Ελλάδα, Κύπρος και Αρμενία: Είμαστε “καταδικασμένοι” να πορευόμαστε μαζί
- Κατηγορία ΑΡΘΡΑ
του Σταύρου Καρκαλέτση*
Το 1922, ένας σπουδαίος Ελληνοαρμένιος διανοούμενος, ο Ασαντούρ Μακαριάν, είχε γράψει: “Οι δεσμοί μεταξύ Αρμενίων και Ελλήνων θα μείνουν ακατάλυτοι, διότι γνωρίζουμε ότι η εξ αίματος αδελφοσύνη παραμένει η πολυτιμότερη και ανεξίτηλη”.
Η παραπάνω ρήση είναι πραγματικά επίκαιρη σήμερα, που ο τουρκικός επεκτατισμός δείχνει τα δόντια του, προς τη Συρία, την Κύπρο, την Ελλάδα, και βέβαια την Αρμενία. Ωστόσο, σε κυβερνητικό επίπεδο, στην Αθήνα παρατηρείται μια κάποια απροθυμία να διευρυνθούν οι ελληνοαρμενικές σχέσεις, για να μην αντιδρούν διάφοροι “τρίτοι” και βεβαίως για να μην ενοχλείται η Τουρκία.
Ακόμα δεν προλάβαμε να ΄΄εμπεδώσουμε΄΄ τη σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης να “παραδώσει” την ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη “Socar”. Δεν γνωρίζουν οι κύριοι Σαμαράς, Αβραμόπουλος και Βενιζέλος πως έτσι γινόμαστε ενεργειακοί όμηροι της Τουρκίας, που είναι ο πάτρωνας του Αζερμπαϊτζάν; Δεν γνωρίζουν ότι το Αζερμπαϊτζάν είναι από τα ελάχιστα κράτη στον κόσμο που διατηρεί σχέσεις και “πρεσβεία” στην κατεχόμενη Λευκωσία;
Καθαρά λόγια: Η Ελλάδα (και μαζί και η Κύπρος) χρειάζονται πολυσχιδή εξωτερική πολιτική, για να αντιμετωπίσουν την πολύπλευρη κρίση που διέρχονται. Χρειάζονται ειλικρινείς συμμάχους, αληθινούς φίλους. Τι περιμένουμε, να μας κάνουν και εμάς οι ΄΄σύμμαχοι΄΄ Ουκρανία; Ή μήπως να μετατρέψουν τη Θράκη σε Κόσοβο;
Η Αρμενία είναι ίσως ο πλέον ανιδιοτελής και ειλικρινής φίλος μας, στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που το έχει αποδείξει. Με αδελφά κράτη όπως η Αρμενία, είμαστε “καταδικασμένοι” από την ιστορία να είμαστε σύμμαχοι, και το ελληνικό εθνικό συμφέρον επιτάσσει να προσπαθούμε να αναπτύξουμε όσο περισσότερο γίνεται τη σχέση αυτή.
Αν υπήρχε σοβαρή εξωτερική πολιτική,η Αθήνα θα σχεδίαζε και θα προχωρούσε στην δημιουργία ορθόδοξου άξονα (με Σερβία, Βουλγαρία, Κύπρο, Ρωσία, Αρμενία), ώστε να μεταφέρει την “μπάλα” στην περιοχή της Τουρκίας, ως αντιπερισπασμό στα νεο-οθωμανικά οράματα ισλαμοποίησης των Βαλκανίων.
Μόνο που ενώ η τουρκική διείσδυση προχωρά (ιδίως σε Αλβανία και Βοσνία), η ελληνική εξωτερική πολιτική παραμένει αδρανής “λόγω κρίσης”. Όμως, φοβικοί και αδρανείς ήμασταν και πριν την οικονομική κρίση και -φοβόμαστε- θα παραμείνουμε εσαεί.
Το διάτρητο “ανήκομεν εις την Δύσιν”, μας έχει κάνει να ξεχνάμε να κοιτάμε προς ανατολάς. Ενίοτε “δεν επιτρέπεται” κιόλας, όπως πολλάκις τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα καταδείχτηκε. Και είναι κρίμα, όταν εκεί, στην καθ’ ημάς Ανατολή, περιμένουν φυσικοί σύμμαχοι του Ελληνισμού να συμπράξουν μαζί μας, προς κοινό όφελος και προς χάρη κοινών συμφερόντων. Η Αρμενία, είναι ίσως η καλύτερη περίπτωση για μια τέτοια στρατηγική συμμαχία, και όσοι εκλεγούμε ευρωβουλευτές δεν πρέπει να το ξεχάσουμε.
Ο αγώνας είναι κοινός, αδέρφια…
*ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΚΑΛΕΤΣΗΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Πτυχιούχος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ολοκλήρωσε τον ακαδημαικό του κύκλο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (βαλκανολογία), αποφοιτώντας τέλος από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης της Ελλάδος (τμήμα διοίκησης υπουργείων και οργανισμών).
Υπήρξε για 7 χρόνια μέλος της συντακτικής επιτροπής της ''Ελλοπίας'', ενός περιοδικού που πρόβαλλε συχνά τα δίκαια της Αρμενίας, και από το 1999 πρόεδρος του Επιστημονικού Συλλόγου Νέων Αθηνών (ΕΣΝΑ).
Αρθρογραφεί αυτή την περίοδο στα ''Επίκαιρα'', την ''Στρατηγική'', το ''Νexus'' και στις μεγαλύτερες εφημερίδες Ελλάδος και Κύπρου. Από τον Ιανουάριο του 2010 προεδρεύει του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. (www.elkeda.gr).