποί­η­ση των 1.500.000 μαρ­τύ­ρων της Γε­νο­κτο­νί­ας και στο Τζι­τζερ­να­γκα­πέρ­τ του Ε­ρε­βάν, ό­που και το μνη­μεί­ο και το Μου­σεί­ο της Γε­νο­κτο­νί­ας, α­να­και­νι­σμέ­νο και με πολ­λά νέ­α εκ­θέ­μα­τα, κά­ποια και α­πό την Ελ­λά­δα. Οι πα­ρα­πά­νω εκ­δη­λώ­σεις ή­ταν ι­διαι­τέ­ρως συ­γκι­νη­τι­κές αλ­λά και με βα­θιά πο­λι­τι­κά και ι­στο­ρι­κά μη­νύ­μα­τα. Η πα­ρου­-σί­α δε, η­γε­τών α­πό κο­ρυ­φαί­ες χώ­ρες του πλα­νή­τη ε­ξό­χως ε­ξαι­ρε­τι­κές σε συμ­βο­λι­κό και ου­σια­στι­κό ε­πί­πε­δο, ε­νώ η α­να­φο­ρά για τις Γε­νο­κτο­νί­ες του προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας της Γερ­μα­νί­ας στο Βε­ρο­λί­νο ή­ταν η κα­λύ­τε­ρη αυ­λαί­α για τις εκ­δη­λώ­σεις μνή­μης.

Το κα­θή­κον και το χρέ­ος

Μί­α α­κό­μη πα­ρου­σί­α μου, στο Ε­ρε­βάν, σε έ­να τέ­τοιο ση­μα­ντι­κό Φό­ρουμ ή­ταν ε­ξαι­ρε­τι­κή ε­μπει­ρί­α και η συμ­με­το­χή στις εκ­δη­λώ­σεις για τη συ­μπλή­ρω­ση 100 ε­τών α­πό τη Γε­νο­κτο­νί­α των Αρ­με­νί­ων, ή­ταν α­πο­δο­τι­κή για ό­λους μας και για τον κα­θέ­να ξε­χω­ρι­στά, ε­νώ η συ­νά­ντη­σή μου για α­κό­μη μί­α φο­ρά με μορ­φές και συ­νο­δοι­πό­ρους του Πα­γκό­σμιου Α­γώ­να για τη Γε­νο­κτο­νί­α, ή­ταν ελ­πι­δο­φό­ρα. Α­νά­με­σά τους ο Αρ­με­νο-α­με­ρι­κα­νός κα­θη­γη­τής Richard Hovanessian, ο Τούρ­κος εκ­δό­της και συγ­γρα­φέ­ας Ragip Zarakolu, ο Αρ­μέ­νιος διευ­θυ­ντής του Μου­σεί­ου της Γε­νο­κτο­νί­ας Haik Demoyan, η Ελ­λη­νί­δα ευ­ρω­βου­λευ­τής α­πό την Κύ­προ Ε­λέ­νη Θε­ο­χά­ρους, ο πρό­ε­δρος της Ευ­ρω­παι­κής Ο­μο­σπον­δί­ας Αρ­με­νί­ων Kaspar Karabetian, η κα­θη­γή­τρια στο κρα­τι­κό πα­νε­πι­στή­μιο του Ε­ρε­βάν Tehmine Martoyan και πολ­λοί άλ­λοι.

Οι εκ­δη­λώ­σεις στο Ε­ρε­βάν και τη Δια­σπο­ρά, έ­δει­ξαν τον τρό­πο με τον ο­ποί­ο οι λα­οί σέ­βο­νται την ι­στο­ρί­α τους και α­ντι­στέ­κο­νται στο φα­σι­σμό του θα­νά­του, της μνή­μης και της άρ­νη­σης. Έ­δει­ξαν ό­τι η συ­νέ­πεια, η υ­πευ­θυ­νό­τη­τα, η συ­νέ­χεια και η σο­βα­ρό­τη­τα ε­πι­βρα­βα­βεύ­ο­νται. Α­πέ­δει­ξαν ό­τι οι πνευ­μα­τι­κές και οι πο­λι­τι­κές η­γε­σί­ες, ό­ταν έ­χουν γνώ­ση του κα­θή­κο­ντος και του χρέ­ους τους, μπο­ρούν να α­ντα­πε­ξέλ­θουν στις δυ­σκο­λί­ες της ι­στο­ρί­ας και της ζω­ής. Το Αρ­με­νι­κό έ­θνος στην Αρ­με­νί­α, στο Ε­ρε­βάν, στη Δια­σπο­ρά, έ­δει­ξε το δρό­μο για ό­λον τον πλα­νή­τη για την α­να­γνώ­ρι­ση της Γε­νο­κτο­νί­ας. Στους συ­νο­δοι­πό­ρους και τους συ­να­θλη­τές, αλ­λά και τους προ­πα­γαν­δι­στές και τους αρ­νη­τές!

Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Πηγή: azador.gr