Menu

Χριστουγεννιάτικο BAZAAR του παραρτήματος Ρουπινά του ΑΚΣ

Το παράρτημα Ρουπινά του Αρμενικού Κυανού Σταυρού διοργανώνει ένα BAZAAR με χριστουγεννιάτικα εδέσματα, γλυκά, δώρα, στολίδια!
Οι επισκέπτες θα βρουν, επίσης, μπουφέ όπου θα μπορούν να πάρουν έναν καφέ και να το συνοδεύσουν με γευστικά εδέσματα.


Համեղ, տնային հայկական եւ արեւելեան ուտեստեղէն, անուշեղէն, նուէրներ եւ զարդեր, տօնական մտնոլորտ, հաճելի ժամանակ հայկական միջավայրի մէջ պատրաստութեամբ եւ հոգատարութեամբ ՀԿԽի «Ռուբինա» մասնաճիւղին կողմէ:

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 17:00 - 19:00  Αρμένικο Σχολείο "ΛΕΒΟΝ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ ΑΓΚΟΠΙΑΝ" - Ֆիքսի ակումբ Σαρκουδίνου 120

Διαβάστε περισσότερα...

Η αλαζονεία της τουρκικής δύναμης και ο τρεμαλέος Ελληνισμός

Η υπεροψία της δύναμης και η αλαζονεία της ατιμωρησίας. Έτσι μπορεί να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, η συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Επικρατείας, αρμόδιου για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-ΕΕ, Εγκεμέν Μπαγίς στην κυριακάτικη «Σ». Οι λόγοι της τουρκικής υπεροψίας μπορεί να αναζητηθούν: Πρώτον, στη σημαντική γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Τουρκίας. Δεύτερον, είναι κέντρο διέλευσης του 70% της ενέργειας από την Ασία προς ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιαπωνία. Τρίτον, είναι χρήσιμη για πολλές δυνάμεις, επειδή η γεωγραφική θέση της την αναδεικνύει ως σημαντικό εταίρο και σύμμαχο, σε μιαν από τις πιο ασταθείς περιοχές του κόσμου. Τέταρτον, η Τουρκία εμφανίζεται ως κοσμική μουσουλμανική χώρα, που, τάχα, ενστερνίζεται ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Πέμπτον, συγκρούστηκε με το Ισραήλ, σε μια καταφανή προσπάθεια να ηγηθεί του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου και να υπερασπίσει, δήθεν, τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού.

Η πληθυσμιακή αναλογία της, η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της, η σταδιακή απεξάρτησή της από τις ΗΠΑ και τη Δύση, και η υιοθέτηση μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, επιτρέπουν στην Τουρκία να παίζει πολιτικά και διπλωματικά παιγνίδια που, σύμφωνα με ξένους αναλυτές, μάλλον δεν μπορεί να υλοποιήσει. Ο ιθύνων νους της νέας εξωτερικής πολιτικής είναι ο νυν υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου, που προβάλλει τη θέση περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες. Αυτή η πολιτική δεν προσπόρισε παρά εντυπωσιοθηρικά κέρδη στην Τουρκία. Η Ρωσία είναι μεγάλος εμπορικός και ενεργειακός εταίρος της, αλλά δεν εμπιστεύεται τα μεγαλοϊδεατικά και νεο-οθωμανικά σχέδιά της. Με το Ισραήλ τα έσπασε, για να κερδίσει τις αραβικές και μουσουλμανικές μάζες. Με την Αρμενία τα πράγματα είναι σε αδιέξοδο. Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας καρκινοβατεί, εξαιτίας της άρνησης ή και της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν είναι στην καλύτερη φάση τους. Και το Κουρδικό είναι το αιχμηρότερο αγκάθι στα πλευρά της.

Γιατί, συνεπώς, ο Μπαγίς εμφανίστηκε τόσο αλαζόνας; Διότι η Τουρκία είναι ξεκάθαρη: Αν έχει να επιλέξει μεταξύ ΕΕ και Κύπρου, θα προτιμήσει την Κύπρο, όχι επειδή θέλει, δήθεν, λύση, αλλά γιατί το νησί είναι στρατηγικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά πολύτιμο για τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Γιατί ο Μπαγίς προκαλεί την ΕΕ; Διότι γνωρίζει ότι η ΕΕ την έχει ανάγκη, ενεργειακά, δημογραφικά και οικονομικά. Και γιατί η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της έναντι της ΕΕ και της Κύπρου; Επειδή κανείς δεν της ζητά λογαριασμό. Ακόμα προχθές, στην «International Herald Tribune», οι υπουργοί Εξωτερικών της Σουηδίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και της Φινλανδίας ζητούσαν περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ, με τάχιστη ένταξη και της Τουρκίας, που θεωρούν πολύτιμη επειδή, τάχα, θα της προσδώσει νέο αναπτυξιακό δυναμισμό.

Πώς αντέδρασαν κυβέρνηση και κόμματα στη συνέντευξη Μπαγίς στη «Σ»; Με ανέξοδες, φλύαρες δηλώσεις. Ο Montaigne είπε: «Τι πιο μεγάλη νίκη περιμένετε, από το να πληροφορήσετε τον εχθρό σας ότι δεν μπορεί να σας νικήσει»; Η Τουρκία θεωρεί ήδη την Ελλάδα ως… φιλικό δορυφόρο. Την Κύπρο δεν την υπολογίζει καν, αφού κατέχει τη μισή και απαιτεί να ελέγξει την υπόλοιπη. Τρεμαλέος και έμφοβος, ο Ελληνισμός δεν μπορεί να διαμηνύσει στον αλαζόνα και υπερόπτη Τούρκο ότι δεν μπορεί να μας νικήσει ούτε και να μας δουλώσει. Απλώς προσπαθεί κωμικά να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο, που οσημέραι αποθρασύνεται και αποθηριώνεται.

Πηγή: sigmalive.com

Διαβάστε περισσότερα...

Το Παλάτι της Πριγκίπου

Η παράδοση του τίτλου ιδιοκτησίας του Ορφανοτροφείου της Πριγκίπου, από τις τουρκικές Αρχές, στο νόμιμο ιδιοκτήτη του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στις 29 Νοεμβρίου 2010, αποτελεί ιστορικό γεγονός ύψιστης σημασίας, για τον πολύπαθο Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και το σύνολο του Ελληνισμού.

Η δικαίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ε.Δ.Α.Δ., έγινε με ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου στις 15 Ιουνίου 2010. Απόφαση, που, ουσιαστικά, ανοίγει μια νέα σελίδα για το ίδιο το Ορφανοτροφείο, αλλά και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το γεγονός της επανεγγραφής του ακινήτου από τη διεύθυνση κτηματολογίου της Πριγκίπου και η έκδοση τίτλου ιδιοκτησίας, αποτελεί έμμεση αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ανεξάρτητα με το αν το επίσημο τουρκικό κράτος, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων και πολιτικών ισορροπιών στο εσωτερικό της χώρας, αρνείται επισήμως να αναγνωρίσει τη νομική αυτή προσωπικότητα.

Συνειρμικά, αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ μάς οδηγεί πίσω στο χρόνο. Στις δύσκολες και καταστροφικές για τον Ελληνισμό περιόδους στην Τουρκία. Στη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού την περίοδο 1914-1923, στη σφαγή του Ελληνισμού της Σμύρνης το 1922, αλλά και σε όλες τις μετέπειτα μεθοδεύσεις, διωγμούς και κακουχίες του Ελληνισμού, που απώτερο στόχο και σκοπό είχαν την εκδίωξή του από την τουρκική επικράτεια.

Ο δεύτερος κύκλος μεθοδεύσεων και διωγμών της Τουρκίας κατά του ελληνικού στοιχείου, που άρχισε στις αρχές του εικοστού αιώνα, ξεκίνησε με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε, η Τουρκία τήρησε έναντι της χιτλερικής Γερμανίας στάση ουδετερότητας. Εκμεταλλεύτηκε, δε, την περίοδο του πολέμου και κάλεσε σε επιστράτευση τον ανδρικό πληθυσμό είκοσι ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που κατείχαν την τουρκική υπηκοότητα με στόχο την εξόντωσή τους. Το 1942 ψηφίζεται νόμος στην Τουρκία για τη φορολόγηση των περιουσιών των μη μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων, μέσα στα πλαίσια μιας βάναυσης προσπάθειας οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού, αρμενικού και εβραϊκού στοιχείου. Τα Σεπτεμβριανά του 1955 και το Πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης θ' αποτελούν μιαν από τις μαύρες σελίδες της τουρκικής, αλλά και ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Το 1964 αποτελεί εκ νέου χρονιά σκληρής δοκιμασίας για τον Ελληνισμό της Πόλης, αφού την ίδια χρονιά απελαύνονται από τη χώρα 12.000 Έλληνες της Πόλης με ελληνική ιθαγένεια. Ξανά, τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, στοχοποιούνται και εξελικτικά τους αφαιρούνται. Την ίδια χρονιά, οι τουρκικές Αρχές κλείνουν και το Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου, του οποίου ο τίτλος ιδιοκτησίας αρχικά αμφισβητείται, ενώ στη συνέχεια αφαιρείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 2005, το πρωτοδικείο της Πριγκίπου αποφάσισε ότι το κτίριο δεν ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η απόφαση αυτή του Πρωτοδικείου, οδηγεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο να καταφύγει στη Διεθνή Δικαιοσύνη. Είναι η πρώτη φορά, που το Οικουμενικό Πατριαρχείο κερδίζει με ομόφωνη απόφαση του ΕΔΑΔ, την καταδίκη της Τουρκίας και την επιστροφή αυτούσιου του επίδικου ακινήτου. Μια απόφαση, η οποία ανοίγει το δρόμο και για άλλες διεκδικήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η εξαγγελθείσα πρόθεση της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τη δημιουργία Διεθνούς Περιβαλλοντικού Ινστιτούτου στους χώρους του ορφανοτροφείου, αλλά και η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για χρηματοδότηση του έργου αυτού, δημιουργούν μια νέα προοπτική για το «Παλάτι της Πριγκίπου», το οποίο θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και παγκόσμιας συνεργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Η πρόθεση αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου φαίνεται ότι βρίσκει σύμφωνη και την τουρκική κυβέρνηση. Ο Τούρκος Υπουργός Άνευ χαρτοφυλακίου, επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας - Ε.Ε. κ. Εγκεμές Μπαγίς, δήλωσε ότι το κτίριο του Ορφανοτροφείου θα στεγάσει το Δ.Π.Ι. Είναι η πρώτη φορά που η τουρκική Κυβέρνηση φαίνεται να συμφωνεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη χρήση του κτιρίου. Το γεγονός αυτό αποτελεί πρόκληση για την τουρκική Κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να αναθεωρήσει την ευρύτερη στάση της για τα θέματα που αφορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η λειτουργία του «Παλατιού της Πριγκίπου» όπως ονομάστηκε το 1897, το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο της Ευρώπης, ως Διεθνές Περιβαλλοντικό Ινστιτούτο εντός της τουρκικής επικράτειας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις των τριών αυτών μερών. Αν αυτό δε, συνδυαστεί και με την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, σίγουρα θα μιλάμε για μια νέα εποχή στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου-Τουρκίας.

Πηγή: sigmalive.com

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι