Menu

Τουρκία: Η Άγκυρα διαλύει το μνημείο για τη φιλία με την Αρμενία

Η Τουρκία άρχισε σήμερα τη διάλυση ενός επιβλητικού μνημείου που είχε ανεγερθεί σε ένδειξη της φιλίας με την Αρμενία, κοντά στα σύνορα των δύο χωρών, ύστερα από προτροπή του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν που είχε συστήσει στη θέση αυτή να δημιουργηθεί ένα "ωραίο πάρκο".

Η εταιρία στην οποία ανέθεσαν οι αρχές της βορειοανατολικής πόλης Καρς τη διάλυση του "Μνημείου της Ανθρωπότητας" -- ενός γλυπτού από σκυρόδεμα, ύψους 30 μέτρων και βάρους 19 τόνων, που παρουσιάζει ένα ανθρώπινο σώμα κομμένο στα δύο, με δύο πρόσωπα, το ένα να αντικρίζει το άλλο-- διέλυσε μια από τις κεφαλές του μνημείου.
Το μνημείο που ανεγέρθηκε το 2008, κόπηκε, μετά αφέθηκε στο έδαφος με γερανό και θα τεμαχιστεί σε 18 κομμάτια που θα τοποθετηθούν σε μια αποθήκη της δημαρχίας, μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Ανατολή.
Οι εργασίες θα διαρκέσουν 10 ημέρες. Μια βλάβη σε ένα από τα μηχανήματα κοπής και οι ισχυροί άνεμοι που φυσούσαν στην περιοχή καθυστέρησαν την έναρξη των εργασιών, οι οποίες είχαν προγραμματιστεί χθες, Δευτέρα, την επόμενη ημέρα των εκδηλώσεων μνήμης από τους Αρμένιους για την 95η επέτειο από τις σφαγές των προγόνων τους στη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολία, την περίοδο 1915-1917.
Ο πρωθυπουργός Ερντογάν είχε εξαπολύσει θύελλα επικρίσεων κατά την επίσκεψή του στην Καρς τον Ιανουάριο, χαρακτηρίζοντας το μνημείο "τερατούργημα ... ένα αλλόκοτο πράγμα που ανεγέρθηκε" κοντά στον τάφο ενός λόγιου μουσουλμάνου.
Οι επικρίσεις του είχαν σαφή αναφορά στο Ισλάμ, κατά το οποίο τα αγάλματα συχνά απορρίπτονται γιατί θεωρούνται ειδωλολατρικά.
Ο γλύπτης Μεχμέτ Ακσόι προειδοποίησε ότι η καταστροφή του έργου του θα συνιστά "επανάληψη αυτού που έκαναν οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, οι οποίοι κατέστρεψαν τα αγάλματα του Βούδα" το 2001 στην κοιλάδα Μπαμιγιάν και θα εμποδίσει την ενταξιακή πορεία της Άγκυρας στην ΕΕ.
Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι το γλυπτό θα καταστραφεί γιατί ανεγέρθηκε σε περιοχή όπου απαγορεύεται η κατασκευαστική δραστηριότητα, προκειμένου να προστατευτεί η φύση και τα γύρω ιστορικά μνημεία.
Το 2009 η Τουρκία και η Αρμενία υπέγραψαν ιστορικές συμφωνίες για να τερματίσουν την επί δεκαετίες εχθρότητά τους, να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές τους σχέσεις και να ανοίξουν εκ νέου τα σύνορά τους.
Αλλά η διαδικασία συμφιλίωσης σταμάτησε ύστερα από τις αλληλοκατηγορίες της Άγκυρας και του Γερεβάν, με την Αρμενία να παγώνει την επικύρωση των συμφωνιών πέρυσι.
Η Αρμενία και η Τουρκία είναι σε έντονη διένεξη για τον χαρακτηρισμό ως γενοκτονία των σφαγών των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι.
Διαβάστε περισσότερα...

Η ιστορία και τα πραγματικά προβλήματα των Αρμενίων του Ντερσίμ

Το Ντερσίμ, που βρίσκεται σήμερα στο έδαφος της Τουρκίας, θεωρείται ένα μέρος ξεχωριστό για τους Αρμένιους, τους Ζαζά και τους Κούρδους που ζούσαν εκεί. Λόγω της ορεινής γεωγραφικής του θέσης, αποτελούσε ένα φυσικό καταφύγιο για επαναστάτες, αντάρτες και γενικά, όσους διώκονταν.Το ορεινό στοιχείο είχε επηρεάσει και το χαρακτήρα των ανθρώπων - ήταν πάντοτε θαρραλέοι, με ανυπότακτο πνεύμα. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας,το Ντερσίμ διατήρησε τον ημι-ανεξάρτητο χαρακτήρα του, κάτι που κατά καιρούς ενοχλούσε τους τούρκους επικεφαλείς.

Εκτός από τους αυτόχθονες - Αρμένιους, εκεί ζούσαν επίσης και Ζαζά και Κούρδοι, ως επί το πλείστον Αλεβίτες, το οποίο σήμαινε την ύπαρξη θρησκευτικής ανοχής. Οι Αλεβίτες Ζαζά ξεχώριζαν από τους μουσουλμάνους άλλων περιοχών της αυτοκρατορίας, όπου ο θρησκευτικός φανατισμός ήταν έντονος.

Οι φιλικές σχέσεις των Αρμενίων του Ντερσίμ με τους Αλεβίτες Ζαζά επηρέασαν τα πράγματα κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915. Πηγές αναφέρουν, ότι 30- 40.000 Αρμένιοι από το Ντερσίμ και άλλες γειτονικές περιοχές βρήκαν καταφύγιο κοντά τους. Οι επικεφαλείς των Αλεβιτών έσωζαν Αρμένιους, επειδή η πίστη τους ήταν κυρίως ανθρωποκεντρική. Βεβαίως υπήρξαν και περιπτώσεις, που Κούρδοι και Ζαζά συνεργάστηκαν με τις οθωμανικές αρχές και συμμετείχαν στις σφαγές των Αρμενίων και τη λεηλασία της περιουσίας τους.

Οι τουρκικές αρχές πάντα ζητούσαν από τους Αλεβίτες να παραδώσουν τους Αρμένιους που είχαν περιθάλψει. Η άρνησή τους έκανε τα πράγματα πολύ πιεστικά και πολλές φορές οι φύλαρχοι βοηθούσαν Αρμένιους να διαφύγουν στην Ανατολική Αρμενία και τη Ρωσία. Επίσης, έχουν καταγραφεί εκατοντάδες περιπτώσεις Αρμενίων που αναγκάζονταν ν’αλλάζουν το όνομα και το θρήσκευμά τους και να παρουσιάζονται ως Αλεβίτες. Έτσι οι φύλαρχοι μπορούσαν να υποστηρίζουν ότι δεν ήταν Αρμένιοι. Κάποιοι από αυτούς διατήρησαν κρυφά ή φανερά τις εθνικές παραδόσεις και κάποιοι άλλοι συγχωνεύθηκαν με τους Αλεβίτες.

Αποτέλεσμα της διαρκούς παρουσίας Αρμενίων στην περιοχή είναι η άμεση επίδραση του αρμενικού πολιτισμού στους Ζαζά. Ένας μεγάλος αριθμός λεξιλογικών δανείων, πολλά αρμενικά τοπωνύμια καθώς και πολλά έθιμα ανιχνεύονται στον πολιτισμό τους. Αλλά θα πρέπει, επίσης, να αναφερθεί ότι η αντι-αρμενική προπαγάνδα των τουρκικών αρχών έχει επηρεάσει την κοινή γνώμη και υπάρχουν γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ακόμη και σε περιβάλλον Αλεβιτών δεν ήταν πάντα ευπρόσδεκτο το να είναι κανείς Αρμένιος..

Η προκατάληψη και η εχθρική στάση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε σχέση με την περιοχή του Ντερσίμ συνεχίστηκε κι εντάθηκε από τη «δημοκρατική» Τουρκία, αφού το ημι-ανεξάρτητο καθεστώς της προκαλούσε ανησυχία στις Κεμαλικές αρχές, οι οποίες επεδίωξαν τη ριζική επίλυση του ζητήματος, μεθοδεύοντας τη γενοκτονία των πληθυσμών του Ντερσίμ. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι ίδιες με εκείνες που είχαν εφαρμόσει οι Νεότουρκοι και είναι φανερό ότι ο κύριος στόχος ήταν οι εναπομείναντες από τη γενοκτονία του 1915 Αρμένιοι και ότι οι μεθοδεύσεις αυτές απετέλεσαν συνέχεια της γενοκτονίας. Εβδομήντα έως ενενήντα χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί εξορίστηκαν σε άλλες τουρκικές επαρχίες.

Παρ’όλο ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν αντικειμενικά δεδομένα σχετικά με τα γεγονότα στα επίσημα τουρκικά έγγραφα, οι ομολογίες των όσων επέζησαν και όσων έλαβαν μέρος σε αυτά αποτελούν σημαντική πηγή. Ένας από τους τούρκους στρατιώτες που συμμετείχαν ομολόγησε ότι οι διοικητές τεκμηρίωναν την εντολή αφανισμού των Ζαζά λέγοντας: «Είναι εκείνοι που προστάτευαν Αρμένιους και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει ν’αφανιστούν».

Στις μέρες μας έχει ξεκινήσει από τους κατοίκους του Ντερσίμ μια διαδικασία αναζήτησης της προέλευσης κι ανάκτησης της ταυτότητάς τους. Όπως μαρτυρά ο ανταποκριτής της εφημερίδας «Aγκός», Παγκράτ Εστουκιάν «…Η παρουσία Αρμενίων στην περιοχή του Ντερσίμ είναι ολοφάνερη. Δεν είναι κρυπτο-Αρμένιοι ούτε αρνούνται τις ρίζες τους. Είναι απλά ξεχωριστοί, μοναδικοί. Αποδέχονται το ότι είναι Αλεβίτες τώρα, έχοντας όμως συναίσθηση της αρμενικότητας των προγόνων τους...».

Το 2010, ομάδα Αρμενίων από το Ντερσίμ ξεκίνησε τη δημιουργία μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης η οποία θα θέσει τη διαδικασία ανάκτησης της ταυτότητας των ανθρώπων αυτών υπο ένα νέο, ποιοτικά αναβαθμισμένο πρίσμα. Στόχοι της οργάνωσης είναι οι Αρμένιοι από το Ντερσίμ και οι απόγονοί τους να επιστρέψουν στις ρίζες τους, να ζουν χωρίς να χρειάζεται να κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα, να φέρουν αρμενικά και όχι τουρκικά ή κουρδικά ονόματα, να είναι υπό προστασία οι αρμενικές εκκλησίες, μνημεία, νεκροταφεία στο Ντερσίμ και ν’αποκατασταθούν επίσημα οι παλαιές αρμενικές ονομασίες των χωριών.

Μια παρόμοια οργάνωση δημιουργήθηκε από τους Αρμένιους από το Σασούν που ζουν σήμερα στην Τουρκία, οι οποίοι προσπαθούν να διαφυλάξουν τις αρμενικές εκκλησίες και τους ιερούς τόπους του Σασούν. Φυσικά, δεδομένης της πολιτικής κατάστασης στην Τουρκία, οι οργανισμοί αυτοί δεν μπορούν να έχουν ένα ευρύ πεδίο δραστηριοτήτων, παρ’όλα αυτά οι προσπάθειες των διαφόρων ομάδων Αρμενίων στην Τουρκία παραμένουν αξιοσημείωτες, και ταυτόχρονα, προβάλλουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις που συνδέονται με την αναζήτηση και ανάκτηση εθνικής ταυτότητας.

 

 

Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τουρκική Λογοτεχνία* με Αρμενικούς Χαρακτήρες

Ένα μέσο, με σκοπό την επικοινωνία όσων δεν μιλούσαν καλά ή και καθόλου την αρμενική γλώσσα.

*Επισήμανση: Όπου «τουρκική λογοτεχνία» στο κείμενο, εννοείται η ανάπτυξη της αρμενικής λογοτεχνίας και φιλολογίας εις την τουρκικήν, με τη χρήση της αρμενικής αλφαβήτου.

 Οι Αρμένιοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τη διάρκεια των αιώνων, συχνά υποβάλλονταν στον δια της βίας εξισλαμισμό με κίνδυνο την πλήρη αλλοτρίωσή τους. Η προσπάθεια εκτουρκισμού εστέφθη μερικώς με επιτυχία, αφού ένα μέρος του αρμενικού πληθυσμού βαθμιαία έχασε την ευχέρεια χρήσεως της μητρικής του γλώσσας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων της παρουσίας τους στην περιοχή, ως λύση στο πρόβλημα της επαναφοράς αυτής της μερίδας, του με αρμενική εθνικότητα πληθυσμού, η οποία είχε χάσει τη μητρική της γλώσσα, τη γλώσσα της θρησκευτικής λατρείας και τον πολιτισμό της, χρησίμευσε η τουρκική λογοτεχνία μέσω αρμενικών γραμματικών χαρακτήρων. Η τουρκική γλώσσα με αρμενικούς χαρακτήρες δημιουργήθηκε από τους Αρμενίους ως μέσον επικοινωνίας, με σκοπό να διευκολύνει όσους δεν μιλούσαν καλά ή και καθόλου την αρμενική γλώσσα.

Η γέννηση και η εξέλιξη της τουρκικής λογοτεχνίας με αρμενικούς χαρακτήρες γνώρισε μια παράλληλη πρόοδο με την αμιγώς αρμενική λογοτεχνία και αποτέλεσε συμπληρωματικό της μέρος, με τα καθαρά εκφραστικά της μέσα.

Αυτή η κατάσταση ήταν ανάλογη και για άλλες εθνικές ομάδες της αυτοκρατορίας όπως οι Έλληνες.

Ωστόσο, η τουρκική με ελληνικούς γραμματικούς χαρακτήρες δεν είχε μεγάλη δημοτικότητα και έπαιξε, ώς ένα μόνο βαθμό, έναν ιστορικό ρόλο στην ανάπτυξη της οθωμανικής αυτοκρατορίας καθώς τα ελληνικά δεν επέτρεπαν την φωνητική έκφραση της τουρκικής γλώσσας όπως αυτή ήταν εφικτή με την αρμενική αλφάβητο.

 

Μια Μοναδική Κληρονομιά

Η τουρκική λογοτεχνία με αρμενικούς γραμματικούς χαρακτήρες γνώρισε πολλές περιόδους αναπτύξεως. Η πρώτη περίοδος, αυτή των γραπτών υπό την μορφή χειρογράφων, εξαπλώθηκε κατά την διάρκεια εξακοσίων ετών (από τον 14ο έως τον 19ο αιώνα).

Αρκεί να μνημονεύσουμε σ’ αυτό το σημείο την τουρκική λογοτεχνία αυτής της μορφής των ασούγ (ashough), δηλαδή των τροβαδούρων - ποιητών- τραγουδιστών, η οποία συνιστά έναν πραγματικό θησαυρό όχι μόνο του αρμενικού πολιτισμού αλλά επίσης και για άλλους λαούς της αυτοκρατορίας και πρωτίστως του τουρκικού.

Μέσα από τα τουρκικά χειρόγραφα με αρμενικά γράμματα, επέζησαν χιλιάδες αρμενικά τραγούδια, τουρκικά και ανατολίτικα, πολυποίκιλα ως προς τον τύπο, το ύφος και τον ρυθμό.

Με μια λέξη πρόκειται για μια ανεκτίμητη και μοναδική κληρονομιά η οποία αξίζει την προσοχή των ερευνητών και επιδέχεται νέες προσεγγίσεις και ανακαλύψεις.

 

Μια Ανεξάρτητη Λογοτεχνία

Η έντυπη περίοδος καλύπτει σχεδόν διακόσια πενήντα χρόνια και χωρίζεται σε τρία μέρη: α) από το 1727 έως το 1840 β) από το 1840 έως το 1890 και γ) από το 1890 έως το 1965

 

Για ποικίλους λόγους, τα τουρκικά βιβλία με αρμενικούς χαρακτήρες δημοσιεύθηκαν στις πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας και πέρα από αυτές.

Για διακόσια πενήντα χρόνια ο αριθμός αυτών των βιβλίων υπερέβη τα 2.000.

Δημοσιεύθηκαν σε σχεδόν πενήντα πόλεις και εκτυπώθηκαν σε περισσότερα από διακόσια τυπογραφεία.

Κάθε τυπογραφείο και εκδοτικός οίκος είχε την χαρακτηριστική ταυτότητά του, τον κοινωνικοπολιτικό και θρησκευτικό προσανατολισμό του, τους λογοτεχνικούς και μορφωτικούς του στόχους, τα θέματα της προτίμησεώς του και τα κέντρα των ενδιαφερόντων του.

Η μελέτη των δυόμισι αιώνων της τουρκικής λογοτεχνίας με αρμενικούς χαρακτήρες είναι μια μαρτυρία πολλαπλών όψεων της ζωής των Αρμενίων μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία καθώς και στην Εγγύς Ανατολή, στην Ευρώπη, στην Αμερική και αλλού.

Πρόκειται για μια ανεξάρτητη λογοτεχνία, πλούσια, υψηλού επιπέδου και ποιότητος και συνέβαλε στην εθνική αφύπνιση στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου των τουρκικών εντύπων με αρμενικούς χαρακτήρες (1727-1840), οι καθολικοί ιεραπόστολοι ήσαν αυτοί κυρίως οι οποίοι χρησιμοποίησαν αυτό το μέσον προσπαθώντας να προσηλυτίσουν στον καθολικισμό μέρος των Αρμενίων.

Τα τυπογραφεία του τάγματος των Μχιταριστών της Βενετίας και της Τεργέστης συνετέλεσαν στην εκτύπωση των πρώτων έργων. Εκτός των θρησκευτικών έργων, οι Μχιταριστές πατέρες δημοσίευσαν εξ’ ίσου λεξικά, εγχειρίδια γλωσσών, όπου εισήγαγαν ιστορικά έργα.

Σε απάντησή τους, οι υπεύθυνοι της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, έκαναν μια σημαντική προσπάθεια εκδίδοντας με τη σειρά τους κατά εκατοντάδες τα λειτουργικά, δογματικά και θεολογικά συγγράμματα.

Ακολούθως, κατά τα έτη 1840-1890 - δεύτερη περίοδος σχετιζόμενη με την εθνική αφύπνιση - κατέστη επιτακτική η ανάγκη ώστε όλοι οι Αρμένιοι να αποκτήσουν εθνική και πνευματική συνείδηση μέσω της γλώσσας την οποίαν καταλάβαιναν, δηλαδή την τουρκική βάσει της αρμενικής αλφαβήτου.

Ήταν τέτοια η κατάσταση, ώστε αρχικά ένα τουρκικό λογοτεχνικό κείμενο με αρμενικούς χαρακτήρες ήταν ειδικά τυπωμένο σε χειρόγραφη μορφή και κατά εκατοντάδες δημοσιεύματα θρησκευτικού και ιστορικού περιεχομένου, δοκίμια καθώς και εφημερίδες και περιοδικά.

Τέλος, η τελευταία περίοδος στιγματίσθηκε από τις περιοδικές σφαγές των Αρμενίων και την γενοκτονία του 1915 και αναπόφευκα οδήγησε στην κατάρρευση του αριθμού και της ποιότητας αυτών των εντύπων.

Ένας Ανεκτίμητος Ρόλος

Η λογοτεχνία - φιλολογία αυτής της μορφής, με τις διορατικές νέες ιδέες, αποτέλεσε έναν από τους μοχλούς του εξευρωπαϊσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είναι αυτή η οποία οδήγησε στη γενική αφύπνιση.

Με αυτήν τη γλώσσα μεταφράστηκαν και διαβάστηκαν οι κλασικοί της ευρωπαϊκής φιλολογίας - ιδιαιτέρως της γαλλικής - και του δυτικού κόσμου καθώς και η λογοτεχνία περιπετειών και των δημοφιλών αναγνωσμάτων της εποχής.

Πάντα μέσω αυτής της γλώσσας δημιουργήθηκαν αρμενικοί θίασοι βάσει ενός ρεπερτορίου στα τουρκικά.

Φωτισμένοι συγγραφείς γύρω από το αρμενικό θέατρο έγραψαν, ξανάγραψαν και μετέφρασαν στα τουρκικά με αρμενικούς χαρακτήρες, και ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε η τουρκική δραματουργία, η σύγχρονη λογοτεχνία και τέλος η τουρκική φιλολογία.

Με αυτή τη γλώσσα είχαν εκτυπωθεί εκατοντάδες περιοδικά τα οποία έπαιξαν έναν ανεκτίμητο ρόλο στην κοινωνικοπολιτική, επιστημονική και πολιτιστική ζωή καθώς και στα καθημερινά θέματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανυψώνοντας την δημοσιογραφία σε ένα πραγματικά επαγγελματικό επίπεδο και η οποία από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς της, δωρήθηκε στη σύγχρονη τουρκική δημοσιογραφία.

 

Αφθονία Λεξικών

Δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο μια εκτεταμένη φιλολογία μέρος της οποίας ήταν τα εγχειρίδια για τη διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας και η αφθονία των λεξικών.

Πάνω απ’ όλα διευκόλυνε τη διαμόρφωση της νέας τουρκικής γλώσσας και τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου.

Στη διάρκεια των δεκαετιών, οι Τούρκοι μελετούσαν τη γλώσσα τους με πλάγιο τρόπο βάσει των εις την τουρκικήν - με αρμενικά γράμματα - εγχειριδίων, τα οποία είχαν συντάξει αρμένιοι γλωσσολόγοι ακόμα και μέσα στα ιδρύματα όπου διαμορφώνονταν η στρατιωτική αντίληψη.

Επίσης, αυτή η φιλολογία - λογοτεχνία χρησίμευσε ώστε να δημιουργηθεί ένα σύνολο επιστημονικών, τεχνολογικών, αγροτικών, βιοτεχνικών συγγραμμάτων και ενός πολιτισμού ο οποίος εισήχθη στην αυτοκρατορία για να εξυπηρετήσει τους Αρμένιους και άλλες εθνότητες, αλλά ακόμη και τους ίδιους τους Τούρκους, να εκφρασθούν.

 

Υιοθέτηση της Αρμενικής Αλφαβήτου

Η τουρκική λογοτεχνία με αρμενικούς χαρακτήρες ήταν ένας ζων οργανισμός και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα όλης της Αυτοκρατορίας. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός, ότι στα μέσα του 19ου αιώνα συζητήθηκε στην Υψηλή Πύλη η αντικατάσταση της αραβικής αλφαβήτου με αυτήν της αρμενικής γλώσσας, η ζωτικότητα της οποίας ήταν αποδεδειγμένη.

Με τον ίδιο τρόπο, ακόμα και το 1927, τη στιγμή της εγκαταλείψεως της αραβικής αλφαβήτου, κάποιοι σύμβουλοι του Μουσταφά Κεμάλ υπαινίχθησαν την υιοθέτηση της αρμενικής αλφαβήτου, η οποία ήταν η πλέον διαδεδομένη στο λαό σε σύγκριση με τη λατινική αλφάβητο.

Αναμφίβολα, η τουρκική λογοτεχνία με αρμενικούς χαρακτήρες επέδρασε σε πολύ μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση και στην ανάπτυξη της νέας γενιάς των τούρκων συγγραφέων και των δημοσίων προσώπων.

Αυτοί οι τελευταίοι, στη συνέχεια, εκλήθησαν για να διαμορφώσουν τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και συνέβαλαν στην πρόοδο της καθημερινής και πνευματικής ζωής στο εσωτερικό της τουρκικής κοινωνίας.

Αυτή η πλούσια κίνηση βρήκε πρόσφορο έδαφος σε όλες τις προοδευτικές πνευματικές και μορφωτικές δυνάμεις της Αυτοκρατορίας και βοήθησε στην ανάπτυξη μιας νεώτερης τουρκικής λογοτεχνίας, - πρωτότυπης και εκφραστικής-, της γλώσσας, του τύπου, των επιστημών και των τεχνών και η οποία δυστυχώς διεκόπη βιαίως με τη γενοκτονία του 1915.

 

Νουνιά Γεραμιάν

 

Πηγή: armenika.gr Nouvelles d’ Armenie - Απρίλιος 2010

 

Διαβάστε περισσότερα...

Μιχράν Πιργκίτς Γκιουλτεκίν

Συνέντευξη με τον ιδρυτή και πρόεδρο του “Συλλόγου Πίστης και Αλληλεγγύης των Αρμενίων του Ντερσίμ” Μιχράν Πιργκίτς Γκιουλτεκίν από το Κέντρο Μελετών Δυτικής Αρμενίας.

Η ιδέα για την ίδρυση του συλλόγου γεννήθηκε πριν ένα χρόνο περίπου, όταν ο Σελλαχατίν Γκιουλτεκίν γεννημένος στο Τούντζελι, με απόφαση δικαστηρίου άλλαξε όνομα και θρησκεία. Όταν δίπλα στο όνομά του έγραψε Μιχράν Πιργκίτς και στη θρησκεία χριστιανός, δεν νοιάστηκε για τις αντιδράσεις του Τύπου και των συγγενών του.

Η δήλωση του Γκιουλτεκίν: “Δεν επιθυμώ πλέον οι Αρμένιοι του Ντερσίμ να έχουν κουρδικά και τουρκικά ονόματα. Πρέπει να μπορούμε να ζούμε χωρίς να κρυβόμαστε”, έφερε θετικό αποτέλεσμα. Μετά από προσπάθειες μηνών μαζί με επτά φίλους του, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο Ντερσίμ, ίδρυσαν το “Σύλλογο Πίστης και Αλληλεγγύης Αρμενίων του Ντερσίμ”.

Το δεύτερο βήμα του Γκιουλτεκίν -που παλιότερα ήταν δημοσιογράφος- ήταν να βαφτιστεί μαζί με το γιο του, το θείο και τον ανιψιό του.

Ο Γκιουλτεκίν ανέφερε πως όταν πήρε στα χέρια του το επίσημο έγγραφο ενθουσιάστηκε, και για δύο ώρες δεν ήταν σε θέση να το διαβάσει. Δήλωσε μάλιστα: “Μετά από 50 χρόνια που ζούσα με την πίστη άλλων, νιώθω την ανακούφιση να διεκδικώ τον εαυτό μου. Κάθε ποτάμι πρέπει να ρέει προς την κοίτη του. Οι Αρμένιοι του Ντερσίμ έχουν μια ανησυχία λόγω της ιδεολογικής δομής της περιοχής”.

Πρέπει να μπορούμε να ζούμε χωρίς να κρυβόμαστε

 

Κύριε Μιχράν, παρακολουθούμε τη δράση της Ένωσής σας με μεγάλο ενδιαφέρον. Έχετε ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία. Πώς γεννήθηκε η ιδέα ίδρυσης του συλλόγου;

Έχουμε μεγαλώσει με τη συνείδηση της ταυτότητάς μας, η οποία ήταν γνωστή από την οικογένειά μας. Επανειλημμένα σκεπτόμασταν να επιστρέψουμε σ’ αυτή την ταυτότητα. Οι πολιτικές πεποιθήσεις τις οποίες είχα στη ζωή μου, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για να ξεκινήσω αυτή τη δραστηριότητα.

Η δολοφονία του Χράντ Ντινκ, η οποία συγκλόνισε όλο τον κόσμο και την Τουρκία, μας έπεισε ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε και να κρύβουμε την αρμενική μας καταγωγή, αλλά να την προστατεύουμε. Ο αγώνας για τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας που ξεκίνησε μετά τη δολοφονία του Χράντ Ντινκ, μας υποχρέωσε να αγωνιζόμαστε και να είμαστε ενωμένοι. Όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις για να οργανωθούν, εκτός των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης, και οι Αρμένιοι της Ανατολίας, άρχισε να ωριμάζει η ιδέα της δημιουργίας του συλλόγου.

 

Πόσα μέλη έχει ο σύλλογός σας και ποιοι μπορούν να εγγραφούν σ’ αυτόν;

Ο σύλλογος έχει 80 μέλη και εγγράφονται μόνο οι Αρμένιοι και οι Ντονμέ (εξισλαμισμένοι Αρμένιοι). Εδώ θέλω να τονίσω, ότι οι Αρμένιοι που επιστρέφουν στις ρίζες τους δεν έχουν συναντήσει κανένα γραφειοκρατικό πρόβλημα.

 

Υπάρχουν μέλη που διαμένουν στο Ντερσίμ; Ποιος είναι ο στόχος του συλλόγου;

Έχουμε τους επικεφαλής και τα μέλη του συλλόγου που δραστηριοποιούνται στο Ντερσίμ. Ο στόχος μας, στην ουσία, είναι να μπορέσει ο σύλλογος να ενώσει τους Αρμένιους που διαμένουν ή έχουν εξοριστεί στο Ντερσίμ και δεν γνωρίζουν την ταυτότητά τους ή τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε τη συνειδητοποίηση αυτής της ταυτότητας. Επίσης, προσπαθούμε να διατηρήσουμε τον βρισκόμενο υπό εξαφάνιση αρμενικό πολιτισμό του Ντερσίμ.

 

Κατά την επίσκεψή σας στο Ντερσίμ ποιες δραστηριότητες αναπτύξατε ως οργάνωση και πώς υποδέχθηκαν τις ιδέες σας;

Με σκοπό να κάνουμε γνωστή τη δραστηριότητα του συλλόγου μας επισκεφθήκαμε στο Ντερσίμ τις περιοχές και τα χωριά Μαζκέρτ, Οβατζέκ (Πουλούρ) και Χοζάτ που ανήκουν στους Αρμενίους. Είδαμε εκεί και φωτογραφήσαμε περιοχές που ανήκουν ιστορικά στον αρμενικό πολιτισμό. Οι συζητήσεις μας με τους επικεφαλής των περιοχών μας γέμισαν αισιοδοξία για το μέλλον. Λάβαμε προσκλήσεις συμμετοχής σε εορτασμούς και κατά τις συναντήσεις μας με τους κατοίκους της περιοχής παρατηρήσαμε, ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να εκφραστούν ελεύθερα στη γλώσσα μας. Στις εκκλησίες που επισκεφθήκαμε, παρόλο που ήταν κατεστραμμένες, οι κάτοικοι πραγματοποιούσαν λειτουργίες. Είδαμε τα μέρη όπου στην Οθωμανική περίοδο είχαν δολοφονηθεί Αρμένιοι, ακούσαμε τις ιστορίες τους από τους κατοίκους των γύρω περιοχών.

 

Υπάρχουν πολλοί κρυπτοΑρμένιοι στο Ντερσίμ;

Στην Οθωμανική περίοδο, μετά τη διάδοση της ιδεολογίας της Επιτροπής «Ένωση και Πρόοδος», οι Αρμένιοι του Ντερσίμ συνέχισαν να ζουν στο Ντερσίμ προτιμώντας τον Αλεβιτισμό, όμως οι Αρμένιοι στις κοινότητες των Κούρδων (AΊiret) προσπάθησαν να επαναπροσδιοριστούν. Αντικειμενικά είναι αρκετά δύσκολο να πούμε κάποιον συγκεκριμένο αριθμό.

 

Έχετε γεννηθεί στο Ντερσίμ από οικογένεια κρυπτο-Αρμενίων. Κατά πόσο διατηρήσατε τις αρμενικές παραδόσεις και πώς ανακαλύψατε, τελικά, την ταυτότητά σας;

Μετά το 1915, η οικογένειά μου εξισλαμίστηκε και αποδέχτηκε το δόγμα των Αλεβιτών, το οποίο είδε ως μοναδική επιλογή. Αρχικά, το 1915 και ύστερα μετά την ίδρυση της δημοκρατίας η καταστροφή των αρμενικών σχολείων και εκκλησιών δεν τους επέτρεψε να ζουν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση. Ως συνέπεια αφομοίωσης, αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν έχουμε διατηρήσει τις παραδόσεις.

Στην οικογένειά μου μεγαλώσαμε με τη συνείδηση της ταυτότητάς μας. Απλά, συνέβη η επανα-ανακάλυψή της. Σε μια γεωγραφική περιοχή όπου οι λαοί έχουν ζήσει ο ένας πλάι στον άλλον, σε έναν αγώνα εναντίον ενός μεγαλοϊδεατισμού, αρχικά ζούσαμε με την αρμενική ταυτότητα ως αντίδραση κατά του μεγαλοϊδεατισμού, και ύστερα ως επιστροφή στη δική μας.

Η συμπαράσταση της γυναίκας μου, καθώς και των φίλων μου διευκόλυνε την επιστροφή στις ρίζες μου.

 

Στην Κωνσταντινούπολη οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν επιθυμούν να συμμετάσχουν σε ενώσεις και ιδρύματα;

Οι Αρμένιοι της Κωνσταντινούπολης, ακόμη και εάν ο σύλλογος και το βακούφι έχουν ενεργό ρόλο, δεν υποδέχονται θερμά τους πολυάριθμους συλλόγους των Αρμενίων της Ανατολίας και πρώτα απ’ όλα τη δική μας. Υπάρχουν θέματα που προέκυψαν λόγω των προσμείξεων των γλωσσών και των θρησκειών.

Το ενδιαφέρον που εκδηλώνει η Αρμενία, δεν εκδηλώνεται από τους Αρμένιους της Κωνσταντινούπολης. Παρόλα τα προβλήματα συρρίκνωσης, η οργανωμένη αρμενική κοινότητα δεν παίρνει το ρίσκο της επέκτασης. Η κατάσταση των ανθρώπων που διαμένουν στην Κωνσταντινούπολη είναι πιο δύσκολη και δεν έχει καταγραφεί ούτε μία περίπτωση. Για τους Αρμένιους της Τουρκίας αποτελεί σοβαρό πρόβλημα το γεγονός, ότι εκτός του Αρμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης δεν υπάρχει άλλος πολιτικός φορέας.

 

Η σχετική ελευθερία η οποία παρατηρείται στη σημερινή Τουρκία κατά πόσο συνέβαλε στην επιστροφή τους στις ρίζες τους;

Στην Τουρκία η «διαφορετική» αντιμετώπιση των μη μουσουλμάνων κατά μεγάλο ποσοστό συνεχίζεται. Οι κρατικοί φορείς συνεχίζουν να έχουν απέναντι στους Αρμένιους αρνητική και ξενοφοβική στάση. Παρόλο που οι Ντονμέ Αρμένιοι επιστρέφουν στην ταυτότητά τους, δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε αρμενικά σχολεία.

Οι δολοφονίες του ιερέα Σαντόρο, τριών ατόμων στον εκδοτικό οίκο «Ζιρβέ» στη Μαλάτια και του Χράντ Ντινκ, έχουν πραγματοποιηθεί επί των ημερών του κόμματος «Δικαιοσύνη και Πρόοδος».

Το κράτος εμποδίζει την επιστροφή των Αρμενίων στην εθνική τους συνείδηση.

 

Μετάφραση:Λιλίτ Βαρτανιάν


Πηγή: armenika.gr

Διαβάστε περισσότερα...

An Armenian young man was killed in Turkey

On April 24, an Armenian young man was killed in Turkey. The incident took place in one of the military units of Kozluk region, Batman province, where the Armenian young man was serving.

According to the official version, 25-year-old Sevak Shahin Balekch became a victim of an "ordinary incident", but information is being circulated that he was killed because of speaking about the Armenian Genocide.

According to the Turkish media, the Armenian young man died because of misuse of weapons by one of the soldiers.

 

Source: slaq.am

Διαβάστε περισσότερα...

Κουήν Μινασιάν: Τελικά είμαστε όλοι μετανάστες

Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης διοργανώνει για τρίτη χρονιά φέτος το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών Λόγου. Το Φεστιβάλ θα διαρκέσει όπως κάθε χρόνο 10 ημέρες, με φετινή θεματική
το τρίπτυχο: «Προσφυγιά, Μετανάστευση, Διασπορά». Με αφορμή τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ η κυρία Κουήν Μινασιάν παιδαγωγός και συγγραφέας με έντονη ενασχόληση σε θέματα μετανάστευσης και προσφυγιάς απαντά στις ερωτήσεις του Culturenow.gr για την παρουσίασή της στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών Λόγου αλλά και για τα δικά της βιώματα από ένα περιβάλλον προσφυγικό στο οποίο τα λαϊκά παραδοσιακά παραμύθια έχουν διαδραματίσει τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο και λένε – όπως πάντα – τη δική τους αναμφισβήτητη αλήθεια


 Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

 Culturenow.gr: Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης διοργανώνει για τρίτη χρονιά φέτος το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Αφήγησης και Τεχνών Λόγου, από τις 29 Απριλίου έως τις 8 Μαΐου. Πείτε μας δυο λόγια για τη δική σας συμμετοχή στο Φεστιβάλ. Πώς προέκυψε και από τί θα αποτελείται;

Κουήν Μινασιάν: Η συμμετοχή μου προκύπτει από την πολύπλευρη ενασχόλησή μου με θέματα μετανάστευσης, προσφυγιάς και διασποράς. Η μία είναι το βιβλίο: «Παραμύθια από την Αρμενία» από τις εκδόσεις Απόπειρα. Είναι μια συλλογή 17 αρμένικων παραμυθιών κι αφηγήσεων που ξεκίνησε με την προτροπή του καθηγητή Νεοελληνικής Λογοτεχνίας κ. Βασίλη Αναγνωστόπουλου. Η καταγραφή τους έγινε στα ελληνικά, ώστε να γευτούν κι οι Έλληνες αναγνώστες … μια Σταγόνα Μέλι από την Αρμένικη Λαϊκή Λογοτεχνία.Είναι μια συλλογική προσπάθεια, την επιμέλεια της οποίας έκανε η κ. Άννα Μιχοπούλου, στην εικονογράφηση συνέβαλε η κ. Αναΐς Οβαγκιμιάν-Καζαντζιάν, η κ. Μάρω Κιουρκτσιάν μετέφρασε δυο από τα παραμύθια της συλλογής κι ο δάσκαλός μου κ. Γκυραγκός Μικιρδιτσιάν μου διηγήθηκε εκ νέου τα παραμύθια που μας διηγιόταν παλιά στο σχολείο. Συμπορευτήκαμε όλοι μαζί για την ολοκλήρωση της έκδοσης.

 Στο Φεστιβάλ Κοζάνης, λοιπόν, την Παρασκευή 6 Μάη στις 18.00 θα γίνει η παρουσίαση της συλλογής αυτής και συνάμα η κ. Μαρία Μπάκα θα ζωντανέψει με την αφήγησή της ένα από τα παραμύθια του βιβλίου. Επιπλέον δικτύωση μου έχει προσφέρει η συνεργασία μου με το ελληνόφωνο περιοδικό «Αρμένικα», όπου δημοσιεύω αφηγήσεις - μνήμες αφανών επιζώντων της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Η καταγραφή αυτή ξεκίνησε ως ενεργοποίηση των ίδιων των μαθητών του Αρμενικού Σχολείου Ζαβαριάν στο μάθημα της Ιστορίας, ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρον.

 Πιστεύω πως είναι επιτακτική ανάγκη, 96 χρόνια από τις 24 Απριλίου του 1915, να βγουν οι μνήμες αυτές από την αφάνεια και την απομόνωση. Ασχολούμαι, επίσης, με το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά (ΑΣΜΠ), όπου διδάσκω ελληνικά σε μετανάστες μαζί με άλλους 32 συνεθελοντές και συνεθελόντριες. Είναι ακόμη μια συλλογική προσπάθεια, που δεν περιορίζεται μόνο στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε περίπου 250 μετανάστες ενηλίκους μαθητές, αλλά και μια προσέγγιση κατανόησης των νέων μας γειτόνων, απαλλαγμένη από την ξενοφοβία που διέπει σήμερα μερικούς συμπολίτες μας.

 Στην ενότητα «Ικέτες στην Ελλάδα» την ίδια ημέρα στο Φεστιβάλ Κοζάνης στις 20.00, θα αφηγηθώ το «τί και το πώς» των δικών μου μετά τη Γενοκτονία, ενώ ένας από τους μαθητές του ΑΣΜΠ θα αφηγηθεί τις περιπέτειές του μέχρι να φτάσει ο ίδιος εδώ, αλλά και τις δυσκολίες εντός Ελλάδος. Χαίρομαι που το Φεστιβάλ Κοζάνης δίνει την αφορμή ανάδειξης τέτοιων θεμάτων, ευγνωμονώ τους υπεύθυνους του φεστιβάλ, και ιδιαιτέρως τον κ. Στέλιο Πελασγό, που «δίνονται» στην τόσο σημαντική υπόθεση της αφήγησης, αλλά και ανάδειξης της αλήθειας.

 

 Cul.N.: Η φετινή θεματική του Φεστιβάλ είναι: «Προσφυγιά, Μετανάστευση, Διασπορά». Η δική σας ζωή θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον προσφυγικό κόσμο. Πώς βιώνετε εσείς στον περιβάλλοντα χώρο σας το θέμα της προσφυγιάς; Οι συνθήκες που δημιουργεί η μετανάστευση πιστεύετε πως διαμορφώνουν κάποια ξεχωριστά χαρακτηριστικά στους ανθρώπους; Τους «προικίζουν» με κάποια επιπλέον πλεονεκτήματα απέναντι στη ζωή;

 

Κ. Μ.: Στο σπίτι αλλά και στη γειτονιά όπου μεγάλωσα ήταν κυρίαρχος ο πόνος της προσφυγιάς. Η γιαγιά μου, Τακουή, παρά το ότι είχε έρθει στην Ελλάδα το 1922 πίστευε μέχρι και τις τελευταίες της μέρες, το 1980, πως κάποτε θα γυρίσει στον «τόπο της», στην Καλλίπολη (Γκελιμπόλ, σήμερα στην Τουρκία). Ακόμη κι όταν έστρωσε εδώ η ζωή της, ποτέ της δεν ξεπέρασε τον αναγκαστικό ξεριζωμό.

 Το ίδιο κι η μάνα μου κι ο πατέρας μου. Μα κι οι ηλικιωμένοι μας γείτονες και γειτόνισσες, Έλληνες και Αρμένιοι Μικρασιάτες, παρά την αξεπέραστη αξιοπρέπειά τους, αντανακλούσαν με τις αφηγήσεις τους, με τα τραγούδια τους, με τις συζητήσεις τους ή ακόμη και με το βλέμμα τους τον ίδιο αυτό πόνο. Οι δε περιγραφές τους ήταν τόσο ζωντανές, που ενώ γεννήθηκα πολύ αργότερα, το 1962, νιώθω ως σήμερα τόπο μου και τις χαμένες τους πατρίδες. Κάποτε ένας-ένας, μια-μια έφυγαν από τη ζωή όλοι εκείνοι, οι ξεχασμένοι από τους επισήμους και κρατούντες, χωρίς ποτέ να ακούσουν μια εξήγηση, μια συγγνώμη. Άφησαν όμως, ίσως άθελά τους, αυτό το χρέος σ’ εμάς. Όσοι τελικά αναλάβαμε αυτό το χρέος δεν ενδώσαμε στην ψεύτικη υπερκατανάλωση και σπατάλη, που προσέφερε απλόχερα ή πιο σωστά επέβαλε η σύγχρονη ζωή.

 Πλούτος είναι η δημιουργία και όχι η καταναλωτική ικανότητα. Κοιτάμε τους ανθρώπους ίσα στα μάτια, γιατί το δέος τους είναι και δέος μας. Η αλληλεγγύη, η ειλικρίνεια, η φαντασία, ο σεβασμός, ο πολιτισμός, η αναζήτηση της δικαιοσύνης είναι η ουσία της ανθρώπινης ψυχής. Αυτά αναδεικνύουμε και το αν αυτή η προίκα είναι πλεονέκτημα, μένει να το αποδείξει η ίδια η ζωή. Πάντως, έτσι μάθαμε κι έτσι συνεχίζουμε και με τους σημερινούς συνανθρώπους μας, απ’ όπου κι αν προέρχονται, απ’ όποια φυλή κι αν είναι, ότι κι αν πιστεύουν. Διότι τελικά είμαστε όλοι μετανάστες!

 

 Cul.N.: Ζούμε σε μία εποχή στην οποία το θέμα της μετανάστευσης κυριαρχεί. Ποιος πιστεύετε πως είναι ο ρόλος της παιδείας τόσο των μεταναστών όσο και του γηγενούς στοιχείου για την αντιμετώπιση ενός τόσο σημαντικού ζητήματος;

Κ. Μ.: Παιδεία, εκπαίδευση, μόρφωση ή συνδιαμόρφωση; Πέστε μου ποια από τις παραπάνω ουσιαστικές έννοιες, δηλαδή αλληλεγγύη, ειλικρίνεια, φαντασία, σεβασμός, πολιτισμός, αναζήτηση της δικαιοσύνης, που επιμένω πως είναι η ουσία της ανθρώπινης υπόστασης, υπάρχουν ή προτείνονται στα σχολικά μας εγχειρίδια ή είναι προαπαιτούμενα για οποιοδήποτε πτυχίο; Αντίθετα η αναισθησία, ο ωχαδερφισμός, η αυταρχικότητα, ο εγωισμός και ο ανταγωνισμός στην παπαγαλία έχουν γίνει τα «πρέπει» του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Στην ουσία καίμε τα παιδιά μας. Μια χούφτα ευσυνείδητοι δάσκαλοι δεν αρκούν για ν’ αλλάξει αυτό το ζοφερό τοπίο.

 Στο θέμα της μετανάστευσης δε, τα πράματα είναι ακόμη χειρότερα. Εδώ και είκοσι χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε αυτό το θέμα στην Ελλάδα, δεν πάρθηκαν επισήμως πρωτοβουλίες ώστε οι μετανάστες να μπορέσουν να ενταχθούν ομαλά. Το κράτος μας απαιτεί από τους μετανάστες να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και ιστορία για να μπορέσουν να πολιτογραφηθούν, μα δεν δημιούργησε υποδομές προς αυτή τη κατεύθυνση. Κι ενώ γνώριζε από επίσημες έρευνες πως το μεταναστευτικό ρεύμα θα διογκωθεί, συνυπέγραψε το Δουβλίνο 2, εγκλωβίζοντας όλους όσους θέλουν να πάνε στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 Και συνάμα το γνωστό γραφειοκρατικό σύστημα ταλαιπωρεί αφόρητα όσους θέλουν να νομιμοποιήσουν την ύπαρξή τους. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, κι όμως εδώ έγινε αποδεκτός και επιβεβλημένος ο παράλογος όρος «λαθρομετανάστης». Κουβέντα όμως για τους λαθρέμπορους! Σε πείσμα όλων αυτών και με την πρωτοβουλία φωτισμένων ανθρώπων έχουν ευτυχώς δημιουργηθεί τα σχολεία μεταναστών σε πολλές περιοχές της Αθήνας, αλλά και σε άλλες επαρχιακές πόλεις.

 Έτσι και το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά. Χωρίς καμία κρατική υποστήριξη, πάντα σε εθελοντική βάση παρέχουμε στους μετανάστες και πρόσφυγες  την πρώτη επαφή όχι μόνο με την γλώσσα μας, αλλά και με τον πολιτισμό μας. Είναι πλούτος και για εμάς να ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους που κουβαλούν αρχαίες ιστορίες και πολιτισμούς. Η θαλπωρή κι η υποστήριξη είναι αμοιβαία. Οι ρατσιστικές πιέσεις όμως είναι μεγάλες και αυτό οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε χωρίς παρωπίδες!

 

 Cul.N.: Μπορεί ένα παραμύθι να κρύψει την αλήθεια;

Κ. Μ.: Τώρα, αν με τον όρο παραμύθια εννοείτε αυτά που μας σερβίρουν από την τηλεόραση ορισμένες εκπομές, ε, ναι! Και κρύβουν την αλήθεια και μας γεμίζουν τα μυαλά με σκουπίδια. Είναι επίσης κρίμα να ξέρουν όλα τα παιδιά του κόσμου την φοβιστική και αντιοικολογική, θα έλεγα, ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας, αλλά να μην γνωρίζουν τις λαϊκές ιστορίες των δικών τους.
Αντίθετα τα λαϊκά παραδοσιακά παραμύθια δεν κρύβουν ποτέ την αλήθεια, αλλά την εκφράζουν με πολυποίκιλους κι ενίοτε ευχάριστους τρόπους.

 Αυτά τα παραμύθια εμπεριέχουν την ιστορία αλλά και σοφία των απλών και καθημερινών ανθρώπων, έτσι όπως διαμορφώθηκαν στόμα με στόμα στην πορεία του χρόνου. Διατηρείται έτσι, άλλοτε γραπτά κι άλλοτε προφορικά η ψυχή της ανθρωπότητας. Αξίζει να τα καταγράψουμε, να τα διαδώσουμε, να τα αφηγηθούμε!

 

 

Πηγή: culturenow.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι