Όταν η Πράβδα ήταν η αλήθεια

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

- Γιατί δίνεις τόση σημασία σ’ αυτά που τρως;
- Γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω τους ανθρώπους που δεν έφαγαν.
- Ποιοι δεν έφαγαν;
- Οι Ουκρανοί!
- Μη λες ψέματα! Δεν υπάρχει γενοκτονία!
- Μα δεν μίλησα για γενοκτονία!
- Θα ήταν τα επόμενα λόγια σου!
- Κι εσύ πώς το ξέρεις;
- Μας το είπε το κόμμα...
- Ποιο κόμμα; Τι σας είπε;
- Γίνεσαι χυδαίος! Το κόμμα μάς λέει μόνο την αλήθεια.
- Από πότε;
- Από τότε που πέθανε η ιστορία!
- Και το 1933 τι έγινε;
- Δεν έγινε τίποτα. Η σοδειά ήταν από τις καλύτερες.
- Θέρισαν ανθρώπους και όχι στάχυα.
- Ασχολείσαι με λεπτομέρειες.
- Εκατομμύρια λεπτομέρειες.
- Δεν έχει σημασία.
- Τι έχει σημασία;
- Η αθανασία του συστήματος!
- Η αλήθεια δεν είναι μία εφημερίδα.
- Πρόσεχε!
- Θα με καρφώσεις;
- Μη σηκώνεις ένα σταυρό, αν δεν θες να σε καρφώσουν.
- Η ιστορία είναι μία.
- Κι οι αμαρτίες πολλές.
- Κι η τιμωρία είναι μία.
- Μα τα εγκλήματα πολλά. Έχεις γίνει εχθρός του συστήματος.
- Δεν είχα επιλογή.
- Πάψε! Τα πράγματα δεν είναι αστεία.
- Γιατί;
- Κατηγορείσαι για εσχάτη προδοσία.
- Γιατί μίλησα για το Γολοντομόρ;
- Γιατί πιστεύεις στο ανύπαρκτο.
- Εσείς δημιουργήσατε τον ανύπαρκτο ουμανισμό!
- Ψέμα!
- Κανένας άλλος δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στα όργιά σας.
- Σκασμός! Εκτελέστε τον!
- Εδώ είναι τα όρια του διαλεκτικού υλισμού!
- Πυρ!
Ο Ταράς πέφτει νεκρός.