Η αποστολή του τελευταίου Αρμένιου της Ντάκα
Ο κύριος αυτός, γνωστός με το αγγλοποιημένο του όνομα Michael Joseph Martin, είναι 73 ετών, κι όταν πεθάνει, θα σηματοδοτήσει όχι μόνο το τέλος μιας εποχής, αλλά και θα θέσει σε ενδεχόμενο κίνδυνο το μέλλον μιας από τις ομορφότερες εκκλησίες της Ντάκα.
Ελάχιστα είναι τα εναπομείναντα ίχνη από την παρουσία της άλλοτε ανθούσας αρμενικής κοινότητας της Ντάκα. Ένα από αυτά είναι η Αρμενική οδός (Armenian Street) σ’ ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Παλαιάς Ντάκα, κατάλοιπο της εποχής που οι Αρμένιοι βρίσκονταν στην καρδιά του εμπορίου γιούτας και δέρματος της Βεγγάλης.
Ένα λαμπρό μνημείο
Παρόλα αυτά, το μέλλον της είναι αβέβαιο. Ο επιστάτης κύριος Martin, του οποίου το αρμενικό όνομα είναι Μικαέλ Χοβσέπ Μαρτιροσιάν, διατηρεί με αγάπη το κτίσμα εναντίον των καταστροφών που προκαλεί ο καιρός και η ρύπανση.
Κρατά το ηλικίας αιώνων αρχείο γεννήσεων και γάμων και προσέχει τις αρχαίες ταφόπετρες που περιγράφουν την ιστορία της αρμενικής κοινότητας της Βεγγάλης.
Αλλά όταν ο κύριος Martin πεθάνει, δεν θα υπάρχουν άλλοι Αρμένιοι να φροντίζουν την εκκλησία.
“Ό,τι κι αν συμβεί, είμαι διατεθειμένος να μην αφήσω αυτή την εκκλησία να ερειπωθεί ”, δηλώνει.
“Μπορεί να είμαι ο τελευταίος αρμένιος κάτοικος στο Μπαγκλαντές, αλλά θα κάνω οτιδήποτε περνά από το χέρι μου για να διασφαλίσω ότι κάποιος Αρμένιος από το εξωτερικό θα αναλάβει τη δουλειά που κάνω. Αλλιώς αιώνες παράδοσης θα εξαφανιστούν μέσα σε μια νύχτα”.
Πειρατικοί θάνατοι
“Αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν στο πέλαγος, σκοτώθηκαν από πειρατές”, λέει ο Martin, δείχνοντας δύο ταφόπετρες που φέρουν σκαλίσματα ενός κρανίου και διασταυρούμενων οστών.
“Ήταν Αρμένιοι και τα σώματά τους μεταφέρθηκαν και τάφηκαν εδώ το 1783”.
Δείχνοντας μια άλλη ταφόπετρα λέει: “Ο πατέρας αυτού του άντρα ήταν παντρεμένος με μέλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, όπως και ο ίδιος.
Είχαν χρήματα και δύναμη, και ήταν επίσης οι μεγαλύτεροι έμποροι γιούτας (φυτική ίνα) στη χώρα. Αλλά τα παιδιά τους δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το θάνατο από διφθερίτιδα.
Το 18ο αιώνα ακόμα και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας δεν μπορούσαν να σώσουν τις ζωές των παιδιών τους”.
Πολυσύχναστη τοποθεσία
Άλλα ακόμη κι αν δεν είναι πλέον δυνατό να γίνονται τακτικά λειτουργίες, ο Martin λέει ότι το μέλλον αυτού του πολύτιμου κομματιού ιστορίας είναι εξασφαλισμένο.
Μέχρι να βρεθεί κάποιος από την αρμενική κοινότητα του εξωτερικού, ο ίδιος θα συνεχίσει τη δουλειά του ως επιστάτης.
“Ενώ οι περισσότεροι Αρμένιοι έχουν εγκαταλείψει το Μπαγκλαντές, ως ο τελευταίος κάτοικος θεωρώ χρέος μου να διασφαλίσω ότι αυτό το λείψανο μιας αλλοτινής εποχής δεν θα αφεθεί στην τύχη του”.