Menu

Περί της αρμενικής επίθεσης

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Έχουμε τη συνήθεια να αντιμετωπίζουμε το αρμενικό ζήτημα από αμυντική αυστηρά άποψη, διότι συναρτάται και είναι το αποτέλεσμα της γενοκτονίας. Είναι αλήθεια πως αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας αποτελεί μια αλλαγή φάσης στην ιστορία του αρμενικού λαού. Θα ήταν, ωστόσο, μειωτικό να το εξετάσουμε μόνο με την Αρμενοσύνη. Επί πλέον, σ αυτό το πλαίσιο θα ήταν αδύνατο να συλλάβουμε το γεγονός ότι αποτελεί τον πόλεμο τής εκ νέου κατάκτησης στο Artsakh. Πράγματι, μέσα σ αυτό μια αυστηρή άμυνα θα ήταν μια πραγματική καταστροφή. Διότι, η αδικία που διαπράχτηκε από το δικτατορικό σύστημα του Στάλιν θα έπρεπε νααποκατασταθεί και τούτο απέναντι σ ένα καθεστώς που δεν ήταν παρά μια αντιγραφή της Τουρκίας σε μικρογραφία. Η Αρμενοσύνη δεν θα υπήρχε πλέον στην προγονική αυτή περιοχή, αν δεν είχε λάβει χώρα η αρμενική επίθεση κατά των οπορτουνιστών. Η ανισότητα του πολέμου με όρους αριθμητικής δύναμης δεν αποτέλεσε φόβο, διότι αφορούσε, για τον αρμενικό λαό, σε μια αναγκαιότητα. Το μάθημα αυτό της ιστορίας μάς αποσαφηνίζει πως μια αμυντική θέση δεν είναι δυνατό να κρατεί εις το διηνεκές. Υπό την έννοια αυτή είναι απαραίτητο να επανεξετάσουμε το αρμενικό ζήτημα στο σύνολό του, για να μην περιοριζόμαστε σε αμυντικές θέσεις, οι οποίες καταλήγουν να γίνονται παθητικές θέσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Διότι, κατά τη διάρκεια αυτή, ο μηχανισμός της τουρκικής προπαγάνδας δεν σταματά την δουλειά του της υπονόμευσης, σε σημείο που είναι δύσκολο να αγωνιστούμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα δίχως να κατηγορηθούμε για λανθάνοντα εξτρεμισμό.
Η παθητική τοποθέτηση κατά της γενοκτονίας της μνήμης δεν επιτρέπει να αγωνιστούμε αποτελεσματικά για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων. Επί πλέον, η στάση αυτή τροφοδοτεί μια προσδοκία όταν έχει ήδη αποδείξει την ανικανότητά της απέναντι στις διεθνείς διαπραγματεύσεις. Η στάση αυτή θεωρείται προβλέψιμη από τον τουρκικό μηχανισμό. Έχει τούτη την φυσική τάση να υποτιμά, όχι τον αντίπαλό του, μα το θύμα του. Εν τούτοις, στη στρατηγική τίποτε δεν αναγκάζει ένα θύμα να παραμένει ένα θύμα. Ισχύει το ίδιο στο πλαίσιο μιας εξέλιξης. Η δικαιοσύνη οφείλει να επιτίθεται στον ένοχο και να μην ικανοποιείται με την αναμονή. Στην τέχνη του πολέμου, η έννοια του θύματος δεν είναι καταδίκη. Κατά το παράδειγμα του Επίκτητου, θα μπορούσαμε να γράψουμε: Θεώρησε τον εαυτό του ως θύμα ή ως αγωνιστή, τούτο δεν εξαρτάται παρά μόνον από σένα. Αυτό είναι το πεδίο του αρμενικού ζητήματος. Αυτή η συνειδητοποίηση του επιτρέπει να εξελιχθεί καθοριστικά. Το αρμενικό ζήτημα δεν είναι μια υπόθεση περιθωριακή παρά τις διαβεβαιώσεις των διαπραγματευτών. Η διαφορά μπορεί να κάνει τη διαφορά. Το αρμενικό ζήτημα είναι ένα παράδειγμα. Μόνο που αυτό το παράδειγμα ενεργοποιείται και εφαρμόζεται πραγματικά στο πλαίσιο της στρατηγικής, ο αρμενικός λαός είναι που πρέπει να πειστεί για τον εξαιρετικό ρόλο των επιζησάντων στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Διαβάστε περισσότερα...

Ξεδιάντροπες συμφωνίες κατηγορίας

του Γεώργιου Δουδούμη*

Διάβασα με μεγάλη έκπληξη άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» και αναδημοσιεύθηκε σήμερα στο επίσης έγκριτο ενημερωτικό ιστολόγιο «Ινφογνώμων Πολιτικά», σχετικά με πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να υπογράψει συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με το Αζερμπαϊτζάν, παρέχοντάς του μάλιστα γενναιόδωρη στρατιωτική βοήθεια, επειδή λέει εξυπηρετείται έτσι η στρατηγική του Ισραήλ περικύκλωσης του Ιράν.

Τρελλαθήκαμε τελείως; Αρνούμαι να πιστέψω ότι ο σημερινός πρωθυπουργός της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης ειδικού σκοπού Λ. Παπαδήμος, είναι παντελώς μονοδιάστατος ως άνθρωπος των Τραπεζών και δεν κατέχει ούτε βασικές γνώσεις διεθνών πολιτικών σχέσεων, ούτε βασικές γνώσεις της Ιστορίας της περιοχής, και ότι δεν μπορεί να διακρίνει βασικές διαφορές που χαρακτηρίζουν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα από τα συμφέροντα του Ισραήλ στην προκειμένη περίπτωση.

Αλλά και αν ακόμη χάριν υποθέσεως δεχθούμε, ότι τα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δεν τα χειρίζεται ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης ειδικού σκοπού αλλά ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Δήμας πού ζει; Ποίας χώρας τα συμφέροντα οφείλει εκ του νόμου να εξυπηρετεί πρωτίστως; Με ποίο ελληνικό κριτήριο προηγούνται οι σχέσεις μας με το Αζερμπαϊτζάν των σχέσεων μας με την Αρμενία; Οι εδώ και λίγο καιρό καλές μας σχέσεις με το Ισραήλ πρέπει να προχωρούν όσο εξυπηρετούν τα κοινά μας συμφέροντα, αλλά αυτές οι μη δοκιμασμένες στο χρόνο διμερείς σχέσεις να μη προχωρούν, εφόσον θίγονται διμερείς σχέσεις της Ελλάδος με τρίτες χώρες που εξυπηρετούν εδώ και χρόνια τα ελληνικά συμφέροντα.

Η Αρμενία είναι λόγω θέσης και Ιστορίας στρατηγικός σύμμαχος της Ελλάδος και οι Έλληνες είναι φίλοι με τους Αρμένιους. Μας σφράγισε η ίδια μοίρα, εφόσον με το ίδιο τούρκικο σπαθί διεπράχθησαν δύο γενοκτονίες, η πρώτη σε βάρος των Αρμενίων και η δεύτερη σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Όσον αφορά τη γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων, που αφορά το σημερινό άρθρο, για όσους δεν έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, επισυνάπτω για τους μεν γνωρίζοντες Αγγλικά το βιβλίο του πρώην (1913-1916) Πρέσβη των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη Henry Morgenthau με τίτλο «Ambassador Morgenthau’s Story” για δε τους γνωρίζοντες Γερμανικά το βιβλίο του Γερμανού Wolfgang Gust με τίτλο «Der Völkermord an den Armeniern – Die Tragödie des ältesten Christenvolks der Welt». Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος του πρώτου κεφαλαίου του: «Αυτό το θέαμα θα είχε κάνει και βράχια να κλάψουν».

Εφ' όσον το υπό σκέψη έγκλημα είναι αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, αναρωτιέμαι, μήπως ο πρώην διπλωμάτης, μετέπειτα δήμαρχος και σημερινός υπουργός Δημ. Αβραμόπουλος διαχειρίζεται τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας ευκαιριακά, όπως ευκαιριακά φαίνεται ότι προώθησε και τα προσωπικά του συμφέροντα.

Μήπως στερείται και αυτός βασικών γνώσεων περί διεθνών σχέσεων; Μήπως νομίζει ότι η αζέρικη ημισέληνος διάκειται ευμενώς προς την Ελλάδα; Μήπως δεν γνωρίζει ποίος είναι ο πιο κοντινός σύμμαχος του Αζερμπαϊτζάν; Έχει αναλύσει τη συμπεριφορά του Αζερμπαϊτζάν απέναντι στην Κύπρο; Μήπως νομίζει ότι το Αζερμπαϊτζάν θα προχωρήσει, αν προχωρήσει, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Ισραήλ, επειδή απλά θα πάρει από την Ελλάδα την όποια βοήθεια;

Μήπως ένα «ναι στην ελληνική βοήθεια» του Αζερμπαϊτζάν αποβλέπει να στερήσει την Αρμενία από τη φιλία της Ελλάδος και την Ελλάδα από τη φιλία της Αρμενίας και τίποτε περισσότερο; Μήπως με την απώλεια της φιλίας της Αρμενίας αυξηθεί έστω και σε περιορισμένο βαθμό η όποια εξάρτηση της Ελλάδος από το Ισραήλ; Ή μήπως μας περισσεύουν οι φίλοι και σύμμαχοι; Έγινε η Ελλάδα μεγάλη δύναμη, ώστε να μπορεί να είναι και επαρκώς ανέντιμη; Μήπως το στίγμα της ανηθικότητας των πολιτικών που χειρίζονται τα πρόσφατα χρόνια τις τύχες της Ελλάδος επιχειρείται να μολύνει και τις διεθνείς σχέσεις της;

Επί τέλους, κυρίες και κύριοι αυτής της κυβέρνησης ειδικού σκοπού, εκτός από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Ευρωζώνης, των Τραπεζών, του Ισραήλ, μήπως μπορείτε να εξυπηρετήσετε κάπως καλύτερα και τα συμφέροντα της Ελλάδος και των Ελλήνων, που σας πληρώνουν από το υστέρημά τους;

* Οικονομολόγος – Συγγραφέας

 

Πηγή: elkada.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η Τουρκία προορισμός μετανάστευσης

H Τουρκία μετρά ολοένα και περισσότερους μετανάστες. Προέρχονται κυρίως από γειτονικές ασιατικές χώρες, όπως την Αρμενία και τη Γεωργία αλλά εν τω μεταξύ και από ευρωπαϊκές χώρες, όπως τη Βουλγαρία.

Ένα παράδειγμα είναι η Αλίε Ισμαΐλοβα, που εργάζεται ως οικιακή βοηθός σε ένα από τα ακριβά προάστια της Κωνσταντινούπολης. «Θα μπορούσα να δουλεύω ως οικιακή βοηθός και στη Βουλγαρία», λέει, αλλά «στη Σόφια θα έπαιρνα ίσως 1.000 λέβα, περίπου 500 ευρώ. Εδώ στην Κωνσταντινούπολη μπορεί να είμαι μακριά από το σπίτι μου, αλλά βγάζω περισσότερα. Και επιπλέον βρήκα μια τόσο καλή οικογένεια. Γιατί λοιπόν να φύγω; Όχι, προτιμώ να μείνω στην Τουρκία».

Η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας οδήγησε και σε μια σημαντική αύξηση των μισθών. Στο μεταξύ είναι υψηλότεροι από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και πολλαπλάσιοι από τους αντίστοιχους στις γειτονικές χώρες του Καυκάσου. Χιλιάδες γυναίκες, κυρίως από την Αρμενία και τη Γεωργία, εργάζονται σήμερα ως οικιακοί βοηθοί στην Τουρκία. Η Εζίν Οζτούρκ, που απασχολεί την Αλίε Ισμαΐλοβα, λέει ότι γνωρίζει πολλές οικογένειες που ψάχνουν αυτές τις γυναίκες:

«Γιατί έχουν καλή μόρφωση, έχοντας επωφεληθεί από το καλό εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ. Μπορεί να τύχεις σε πρώην νοσοκόμες και νηπιαγωγούς. Φυσικά και εμπιστεύεσαι σε τέτοια άτομα τα παιδιά σου. Μια Τουρκάλα που ολοκληρώνει μια ανάλογη εκπαίδευση δεν θα πήγαινε να δουλέψει σε ένα σπίτι». Και επιπλέον θα ζητούσε πολύ μεγαλύτερη αμοιβή, προσθέτει.

Παράνομοι οι περισσότεροι

Ωστόσο ένα πολύ μικρό ποσοστό του ξένου αυτού εργατικού δυναμικού έχει άδεια παραμονής και εργασίας. Επισήμως βρίσκονται στην Τουρκία ως τουρίστες, που σημαίνει ότι μπορούν να μείνουν στη χώρα το πολύ για τρεις μήνες. Μέχρι πρότινος η διάταξη αυτή μπορούσε να παρακαμφθεί πολύ εύκολα. Αρκεί να περνούσε κανείς για λίγο τα σύνορα και αμέσως μπορούσε να επιστρέψει στην Τουρκία για άλλους τρεις μήνες.

Από την 1η Φεβρουαρίου αυτό έχει αλλάξει: η διάρκεια παραμονής αλλοδαπών που βρίσκονται στην Τουρκία για τουριστικούς λόγους δεν πρέπει να υπερβαίνει συνολικά της 90 ημέρες εντός διαστήματος 180 ημερών. Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει διαμείνει επί 90 ημέρες στην Τουρκία, δεν επιτρέπεται να επιστρέψει στη χώρα για τις επόμενες 90 μέρες.

Τι λένε όμως οι ίδιοι οι αλλοδαποί για την αλλαγή της νομοθεσίας; Μια νεαρή Αρμένισσα που εργάζεται χωρίς χαρτιά σε ένα εργοστάσιο λέει ότι «δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Μένω εδώ και 20 χρόνια στην Τουρκία και δεν έχω φύγει ποτέ. Ήρθα και έμεινα. Μου αρέσει εδώ. Δεν το σκέφτομαι καν να γυρίσω». Δεν είναι όμως δύσκολο για κάποιον να ζει έτσι σε μια χώρα, χωρίς να μπορεί, για παράδειγμα, να ανοίξει καν έναν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά του; «Ε αυτό δε γίνεται! Αλλά μπορείς να ζήσεις και χωρίς! Οι Τούρκοι έχουν, και τι έγινε; Πού το χρειάζομαι;»¨

Η ίδια αισθάνεται ασφαλής, καθώς σπανίως γίνονται έλεγχοι. Η τουρκική κυβέρνηση φαίνεται όμως τώρα αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την παράνομη εργασία, καθώς, όπως υπολογίζεται, περίπου 100.000 αλλοδαποί, εργάζονται χωρίς χαρτιά.
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι