Menu

Τουρκική βόμβα: "Ο Γ.Παπανδρέου συζήτησε με Ερντογάν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου"

Αποκαλύψεις για την αντεθνική και ενδοτική πολιτική που ακουλουθήθηκε επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου έναντι της Τουρκίας έρχονται από την γειτονική χώρα, με την ομολογία του υπουργού Ενέργειας της ....
Τουρκίας, Τανέρ Γιλντίζ, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχαν συζητήσει για την συνεκμετάλλευση των....
πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου κατά την πρόσφατη επίχκεψη του δεύτερου στην Ελλάδα!

"Ναι είχε συζητηθεί το θέμα μεταξύ των Παπανδρέου και Ερντογάν κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού μας στην Ελλάδα. Η Τουρκία είναι ανοιχτή σε τέτοιες προτάσεις (!), αν υπάρξουν κοινά σχέδια" είπε σε μία αποκάλυψη που φωτίζει αρκετά για τις ημέρες και τα έργα του Γιώργου Παπανδρέου στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Από τότε είχαν υπάρξει κάποιες διαρροές ότι συζητούνταν πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που αφορούσαν την απλή "βελτίωση" των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά όταν θα έφτανε στο σημείο να αποδεχθεί την εκχώρηση των ελληνικών δικαιωμάτων εξόρυξης στο Αιγαίο και βέβαια την παραίτηση επέκτασης των εθνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, αυτό πρώτη φορά λέγεται και μάλιστα από τουρκικά χείλη.
Υπενθυμίζεται ότι όπως έχει αποκαλύψει το defencenet.gr, η αμερικανική Shell είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την συνεκμετάλλευση του ελληνικού Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία. Οι μοναδικές περιοχές στο Βόρειο Αιγαίο που η Τουρκία έχει δικαίωμα να κάνει έρευνες και γεωτρήσεις είναι κοντά στα παράλια της Ανατολικής Θράκης και την Ίμβρο.
Η επίσκεψη -την οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε σπεύσει μάλιστα να χαρακτηρίσει τότε ως ιστορική- είχε πραγματοποιηθεί στις 14 Μαίου του 2010 λίγες  εβδομάδες πριν η Ελλάδα υπογράψει το πρώτο μνημόνιο με ΕΕ και ΔΝΤ τον Ιούνιο του ίδιου του έτους, και παραδώσει πρακτικά την εθνική της κυριαρχία στην Τρόικα και τους δανειστές της, ο τότε πρωθυπουργός συζητούσε με τον Erdoğan την περαιτέρω παράδοση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο για την έναρξη «κοινών ερευνών» για πετρελαϊκά κοιτάσματα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι γνωστές οι δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου το Δεκέμβριο του 2009 ότι «στην Ελλάδα δεν έχουμε πετρέλαιο ή το πετρέλαιο που έχουμε είναι πολύ λίγο».
Τότε εάν ίσχυε αυτό για πια συνεκμετάλλευση συζήτησε με τον Erdoğan σχεδόν έξι μήνες μετά; Να συνεκμεταλλευτούν τι; Το πετρέλαιο που δεν υπήρχε; Έτσι δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Είτε ο Τούρκος υπουργός λέει ψέματα είτε ο Έλληνας πρωθυπουργός έλεγε ψέματα όταν ισχυριζόταν  πως στο Αιγαίο δεν υπάρχει πετρέλαιο. Το ποιος λέει αλήθεια και το ποιος όχι θεωρούμε ότι είναι προφανές. Άλλωστε ο Τούρκος υπουργός δεν είχε κανένα λόγο στη συγκεκριμένη περίπτωση να πει κάτι το αναληθές.

Επίσης στις δηλώσεις που που έγιναν στην Αττάλεια, ο Γιλντίζ αναφέρθηκε και στις έρευνες στην ΑΟΖ Κύπρου.

«Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στην Τουρκία ως προς τη μεταφορά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην Ευρώπη» είπε και σημείωσε ότι «το Ισραήλ πρέπει να ζητήσει συγνώμη», ενώ ανέφερε ότι «εάν δεν είχε συμβεί το επεισόδιο στο Μαβί Μαρμαρά, θα στηρίζαμε κι εμείς το σχέδιο αυτό», εννοώντας τη μεταφορά του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Ο Γιλντίζ είπε «δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί το σχέδιο αυτό, εάν το Ισραήλ δεν ζητήσει συγνώμη».

 

 

Πηγή: onnews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αγώνας των δικαίων

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Η δικαιοσύνη καθιερώθηκε για να προστατεύει τους ανθρώπους, γι’ αυτό πρέπει να προστατεύεται για να μην την εκμεταλλεύονται για πολιτικούς σκοπούς. Η χρήση του διαδικαστικού προβλήματος δεν είναι καινούργια στις προσπάθειες να τεθεί υπό αμφισβήτηση η ανέγερση του Μνημείου για τη Γενοκτονία των Αρμενίων στη Λυών. Αποτελεί μία μορφή κρυφού ρατσισμού που δεν έχει το θράσος της τουρκικής βαρβαρότητας και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από δικαστικές διαδικασίες. Αυτές οι τελευταίες είναι μόνο και μόνο ένα πρόσχημα. Δεν συνιστούν μία μεθοδολογία στο πλαίσιο του νόμου. Εν τούτοις, αποτελούν μία δυνατότητα που προσφέρει ο νόμος. Έτσι, η δειλία των αντιπάλων του αρμενικού λαού θα είχε άδικο να μην το χρησιμοποιήσει για να πετύχει τους στόχους της. Όμως σ’ εμάς εναπόκειται να παραμείνουμε σε εγρήγορση, διότι απειλείται ο αγώνας των δικαίων. Ο μεροληπτικός χαρακτήρας της μήνυσης δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. Και η αντιπαράθεση αριστεράς – δεξιάς, ακόμα και αν είναι εντελώς άσκοπη στο πλαίσιο της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, δεν παύει να είναι πραγματική. Πρέπει, λοιπόν, να το κατανοήσουμε για να μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε. Διότι δεν είναι θέμα για αμφισβήτηση, ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια. Η πραγματικότητα είναι ότι πλησιάζει και πάλι η ημερομηνία του μνημοσύνου της γενοκτονίας των Αρμενίων. Και οι αντίπαλοι του αρμενικού λαού είναι εξοργισμένοι λόγω της ύπαρξης του Μνημείου, το οποίο από μόνο του αποδεικνύει τη σημασία του αγώνα των δικαίων. Είναι έτοιμοι να το καταστρέψουν; Αυτό είναι βέβαιο. Μα ακόμα και αν τα μέσα δράσης παραμένουν δημοκρατικά εφόσον περνούν μέσω της δικαιοσύνης του γαλλικού κράτους, ο σκοπός δεν τα αγιάζει. Ανήκουν σε μια νέα μορφή κινητοποίησης εναντίον της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτή η νέα μορφή είναι έμμεση και βασίζεται στις νομικές διατάξεις για να θέσει υπό αμφισβήτηση πρώτα τους τύπους και στη συνέχεια το βάθος. Αυτό το μέσο δράσης και οι συνέπειές του δεν αποτελούν μόνο μία επίθεση εναντίον της μνήμης του αρμενικού λαού, αλλά και της νομοθεσίας του γαλλικού λαού. Διότι η..
αναζήτηση διαδικαστικού προβλήματος στο πλαίσιο εργασιών τέτοιας φύσης, έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα των νόμων. Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε διαβάσει Μοντεσκιέ ή να είμαστε ένθερμοι υποστηρικτές του Βολταίρου για να αντιληφθούμε την προσβολή προς το γαλλικό Δίκαιο. Στην πραγματικότητα, το Δίκαιο εισχωρεί στην ουσία του ανθρώπινου μεγαλείου και δεν μπορεί να παραμείνει ουδέτερο, όταν κατά βάθος η ηθική είναι άδικη. Το γεγονός ότι χρησιμοποιεί το πρόσχημα των τύπων δείχνει πόσο ανήθικη είναι η διαδικασία. Προσπαθεί να αποδείξει ότι ο εργολάβος της πράξης δεν ενδιαφέρεται για την ουσία των εργασιών στην πλατεία Antonin Poncet και χρησιμοποιεί ακόμα και το πρόβλημα της ιστορικής συνύπαρξης. Η υποκρισία του τεχνάσματος έγκειται στο να προβληθεί ένα ιστορικό πλαίσιο για να εφαρμοστεί ο νόμος κατά γράμμα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ανήθικο μέσο για να προσβάλουν την ίδια την ιστορία. Χρησιμοποίησαν την τοπική ιστορία μιας πλατείας για να θέσουν υπό αμφισβήτηση τη μεγάλη ιστορία ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας. Γι’ αυτόν το λόγο, αποτελεί μια μορφή γενοκτονίας της μνήμης. Όμως, παρόλα αυτά, θα είμαστε παρόντες σ’ αυτή τη νέα διαμάχη. Διότι δεν αρκεί να διεξαγάγουμε τον αγώνα των δικαίων, για να αποτελούμε μία δίκαιη υπόθεση ενώπιον της δικαιοσύνης. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να απαντήσουμε νομικά και κυρίως στρατηγικά σ’ αυτές τις καινούργιες κατηγορίες για να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αγωνιζόμαστε ακόμα και εναντίον της μη αναγνώρισης αυτής της έμμεσης μορφής. Δεν θα λυγίσουμε μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία, διότι δεν έχουμε το δικαίωμα. Αυτό είναι το χρέος μας στη μνήμη των θυμάτων της γενοκτονίας των Αρμενίων. Διότι είναι το μοναδικό μέσο για να διασώσουμε την ανθρώπινή μας αξιοπρέπεια.

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι