Menu

Αυτές οι χώρες έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ποντίων μέχρι σήμερα

Πάνω από δύο δεκαετίες, για την ακρίβεια 21 χρόνια, συμπληρώνονται φέτος από την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού από την ελληνική Βουλή, και μόλις λίγοι μήνες από την ψήφιση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που καλύπτει ποινικά τη Γενοκτονία των Ποντίων και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής.

Εκτός συνόρων, όμως, τη φετινή χρονιά καταγράφηκαν σημαντικές προσθήκες χωρών και άλλων διοικητικών οντοτήτων που αναγνώρισαν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (Αρμενία, Ιντιάνα στις ΗΠΑ, Γουίλομπι στην Αυστραλία).

Παρακάτω συγκεντρώσαμε όλες τις χώρες που έχουν αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και είναι οι εξής:

Μάιος 2002 - Δεκέμβριος 2014
Δέκα πολιτείες των ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου:

  • 19 Μαΐου 2002, Νέα Υόρκη
  • 2 Σεπτεμβρίου 2002, Νιου Τζέρσεϊ
  • 8 Δεκεμβρίου 2002, Κολούμπια
  • 10 Ιανουαρίου 2003, Νότια Καρολίνα
  • 3 Φεβρουαρίου 2003, Γεωργία
  • 12 Δεκεμβρίου 2003, Πενσυλβάνια
  • 20 Απριλίου 2005, Φλόριντα (φωτ.: έγγραφο δεξιά)
  • 11 Μαΐου 2005, Κλίβελαντ
  • 2008, Ρόουντ Άιλαντ
  • 2014, Ιντιάνα

19 Μαΐου 1994
Η Κυπριακή Βουλή καθιέρωσε την 19 Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Στις 2 Απριλίου 2015 ψηφίστηκε και ο σχετικός νόμος με τον οποίο ποινικοποιείται η άρνηση της Γενοκτονίας.

24 Φεβρουαρίου 1994
Με ομόφωνη απόφαση η ολομέλεια της Ελληνικής Βουλής όρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (δείτε ολόκληρο το ΦΕΚ πατώντας πάνω στην εικόνα).

15 Δεκεμβρίου 2007
Η Διεθνής Ένωση Επιστημόνων Μελέτης της Γενοκτονίας (IAGS, International Association of Genocide Scholars) αναγνώρισε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.


      Το 2008 στο Μουσείο της Νότιας Αυστραλίας στην Αδελαΐδα τοποθετήθηκε πλακέτα για τη Γενοκτονία των Ποντίων

30 Απριλίου 2009
Η τοπική βουλή της Νότιας Αυστραλίας αναγνώρισε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

11 Μαρτίου 2010
Το σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και των χριστιανικών μειονοτήτων των Ασσύριων, των Σύριων και των Χαλδαίων. Πρόσφατα, ωστόσο, αίσθηση προκάλεσε η δήλωση του εκπροσώπου του σουηδικού υπουργείου Εξωτερικών Έρικ Μπόμαν ο οποίος είπε ότι πρόθεση είναι η υλοποίηση της απόφασης της Βουλής να μπει στο ράφι μέχρι να γίνει γνωστό το αποτέλεσμα ανεξάρτητης επιτροπής που ανέβαλε να μελετήσει «τα γεγονότα». 

1 και 12 Μαΐου 2013
Η Γερουσία της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, Αρμενίων και Ασσυρίων κατά την περίοδο 1915-1922. Στις 12 Μαΐου 2013 η Βουλή της Νέας Νότιας Ουαλίας –με πρόταση του πρωθυπουργού της πολιτείας, Μπάρι Οφάρελ– αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.


Ο Έντουαρντ Σαρμαζάνοφ δείχνει στο pontos-news.gr το νομοσχέδιο για την αναγνώριση και την καταδίκη της Γενοκτονίας

24 Μαρτίου 2015
Εγκρίθηκε στην Ολομέλεια της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Αρμενίας το νομοσχέδιο «Για την καταδίκη της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Ασσυρίων από τους Οθωμανούς Τούρκους μεταξύ 1915-1923». Το νομοσχέδιο πέρασε ομόφωνα με 117 ψήφους.

11 Μαΐου 2015
Το δημοτικό συμβούλιο της αυστραλιανής πόλης Γουίλομπι, βόρεια του Σίδνεϊ, έκανε ομόφωνα δεκτό το ψήφισμα αναγνώρισης της Γενοκτονίας Αρμενίων, Ποντίων, Μικρασιατών και Ασσυρίων από τους Οθωμανούς Τούρκους την περίοδο 1915-1923.

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τοπάλ Οσμάν: Ποιος ήταν ο αδίστακτος σφαγέας των Ποντίων

Ο Οσμάν Φερουντούν Ζαντελέρ (1884) ήταν γιος του Χατζή Μεχμέτ και της Ζεϊνέπ, μουσουλμάνων προσφύγων από το Λαζιστάν. Σύμφωνα με μαρτυρίες Ελλήνων της Κερασούντας, ο Οσμάν από μικρός δούλευε ως βοηθός (τσιράκι) σε ελληνικό ξυλουργείο της πόλης, γεγονός που του δημιούργησε σύμπλεγμα κατωτερότητας και απωθημένα απέναντι στους Έλληνες, οι οποίοι κυριαρχούσαν σε όλους τους τομείς στην κοινωνία της Κερασούντας.

Σε νεαρή ηλικία γίνεται μέλος της μυστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης των Νεότουρκων Τεσκιλάτ-ι-Μαχσούσα, και συμμετέχει ως εθελοντής στον Βαλκανικό Πόλεμο, όπου τραυματίζεται στο δεξί γόνατο κι από τότε ονομάζεται Τοπάλ –δηλαδή «χωλός (κουτσός)– Οσμάν».

Με την επιστροφή του, τον Δεκέμβρη του 1913, οργανώνει τη μουσουλμανική νεολαία της Κερασούντας στην προαναφερθείσα παραστρατιωτική οργάνωση και εξασφαλίζει σημαντικό αριθμό όπλων και πυρομαχικών για τον εξοπλισμό της. Στη συνέχεια παίζει ενεργό ρόλο στα δραματικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Αρμενίων και έπειτα των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να καταζητείται από τις οθωμανικές αρχές για την εγκληματική του δράση.

Μετά την απόβαση της επιτροπής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στην Κερασούντα (8/5/1919), τον θερμό λόγο υποδοχής της από τον δικηγόρο Παναγιώτη Ερμείδη και την ανύψωση της σημαίας του Πόντου στο Κάστρο της πόλης, ο καταζητούμενος Τοπάλ Οσμάν συλλαμβάνει με τους άνδρες του τον Παναγιώτη Ερμείδη, του κόβει τη γλώσσα, ενώ κόβει και τα χέρια του Έλληνα που ανήρτησε τη σημαία. Στη συνέχεια τους σκοτώνει και περιφέρει τα πτώματά τους στην πόλη της Κερασούντας, για εκφοβισμό των Ελλήνων κατοίκων.

Μετά από μυστική συνάντηση με τον Μουσταφά Κεμάλ εξασφαλίζει τη «νομιμοποίηση» των εγκλημάτων του και δεσμεύεται να συνεχίσει το καταστροφικό του έργο εναντίον των Ελλήνων, λέγοντας: «Να μην ανησυχείτε καθόλου στρατηγέ μου. Όλους αυτούς τους Πόντιους Ρωμιούς θα τους περιποιηθώ έτσι, που θα πνιγούν όλοι τους μέσα στις σπηλιές, σαν τις γαϊδουρινές μέλισσες».

Μετά τη νομιμοποίηση της δράσης της από τον Κεμάλ η ομάδα ατάκτων του Τοπάλ Οσμάν, που μέχρι το 1919 δεν ξεπερνούσε τα 100 άτομα, στις αρχές του 1920 αριθμεί 5.000 άτομα. Κι αυτό γιατί όσοι συμμετείχαν στις «επιχειρήσεις» γίνονταν πλούσιοι από τις περιουσίες των Ελλήνων που λεηλατούσαν. Παράλληλα, οι άτακτοι καταστρέφουν εκατοντάδες χωριά και θανατώνουν χιλιάδες Έλληνες, υπό το κάλυμμα της καταπολέμησης του αντάρτικου των Ελλήνων του Πόντου.

Στα τέλη του 1922 ο Τοπάλ Οσμάν εγκαθίσταται στην Άγκυρα, ως διοικητής της Προεδρικής Φρουράς· την 27η Μαρτίου 1923 στο σπίτι του στο Σαμάνπαζαρι, κατόπιν εντολής του Κεμάλ, σκοτώνει διά στραγγαλισμού τον βουλευτή Τραπεζούντας, αντικεμαλικό Αλή Σιουκρού (φωτ. αριστερά).

Η ανακάλυψη του πτώματός του από τους φίλους του, αλλά και η εξασφάλιση αυτοπτών μαρτύρων εις βάρος του Τοπάλ Οσμάν, οδηγούν τον Κεμάλ να δώσει εντολή για εξόντωσή του· ο ίδιος με τη γυναίκα του εγκαταλείπουν το προεδρικό μέγαρο και εγκαθίστανται σε κρυφό μέρος.

Όταν ο Τοπάλ Οσμάν αντιλαμβάνεται τις προθέσεις του Κεμάλ, σκοπεύει να τον σκοτώσει και επιτίθεται με τους ενόπλους του στο προεδρικό μέγαρο, το οποίο, καθώς δεν βρήκε κανέναν μέσα, το λεηλατεί. Ύστερα οχυρώνεται στο στρατόπεδό του, όμως μετά από πολύωρη μάχη με τις μονάδες του τακτικού στρατού, συλλαμβάνεται τραυματισμένος και εκτελείται, ενώ το πτώμα του θάβεται επιτόπου. Ήταν 2 Απριλίου του 1923.

Ο Μουσταφά Κεμάλ, για να αποσείσει εξ ολοκλήρου από πάνω του τις ευθύνες για τη δολοφονία του Αλή Σιουκρού, ξεθάβει και κρεμάει μπροστά από το κτήριο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης από το ένα πόδι το ακέφαλο πτώμα του Οσμάν.

Το πτώμα μένει εκεί κρεμασμένο επί μέρες, ενώ παράλληλα ο Κεμάλ στέλνει τηλεγράφημα προς το λαό της Τραπεζούντας με το οποίο εκφράζει τη λύπη του για το θάνατο του βουλευτή. Το 1925 δίνει άδεια να μεταφερθούν τα οστά του Τοπάλ Οσμάν στην Κερασούντα και να κατασκευαστεί μνημείο στο κάστρο της πόλης. Η μνήμη του δεν αποκαταστάθηκε ποτέ, γιατί δεν είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί η εκτέλεσή του από τον Κεμάλ.

 

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

19η Μαΐου: Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων

Η σημερινή μέρα για τους Έλληνες Ποντίους αποτελεί ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των 353.000 προγόνων τους που εξολόθρευσε ο κεμαλισμός και απαιτούν, όπως πάντα, τη διεθνή αναγνώρισή της.

Οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων του Πόντου από τους Οθωμανούς ξεκίνησαν τα τέλη του 19ου αιώνα, με μετατοπίσεις χριστιανικών πληθυσμών, και άρχισαν να λαμβάνουν συστηματικό χαρακτήρα το 1914, με την ολοκλήρωση της ανάληψης της εξουσίας από την τριανδρία του Κινήματος των Νεότουρκων, οι οποίοι διδάχτηκαν από τους Γερμανούς συμβούλους τους πώς να εξοντώσουν τους χριστιανικούς λαούς (Έλληνες, Αρμενίους και Ασσυρίους) για να γίνει η Τουρκία αμιγώς μουσουλμανική χώρα.

Ισμέτ Ινονού, Τοπάλ Οσμάν και Μουσταφά Κεμάλ: Οι εξολοθρευτές των Ελλήνων του Πόντου

Οι διωγμοί εντάθηκαν και κορυφώθηκαν από τον Μουσταφά Κεμάλ το 1919, ο οποίος επέφερε το τελικό πλήγμα στον ελληνισμό όταν στις 19 Μαΐου, αποβιβαζόμενος στη Σαμψούντα, ξεσήκωσε τους μουσουλμάνους ξυπνώντας μέσα τους το μίσος κατά των Ελλήνων. Τους προτρέπει: «Αν εξοντώσετε τους Γκιαούρηδες, ο πλούτος, οι περιουσίες που έχουν θα γίνουν δικά σας!»· ενώ στο γειτονικό Καβάκ εξάπτει περισσότερο τον θρησκευτικό φανατισμό: «Σκοτώστε κάθε μη μουσουλμάνο!» δείχνοντας με το ματωμένο του δάκτυλο, τον χριστιανικό πληθυσμό της Μικράς Ασίας…

Η εξόντωση των Ποντίων απέκτησε άλλα χαρακτηριστικά το 1921, όταν άρχισε η σύλληψη προκρίτων (δημοσιογράφων, δικηγόρων, εμπόρων, μητροπολιτών, ιερέων, δασκάλων), η προσαγωγή τους στα «Δικαστήρια Ανεξαρτησίας» και η καταδίκη τους με στημένες δίκες σε θάνατο. Ακολούθησαν ομαδικές εκτελέσεις σε πόλεις και χωριά, στρατολόγηση των ανδρών στα διαβόητα «Αμελέ ταμπουρού» (στην ουσία τάγματα εξοντώσεώς τους), ενώ τους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα τους έστελναν στην εξορία, σε πολυήμερες πορείες στην ενδοχώρα και στον αφανισμό τους.


Αμελέ ταμπουρού

Η εξόντωση 353.000 Ελλήνων του Πόντου και η επελθούσα Μικρασιατική Καταστροφή έφερε και το τέλος του ελληνισμού της Ανατολής. Ο Πόντος αδειάζει από τους Έλληνες με τη Συνθήκη της Λοζάνης («Σύμβασις ανταλλαγής των ελληνοτουρκικών πληθυσμών») της 30/1/1923, που υπέγραψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον Ισμέτ πασά, δηλαδή τη σύμβαση της ανταλλαγής πληθυσμών: Από τη μια πλευρά τους ορθόδοξους χριστιανούς το θρήσκευμα αλλά Οθωμανούς υπηκόους, τους εγκατεστημένους (établis) στην Τουρκία, και από την άλλη τους μουσουλμάνους το θρήσκευμα αλλά Έλληνες υπηκόους, τους εγκατεστημένους στην Ελλάδα.

Για πρώτη φορά συνέβαινε τέτοια υποχρεωτική ανταλλαγή και σε τέτοια έκταση! Το σχέδιο της ανταλλαγής των πληθυσμών, όπως εγνώσθη, ανήκε στον Νορβηγό δόκτορα Νάνσεν, στον οποίο η Κοινωνία των Εθνών ανέθεσε το 1922 να μελετήσει το θέμα των προσφύγων της Εγγύς Ανατολής, ενώ ο Τούρκος εκπρόσωπος Χαμίτ διατύπωσε πρώτος τον όρο της υποχρεωτικής ανταλλαγής, του δράματος δηλαδή του Ελληνισμού. Η ανθρωπότητα αισθάνθηκε ρίγος όταν άνθρωποι άρχισαν να ξεριζώνονται υποχρεωτικά από τις πατρίδες τους και να ανταλλάσσονται κατά χιλιάδες, εκατομμύρια, σαν κοπάδια ζώων!

Η εκρίζωση του ποντιακού ελληνισμού αποτέλεσε εθνική καταστροφή. Ελληνικές πόλεις με συνεχή, αδιάκοπη ζωή και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων, καταστράφηκαν, ενώ ιδρύματα, σχολεία κι εκκλησιές έκλεισαν κι ερημώθηκαν. Συνολικά καταστράφηκαν 815 κοινότητες, 1.134 εκκλησίες, 960 σχολεία, ενώ 353.000 κάτοικοι εσφάγησαν ή πέθαναν από τις κακουχίες και την πείνα.

Οι Έλληνες του Πόντου, σύμφωνα με υπολογισμούς του Γ. Βαλαβάνη, άφησαν πίσω τους κτηματική περιουσία άνω των 25 εκατ. χρυσών τουρκικών λιρών, ενώ η κινητή περιουσία που εγκατέλειψαν στα χέρια των Τούρκων (έπιπλα, κοσμήματα, ενδύματα, γραμμάτια, χρεόγραφα, χρήματα κτλ.) ανερχόταν σε 89.950.000 χρυσές τουρκικές λίρες. Συνολικά η αξία υπολογίζεται σε 115 εκατ. χρυσές τουρκικές λίρες, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η αξία από εισοδήματα κτημάτων, κοινοτικών, μοναστηριακών και εθνικών περιουσιών, σχολείων, εκκλησιών και ιδρυμάτων.

Η Συνθήκη επέβαλε τον ξεριζωμό των επιζώντων Ποντίων, που άφησαν πίσω τους σπαρμένα χωράφια, κοπάδια ζώων, νοικοκυρεμένα σπίτια και τα κόκαλα των προγόνων τους.

Πήραν μόνο λίγα ρούχα, τις εικόνες των αγίων και τις μνήμες τους. Ήρθαν στην Ελλάδα με βάση το θρήσκευμα τους, χριστιανοί, ενώ παρέμειναν πίσω οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι της περιοχής Τραπεζούντας.

Οι ξεριζωμένοι Πόντιοι, αιώνιοι Ακρίτες, θωράκισαν με τους Μικρασιάτες τη Μακεδονία και τη Θράκη, αφού περίπου 700.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν κυρίως στη βόρεια Ελλάδα με πάντα στα χείλη εκείνο που γεννά ελπίδα: «Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…» .

 

Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης

 

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Eurovision 2015: Αρμενία: Ένα συγκρότημα που ενώνει τον κόσμο (video)

Ένα συγκρότημα που ενώνει όλο τον κόσμο αφού οι συμμετέχοντες έχουν ρίζες από Αφρική, Ασία, Αρμενία, Αυστραλία, Αμερική και Ευρώπη.

Το χρώμα που κυριαρχεί στη σκηνή τους είναι το μαύρο, το μωβ και το βαθύ μπλε. Οι γυναίκες φορούν παραδοσιακά κοσμήματα στο κεφάλι και στα χέρια ενώ αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση εκτός φυσικά από την καλή φωνή τους είναι και τα ιδιαίτερα γραφικά τους. Δείτε την εμφάνιση τους στον πρώτο ημιτελικό.

 

 

Πηγή: gossip-tv.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκία: Η Αρμενική εκκλησία διεκδικεί τις περιουσίες που κατασχέθηκαν

Κατέθεσε αγωγή για να ανακτήσει την αρχαία έδρα της

Αγωγή που κατέθεσε η Αρμενική Εκκλησία στην Τουρκία για να ανακτήσει την αρχαία έδρα της, η οποία κατασχέθηκε πριν από έναν αιώνα, κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων, είναι το «πρώτο νομικό βήμα» για την διεκδίκηση όλων των χαμένων περιουσιών των Αρμενίων που κατασχέθηκαν από τους Τούρκους.
 
Ο Αρμένιος Καθολικός της Κιλικίας Αράμ Α' είπε επίσης ότι αν οι τουρκικές δικαστικές αρχές απορρίψουν την αγωγή θα  «βαθύνει το χάσμα» ανάμεσα στην Τουρκία και τα 10 εκατομμύρια ανθρώπους της αρμενικής διασποράς.
 
Ο ηγέτης της Αρμενικής εκκλησίας έδωσε συνέντευξη στους New York Times, στη διάρκεια επίσκεψης στις κοινοτήτες της διασποράς στα βορειοανατολικά των ΗΠΑ, μετά τη συμμετοχή του σε εκδηλώσεις για την επέτειο των 100 ετών από την γενοκτονία, στην Ουάσιγκτον.
 
Ο ηγέτης της Αρμενικής εκκλησίας είναι κορυφαίος υποστηρικτής της προσπάθειας να αυξηθεί η παγκόσμια αναγνώριση για τις δολοφονίες 1,5 εκατ. Αρμενίων το διάστημα 1915-1923 από τους Οθωμανούς Τούρκους ως γενοκτονία.
 
Την γενοκτονία έχουν αναγνωρίσει ο Πάπας Φραγκίσκος, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και νομοθετικά σώματα περισσότερων από 20 κρατών, αλλά η κυβέρνηση της Τουρκίας απορρίπτει αυτόν τον χαρακτηρισμό τον οποίον αποκαλεί «διαστρέβλωση της ιστορίας».
 
Στις 27 Απριλίου, δικηγόροι της Αρμενικής εκκλησίας κατέθεσαν αγωγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας κατά του τουρκικού δημοσίου, απαιτώντας εκκλησιαστική έκταση που το τουρκικό κράτος έχει κατάσχει από την αρμενική επισκοπή της Κιλικίας, στην περιοχή του Σις των Αδάνων.

Τα μοναστικά κτήματα βρίσκονται στην πόλη Κοζάν, στο νοτιανατολικό τμήμα της επαρχίας των Αδάνων και αρπάχθηκαν από τους Τούρκους το 1921.

Η έδρα, η οποία χρονολογείται στο 1293 και περιελάμβανε έναν καθεδρικό ναό και μοναστήρι, ήταν το επίκεντρο της αρμενικής χριστιανικής ζωής, και ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες περιουσίες των Αρμενίων που επιτάχθηκαν και λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η έδρα επανιδρύθηκε το 1930, στον Λίβανο.
 
 
 
 
 
Πηγή: tovima.gr
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι