Menu

Χάϊκ Γιαζιτζιάν: Έμαθε τους Έλληνες να ακούνε αρμενική μουσική

Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων κι όμως υπάρχουν και σήμερα Αρμένιοι οι οποίοι ζουν ακόμη μια γενοκτονία, ακόμη ένα ξεριζωμό. Είναι αυτοί που βρίσκονται στις ταραγμένες περιοχές της Μέσης Ανατολής και κυρίως της Συρίας. 
Από τους καλύτερους πρεσβευτές της Αρμενικής μουσικής παράδοσης στην Ελλάδα, είναι ο Χάϊκ Γιαζιτζιάν. Πόσες φορές δεν μας συγκίνησε με τα Αρμένικα τραγούδια του, που τα συνόδευαν οι μελωδίες από το γεμάτο καημό ούτι του; Είναι ένας Αρμένης της διασποράς που επέλεξε να ρίξει άγκυρα στην Ελλάδα και να πολιτογραφηθεί Έλληνας. Παντρεύτηκε Ελληνίδα, Αρμενικής καταγωγής κι αγάπησε αυτό τον τόπο, όσο δεν τον αγάπησαν πολλοί γηγενείς. Δεν έβγαλε ποτέ από το νου του τα βάσανα και τις τραγωδίες που έζησε ο ίδιος αλλά και οι συμπατριώτες του στο πέρασμα του χρόνου και που βιώνουν ακόμη και σήμερα οι δικοί του άνθρωποι, που δοκιμάζονται ακόμη και τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, στο πολύπαθο Χαλέπι της Συρίας όπου είναι το σπίτι τους, οι ρίζες τους, η ιστορία τους. 
Τον συνάντησα σε ένα εκδοτικό οίκο του κ. Γαβριηλίδη,  Εβραίος στην καταγωγή, το «poems and crimes» στην οδό Αγίας Ειρήνης, στο οποίο παίζει μουσική κάθε Κυριακή βράδυ από τις 9.00 και μετά. Καταλαβαίνετε ότι δύο Αρμένιοι είχαν πολλά να πουν. Είπα να ξεκινήσω με τις συστάσεις, να μας πει από πού έρχεται και τι φέρνει μαζί του από την ξενιτιά. 


Χάϊκ, πάντα με μάγευε η μουσική σου. Όμως θα ήθελα να ξεκινήσουμε πρώτα  από το βιογραφικό σου, να δούμε πόσο βαρύ είναι. Από πού έρχεσαι;

Γεννήθηκα στη Συρία, από γονείς Αρμένιους, συγκεκριμένα στο Χαλέπι. Ο παππούς μου ήταν από την Καππαδοκία. Από την Καισάρεια. Ο παππούς ήταν μηχανοδηγός στα τραίνα. Χάϊκ κι αυτός. Πήγαινε αρκετές φορές βοήθεια από τη Συρία στους αντάρτες Αρμένιους στην Τουρκία. Όταν τον κατάλαβαν οι Τούρκοι, τον πυροβόλησαν και στη συνέχεια τον συνέλαβαν και ξεκίνησε το μαρτυρικό ταξίδι του θανάτου. Τους περιφέρανε τότε πεζούς από την  Τουρκία στη Συρία και ξανά πίσω υπό άθλιες συνθήκες μέχρι να πεθάνουν από τις κακουχίες. Ο παππούς ήταν από τους τυχερούς, που κατάφερε να επιζήσει και να εγκατασταθεί στο Χαλέπι. Η γιαγιά ήταν από το Αφιόν Καραχισάρ. Το 1922 με τους διωγμούς βρέθηκε στη Χίο με δύο παιδιά στην αγκαλιά. Τα παιδιά πέθαναν από τις κακουχίες. Οι Τούρκοι είχαν ξεχωρίσει τους άντρες από τις γυναίκες και τους έστελναν σε διαφορετικές περιοχές. Η γιαγιά έμαθε κάποια στιγμή ότι ο άντρας της ήταν στη Συρία. Πήγε να τον συναντήσει αλλά ο άνθρωπος είχε καρκίνο και σε τρεις μήνες πέθανε. Εκεί γνώρισε τον παππού μου που κι εκείνου είχε πεθάνει η γυναίκα του και του είχε αφήσει τρία παιδιά. Παντρεύτηκαν κι έκαναν άλλα οκτώ παιδιά. Σύνολο έντεκα. Η γιαγιά πάντρεψε και τα έντεκα αλλά δεν πήγε στην εκκλησία που παντρευόντουσαν σε κανένα παιδί. Έπαψε να πιστεύει στο Θεό και έλεγε « που ήταν ο Θεός όταν γινόταν όλη αυτή η σφαγή;» Σκληρά λόγια αλλά την είχαν κάνει οι καταστάσεις έτσι. Η γυναίκα είχε ζήσει πολύ δύσκολα πράγματα. Κάποια στιγμή, το 1972 μετακομίσαμε στο Λίβανο για να γλιτώσουμε από ταραχές που είχαν ξεσπάσει στη Συρία. Όμως το 1975 ξέσπασε ο πόλεμος στο Λίβανο και ξαναφύγαμε και γυρίσαμε στη Συρία.

 

Χάϊκ όπως βλέπω ζούσες μονίμως σε μια εμπόλεμη ζώνη και σε μόνιμη κατάσταση ξεριζωμού. 

Ακριβώς. Ξαναγυρίσαμε λοιπόν στη Συρία αλλά το 1979-1980 ξεκίνησε πάλι η ίδια ιστορία όπως συμβαίνει σήμερα στη Συρία αλλά με πρωταγωνιστή τον πατέρα Άσαντ που έκανε εκκαθαρίσεις στην περιοχή. Τότε ήμουν στην ηλικία για να πάω στρατιώτης. Ο στρατός στη Συρία εκείνη την περίοδο ήταν μια δύσκολη υπόθεση. Έμπαινες και δεν ήξερες πότε έβγαινες. Τα λιγότερο που θα καθόσουν ήταν τέσσερα χρόνια. Προσωπικά δεν το άντεχα κι έτσι έφυγα κρυφά από τη χώρα, με περίεργα χαρτιά και βρέθηκα το 1980 στην Ελλάδα. Είχα τα πρώτα ξαδέλφια του πατέρα μου που ζούσαν στην Ελλάδα και με φιλοξένησαν για ένα μεγάλο διάστημα. Βρήκα μια δουλειά σε μια βιοτεχνία που έφτιαχνε δερμάτινες τσάντες. Με τη μουσική είχα μια σχέση ερασιτεχνική. Οι γονείς μετανάστες, δεν με άφηναν να ασχοληθώ επαγγελματικά. Ήταν ντροπή για εκείνους, το παιδί τους να γίνει μουσικός. 
Μουσική έπαιζα ερασιτεχνικά στο Χαλέπι, στους Αρμενικούς συλλόγους. Η δουλειά μου εκεί ήταν τορναδόρος. 

Έχεις σπουδάσει μουσική;

΄Όχι, καθόλου. Είμαι αυτοδίδακτος και ότι έμαθα το έμαθα στα κρυφά. Δεν ήξεραν οι γοννείς μου ότι ασχολούμαι με αυτό το πράγμα.

Εδώ στην Ελλάδα θεωρείσαι από τους καλύτερους  στην ethnic music και από τους καλύτερους στο Ούτι.

Το περίεργο είναι ότι με αυτό το όργανο δεν είχα ποτέ σχέση. Μάλιστα σνόμπαρα κι όλας αυτού του είδους τη μουσική. Ήμουν της ροκ μουσικής. 
Παραμονή πρωτοχρονιάς του 1984, ένας φίλος μου Αιγύπτιος μου πρότεινε να παίξουμε μουσική σε ένα Λιβανέζικο μαγαζί που υπήρχε πίσω από το Χίλτον. Φτιάξαμε μια τριμελή ορχήστρα και πήγαμε. Από τις τσάντες που δούλευα έπαιρνα 500 δρχ. την ημέρα κι εκείνη τη βραδιά πήρα για τη μουσική που έπαιξα, 3.000 δρχ. Καταλαβαίνεις πως ένιωσα. Του ιδιοκτήτη του αρέσαμε. Μας ζήτησε να συνεχίσουμε. Έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι μου με τη μουσική. Εγώ έπαιζα κιθάρα και από Αραβική μουσική δεν είχα ιδέα. Τα ακούσματά μου ήταν  όπως σου είπα μόνο από τη  ροκ μουσική. Σε αυτή τη μουσική που μου ζητούσαν να παίξω υπάρχουν κάποιοι μουσικοί δρόμοι. Εγώ δεν είχα ιδέα. Τηλεφώνησα στον πατέρα μου στο Χαλέπι να μου βρει βιβλία και κασέτες και να μου τα στείλει. Μελέτησα κι άρχισα να παίζω κάπως. Ο τραγουδιστής της κομπανίας μου λέει δεν παίζεις καλύτερα ούτι αντί για κιθάρα; Που να έβρισκα ούτι; Ήταν ένας πελάτης του μαγαζιού Παλαιστίνιος, είχα πάει κάποιες φορές σπίτι του. Αυτός είχε καμιά δεκαριά Ούτια. Μου είπε πάρε ένα και κάνε τη δουλειά σου. Τον ρώτησα πως το κουρντίζουν αλλά ούτε εκείνος ήξερε. Τα είχε για το κέφι του, όπως μου απάντησε. Τι να έκανα; Ξανά τηλέφωνο στον πατέρα μου να μου στείλει βοήθεια για να μάθω πως χρησιμοποιούν το ούτι. Έτσι λοιπόν έμαθα μόνος μου και το ούτι. 

Χάϊκ οι μουσικές που παίζεις είναι μουσικές που βγαίνουν από πονεμένες ψυχές. Δεν γράφτηκαν από χαρούμενους ανθρώπους. Ακόμη και στη χαρά τους βγάζουν μια λύπη.

Ακριβώς, μοιάζει με το όργανο που χρησιμοποιούμε στην Αρμενία, το ντουντούκ. Είναι μια ανθρώπινη, πονεμένη ψυχή. Ναι μεν υπάρχει καημός, πόνος αλλά μέσα από αυτό τον πόνο βγαίνει μια δύναμη. Ένας ανδρισμός.  

Σε μάγεψε αυτή η μουσική μόλις καταπιάστηκες μαζί της;

Πάρα πολύ. Λέω καμιά φορά, κοίτα πως θέλουν αυτό το λαό αμόρφωτο, γιατί έτσι τους εξυπηρετεί. Αν ήταν μορφωμένοι θα είχαν κατακτήσει όλο τον κόσμο. Έχουν φανταστική μουσική.

 

Η μουσική σου δεν έχει σύνορα. Όπως κι εσύ έτσι κι η μουσική σου δεν έχετε πατρίδα. 

Πατρίδα έχω τη Συρία, το Χαλέπι.

Θεωρώ ότι πατρίδα σου είναι όλος ο κόσμος, όπου φτάνει ταξιδεύει η μουσική σου. Μέσα από αυτή τη μουσική, επικοινωνείς έναν ολόκληρο πολιτισμό. 

Έτσι που το βάζεις, έτσι είναι. Δεν είναι φοβερό αυτό; Κάνω αυτή τη δουλειά 20 χρόνια και μόλις τώρα τελευταία τολμώ και λέω 3-4 Ελληνικά τραγούδια. Τόσα χρόνια Αρμένικα τραγουδάω και ο κόσμος συγκινείται, χαίρεται, έρχεται και μου λέει ότι φεύγει γεμάτος. 

Θυμάμαι εκείνη την καταπληκτική παράσταση στην οποία έπαιζες μουσική « Το φεγγάρι και το κτήνος». Μίλησέ μου λίγο γι’ αυτή τη δουλειά. 

Αυτή έγινε το 1999. Έλειπα από το σπίτι και είχα τηλεφωνητή. Όταν γύρισα βρήκα δέκα μηνύματα. Ήταν ο Δημήτρης Τάρλοου. Ήθελε να του γράψω μουσική . Δεν είχα ξανακάνει ποτέ στη ζωή μου μουσική για θέατρο. Τον συνάντησα, δέχτηκα κι άρχισα να πηγαίνω στις πρόβες και να κρατώ σημειώσεις. Στην παράσταση αυτή συνέβαινε κάτι περίεργο. Υπήρχε ένα μωσαϊκό ανθρώπων από διάφορες χώρες. Έπαιζε η Ταμίλα Κουλίεβα. Τη ρώτησα, «εσύ μια Αζέρα , γεννημένη στο Αζερμπαϊτζάν αλλά μεγαλωμένη στη Ρωσία, πως παίζεις αυτό το ρόλο, να γίνεις μια Αρμένισσα;» και μου απάντησε: « Χάϊκ, είμαι επαγγελματίας κι όταν μπαίνω στο θέατρο γίνομαι η Σέτα», ήταν η ηρωίδα Αρμένισσα του έργου. Δεν υπήρξε φορά που να είδα το έργο ( το είδα πάνω από 100 φορές) και να μη συγκινήθηκα. 
Ο Τάρλοου είναι από πατέρα Εβραίο, η Ταμίλα Αζέρα, εγώ Αρμένης, ο σκηνοθέτης, ο Λιβαθηνός  έχει γυναίκα Αρμένισσα και είχαμε κι έναν Έλληνα. Μια εβδομάδα πριν γίνει η πρεμιέρα εγώ δεν είχα πάει τη μουσική και όλοι ανησυχούσαν. Τελικά μια μέρα την πήγα αλλά ντρεπόμουν και δεν ήθελα να είμαι μπροστά όταν θα την άκουγαν. Την παρέδωσα και βγήκα έξω από την αίθουσα που θα την άκουγαν. Περίμενα να τελειώσουν για να δω τις αντιδράσεις τους. Όταν βγήκαν έξω κλαίγανε όλοι ακόμη και η Ταμίλα. Κόλλησε καταπληκτικά η μουσική με το έργο. Έκανε μεγάλη επιτυχία η παράσταση γι’ αυτό παίχτηκε αρχικά τρία χρόνια και το 2010 και 2011 ξαναπαίχτηκε, πάλι με επιτυχία. Η ιστορία του έργου ήταν η ζωή ενός Αρμένη που έφτασε στην Αμερική με τη γενοκτονία και βρήκε μια γυναίκα από ορφανοτροφείο. Εκείνη την εποχή παντρευόντουσαν με φωτογραφίες. Αλλά εκείνου άλλη του έδειξαν και άλλη κοπέλα πήγε. Αυτός ήταν ένας φωτογράφος και στο σπίτι του στον τοίχο είχε κρεμασμένη μια φωτογραφία που απεικόνιζε κάποια κορμιά χωρίς κεφάλι. Στο τέλος του έργου εξηγεί ότι τα ακέφαλα αυτά κορμιά ήταν των συγγενών του που αποκεφαλίστηκαν από τους Τούρκους. Είχε βάλει σκοπό της ζωής του να διαιωνίσει τη φυλή και πάση θυσία να κάνει τόσα παιδιά όσα και τα ακέφαλα κορμιά. Όμως η τύχη του έπαιξε περίεργο παιχνίδι και η γυναίκα που παντρεύτηκε, από τις κακουχίες έμεινε στείρα και  δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Εκείνος λοιπόν έδειχνε ένα σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο απέναντί της γιατί δεν μπορούσε να εκπληρώσει τον ιερό όρκο που είχε κάνει. Αυτό βέβαια το εξηγεί στο τέλος και καταλαβαίνει ο θεατής ότι δεν ήταν σκληρός αλλά πονεμένος. Ήθελε να δείξει το έργο τι έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι, όπου και σήμερα ζούμε αυτή τη γενοκτονία στη Συρία.

