Αρμένιοι άσσοι στην Αμερικανική Αεροπορία Ναυτικού

Οι αρ­μενι­κές οι­κο­γέ­νειες ξεκι­νώντας στη δια­σπο­ρά τη ζω­ή τους α­πό την αρ­χή, α­φού εκ­διώ­χτη­καν βιαί­ως α­πό τις πα­τρο­γο­νι­κές ε­στί­ες τους, συ­νέ­χι­σαν την ε­πι­βί­ω­ση στη δεύ­τε­ρη τους πα­τρί­δα. Το α­ξιο­ση­μεί­ω­το εί­ναι ό­τι τα παι­διά αυ­τών των οικο­γε­νειών υ­πη­ρε­τή­σαν τη δεύ­τε­ρη πα­τρί­δα τους, δίνο­ντας τον κα­λύ­τε­ρό τους ε­αυ­τό. Στις Η­ΠΑ ό­που με­τα­νά­στευ­σε έ­νας με­γά­λος α­ριθ­μός Αρ­με­νί­ων, η ε­κεί κοι­νότη­τα συμ­με­τεί­χε ψυ­χή τε και σώ­μα­τι στην κι­νη­το­ποί­η­ση των Η­νω­μέ­νων Πο­λι­τειών α­μέ­σως με­τά την ε­πί­θε­ση των Αυ­το­κρα­το­ρι­κών Ια­πω­νικών Α­ε­ρο­πορι­κών δυ­νά­με­ων, το πρω­ι­νό ε­κεί­νο που τα­ρα­κού­νη­σε συ­θέ­με­λα τη χώ­ρα, την Κυ­ρια­κή 7 Δε­κεμ­βρί­ου 1941. Με α­φορ­μή την ε­πί­θε­ση των Ια­πώ­νων στο Πέρ­λ Χάρ­μπορ, το Α­με­ρι­κα­νι­κό Ναυ­τικό και ι­διαί­τε­ρα η α­ε­ρο­πορί­α  έ­θε­σε ως προ­τε­ραιό­τη­τα την κατα­στρο­φή των Ια­πω­νι­κών α­ε­ροπο­ρι­κών δυ­νά­μεων στον Ει­ρη­νι­κό ω­κε­α­νό. Ο­λό­κλη­ρος ο κό­σμος γνω­ρί­ζει σή­με­ρα λε­πτο­με­ρώς  πώς ξε­κί­νη­σε ο Β΄ Πα­γκό­σμιος Πό­λε­μος για τους Α­με­ρι­κα­νούς. Αυ­τό ό­μως πού δεν γνω­ρί­ζει εί­ναι η συνει­σφο­ρά των Αρ­με­νί­ων στην Α­με­ρικα­νι­κή Α­ε­ρο­πο­ρί­α Ναυ­τι­κού. Η εν λό­γω Α­ε­ρο­πορί­α ή­ταν και ε­ξα­κο­λου­θεί να είναι η πιο α­παι­τη­τι­κή ι­πτά­με­νη μα­χη­τι­κή δύ­να­μη, κα­θώς χρη­σι­μο­ποιεί α­ε­ρο­πλα­νο­φό­ρα και η προ­σνή­ω­ση σε αυ­τά α­παι­τεί λε­πτούς χει­ρι­σμούς των α­ε­ροσκα­φών α­πό τους πι­λό­τους. Λό­γω αυ­τού του γε­γο­νό­τος το προσ­δόκι­μο ζω­ής των α­ε­ρο­πό­ρων ή­ταν και είναι ε­ξαι­ρε­τι­κά χαμη­λό σε σχέ­ση με τους συ­να­δέλ­φους τους που ε­πι­χει­ρού­σαν α­πό βά­σεις ξη­ράς.

Χά­ρολ­ντ Γιε­ρε­μιάν

Ο Κε­βόρ­κ Κρι­κο­ρί Γιε­ρε­μιάν ό­ταν έφευ­γε α­πό τις α­κτές της Μι­κράς Α­σί­ας α­πό το πα­τρο­γο­νι­κό Χαρ­πούτ το 1904 για μια καλύ­τε­ρη ζω­ή, σί­γου­ρα δεν θα μπο­ρού­σε να φα­ντα­στεί ό­τι αυ­τός και η σύ­ζυγός του, η Κά­θριν, θα έ­φερ­ναν στη ζω­ή έ­ναν μελ­λο­ντι­κό πι­λό­το του Α­με­ρικα­νι­κού Ναυ­τι­κού. Ο Χά­ρολ­ντ γεν­νή­θη­κε στις 7 Α­πρι­λί­ου του 1922. Όπως ό­λοι οι νέ­οι της ε­πο­χής στρα­το­λο­γή­θη­κε με­τά την εί­σο­δο των Η­ΠΑ στον Β’ Πα­γκό­σμιο Πό­λε­μο.

Στις αρ­χές του 1942 μπή­κε στο Α­με­ρικα­νι­κό Ναυ­τι­κό ως Αν­θυ­πα­σπι­στής, ε­νώ δύ­ο χρό­νια αρ­γό­τε­ρα κα­τά­φε­ρε να ει­σα­χθεί στο α­παι­τη­τι­κό πρό­γραμ­μα εκ­παί­δευ­σης χει­ρι­στών του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού ως δό­κι­μος πι­λό­τος.

Με­τά α­πό την εκ­παίδευ­σή του στα μα­χη­τι­κά α­ε­ρο­σκά­φη που δι­ήρ­κη­σε πε­ρί­που έ­να χρόνο, ο Χά­ρολ­ντ γνω­στός πια ως «Χαλ», με­τα­τέ­θη­κε στα τέ­λη του 1944 σε μά­χι­μη Μοί­ρα λαμβά­νο­ντας το βαθ­μό του Ση­μαιο­φό­ρου!

Α­πό τον Ια­νουά­ριο του 1945 υ­πη­ρέ­τη­σε με τη Μοί­ρα του πε­τώ­ντας τον τύ­πο κα­ταδιω­κτι­κών F6F-5 Hellcat α­πό το κα­τά­στρωμα του Α­ε­ρο­πλα­νο­φό­ρου «Χόρ­νετ». Σύ­ντο­μα πή­ρε το «βά­πτι­σμα του πυ­ρός» και μά­λι­στα ε­πι­τυ­χώς. Κατά­φε­ρε να ε­πι­φέ­ρει ζη­μιές στο πρώ­το ια­πω­νικό κα­τα­διω­κτι­κό α­ε­ρο­σκά­φος πού μπή­κε στο στό­χα­στρό του!

Συ­γκε­κρι­μέ­να, στις 25 Φεβρουα­ρίου 1945, σε μια πρω­ι­νή πε­ρι­πο­λί­α, πο­λυ­βό­λη­σε το πρώ­το του ια­πω­νι­κό κα­τα­διω­κτι­κό, έ­να «Ζέ­ρο» πά­νω α­πό την Για­τσι­μά­τα στον Ει­ρη­νι­κό Ω­κε­α­νό. Τον ε­πό­με­νο μή­να ο Χά­ρολ­ντ Γιε­ρε­μιάν κα­τάρ­ρι­ψε δύ­ο «Ζέ­κε» και προ­κά­λε­σε ζη­μιές σε άλ­λο έ­να! Στις 6 Α­πρι­λί­ου α­νήμε­ρα των γε­νε­θλί­ων του σε μια α­πο­γευ­μα­τι­νή α­πο­στο­λή κα­τά­φε­ρε να κα­ταρ­ρί­ψει δύ­ο α­κό­μη «Ζέ­κε» και έ­να μο­νο­κι­νη­τή­ριο βομ­βαρ­δι­στι­κό «Αΐτσι Βαλ» βο­ρειο­δυ­τι­κά της Ο­κινά­ουα. Και κά­πως έ­τσι, κέρ­δι­σε τον τί­τλο του «άσ­σου». Τί­τλος που α­πο­δί­δε­ται στους πι­λό­τους μα­χη­τικών α­ε­ρο­σκα­φών που έ­χουν κα­ταρ­ρί­ψει πέ­ντε αντι­πά­λους.

Η Μοί­ρα του «Χαλ» συμ­με­τεί­χε στις ε­πι­χει­ρή­σεις για την κα­τά­λη­ψη της Ο­κι­νά­ουα α­πό τους πε­ζο­ναύ­τες των ΗΠΑ. Στις 14 Α­πρι­λί­ου ο Γιε­ρεμιάν πέ­τυ­χε την τε­λευ­ταί­α του κα­τάρ­ρι­ψη, έ­να βομ­βαρ­δι­στι­κό τύ­που «Judy». Μά­λι­στα, για τη συ­μπλή­ρω­ση 20 πο­λε­μι­κών απο­στο­λών και την κα­τάρ­ρι­ψη έ­ξι ια­πωνι­κών α­ερο­πλά­νων του α­πο­νε­μή­θη­καν τρεις Δια­κε­κριμέ­νοι Σταυ­ροί και τέσσε­ρα α­κό­μη πα­ρά­ση­μα. Ο ί­διος υ­πη­ρέ­τη­σε στη Μοί­ρα του και έ­πει­τα α­πό το τέ­λος του πο­λέ­μου, έ­ως τον Ιού­νιο του 1945. Ο Γιε­ρε­μιάν, με­τά τον πό­λε­μο, προ­ά­χθη­κε σε Αν­θυ­πο­πλοί­αρ­χος και έ­λα­βε μέ­ρος σε δο­κι­μές των νέ­ων ε­λι­κο­πτέ­ρων και α­ε­ρο­σκα­φών. Σκο­τώθη­κε στις 13 Αυγού­στου του 1951 σε α­τύ­χη­μα με ε­λι­κό­πτε­ρο μόλις 4 ναυ­τι­κά μί­λια α­νοι­χτά του Σά­ντι της Κα­λι­φόρ­νια.

Χά­ικ Κρι­κο­ρί Ε­λε­ζιάν

Ο Χά­ικ Κρι­κο­ρί Ε­λε­ζιάν γεν­νή­θη­κε στο Σι­κά­γο του Ι­λι­νό­ις στις 6 Ιου­νί­ου του 1922. Ό­ταν ξε­κί­νη­σε ο πο­λέ­μος, το 1941, σπού­δαζε στο κολ­έ­γιο του Γου­ίλ­μπορ Ρά­ιτ στο Σι­κά­γο, έ­να α­πό τα προ­πα­ρα­σκευα­στι­κά κέ­ντρα εκ­παίδευ­σης πι­λό­των του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού.

Τον Αύ­γου­στο του 1942, ως α­πό­φοιτος του κολ­ε­γί­ου ξε­κί­νη­σε  εκ­παίδευ­ση στη βά­ση του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού, Γκλέν­βιου. Τον Οκτώ­βριο του 1942 πήρε με­τά­θε­ση για τη βά­ση του Κόρ­πους Κρί­στι στο Τέ­ξας ό­που και ε­πι­λέ­χθη­κε για χει­ρι­στής κα­τα­διω­κτι­κού. Απο­φοί­τη­σε το Μάρ­τιο του 1943, λαμ­βά­νο­ντας τα χρυ­σά φτερά του Ι­πτα­μέ­νου ως Ση­μαιο­φό­ρος.

Τον Ιού­νιο του 1943 με­τα­τέ­θη­κε στη νε­οσυ­στα­θεί­σα Μοί­ρα Δί­ω­ξης VF-43 στο Α­τλά­ντικ Σί­τυ. Ο Ε­λε­ζιάν πού προ­ή­χθη σε Αν­θυ­πο­πλοί­αρ­χος, α­νή­κε στο 2ο  Σμή­νος ως χει­ρι­στής F6F-5 «Χέλ­λκατ». Ο Ε­λε­ζιάν συμ­με­τεί­χε στις ε­πι­χει­ρή­σεις ά­νω­θεν των νή­σων Μάρ­σαλ α­πό τις 29 Ια­νουαρί­ου έ­ως τις 8 Φε­βρουα­ρί­ου 1944 αλ­λά και σε α­ντί­στοι­χες για την κα­τά­λη­ψη των νή­σων Κα­ρο­λί­νες και των νή­σων Νέ­ας Ολ­λαν­δί­ας. Στις 30 Α­πρι­λί­ου ο Ε­λε­ζιάν ε­πι­χεί­ρη­σε κατα­στο­λή και βομ­βαρ­δι­σμό του ια­πω­νι­κού α­ε­ρο­δρομί­ου στη νή­σο Ε­τιάν (γνω­στή ως Τρακ Λα­γκούν), κα­τα­στρέ­φο­ντας ια­πω­νι­κά α­ε­ρο­πλά­να.

Α­πό τις 6 Ιου­νί­ου μέ­χρι τις 20 Ιου­νί­ου 1944 έ­λα­βε μέ­ρος στις ε­πι­χει­ρή­σεις ά­νω­θεν των νή­σων Μα­ριάν­νας, ό­που και κα­τέ­στρε­ψε ια­πω­νι­κά α­ε­ρο­σκά­φη. Στις 4 Ιου­λί­ου το Σμή­νος του Ε­λε­ζιάν εί­χε πρω­ι­νή έ­γερ­ση στις 03:45 για έ­να γε­ρό πρωι­νό και την ε­νη­μέ­ρω­ση α­πο­στο­λής που, ε­κεί­νη την η­μέ­ρα, α­φο­ρού­σε πε­ρι­πο­λί­α και α­πο­στο­λές στην Ι­βο­τζί­μα και τις νή­σους Μπο­νίν που α­πέ­χουν 500 μί­λια από τις ια­πω­νι­κές α­κτές.

Στις 05:00 α­πογει­ώ­θη­καν τρεις σχη­μα­τι­σμοί μα­χη­τι­κών α­ε­ρο­σκα­φών α­πό α­ε­ρο­πλα­νοφό­ρο «USS Cabot». Τα 12 «Χέλλκατ» πε­ρι­πο­λού­σαν στα 15000 πό­δια με τον Ε­λε­ζιάν στο 2ο σχη­μα­τι­σμό. Προ­σεγ­γί­ζο­ντας την Ι­βο­τζί­μα δέ­χτη­καν ε­πί­θεση α­πό 30 ια­πω­νι­κά α­ε­ρο­σκά­φη τύ­που «Ζέ­ρο». Ε­κεί το Σμή­νος του Ε­λε­ζιάν δέ­χτη­κε πυ­ρά. Η α­να­φο­ρά ε­νός α­πό τους τέσ­σε­ρις χει­ρι­στές του έ­τε­ρου Σμή­νους, του Αν­θυ­πο­πλοί­αρ­χου Νού­ι ή­ταν η α­κό­λου­θη: «Πέ­σα­με σε μια ι­σχυ­ρή δύ­να­μη ια­πω­νι­κών μα­χη­τι­κών και γρή­γο­ρα η κα­τά­στα­ση ή­ταν ε­κτός ε­λέγ­χου. Ο ου­ρα­νός εί­χε γε­μί­σει α­πό α­ε­ρο­σκάφη και δεν ξέ­ρα­με ποια εί­ναι δι­κά μας και ποια δεν εί­ναι. Κα­τάφε­ρα να α­πε­μπλα­κώ και να ε­πι­στρέ­ψω πί­σω μό­νος μου πε­τώ­ντας χα­μη­λά, έ­χο­ντας πρώτα α­δειά­σει ό­λα μου τα πυ­ρο­μα­χι­κά. Κατά τη διάρ­κεια της ε­πι­στρο­φής βρή­κα τον Ση­μαιο­φό­ρο Ό­σμπορ­ν με το α­ε­ρο­σκά­φος του σε μαύ­ρα χά­λια. Έ­πει­τα ε­ντο­πί­σαμε α­κό­μη δύ­ο δι­κούς μας. Ο Ση­μαιο­φό­ρος Ό­σμπορ­ν ή­ταν ο τε­λευ­ταί­ος που εί­δε τον Χά­ικ ζω­ντα­νό. Οι δυο τους κυ­νη­γού­σαν έ­να ια­πω­νι­κό α­ε­ρο­πλά­νο ό­ταν τρο­χιο­δει­κτι­κά πυ­ρά διέ­σχισαν τις πτέ­ρυ­γες τους. Ο Ό­σμπορ­ν έ­στρι­ψε προς τα δε­ξιά ε­νώ ο Χά­ικ προς τα α­ρι­στε­ρά. Ο Ό­σμπορ­ν δέ­χτη­κε αρ­κε­τά πυ­ρά αλ­λά κα­τά­φε­ρε να ε­πι­στρέ­ψει. Δεν ελ­πί­ζου­με να βρε­θεί ού­τε ο Χά­ικ ού­τε οι άλ­λοι δύ­ο δι­κοί μας που χά­θη­καν στην πε­ριο­χή αυ­τή με τους Ιά­πω­νες να βρί­σκο­νται σε τέ­τοια διά­θε­ση…».

Ο Αν­θυ­πο­πλοί­αρ­χος Ε­λε­ζιάν μα­ζί με άλ­λους δύο ή­ταν οι α­πώ­λειες της Μοί­ρας ε­κεί­νης της η­μέ­ρας, ε­νώ ο Ό­σμπορ­ν ή­ταν ο μό­νος που ε­πι­βί­ω­σε α­πό τη λυσ­σαλέ­α ε­πί­θε­ση των Ια­πώ­νων. Ο Ε­λε­ζιάν χά­θη­κε και του α­πο­νε­μή­θη­κε μό­νο έ­να α­ερο­πο­ρι­κό με­τάλ­λιο με­τά θά­να­τον.

Άλ­μπερ­τ Μπα­σμα­τζιάν

Ο Άλ­μπερ­τ Μπα­σμα­τζιάν ή­ταν άλ­λος έ­νας Ι­πτά­με­νος του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού που ως Ση­μαιο­φό­ρος πέ­τα­γε με F6F-5 «Χέλ­λκατ» α­πό το α­ε­ρο­πλανο­φό­ρο «Γουά­σπ». Δυ­στυ­χώς, έ­πει­τα α­πό α­πο­στο­λή στην Φορ­μό­ζα, ο Μπα­σμα­τζιάν χά­θη­κε στα κρύ­α νε­ρά του Ει­ρη­νι­κού ω­κε­α­νού. Στις 16 Ια­νουα­ρί­ου 1945 το «Χέλ­λκατ» που χει­ρι­ζό­ταν ο Αν­θυ­πο­λο­χα­γός ε­βλή­θη α­πό ια­πω­νι­κά πυ­ρά. Έ­κτο­τε, θε­ω­ρεί­ται α­γνο­ού­με­νος.

Έ­ντμο­ντ Σε­βα­ντζιάν

Έ­νας α­κό­μη Ι­πτά­με­νος της Α­ε­ροπο-ρί­ας του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού  ή­ταν ο Ση­μαιο­φό­ρος Έ­ντμο­ντ Σε­βαν­τζιάν που πέτα­γε με FM-1 «Ουά­ιλ­ντκατ». Γεννή­θη­κε στις 14 Α­πρι­λί­ου του 1919 στην Κα­λι­φόρ­νια. Α­πο­φοί­τη­σε α­πό το κο­λέ­γιο της Πα­σα­ντέ­να στην Κα­λι­φόρ­νια το κα­λο­καί­ρι του 1942 και κα­τε­τάγη ως Ι­πτά­με­νος στο Ναυ­τι­κό. Ε­πι­λέ­χθη­κε για χει­ρι­στής κα­ταδιω­κτι­κού α­ε­ρο­σκά­φους και πρέ­πει να εί­ναι ο πρώ­τος πι­λό­τος αρ­με­νι­κής κα­τα­γω­γής που ει­σήρ­θε στο Α­με­ρι­κα­νι­κό Ναυ­τι­κό.

Τα μό­να στοι­χεί­α που μας εί­ναι γνω­στά σχε­τι­κά με τις δρά­σεις του εί­ναι, ό­τι στις 14 Ο­κτω­βρί­ου 1943 υ­πέ­στη έ­να α­τύχη­μα κα­τά τη διάρ­κεια της α­πο­νή­ω­σης α­πό το α­ε­ρο­πλα­νο­φό­ρο « Coral sea». Το α­τύ­χη­μα συνέ­βη στην πιο κρί­σι­μη φά­ση κα­θώς έ­σπα­σε ο συ­σφι­γκτή­ρας του κα­τα­πέλ­τη που σπρώ­χνει το α­ε­ρο­πλά­νο με ορ­μή κα­τά μή­κος του κα­τα­στρώ­μα­τος για την α­πο­νή­ω­ση, με α­πο­τέ­λε­σμα το Ουά­ιλ­ντκατ να μην α­πο­κτή­σει την α­παι­τού­με­νη τα­χύ­τη­τα και να βρε­θεί στη θά­λασ­σα. Ο Έ­ντμο­ντ Σε­βα­ντζιάν ε­πέ­ζη­σε. Πα­ντρεύ­τη­κε στις 28 Σε­πτεμ­βρί­ου του 1968 στο Φορ­τ Ουόρ­θ του Τέ­ξας και α­σχο­λή­θη­κε με τους αγώ­νες αυ­το­κι­νή­των. Απε­βί­ω­σε το Φε­βρουά­ριο του 1986.

Σιμόν Τζαμουζιάν

Α­κό­μη έ­νας α­ε­ροπό­ρος του Α­με­ρι­κα-νι­κού Ναυ­τι­κού εί­ναι ο Σι­μόν Τζα­μου­ζιάν. Ο Τζα­μου­ζιάν γεννή­θη­κε στις 23 Ο­κτω­βρί­ου 1923 στη Βο­στώ­νη της Μα­σα­χου­σέ­της με κα­τα­γω­γή των γο­νέ­ων του α­πό την Και­σά­ρεια. Ο Τζα­μου­ζιάν ει­σήλ­θε στις τά­ξεις του Α­με­ρικα­νι­κού Ναυ­τι­κού ως Ση­μαιο­φό­ρος και εκ­παι­δεύ­τη­κε ως χει­ρι­στής κα­τα­διωκτι­κών. Με­τα­τέ­θη­κε στη Μοί­ρα VF-49 και έ­δρα­σε με F-6F3 Hellcat στο χρο­νι­κό διά­στη­μα Μαΐ­ου-Αυ­γού­στου 1945 α­πό το α­ε­ρο­πλα­νο­φό­ρο USS San Jacinto. Ε­πε­βί­ω­σε του πο­λέ­μου, και ζει στη Μα­σα­χου­σέ­τη.

Ααρόν Ζακαριάν

Άλ­λη μια πε­ρί­πτω­ση εί­ναι ο Α­α­ρόν Ζα­κα­ριάν. Ο Ζα­κα­ριάν γεν­νή­θη­κε στις 25 Ο­κτω­βρί­ου 1919 στο Μο­ντέ­στο της Κα­λι­φόρ­νια. Ο Ζακ ό­πως ή­ταν γνω­στός ει­σήρ­θε στο Α­με­ρι­κα­νι­κό Ναυ­τι­κό το 1938, με­τά α­πό σπου­δές στο διε­τές κολ­έ­γιο του Μο­ντέ­στο. Το 1944 ο­νο­μά­στη­κε υ­παξιω­μα­τι­κός-χει­ρι­στής (Naval Aviation Pilot) και συμ­με­τεί­χε στις ε­πι­χει­ρή­σεις προ­στα­σί­ας των α­πέ­ρα­ντων πε­ριο­χών του συ­μπλέγ­μα­τος νή­σων της Α­λά­σκας. Με το τέ­λος του πο­λέ­μου πα­ρέ­μει­νε στο Α­με­ρι­κα­νι­κό Ναυ­τι­κό. Το έ­τος 1955 προ­ή­χθη σε Πλω­τάρ­χη και το 1964 πα­ραι­τή­θη­κε. Συ­νέ­χι­σε να πε­τά­ει ε­ρα­σι­τε­χνι­κά α­πό το Ντέ­η­βις της Καλι­φόρ­νια. Α­πε­βί­ω­σε στις 15 Νο­εμ­βρί­ου του 2005.

Βι­βλιο­γρα­φί­α:

Aces High Chris, Shores,

Richard S.Dann, F4F Wildcat in action, Squadron/signal publications, inc aircraft number 191, 2004.

Barrett Tillman, Wildcat aces, Osprey Publishing, Oxford, 1995.

Tom Blackburn, The Jolly Rogers, Pocket books, 1989.

Ευ­χα­ρι­στί­ες:

Θα ή­θε­λα να ευ­χα­ρι­στή­σω τον Γιώρ­γο Χαλ­κια­δό­που­λο για την ευ­γε­νι­κή χο­ρηγί­α των α­να­φο­ρών α­τυ­χη­μά­των των Αρμενίων α­ε­ρο­πό­ρων του Α­με­ρι­κα­νι­κού Ναυ­τι­κού.

Πηγή: armenika.gr