Menu

H Γερμανία και η συμμετοχή αξιωματούχων της στην Γενοκτονία των Aρμενίων

του Vicken Cheterian
(Δημοσιεύτηκε στην Le monde diplomatique στο τεύχος του Ιουνίου του 1997).
Μετάφραση: Χρίστος Ανδριανόπουλος

Με την άρνησή της να αναγωρίσει τη γενοκτονία των αρμενίων η Τουρκία έριξε ένα πέπλο σκιάς στον ρόλο του πρώην συμμάχου, της Γερμανικής αυτοκρατορίας.
Ογδόντα ένα χρόνια μετά, το βιβλιο του Vahakn Dadrian[1] αποτελεί την πρώτη σημαντική μελέτη που αγγίζει « τα ιστορικά τεκμήρια της γερμανικής συνενοχής ». Ο συγγραφέας του μνημιόδους έργου « Η ιστορία της γενοκτονίας των αρμενίων »[2]χρησιμοποιεί εκτενώς γερμανικά και αυστριακά αρχεία, καθώς και οθωμανικά έγγραφα, για τα οποία σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν υπονοιες συμπάθειας προς την αρμενική πλευρά.

Η μελέτη αποκαλύπτει τη συμμετοχή εν ενεργεία γερμανών στρατιωτικών και πολιτικών υπαλλήλων στην Τουρκία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι ο στρατηγός von Bronsart Schellendorf, Αρχηγός του τούρκικου στρατιωτικού επιτελείου, υπέγραψε προσωπικά την εντολή απέλασης των Αρμενίων καθώς και την έκδοση «μέτρων ασφάλειας » κατά άοπλων νεοσύλλεκτων Αρμενίων που υπηρετούσαν σε τάγματα καταναγκαστικής εργασίας στην Τουρκία. Ομοίως, ο Αντισυνταγματάρχης Boettrich, επικεφαλής των τούρκικων σιδηροδρόμων, έδωσε εντολή για την απέλαση των Αρμενίων σιδηροδρόμικών υπαλλήλων – απο τους οποίους ελάχιστοι επιβίωσαν.

Ο Vahakn Dadrian αποδεικνύει επίσης ότι οι γερμανοι στρατηγοί είχαν εκ των προτέρων γνώση των στόχων και των συνεπειών των απελάσεων αυτων. Οι πρόξενοι διάφόρων πόλεων της Ανατολίας αποστέλλουν τακτικές εκθέσεις με αποδέκτη τη γερμανική πρεσβεία, ενημερώνοντας την πως «η τουρκική κυβέρνηση καταδικάζει τους Αρμένιους σε πολιτική εξόντωσης». Απο την άλλη, οι γερμανοι στρατηγοί είχαν επίσης αναμειχθεί στην υπόθεση της ιδεολογικής προετοιμασίας και της αιτιολόγηση των σφαγών. Στενός συνεργάτης του στρατηγού Bronsart και Αρχηγός του επιτελείου της τρίτης οθωμανικής στρατιας, η οποία αποτελείτο απο έξι velayat ευρισκόμενες στην ανατολική πλευρά της χώρας, εκεί οπου ήταν συγκεντρωμένος ο αρμενικός πληθυσμός, ο Felix Guse ενθαρρύνε ενεργά την απέλαση των Αρμενίων, καταγγέλλοντας τους ως «προδότες» και «εσωτερικούς εχθρούς ».

Άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί είχαν εμπλακεί ακόμα πιο άμεσα στην γενοκτονία. Στην πόλη Urfa, σχεδόν 25.000 Αρμένιοι, φοβούμενοι την απέλαση και την σφαγή τους, οχυρώθηκαν κατάφεροντας να απωθήσουν το τουρκικό πεζικό: ο διοικητής Wolffskeel, αξιωματικός του γερμανικού πυροβολικού, παρενέβη τότε στρατιωτικά μετατρέποντας την αρμένικη περιοχή σε σωρό από συντρίμμια.

Ο γερμανικός στρατός ηλπίζε να διαδώσει την ισλαμική εξέγερση σε περιοχές υπό ρωσικό, βρετανικό ή γαλλικό έλεγχο. Για αυτό ακριβώς το λόγο, εκτός από την κύρηξη της τζιχάντ (στην οποία οι γερμανοί επέμειναν), συμμετείχε στην εκπαίδευση και τη χρηματοδότηση μιας μονάδας - Ειδικής Οργάνωσης - υποτίθεται για να ριχτεί σε ανταρτοπόλεμο στον Καύκασο και το Ιράν. Παρόλα αυτά η τζιχάντ απέτυχε και η ήττα των Τούρκων στο ανατολικό μέτωπο εμπόδισε οποιαδήποτε ουσιαστική δυνατότητα ενός σαμποτάζ. Κατόπιν τούτου η « Ειδική Οργανωση » χρησιμοποιήθηκε - κατά του «εσωτερικού εχθρού» - σαν εργαλείο απέλασης και καταστροφής του αρμενικού πληθυσμού.

Η Γερμανία, κατά τον Α’ Παγκοσμίο Πολέμο, είχε τα μέσα να ασκήσει πίεση στις τουρκικές αρχές και να αποτρέψει τη γενοκτονία των Αρμενίων. Πολλοί πρόξενοι της στο Βερολίνο, συνιστούσαν να ενεργήσει σε αυτή την κατέυθυνση. Αλλά η επίσημη γερμανική πολιτική περι της «μη παρέμβασης» στα εσωτερικά της Τουρκίας, συνέβαλε άμεσα στην εξόντωση των Αρμενίων.

 

 

 

Πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

1821 Մարտ 25 (Տարեդարձ Յունաստանի անկախութեան)

Ոեւէ ժողովուրդի ազատութեան պայքարները այնքան արկածախնդրական ու արիւնոտ եղած չեն, որքան յոյներունը։
Քաջարի այս ժողովուրդը, դարեր շարունակ ոտնակոխուեցաւ, քայքայուեցաւ եւ սակայն հայրենիքի ազատութեան ու անկախութեան հաւատքը երբեք չկորսնցուց։

Յոյն ազգային բանաստեղծ Վալաորիթիս կ'ըսէր. «յոյնը կրնայ ամէն բան ըլլալ, բայց ոչ գերի»։ Իսկ ակադեմիկոս Սբիրոս Մելաս յոյներու 1821 Մարտ 25-ի ազատամարտին նուիրած իր մէկ գրքի մէջ կը գրէ. «մի կապտէք յոյներու ազատութիւնը, յարգեցէք անոնց անկախութիւնը ու պիտի տեսնէք թէ ձեր հաւատարիմ բարեկամները պիտի ըլլան»։
Անքաքտելի է յոյն ժողովուրդի ազատութեան իտէալը։ Այսպէս էր երէկ, այսպէս է նաեւ այսօր։
Արդարեւ 1460 տարիներ թուրքին տիրապետութեան տակ տառապելէ ետք, 1821 Մարտ 25 Կիրակի առաւօտուն, Պեղոպոնէզի  Այիա Լաւրա վանքին մէջ, ազատատենչ արքեպիսկոպոս Փալէոն Փաթրոն Երմանոս, յոյներու ապստամբութեան դրօշը կ'օրհնէր։
Փալէոն Փաթրոն Երմանոս 1815-էն սկսեալ կարողացած էր գաղտնօրէն համախմբել ու մարզել թուրքին լուծէն հայրենիքը ազատագրել վճռող մարտունակ երիտասարդներու փաղանք մը։
Թրիփոլիցայի մէջ երբ յոյները իրենց ռազմամթերքը կը հաշւարկէին, անդին յոյներու յեղափոխութեան ազդանշանը հաղորդող Փալէոն Փաթրոն Երմանոս, իր փաղանքով դուրս քշելով թուրքերը՝ կ'ազատագրէր Փաթրաս քաղաքը։
Փեթրօ Մաւրողէնիի եւ Թէոտորօ Քոլոքոթրոնիսի ղեկավարութեամբ կռուողները պեղոպոնէսցիներ  էին։
Երբ Փալէոն Փաթրոն Երմանոս Փաթրաս քաղաքը կ'ազատագրէր, անդին Թէոտորոս Քոլոքոթրոնիսը ազատագրելով Քալամաթան, օրէնսդիր մարմին մը կազմելով Եւրոպայի արքունիքներէ օգնութիւն կþաղերսէր։
Պեղոպոնէզէն ներս յոյներու արձանագրած յաղթանակներու հետեւանքով, թուրքերու դէպի Նաֆփլիօ եւ Կորնթոս փախուստի ջանքերուն, Քոլոքոթրոնիսը կը կարողանար կասեցնել անոնց փախուստը ու սրէ անցնել զանոնք։ Յոյները պաշարելով թուրքերու դիրքերը արգելք կը հանդիսանային անոնց որպէսզի երկրի հիւսիսային մասերուն մէջ գտնուող իրենց միաւորներէն օգնութիւն չսպասեն։
Հետզհետէ Լիվատիայի, Ատտիկէի, Իփիրոսի ու նաեւ յունական արշիպելակոսի՝ Հիտրա, Փսարա եւ Սփեցէս կղզիներու յոյն բնակիչներն ալ կը միանային ապստամբող իրենց հայրենակիցներուն, բացի Ռոտոս, Միթիլլի եւ Խիոս կղզիներէն, ուր թուրքերը  հասած էին  բնակիչները ոչնչացնելու։
Երբ  թուրք ծովակալը կ'իմանայ յոյներու ապստամբութիւնը՝  թրքական նաւերու վրայ աշխատող յոյն նաւաստիները սպաննել կը ջանայ։
Թուրքերու կողմէ սպաննուած մեծահարուստ նաւապետի մարմինը Սփեցէս կղզիի բնակիչ Պուպուլինան իր միջոցներով երեք ռազմանաւեր կառուցելով կը ստանձնէ անոնց ղեկավարութիւնը։
Մանկամարդ  ուրիշ հերոսուհի մը Մանտօ Մավրողէնուս,  թրքական նաւատորմի դէմ մարտնչող յունական նաւատորմիղի անխոնջ օգնականը կը դառնայ։
1821 Մայիսին, յոյներու յաղթական նաւատորմը կը բաղկանար 176 ռազմանաւերէ։
Ցամաքի եւ ծովու վրայ, թրքական վայրագ զօրախումբերու դէմ յոյները քաջաբար կռուելէ ետք կը յաջողին տիրանալ իրենց ազատութեան ու  դառնալ անկախ պետականութիւն։
Քաղաքակիրթ կոչուած Եւրոպան, անհաշտ կերպով կը հետեւէր յոյներու թուրքերու դէմ տարած ազատագրական պայքարներուն։ Ամիսներ շարունակ Ռուսիա, Անգլիա եւ Ֆրանսա անտարբեր ու դիտողի ընթացքի մէջ կը մնային, իսկ Աւստրիան կը հակառակէր յոյներու յեղափոխական ջանքերուն։
Սակայն մտաւորականներ լորտ Պայրըն, Վիկտոր Հիւկօ եւ Շաթոպրիան  յոյներու նկատմամբ իրենց  գնահատական քերթուածներով կը ջանային ուշքի բերել Եւրոպայի ժողովուրդները։

 

 

Πηγή: azador.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι