Οι αναστάσεις των λαών
Του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η έλευση του Θεανθρώπου στη γη έγινε για να αποκτήσει ξανά ο άνθρωπος επαφή με το Δημιουργό του και η θυσία και ανάσταση του Χριστού άνοιξαν το δρόμο για να μπορέσουμε να ζητήσουμε από το Θεό ξεχασμένες αρετές όπως αγάπη, ειρηνικό πνεύμα και συγχωρητικότητα και να μας δοθεί η αιώνια ζωή στον ουρανό. Αυτό ήταν το μήνυμα του ερχομού και της αναχώρησης του Χριστού από τη γη.
Το παράδειγμα της θυσίας του Ιησού όμως δεν βρήκε "εύηκοα ώτα". Οι τότε άρχοντες του κόσμου, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ασχολήθηκε καν με το Μεσσία, αλλά με την Pax Romana. Ακόμη κι όταν ο Χριστιανισμός έφτασε στη Ρώμη, ο Νέρων προτίμησε να μπλέξει τους Χριστιανούς στο (δικό του) εμπρησμό της πόλης. Προφανώς οι Χριστιανοί εξυπηρετούσαν τα δικά του πολιτικά σχέδια. ΄Οπως εξυπηρετούσαν και του Μ. Κωνσταντίνου που έκανε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας για καθαρά πολιτικούς λόγους.
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι αγαθές διδασκαλίες και οι αρετές ποτέ δεν είχαν υψηλή θέση στην ανθρώπινη παρουσία στη γη. Οι άνθρωποι προτιμούσαν ανέκαθεν το αίμα αντί της ειρήνης και το μίσος αντί της αγάπης. Η ισότητα και η ελευθερία επίσης είναι εντελώς ξένες έννοιες στα μονοπάτια που χάραξε η ιστορία του Homo Sapiens. Ποτέ δεν υπήρξε παγκόσμια ειρήνη και συμφιλίωση και μάλλον δεν θα υπάρξει και στο μέλλον. Πάντοτε επικρατούσε η γνώμη και το δίκαιο του ισχυρού και οι όποιες συμμαχίες γίνονταν μόνο για λόγους σκοπιμότητας. Μόλις οι λόγοι αυτοί εξέλιπαν, ο πόλεμος έπαιρνε σειρά.
Μετά από τους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα, η σημερινή Ευρώπη προσπαθεί να αποτινάξει το παρελθόν των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των καθεστώτων του τρόμου του Χίτλερ και του Στάλιν. Η δε Τουρκία ζητά να απαλειφθεί από την ιστορία η γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και άλλων φυλών (φέτος συμπίπτει η επέτειος της Αρμενικής Γενοκτονίας με την ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού. Είθε οι Αρμένιοι να δουν καλύτερες μέρες ως έθνος, όπως και οι άλλοι λαοί που βασανίζονται και σήμερα ακόμη).
Και πέρα όμως από την Ευρώπη βρίσκονται θαμμένοι οι τάφοι εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων που έπεσαν θύματα πολέμων και εθνοκαθάρσεων. Από την Κίνα μέχρι τη Λατινική Αμερική η ιστορία μαρτυρεί για ωμότητες και αδικίες εις βάρος ανθρώπων που ζητούσαν ελευθερία, μια ανεκτή ζωή και ελπίδα για το μέλλον.
Σήμερα, αρκετές Αραβικές χώρες ζητούν δημοκρατία και ελευθερία για να ορίζουν τις τύχες τους. Θα τους το επιτρέψουν οι άρχοντές τους; Κανείς δεν ξέρει. Η εξουσία άλλωστε διαφθείρει. Οι άρχοντες που ζουν στα παλάτια τους δεν νοιάζονται παρά μόνο για το πως θα διατηρήσουν την εξουσία και το χρήμα. Γι αυτό οι καταπιεσμένοι και φτωχοί εξεγείρονται. Διότι θέλουν να ζουν σε ένα κόσμο που δε θα τον διαφεντεύουν οι αυτόκλητοι αυτοκράτορες και η "αυλή" τους μα ούτε και τα πυρηνικά, τα όπλα και οι τράπεζες.
Τα αυτονόητα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία είναι και σήμερα επίκαιρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, στην παιδεία, την ελευθερία και την εργασία. Ο πλούτος δεν είναι νοητό να ανήκει σε λίγους ενώ άλλοι να λιμοκτονούν. Το λάϊφ στάϊλ δεν έχει ηθική απέναντι σε μωρά παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά από ελονοσία και χολέρα. Ο εφησυχασμός δεν είναι στάση ζωής όταν γύρω μας λαοί καταπιέζονται και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται ασύστολα.
Θα έλεγε κάποιος ότι ο πλανήτης μας σήμερα καταδυναστεύεται από δυο ειδών δικτατορίες. Την πολιτική - στρατιωτική και την οικονομική. Και οι δύο κρατούν δέσμιους τους λαούς. Για άλλους η μοίρα τους είναι να διαφεντεύονται από "ελέω Θεού (ή Αλλάχ) ηγεμόνες" ενώ για άλλους είναι να ποδηγετούνται από τις αγορές χρήματος και τα επιτόκια δανεισμού. Απέναντι σε αυτές τις "δυνάμεις του κακού", οι λαοί οφείλουν να αντισταθούν για να πετύχουν περισσότερη δημοκρατία, ισότητα, ισονομία και δικαιότερη κατανομή του πλούτου.
Η ειρηνική "ανάσταση" των λαών πρέπει να είναι το ζητούμενο στον 21ο αιώνα για να αποφύγουμε νέους πολέμους και διαλύσεις κρατών που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Η ίδια η διδασκαλία του Χριστού περιλάμβανε το "αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου" και το "μακάριοι οι ειρηνοποιοί". Στις μέρες μας που γιορτάζουμε την ανάστασή Του ας θυμόμαστε τα λόγια αυτά και ας ελπίζουμε σε "αναστάσεις" και "αφυπνήσεις" συνειδήσεων των ανθρώπων που έτσι θα μεταβούν από τη δουλεία και την υποταγή στους διάφορους "αφέντες", ανθρώπους ή χρήμα, προς μια άνοιξη φιλανθρωπίας, αδελφοσύνης και ειρηνικής συμβίωσης.
Το παράδειγμα της θυσίας του Ιησού όμως δεν βρήκε "εύηκοα ώτα". Οι τότε άρχοντες του κόσμου, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ασχολήθηκε καν με το Μεσσία, αλλά με την Pax Romana. Ακόμη κι όταν ο Χριστιανισμός έφτασε στη Ρώμη, ο Νέρων προτίμησε να μπλέξει τους Χριστιανούς στο (δικό του) εμπρησμό της πόλης. Προφανώς οι Χριστιανοί εξυπηρετούσαν τα δικά του πολιτικά σχέδια. ΄Οπως εξυπηρετούσαν και του Μ. Κωνσταντίνου που έκανε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας για καθαρά πολιτικούς λόγους.
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι αγαθές διδασκαλίες και οι αρετές ποτέ δεν είχαν υψηλή θέση στην ανθρώπινη παρουσία στη γη. Οι άνθρωποι προτιμούσαν ανέκαθεν το αίμα αντί της ειρήνης και το μίσος αντί της αγάπης. Η ισότητα και η ελευθερία επίσης είναι εντελώς ξένες έννοιες στα μονοπάτια που χάραξε η ιστορία του Homo Sapiens. Ποτέ δεν υπήρξε παγκόσμια ειρήνη και συμφιλίωση και μάλλον δεν θα υπάρξει και στο μέλλον. Πάντοτε επικρατούσε η γνώμη και το δίκαιο του ισχυρού και οι όποιες συμμαχίες γίνονταν μόνο για λόγους σκοπιμότητας. Μόλις οι λόγοι αυτοί εξέλιπαν, ο πόλεμος έπαιρνε σειρά.
Μετά από τους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20ου αιώνα, η σημερινή Ευρώπη προσπαθεί να αποτινάξει το παρελθόν των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των καθεστώτων του τρόμου του Χίτλερ και του Στάλιν. Η δε Τουρκία ζητά να απαλειφθεί από την ιστορία η γενοκτονία των Ποντίων, των Αρμενίων και άλλων φυλών (φέτος συμπίπτει η επέτειος της Αρμενικής Γενοκτονίας με την ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού. Είθε οι Αρμένιοι να δουν καλύτερες μέρες ως έθνος, όπως και οι άλλοι λαοί που βασανίζονται και σήμερα ακόμη).
Και πέρα όμως από την Ευρώπη βρίσκονται θαμμένοι οι τάφοι εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων που έπεσαν θύματα πολέμων και εθνοκαθάρσεων. Από την Κίνα μέχρι τη Λατινική Αμερική η ιστορία μαρτυρεί για ωμότητες και αδικίες εις βάρος ανθρώπων που ζητούσαν ελευθερία, μια ανεκτή ζωή και ελπίδα για το μέλλον.
Σήμερα, αρκετές Αραβικές χώρες ζητούν δημοκρατία και ελευθερία για να ορίζουν τις τύχες τους. Θα τους το επιτρέψουν οι άρχοντές τους; Κανείς δεν ξέρει. Η εξουσία άλλωστε διαφθείρει. Οι άρχοντες που ζουν στα παλάτια τους δεν νοιάζονται παρά μόνο για το πως θα διατηρήσουν την εξουσία και το χρήμα. Γι αυτό οι καταπιεσμένοι και φτωχοί εξεγείρονται. Διότι θέλουν να ζουν σε ένα κόσμο που δε θα τον διαφεντεύουν οι αυτόκλητοι αυτοκράτορες και η "αυλή" τους μα ούτε και τα πυρηνικά, τα όπλα και οι τράπεζες.
Τα αυτονόητα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία είναι και σήμερα επίκαιρα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, στην παιδεία, την ελευθερία και την εργασία. Ο πλούτος δεν είναι νοητό να ανήκει σε λίγους ενώ άλλοι να λιμοκτονούν. Το λάϊφ στάϊλ δεν έχει ηθική απέναντι σε μωρά παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά από ελονοσία και χολέρα. Ο εφησυχασμός δεν είναι στάση ζωής όταν γύρω μας λαοί καταπιέζονται και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται ασύστολα.
Θα έλεγε κάποιος ότι ο πλανήτης μας σήμερα καταδυναστεύεται από δυο ειδών δικτατορίες. Την πολιτική - στρατιωτική και την οικονομική. Και οι δύο κρατούν δέσμιους τους λαούς. Για άλλους η μοίρα τους είναι να διαφεντεύονται από "ελέω Θεού (ή Αλλάχ) ηγεμόνες" ενώ για άλλους είναι να ποδηγετούνται από τις αγορές χρήματος και τα επιτόκια δανεισμού. Απέναντι σε αυτές τις "δυνάμεις του κακού", οι λαοί οφείλουν να αντισταθούν για να πετύχουν περισσότερη δημοκρατία, ισότητα, ισονομία και δικαιότερη κατανομή του πλούτου.
Η ειρηνική "ανάσταση" των λαών πρέπει να είναι το ζητούμενο στον 21ο αιώνα για να αποφύγουμε νέους πολέμους και διαλύσεις κρατών που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Η ίδια η διδασκαλία του Χριστού περιλάμβανε το "αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου" και το "μακάριοι οι ειρηνοποιοί". Στις μέρες μας που γιορτάζουμε την ανάστασή Του ας θυμόμαστε τα λόγια αυτά και ας ελπίζουμε σε "αναστάσεις" και "αφυπνήσεις" συνειδήσεων των ανθρώπων που έτσι θα μεταβούν από τη δουλεία και την υποταγή στους διάφορους "αφέντες", ανθρώπους ή χρήμα, προς μια άνοιξη φιλανθρωπίας, αδελφοσύνης και ειρηνικής συμβίωσης.