écrit Nicolaos Lygeros

Traduit du grec par A.-M. Bras

Le pain n’était plus chaud ni moelleux
mais il avait encore ce goût
d’un monde qui n’a pas oublié
le sacrifice de la mort.

Tu entends Anastasia ?

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Το ψωμί δεν ήταν πια ζεστό ούτε αφράτο
είχε όμως ακόμα εκείνη τη γεύση
ενός κόσμου που δεν ξέχασε
τη θυσία του θανάτου.

Ακούς Αναστασία;

écrit Nicolaos Lygeros

En nous concentrant uniquement sur la défense des territoires arméniens nous commettons une erreur stratégique qui n’apparaît pour le moment que sur le plan tactique. Les efforts de défense, en l’absence de combats, créent nécessairement de l’inertie et celle-ci engendre des frictions internes. Comme il n’est pas possible d’obtenir un désarmement de la part des Azéris, nous nous devons de fixer leurs actions afin d’éviter d’être en permanence sur la défensive. Ceci n’implique pas forcément une action dans leur propre territoire, fait qui pourrait remettre en cause un équilibre instable et nous placer dans une position d’agresseur. Par contre, il est possible de mettre en place une force de dissuasion qui soit non seulement capable de défendre le territoire arménien en cas d’attaque mais aussi capable d’être redoutable sur le territoire azéri. Cette possibilité permet de changer de dynamique et de déplacer l’inertie sur l’adversaire qui est obligé de prévoir comment il va parer une contre attaque sur son propre territoire à la suite de sa propre attaque. Comme les distances ne sont pas particulièrement importantes, surtout via les airs, il est aisé de comprendre que les missiles représentent la solution la plus adéquate à cette problématique. Pas besoin d’aéroport, pas besoin d’une flotte aérienne, une infrastructure terrestre est amplement suffisante, d’autant plus qu’elle permet d’utiliser nos montagnes à notre avantage. Les modèles dans ce domaine sont particulièrement nombreux mais si nous avions à choisir, notre choix se porterait sur le modèle suisse. Le caractère peu commode du relief devient une arme redoutable dans ce cadre de pensée. Car le délogement de troupes enclavées dans ce type de relief, représente un coût très important pour l’adversaire. Cette approche permet de rendre effectif le caractère symbolique de la devise de l’Artsakh. Car c’est non seulement inutile de se plaindre sur le plan tactique lorsqu’un avantage de ce type n’est pas exploité mais c’est surtout dangereux sur le plan stratégique car l’adversaire peut amplement profiter de cette faiblesse pour mettre en place sa propre structure. Cela montre aussi l’erreur de miser sur la dépendance de l’Artsakh par rapport à l’Arménie. Cette dernière n’a pas besoin d’un vassal mais d’un allié capable de se défendre en optimisant ses propres caractéristiques et en augmentant le coût d’une attaque ennemie. L’Artsakh a un relief unique qui le défend naturellement d’une attaque blindée. Seulement un positionnement passif et statique laisse énormément de champ libre à une attaque azérie d’un autre type surtout si nous analysons la suprématie aérienne. Si l’Artsakh veut vraiment jouer la carte de l’indépendance, il ne faut pas simplement miser sur une procédure juridique qui s’appuie sur la constitution, les élections présidentielles, les élections municipales, etc. pour obtenir une reconnaissance internationale de jure via le de facto. La reconnaissance stratégique est largement aussi importante dans ce processus même si elle n’est pas mise en exergue de manière officielle. Car l’une des reconnaissances les plus importantes, c’est celle de son ennemi. Tant que celui-ci est persuadé que l’Artsakh est reprenable, une reconnaissance internationale ne suffit pas à contrebalancer une tentative de reprise d’une position antérieure. L’approche stratégique permet d’une part de s’ancrer sur le territoire et d’autre part de créer une brisure de symétrie temporelle. Ainsi l’ennemi ne peut se contenter de remettre en cause des accords de cessez-le-feu via des négociations utopiques. Car il sait dans tous les cas que le plan stratégique est mis en place et donc activable en cas de force majeure. L’Artsakh a montré ses capacités dans le passé. Il faut désormais construire son avenir.

Никос Лигерос

Перевод: Кира Стамболиди

В России ты была понтийкой,
в Греции, русской,
взяла лучшие примеры
терпения и боли,
чтобы напомнить нам о несправедливости,
которую прожили наши в прошлом.
Только ты знаешь теперь
то, о чём мы все забыли.

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Στη Ρωσία ήσουν Πόντια,
στην Ελλάδα, Ρωσίδα,
πήρες τα καλύτερα κομμάτια
της αντοχής και του πόνου
για να μας θυμίσεις την αδικία
που έζησαν παλιά οι δικοί μας.
Μόνο εσύ ξέρεις τώρα
αυτό που όλοι μας ξεχάσαμε.

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Εκεί κοντά στο ποτάμι
βρήκαμε την πλατεία με τα λουλούδια
όπου κανείς δεν μιλούσε
για το ξεχασμένο παρελθόν
παρά το άγαλμα του Αρμένη.
Πλησίασα με το σημείο της σιωπής
για ν’ ακούσουμε την άλλη ανθρωπιά
που δεν έπαψε να αναζητά
τους ανθρώπους του μέλλοντος.
Αγγίξαμε τις πρώτες λέξεις
μιας άλλης μνήμης της ιστορίας
και ζήσαμε και πάλι τα δεινά.
Δεν κλάψαμε όμως γι’ αυτό
αλλά για την αδιαφορία της λήθης.
Έτσι γίναμε οι νέοι χαμαιλέοντες.

Από την παλαίστρα στη φυλακή βρέθηκε ένας 34χρονος ομογενής από την Αρμενία, ο οποίος διατέλεσε αθλητής της πάλης και καταδικάστηκε για τη δολοφονία και την απόπειρα δολοφονίας με θύματα δύο ομογενείς από τη Γεωργία.

Το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης του επέβαλε ισόβια δεσμά, ποινή κάθειρξης 16 χρόνων και 10 μήνες φυλάκιση παρά το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος στην απολογία του έριξε την ευθύνη για το έγκλημα στον εξαφανισμένο -επίσης παλαιστή- αδελφό του.

Ο 34χρονος υποστήριξε ότι δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση και ότι το αποτύπωμά του βρέθηκε στο αυτοκίνητο των θυμάτων επειδή τον μετέφεραν με το συγκεκριμένο όχημα στις προπονήσεις, ενώ δεν μπόρεσε να θυμηθεί πού βρισκόταν την ημέρα της δολοφονίας. Επισήμανε δε ότι από το 1994 είχε δελτίο στο τμήμα πάλης του Γυμναστικού Συλλόγου Ηρακλής και ότι από το 2001 έως το 2003 έκανε προπονήσεις με την εθνική ομάδα. «Ο άλλος γιος μου το έκανε. Πάντα τους μπερδεύανε» κατέθεσε με βεβαιότητα και ο πατέρας του κατηγορούμενου, εξηγώντας ότι δεν θέλει αυτός που το έκανε να βρίσκεται έξω.

Καταπέλτης ήταν η εισαγγελέας της έδρας, η οποία μίλησε για κατασκευασμένες μαρτυρίες από φοβισμένους μάρτυρες και ζήτησε την ενοχή του κατηγορούμενου, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ενώ υπενθύμισε την αμετάκλητη καταδίκη του 34χρονου για προγενέστερη υπόθεση εκβίασης. Τελικά το δικαστήριο κατά πλειοψηφία (2 από τους 4 ενόρκους ζήτησαν την αθώωσή του) καταδίκασε τον κατηγορούμενο, ο οποίος οδηγήθηκε πίσω στη φυλακή.

Η δολοφονία διαπράχθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2008 στην περιοχή της Νικόπολης Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο δράστης μιλούσε στο κινητό τηλέφωνο κλείνοντας με το αυτοκίνητο του το δρόμο και όταν τρεις νεαροί ζήτησαν να περάσουν με το δικό τους όχημα εκείνος απάντησε με 12 πυροβολισμούς, τραυματίζοντας θανάσιμα έναν 24χρονο και σοβαρά έναν 20χρονο.

Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες τουλάχιστον τρεις δολοφονίες που η αστυνομία σχετίζει με την παραπάνω υπόθεση.

Πηγή: enet.gr

Γράφει ο Αλέξανδρος-Μιχαήλ Χατζηλύρας

Last year I had prepared a vintage calendar called "Yesterday's Nicosia", which was available in three versions, English, Greek and Armenian. The Armenian version, with a few modifications, was printed by the Artsakank Armenian-Cypriot newspaper and distributed, free of charge, to all its subscribers. For that, I am endebted to them and I thank them.

Because of space restrictions, this is a lower resolution-version of it. If anyone is interested in a higher-resolution version of the calendar, please let me know.

Αρμενικά / Ελληνικά / Αγγλικά