Η ποινικοποίηση της γνώμης. Το νέο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο Δικαιοσύνης
Κύριε διευθυντά,
η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα νέο «φιλολαϊκό» μέτρο αποθαρρύνοντας την κριτική ανάλυση και τη δημόσια διατύπωση των συμπερασμάτων των πολιτών.
Με το πρόσχημα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με το νομοσχέδιο που προωθεί, ποινικοποιεί την οποιαδήποτε αναφορά στη διαφορετικότητα, αγνοώντας, ωστόσο, ότι αυτό είναι αντίθετο στις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος περί ελευθερίας ιδεών και λόγου.
Μια ανώνυμη καταγγελία θα είναι αρκετή να βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου όσοι κατηγορηθούν ως υποκινητές της «εχθροπάθειας».
Ο όρος αναφέρεται στην άμεση διέγερση σε βίαιες πράξεις ικανές να προκαλέσουν πραγματικό κίνδυνο στα προστατευόμενα πρόσωπα.
Το άρθρο 2 του προτεινόμενου νομοσχεδίου διευκρινίζει ότι η εχθροπάθεια θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος όρος «τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας».
Το άρθρο 3 ορίζει ότι «όποιος από πρόθεση δημόσια, προφορικά ή διά του Τύπου ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή... κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών έως τριών ετών και χρηματική ποινή 1.000 έως και 5.000 ευρώ».
Αν, δηλαδή, κάποιος τολμήσει να καταγγείλει την εγκληματικότητα των μεταναστών ή τον φανατισμό μουσουλμανικών αιρέσεων που επικαλούνται τον «ιερό» πόλεμο κατά των απίστων, η πράξη του θα είναι ποινικά κολάσιμη γιατί διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά προσώπων ή ομάδων πληθυσμού.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο 4 του νομοσχεδίου που αναφέρεται στη γενοκτονία και τα εγκλήματα πολέμου.
«Οποιος εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου όπως ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου... τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο... για την εφαρμογή της απαιτείται η αναγνώριση των εγκλημάτων με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς Δικαστηρίου».
Οποιος εκμηδενίσει ή αρνηθεί τη γενοκτονία των Ποντίων δεν διώκεται ποινικά γιατί η γενοκτονία μας δεν έχει αναγνωριστεί διεθνώς και δεν υπάρχει αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς Δικαστηρίου. Δεν υπάρχει απόφαση διεθνούς Δικαστηρίου για τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων, των Σέρβων, των Τατάρων της Κριμαίας, των Γερμανών του Βόλγα και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Σοβιετικής Ενωσης.
Αν αντιθέτως τολμήσεις να αρνηθείς το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές διώκεσαι ποινικά. Το ολοκαύτωμα των τσιγγάνων, οι οποίοι πέθαναν στους ίδιους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων συγκέντρωσης και αποτεφρώθηκαν στα ίδια κρεματόρια με τους Εβραίους, μπορείς νόμιμα να το εκμηδενίσεις.
Το νομοσχέδιο υπαγορεύεται από σχετική ευρωπαϊκή οδηγία δικαιολογείται ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης και ίσως να μην έχει άδικο.
Η Γαλλία, μητρίδα της επανάστασης και του διαφωτισμού, συγκαταλέγεται στις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που ποινικοποίησαν πρόσφατα τη σκέψη επιβάλλοντας με κοινοβουλευτικές διαδικασίες τον περιβόητο νόμο Γκεϋσώ.
Ο συγκεκριμένος νόμος ποινικοποιεί την άποψη, αναγνωρίζει εγκλήματα γνώμης και προτείνει τη λογοκρισία, την καταστολή και τις ποινικές καταδίκες του κατηγορουμένου.
Η Ελλάδα έχει πικρές αναμνήσεις από το 'ένδοξο' παρελθόν της, με τον νόμο 4229/1929 γνωστού και ως 'Ιδιώνυμο' του πλέον ανελεύθερου, κατασταλτικού νόμου που ψηφίστηκε ποτέ στη χώρα μας από κοινοβουλευτική κυβέρνηση. Στα πρώτα δύο χρόνια της εφαρμογής του νόμου εξορίστηκαν 346 ανεπιθύμητα, λόγω των ιδεών τους, πρόσωπα.
