Για τη μνήμη της γενοκτονίας των Αρμενίων..

Μια μικρή εισαγωγή για τη χθεσινή βόλτα στη Θεσσαλονίκη...
Ενώ όλα φαινόταν σαν αποτυχία, από τον ήλιο, στη συννεφιά, στον αέρα και ξανά από την αρχή.. Πολυκοσμία στην Τσιμισκή, ο γάμος του καραγκιόζη στο Λευκό Πύργο, γνωστή εταιρία είχε κατακλείσει όλη την παλιά παραλία με μπλε μικρά οχηματάκια που εμπόδιζαν ποδηλάτες και περαστικούς, έτσι επειδή ήθελε να κάνει διαφήμιση, άπειρα διαφημιστικά φυλλάδια στο έδαφος και μετά στη θάλασσα και μερικοί, πραγματικά γενναίοι υπάλληλοι της εταιρίας, που τρέχαν πέρα δώθε να μοιράσουν αυτά τα φυλλάδια. Τρέχαν, αλήθεια σου λέω. Ήταν κι αυτό στο concept.

Ευτυχώς μια "δύναμη" με βοήθησε να ξεπεράσω αυτό το σοκ, οδηγώντας με στην πλατεία Αριστοτέλους και κατά συνέπεια σε κάτι πολύ σημαντικό που οι περισσότεροι αγνοούμε.
Πρώτα από όλα η μουσική μου τράβηξε την προσοχή, ερχόταν από ένα "σπιτάκι" στη μέση της πλατείας.

Επρόκειτο για μια κίνηση της Αρμενικής νεολαίας και για ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων για την μνήμη της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Σου γράφω ακριβώς ότι γράφει και το ενημερωτικό που μου δώσανε.

" Στις 24 Απριλίου 1915 η κυβέρνηση των Νεότουρκων έθεσε σε εφαρμογή ένα άρτια μελετημένο σχέδιο εξόντωσης του αρμενικού πληθυσμού που διέμενε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η επιχείριση άρχισε με τη σύλληψη της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας του αρμενικού λαού και συνεχίστηκε με μαζικές σφαγές Αρμενίων σ' όλη τη οθωμανική επικράτεια.
Περίπου 1.500.000 Αρμένιοι εξοντώθηκαν με πρωτοφανή βαρβαρότητα, ενώ όσοι επέζησαν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να διασκορπιστούν σ' ολόκληρο τον κόσμο.
Η Βουλή των Ελλήνων στις 26 Απριλίου 1996 καθιέρωσε την 24η Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης, τιμώντας με τον τρόπο αυτό τα θύματα της Αρμενικής Γενοκτονίας."

Η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει το γεγονός για τα χρόνια 1915-1923, με δική της ευθύνη πάρα τις προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών. Μα είναι δυνατόν ένα τέτοιο έγκλημα, από τα χειρότερα στην ιστορία της ανθρωπότητας, να διαγραφεί από τις μνήμες των ανθρώπων?