Menu

Σογομών Μπογοσιάν

Καθηγητής και Πρόεδρος στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας

“Η «α­νά­πτυ­ξη» του ελ­λη­νι­κού πανε­πι­στή­μιου α­κο­λού­θη­σε δυ­στυ­χώς το μο­ντέ­λο «α­νά­πτυ­ξης» της με­τα­πο­λι­τευ­τι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας.”

 

Ο Σο­γο­μών Μπο­γοσιάν α­πο­φοί­τη­σε με «ά­ρι­στα» α­πό το τμή­μα Χη­μι­κών Μη­χα­νι­κών του Πα­νε­πι­στημίου της Πά­τρας το 1984, α­πό ό­που πή­ρε και το δι­δα­κτο­ρι­κό του το 1988. Στη διάρ­κεια της εκ­πό­νη­σης της δια­τρι­βής του με­τεκπαι­δεύ­τη­κε στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο της Δα­νί­ας στην Κο­πεγ­χά­γη, ε­νώ υ­πήρ­ξε υ­πό­τροφος του Πα­νε­πι­στή­μιου της Πά­τρας, του Ι­δρύ­μα­τος Τε­χνο­λο­γί­ας & Έ­ρευ­νας (ΙΤΕ) και του Ι­δρύ­μα­τος Κα­λού­στ Γκιουλ­μπενκιάν. Στην αρ­χή της κα­ριέ­ρας του ως ε­πι­στή­μο­νας, ερ­γά­στη­κε ως ε­ρευ­νη­τής στο Πο­λυ­τε­χνεί­ο της Νορ­βη­γί­ας στο Τρο­ντχά­ιμ. Διε­τέ­λε­σε Λέ­κτορας (1995-2000), Ε­πί­κου­ρος Κα­θη­γη­τής (2000-2006) και με­τέ­πει­τα Α­να­πλη­ρω­τής Κα­θη­γη­τής (2006-2011) του τμή­μα­τος Χη­μι­κών Μη­χα­νι­κών του Πα­νε­πι­στή­μιου της Πά­τρας, δι­δά­σκοντας τα μα­θή­μα­τα της Χη­μι­κής Θερ­μο­δυ­να­μι­κής και του Τε­χνο­-οι­κο­νο­μι­κού Σχε­δια­σμού Βιο­μη­χα­νιών. Η ε­ρευ­νη­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα α­φο­ρά στη με­λέ­τη της μο­ρια­κής δο­μής, της θερ­μο­δυ­να­μι­κής και των ε­φαρ­μο­γών α­νορ­γά­νων ε­νώ­σεων συ­ναρ­μο­γής σε τήγ­μα­τα και α­τμούς α­λά­των με φα­σμα­το­σκο­πι­κές με­θό­δους που βα­σί­ζο­νται στα λέ­ι­ζερ­ς, με έμ­φα­ση στη συ­σχέ­τι­ση μο­ρια­κής δο­μής και ενερ­γό­τη­τας σε κα­τα­λυ­τι­κά συ­στή­μα­τα χη­μι­κών α­ντι­δρά­σε­ων σε ψη­λές θερ­μοκρα­σί­ες. Έ­χει δη­μο­σιεύ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρες α­πό 65 ερ­γα­σί­ες σε διε­θνή ε­πι­στημο­νι­κά πε­ριο­δι­κά με κρι­τές και έ­χει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει πά­νω α­πό 125 πα­ρου­σιάσεις σε ε­πι­στη­μο­νι­κά συ­νέ­δρια. Το δη­μο­σιευ­μέ­νο έρ­γο του έ­χει α­να­φερ­θεί πάνω α­πό 1000 φο­ρές α­πό ξέ­νους ε­ρευ­νη­τές. Τον Ιού­νιο του 2011 ε­κλέ­χτη­κε στη βαθ­μίδα του Κα­θη­γη­τή με γνω­στι­κό α­ντι­κεί­με­νο «Α­νόρ­γα­νη Χη­μεί­α και Φα­σμα­το­σκοπί­α Υ­ψη­λών Θερ­μο­κρα­σιών», ε­νώ α­πό την 1η Σε­πτεμ­βρί­ου 2011 κα­τέ­χει τη θέ­ση του προ­έ­δρου στο τμή­μα Χη­μι­κών Μη­χα­νι­κών της Πο­λυ­τε­χνι­κής Σχο­λής του Πα­νεπι­στή­μιου της Πά­τρας.

 


Πώς α­πο­φα­σί­σα­τε να α­σχο­λη­θεί­τε με αυ­τόν τον το­μέ­α της ε­πι­στή­μης;

Η α­πά­ντη­ση στο ε­ρώ­τη­μά σας α­να­λύ­ε­ται σε δύ­ο ά­ξο­νες, αυ­τόν του ε­ρευ­νη­τι­κού και ε­κεί­νον του δι­δα­κτι­κού έρ­γου. Στο ε­ρευ­νη­τι­κό πε­δί­ο, η α­πο­σα­φή­νι­ση και η κα­τα­νό­η­ση των χη­μι­κών διερ­γα­σιών σε μο­ρια­κό ε­πί­πε­δο, στά­διο α­πα­ραίτη­το για ο­ποια­δή­πο­τε συ­στη­μα­τι­κή πρό­ο­δο στη να­νο­τε­χνο­λο­γί­α κέρ­δι­σε την προ­σο­χή μου α­πό τα πρώ­τα κιό­λας βή­μα­τα της πο­ρεί­ας μου στο χώ­ρο της ε­πι­στή­μης.

Το γε­γο­νός, τώ­ρα, ό­τι ο μη­χα­νι­σμός για την ά­ντλη­ση των σχε­τι­κών πλη­ροφο­ριών βα­σί­ζε­ται στην αλ­λη­λε­πί­δρα­ση της α­κτι­νο­βο­λί­ας με την ύ­λη έ­δω­σε μια συ­ναρ­πα­στι­κή διά­στα­ση στο πρα­κτι­κό μέ­ρος της δου­λειάς μου. Φα­ντα­στείτε ό­τι διεισ­δύ­ε­τε μα­ζί με μια μο­νο­χρω­μα­τι­κή δέ­σμη/α­κτί­να ε­νός laser στα «ά­δυτα» του μι­κρό­κο­σμου. Στην ε­πι­στή­μη, σε ο­ποια­δή­πο­τε ε­πι­στή­μη, δεν νο­μί­ζω ότι μπο­ρείς να προ­χω­ρή­σεις που­θε­νά ε­άν δεν σου α­ρέ­σει πο­λύ αυ­τό που κά­νεις.

Στο δι­δα­κτι­κό μέ­ρος, α­πό τα φοι­τη­τι­κά κιό­λας χρό­νια, εί­χαν κερ­δί­σει την προ­σο­χή μου οι νό­μοι της θερ­μο­δυ­να­μι­κής. Εί­ναι οι νό­μοι που κυ­βερ­νούν το σύ­μπαν. Ό­ταν ήρ­θα σε ε­πα­φή με τη μυ­στη­ρια­κή έν­νοια της ε­ντρο­πί­ας, που μέ­σω του 2ου νό­μου της θερ­μο­δυ­να­μι­κής κα­θο­ρί­ζει ε­άν και για ποιο λό­γο θα συμ­βεί ο­τι­δή­πο­τε (α­πό τη ψύ­ξη ε­νός σώ­μα­τος μέ­χρι τη δια­μόρ­φω­ση λει­τουρ­γιών στο βιο­λο­γι­κό πε­ρι­βάλ­λον ε­νός ε­γκε­φά­λου που θα δώ­σουν το έ­ναυ­σμα για τη δη­μιουρ­γί­α μιας σκέ­ψης) εί­χα σκε­φτεί ό­τι μια α­πό τις με­γα­λύ­τε­ρες προ­κλή­σεις θα ή­ταν να δι­δά­ξω κά­πο­τε αυ­τό το α­ντι­κεί­με­νο και να α­να­πτύ­ξω ε­να σχε­τι­κό σύγ­γραμ­μα.

 

Έ­χο­ντας δι­δά­ξει στο πα­νε­πι­στή­μιο, τι ε­μπει­ρί­ες έ­χε­τε α­πό τους φοι­τη­τές και ποιο εί­ναι το ε­πί­πε­δο της πα­νε­πι­στη­μια­κής κοι­νό­τη­τας στη χώ­ρα μας;

Οι φοι­τη­τές, του­λά­χι­στον αυ­τοί των πο­λυ­τε­χνι­κών σχο­λών με τους ο­ποί­ους έχω έρ­θει σε ε­πα­φή, με έ­χουν εκ­πλή­ξει τό­σο θε­τι­κά ό­σο και αρ­νη­τι­κά.

Πρέ­πει να σας πω (α­να­φε­ρό­με­νος μό­νο στις θε­τι­κές ε­μπει­ρί­ες, διό­τι οι αρ­νη­τι­κές είναι αυ­το­νό­η­τες) ό­τι το ε­πί­πε­δο μιας ση­μα­ντι­κής με­ρί­δας των φοι­τη­τών, ό­χι μό­νο δεν έ­χει τί­πο­τα να ζη­λέ­ψει, αλ­λά και μπο­ρεί να στα­θεί με α­ξιώ­σεις στα κα­λύ­τε­ρα πα­νε­πι­στή­μια του ε­ξω­τε­ρι­κού. Αυ­τό α­πο­δει­κνύ­ε­ται δυ­στυ­χώς με έναν πο­λύ ε­πώ­δυ­νο για την Ελ­λά­δα τρό­πο, μέ­σω της ε­ξα­γω­γής των κα­λύ­τε­ρων επι­στη­μό­νων που δια­πρέ­πουν τό­σο σε α­κα­δη­μα­ϊ­κές θέ­σεις σε πα­νε­πι­στή­μια των Η­ΠΑ και της Ευ­ρώ­πης, ό­σο και σε ξέ­νες ε­ται­ρεί­ες έ­ρευ­νας και τε­χνο­λο­γι­κής α­νά­πτυ­ξης.

Σε α­να­φο­ρά με την πα­νε­πι­στη­μια­κή κοι­νό­τη­τα στην Ελ­λά­δα, η ά­πο­ψή μου εί­ναι ό­τι διέ­πε­ται α­πό μια αλ­λό­κο­τη ε­τε­ρο­γέ­νεια.

Α­φε­νός υ­πάρ­χουν ε­ρευ­νη­τές και πα­νε­πι­στη­μια­κοί δά­σκα­λοι α­φο­σιω­μέ­νοι στο λει­τούρ­γη­μα της πα­ρα­γω­γής και με­τά­δο­σης της ε­πι­στη­μο­νι­κής γνώ­σης, α­φε­τέ­ρου υ­πάρ­χουν μέ­λη με «υ­παλλη­λι­κή νο­ο­τρο­πί­α» που α­μαυ­ρώ­νουν την ει­κό­να των πα­νε­πι­στη­μια­κών δα­σκάλων στα μά­τια της κοι­νω­νί­ας.

Ξέ­ρε­τε, μέ­σα στη δί­νη που βρί­σκε­ται η χώ­ρα, η κοι­νω­νί­α θα πε­ρί­με­νε α­πό τους κα­τά τεκ­μή­ριο πνευ­μα­τι­κούς αν­θρώ­πους να στέ­κο­νται στο ύ­ψος των πε­ρι­στά­σε­ων.

 

Έ­χε­τε δια­πι­στώ­σει κά­ποιες δια­φο­ρές α­πό άλ­λα ευ­ρω­πα­ϊ­κά πα­νε­πι­στή­μια;

Στην Ελ­λά­δα, ο ε­ρευ­νη­τι­κός και α­κα­δη­μα­ϊ­κός ι­στός εί­ναι έ­να έρ­γο μό­χθου - μέ­σα α­πό ι­διαί­τε­ρα α­ντί­ξο­ες συν­θή­κες - χι­λιά­δων ά­ξιων συ­να­δέλ­φων. Στην α­ντί­πε­ρα ό­χθη, πα­θο­γε­νείς κα­τα­στά­σεις που έ­χουν προ­σλά­βει το χα­ρα­κτήρα ε­θι­μι­κού δι­καί­ου (κα­τα­λή­ψεις, βαν­δα­λι­σμοί, κα­τα­στρο­φές πα­νά­κρι­βων υπο­δο­μών κ.λπ.) έ­χουν α­νυ­πο­λό­γι­στες συ­νέ­πειες για το ε­πί­πε­δο του ελ­λη­νι­κού πα­νε­πι­στη­μί­ου. Δυ­στυ­χώς, η ελ­λη­νι­κή πο­λι­τεί­α υ­πο­χρη­μα­το­δο­τεί συ­στη­ματι­κά το πα­νε­πι­στή­μιο και τις προ­σπά­θειες πα­ρα­γω­γής γνώ­σης, πα­ρά το γε­γο­νός της διε­θνούς κα­τα­ξί­ω­σης του α­κα­δη­μα­ϊ­κού χώ­ρου ως μο­χλού κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας για την α­νά­πτυ­ξη μιας χώ­ρας και την ευ­η­με­ρί­α του λα­ού της. Αυ­τά που σας α­νέ­φε­ρα συ­νι­στούν και τις βα­σι­κές δια­φο­ρές α­πό τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά πα­νεπι­στή­μια. Έ­να στοι­χεί­ο που μου προ­ξε­νού­σε πά­ντα ε­ντύ­πω­ση ό­ταν έ­κα­να τις συ­γκρί­σεις μου με τις ε­μπει­ρί­ες α­πό τις «θη­τεί­ες» μου στις σκαν­δι­να­βι­κές χώ­ρες (Δα­νί­α, Νορ­βη­γί­α) εί­ναι η πο­λύ με­γά­λη α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα που ε­πι­φέρει η κα­λή ορ­γά­νω­ση και η έλ­λει­ψη α­ντίρ­ρο­πων κα­τα­στά­σε­ων σαν αυ­τών που τα­λα­νί­ζουν το ελ­λη­νι­κό πα­νε­πι­στή­μιο.

 

Κα­τά τη γνώ­μη σας υ­φί­στα­ται ο δη­μό­σιος χα­ρα­κτή­ρας της παι­δεί­ας στην Ελ­λάδα;

Ο δη­μό­σιος χα­ρα­κτή­ρας υ­φί­στα­ται και ε­νώ θα έ­πρε­πε να ε­ξα­σφα­λί­ζει έ­ναν δημο­κρα­τι­κό α­κα­δη­μα­ϊ­κό χώ­ρο δο­μη­μέ­νο πά­νω σε α­ξί­ες ό­πως η ποιό­τη­τα, η α­ξιοκρα­τί­α και η α­ρι­στεί­α, εί­ναι εν μέ­ρει υ­πεύ­θυ­νος για τις πα­θο­γέ­νειες και τις α­γκυ­λώ­σεις που διέ­πουν το ελ­λη­νι­κό πα­νε­πι­στή­μιο. Η γνώ­μη μου εί­ναι ότι ο ν.1268/82 (ο πρώ­τος πε­ρι­βό­η­τος «Νό­μος Πλαί­σιο») ή­ταν υ­πεύ­θυ­νος για το «ά­νοιγμα της Κερ­κό­πορ­τας» και την ά­λω­ση του ελ­λη­νι­κού πα­νε­πι­στη­μί­ου α­πό με­τριό­τη­τες και ο­πα­δούς της ήσ­σο­νος προ­σπά­θειας. Στον α­ντί­πο­δα, μέ­σα στη συ­γκυ­ρί­α των πρό­σφα­των τα­ρα­χών (βλ. μα­κρο­χρό­νιες κα­τα­λή­ψεις ή/και «κλει­δώ­ματα» των Α­ΕΙ ε­πί υ­πουρ­γί­ας Γιαν­νά­κου, κα­θώς και οι πρό­σφα­τες τα­ρα­χές ε­πί υπουρ­γί­ας Δια­μα­ντο­πού­λου), με α­θό­ρυ­βο αλ­λά συ­στη­μα­τι­κό τρό­πο ει­σχω­ρούν στον χώ­ρο της με­τα­λυ­κεια­κής εκ­παί­δευ­σης και κα­τάρ­τι­σης ι­διω­τι­κές ε­πι­χειρή­σεις («κολ­λέ­για») με διά­φο­ρες μορ­φές.

 

Έ­χε­τε κά­ποιες σκέ­ψεις πως θα μπο­ρού­σε να βελ­τιω­θεί η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τητα και η λει­τουρ­γί­α στα πα­νε­πι­στη­μια­κά ι­δρύ­μα­τα;

Η «α­νά­πτυ­ξη» (με και χω­ρίς ει­σα­γω­γι­κά) του με­τα­πο­λι­τευ­τι­κού ελ­λη­νι­κού πανε­πι­στή­μιου α­κο­λού­θη­σε δυ­στυ­χώς το μο­ντέ­λο «α­νά­πτυ­ξης» της με­τα­πο­λι­τευ­τι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. Έ­τσι, το ελ­λη­νι­κό πα­νε­πι­στή­μιο δο­μή­θη­κε πά­νω σε δύ­ο πυ­λώ­νες, αυ­τόν του λα­ϊ­κι­σμού και ε­κεί­νον της πα­ρο­χο­λο­γί­ας. Α­κο­λου­θώ­ντας το «κά­θε πό­λη και στά­διο, κά­θε χω­ριό και γυ­μνα­στή­ριο» ο­δή­γη­σε στην ί­δρυση πα­νε­πι­στη­μια­κών σχο­λών-ε­κτρω­μά­των α­πα­ντα­χού μέ­σα στη χώ­ρα, ό­που χι­λιάδες φοι­τη­τές στε­γά­ζουν τα μά­ταια ό­νει­ρά τους για κά­ποιο ι­σχυ­ρό πτυ­χί­ο και κα­θη­γη­τές-ε­πι­σκέ­πτες α­μαυ­ρώ­νουν το κύ­ρος και την α­ξιο­πι­στί­α των πα­νεπι­στη­μια­κών δα­σκά­λων. Θα πρέ­πει να μειω­θεί δρα­στι­κά ο α­ριθ­μός των ει­σα­γομέ­νων φοι­τη­τών. Δεν μπο­ρεί η Ελ­λά­δα να «πα­ρά­γει» 340 χη­μι­κούς μη­χα­νι­κούς κάθε χρό­νο, ό­ταν, π.χ. η Δα­νί­α πα­ρά­γει 35. Η πο­λι­τι­κή αυ­τή ε­ρή­μω­σε την ελ­λη­νι­κή ύπαι­θρο και έ­πλη­ξε καί­ρια την α­γρο­τι­κή και κτη­νο­τρο­φι­κή α­νά­πτυ­ξη, τον το­πικό του­ρι­σμό και α­φά­νι­σε το τε­χνι­κό ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό της χώ­ρας. Πα­νε­πι­στη­μια­κές σχο­λές και τμή­μα­τα πρέ­πει να α­ξιο­λο­γη­θούν. Κά­ποια πρέ­πει να κλείσουν, άλ­λα μπο­ρούν να συγ­χω­νευ­θούν.

 

Η αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή έ­παι­ξε κά­ποιο ρό­λο στη μέ­χρι τώ­ρα πο­ρεί­α σας ως ε­πιστή­μο­να και ως άν­θρω­πο;

Η αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή μου ό­χι μό­νο έ­παι­ξε κά­ποιο ρό­λο, αλ­λά ση­μά­δε­ψε την πορεί­α μου τό­σο ως άν­θρω­πο ό­σο και ως ε­πι­στή­μο­να. Σε κά­θε στά­διο, σε κά­θε βήμα, εκ­προ­σω­πού­σα θέ­λο­ντας και μη το έ­θνος μας.

Σε δια­δρο­μές με συν­θή­κες α­ντί­ξο­ες α­να­κά­λυ­πτα μέ­σα μου τα γο­νί­δια της ε­πι­βί­ω­σης που μου κλη­ρο­δό­τη­σαν οι πρό­γο­νοί μου. Οι θύ­μη­σες των παι­δι­κών χρό­νων, γύ­ρω α­πό την α­ναμ­μέ­νη σόμπα του χει­μώ­να, φέρ­νουν α­να­πό­φευ­κτα στις ο­θό­νες της μνή­μης μου τον πα­τέρα και την μη­τέ­ρα να δι­η­γού­νται ι­στο­ρί­ες για τους παπ­πού­δες και τους α­πίστευ­τους τρό­πους που γλύ­τω­σαν α­πό τις χα­τζά­ρες των Τούρ­κων. Η μια πλευ­ρά της κα­τα­γω­γής μου (του πα­τέ­ρα) εί­ναι α­πό τη Νί­γδη, πε­ριο­χή με έ­ντο­νο, κά­πο­τε, ελ­λη­νι­κό στοι­χεί­ο. Η άλ­λη πλευ­ρά (της μη­τέ­ρας) α­πό την Κιου­τά­χεια, την πα­τρί­δα του Κο­μι­τάς (κα­τά κό­σμον Σο­γο­μών Σο­γο­μω­νιάν). Το μι­κρό μου μυ­στι­κό λοιπόν εί­ναι ό­τι το ό­νο­μα μου (ί­διο με αυ­τό του παπ­πού μου) «α­κού­ει» στο μι­κρό κο­σμι­κό ό­νο­μα του Κο­μι­τάς, χά­ριν του ο­ποί­ου εί­χε πά­ρει το ό­νο­μά του ο παπ­πούς. Στον ε­πι­στη­μο­νι­κό χώ­ρο, τα­ξι­δεύ­ο­ντας και γνω­ρί­ζο­ντας ξέ­νους συ­να­δέλφους σε συ­νέ­δρια δια­πι­στώ­νω το πο­λύ κα­λό ό­νο­μα που έ­χουν α­φή­σει πα­ντού οι συ­μπα­τριώ­τες μας.

Πά­ντα κά­ποιος έ­χει κά­τι πο­λύ κα­λό να μου πει για κά­ποιον γνω­στό του που ή­ταν Αρ­μέ­νιος!

 

Γνω­ρί­ζε­τε στην Αρ­με­νί­α ο α­ντί­στοι­χος το­μέ­ας στην έ­ρευ­να και την εκ­παί­δευ­ση σε ποιο ε­πί­πε­δο βρί­σκε­ται;

Α­ντί άλ­λης α­πά­ντη­σης, θα σας πω ό­τι την τε­λευ­ταί­α τε­τρα­ε­τί­α στο τμή­μα Χημι­κών Μη­χα­νι­κών της Πά­τρας ει­σή­χθη­σαν δύ­ο υ­πο­ψή­φιοι δι­δά­κτο­ρες που έ­χουν α­πο­φοι­τή­σει α­πό το State Engineering University of Armenia at Yerevan. Πρό­κει­ται για τις κυ­ρί­ες Χρι­ψι­μέ Κασπα­ριάν και Σι­ρα­νούς Α­καρ­μα­ζιάν. Πρέ­πει να σας πω, ό­τι ως πρό­ε­δρος του τμήμα­τος Χη­μι­κών Μη­χα­νι­κών βλέ­πω με ι­διαί­τε­ρη α­να­κού­φι­ση, υ­πε­ρη­φά­νεια και τι­μή ό­τι και οι δύ­ο εκ­προ­σω­πούν ε­πά­ξια την πα­τρί­δα κα­τα­γω­γής μας. Μά­λι­στα, στις 22 Δε­κεμ­βρί­ου η κυ­ρί­α Κα­σπα­ριάν υ­πο­στή­ρι­ξε με ε­πι­τυ­χί­α τη δι­δα­κτο­ρική της δια­τρι­βή. Έ­τσι, για την εκ­παί­δευ­ση στους α­ντί­στοι­χους το­μείς της Αρμε­νί­ας έ­χω την κα­λύ­τε­ρη ε­ντύ­πω­ση. Ε­πι­πλέ­ον, εί­ναι γνω­στή η πα­ρα­δο­σια­κή δύ­να­μη των πα­νε­πι­στη­μί­ων της Αρ­με­νί­ας σε μια σει­ρά α­πό το­μείς έ­ρευ­νας, όπως π.χ. στην Ια­τρι­κή, την Α­στρο­φυ­σι­κή κα­θώς και τη Χη­μεί­α.

 

Θα μπο­ρού­σε να υ­πάρ­ξει συ­νερ­γα­σί­α του πα­νε­πι­στη­μί­ου σας και ε­νός α­ντί­στοι­χου στην Αρ­με­νί­α;

Δυ­στυ­χώς, η ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρί­α που βιώ­νουν οι δύ­ο χώ­ρες δεν ευ­νο­εί τη δη­μιουρ­γί­α δι­με­ρών συ­νερ­γα­σιών, κα­θώς αυ­τές θα α­παι­τού­σαν την ύ­παρ­ξη σχε­τικών χρη­μα­το­δο­τή­σε­ων.

Ω­στό­σο, εί­μαι σί­γου­ρος για την ε­πι­τυ­χί­α που θα εί­χε μια τέ­τοια συ­νερ­γα­σί­α τό­σο στο α­κα­δη­μα­ϊ­κό ό­σο και στο ε­ρευ­νη­τι­κό ε­πί­πε­δο.


Τι άλ­λα εν­δια­φέ­ρο­ντα έ­χε­τε ε­κτός α­πό το πά­θος σας με την ε­πι­στή­μη και την έ­ρευ­να;

Το πά­θος για την ε­πι­στή­μη και την έ­ρευ­να γί­νε­ται μο­νο­διά­στα­το ε­άν δεν συνο­δεύ­ε­ται α­πό άλ­λα εν­δια­φέ­ρο­ντα. Στην πρώ­τη γραμ­μή έ­χω την οι­κο­γέ­νειά μου που για μέ­να α­πο­τε­λεί πη­γή έ­μπνευ­σης για τη ζω­ή μου. Συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά, α­σχο­λού­μαι με τον α­θλη­τι­σμό, ε­νώ μου α­ρέ­σει και η ελ­λη­νι­κή λο­γο­τε­χνί­α.

Τα τελευ­ταί­α χρό­νια α­σχο­λού­μαι με το πο­δό­σφαι­ρο (πα­ρό­λο που εί­χα κά­νει έ­να πέρα­σμα α­πό την ο­μά­δα μπά­σκετ στο Χο­με­νε­ντμέν, ε­νώ α­ξέ­χα­στη μέ­νει η 15ε­τί­α που α­φιέ­ρω­σα ως βαθ­μο­φό­ρος στους προ­σκό­πους). Τα «μνη­μειώ­δη» δι­τέρ­μα­τα που παί­ζα­με στην αυ­λή του σχο­λεί­ου «Σο­φί­α Α­γκο­πιάν» τις δε­κα­ε­τί­ες του ’70 και του ’80 δεν σβή­νουν α­πό τη μνή­μη μου.

Ε­πι­πλέ­ον, θα ή­θε­λα να σας πω ό­τι η μακρά α­που­σί­α μου α­πό την Α­θή­να και η προ­σή­λω­σή μου στον α­κα­δη­μα­ϊ­κό χώ­ρο μου στέ­ρη­σε τη δυ­να­τό­τη­τα να πα­ρα­κο­λου­θώ α­πό κο­ντά τις εκ­δη­λώ­σεις των δια­φόρων ορ­γα­νώ­σε­ων της πα­ροι­κί­ας μας και να νιώ­θω το κε­λά­ρυ­σμα της ό­μορ­φης και πλού­σιας γλώσ­σας μας στα αυ­τιά μου.

Έ­τσι, προ­σπα­θώ μέ­σω της ε­φη­με­ρί­δας Α­ζάτ Ορ και του πε­ριο­δι­κού σας να μέ­νω ε­νή­με­ρος και αυ­τό α­πο­τε­λεί έ­να α­πό τα ση­μα­ντι­κά μου εν­δια­φέ­ρο­ντα.

 

 

Πηγή: armenika.gr

 

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

επιστροφή στην κορυφή

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι