Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Το νηπιαγωγείο της αρμενικής ευαγγελικής εκκλησίας στην Κοκκινιά

Όταν ο αρμενικός λαός δεν είχε τη δυνατότητα να διαφυλάξει την οντότητά του με το σπαθί και το όπλο, έγινε η πένα το σπαθί και ο σταυρός το όπλο, δημιουργώντας μια ασπίδα προστασίας ενάντια στον αφανισμό.

Οι κατατρεγμένες και ταλαιπωρημένες μητέρες, πάνω στην άμμο της ερήμου, σχημάτιζαν με τα δάχτυλά τους τα γράμματα της αρμενικής αλφαβήτου, διδάσκοντάς την στα πεινασμένα τους παιδιά, ώστε να διατηρηθεί αναμμένη η φλόγα της πολύτιμης γλώσσας μας.

Ο Αρμένιος της διασποράς, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν έχει εγκατασταθεί, έχει ως πρωταρχικό του μέλημα την εδραίωση της εκκλησίας και του σχολείου, για να είναι φάροι της πίστης και της μάθησης.

Έτσι, μετά την εκκένωση της Κιλικίας και ακολούθως την καταστροφή της Σμύρνης το 1921-1922, μέρος του πληθυσμού των Αρμενίων, περίπου 70.000, εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Τα μέλη της εκκλησίας των διαμαρτυρομένων, που αριθμούσαν περίπου 3.000 άτομα, το 1922 ίδρυσαν σχολεία και εκκλησίες σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές της Αττικής: στο Δουργούτι (περιοχή Νέου Κόσμου), στην Κοκκινιά, στη λεωφόρο Συγγρού (περιοχή Κουκακίου) και στο Λίπασμα, όπως επίσης και στη Θεσσαλονίκη.

Το νηπιαγωγείο της αρμενικής ευαγγελικής εκκλησίας έχει ιδρυθεί το 1923. Στην αρχή η διδασκαλία γινόταν σε υπαίθριο χώρο, με τον καιρό όμως τοποθετήθηκαν σκηνές. Αργότερα τις σκηνές αντικατέστησαν οι παράγκες και ο χώρος ενός εργοστασίου.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο γιατρός Μαρντίνι και η Όλιβ Γκριν (μέλη της American Board), σε συνεργασία με τον φαρμακοποιό Σωκράτ Εφέντι Τοπαλιάν, ο οποίος κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφεραν τελικά το 1928 να εξασφαλίσουν ως ιδιοκτησία της αρμενικής ευαγγελικής κοινότητας ένα μεγάλο οικόπεδο, σε κεντρικό σημείο της περιοχής της Κοκκινιάς, όπου ήδη υπήρχε ένα κτίσμα και μια αίθουσα κατάλληλη για εκκλησία. Πάνω στο ίδιο οικόπεδο το 1936 χτίστηκε ένα νέο διώροφο κτίριο, το οποίο θα φιλοξενούσε το νηπιαγωγείο και ο επάνω όροφος προοριζόταν για κατοικία του πρεσβυτέρου. Το διώροφο αυτό κτίριο αφιερώθηκε στη μνήμη της Ορλίντα Τσάιλτς Πιρς και η σχετική επιγραφή υπάρχει ακόμη και σήμερα στην πρόσοψη του νηπιαγωγείου.

Μέχρι το 1948-1949, όταν μεγάλο μέρος των αρμενίων προσφύγων επαναπατρίστηκε, στο αρμενικό ευαγγελικό σχολείο ήταν εγγεγραμμένοι περίπου 500 μαθητές. Στη δεκαετία του 1970 -1980 το σχολείο αριθμούσε 30-35 μαθητές. Από το 1982 και μετά το δημοτικό σχολείο έπαψε να λειτουργεί. Όμως το νηπιαγωγείο συνεχίζει τη λειτουργία του έως και σήμερα με εγγεγραμμένους 28-30 μαθητές.

Οι νηπιαγωγοί

Η Αλτού Σαπριτσιάν διπλωματούχος νηπιαγω-γός, απόφοιτος του κολεγίου Γεπράντ, δίδαξε μεταξύ των ετών 1928-1949, έχοντας ως βοηθούς της, τις Μακταγινέ και Παϊλατζού Μετζαντουριάν. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του πρεσβυτέρου Κρικόρ Ντεμιρτζιάν, «στα μαύρα χρόνια του πολέμου και της πείνας, η πολυτάλαντη αυτή προσωπικότητα έμεινε άγρυπνος φρουρός στο βωμό του καθήκοντος». Αποκαλούσε την τάξη της «παράδεισό της» και φρόντιζε το κάθε «λουλούδι» ξεχωριστά. Είχε γράψει το βιβλίο τραγουδιών «Παιδικές Μελωδίες». Ποιος δεν θυμάται τις συμβουλές της και το χορό της, πώς χοροπηδούσε μαζί με τα παιδιά, τον πιστό της σκύλο, το σπασμένο αλλά και σκουριασμένο κουδούνι του σχολείου, το οποίο κρατάμε ως ενθύμιο μέχρι τις μέρες μας.

Η Παϊλατζού Μετζαντουριάν, απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου Αθηνών, δίδαξε μεταξύ των ετών 1948-1986, έχοντας για μερικά χρόνια ως βοηθό της την Ελίζ Γκαραμπεντιάν, η οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε στο Ελβετικό Κέντρο στο Καστρί. Λόγω της συμμετοχής της στα σεμινάρια που διοργανώθηκαν από το Ινστιτούτο Γκιουλμπενγκιάν στην Αρμενία και στη Σκοτία, τα οποία αφορούσαν τη διδασκαλία νηπίων, έδινε τεράστια σημασία στη χειροτεχνία και στο κουκλοθέατρο.

Από το 1988 έως και το 1993, οπότε μετανάστευσε στον Καναδά, νηπιαγωγός ήταν η πρεσβυτέρα Κοχάρ Χατσικιάν, η οποία εμπλούτισε το διδακτικό της πρόγραμμα με εκπαιδευτικά θέματα και παιχνίδια.

Όποτε έχει παραστεί η ανάγκη το ρόλο της νηπιαγωγού έχει αναλάβει, με αίσθημα καθήκοντος, η Σέτα Κιουπελιάν, απόφοιτος του τμήματος παιδαγωγικής του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Μελκονιάν.

Από το 1994 έως και τον πρόσφατο θάνατό της (27-3-2008), η πρεσβυτέρα Σαλπή Τσολακιάν δραστηριοποιήθηκε ως νηπιαγωγός, έχοντας ως βοηθούς της, την Άννα Αφρικιάν και την Γκαρινέ Τζαρμπικιάν, οι οποίες είναι απόφοιτοι αρμενικών ιδρυμάτων.

Η Σαλπή ζει στη μνήμη όλων φωτεινή, χαμογελαστή, έχοντας μια ανοιχτή αγκαλιά για κάθε παιδί. Βοηθούσε τα παιδιά να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και τα ενθάρρυνε, ενώ ταυτόχρονα παρακινούσε τους γονείς να αντιμετωπίζουν θετικά τις όποιες δυσκολίες, με πνεύμα κατανόησης.

Στις τελετές λήξης της εκάστοτε σχολικής περιόδου, η αίθουσα ήταν στολισμένη με τις χειροτεχνίες των παιδιών, οι οποίες φανέρωναν τον όγκο του έργου της. Οι μαθητές περνώντας από τις τάξεις του νηπιαγωγείου στην πρώτη δημοτικού γνώριζαν πολύ καλά την αρμενική γραφή και ανάγνωση. Στις συναντήσεις γονέων και κηδεμόνων πρωταρχικό της μέλημα ήταν η σύσφιγξη των σχέσεων σχολείου και γονέων. Στα 14 χρόνια της διδασκαλίας της άφησε ανεξίτηλο το σημάδι της ως ενάρετη νηπιαγωγός, η οποία νοιαζόταν όχι μόνο για τα νήπια αλλά και για τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά. Για να ενισχύσει τις γνώσεις και την πίστη ίδρυσε την παιδική βιβλιοθήκη «Αρεβίκ», ενθαρρύνοντας τα παιδιά αλλά και τους γονείς να διαβάζουν την αρμενική παιδική λογοτεχνία. Η απώλειά της δημιούργησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Μετά το πέρασμα της Σαλπή στην αιωνιότητα, η Γκαρινέ Τζαρμπικιάν και η Άννα Αφρικιάν με μεγάλη επιτυχία κατάφεραν και ολοκλήρωσαν το σχολικό έτος 2007-2008.

Σήμερα το νηπιαγωγείο μας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του. Στην ομάδα εκπαιδευτικών θα συμμετέχει και η Ταμάρ Μιχιταριάν, απόφοιτος της αρμενικής θεολογικής σχολής της Βηρυτού. Μέχρι σήμερα όλες οι νηπιαγωγοί που δίδαξαν στο αρμενικό νηπιαγωγείο της ευαγγελικής εκκλησίας κατάφεραν με τον ενθουσιασμό, τη φροντίδα και τη χαρά του παιχνιδιού να προετοιμάσουν τα μικρά αρμενόπουλα. Είτε μέσα στις σκηνές και τις παράγκες είτε μέσα στα σύγχρονα εκπαιδευτήρια οι αρμένιοι παιδαγωγοί που βρέθηκαν στον ελλαδικό χώρο με μεγάλο ψυχικό σθένος αφοσιώθηκαν στη διδασκαλία της αρμενικής γλώσσας και της χριστιανικής πίστης σε εκατοντάδες αρμενόπουλα. Είμαστε περήφανοι που μέσα στον μαθητικό αυτό «κήπο» άνθισαν πολύχρωμα λουλούδια.

Οι περισσότεροι από τους μαθητές μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό μάς έχουν κάνει περήφανους με τις επιτυχίες τους και διαλαλούν πως είναι απόφοιτοι του αρμενικού ευαγγελικού σχολείου. Οι απόφοιτοί μας υπηρέτησαν και ακόμη υπηρετούν το λαό μας και την εκκλησία μας, συμμετέχοντας σε εκκλησιαστικές επιτροπές, σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, φιλανθρωπικές και αθλητικές οργανώσεις.

Μερικοί απ’ αυτούς έγιναν γιατροί, άλλοι ακολούθησαν το δρόμο του θεού ως πρεσβύτεροι, άλλοι ως ψυχολόγοι, άλλοι ως κρατικοί λειτουργοί, άλλοι ως διευθυντές τραπεζών, όλοι όμως τίμιοι και πιστοί εργάτες.

Όταν είσαι μακριά από την πατρίδα σου, είναι δύσκολο να μεγαλώνεις γενιές παιδιών, μαθαίνοντάς τους τη γλώσσα σου, όμως εμείς έχουμε κληθεί να κάνουμε τον κήπο των παιδιών μας ν’ ανθίσει, ετοιμάζοντας νέες γενιές, διότι κάθε αρμενόπουλο είναι η ελπίδα του πολυβασανισμένου μας έθνους για το μέλλον. Το σύνθημά μας είναι «δίδαξε το νήπιο, όταν ξεκινά το δρόμο του».

 

Επιμέλεια: Σέτα Κιουπελιάν

 

Πηγή: armenika.gr


Armenian Portal ©