Μήπως ο υπουργός Δικαιοσύνης και η 'σοσιαλιστική' μας κυβέρνηση επιθυμεί πράγματι να ασχοληθεί με το άθλημα της εκάστοτε αυταρχικής εξουσίας να διώκει τις απόψεις των πολιτών και τις σκέψεις των πολιτικών της αντιπάλων;
Το 'ευγενές' αυτό άθλημα χρονολογείται ήδη από την πρώτη περίοδο σχηματισμού οργανωμένης πολιτικής διοίκησης στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Οι κοτζαμπάσηδες φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά στα μπουντρούμια της 'ελεύθερης Ελλάδας'.
Οι στρατιωτικοί, που συμμετείχαν στο κίνημα του 1860 κατά του Οθωνα, εκτοπίστηκαν στην Κύθνο. Στα νεώτερα χρόνια η πρώτη εκτόπιση, με πολιτικό χαρακτήρα, πραγματοποιήθηκε το 1914, όταν συνδικαλιστικά στελέχη του εργατικού κινήματος εκτοπίστηκαν στη Νάξο.
Το 1919 με ειδικό νόμο, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, όσοι πολίτες αντιτάχθηκαν στην εκστρατεία της Ουκρανίας, μέλη κυρίως σοσιαλιστικών ομάδων και του νεοϊδρυθέντος Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος, εξορίστηκαν «εις ειδυλλιακάς τοποθεσίας και νήσους του Αιγαίου».
Αν πράγματι τα στελέχη της κυβέρνησης διαπνέονται ακόμη από τα 'σοσιαλιστικά οράματα της αλλαγής' και τα 'πατριωτικά ιδεώδη' πρέπει να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο κατά της εχθροπάθειας.
Μόνο έτσι θα κρατήσουν ζωντανές τις αντιλαϊκές 'παραδόσεις' της Ελλάδας των Κοτζαμπάσηδων, των Νενέκων και του αστικού εκσυγχρονισμού της.
Εφαρμόστε τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις για την ποινικοποίηση της γνώμης.
Αν όχι, εσείς τότε ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;
Χρήστος Μαχαιρίδης
Με το πρόσχημα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με το νομοσχέδιο που προωθεί, ποινικοποιεί την οποιαδήποτε αναφορά στη διαφορετικότητα, αγνοώντας, ωστόσο, ότι αυτό είναι αντίθετο στις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος περί ελευθερίας ιδεών και λόγου.
Μια ανώνυμη καταγγελία θα είναι αρκετή να βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου όσοι κατηγορηθούν ως υποκινητές της «εχθροπάθειας».
Ο όρος αναφέρεται στην άμεση διέγερση σε βίαιες πράξεις ικανές να προκαλέσουν πραγματικό κίνδυνο στα προστατευόμενα πρόσωπα.
Το άρθρο 2 του προτεινόμενου νομοσχεδίου διευκρινίζει ότι η εχθροπάθεια θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος όρος «τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας».
Το άρθρο 3 ορίζει ότι «όποιος από πρόθεση δημόσια, προφορικά ή διά του Τύπου ή μέσω του διαδικτύου προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή... κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών έως τριών ετών και χρηματική ποινή 1.000 έως και 5.000 ευρώ».
Αν, δηλαδή, κάποιος τολμήσει να καταγγείλει την εγκληματικότητα των μεταναστών ή τον φανατισμό μουσουλμανικών αιρέσεων που επικαλούνται τον «ιερό» πόλεμο κατά των απίστων, η πράξη του θα είναι ποινικά κολάσιμη γιατί διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά προσώπων ή ομάδων πληθυσμού.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο 4 του νομοσχεδίου που αναφέρεται στη γενοκτονία και τα εγκλήματα πολέμου.
«Οποιος εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου όπως ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου... τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο... για την εφαρμογή της απαιτείται η αναγνώριση των εγκλημάτων με αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς Δικαστηρίου».
Οποιος εκμηδενίσει ή αρνηθεί τη γενοκτονία των Ποντίων δεν διώκεται ποινικά γιατί η γενοκτονία μας δεν έχει αναγνωριστεί διεθνώς και δεν υπάρχει αμετάκλητη απόφαση ελληνικού ή διεθνούς Δικαστηρίου. Δεν υπάρχει απόφαση διεθνούς Δικαστηρίου για τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων, των Σέρβων, των Τατάρων της Κριμαίας, των Γερμανών του Βόλγα και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Σοβιετικής Ενωσης.
Αν αντιθέτως τολμήσεις να αρνηθείς το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές διώκεσαι ποινικά. Το ολοκαύτωμα των τσιγγάνων, οι οποίοι πέθαναν στους ίδιους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων συγκέντρωσης και αποτεφρώθηκαν στα ίδια κρεματόρια με τους Εβραίους, μπορείς νόμιμα να το εκμηδενίσεις.
Το νομοσχέδιο υπαγορεύεται από σχετική ευρωπαϊκή οδηγία δικαιολογείται ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης και ίσως να μην έχει άδικο.
Η Γαλλία, μητρίδα της επανάστασης και του διαφωτισμού, συγκαταλέγεται στις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες που ποινικοποίησαν πρόσφατα τη σκέψη επιβάλλοντας με κοινοβουλευτικές διαδικασίες τον περιβόητο νόμο Γκεϋσώ.
Ο συγκεκριμένος νόμος ποινικοποιεί την άποψη, αναγνωρίζει εγκλήματα γνώμης και προτείνει τη λογοκρισία, την καταστολή και τις ποινικές καταδίκες του κατηγορουμένου.
Η Ελλάδα έχει πικρές αναμνήσεις από το 'ένδοξο' παρελθόν της, με τον νόμο 4229/1929 γνωστού και ως 'Ιδιώνυμο' του πλέον ανελεύθερου, κατασταλτικού νόμου που ψηφίστηκε ποτέ στη χώρα μας από κοινοβουλευτική κυβέρνηση. Στα πρώτα δύο χρόνια της εφαρμογής του νόμου εξορίστηκαν 346 ανεπιθύμητα, λόγω των ιδεών τους, πρόσωπα.
Μήπως ο υπουργός Δικαιοσύνης και η 'σοσιαλιστική' μας κυβέρνηση επιθυμεί πράγματι να ασχοληθεί με το άθλημα της εκάστοτε αυταρχικής εξουσίας να διώκει τις απόψεις των πολιτών και τις σκέψεις των πολιτικών της αντιπάλων;
Το 'ευγενές' αυτό άθλημα χρονολογείται ήδη από την πρώτη περίοδο σχηματισμού οργανωμένης πολιτικής διοίκησης στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Οι κοτζαμπάσηδες φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά στα μπουντρούμια της 'ελεύθερης Ελλάδας'.
Οι στρατιωτικοί, που συμμετείχαν στο κίνημα του 1860 κατά του Οθωνα, εκτοπίστηκαν στην Κύθνο. Στα νεώτερα χρόνια η πρώτη εκτόπιση, με πολιτικό χαρακτήρα, πραγματοποιήθηκε το 1914, όταν συνδικαλιστικά στελέχη του εργατικού κινήματος εκτοπίστηκαν στη Νάξο.
Το 1919 με ειδικό νόμο, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση των Φιλελευθέρων, όσοι πολίτες αντιτάχθηκαν στην εκστρατεία της Ουκρανίας, μέλη κυρίως σοσιαλιστικών ομάδων και του νεοϊδρυθέντος Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος, εξορίστηκαν «εις ειδυλλιακάς τοποθεσίας και νήσους του Αιγαίου».
Αν πράγματι τα στελέχη της κυβέρνησης διαπνέονται ακόμη από τα 'σοσιαλιστικά οράματα της αλλαγής' και τα 'πατριωτικά ιδεώδη' πρέπει να υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο κατά της εχθροπάθειας.
Μόνο έτσι θα κρατήσουν ζωντανές τις αντιλαϊκές 'παραδόσεις' της Ελλάδας των Κοτζαμπάσηδων, των Νενέκων και του αστικού εκσυγχρονισμού της.
Εφαρμόστε τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις για την ποινικοποίηση της γνώμης.
Αν όχι, εσείς τότε ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;
Χρήστος Μαχαιρίδης
Πηγή: haniotika-nea.gr