Οι γονείς σου τι περνάνε σήμερα στο Χαλέπι όπου ζουν;

Τη μητέρα μου την έχω χάσει. Ο μεσαίος μου αδελφός ζει στην Αρμενία. Πήγε τελευταία εκεί. Είχε σπουδάσει στο Γιερεβάν και πήρε τη γυναίκα του και τα παιδιά του και πήγε για να σωθούν. Τους φιλοξένησε η κουνιάδα του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ζούσαν σε τριάντα τετραγωνικά έξι άτομα. Δουλειές δεν υπάρχουν, οπότε καταλαβαίνεις. Κι εκεί πέντε οικογένειες κάνουν κουμάντο και όλοι οι άλλοι λιμοκτονούν. Επικρατεί η Μαφία. Στη Συρία βρίσκονται ο πατέρας μου και ο μικρότερος αδελφός μου. Τα δύο τελευταία χρόνια δεν έχουν ρεύμα στο Χαλέπι. Το ρεύμα έρχεται μόνο δύο ώρες την ημέρα. Εδώ και ένα μήνα δεν έχουν κάνει μπάνιο γιατί δεν υπάρχει νερό. Ο χειμώνας φέτος ήταν βαρύς και δεν υπήρχε πετρέλαιο για να ζεσταθούν. Δουλειές δεν υπάρχουν. Υπάρχει ακόμη φαγητό και ψωμί. Όλα είναι πανάκριβα. Τους είπα να φύγουν αλλά δεν θέλουν για να μη χάσουν την περιουσία μας. Όποιος φύγει δεν θα ξαναβρεί το σπίτι του. Μίλαγα προχθές με ένα φίλο μου που έφυγε και πήγε στη Βενεζουέλα και στο σπίτι του στο Χαλέπι έβαλε να μείνει η ξαδέλφη του με το μωρό της. Μια βόμβα έπεσε δίπλα από το σπίτι του και το μωρό τρόμαξε πολύ. Έτσι η ξαδέλφη αναγκάστηκε να φύγει από εκεί. Την ίδια στιγμή ένας στρατιωτικός μπήκε σπίτι και το κατάσχεσε. Ο φίλος μου δεν θα το ξαναπάρει πίσω. Ισχύει ο νόμος της ζούγκλας. Επιβιώνει ο πιο ισχυρός. 

Τι ονειρεύεσαι;

Δεν ξέρω αν έχω να κάνω όνειρα τώρα πιά. 

Δεν έχεις όνειρα;

Όχι.

Θεωρώ ότι  δεν υπάρχουν άνθρωποι που να μην ονειρεύονται. Πιστεύω πως μόνο οι νεκροί δεν ονειρεύονται, γι' αυτό  του το έβαλα λίγο διαφορετικά το θέμα.
Σου έχει έρθει στο μυαλό να μπορούσε να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στη Συρία και να πας να δώσεις μια συναυλία; 


Αυτό ναι, είναι ένα όνειρό μου κι ένα άλλο είναι να πάω να παίξω στην Αρμενία. 

Έχεις πάει ποτέ στην Αρμενία;

Όχι, αυτό το καλοκαίρι σχεδιάζω να πάω με τα παιδιά μου. Στο παρελθόν έκανα αρκετές προσπάθειες να πάω να παίξω αλλά ήταν πάρα πολύ δύσκολα.

 

Το μεγάλο παράπονό του είναι ότι η Αρμενική κοινότητα κατά την προσφιλή της τακτική δεν του έχει συμπαρασταθεί ποτέ. Ούτε καν πάνε αν τον ακούσουν οι Αρμένιοι. Προτιμούν όπως λέει, να πηγαίνουν στα μπουζούκια από το να ακούσουν την παραδοσιακή τους μουσική. Έχουν μια συμπεριφορά επαρχιώτικου νεοπλουτισμού. Αυτό μπορώ να το βεβαιώσω και ο ίδιος, δεν είναι μια υπερβολή του Χάικ. Χαρακτηριστικά ο ίδιος μου ανέφερε ότι;

Τόσα χρόνια είμαι σε αυτή τη δουλειά, αν για παράδειγμα με έχουν ακούσει χίλιοι άνθρωποι, οι 999 είναι Έλληνες και ένας Αρμένιος φίλος μου από το Λίβανο. Από την κοινότητα όποτε με θέλανε για κάποια δουλειά τους με καλούσαν και πήγαινα. Μετά ούτε γειά δεν μου έλεγαν. Πριν δύο μήνες εμφανίστηκα στην εκπομπή « το αλάτι της γης». Έπαιξα για δύο ώρες Αρμένικη μουσική. Μιλήσαμε για την Αρμενία και τα γεγονότα της γενοκτονίας. Με πήραν άσχετοι άνθρωποι να με συγχαρούν. Από την ηγεσία της κοινότητας δεν βρέθηκε ένας να με πάρει να μου πει ένα μπράβο. Να μου πει αν τους έκανα να νιώσουν έστω για λίγο περήφανοι. Τίποτα, σαν να μην υπήρχα. Ενώ οι άνθρωποι της Αρμενικής κοινότητας στην Ξάνθη, είναι άλλοι άνθρωποι. Από την άλλη λέω πάλι, δικοί μου είναι αυτοί, τι να κάνω;

 

Με αυτό το παράπονο έκλεισε η συνέντευξη με αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο και καταπληκτικό καλλιτέχνη, ο οποίος στην τελική δεν χρειάζεται κανενός μικρόψυχου τη συμπαράσταση. Έχει το θαυμασμό, την εκτίμηση και την αγάπη όλου του κόσμου, απ’ όλες τις γωνιές της οικουμένης. Έχει να περηφανεύεται ότι έκανε τους Έλληνες να ακούσουν, να θαυμάσουν και να βάλουν στην ψυχή τους την Αρμένικη μουσική και τον ίδιο. Να είσαι καλά Χάϊκ, να μας ταξιδεύεις στους μαγευτικούς δρόμους της μουσικής σου. Θα ήθελα να κλείω με ένα τραγούδι γι' αυτό σας χαρίζω ένα βίντεο από τη εκπομπή "στην υγειά μας" του Σπύρου Παπαδόπουλου. Το τραγούδι είναι παραδοσιακό Αρμένικο και μιλάει για την ξενιτιά. 

 

Συνέντευξη: Κρικόρ Τσακιτζιάν

 

 

 

Πηγή: prettylife.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Ράσελ Κρόου αποσιωπά την γενοκτονία των Αρμενίων

Ο Ράσελ Κρόου στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο «The Water Diviner»- όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος με την Όλγα Κιριλένκο-διηγείται την ιστορία ενός Αυστραλού αγρότη, ο οποίος φτάνει στην Κωνσταντινούπολη για να αναζητήσει τους τρεις αγνοούμενους γιους του και προσπαθεί να κατευθυνθεί στην Καλλίπολη.  Αναφέρεται στην εκστρατεία των ΑΝΖΑΚ (ακρωνύμιο του στρατιωτικού εκστρατευτικού σώματος Αυστραλών και Νεοζηλανδών) στην Καλλίπολη.

Σύμφωνα με τον Δρ. Παναγιώτη Διαμαντή, καθηγητή Ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και ειδικευόμενο στις γενοκτονίες, ο Κρόου και ο σεναριογράφος Άντριου Αναστάσιος στο βιβλίο του οποίου στηρίζεται η ταινία, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα αντιπολεμικό μήνυμα «κατέληξαν να εμφανίζουν τα θύματα ως θύτες και τους σφαγιαζόμενους ως βαρβάρους». Τόσο οι Αρμένιοι της περιοχής, όσο και οι ντόπιοι Έλληνες απεικονίζονται ως βάρβαροι κι αιμοβόροι κατακτητές, κι όχι ως ιθαγενείς που αμύνθηκαν στην εκστρατεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1914.

Οι Έλληνες στην ταινία χαρακτηρίζονται ως "Ο Στρατός του Σατανά".  Αναφέρει π Δρ. Διαμαντής χαρακτηριστικά: «Πρώτα από όλα κανένας Αυστραλός δε θα μπορούσε να περιηγηθεί στην Ανατολία το 1921, όταν η Τουρκία ήταν ένας εξαιρετικά εχθρικός κι επικίνδυνος τόπος για τους ξένους. Δεύτερον, ποιος είπε ότι οι Έλληνες των περιοχών αυτών δεν ήταν ιθαγενείς; Ο κύριος Κρόου θα πρέπει να ξεκινά την ταινία ζητώντας συγγνώμη από τους Αρμένιους, τους Ασσύριους και τους Έλληνες καθώς ξεκάθαρα δεν γνωρίζει ότι κατοικούσαν εκεί επί χρόνια. Τρίτον, οι Έλληνες ήταν σύμμαχοι των αυστραλιανών και νεοζηλανδικών δυνάμεων. Πάρα πολλοί επιζώντες έχουν ομολογήσει ότι κρύφτηκαν σε σπίτια Ελλήνων, φυγαδεύτηκαν από Έλληνες...».

Ο σημαντικός Αυστραλός ιστορικός, Δρ. Πίτερ Στάνλεϊ, έγραψε «Σχεδόν τα πάντα είναι επινοημένα και μάλιστα όχι πολύ πειστικά. Πρόκειται βασικά για μια εντελώς ηλίθια ταινία, γεμάτη απίθανες καταστάσεις και δεν αξίζει την προσοχή που της έχει δοθεί. Δεν υπάρχει καν αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων που είναι τόσο σημαντικό κομμάτι των τελευταίων ετών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μάλλον το μαρτύριο του αρμένικου λαού δεν έχει σχέση με την πλοκή της ταινίας, αυτής της γελοίας ιστορίας τέλος πάντων».
Στην Τουρκία η προβολή της ταινίας αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη. 

 

 

Πηγή: topontiki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκία: Κοσμοσυρροή στην διαδήλωση στην μνήμη του Χράντ Ντίνκ

Πολλές χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης για να αποτίσουν φόρο τιμής στη μνήμη του Τούρκου δημοσιογράφου αρμενικής καταγωγής Χραντ Ντινκ, στην όγδοη επέτειο από τη δολοφονία του, μια υπόθεση πολλές διαστάσεις της οποίας παραμένουν στο σκοτάδι μέχρι και σήμερα.

Οι διαδηλωτές έκαναν πορεία ως την πλατεία Ταξίμ, όπου εδρεύει η δίγλωσση επιθεώρηση Agos, την οποία διηύθυνε, πίσω από ένα μαύρο πανό στο οποίο αναγραφόταν το σύνθημα «μάθαμε για τη γενοκτονία από τον Χραντ Ντινκ» και κρατώντας πλακάτ με συνθήματα όπως «είμαστε όλοι Χραντ Ντινκ, είμαστε όλοι Αρμένιοι».

Η αστυνομία επενέβη απόψε στην πρωτεύουσα Άγκυρα χρησιμοποιώντας εκτοξευτήρες νερού υπό πίεση και δακρυγόνα για να διαλύσει μια πορεία διαδηλωτών που ήθελαν να φθάσουν ως το υπουργείο Δικαιοσύνης για να απαιτήσουν να χυθεί φως στις συνθήκες του θανάτου του δημοσιογράφου. Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN-Turk, 20 διαδηλωτές συνελήφθησαν στην επιχείρηση αυτή της αστυνομίας.



Την 19η Ιανουαρίου 2007 ο Χραντ Ντινκ, 52 ετών, μια πασίγνωστη μορφή της μικρής κοινότητας των Αρμένιων μειονοτικών στην Τουρκία, δολοφονήθηκε με δυο σφαίρες στο κεφάλι μπροστά στην έδρα της Agos. Ο δημοσιογράφος εργαζόταν για τη συμφιλίωση των Τούρκων με τους Αρμένιους, αλλά οι Τούρκοι εθνικιστές τον μισούσαν διότι χαρακτήριζε γενοκτονία τη σφαγή των Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Τουρκία αρνείται κατηγορηματικά να αναγνωρίσει ότι η εξόντωση των Αρμενίων ήταν συστηματική και σχεδιασμένη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

«Ελπίζω ειλικρινά ότι οι αλήθειες για τις οποίες ο Χραντ Ντινκ και άλλοι όπως αυτός έδωσαν τη ζωή τους να γίνουν πραγματικότητες σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον και σε μια διαφανή δημοκρατία», δήλωσε ο συγγραφέας Μουραθάν Μουνγκάν μιλώντας στους συγκεντρωμένους.  «Ελπίζω ότι η δικαιοσύνη επιτέλους θα αποδοθεί», πρόσθεσε ο ίδιος.

Ο Ογκίν Σαμάστ, ανήλικος την εποχή εκείνη, ομολόγησε τη δολοφονία του μειονοτικού δημοσιογράφου και καταδικάστηκε τον Ιούλιο του 2011 σε κάθειρξη 23 ετών. Όμως το ερώτημα ποιοι ήταν οι εντολείς του δράστη του φόνου συνεχίζει μέχρι και σήμερα να αποτελεί αντικείμενο μιας σφοδρής πολεμικής.

Ο ένας από τους φερόμενους ως υποκινητές της δολοφονίας, ο Ερχάν Τουντζέλ, κατέθεσε κατά τη διάρκεια της δίκης του ότι είχε ενημερώσει την αστυνομία περί μιας συνωμοσίας που εξυφαινόταν σε βάρος του Χραντ Ντινκ και υποστήριξε ότι οι προειδοποιήσεις του δεν εισακούστηκαν.

Η τουρκική δικαιοσύνη επί μεγάλο διάστημα απέκλειε τη θεωρία ότι η δολοφονία του Ντινκ να οφειλόταν σε συνωμοσία, μέχρις ότου το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο δώσει εντολή το 2013 να ξανανοίξει ο φάκελος της υπόθεσης.

Πολλοί Τούρκοι αξιωματούχοι, ανάμεσά τους πολλοί αστυνομικοί, διώκονται για παράλειψη καθήκοντος διότι αψήφησαν τις απειλές σε βάρος του δημοσιογράφου. Η έρευνα συνεχίζεται και σήμερα συνελήφθη ένας πρώην ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας στην επαρχία της Τραπεζούντας, από όπου καταγόταν ο εκτελεστής.

 

 

Πηγή: antenna.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκία: Πορεία στη μνήμη του εκδότη της εφημερίδας Agos Χράντ Ντίνκ

Εκατοντάδες πολίτες έκαναν πορεία, με τελικό προορισμό τα γραφεία της δίγλωσσης εφημερίδας Agos στην Κωνσταντινούπολη.

Φωνάζοντας το σύνθημα: «είμαστε όλοι Χράντ, είμαστε όλοι Αρμένιοι», διαδήλωσαν με αφορμή την συμπλήρωση οκτώ ετών από τη δολοφονία του Τούρκου αρμενικής καταγωγής δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ και εκδότη της συγκεκριμένης εφημερίδας.

Ζήτησαν την απονομή δικαιοσύνης.

Την Δευτέρα ανώτερος αξιωματικός της τουρκικής αστυνομίας παραδόθηκε στις αρχές καθώς θεωρείται ύποπτος για τη δολοφονία του γνωστού δημοσιογράφου.

Είναι ο τρίτος αστυνομικός που τίθεται υπό κράτηση το τελευταίο διάστημα για την υπόθεση.

Ο ανταποκριτής του euronews στην Κωνσταντινούπολη μεταδίδει:
«Η μνήμη του δημοσιογράφου Χράντ Ντίνκ τιμάται από χιλιάδες πολίτες κατά την όγδοη επέτειο της δολοφονίας του. Οι φίλοι του ελπίζουν περισσότερο φέτος για την απονομή δικαιοσύνης, αφού οι αστυνομικοί που θεωρούνται υπεύθυνοι για το θάνατό του συνελήφθησαν την περασμένη εβδομάδα».

 

 

Πηγή: euronews.com

Διαβάστε περισσότερα...

Συνελήφθη αστυνομικός διοικητής για την υπόθεση της δολοφονίας του Χράντ Ντίνκ

Άγκυρα, Τουρκία

Ένας ανώτερος αξιωματικός της τουρκικής αστυνομίας, ο οποίος είχε διοριστεί τον περασμένο μήνα επικεφαλής της αστυνομικής διεύθυνσης της κουρδικής πόλης Τσιζρέ, παραδόθηκε σήμερα, Δευτέρα, στις αρχές, για την υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ, ο οποίος έπεσε νεκρός από τις σφαίρες ενός τούρκου υπερεθνικιστή πριν από ακριβώς οκτώ χρόνια έξω από τα γραφεία της εφημερίδας του, Agos, στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ερτζάν Ντεμίρ, στον οποίο μόλις τον περασμένο μήνα είχαν ανατεθεί τα καθήκοντα του επικεφαλής της αστυνομίας στην παραμεθόρια κουρδική πόλη, παραδόθηκε στην πρωτεύουσα Άγκυρα μετά το ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε σε βάρος του στο πλαίσιο της δίκης για τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, του εκδότη της δίγλωσσης εφημερίδας Agos, δήλωσαν κυβερνητικές πηγές.

Ο Ντεμίρ είναι ο τρίτος αστυνομικός ο οποίος τίθεται υπό κράτηση για την υπόθεση αυτόν τον μήνα, γεγονός το οποίο σηματοδοτεί την πιθανή επανέναρξη των προσπαθειών να χυθεί φως στον φόνο του Ντινκ, ο οποίος σύμφωνα με την οικογένεια του δημοσιογράφου οφειλόταν σε μια συνωμοσία όπου είχαν εμπλακεί κρατικοί αξιωματούχοι.

Κατά τη στιγμή του θανάτου του Ντινκ, ο Ντεμίρ υπηρετούσε στο γραφείο πληροφοριών της αστυνομίας στην Τραπεζούντα, όπου διέμενε ο έφηβος που δολοφόνησε τον Ντινκ. Ο Ντεμίρ αρνήθηκε τότε τις κατηγορίες για παράβαση καθήκοντος και για κατάχρηση εξουσίας όπως ανέφεραν δημοσιεύματα των τουρκικών ΜΜΕ.

Ο 52χρονος πυροβολήθηκε μέρα μεσημέρι στην Κωνσταντινούπολη στις 19 Ιανουαρίου του 2007, προκαλώντας ένα ξέσπασμα οργής και θλίψης σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Η πρώτη δίκη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου ολοκληρώθηκε το 2012 με 18 καταδίκες, αλλά οι δικαστές είχαν αποφανθεί τότε ότι δεν υπήρχε οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας του Ντινκ.

Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέτασε την πρωτόδικη απόφαση και τον Οκτώβριο ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να ερευνηθεί εκ νέου αν το έγκλημα αυτό διαπράχθηκε από οργανωμένη συμμορία.

Πριν από το θάνατό του, ο Ντινκ αντιμετώπιζε δίωξη για «προσβολή της τουρκικής ταυτότητας» και την απειλή φυλάκισης διότι είχε γράψει σε άρθρο του ότι η υιοθετημένη κόρη του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας, ήταν ένα ορφανό κορίτσι αρμενικής καταγωγής, μεταξύ άλλων.

«Είμαστε όλοι Χραντ, είμαστε όλοι Αρμένιοι», φώναζαν πολλές χιλιάδες άνθρωποι κρατώντας πλακάτ και απαιτώντας δικαιοσύνη, πραγματοποιώντας σήμερα πορεία στο σημείο όπου έπεσε νεκρός ο Ντινκ για να αποτίσουν φόρο τιμής κατά την όγδοη επέτειο από τη δολοφονία του.

Αυτή η χρονιά σηματοδοτεί επίσης την εκατονταετηρίδα από την έναρξη της μαζικής σφαγής των Αρμενίων. Η τουρκική κυβέρνηση δέχεται πιέσεις να αναγνωρίσει τη σφαγή ως γενοκτονία, κάτι που αρνείται να πράξει.

Οι Αρμένιοι λένε ότι 1,5 εκατ. άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Η Τουρκία απορρίπτει αυτόν τον αριθμό και λέει ότι περισσότεροι Τούρκοι σκοτώθηκαν εν μέσω του χάους του πολέμου και της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 
 
 
Πηγή: news.in.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Συλλυπητήρια Πούτιν για την τραγωδία στο Γκιουμρί της Αρμενίας

Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε στον πρόεδρο της Αρμενίας Σερζ Σαργκσιάν ο Βλαντίμιρ Πούτιν, για την τραγωδία στην πόλη Γκιουμρί. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν χθες οι δύο ηγέτες, ο πρόεδρος Πούτιν εξέφρασε την πεποίθησή του πως οι έρευνες θα προχωρήσουν σε βάθος για τα αίτια του μακελειού που κόστισε τη ζωή έξι ανθρώπων.

Σύμφωνα με την αστυνομία, ένας Ρώσος στρατιώτης εισέβαλε στο σπίτι οικογένειας και εκτέλεσε με Καλάσνικοφ έξι άτομα, ανάμεσά τους και ένα κορίτσι δυο ετών. Ένα βρέφος έξι μηνών διασώθηκε και νοσηλεύεται με σοβαρά τραύματα.

Οπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, ο πρόεδρος Πούτιν εξέφρασε την ελπίδα πως οι ρώσοι γιατροί που έχουν καταφθάσει στην Αρμενία θα προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια για να σωθεί το βρέφος, ενώ διαβεβαίωσε τον αρμένιο πρόεδρο πως , εάν χρειαστεί θα σταλεί ρωσικό αεροπλάνο στο Ερεβάν προκειμένου το μωρό να μεταφερθεί στη Ρωσία για περαιτέρω ιατρική περίθαλψη.

Το ειδεχθές έγκλημα που σημειώθηκε στις 12 Ιανουαρίου στο Γκιουμρί έχει προκαλέσει δεκάδες ορισμένες διαδηλώσεις έξω από το ρωσικό προξενείο τόσο στην πόλη που συνέβη, όσο και στην πρωτεύουσα Ερεβάν, με συγκρούσεις και τραυματισμούς πολιτών και αστυνομικών. Ο ρώσος στρατιώτης, που φέρεται να ομολόγησε το έγκλημα, συνελήφθη στα σύνορα με την Τουρκία και παραδόθηκε στις ρωσικές αρχές. Κρατείται στη στρατιωτική βάση του Γκιουμρί.

Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, παραδέχθηκε ότι ο ύποπτος απουσίαζε αδικαιολόγητα από τα καθήκοντά του πριν το έγκλημα, ενώ επιβεβαίωσε πως διεξάγεται έρευνα για την τραγωδία και υποσχέθηκε ότι ο υπεύθυνος θα τιμωρηθεί αυστηρά.

 

 

Πηγή: enikos.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Αρμενία: Υπέκυψε μωρό 6 μηνών που τραυματίστηκε κατά την επίθεση Ρώσου στρατιώτη

Ένα αγοράκι έξι μηνών που υπέκυψε σήμερα στα τραύματά του είναι το έβδομο μέλος μιας οικογένειας από την Αρμενία που πεθαίνει από την επίθεση ενός Ρώσου στρατιώτη ο οποίος υπηρετούσε σε μια στρατιωτική βάση σε αυτή τη μικρή χώρα του Καυκάσου, ένα συμβάν που έχει οξύνει την ένταση μεταξύ της Μόσχας και του Γερεβάν.

Το βρέφος με το όνομα Σεργκέι υπέκυψε σήμερα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.

Σύμφωνα με την αστυνομία της Αρμενίας, ο Βαλέρι Περμιάκοφ, ένας Ρώσος στρατιώτης που υπηρετούσε στη ρωσική βάση του Γκιούμρι, ομολόγησε ότι την προηγούμενη Δευτέρα ξεκλήρισε την οικογένεια. Τα κίνητρά του παραμένουν άγνωστα.

Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας παραδέχτηκε ότι ένας στρατιώτης «εξαφανίστηκε» πριν από τις δολοφονίες, τις οποίες χαρακτήρισε «τραγωδία». Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου εξέφρασε τα συλλυπητήριά του, υποσχέθηκε ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά και έστειλε στο Γκιούμρι έναν υφιστάμενό του για να τεθεί επικεφαλής της ομάδας που διεξάγει την έρευνα.

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν την Πέμπτη στο Γκιούμρι και το Γερεβάν ζητώντας να παραδοθεί στις αρχές ο στρατιώτης.

Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο Περμιάκοφ συνελήφθη στα σύνορα με την Τουρκία και κρατείται εντός της ρωσικής βάσης, κάτι που η Μόσχα δεν έχει επιβεβαιώσει επισήμως.

Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χθες Κυριακή με τον πρόεδρο της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντίμιρ Πούτιν δεσμεύθηκε να γίνει άμεση έρευνα για το συμβάν ώστε να προσαχθούν στη δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι.

 

 

Πηγή: e-typos.com

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι