Τι συμβαίνει στον Αρμενικό στρατό;
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2010 ένα βίντεο στο Youtube με τίτλο Το πραγματικό πρόσωπο του στρατού που είχε τραβηχτεί από ένα κινητό τηλέφωνο έδειχνε έναν αξιωματικό να κακομεταχειρίζεται δύο νεαρούς νεοσύλλεκτους. Μετά τις αρχικές αρνήσεις και διαψεύσεις, η γενική κατακραυγή που προκλήθηκε από τις εικόνες αυτές που έκαναν το γύρο του κόσμου, ανάγκασε τις αρχές να προχωρήσουν στη σύλληψη των υπευθύνων. Το καψώνι, μια συνηθισμένη πρακτική στον αρμενικό στρατό, συχνά εξευτελιστική επιβάλλεται σκόπιμα στους στρατιώτες από τους ανωτέρους τους με σκοπό την εμπέδωση του στρατιωτικού πνεύματος και της πειθαρχίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Στη σημερινή εποχή μπορείς να ταπεινώνεις και να εξευτελίζεις με τέτοιο τρόπο ένα στρατιώτη και να σκοτώνεις μέσα του το πνεύμα της νίκης;Το περιστατικό αυτό θα μπορούσε να ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση, αλλά δυστυχώς τα γεγονότα σοκάρουν: σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το 2009, επτά τουλάχιστον Αρμένιοι στρατιώτες σκοτώθηκαν λόγω κακής μεταχείρισης από τους ανωτέρους τους και έντεκα άλλοι αυτοκτόνησαν. Στις 28 Ιουλίου 2010 στο Μαρντουνί, ένας στρατιώτης σκότωσε τέσσερις αξιωματικούς και στη συνέχεια αυτοκτόνησε. Στις 8 Σεπτεμβρίου σε μια μονάδα στην περιοχή Βαγιότς Τζορ, ο Αρθούρ Αγκοπιάν, αποθηκάριος, ηλικίας 27 χρονών, έδωσε τέλος στη ζωή του. Στις 7 Οκτωβρίου, στο Καραμπάχ, ένας 18χρονος νεοσύλλεκτος, ο Σαμβέλ Χατσατριάν βρέθηκε απαγχονισμένος στη μονάδα του στο Χαντρούτ.
Κι αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία. Σχεδόν μια εικοσαετία από την ανεξαρτησία και δεκαπέντε χρόνια από την απελευθέρωση του Καραμπάχ, αναρωτιέται κανείς αν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά που να αμαυρώνουν την εικόνα του αρμενικού στρατού. Βέβαια, τα γεγονότα της 1ης Μαρτίου 2008 μας είχαν προϊδεάσει γι’ αυτά που έμελλε να συμβούν. Η απαίτηση των διαδηλωτών για διαφάνεια και αξιοκρατία, οι καταγγελίες για νοθεία, διαφθορά και αθέμιτο πλουτισμό της ολιγαρχίας πνίγηκαν μέσα στο αίμα από το αυταρχικό καθεστώς. Οι νεκροί δεν ήταν ούτε εχθροί της πατρίδας, ούτε συνωμότες, αλλά απλοί πολίτες που υπερασπίζονταν τη δημοκρατία με τις ιδέες τους, όπως οι στρατιώτες τα σύνορα της πατρίδας με τα όπλα τους.
Το ζήτημα που τίθεται σήμερα στην Αρμενία είναι το εξής: σε ποιο μέλλον μπορεί να ελπίζει ο σημερινός νέος και κυρίως αυτός που υπηρετεί την πατρίδα; Η απάντηση είναι μία: ποτέ, ακόμη και και στις πιο σκοτεινές νύχτες του πολέμου και στις πιο δύσκολες μέρες της ανεξαρτησίας, η φυγή από την χώρα δεν ήταν τόσο επιθυμητή. Δεν χρειάζονται αποδείξεις, το λένε οι στατιστικές: το μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Ρωσία, την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. μας το δείχνει. Μια δημοσκόπηση τον Αύγουστο του 2010 έδειξε ότι το 40% του αρμενικού πληθυσμού επιθυμούσε να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά! Αν η επιθυμία τους γινόταν μια μέρα πραγματικότητα, τότε ο αρμενικός στρατός θα μειωνόταν περισσότερο από το ένα τρίτο. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι σε περίπτωση κινδύνου θα επέστρεφαν στη χώρα, ούτε ότι θα υπήρχαν αρκετοί εθελοντές από τη διασπορά για να υπερασπίσουν ένα καθεστώς όπου επικρατεί η διαφθορά, η ευνοιοκρατία, η αδιαφάνεια και ο νόμος του ισχυρού.
Η χώρα στην οποία ονειρεύονται να ζήσουν οι Αρμένιοι, δεν είναι ούτε τα πολυτελή ξενοδοχεία, ούτε τα χλιδάτα καταστήματα και οι λιμουζίνες των ολιγαρχών. Αλλά μια χώρα όπου θα μετρούν οι ανθρώπινες αξίες και όχι η περιουσία του κάθε νεόπλουτου, όπου θα γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των πολιτών και του κάθε στρατιώτη.
Μια τέτοια χώρα ονειρεύονται οι Αρμένιοι από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το πλήρωσαν τότε πολύ ακριβά. Ορισμένοι, μάλιστα, το πληρώνουν ακόμη και σήμερα μετά την ανεξαρτησία. Τόσοι νεκροί και αυτόχειρες φαίνεται πως δεν αρκούσαν για να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις στο στράτευμα. Όσο για την επίσημη αντιπολίτευση; Τηρεί σιγή ιχθύος, ούτε καν ασχολήθηκε με το ζήτημα. Η Αρμενία που ονειρευόμαστε φαίνεται πως θα αργήσει να έρθει. Μακάρι να διαψευστούμε.
Πηγή: armenika.gr