Menu

Eurovision 2011: Ελληνικός τελικός χωρίς πανηγύρι

Μόνο γιορτή και πανηγύρι δεν θα θυμίζει φέτος ο διαγωνισμός για την επιλογή του τραγουδιού που θα στείλουμε στην Eurovision, λόγω… οικονομικής στενότητας.

Ο ελληνικός τελικός, που θα γίνει στις 3 Μαρτίου, θα λάβει χώρα στο στούντιο Δ της ΕΡΤ και όχι σε κάποιο νυχτερινό κέντρο, όπως συνηθιζόταν.

Για τον λόγο αυτό δεν θα λάβουν πρόσκληση, σύμφωνα με την Realnews, μέλη της εγχώριας showbiz, ούτε οι eurofans.

Όχι, το λέμε, για να μην αρχίσουν τα «μούτρα» και τα σχόλια…

Η βραδιά θα αποτελέσει ένα μουσικό ταξίδι, με πολλές αναφορές στο παρελθόν του διαγωνισμού της eurovision. Επίσης, θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια τους οι καλλιτέχνες που θα εκπροσωπήσουν την Κύπρο, την Γαλλία και την Αρμενία. Το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στο Ντισελντορφ της Γερμανίας θα επιλεγεί κατόπιν ψηφοφορίας από κριτική επιτροπή και τηλεθεατές, σε ποσοστό 50-50%. Οι τηλεθεατές θα μπορούν να ψηφίσουν μέσω televoting και γραπτών μηνυμάτων (SMS).

 

Πηγή: madata.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η έννοια της μεγάλης στρατηγικής σ’ ένα μικρό νησί

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Γενικά, η έννοια της μεγάλης στρατηγικής, αν ακολουθήσουμε τις ιδέες του Clausewitz, είναι η συνέχεια της λογικής της πολιτικής σε σχέση με το στρατιωτικό στοιχείο. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο πόλεμος δεν είναι ένα απομονωμένο φαινόμενο μιας τακτικής που τον προκάλεσε. Αντιθέτως, ο πόλεμος είναι μια από τις αναπόφευκτες καταστάσεις μιας ενιαίας γεωστρατηγικής πολιτικής. Σ' αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την έννοια της μεγάλης στρατηγικής για την Κύπρο.

Ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της στρατηγικής του νησιού είναι η γεωγραφία. Διότι, όπως έγραψε ο Lacoste, η γεωγραφία είναι πρώτα από όλα χρήσιμη για τον πόλεμο. Η τοποθεσία της Κύπρου μέσα στη Μεσόγειο έχει μια ειδική σημασία. Από μόνο του, ένα νησί είναι ουσιαστικά ένα ανεξάρτητο φαινόμενο της γεωγραφίας. Το φυσικό του πλαίσιο είναι η θάλασσα εφόσον αποτελεί τα όριά του. Όμως στην περίπτωση της Κύπρου, ο τοπικισμός χάνει την έννοια του. Σημασία έχει το ολικό πλαίσιο. Έτσι, τα σύνορα της Κύπρου είναι πιο αφηρημένα διότι δεν έχουν άμεση επαφή με τη γη της. Και η ύπαρξη δυνατών συγκρούσεων στα σύνορα της Κύπρου διαμορφώνουν δραματικά τη στρατηγική της οντότητα. Στην ουσία, η Κύπρος δεν μπορεί να υπάρξει από μόνη της με τα σύγχρονα δεδομένα.

Το δεύτερο σημαντικότερο στρατηγικό στοιχείο είναι η συνοριακή ύπαρξη ενός μονοκόμματου αντίπαλου. Από μόνη της αυτή η ύπαρξη δεν είναι τόσο καθοριστική όσο η δυναμική που προκαλεί. Και όντως ο ρόλος της Τουρκίας για την Κύπρο, αν και αυτό μπορεί να φανεί παράδοξο, δεν είναι άμεσα σπουδαίος μα έμμεσα. Έχοντας στον νου τη βίαιη εισβολή του 1974 και τις επιπτώσεις της, ένας κλασικός αναλυτής θα θεωρήσει αυτήν την ιδέα ως υπερβολική. Κι όμως στο σύγχρονο γεωστρατηγικό πλαίσιο, η σημασία της Τουρκίας δεν προέρχεται από τη στάση της εναντίον της Κύπρου, μα από τον ρόλο που παίζει στον ευρύτερο χώρο της Ανατολής. Αν δεν υπήρχε αυτός ο ρόλος, ο φυσικός μας αντίπαλος (με τη γεωγραφική έννοια) δεν θα είχε τη δυναμική που έχει. Κατά κάποιο τρόπο, για ένα μικρό νησί σημασία δεν έχει ποιος είσαι, μα ποιος βρίσκεται δίπλα σου.

Μ' έναν ανάλογο απλό τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε ότι σημασία δεν έχει ποιος είσαι για τον εαυτό σου, μα ποιος ήσουν για τους άλλους. Αυτήν τη φορά, βέβαια, εισχωρούμε στο ιστορικό πλαίσιο της στρατηγικής. Όμως και σ' αυτόν τον τομέα όλα είναι θέμα ερμηνείας, π.χ. για ένα δέντρο οι ρίζες του είναι όχι μόνο η ιστορία του αλλά και η δύναμη του και το μέλλον του, με μια λέξη η ζωή του. Όμως για την κοινή λογική, οι ρίζες δεν είναι παρά τα δεσμά της ιστορίας. Έτσι και για την Κύπρο, αν βλέπουμε το παρελθόν με τα παθήματά του και τα δεινά του ως απόδειξη του πεπρωμένου μας, δεν είναι δυνατόν ν' αντισταθούμε σε τίποτα. Καταδικάζουμε την ίδια μας τη μοίρα. Ενώ η ιστορία είναι ένα δυναμικό μάθημα που λίγοι μπορούν να καταλάβουν. Η δυσκολία δεν προέρχεται από την ανάλυση της πραγματικότητας μα από την έλλειψη γνώσεων όσον αφορά τα στρατηγικά δεδομένα. Για να ξεπεράσουμε τα όριά μας πρέπει να τα γνωρίζουμε.

Διαβάστε περισσότερα...

Μη παρακαλώ σας μη λησμονάμε τη μνήμη μας

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Με την εισβολή του 1974 δεν είναι μόνο την πατρίδα μας που πλήγωσαν. Όλος ο λαός μας και μαζί του ο ελληνισμός δέχτηκε αυτό το βίαιο πλήγμα και το μόνο που μας άφησαν είναι η μνήμη μας και το σύνθημα δεν ξεχνώ. Επί τουρκοκρατίας οι ξένες δυνάμεις προσπάθησαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ακόμα και την ελληνική μας συνείδηση, τη ρωμιοσύνη μας, για λόγους πολιτικούς και στρατηγικούς. Κι όμως αντισταθήκαμε για εκατοντάδες χρόνια κι αν οι πρόγονοι μας νομικά γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν τούρκοι, στη συνείδηση τους και τη μνήμη τους παρέμειναν έλληνες. Τώρα εδώ στην Κύπρο μας προσπαθούν και πάλι να σβήσουν τη μνήμη μας για γεωστρατηγικά συμφέροντα. Διότι ο κύριος στόχος τους όσο αφορά εμάς, είναι να ξεχάσουμε ακόμα και το δεν ξεχνώ, άσχετα αν αυτό σημαίνει ότι το μέλλον δε θα μας ανήκει πια.

Οι στρατηγικές κινήσεις που προώθησαν το σχέδιο Ανάν δήθεν για λόγους ειρήνης δεν έχουν άλλο ρόλο να παίξουν από τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής για πολιτικά συμφέροντα, τον εκβιασμό της εξουσίας μας και την τεχνητή λήθη του λαού μας. Γιατί ένας λαός που όχι μόνο θυμάται αλλά και δεν ξεχνά είναι επικίνδυνος για τους ξένους διότι διεκδικεί! Και όντως η διεκδίκηση δικαιωμάτων αν και φαινομενικά αδύνατη αποτελεί όχι μόνο μια παθητική αντίσταση αλλά μια απρόβλεπτη δυναμική. Ακόμα κι αν πέρασαν τα χρόνια η δικαιοσύνη παραμένει και καταδικάζει τον εισβολέα. Κάθε πρόσφυγας είναι ένας κίνδυνος όχι σαν άτομο γιατί είναι ασήμαντος μα σαν προσφυγή. Κάθε πρόσφυγας είναι και μια προσφυγή εν δυνάμει.

Η νομιμοποίηση της εισβολής είναι η ληθοποίηση της μνήμης μας. Όχι μόνο ξερίζωσαν γενιές, όχι μόνο έκλεψαν ζωές, όχι μόνο λάβωσαν τον ελληνισμό, τώρα θέλουν να ξεχάσουμε το μόνο που μας έχει απομείνει: τη μνήμη μας. Όμως η μνήμη μας είναι το κορμί μας. Για να πάρεις χρήματα μπορείς να τα πουλήσεις όλα ακόμα και τα πιο πολύτιμα. Ένα πράγμα δεν μπορείς να πουλήσεις: τον εαυτό σου. Διότι ακόμα κι αν γίνεις πλούσιος θα είσαι σκλάβος του άλλου. Χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να δημιουργηθεί η ελληνική οντότητα και τα δεινά που ξεπέρασε είναι αμέτρητα. Πλούτη έχουμε ελάχιστα: τον ήλιο της δικαιοσύνης, τη θάλασσα του πόθου, τη γη της μνήμης. Κανένας δεν μπορεί να μας τα κλέψει. Είναι το μόνο που έχουμε αλλά είναι δικό μας. Ένας μόνο είναι ο εφιάλτης μας: η προδοσία. Η δύναμη του λαού μας είναι επιφανειακά ελάχιστη όμως είναι βαθιά ριζωμένη. Αυτές οι ρίζες είναι οι στύλοι της αντίστασής μας. Όλοι το ξέρουμε. Όλοι το ξέρουν. Γι'αυτό και τώρα πολιορκούν τη μνήμη μας. Αν όμως την υπερασπιστούμε με όλη μας τη δύναμη, θα βοηθήσει το μέλλον μας.

Προσπαθούν να μας πείσουν με τα πολιτικά τους όργανα ότι πρέπει να ξεχάσουμε, για το καλό μας, για να ξεπεράσουμε τις δυστυχίες μας. Ξέρουν ότι η μνήμη μας πονά και θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτό τον πόνο εναντίον μας. Όμως ο ελληνισμός έμαθε να ζει και να δημιουργεί μ' αυτόν τον πόνο. Δεν είναι ο πόνος που φταίει μα αυτός που τον προκάλεσε. Ο πόνος είναι η αντίσταση του κορμιού, η λαβωμένη μας μνήμη που ζει. Αν ζούμε ελεύθεροι είναι γιατί πονάμε και αν πονάμε είναι γιατί δεν ξεχνάμε. Αυτό είναι το δώρο της σκέψης. Όποιος ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Όποιος δεν ξεχνά το λαβωμένο παρελθόν του θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στ'αδέρφια του. Την Κύπρο που θα δουν τα παιδιά μας πρέπει να τη σκεφτούμε πριν κλείσουμε τα μάτια μας.
Διαβάστε περισσότερα...

Αυστραλία: Η ομογένεια βραβεύει τους πολιτικούς που την συνδράμουν

Τα Αριστεία "Νίκη" του Αυστραλιανού Ελληνικού Συμβουλίου (ΑΕΣ) θα απονεμηθούν σε επίσημο δείπνο την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011 στο The Grand Roxy, Brighton-Le-Sands στο Σίδνεϊ. Σε αναγνώριση των προσπαθειών τους υπέρ της αναγνώρισης των Γενοκτονιών των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων, το ΑΕΣ θα παρουσιάσει τα φετινά Αριστεία Νίκη στους πολιτειακούς βουλευτές Τσέρι Μπάρτον και Ντέιβιντ Κλαρκ. Το πρώτο Αριστείο Αλέξανδρος θα απονεμηθεί στον Ομοσπονδιακό Γερουσιαστή Νίκο Ξενοφών.

Τα Αριστεία "Νίκη" εγκαινιάστηκαν το 1996 προς αναγνώριση των επιτευγμάτων κορυφαίων Αυστραλών οι οποίοι έχουν βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό τον ελληνισμό της Αυστραλίας. Μεταξύ των βραβευθέντων στο παρελθόν είναι και τρεις πρώην πρωθυπουργοί της Αυστραλίας: Μάλκομ Φρέιζερ, Γκοφ Γουίτλαμ και Τζον Χόβαρντ.

 

Πηγή: omogeneia.ana-mpa.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι