Menu

European EEZ

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Translated from Greek by Paola Vagioni

The problem of Greece’s EEZ is neither fictional nor imaginary, as some might believe. On the contrary, as a notion the EEZ is a reality with multiple repercussions, specifically in the European framework. Many are just discovering the importance and the essence of the EEZ while the agreements of Cyprus concerning this issue already exist. Moreover, if we incorporate this problem into the European Union, then even a simple map of the Mediterranean is sufficient to prove the usefulness of the EEZ, independently from the indirect geostrategic benefits that its topostrategy promotes. The European EEZ is not just theoretical, it has acquired powerful elements of reality. The existence of France alone, which constitutes the second nation in the world after the United States and before Australia with the biggest EEZ in the world, allows the European Union to become as a whole entity, the first world EEZ in size. Therefore the importance of the EEZ cannot be questioned in a European framework. The outcome is that this volume on the globe is of strategic importance. Its base is not just the conventions but the mathematical substrate of topology and geometry.

When we examine the issue of the European EEZ we realize that the problems with which we are involved with in the Greek space are not of the same range. In other words, when there is such a big catalytic framework on a European level with world repercussions, the enormous problems that we display with Turkey reach the limits of the insignificant. The traditional approach of the 12 miles problem, which has riveted Turkey in the Casus Belli sense, cannot be resolved simply with the shelf since the latter is established even more difficultly in a non-friendly environment and often requires judicial intervention. We are attempting to resolve one problem with another, which is harder. Because even the issue of the Neo-Ottoman doctrine is in opposition with this notion, especially when we examine the category of zero friction with the neighboring countries. The European EEZ changes radically the facts and this can be explained topostrategically. It is based on the notions of cohesion and of the topological hole, it incorporates mental schemata that have repercussions in big distances, it is founded solely on the notion of the middle line, which is reinforced via the methodology of the Voronoi diagrams and the Delaunay triangulation. As a national entity, Greece had other priorities in the past and examined only locally its problems. In consequence, it has not emphasized the issue of the EEZ and consecutively it in delay in relation to the other European countries but the timing remains correct because it has not closed the window of negotiations. Simply put, the correct framework is the European one. And the reason is simple. Structurally, the European Union is also an exclusive partition of the EEZ of the member countries. In this way every new member of the European Union must accept whatever is valid at the time of its integration. In consequence, the institutional framework of the European Union reinforces de facto and de jure our efforts. In other words, if we follow the proper strategic steps for the establishment of the Greek EEZ inside the framework of the European EEZ, we will reinforce the latter with our contribution and we will use it in our negotiations. Cyprus, which is in a more severe situation due to the occupation, has demonstrated the existence of this direction. The materialization of the Greek EEZ is a matter of will from our behalf. We are ready technocraticaly, we have acquired the expertise on a mathematical level, all there is left, is to take the political decision that will put in effect the entire European framework for our benefit and not just for now but mostly for the future of our homeland.

 

Διαβάστε περισσότερα...

Ευρωπαϊκή ΑΟΖ

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ο προβληματισμός της Ελλάδας περί ΑΟΖ δεν είναι ούτε φανταστικός, ούτε φαντασιακός, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Αντιθέτως η ΑΟΖ ως έννοια είναι μία πραγματικότητα με πολλαπλές επιπτώσεις, ειδικά στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Πολλοί στον ελλαδικό χώρο ανακαλύπτουν τη σημασία και την ουσία της ΑΟΖ, ενώ υπάρχουν συμφωνίες της Κύπρου όσον αφορά σε αυτό το θέμα. Επιπλέον, αν εντάξουμε αυτόν τον προβληματισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ένας απλός χάρτης ακόμα και της Μεσογείου επαρκεί για να αποδείξει τη χρησιμότητα της ΑΟΖ, ανεξάρτητα  από τα έμμεσα γεωστρατηγικά οφέλη που αναδεικνύει η τοποστρατηγική της.  Η Ευρωπαϊκή ΑΟΖ δεν είναι μόνο θεωρητική, έχει αποκτήσει ισχυρά στοιχεία πραγματικότητας. Μόνο και μόνο η ύπαρξη της Γαλλίας, η οποία αποτελεί το δεύτερο κράτος στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και πριν την Αυστραλία με τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνει ως ολική οντότητα, η πρώτη παγκόσμια ΑΟΖ σε μέγεθος. Έτσι η σημασία της ΑΟΖ δεν μπορεί να έρθει σε αμφισβήτηση σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Το επακόλουθο είναι ότι αυτός ο όγκος πάνω στην υδρόγειο είναι στρατηγικής σημασίας. Η βάση τους δεν είναι μόνο οι συμβάσεις, αλλά το μαθηματικό υπόβαθρο της τοπολογίας και της γεωμετρίας.

Όταν εξετάζουμε το θέμα της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ συνειδητοποιούμε ότι τα προβλήματα με τα οποία ασχολούμαστε στον ελλαδικό χώρο δεν είναι της ίδιας εμβέλειας. Με άλλα λόγια, όταν υπάρχει ένα τόσο μεγάλο καταλυτικό πλαίσιο σε ευρωπαϊκό επίπεδο με παγκόσμιες επιπτώσεις, τα τεράστια προβλήματα που προβάλλουμε με την Τουρκία είναι στα όρια του ασήμαντου. Η παραδοσιακή προσέγγιση του προβλήματος των 12 μιλίων, το οποίο έχει καθηλώσει τη Τουρκία με την έννοια του Casus Βelli δεν μπορεί να λυθεί απλώς με την υφαλοκρηπίδα, διότι η τελευταία καθιερώνεται ακόμα πιο δύσκολα σε μη φιλικό περιβάλλον και απαιτεί συχνά δικαστική παρέμβαση. Προσπαθούμε  να επιλύσουμε με ένα πρόβλημα με ένα άλλο, το οποίο είναι δυσκολότερο. Διότι και το θέμα του Νεοοθωμανικού δόγματος έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτή την έννοια, ειδικά όταν εξετάζουμε την κατηγορία των μηδενικών τριβών με τις γειτονικές χώρες. Η Ευρωπαϊκή ΑΟΖ αλλάζει ριζικά τα δεδομένα κι αυτό εξηγείται τοποστρατηγικά. Βασίζεται στις έννοιες της συνεκτικότητας και της τοπολογικής τρύπας, ενσωματώνει νοητικά σχήματα που έχουν επιπτώσεις σε μεγάλες αποστάσεις, στηρίζεται αποκλειστικά στην έννοια της μέσης γραμμής, η οποία ενισχύεται μέσω της μεθοδολογίας των διαγραμμάτων Voronoi και της τριγωνοποίησης Delaunay. Η Ελλάδα ως κρατική οντότητα είχε άλλες προτεραιότητες στο παρελθόν κι εξέταζε μόνο τοπικά τα προβλήματά της. Κατά συνέπεια, δεν έχει δώσει έμφαση στο θέμα της ΑΟΖ κι επομένως έχει καθυστερήσει σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά το timing παραμένει σωστό, διότι δεν έχει κλείσει το παράθυρο των διαπραγματεύσεων. Απλώς, το σωστό υπόβαθρο είναι το ευρωπαϊκό. Κι ο λόγος είναι απλός. Δομικά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κι ένας αποκλειστικός επιμερισμός της ΑΟΖ των κρατών μελών. Με αυτόν τον τρόπο κάθε νέο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να αποδεχθεί ό,τι ισχύει την ώρα της ένταξής του. Κατά συνέπεια, το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενισχύει de facto και de jure τις προσπάθειές μας. Με άλλα λόγια, αν ακολουθήσουμε τα αρμόδια στρατηγικά βήματα για την καθιέρωση της ελληνικής ΑΟΖ μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ θα ενισχύσουμε την τελευταία με τη συμβολή μας και θα τη χρησιμοποιήσουμε στις διαπραγματεύσεις μας. Η Κύπρος, η οποία είναι σε χειρότερη κατάσταση λόγω κατοχής, έδειξε την ύπαρξη αυτής της οδού. Είναι θέμα βούλησης εκ μέρους μας η υλοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ. Είμαστε έτοιμοι τεχνοκρατικά, έχουμε αποκτήσει τη τεχνογνωσία σε μαθηματικό επίπεδο, δεν μένει παρά μόνο  να πάρουμε την πολιτική απόφαση, που θα ενεργοποιήσει όλο το ευρωπαϊκό πλαίσιο προς όφελός μας όχι μόνο για τώρα, αλλά περισσότερο για το μέλλον της πατρίδας μας.

 

Διαβάστε περισσότερα...

Το Καστελόριζο ως αιχμή του δόρατος

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Τώρα που η Κύπρος έκανε συμφωνία με το Ισραήλ όσον αφορά στην ΑΟΖ, συμπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις προηγούμενες συμφωνίες με το Λίβανο και την Αίγυπτο, οι τρεις εξωτερικές ΑΟΖ έχουν πλέον την ιδιότητα της συνεκτικότητας, η οποία ξέρουμε πόσο σημαντική είναι στην τοπολογία. Αυτό σημαίνει με άλλα λόγια, ότι η Κύπρος έχει σταθεροποιήσει το νότιο μέρος της και καθορίσει και τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτήν την περιοχή. Κατά συνέπεια, το ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει επεκταθεί, τουλάχιστον θεωρητικά, διότι για να αποτελέσει μία πρακτική ιδέα πρέπει η Ελλάδα να κάνει μία συμφωνία όσον αφορά στην ΑΟΖ, με την Κύπρο αφενός και την Ιταλία αφετέρου. Μόνο έτσι η έννοια της συνεκτικότητας θα αποκτήσει μία ευρωπαϊκή οντότητα. Συνεπώς, το Καστελόριζο εμφανίζεται ακόμα πιο κρίσιμα ως αιχμή του δόρατος στην Ανατολική Μεσόγειο, διότι μόνο η ύπαρξή του, κι αυτή με την οικονομική έννοια, επιτρέπει την ένωση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Η κρισιμότητα αυτού του νησιού δεν είναι πια μια θεωρητική υπόθεση αλλά μία τοποστρατηγική πραγματικότητα. Είναι τώρα θέμα ελληνικής πρωτοβουλίας, το να υλοποιηθεί πραγματικά κι ουσιαστικά όχι ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα, το οποίο εμφανίζεται ως ουτοπικό, όταν εξετάζουμε την οντότητά του στην πράξη, αλλά μία ΑΟΖ που θα το εμπεριέχει. Διότι όλα τα άλλα είναι απλώς λόγια. Όσο το Καστελόριζο δεν είναι ενσωματωμένο σε αυτό το ενιαίο πλαίσιο, θα αποτελεί εν δυνάμει μία επόμενη χαμένη πατρίδα και θα ακολουθήσει στην Ιστορία την πορεία της Ίμβρου και της Τενέδου. Η πρόσφατη πρωτοβουλία της Κύπρου πρέπει να ενισχυθεί και από την Ελλάδα, για να υπάρξει μία πραγματική αντίσταση στα σχέδια του νέο-οθωμανικού δόγματος. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, ο οποίος παραμένει μοναδικός προς το παρόν θα καταφέρουμε να ελευθερώσουμε το Καστελόριζο από έναν πρακτικό αποκλεισμό και μία πορεία εγκλωβισμού, η οποία μπορεί να καταλήξει μόνο και μόνο στην αναμενόμενη απορρόφησή του από την Τουρκία. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι μαζί μας, η κυπριακή πρωτοβουλία μας δίνει το tempo, είναι η σειρά μας να δημιουργήσουμε τη μνήμη μέλλοντος όσον αφορά στο Καστελόριζο μέσω της ΑΟΖ.

Διαβάστε περισσότερα...

Παράδοξα σενάρια στρατηγικής

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Όταν εξετάζουμε την ελληνική κυριαρχία στο Καστελόριζο, ο προβληματισμός μας είναι τουρκικός. Με λόγια πιο στρατιωτικά, ο σχεδιασμός είναι απλός τουλάχιστον θεωρητικά.

Αν η Τουρκία επιχειρήσει μία απόβαση στο Καστελόριζο, η στρατιωτική απάντηση της Ελλάδας θα είναι άμεση, δηλαδή θα ενεργοποιηθεί όλο το σχέδιο που αφορά το Αιγαίο γενικότερα. Εδώ δεν θέλουμε να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα της άμυνάς μας, σ' αυτήν την περίπτωση που στην ουσία θα είχε τη μορφή της μάχης της Κύπρου.

Ποια θα ήταν η αντίδρασή μας στην επόμενη περίπτωση που αποτελεί περίπτωση πλάγιας επίθεσης; Σ' αυτήν την περίπτωση η Τουρκία θεωρεί ότι το Καστελόριζο δεν έχει Α.Ο.Ζ. Από αυτή την τεχνητή υπόθεση, συνεπάγεται ότι η τοποστρατηγική της περιοχής αλλάζει ριζικά, αφού η νέα τουρκική Α.Ο.Ζ θα έχει επαφή με την αιγυπτιακή Α.Ο.Ζ, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα κι η Κύπρος δεν θα συνορεύουν πια όσον αφορά στην Α.Ο.Ζ. Τότε η Τουρκία, δίχως ν' αμφισβητήσει την ελληνική οντότητα του Καστελόριζου, θα διαχειρίζεται οικονομικά όλη την περιοχή.

Το ερώτημά μας είναι το εξής: κατά πόσο ο ελληνικός στρατός θα μπορέσει να αντιδράσει απέναντι σε αυτό το φαινομενικά παράδοξο σενάριο στρατηγικής; Και μάλλον πιο ουσιαστικά στην πραγματικότητα, ποια θα είναι η πολιτική μας ηγεσία που θα αποφασίσει ότι πρόκειται τουλάχιστον για ένα χτύπημα, αν όχι για μία αιτία πολέμου με την Τουρκία. Αν δεν υπάρξει αντίδραση εκ μέρους μας, το Καστελόριζο θα μετατρεπόταν de facto, αν όχι de jure, σε τουρκικό νησί, διότι θα ήταν εντελώς αποκλεισμένο.

Βέβαια, ο αντίλογος υπάρχει και βασίζεται στην ιδέα ότι η έννοια της Α.Ο.Ζ αφορά μόνο και μόνο οικονομικά θέματα. Είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει και γεωοικονομικό θέμα. Επιπλέον, λόγω της θέσης του προβλήματος στην ευρύτερη περιοχή, ο μετασχηματισμός του γεωοικονομικού σε γεωστρατηγικό θα είναι όχι μόνο αναμενόμενος, αλλά και φυσιολογικός. Και τότε, μέσω των διαγραμμάτων Voronoi, θα επανέλθουμε ορθολογικά σε ένα τοποστρατηγικό πρόβλημα. Λόγω της τοποθεσίας, υπάρχουν αναλογίες με την περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου, και με την περίπτωση της Κύπρου. Η πίεση που ασκείται σε μία μικρή περιοχή που έχει μεγάλες επιπτώσεις, μπορεί να πάρει πολλές μορφές.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, με την ορολογία της μορφοκλασματικής ανάλυσης, έχουμε ένα μικρό ελκυστή σε μία τεράστια δεξαμενή έλξης. Ο ελκυστής είναι ορατός, αλλά όχι η δεξαμενή του, δίχως τα εργαλεία της τοποστρατηγικής. Η συμβολή της τελευταίας είναι ότι μας δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε αποτελεσματικά παράδοξα σενάρια στρατηγικής, τα οποία μπορούν να υλοποιηθούν και να φέρουν σε δύσκολη θέση την κλασική μας αντιμετώπιση της κυριαρχίας και της εμπλοκής των ενόπλων δυνάμεών μας. Η προετοιμασία μας πρέπει να είναι πρώτα απ' όλα νοητική, έτσι ώστε να δούμε την επόμενη πραγματικότητα, πριν εμφανιστεί και την υποστούμε παθητικά.

Διαβάστε περισσότερα...

Αχμέτ Νταβούτογλου «Η ΕΕ πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της για την ένταξη της Τουρκίας»

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου εξέφρασε τη λύπη του για την «έλλειψη οράματος» των Ευρωπαίων ηγετών και τους κάλεσε να «άρουν τα εμπόδια» που έχουν τεθεί όσον αφορά την πρόοδο στο ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση..
«Αναμένουμε περισσότερη αποφασιστικότητα από την πλευρά της ΕΕ. Αναμένουμε η Ευρώπη να τηρήσει τις υποσχέσεις της για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας», τόνισε ο κ. Νταβούτογλου στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον.

«Κρίνουμε ως έλλειψη οράματος το γεγονός της καθυστέρησης της διαδικασίας ένταξης της Τουρκίας, ενώ γίνεται αισθητή μια τέτοια ανάγκη κοινής δράσης της Ευρώπης και της Τουρκίας υπέρ της ειρήνης, περιφερειακής και παγκόσμιας», είπε ο κ. Νταβούτογλου, ο οποίος αποδοκίμασε ιδιαιτέρως τη στάση των ευρωπαϊκών χωρών σε σχέση με το Κυπριακό.

«Επιθυμούμε τα πολιτικά κριτήρια που έχουν τεθεί πρόσφατα για το άνοιγμα των κεφαλαίων των διαπραγματεύσεων να αρθούν αμέσως και να γίνει η διαχείριση της ευρωπαϊκής διαδικασίας για την Τουρκία με υγιή τρόπο» επισήμανε στη συνέχεια ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών.

«Μεροληπτική μεταχείρηση»

Χαρακτήρισε «απαράδεκτο» το γεγονός ότι η Τουρκία δεν απολαμβάνει τα ίδια προνόμια όσον αφορά τις θωρήσεις διαβατηρίων με άλλες βαλκανικές χώρες, επισημαίνοντας μια «μεροληπτική μεταχείριση» της ΕΕ έναντι της χώρας του.

Από την πλευρά της η κ. Αστον προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους Τούρκους για την καλή θέληση της ΕΕ. «Πραγματικά επιθυμούμε να υπάρξει ένας καλός στρατηγικός διάλογος με την Τουρκία. Είστε μια υποψήφια χώρα [...] και κατά τη γνώμη μου, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής είστε επίσης ένας εταίρος πολύ, πολύ σημαντικός στις προσπάθειές μας σε όλο τον κόσμο» δήλωσε η Κάθριν Άστον.
Διαβάστε περισσότερα...

Η Βουλή υιοθέτησε ψήφισμα για την ανάκληση διπλωματών που συνδέονταν με τις μυστικές υπηρεσίες την κομμουνιστική περίοδο

Η Βουλή της Βουλγαρίας υιοθέτησε ψήφισμα, με το οποίο ανακαλούνται όλοι οι διπλωμάτες που είχαν σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες την κομμουνιστική περίοδο.

Το ψήφισμα υιοθετήθηκε με 152 ψήφους υπέρ (των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος GERB, του κόμματος ATAKA, του Γαλάζιου Συνασπισμού και Κινήματος για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες).

Κατά της υιοθέτησης του ψηφίσματος τάχθηκαν οι βουλευτές του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού Συνασπισμού για τη Βουλγαρία κι ένας ανεξάρτητος βουλευτής.

Εισηγητές του ψηφίσματος ήταν οι πρόεδροι των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών Εξωτερικής Πολιτικής και Ελέγχου των ευρωπαϊκών κονδυλίων, Ντόμπροσλαβ Ντιμίτροφ και Μόνικα Παναγιότοβα.

Ειδική επιτροπή στη Βουλγαρία ανακοίνωσε, στις 14 Δεκεμβρίου του 2010, ότι διαπίστωσε πως Βούλγαροι διπλωμάτες συνδέονταν με τις μυστικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες πληροφοριών του Βουλγαρικού Λαϊκού Στρατού κατά την κομμουνιστική περίοδο.

Η επιτροπή έλεγξε 462 πρέσβεις, γενικούς πρόξενους, επιτετραμμένους των βουλγαρικών διπλωματικών αποστολών και δημοσιοποίησε κατάλογο με τα ονόματα 191 διπλωματών που είχαν σχέση και συνεργάζονταν με τις μυστικές υπηρεσίες στο παρελθόν.

Οι 88 διπλωμάτες υπηρετούν στο υπουργείο Εξωτερικών της Βουλγαρίας, οι 33 είναι πρέσβεις και μόνιμοι αντιπρόσωποι σε διεθνείς οργανισμούς, οκτώ είναι επιτετραμμένοι, τέσσερις γενικοί πρόξενοι και επτά επικεφαλής διευθύνσεων του υπουργείου Εξωτερικών.

Στον κατάλογο της βουλγαρικής επιτροπής συμπεριλαμβάνονται οι πρέσβεις της Βουλγαρίας σε χώρες-μέλη της Ε.Ε., Ελλάδα, Ρουμανία, Γερμανία, Ιταλία, Βρετανία, Ισπανία, Πορτογαλία και Σουηδία, οι πρέσβεις της Βουλγαρίας, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Κόσοβο, την Τουρκία, την Αλβανία, την Κίνα, την Ιαπωνία, το Βατικανό, την Αλγερία, την Αίγυπτο, το Κουβέιτ, τη Συρία, τη Γεωργία, τη Λευκορωσία και την Αρμενία, καθώς και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στη Νέα Υόρκη.

Με το ψήφισμα που υιοθετήθηκε από τη Βουλή καλούνται ο πρόεδρος της χώρας, η κυβέρνηση και το υπουργείο Εξωτερικών να πάρουν μέτρα για την ανάκληση των διπλωματών.

Πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή, ο υπουργός Εξωτερικών της Βουλγαρίας, Νικολάι Μλαντένοφ, κάλεσε τους βουλευτές να στηρίξουν το ψήφισμα και να πράξουν αυτό που το 70% των Βούλγαρων θεωρεί ότι πρέπει να γίνει.

Ο κ. Μλαντένοφ είπε ότι το 45% των Βούλγαρων διπλωματών τα τελευταία 20 χρόνια είχε διασυνδέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες. «Ας κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο των δεσμών και ας επιτρέψουμε τη βουλγαρική διπλωματία να εκσυγχρονιστεί και απελευθερωθεί από οποιεσδήποτε εξαρτήσεις», είπε ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών.

Κ.Γ.

Δεν υπήρξε πράκτορας των κομμουνιστικών μυστικών υπηρεσιών ο υπουργός Εσωτερικών Τσ. Τσβετάνοφ, διαβεβαιώνει ο επικεφαλής της υπηρεσίας μελέτης των αρχείων της περιόδου

Ο υπουργός Εσωτερικών της Βουλγαρίας, Τσβέταν Τσβετάνοφ, δεν υπήρξε ποτέ πράκτορας των πρώην μυστικών υπηρεσιών του κομμουνιστικού καθεστώτος, διαβεβαίωσε, με δηλώσεις του, ο επικεφαλής της αρμόδιας βουλγαρικής επιτροπής για τη μελέτη των αρχείων της συγκεκριμένης περιόδου.

Ο Εφτίμ Κονσταντίνοφ, ο άνθρωπος που είναι επιφορτισμένος με την επίβλεψη της μελέτης και έρευνας των αρχείων της κομμουνιστικής περίοδου, δηλώνει ότι ο κ. Τσεβτάνοφ εργάστηκε στην Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Οργάνωσης ως υπάλληλος και χαρακτήρισε ανοησίες τα περί συνεργασίας του υπουργού Εσωτερικών με τις πρώην μυστικές υπηρεσίες.

"Ο Τσβετάνοφ υπήρξε πράκτορας όσο και ο μάγειρας του κομμουνιστή δικτάτορα, Τοντόρ Ζίβκοφ", δήλωσε ο κ. Κονσταντίνοφ.

Νωρίτερα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, που βρίσκεται στην αντιπολίτευση, είχε κατηγορήσει τον κ. Τσβετάνοφ ότι ξεκίνησε την καριέρα του στις μυστικές υπηρεσίες του πρώην κομμουνιστικού καθεστώτος.
Πηγή: web.ana.mpa.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Τα μυστήρια του Ερζερούμ

Για πρώτη φορά επίσκεψη Ελληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία προκάλεσε τόσο αντιφατικές αντιδράσεις. Οσοι είναι θετικά προκατειλημμένοι έναντι του Γιώργου Παπανδρέου επικαλούνται τη στάση του ενώπιον του Ταγίπ Ερντογάν και των Τούρκων πρέσβεων για να αποδείξουν ότι είναι αποτελεσματικός υπερασπιστής των εθνικών συμφερόντων. Αντιθέτως, όσοι είναι αρνητικά προκατειλημμένοι έναντί του, εκφράζουν φόβους για δρομολόγηση μυστικών συμφωνιών. Επικαλούνται αφενός ενδείξεις για ελληνικές υποχωρήσεις στις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις και αφετέρου δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων περί συνεκμετάλλευσης κ.λπ.

Οι ανωτέρω αντιδιαμετρικές θεωρήσεις πηγάζουν βασικά από την ύπαρξη ή μη πολιτικής εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Παπανδρέου. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατη μια τεκμηριωμένη αξιολόγηση, επειδή μόνο ένας πολύ στενός κύκλος συνεργατών του πρωθυπουργού γνωρίζει το περιεχόμενο των συνομιλιών. Οι δημόσιες δηλώσεις έχουν τη σημασία τους, αλλά μέχρις ενός σημείου.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δύο ηγέτες έχουν επιλέξει -για τους δικούς του λόγους ο καθένας- να καλλιεργούν τις σχέσεις με συχνές συναντήσεις. Ο Παπανδρέου πιστεύει στην προσωπική διπλωματία και θεωρεί σημαντικό να κρατιέται χαμηλά η θερμοκρασία στο Αιγαίο. Επίσης, είναι διατεθειμένος να προβεί σε κάποιες υποχωρήσεις για να επιλύσει τα υφιστάμενα προβλήματα και να διαμορφώσει φιλικές σχέσεις με την Αγκυρα.

Από την πλευρά του, ο Τούρκος πρωθυπουργός προωθεί την ηγεμονικού χαρακτήρα νεοοθωμανική στρατηγική του με ανοίγματα και τακτικές ήπιας ισχύος. Αποφεύγει τις στρατιωτικού τύπου πιέσεις, κυρίως επειδή αυτό είναι το προνομιακό γήπεδο της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας. Δεν θέλει εντάσεις με την Ελλάδα, επειδή δίνουν πλεονέκτημα στους εσωτερικούς αντιπάλους του. Οπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα, όμως, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι διατεθειμένος να κάνει βήμα πίσω επί της ουσίας των τουρκικών διεκδικήσεων. Επιπροσθέτως, η επίσκεψη Παπανδρέου εξυπηρέτησε και προεκλογικές σκοπιμότητες του Ερντογάν εν όψει των κρίσιμων εκλογών του Ιουνίου στην Τουρκία.

Οπως είναι γνωστό, η επίσκεψη Παπανδρέου παραλίγο να ματαιωθεί την τελευταία στιγμή, λόγω των πτήσεων της τουρκικής αεροπορίας πάνω από ελληνικά νησιά. Υπενθυμίζουμε ότι η Αγκυρα συνήθιζε τέτοιου τύπου προκλήσεις πριν ή και κατά τη διάρκεια ελληνοτουρκικών συναντήσεων υψηλού επιπέδου. Οι προκλήσεις ήταν ένας τρόπος για να δηλώσει την αποφασιστικότητά της, να υπογραμμίσει τις διεκδικήσεις της και να αποκτήσει πολιτικοψυχολογικό πλεονέκτημα.

Επί κυβερνήσεων Ερντογάν, οι παραβιάσεις και άλλες στρατιωτικού τύπου προκλήσεις έχουν αποκτήσει και πρόσθετο σκοπό. Το Γενικό Επιτελείο επιχειρεί εμμέσως να βάλει τρικλοποδιές στη νεοοθωμανική διπλωματία. Από την πλευρά του, ο Παπανδρέου αντέδρασε σωστά στις υπερπτήσεις. Απειλώντας με ματαίωση της επίσκεψής του στο Ερζερούμ, κέρδισε το πολιτικό περιθώριο να πει αυτά που είπε, χωρίς να δυναμιτίσει τις σχέσεις με τον Τούρκο ομόλογό του. Και, βεβαίως, φρόντισε να πουλήσει ακριβά στην ελληνική κοινή γνώμη τη στάση του σε μία περίοδο που έχει ζωτική ανάγκη από πολιτικό κεφάλαιο.

Πηγή: kathimerini.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Πρέπει να μιλούμε ξεκάθαρα με την Τουρκία»

«Αν είναι πραγματικά να έχουμε μια σχέση, όπως έχουμε δεσμευτεί με την Τουρκία, που μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη ένταξη, τότε πρέπει και εμείς να μιλάμε ξεκάθαρα», δήλωσε ο Εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ Γρηγόρης Δελαβέκουρας, κάνοντας ειδική αναφορά στο Κυπριακό. Όπως εξήγησε, είναι το πιο σημαντικό ζήτημα, διότι δεν νοείται η Τουρκία να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν μπορεί να θεωρεί ότι θα συμβεί αυτό ποτέ, χωρίς λύση του Κυπριακού και τη λήξη της κατοχής. Γι’ αυτόν το λόγο, «πρέπει να μαζευτούμε και να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Αντί να γίνονται μονομερείς δηλώσεις δεξιά και αριστερά για το πώς διαφωνούμε, πρέπει να κάτσουμε κάτω και να δούμε εάν υπάρχει κοινός τόπος να συμφωνήσουμε ή, αν διαφωνούμε, να το πούμε ξεκάθαρα», τόνισε.

Όπως γνωστοποίησε ο κ. Δελαβέκουρας, κατά την επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στο Ερζερούμ, δόθηκε μεγάλη έμφαση στο θέμα των σχέσεων της Ε.Ε. με την Τουρκία και ήταν κοινή διαπίστωση ότι η διαδικασία έχασε δυναμική και υποβλήθηκε η ιδέα για μια συνάντηση κορυφής μετά τον Ιούνιο, προκειμένου τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και η Τουρκία να ανανεώσουν τη δέσμευσή τους για την πλήρη ένταξη της Τουρκίας, η οποία φυσικά προϋποθέτει την εκπλήρωση όλων αυτών των κριτηρίων που έχουν τεθεί.

Αναφερόμενος στις συνομιλίες του κ. Λίμπερμαν με Έλληνες αξιωματούχους και ερωτηθείς αν ετέθη ζήτημα ισραηλινού ενδιαφέροντος για κατασκευή αγωγού, που θα συνδέει την περιοχή του κοιτάσματος Λεβιάθαν μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου και του θαλάσσιου χώρου της Κρήτης, ο εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ σημείωσε ότι αυτή η ιδέα «υπάρχει και είναι προφανής, δηλαδή το δεδομένο ότι το Ισραήλ πολύ πιθανόν να έχει μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου, τα οποία έχει συμφέρον να θέλει να τα μεταφέρει προς την Ε.Ε., και το δεδομένο ότι η χώρα μας γεωγραφικά μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο».

Πηγή: sigmalive.com
Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι