Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Νικίτα Σιμονιάν, ο Αρμένιος σέντερ φορ που δόξασε την ΕΣΣΔ και ως προπονητής την Αραράτ Ερεβάν!

Στη πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ ήταν εξαιρετικά δύσκολο για ένα ποδοσφαιριστή να ξεχωρίσει και σχεδόν ακατόρθωτο για μια ομάδα από την μακρινή περιφέρεια να πάρει πρωτάθλημα. Πολύ περισσότερο νταμπλ. Κι όμως το 1973 η διάσημη Αραράτ του Ερεβάν από την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας έκανε πραγματικότητα το μέχρι τότε… ακατόρθωτο. Στον πάγκο της είχε το Νικίτα Σιμονιάν που μετά από μια μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα έδινε το στίγμα του και ως προπονητής.

Ο Σιμονιάν ήταν το μεγάλο όνομα στην ομάδα, η βεντέτα. Θα μπορούσε να συμπεριφέρεται όπως ο Μουρίνιο ή οι άλλοι μεγάλοι των πάγκων. Αυτός έκανε το ακριβώς αντίθετο. Ξέροντας την αρμενική νοοτροπία και προσαρμοζόμενος στις τότε πολιτικές συνθήκες αποφάσισε να καινοτομήσει!

 

«Η ενδεκάδα θα βγαίνει μέσα από ψηφοφορία» είπε στους έκπληκτους ποδοσφαιριστές. Ήταν ένα τρικ. Όλοι ήξεραν ποιοι είναι οι καλύτεροι. Και ψήφιζαν σε κάθε αγώνα τους πιο φορμαρισμένους. Αυτοί που έπαιζαν τάδιναν όλα. Αυτοί που έμεναν στον πάγκο τους στήριζαν με όλη τους τη δύναμη επειδή τους είχαν ψηφίσει! Έτσι απλά. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η Αραράτ από το Ερεβάν που πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχε στον ποδοσφαιρικό χάρτη κέρδισε το νταμπλ σε ένα πρωτάθλημα εξόχως ανταγωνιστικό και όχι πάντα καθαρό. Οι μεγάλες ομάδες της Μόσχας φρόντιζαν να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις.

 

Για τον Αρμενικό λαό αυτή η ποδοσφαιρική επιτυχία ήταν μοναδική. Οι Αρμένιοι ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά με την κεντρική εξουσία στη Μόσχα και τους ανθρώπους του κόμματος. Κι όταν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν έκαναν διαδηλώσεις για τη Γενοκτονία που έφερναν στην επιφάνεια και τα δικά τους καθημερινά προβλήματα επιβίωσης.

 

 

 

 

 

Όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Σιμονιάν αψηφούσε νόμους και απειλές. Στα 16 του χρόνια άφησε τη Σουχούμι στην Αμπχαζία για την Μοσχοβίτικη Κρίλια Σοβιέτοφ (Φτερά των Σοβιέτ). Όταν έπαιξε το πρώτο του ματς με τη νέα του ομάδα στο Μινσκ οι αρχές που δεν μπορούσαν να τον πείσουν να μείνει να παίξει μπάλα στην ομάδα της περιοχής όπου είχε μεγαλώσει συνέλαβαν τον πατέρα του κι έκαναν έρευνα στο σπίτι τους. Τον απειλούσαν ότι θα έστελναν την οικογένειά του εξορία με την κατηγορία της αντικαθεστωτικής δράσης. Το 1946 με την Γεωργιανό Στάλιν στην εξουσία κάτι τέτοιο μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφικό. Ο Σιμονιάν όμως δεν… μάσησε από απειλές και συνέχισε να παίζει μπάλα στη Κρίλια μέχρι να πάρει μεταγραφή για τη Σπαρτάκ όπου ξεδίπλωσε όλο το ποδοσφαιρικό του ταλέντο.

 

 

 

Ως προπονητής εργάστηκε κατ’ επανάληψη στην εθνική ΕΣΣΔ και συνέδεσε το όνομά του με μια μεγάλη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου που ήταν αποτυχία για τον ίδιο. Τη νίκη το 1979 της εθνικής Ελλάδος του Αλκέτα Παναγούλια με 1-0 στη Λεωφόρο που οδήγησε την Ελλάδα για πρώτη φορά στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980 και την ΕΣΣΔ στο… σπίτι της.

Ο Νικίτα Σιμονιάν σε αριθμούς

 

Γεννήθηκε: 12 Οκτωβρίου 1926 στο Αρμαβίρ της Ρωσίας
Θέση: Σέντερ φορ
Ομάδες (ως ποδοσφαιριστής)
1946-48: Κρίλα Σοβέτοφ Μόσχας
1949-59: Σπαρτάκ Μόσχας
Συμμετοχές στην εθνική ΕΣΣΔ: 20
Γκολ:10
Πρώτο ματς: 8 Σεπτεμβρίου 1954 στη Μόσχα με Σουηδία 7-0
Τελευταίο ματς: 22 Οκτωβρίου 1958 στο Λονδίνο με Αγγλία 0-5
Οι συμμετοχές του στην εθνική ΕΣΣΔ εδώ
Τίτλοι (ως ποδοσφαιρσιτής)
Χρυσό μετάλλιο στο Ολυμπιακό Τουρνουά της Μελβούρνης (1956)
Πρωτάθλημα ΕΣΣΔ 4: 1952,53,56,58
Κύπελλο ΕΣΣΔ 2: 1950,58
1ος σκόρερ στο πρωτάθλημα ΕΣΣΔ 3: 1949,50,53
Ομάδες (ως προπονητής)
1960-65: Σπαρτάκ Μόσχας
1967-72: Σπαρτάκ Μόσχας
1973-74: Αραράτ Ερεβάν
1977-79: εθνική ΕΣΣΔ
1980-81: Τσερνομόρετς
1984-85: Αραράτ Ερεβάν
Τίτλοι  (ως προπονητής)
Πρωτάθλημα ΕΣΣΔ 3: 1962,69,73
Κύπελλο ΕΣΣΔ 4: 1963,65,71,73
 
 
 
 

Info

*Ο πατέρας του έφυγε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και κατέφυγε στην ΕΣΣΔ.
*Ο Σιμονιάν παρέμεινε Ρώσος πολίτης και μετά την ανεξαρητσία της Αρμενίας. Στη Μόσχα ζήσει άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Στις 25 Νοεμβρίου 2011 την παραμονή του αγώνα Αρμενίας – Ρωσίας, ο Αρμένιος πρόεδρος παρασημοφόρησε τον Σιμονιάν που δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυά του. «Θέλω να σας διαβεβαιώσω, είπε, ότι ο πατέρας μου ήταν ένας μεγάλος πατριώτης που γλύτωσε από τους Τούρκους και στη καρδιά του είχε κλείσει την αγάπη για την πατρίδα του. Αυτή την αγάπη μετέφερε και στα παιδιά του. Η μέρα που με την Αραράτ πήρα το πρωτάθλημα είναι Ιερή για μένα.»

*Στις 24 Νοεμβρίου 2009 και για μερικούς μήνες (έως τις 3 Φεβρουαρίου 2010) ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος της Ρωσικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

*Ως προπονητής της Αραράτ καθιέρωσε τις νυχτερινές πτήσεις για να μην χάνουν οι παίκτες του τη πρωινή προπόνηση. Μιλάμε για το 1973 που τέτοιες καινοτομίες ήταν άγνωστες.

*Πατώντας πια τα 86 έχει το σεβασμό και των Ρώσων και των Αρμενίων.
 
 
 
 
Πηγή: viotiashop.gr

 

Armenian Portal ©