Menu

Ετήσιο χριστουγεννιάτικο Bazaar

Το παράρτημα Σοσέ του Αρμενικού Κυανού Σταυρού διοργανώνει ένα BAZAAR με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά!
Οι επισκέπτες θα βρουν στο μπουφέ μας γευστικά εδέσματα σε πολύ προσιτές τιμές.
Σχολείο "ΖΑΒΑΡΙΑΝ" Μιλασών 18 & Μπελογιάννη, Νίκαια
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου απο τις 12 το μεσημέρι έως στίς 7 το απόγευμα.
Διαβάστε περισσότερα...

Εκεί κοντά και μακριά

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Εκεί ήταν όλα τόσο κοντά
που δεν χωρούσαν στο νου
τα βουνά της άλλης πλευράς.
Ήθελες να μου δείξεις με το χέρι
το μύθο του λαού σου
αλλά σταμάτησες στο κρυφό χάδι.
Έπιασα τα κομμάτια της ιστορίας
για να γράψω και πάλι
το μέλλον του δράκου του φωτός.
Έδειξες το μονοπάτι του παρελθόντος
εκεί που οι δικοί σου θυσιάστηκαν
για τις ιερές πέτρες των σταυρών.
Και κλάψαμε μαζί από χαρά
για την επανάσταση της ανθρωπιάς
που θα ζούσαμε δίχως τύψεις

Διαβάστε περισσότερα...

Η επόμενη γενοκτονία

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ποιος σκέφτεται
την επόμενη γενοκτονία
όταν ακούει για αναγνώριση;
Η κοινωνία κουράζεται
με τον πόνο των άλλων
διότι την ενοχλεί το παρελθόν.
Μόνο η ανθρωπότητα
ξέρει για τη μνήμη μέλλοντος
και παλεύει για την αξιοπρέπεια.
Όσοι αγωνίζονται για την αναγνώριση
δεν σκέφτονται τίποτα άλλο
παρά την επόμενη γενοκτονία.

Διαβάστε περισσότερα...

Η απαγορευμένη απαγόρευση

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

- Γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα να πεθάνουμε;
- Γιατί αλλιώς θα υπήρχαν οι γενοκτονίες!
- Μα δεν υπάρχουν;
- Όχι βέβαια.
- Δηλαδή είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε;
- Είναι η μόνη μορφή αθανασίας που δικαιούμαστε...
- Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της καταδίκης;
- Δεν είναι η ζωή!
- Μα τι τότε;
- Η λήθη!
- Η λήθη; Τι παράξενη ιδέα!
- Μας καταδικάζουν εις ζωήν κι αυτό μας πληγώνει.
- Κι η λήθη;
- Είναι ο μόνος τρόπος να ξεχάσουμε τις πληγές μας.
- Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν.
- Εδώ είναι το παράδοξο.
- Ποιο παράδοξο;
- Πώς να υπάρχεις, αν κανείς δεν σε θυμάται;
- Είναι όντως ένα πρόβλημα.
- Δεν είναι πρόβλημα.
- Τι είναι;
- Λύση!
- Η τελική;
- Ναι.
- Αυτό, λοιπόν, εξηγεί την επιλογή της έκφρασης!
- Η αναγνώριση μιας γενοκτονίας εναντιώνεται σε κάποια τελική λύση.
- Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική;
- Ακριβώς. Αλλά όχι μόνο...
- Δηλαδή;
- Για το διεθνές δίκαιο, η αναγνώριση προηγείται σε σχέση με τη γενοκτονία.
- Μα είναι αναχρονικό.
- Όχι, είναι ανθρώπινο.
- Με ποια έννοια;
- Αυτό που δεν ονομάστηκε, δεν υπάρχει.
- Γι’ αυτό φοβούνται τόσο πολύ τα ονόματα;
- Είναι ένας από τους κυριότερους λόγους.
- Υπάρχουν κι άλλοι;
- Ναι βεβαίως, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
- Μα γιατί;
- Έχει το στίγμα της ανθρωπότητας.

Διαβάστε περισσότερα...

Μετά τη γενοκτονία

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά: Κάτια Ρωσσίδου

 

li

Μια γενοκτονία είναι ένα γεγονός, ένα βάρβαρο γεγονός, ωστόσο παραμένει ένα γεγονός. Μόνο που τι γίνεται μετά; Υπάρχει στ’ αλήθεια; Έχει κάποιο νόημα ή πρόκειται για έναν ανθρώπινο παραλογισμό; Όλες αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι αθώες όπως το υποψιάζεστε! Έχουν ένα συγκεκριμένο σκοπό επειδή στη Γαλλία βρισκόμαστε σε μια ειδική φάση, εφόσον ο νόμος περί γενοκτονίας βρίσκεται στο επίπεδο της αναγνώρισης, αλλά όχι στο επίπεδο της ποινικοποίησης. Έτσι, αναπόφευκτα συναντούμε άτομα που διστάζουν ή ακόμα που αλλάζουν στάση έχοντας την εντύπωση ότι ο νόμος περί ποινικοποίησης αποτελεί πρόσκομμα στην ατομική ελευθερία. Ενώ πολύ απλά, είναι άτομα -και όχι άνθρωποι γιατί οι άνθρωποι δεν αμφιβάλλουν όταν πρόκειται για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας- που δεν γνωρίζουν τη διαδικασία διόρθωσης. Διότι η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων δεν είναι αυτοσκοπός και δεν θα μπορούσε να ήταν! Είναι μόνο και μόνο ένα στάδιο, σημαντικό βέβαια, ωστόσο παραμένει ένα στάδιο. Γι’ αυτό, ας μη γελιόμαστε. Η ποινικοποίηση είναι αυτό που αποτελεί την πραγματική αλλαγή φάσης όσον αφορά στους δήμιους. Διότι αυτή τη φορά, εφαρμόζεται έμπρακτα η καταδίκη της μη αναγνώρισης. Η αναγνώριση αποτελεί πρόοδο σε εθνικό επίπεδο, αλλά δεν έχει καμιά επίδραση σε νομικό επίπεδο έναντι ενός προσώπου, ενός θεσμού ή ακόμα ενός κράτους χωρίς ήθος που χλευάζει ανοιχτά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καμιά επίδραση, άρα καμιά ποινή! Αυτή η παρατήρηση φαίνεται ασήμαντη εκ πρώτης όψεως, όμως δεν είναι. Υπαινίσσεται με έμμεσο τρόπο ότι μερικά άτομα μπορούν να δεχτούν την αναγνώριση χωρίς ωστόσο να το πιστεύουν αληθινά επειδή γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει αντίκτυπος. Έτσι η ποινικοποίηση μάς επιτρέπει να αναγνωρίσουμε μια πιο ύπουλη άρνηση της γενοκτονίας που είναι έτοιμη να θυσιάσει την ουσία της αναγνώρισης, η οποία όμως εξουδετερώνεται με την ποινικοποίηση. Αυτή είναι η πραγματική προβληματική για το «μετά τη γενοκτονία». Δεν αρκεί, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε τη γενοκτονία για να ξέρουμε αν δεχόμαστε ή όχι την ύπαρξή της. Διότι χωρίς την ποινικοποίηση, πρόκειται μόνο για μια ιδέα και τίποτα περισσότερο. Ενώ με τη φράση «μετά τη γενοκτονία», δεν χρειαζόμαστε αυτού του τύπου την κοινωνική απόκλιση. Αυτό που έχει σημασία, είναι η ανθρώπινη πραγματικότητα, η οποία δεν πρέπει να μετατραπεί σε κωμωδία με το πρόσχημα να ευαρεστηθεί η γαλλική λογοτεχνία ή οι τρόποι καλής συμπεριφοράς μιας κοινωνίας της λήθης και της αδιαφορίας. Γι’ αυτόν το λόγο, ο αγώνας μας δεν μπορεί να σταματήσει μετά την αναγνώριση και δεν έχει νόημα χωρίς την ποινικοποίηση. Θέστε αυτήν την προβληματική και εκμεταλλευτείτε αυτό το κριτήριο για να αναγνωρίσετε τους αληθινούς φίλους του αρμενικού ζητήματος. Διότι το έγκλημα χωρίς τιμωρία δεν υπάρχει! Και όχι μόνο αυτό, επιπλέον δεν υπήρξε ποτέ. Διότι χωρίς τιμωρία αλλάζει η ίδια η φύση του βάρβαρου γεγονότος. Χωρίς την καταδίκη της βαρβαρότητας, δεν είναι παρά ένα ιστορικό γεγονός. Ας προσέξουμε γιατί η αναγνώριση θα υποβιβαστεί σε αυτό, αν δεν περάσει ο νόμος της ποινικοποίησης.

Διαβάστε περισσότερα...

Αθώες ερωτήσεις

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

- Γιατί διαβάζεις αυτά τα βιβλία;
- Διότι είναι οι πηγές.
- Μα δεν σ’ αρέσουν αυτά!
- Κάποιος πρέπει να τα μελετήσει, υπάρχει ανάγκη και δεν είναι θέμα γούστου.
- Πώς μελετάς κάτι που δεν σ’ αρέσει;
- Αρκεί να σ’ αγγίζει.
- Μα πώς σ’ αγγίζουν αυτά τα βιβλία;
- Άγγιξαν εκατομμύρια ανθρώπους.
- Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος;
- Όχι!
- Τότε ποιος είναι;
- Η γενοκτονία;
- Ποια γενοκτονία; Τι σχέση έχουν αυτά τα βιβλία;
- Η γενοκτονία αρχίζει μ’ ένα υπόβαθρο.
- Το ιστορικό;
- Και το ιδεολογικό...
- Οι φάσεις του Stanton.
- Σωστά.
- Άρα, αναλύεις τις συνθήκες.
- Αναζητώ τα νοητικά σχήματα.
- Τι θα μάθεις με αυτά;
- Τις ρίζες της γενοκτονίας.
- Και ποιο είναι το όφελος;
- Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε σωστά τους φανατικούς της λήθης.
- Δώσε μου τις αναλύσεις σου, θέλω να μάθω κι εγώ!

Διαβάστε περισσότερα...

Η γραφή του μέλλοντος

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Όταν συναντιόμασταν το βράδυ
για να γράψουμε το μέλλον του παρελθόντος μας,
δεν ξέραμε πόσο οι χειρονομίες μας,
ήταν σημαντικές για κείνη.
Ήμασταν και οι τέσσερις στερημένοι
ενωμένοι όμως με τον ίδιο σκοπό.
Η αποστολή αυτή, ήταν
και η ιστορία της ζωής μας
αλλά κυρίως το μονοπάτι
που όφειλαν να ακολουθήσουν
οι μαχητές της ειρήνης.
Οι γενοκτονίες θα υπήρχαν ακόμη
παρόλες τις ανόητες διαβεβαιώσεις
που διακήρυτταν το αντίθετο
και οφείλαμε να παραμένουμε άγρυπνοι
γιατί η ανθρωπότητα χρειαζόταν και πάλι
ανθρώπους που την καταλάβαιναν.

Διαβάστε περισσότερα...

Γενοκτονίες και στρατηγική

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Οι γενοκτονίες ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απαιτούν μια οργάνωση για να υλοποιήσουν μια συστηματική καταστροφή, καθώς το όρισε ο Raphael Lemkin με την επινόησή του. Αυτός ο δομικός χαρακτηρισμός, που αποτελεί από μόνος του μια στρατηγική ένδειξη, δεν χρησιμοποιείται επαρκώς από τους μαχητές της ειρήνης, που παλεύουν για την αναγνώριση των γενοκτονιών. Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης στον ψυχολογικό τομέα, η αδιαφορία της κοινωνίας κι η αναποτελεσματικότητα του εθελοντισμού συμβάλλουν στη μη στρατηγική αντιμετώπιση των γενοκτονιών. Επιπλέον, ο γλωσσολογικός εκφυλισμός δεν διευκολύνει τον αγώνα. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη ειδικού λεξιλογίου αποτελεί στρατηγικό λάθος, ενώ η επινόηση της λέξης γενοκτονία από τον Lemkin έδειχνε το δρόμο, που πρέπει να ακολουθηθεί. Οι μεμονωμένες προσπάθειες βοηθούν όχι μόνο τους γενοκτόνους αλλά και τους γενοκτόνους της μνήμης. Τα θύματα δεν υπάρχουν πια, οι επιζήσαντες δεν είναι οργανωμένοι κι οι δίκαιοι είναι σπάνιοι. Ενώ το αντίπαλο καθεστώς σε κάθε περίπτωση οργανώνεται ήδη από την τελική φάση της γενοκτονίας, καθώς ορίζεται από τον Stanton. Ως επιζήσαντες και δίκαιοι έχουμε την τάση να χρησιμοποιούμε ένα συμβατικό λεξιλόγιο, δίχως να αντιληφθούμε ότι αυτό συμβάλλει στον αγώνα των γενοκτονιών, για να κρύψουν την αλήθεια. Το διεθνές νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο: η καταγγελία βασίζεται μόνο και μόνο πάνω στη λέξη γενοκτονία. Όλες οι άλλες είναι κοινωνικές ή πολιτιστικές, δεν έχουν, όμως, νομική ισχύ. Γι’ αυτό το λόγο δεν φοβούνται οι γενοκτόνοι να μιλήσουν για θύματα και μακελειό. Ακόμα και τα ρήματά μας παραμένουν ουδέτερα και δεν αποτελούν στρατηγικά εργαλεία. Τα θύματα μιας γενοκτονίας δεν εκτελέστηκαν, δεν δολοφονήθηκαν, αλλά γενοκτονήθηκαν. Καμμιά άλλη λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την πραγματικότητα της γενοκτονίας και τη βαρβαρότητά της. Είναι στρατηγικά σημαντικό να κάνουμε χρήση όλων των δυνατοτήτων του λεξιλογίου. Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να τις κατασκευάσουμε. Είναι λοιπόν απαραίτητο να έχουμε στο αγωνιστικό μας οπλοστάσιο τις λέξεις: γενοκτονία, γενοκτονημένοι και το ρήμα γενοκτονώ στην παθητική και την ενεργητική διάθεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι φράσεις γίνονται βαρυσήμαντες με ελάχιστες λέξεις:

Π.χ. Οι Αρμένιοι γενοκτονήθηκαν από τους Τούρκους.
Οι Εβραίοι ως γενοκτονημένοι των Ναζί.
Οι Πόντιοι δεν πέθαιναν στο κρύο, γενοκτονήθηκαν.
Οι Ουκρανοί δεν πέθαναν από πείνα, γενοκτονήθηκαν.


Όμως το πραγματικό έργο έπεται. Διότι με αυτό το λεξιλόγιο, η σκέψη μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα κι αποτελεσματικά. Έτσι μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε βαθύτερα τους λόγους των γενοκτονιών και της ύπαρξης γενοκτονίας. Διότι στην ουσία η μελέτη των γενοκτονιών είναι: γενοκτονώ, άρα υπάρχω. Με αυτούς που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο έχουμε να κάνουμε στον αγώνα των γενοκτονιών. Δεν φοβούνται μόνο για την ποινικοποίηση και τις επιπτώσεις της, αλλά για την ίδια τους την ύπαρξη, διότι αγγίζουμε τα θεμέλια του κράτους και για αυτό είναι τόσο φανατικοί εναντίον των γενοκτονημένων.
Διαβάστε περισσότερα...

Για εκείνους που δεν άντεξαν

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ποιος θυμάται τα θύματα
των άλλων εποχών, των άλλων κοινωνιών;
Εσύ που επιβιώνεις μες στη μάζα
και χαίρεσαι που υπάρχεις
δίχως να κατανοείς ότι δεν ζεις.
Απλώς δεν άντεξαν την αδικία.
Ακόμα κι οι δίκαιοι δεν πρόλαβαν
να τους σώσουν από τους βαρβάρους.
Άθελα μόνο να μην ξεχάσεις
τη ζωή τους που έπλασε
τον κόσμο σου.

Διαβάστε περισσότερα...

Παρανόηση και παρενόχληση

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

- Δεν σ’ ενοχλεί που πέθαναν;
- Ποιοι;
- Τα θύματα.
- Ποια θύματα;
- Εκείνα που θυσίασαν και δεν μπόρεσαν να θυσιαστούν.
- Δεν σε καταλαβαίνω..
- Γιατί να είναι όλα κατανοητά;
- Δεν θα έπρεπε;
- Το πρόβλημα δεν είναι το πρέπει.
- Ποιο είναι;
- Αν υπάρχει πρέπον!
- Δεν είναι καθορισμένο;
- Εμείς πρέπει να το ορίσουμε.
- Πώς είναι δυνατόν;
- Δεν είναι...
- Μα, τότε;
- Γίνεται μόνο με θυσίες.
- Ποιος πρέπει να θυσιαστεί;
- Εκείνοι που έχουν άπειρες αντοχές.
- Δηλαδή;
- Οι άλλοι θα αντισταθούν αλλά δεν θ’ αντέξουν.
- Και θα λυτρωθούν;
- Ακριβώς.
- Κι άλλοι ;
- Είναι καταδικασμένοι εις ζωή!
- Χαράς στο κουράγιο τους.

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι