Νικίτα Σιμονιάν, ο Αρμένιος σέντερ φορ που δόξασε την ΕΣΣΔ και ως προπονητής την Αραράτ Ερεβάν!
- Κατηγορία ΑΡΘΡΑ
Στη πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ ήταν εξαιρετικά δύσκολο για ένα ποδοσφαιριστή να ξεχωρίσει και σχεδόν ακατόρθωτο για μια ομάδα από την μακρινή περιφέρεια να πάρει πρωτάθλημα. Πολύ περισσότερο νταμπλ. Κι όμως το 1973 η διάσημη Αραράτ του Ερεβάν από την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αρμενίας έκανε πραγματικότητα το μέχρι τότε… ακατόρθωτο. Στον πάγκο της είχε το Νικίτα Σιμονιάν που μετά από μια μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα έδινε το στίγμα του και ως προπονητής.
Ο Σιμονιάν ήταν το μεγάλο όνομα στην ομάδα, η βεντέτα. Θα μπορούσε να συμπεριφέρεται όπως ο Μουρίνιο ή οι άλλοι μεγάλοι των πάγκων. Αυτός έκανε το ακριβώς αντίθετο. Ξέροντας την αρμενική νοοτροπία και προσαρμοζόμενος στις τότε πολιτικές συνθήκες αποφάσισε να καινοτομήσει!
«Η ενδεκάδα θα βγαίνει μέσα από ψηφοφορία» είπε στους έκπληκτους ποδοσφαιριστές. Ήταν ένα τρικ. Όλοι ήξεραν ποιοι είναι οι καλύτεροι. Και ψήφιζαν σε κάθε αγώνα τους πιο φορμαρισμένους. Αυτοί που έπαιζαν τάδιναν όλα. Αυτοί που έμεναν στον πάγκο τους στήριζαν με όλη τους τη δύναμη επειδή τους είχαν ψηφίσει! Έτσι απλά. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η Αραράτ από το Ερεβάν που πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχε στον ποδοσφαιρικό χάρτη κέρδισε το νταμπλ σε ένα πρωτάθλημα εξόχως ανταγωνιστικό και όχι πάντα καθαρό. Οι μεγάλες ομάδες της Μόσχας φρόντιζαν να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις.
Για τον Αρμενικό λαό αυτή η ποδοσφαιρική επιτυχία ήταν μοναδική. Οι Αρμένιοι ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά με την κεντρική εξουσία στη Μόσχα και τους ανθρώπους του κόμματος. Κι όταν ήθελαν να διαμαρτυρηθούν έκαναν διαδηλώσεις για τη Γενοκτονία που έφερναν στην επιφάνεια και τα δικά τους καθημερινά προβλήματα επιβίωσης.
Όμως αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Σιμονιάν αψηφούσε νόμους και απειλές. Στα 16 του χρόνια άφησε τη Σουχούμι στην Αμπχαζία για την Μοσχοβίτικη Κρίλια Σοβιέτοφ (Φτερά των Σοβιέτ). Όταν έπαιξε το πρώτο του ματς με τη νέα του ομάδα στο Μινσκ οι αρχές που δεν μπορούσαν να τον πείσουν να μείνει να παίξει μπάλα στην ομάδα της περιοχής όπου είχε μεγαλώσει συνέλαβαν τον πατέρα του κι έκαναν έρευνα στο σπίτι τους. Τον απειλούσαν ότι θα έστελναν την οικογένειά του εξορία με την κατηγορία της αντικαθεστωτικής δράσης. Το 1946 με την Γεωργιανό Στάλιν στην εξουσία κάτι τέτοιο μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφικό. Ο Σιμονιάν όμως δεν… μάσησε από απειλές και συνέχισε να παίζει μπάλα στη Κρίλια μέχρι να πάρει μεταγραφή για τη Σπαρτάκ όπου ξεδίπλωσε όλο το ποδοσφαιρικό του ταλέντο.
Ως προπονητής εργάστηκε κατ’ επανάληψη στην εθνική ΕΣΣΔ και συνέδεσε το όνομά του με μια μεγάλη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου που ήταν αποτυχία για τον ίδιο. Τη νίκη το 1979 της εθνικής Ελλάδος του Αλκέτα Παναγούλια με 1-0 στη Λεωφόρο που οδήγησε την Ελλάδα για πρώτη φορά στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980 και την ΕΣΣΔ στο… σπίτι της.
Info