Menu

Οβσαννά Καλουστιάν

Η μι­κρο­κα­μω­μέ­νη γυ­ναί­κα δε μπο­ρεί πιά να βγεί συχνά στους δρό­μους της Μασ­σα­λί­ας. Περ­πα­τά­ει στη­ρι­ζό­με­νη σε έ­να μπα­στού­νι, χα­ϊ­δε­μέ­νη και προ­στα­τευμένη α­πό την κό­ρη και τα εγ­γόνια της. Ό­μως, ό­ταν κά­ποιος θί­ξει την παι­δι­κή της η­λι­κί­α, τα μά­τια της λα­μπυ­ρί­ζουν και οι α­να­μνή­σεις ε­πι­στρέ­φουν α­τό­φιες. Η Οβ­σαν­νά Κα­λου­στιάν, 106 ε­τών, εί­ναι μια α­πό τις τε­λευ­ταί­ες ε­πι­ζή­σασες της γε­νο­κτο­νί­ας των Αρ­με­νί­ων του 1915. Εί­ναι ένας φο­ρέ­ας α­να­μνή­σε­ων, με με­γά­λη συ­νεί­δη­ση του ρό­λου της, στο κα­τώ­φλι της ε­κα­το­ντα­ε­τη­ρί­δας της τρα­γωδί­ας. «Ο Θε­ός μου χά­ρισε ζω­ή για να τα δι­η­γού­μαι», ε­πανα­λαμ­βά­νει τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια.

Α­πό τον τρό­μο, τις σφα­γές και τις α­πε­λά­σεις στο χω­ριό της στην Ο­θω­μα­νι­κή Τουρ­κί­α, η Οβσαννά θυ­μά­ται πλή­θος ει­κό­νων και λε­πτομέ­ρειες τις ο­ποί­ες δι­η­γεί­ται με ζωντά­νια. Γεν­νή­θη­κε το 1907 στο Α­ντα­μπα­ζάρ, μια πό­λη που βρί­σκε­ται πε­ρί­που 100 χιλ. α­να­το­λι­κά της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης και μεγά­λω­σε σε έ­να πο­λύ ω­ραί­ο τριώ­ρο­φο σπί­τι με κή­πο, α­πέ­να­ντι α­πό την εκ­κλη­σί­α της γει­το­νιάς της. Ε­κεί­νη την ε­ποχή, η πό­λη ή­ταν ση­μα­ντι­κό κέ­ντρο ε­μπο­ρίου και χει­ρο­τε­χνί­ας και οι Αρ­μέ­νιοι, οι ο­ποί­οι α­νέρ­χο­νταν σε πε­ρί­που 12.500 κα­τοί­κους το 1914, α­πο­τε­λού­σαν τον μι­σό πλη­θυ­σμό της. Η Οβ­σαν­νά θυ­μά­ται ό­τι «ακό­μα και οι Έλ­λη­νες και οι Τούρ­κοι μι­λού­σαν Αρ­μέ­νι­κα». Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, δεν έ­μα­θε Τουρ­κι­κά μέχρι την α­πέ­λα­σή της. Ο πα­τέ­ρας της εί­χε έ­να κα­φε­νεί­ο, το ο­ποί­ο ή­ταν ταυ­τό­χρο­να κου­ρεί­ο και ο­δο­ντια­τρεί­ο. Έ­πι­νε το τσά­ι της ε­κεί κά­θε πρω­ί πριν φύ­γει για το σχο­λεί­ο.

Η Οβ­σαν­νά είναι ο­χτώ χρονών το 1915, ό­ταν κα­τά τη διάρ­κεια του πο­λέ­μου, η κυ­βέρ­νη­ση των Νεό­τουρκων διέ­τα­ξε να α­πε­λα­θούν οι Αρ­μέ­νιοι. Στο Α­ντα­μπα­ζάρ, η δια­τα­γή έφτα­σε το κα­λο­καί­ρι. «Ή­ταν μια Κυ­ρια­κή, η μη­τέ­ρα της Οβ­σαν­νά ε­πέ­στρε­φε α­πό την εκ­κλη­σί­α. Ο ιε­ρέ­ας εί­χε μό­λις ανα­κοι­νώ­σει ό­τι έ­πρε­πε να εκ­κε­νω­θεί η πό­λη μέ­σα σε τρεις η­μέ­ρες, γει­το­νιά προς γει­το­νιά», α­να­φέ­ρει ο Φρέ­ντε­ρικ, ο εγ­γο­νός της και «φύ­λα­κας» των οι­κο­γε­νεια­κών α­να­μνή­σε­ων. Τα αν­θρώ­πι­να κα­ρα­βά­νια αρ­χί­ζουν να με­τακι­νού­νται νό­τια και α­να­το­λι­κά. Η Οβ­σάν­να, οι γο­νείς της, ο α­δελ­φός της, οι θεί­οι της, θεί­ες και ξα­δέλ­φια, φτά­νουν στο Ε­σκισεχίρ, ό­που τους κλεί­νουν μέ­σα σε τρέ­νο. Έτσι, σε αυ­τά τα βα­γό­νια για ζώ­α, στέλ­νουν χι­λιά­δες Αρ­μέ­νιους στις ε­ρή­μους της Συρί­ας. Ω­στό­σο, το τρέ­νο που με­τα­φέ­ρει την οι­κο­γέ­νεια στα­μα­τά στα μι­σά του δρό­μου, στο σταθ­μό του Κά­ι, κο­ντά στο Α­φιόν Κα­ρα­χι­σάρ. Τους δια­τά­ζουν να στή­σουν μια προ­σω­ρι­νή κα­τα­σκή­νω­ση, διό­τι στα προ­ω­θη­μέ­να κέ­ντρα συ­γκέ­ντρω­σης ε­πι­κρα­τεί το α­δια­χώ­ρη­το. Τε­λι­κά, δύ­ο χρό­νια αργό­τε­ρα τους διασκορ­πί­ζουν και αυ­τοί σπεύ­δουν να κρυ­φτούν στη γύ­ρω πε­ριο­χή. Η Οβ­σάν­να εί­ναι ή­δη 10 χρο­νών και αυ­τό που φο­βάται πε­ρισ­σό­τε­ρο εί­ναι οι α­πα­γω­γές των κο­ριτσιών α­πό τους λη­στές (Τσέ­τες), που συ­νερ­γά­ζο­νται με τον ο­θω­μα­νι­κό στρα­τό.

Το 1918, με την ανα­κω­χή, οι επι­ζώ­ντες προ­σπα­θούν να ε­πι­στρέ­ψουν. Η οι­κο­γένεια της Οβ­σαν­νά βρί­σκει το σπί­τι της καμμένο και α­πο­φασί­ζει να ξα­να­φύ­γει, υ­πό την πί­ε­ση των Τούρ­κων που τώ­ρα έ­χουν κα­τα­λά­βει την πό­λη. Η έ­ξο­δος αρ­χί­ζει προς την Κων­στα­ντι­νού­πολη. Το 1924, οι θεί­οι και τα ξα­δέρ­φια τα­ξι­δεύ­ουν για τις Η­νω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες. Τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, η νε­α­ρή Οβ­σαν­νά ε­πι­βι­βά­ζε­ται σε πλοί­ο με προ­ο­ρι­σμό τη Μασ­σα­λί­α. «Φτά­σα­με το Δε­κέμ­βριο, μέ­σα στα χιό­νια», θυ­μά­ται. Προ­σπα­θεί να ε­πι­βιώ­σει όπως και τό­σοι άλ­λοι (το 10% του ση­με­ρινού πλη­θυ­σμού της Μασ­σα­λί­ας α­πο­τε­λεί­ται α­πό α­πο­γό­νους των φυ­γά­δων της γε­νο­κτο­νί­ας των Αρ­με­νί­ων). Ρά­βει για να κερ­δί­σει τα προς το ζην, παντρεύ­ε­ται τον Ζα­βέν Κα­λου­στιάν, μο­να­δι­κό ε­πι­ζώντα μιας οι­κο­γέ­νειας που σφα­γιά­στη­κε, α­νοίγουν έ­να μα­γα­ζί με α­να­το­λί­τι­κα φα­γη­τά και χτίζουν το σπί­τι τους. «Η για­γιά μάς έ­μα­θε πρώ­τα τα Αρ­μέ­νι­κα και με­τά μας δι­η­γή­θη­κε την ι­στο­ρί­α της», λέ­ει ο εγ­γο­νός της. Η Οβ­σαν­νά σή­με­ρα συμ­με­τέ­χει σε πο­λι­τι­στι­κούς συλ­λό­γους, στις δια­δη­λώ­σεις της κοι­νό­τητας, συ­νε­χί­ζει να κα­τα­θέ­τει τη μαρ­τυ­ρί­α της ε­νά­ντια στην άρ­νη­ση της γε­νο­κτο­νί­ας, α­κού­ρα­στη και πά­ντα ζω­ντα­νή, ε­κα­τό χρό­νια με­τά τις σφα­γές.

Σύμφω­να με τον Φρέ­ντε­ρικ: «η άρ­νη­ση της γε­νο­κτο­νί­ας εί­ναι η α­πόρ­ρι­ψη του λό­γου της για­γιάς μου».

 

 

Μετάφραση: Μαρίνα Γεργκανιάν

 

Πηγή: armenika.gr , Guillaurme Perrier -Le Monde, Εl Pais

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα μελέτη DNA αποδεικνύει αρμενικά γενετικά ίχνη ανά τον κόσμο

Eκτε­ταμέ­νη α­νά­μι­ξη του αν­θρώπι­νου πλη­θυ­σμού τις τε­λευ­ταί­ες χι­λιε­τί­ες α­πο­κα­λύ­πτει η νέ­α δη­μο­σί­ευ­ση του Science by Hellenthal et al. (2014) , λό­γω του γε­γο­νό­τος ό­τι α­πο­μα­κρυσμέ­νοι με­τα­ξύ τους πλη­θυ­σμοί, στο πα­ρελ­θόν εί­χαν συ­να­ντη­θεί και α­να­παρα­χθεί α­φή­νο­ντας γε­νε­τι­κά ί­χνη στο γο­νιδί­ω­μα των επόμενων γε­νε­ών.

Ω­στό­σο, με την πά­ρο­δο του χρό­νου τα ί­χνη αυ­τά δια­σπώνται και εί­ναι δύ­σκο­λο να ε­ντο­πι­στούν. Το πε­ριο­δι­κό πε­ρι­γρά­φει μια μέ­θο­δο, τη «ζω­γρα­φι­κή χρω­μο­σώ­μα­τος», στην ο­ποί­α α­κο­λου­θούνται τα γε­νε­τι­κά ίχνη α­νά­μι­ξης πί­σω στον χρό­νο, μέ­χρι τον πλη­σιέ­στε­ρο σω­ζό­με­νο πλη­θυ­σμό. Η προ­σέγ­γι­ση αυ­τή, α­πο­κά­λυ­ψε λε­πτο­μέ­ρειες της πα­γκό­σμιας ι­στο­ρί­ας της αν­θρώ­πι­νης «α­νά­μι­ξης» κα­τά τα τε­λευ­ταί­α 4000 χρό­νια.

Βά­σει αυ­τών των α­πο­τε­λε­σμά­των, το Hellanthal et al. δη­μιούρ­γησε τον «Γενετι­κό Ά­τλαντα» της αν­θρώ­πι­νης ι­στο­ρί­ας α­νά­μι­ξης, που δεί­χνει τα γε­νε­τι­κά ί­χνη δια­φό­ρων πλη­θυ­σμών α­νά τον κό­σμο. Σχε­τι­κά με τον αρ­με­νι­κό πλη­θυ­σμό, ενδια­φέ­ρον πα­ρου­σιά­ζουν οι πλη­θυ­σμοί στους ο­ποί­ους οι Αρ­μέ­νιοι έ­χουν αφή­σει τα γε­νε­τι­κά τους ί­χνη. Ο πα­ρα­κά­τω χάρ­της δεί­χνει τα ση­μα­ντι­κά πο­σοστά του αρ­με­νι­κού DNΑ, ό­που σύμ­φω­να με την με­λέ­τη πα­ρου­σιά­ζο­νται σε μη αρ­με­νι­κούς πλη­θυ­σμούς.

Ε­τρού­σκοι - Αρ­μέ­νιοι

Πα­ρα­τη­ρεί­ται ση­μα­ντι­κή πα­ρου­σί­α του αρμε­νι­κού γε­νε­τι­κού υ­λι­κού στην Ι­τα­λί­α, ι­δί­ως στην Το­σκά­νη. Η Το­σκά­νη ι­στορι­κά ταυ­τί­ζε­ται με τους Ε­τρού­σκους, ε­τυ­μο­λο­γί­α που προ­έρ­χε­ται α­πό το λατι­νι­κό Tusci. Πο­λυά­ριθ­μοι με­λε­τη­τές στο πα­ρελ­θόν εί­χαν προ­τεί­νει τη σύν­δε­ση Αρ­με­νί­ων και Ε­τρού­σκων. Ο Βρε­τα­νός με­λε­τη­τής Dr. Robert Ellis, α­να­φέρει στο βιβλί­ο του «Η αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή των Ε­τρού­σκων» ό­τι: Οι Αρ­μέ­νιοι, ό­πως και οι Κέλ­τες, εί­ναι πλέον λί­γοι α­ριθ­μη­τι­κά. Δια­σκορ­πί­στη­καν δυ­τι­κά α­πο την Αρ­με­νί­α, προς την Ι­τα­λί­α και σε άλ­λες το­πο­θε­σί­ες ως «Φρύγες», «Θρά­κες», «Πε­λα­σγοί» και «Ε­τρού­σκοι». Ο Νορ­βη­γός με­λε­τη­τής Dr. Bugge υ­πο­θέ­τει ό­τι η ε­τρου­σκι­κή γλώσ­σα προ­ερ­χό­ταν α­πό την αρ­με­νι­κή. Άλ­λοι με­λε­τη­τές, ό­πως ο Βα­χάν Μ. Κιουρ­κτσιάν, ταυ­το­ποί­η­σαν τη συγ­γέ­νεια της τέ­χνης, της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής και της γλώσ­σας των Ου­ραρ­τού με των Ε­τρού­σκων της Ι­τα­λί­ας. Ως εκ τού­του, αρ­με­νι­κά γε­νε­τι­κά ίχνη με­τα­ξύ του πλη­θυ­σμού της Το­σκά­νης ε­πι­βε­βαιώ­νουν την θε­ω­ρί­α σύν­δε­σης Ε­τρού­σκων και Αρ­με­νί­ων.

Η αρ­με­νι­κή α­νά­μι­ξη

Ό­σον α­φο­ρά την α­νά­μι­ξη των Αρ­με­νί­ων (δια­φο­ρε­τι­κοί άν­θρω­ποι που συ­νέ­βα­λαν στα αρ­με­νι­κά γο­νί­δια), η με­λέ­τη εί­ναι α­σα­φής κα­θώς το­ποθε­τεί τους Αρ­με­νίους με­τα­ξύ των πλη­θυ­σμών που δεν α­να­μί­χθη­καν ή που εί­ναι α­βέ­βαιη η α­νά­μι­ξή τους. Σύμ­φω­να με τη με­λέ­τη, οι Αρ­μένιοι έ­χουν ση­μα­ντι­κές γε­νε­τι­κές ο­μοιό­τη­τες με ο­ρι­σμέ­νους ξέ­νους πλη­θυ­σμούς (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των Ιρ­λαν­δών), αλ­λά «το γε­νε­τι­κό ί­χνος εί­ναι εί­τε πο­λύ α­δύ­να­μο εί­τε πο­λύ πε­ρί­πλο­κο για να πε­ρι­γρα­φεί». Ό­πως ορ­θώς ε­πι­σή­μα­νε το ι­στο­λό­γιο Dienekes, οι Αρ­μέ­νιοι φαί­νε­ται να εί­ναι οι μό­νοι άν­θρω­ποι με­τα­ξύ του Α­τλα­ντι­κού και του Ει­ρηνι­κού που έ­χουν προσ­διο­ρι­στεί ως μη α­να­με­μιγ­μέ­νοι ή α­βέ­βαι­ης α­νά­μι­ξης (όπως φαί­νε­ται και στο χάρτη ). Πι­θα­νό­τα­τα η αρ­με­νι­κή α­νά­μι­ξη προ­η­γείται της με­λέ­της, κα­θώς η με­λέ­τη πη­γαί­νει μό­νο 4000 χρό­νια πί­σω, ε­νώ η αρ­με­νι­κή ε­θνο­γέ­νε­ση εί­ναι πο­λύ πα­λαιό­τε­ρη. Γνω­ρί­ζου­με ε­πί­σης α­πό προ­η­γού­με­νες με­λέ­τες ό­τι οι κυ­ρί­αρ­χοι αρ­με­νι­κοί δεί­κτες R1b, G2 και J2 προ­έρ­χο­νται α­πό την πε­ριο­χή του αρ­με­νικού οροπε­δί­ου, η ο­ποί­α πα­ρέ­χει και εν­δεί­ξεις ως προς την κα­τεύ­θυν­ση της γε­νε­τι­κής ε­ξά­πλω­σης α­πό την Αρ­με­νί­α προς τα έ­ξω.

Οι Τούρ­κοι της Α­να­το­λί­ας

Εν­δια­φέ­ρον ε­πί­σης πα­ρου­σιά­ζει το γε­γο­νός ό­τι η γε­νε­τι­κή «κα­τα­σκευ­ή» των Τούρ­κων κατά κύ­ριο λό­γο α­πο­τε­λεί­ται α­πό ελλη­νι­κό, αρμε­νι­κό και ιρα­νι­κό DNA, το κα­θέ­να με πο­σο­στό συ­νει­σφο­ράς γύ­ρω στο 10%. Σε α­ντι­πα­ρα­βο­λή, η Μογ­γο­λι­κή (α­σια­τι­κή) συ­νει­σφο­ρά α­νέρ­χε­ται μό­νο στο 3,7%. Εί­ναι α­σφα­λές να υ­πο­θέ­σου­με ό­τι η Α­να­το­λι­κή Τουρ­κί­α θα δεί­ξει α­κό­μα με­γα­λύ­τε­ρη γε­νε­τι­κή συμ­βο­λή των Αρμε­νίων, υ­πό­θε­ση η ο­ποί­α ε­πι­βε­βαιώ­νει την α­ντί­λη­ψη και τις υ­πο­θέ­σεις δια­φό­ρων με­λε­τη­τών ό­τι οι Τούρ­κοι εί­ναι ε­πι­πο­λι­τι­σμένοι Αρ­μέ­νιοι.

Περιο­ρι­σμοί της με­λέ­της

Η με­λέ­τη έ­χει κά­ποιους πε­ριο­ρι­σμούς, οι ο­ποί­οι συ­ζη­τή­θη­καν στο αν­θρω­πο­λο­γι­κό ι­στο­λό­γιο Dienekes. Ε­πι­πλέον, ο­ρι­σμέ­να στοι­χεί­α εί­ναι α­συμ­βί­βα­στα με άλ­λες γε­νε­τι­κές με­λέ­τες και τα με­γέ­θη των δειγ­μά­των ή­ταν αρ­κε­τά πε­ριο­ρι­σμέ­να.

Ω­στό­σο, τα ευ­ρή­μα­τα που πα­ρου­σιά­ζο­νται στον Γενετι­κό Ά­τλα­ντα δεν παύ­ουν να εί­ναι ση­μα­ντι­κά. Πι­θα­νόν, μελ­λο­ντικές με­λέτες να διευ­ρύνουν τον Άτλα­ντα με στοι­χεί­α συλ­λεγ­μέ­να α­πό πε­ρισ­σό­τε­ρα ά­τομα και ε­θνοτι­κές ο­μά­δες για πιο α­κρι­βή συ­μπε­ράσμα­τα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι παρακάτω πληθυσμιακές ομάδες παρουσιάζουν σημαντικά ποσοστά αρμενικού γενετικού ίχνους:

Λέσγιοι - Lezgins (Ν.Καύκασος - Κασπία)     13.8%

Γεωργιανοί                                             12.4%

Τοσκανοί (Ιταλία)                                   10.7%

Τούρκοι                                                 9.9%

Ιρανοί                                                    7.5%

Κύπριοι                                                  7.3%

Δρούζοι                                                 6.6%

Νότια Ιταλία                                           6.2%

Αντιγκέα (Β.Καύκασος, Μαύρη Θάλασσα)    5.9%

Σύριοι                                                    4.5%

Ιορδανοί                                                4.2%

Δυτική Σικελία                                         4.2%

Σαουδάραβες                                         4.0%

Χαν (Βόρεια Κίνα)                                    3.9%

Νότια Σικελία                                          3.8%

Χαζάροι (Αφγανιστάν)                             3.7%

Ουζμπέκοι                                             3.4%

Αιγύπτιοι                                               3.4%

Βεδουϊνοι                                              3.2%

Εβραίοι της Ινδίας                                   3.0%

Makrani (Πακιστάν)                                 2.9%

Τυνήσιοι                                               2.6%

Παλαιστίνιοι                                           1.7%

Βιρμανοί                                               1.3%

Pathan (Βόρειο Πακιστάν)                       1.3%

Sindhi (Πακιστάν- Ινδία)                          1.1%

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα                       1.1%

Ουιγούροι                                             0.9%

Ισπανοί                                                0.8%

Burusho (Βόρειο Αφγανιστάν)                  0.8%

Παπούα Νέα Γουινέα                              0.6%

Καμπότζη                                             0.5%

 

 

Ταλίν Μαρντικιάν

 

Πηγή: armenika.gr , www.peopleofar.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Σαρκίς Σεροπιάν: «Ερντογάν, ένας νέος πατισάχ»

Μιλάει στο «Βήμα» ο συνιδρυτής της αρμενικής εφημερίδας «Αγκός» στην Κωνσταντινούπολη

«Στην αρχή, όταν πρωτοβγήκε ο Ερντογάν, οι Αρμένιοι τον βλέπαμε με συμπάθεια. Πάρα πολλοί τον ψήφισαν διότι ήταν εναντίον του κεμαλικού κράτους που μας καταπίεζε» λέει στο «Βήμα» ο Σαρκίς Σεροπιάν, συνιδρυτής της αρμένικης εφημερίδας «Αγκός» στην Κωνσταντινούπολη. «Σήμερα οι εύποροι Αρμένιοι, που συνεργάζονται με όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις, τα πάνε ακόμη καλύτερα με τον Ερντογάν. Οσοι ανήκουν στη μεσαία τάξη και κάτω, ειδικά οι νεότεροι που είναι και πιο αριστερών φρονημάτων, δεν τον συμπαθούν καθόλου. Διότι από τη μια υπάρχει η πίεση του ισλαμισμού, που υπήρχε πάντα αλλά έγινε εντονότερη, και από την άλλη ο Ερντογάν είναι βίαιος και εχθρικός προς τη νεολαία».

Ο κ. Σεροπιάν - που επισκέφθηκε την Αθήνα το περασμένο Σαββατοκύριακο και μίλησε με θέμα «Εξισλαμισμένοι Αρμένιοι και ιστορική Αρμενία» σε εκδήλωση του περιοδικού «Αρμενικά» - ίδρυσε την εβδομαδιαία «Αγκός» πριν από 18 χρόνια μαζί με τον Χραντ Ντινκ, υπέρμαχο των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, ο οποίος δολοφονήθηκε το 2007 από τούρκο εθνικιστή.
 
«Μέχρι νά 'ρθει ο Ερντογάν, η στρατοκρατούμενη κεμαλική Τουρκία καταπίεζε όλους τους Τούρκους αλλά ακόμη περισσότερο τις μειονότητες. Το κεμαλικό καθεστώς ήταν σαφέστατα συνέχεια των Νεότουρκων που είχαν ως στόχο να εξαφανιστούν και να εκτουρκιστούν όλοι οι λαοί που ζούσαν στην Τουρκία. Αν και ο Κεμάλ απέρριπτε τους Νεότουρκους, το κεμαλικό καθεστώς συνέχισε την καταδίωξη των μειονοτήτων που ζουν επί χιλιάδες χρόνια στην περιοχή. Δεν επιτρεπόταν να μιλάμε αρμενικά ή ελληνικά στον δρόμο, έπρεπε όλοι να γίνουμε Τούρκοι και μουσουλμάνοι» συνεχίζει.

Χάρη στον Ερντογάν, ο κεμαλισμός αντικαταστάθηκε από τον ισλαμισμό «που ήταν πιο ανεκτικός και ήπιος την πρώτη περίοδο». Οταν όμως ο τότε πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος της Τουρκίας «κατάφερε να διαλύσει τη δύναμη του στρατού - που ούτε το φανταζόμασταν στο παρελθόν-, άρχισε να συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Ενώ πριν είχαμε μια κοσμική κεμαλική δικτατορία, σήμερα έχουμε μια ισλαμική ερντογανική δικτατορία. Τοποθέτησε σε θέσεις - κλειδιά ομοϊδεάτες του. Οποιος δεν σκέφτεται σαν τον Ερντογάν απομακρύνεται. Είναι σαν να έχει κάτσει ένας καινούργιος πατισάχ στον θρόνο».

Ηδη πριν από την έλευση του Ερντογάν στις αρχές της δεκαετίας του 2000 «είχαν διαφανεί χαραμάδες φωτός ύστερα από την τραγικά σκοτεινή δεκαετία του '80. Το 1996 ανοίξαμε την "Αγκός", την πρώτη δίγλωσση εφημερίδα (αρμενικά και τουρκικά), για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Ο Χραντ Ντινκ τόλμησε να υψώσει ακόμη περισσότερο τη φωνή του και δολοφονήθηκε». Ο κ. Σεροπιάν πιστεύει ότι υπεύθυνοι δεν ήταν ένας δυο που μπήκαν φυλακή αλλά «υψηλότερα κέντρα που οργάνωσαν τη δολοφονία του και χαίρουν κρατικής προστασίας».

Οι Αρμένιοι και οι υπόλοιπες μειονότητες εξακολουθούν να είναι πιο ελεύθεροι σε σχέση με το παρελθόν αλλά «δεν νιώθουμε την ελευθερία να εκφραστούμε ενάντια στην τουρκική ταυτότητα που μας έχει επιβληθεί». Το διαβόητο άρθρο 301 του τουρκικού ποινικού κώδικα, που προβλέπει αυστηρές ποινές για όποιον προσβάλει την τουρκικότητα, δεν έχει καταργηθεί _ «όποτε θέλουν το ανασύρουν από το συρτάρι».

Αν και η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι πιο ανεκτική προς τις μειονότητες, «το στρατιωτικό Σύνταγμα διέπει ουσιαστικά την τουρκική νομοθεσία. Πολλά βαριά άρθρα του δεν έχουν αλλάξει. Εμείς στην "Αγκός" προσέχουμε τα άρθρα μας να μην δείχνουν ασέβεια προς την τουρκικότητα διότι μετά θα εξαρτηθεί σε ποιον δικαστή θα πέσεις και το πώς θα κρίνει την έκφραση ή λέξη που έγραψες».

«Αν και είναι αντισυνταγματικό, εμείς μιλάμε για τη γενοκτονία των Αρμενίων» από την οθωμανική κυβέρνηση το 1915. Το θέμα αυτό «έχει αρχίσει να συζητιέται πια στην Τουρκία. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα κάνει η κυβέρνηση τον Απρίλιο του 2015, στην 100ή επέτειο της γενοκτονίας, ίσως και η ίδια να μην έχει αποφασίσει ακόμη. Εγώ υποθέτω ότι θα κάνει το παν για να περάσει αθόρυβα».

«Είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστεί η γενοκτονία των Αρμενίων στην Τουρκία. Μερικοί διανοούμενοι μιλούν υπέρ της αναγνώρισης με βάση τα ιστορικά ντοκουμέντα, κάποιοι δήμαρχοι και τοπικοί άρχοντες ειδικά στις κουρδικές περιοχές στήνουν μνημεία, όμως δεν παύουν να παραμένουν μειοψηφία».

«Και να ήθελε ο Ερντογάν να αναγνωρίσει τη γενοκτονία θα ήταν πολύ δύσκολο» καταλήγει ο κ. Σεροπιάν. «Τα παιδιά διδάσκονται στο σχολείο ότι οι Αρμένιοι διέπραξαν γενοκτονία των Τούρκων. Οταν ένας λαός έχει γαλουχηθεί με αυτό τον τρόπο, ο Ερντογάν δεν μπορεί να πάει ενάντια. Στις 23 Απριλίου 2014, έστειλε ανοιχτή επιστολή προς "όλα τα θύματα των γενοκτονιών" στην οποία ανέφερε ότι "ανάμεσά τους ήταν και πολλοί Αρμένιοι". Η αναφορά αυτή, η πρώτη από τούρκο πρωθυπουργό, είχε περίεργο αντίκτυπο στην Τουρκία. "Μα τι λέει αυτός;" είπαν ορισμένοι»
 
 
Μποζανίνου Τάνια
 
 
Πηγή: tovima.gr
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι