Δημήτρης Τάρλοου «Οταν όλα έρχονται εύκολα, το αποτέλεσμα δεν είναι καλό»

Ο Δημήτρης Τάρλοου είναι ένας σύγχρονος θεατράνθρωπος, ο οποίος συνδυάζει έξοχα τη σπιρτάδα του διανοούμενου με το αυθόρμητα cool ύφος.

O Δημήτρης Τάρλοου, 45 ετών (δείχνει 35), ένας από τους πιο ταγμένους στο θέατρο ηθοποιούς της γενιάς του, πρωταγωνιστεί φέτος σε δύο έργα στο θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5, τηλ. 210 8210 991), ένα θέατρο που δημιούργησε ο ίδιος πριν από δέκα χρόνια. Μιλάμε για το «Κτήνος στο φεγγάρι» και την «Υπόθεση της οδού Λουρσίν» – και στα δύο με συμπρωταγωνίστρια την Ταμίλα Κουλίεβα, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της θεατρικής Αθήνας by far.«Ανέβασα το “Κτήνος” πριν από 11 χρόνια για πρώτη φορά», λέει, «μου το πρότεινε η Ιρίνα Μπρουκ, κόρη του σκηνοθέτη Πίτερ Μπρουκ και καλή φίλη». Το έργο είχε τεράστια επιτυχία το 1999, το ίδιο και τώρα. Το «Κτήνος», όπου και αν έχει παιχτεί στον κόσμο, από το Παρίσι ως το Τόκιο, έχει γίνει sold out. Είναι η ιστορία της σχέσης ενός ζευγαριού με καταγωγή από την Αρμενία που βρίσκεται στην Αμερική λίγα χρόνια μετά τη σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους. Μια σχέση με σκληρότητα, συγκρούσεις, με κρυμμένα συναισθήματα, αλλά και μια «μαγική» συναισθηματική μεταμόρφωση του συζύγου, που γοητεύει με την τρυφερότητα και την ανθρωπιά της. Αντίθετα, η «Υπόθεση της οδού Λουρσίν» είναι ένα έργο», όπως λέει ο Τάρλοου, «με ρυθμό, ατάκα και διαολεμένο κέφι», που επιβάλλει στους ηθοποιούς μία ώρα προετοιμασία μόνο για το μακιγιάζ.Ο Τάρλοου θυμάται ότι πριν από 11 χρόνια, στις χειμωνιάτικες πρόβες για το «Κτήνος», οι ηθοποιοί κρύωναν. «Μακάρι να κρυώναμε και τώρα» λέει, μιλώντας μεταφορικά και εννοώντας ότι μέσα στον υπερβολικό καταναλωτισμό της περασμένης δεκαετίας χάθηκε η «συνθήκη της δυσκολίας». «Οταν όλα έρχονται εύκολα», εξηγεί, «το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, ούτε στην τέχνη ούτε αλλού».  Ο Τάρλοου είναι εγγονός του Καραγάτση από τη μητέρα του, ενώ από τον πατέρα του είναι αμερικανός εβραιορωσικής καταγωγής – από τους εβραίους εσκενάζι της Βιέννης και του Κιέβου. Συνδυάζει μια βιωματική, «κληρονομική» αίσθηση του ελληνικού πολιτισμού, των τρόπων και του ήθους της εποχής του παππού του, με την εργατικότητα, τη διανοητική σπιρτάδα και την επιχειρηματικότητα των εβραίων της Κεντρικής Ευρώπης.Το γεγονός ότι είναι «μισός Ελληνας» του στερεί τη δυνατότητα να καταλάβει ορισμένες ελληνικές «αρετές», όπως είναι ο σούπερ ατομισμός, τον οποίο απεχθάνεται, αλλά ταυτόχρονα του έχει προσδώσει έναν δυϊσμό, για τον οποίο μάλλον είναι υπερήφανος. Εκπληκτος μαθαίνει, όποιος δεν τον ξέρει, ότι έπαιξε πολλά χρόνια ποδόσφαιρο, ότι παρακολουθεί τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο και ότι ακούει EΡA σπορ (ενώ θα υπέθετε κανείς ότι ακούει συνέχεια το Τρίτο Πρόγραμμα).Παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να «υπερεκτεθεί» και να απολαμβάνει τη μία εμπορική επιτυχία μετά την άλλη, ο Τάρλοου, όταν φεύγει από το σπίτι του και τα δύο μικρά παιδιά του στην Παιανία και φτάνει στο θέατρο Πορεία, στο κέντρο της Αθήνας, όσο και αν λέει ότι δεν είναι ατομιστής, είναι φανερό ότι αποσύρεται σε ένα δικό του «εσωτερικό εργαστήρι». Δεν είναι γνωστό πόσο ισχύει σε αυτό το εσωτερικό εργαστήρι η «συνθήκη της δυσκολίας», αλλά το βέβαιο είναι ότι παράγεται θέατρο τόσο καλό όσο σε λίγες σκηνές της Αθήνας.