Menu

Οι εκλογές και η κυβέρνηση της ΑΟΖ

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Οι επόμενες εκλογές έχουν ένα ξεκάθαρο πλαίσιο επιλογής και κατά συνέπεια ένα αποτελεσματικό κριτήριο. Όλες οι συζητήσεις που γίνονται περί κρίσεως έχουν νόημα μόνο και μόνο αν υπάρχει αναζήτηση λύσης. Και η λύση πρέπει να είναι ορθολογική και όχι να προέρχεται από τάσεις λαϊκισμού. Η έξοδος από το Ευρώ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απλώς θεατρική και μάλιστα παράλογη, διότι ούτε αυτοί που την προωθούν δεν την πιστεύουν πραγματικά και περιμένουν από τους άλλους ν’ αντισταθούν αποτελεσματικά για να πείσουν μερικούς που πνίγονται από οικονομικά προβλήματα, αλλά δίχως να αλλάξουν το νόμισμα στην τελική. Επιπλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μόνη που μας προστατεύει σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό το λόγο μάλιστα θα ενταχθεί και η Κροατία την 1η Ιουλίου 2013 και για κανένα άλλο. Επιπλέον, αν εξετάσουμε ορθολογικά την έξοδο, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπάρχει καμιά σοβαρή πρόταση εναλλακτική που να υποστηρίζει την ανάπτυξη της Ελλάδας. Ας αφήσουμε , λοιπόν, τους ειδικούς του λαϊκισμού να ασχολούνται με το θέμα κι ας επικεντρωθούμε στην ουσία, η οποία είναι απλή. Όλες οι οικονομικές λύσεις που προτείνονται από διάφορους δεν έχουν όχι μόνο τη δύναμη αλλά ούτε καν τη δυνατότητα εξόδου της κρίσης. Και ο λόγος είναι ακόμα πιο απλός. Ακόμα και δίχως χρέος πρέπει υπάρχουν επενδύσεις, για να υπάρξει ανάπτυξη. Έτσι σε κάθε περίπτωση τα λόγια για εσωτερική κατανάλωση δεν προσφέρουν τίποτα . Το μόνο θεσμικό εργαλείο που προσφέρει ουσιαστικές και πρακτικές δυνατότητες είναι η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, διότι εμπεριέχει μέσα της μια δυναμική και μια δύναμη που θα αφήσουν επί τόπου όλη την οικονομική κρίση. Κατά συνέπεια το μοναδικό κριτήριο και όχι μόνο κυρίαρχο είναι η ΑΟΖ. Και η επιλογή είναι η εξής: ΑΟΖ ή κρίση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να προσελκύσουμε μαζικά επενδύσεις που θα επιτρέψουν στην πατρίδα μας να αξιοποιήσει τον υποθαλάσσιο πλούτο της. Κι αν μερικοί έχουν ανάγκη από αποδείξεις, αρκεί να εξετάσουν τις εταιρείες (βλέπε πιο κάτω) που υπέβαλαν αιτήσεις στο 2ο γύρο αδειοδότησης της Κύπρου. Προηγουμένως, η Κύπρος είχε νοικιάσει ένα μόνο οικόπεδο, το 12, όπου βρίσκεται το κοίτασμα Αφροδίτη και τώρα θα μπορεί να πολλαπλασιάσει με το εννέα το δυναμικό της. Πρέπει να φανταστούμε ότι σε λίγους μήνες άλλες εννέα εταιρείες θα αξιοποιούν την κυπριακή ΑΟΖ. Τι άλλο περιμένουμε για να ακολουθήσουμε το μονοπάτι του Σ. Κασσίνη; Για την Ελλάδα ο Θ. Καρυώτης μας έδειξε το θεσμικό, ο Α. Φώσκολος τη γεωλογία, ο Η. Κονοφάγος τα πετρέλαια. Τα δεδομένα τα έχουμε. Τη τεχνογνωσία την έχουμε και τώρα έχουμε αποκτήσει και στρατηγική. Τι άλλο θέλουμε; Ένα μόνο πράγμα ! Ο λαός μας πρέπει να πάρει το μέλλον του στα χέρια του και να δείξει μαζικά ότι θέλει την ΑΟΖ του και κανείς πολιτικός δεν έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί προσχήματα για να μην του τα δώσει με την απραξία του. Τώρα όλα τα κόμματα γνωρίζουν το θέμα της ΑΟΖ, ας τη βάλουν επίσημα στο πρόγραμμά τους και να μην μας κοροϊδεύουν άλλο με δικαιολογίες. Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Αυτό το ξέρουμε όλοι τώρα, το ξέρουν και οι Ευρωπαίοι, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με όλα τα κράτη- μέλη της έχει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Τώρα μας θέλει περισσότερο από τότε, διότι χάρη σε εμάς έχει άμεση επαφή και με την Κύπρο. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα σχέδια εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ας εκλέξουμε με αυτές τις εκλογές την κυβέρνηση της ΑΟΖ μας !

Οι ενδιαφερόμενες εταιρείες ή κοινοπραξίες εταιρειών που κατέθεσαν τις 15 αιτήσεις είναι:

1. Η «Petra Petroleum Inc» από τον Καναδά.
2. Η κοινοπραξία της «ATP East Med Number 2 B.V.» από την Αμερική, της «Naphtha Israel Petroleum Corp. Ltd» από το Ισραήλ, της «DOR Chemicals Ltd» από το Ισραήλ και της «Modiin Energy Limited Partnership» από το Ισραήλ.
3. Η «Total E&P Activities Petrolieres» από τη Γαλλία.
4. Η κοινοπραξία της «Total E&P Activities Petrolieres (operator)» από τη Γαλλία, της «NOVATEC Overseas Exploration & Production GMbH» από τη Ρωσία και της «GPB Global Resources BV» από τη Ρωσία.
5. Η κοινοπραξία της «Premier Oil (Operator)» και της «VITOL» από το Ηνωμένο Βασίλειο.
6. Η κοινοπραξία «Premier Oil (Operator)» και « VITOL» με την «Petronas» από τη Μαλαισία.
7. Η κοινοπραξία «Edison International S.p.A. (operator)» από την Ιταλία, «Delek Drilling Ltd Partnership» από το Ισραήλ, της «Avner Oil Exploration Ltd Partnership» από το Ισραήλ, της «Enel Trade S.p.A.» από την Ιταλία και της «Woodside Energy Holdings PTY Ltd» από την Αυστραλία.
8. Η κοινοπραξία της «ENI» από την Ιταλία και της «KOGAS» από την Κορέα.
9. Η κοινοπραξία της «C.O. Cyprus Opportunity Energy Public Company Ltd» από τη Νορβηγία και της «AGR Energy AS (Operator)» από το Ισραήλ.
10. Η κοινοπραξία «Oak Delta NG Exploration Joint Venture» από την Αμερική και το Ισραήλ.
11. Η κοινοπραξία της «Capricorn Oil» από το Ηνωμένο Βασίλειο, της «Marathon Oil» από την Αμερική, της «Orange NASSAU Energie» από την Ολλανδία και της «CC Energie S.A.L» από τον Λίβανο.
12. Η «Winevia Holdings Ltd» από την Κύπρο.
13. Η «RX-DRILL ENERGY CYPRUS LTD» από την Κύπρο.
14. Η κοινοπραξία «PT Energi Mega Persada Tdk & Frastico Holdings Ltd» από τον Καναδά, την Ινδονησία και την Κύπρο.
15. Η «Emannuelle Geoglobal Rosario» από το Ισραήλ.

Διαβάστε περισσότερα...

Ποντιακό ενάντια στο ραγιαδισμό

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ο ραγιαδισμός ακόμα κι όταν είναι θεσμικός παραμένει ραγιαδισμός. Διότι η νοοτροπία είναι μία και δεν αλλάζει με τη θέση. Έτσι είναι η σκλαβοσύνη! Μας το εξηγούσε ήδη ο Επίκτητος: θεώρησε τον εαυτό σου ως ελεύθερο ον ή ως σκλάβο, όλα εξαρτώνται από σένα! Το Ποντιακό δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, αλλά όλους τους Έλληνες και τους ανθρώπους, διότι είναι ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Έτσι οι αντιδράσεις των ραγιάδων ενάντια στην επέτειο της γενοκτονίας είναι πάντα ενδεικτικές όχι μόνο της πίστης τους αλλά και της θεσμικής τους ανεπάρκειας. Και ο λόγος είναι απλός. Από το 1994 και μετά δεν είναι οι Πόντιοι που οργανώνουν την επέτειο, αλλά το ίδιο το κράτος, διότι αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων με νόμο της Βουλής των Ελλήνων. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε απαγόρευση σε αυτό το πλαίσιο είναι απλώς παράνομη. Σε κάθε περίπτωση οι Πόντιοι και γενικότερα οι Έλληνες είναι τα παιδιά της Αντιγόνης και όχι τα τσιράκια του Κρέοντα. Κατά συνέπεια, η επέτειος θα μας επιτρέψει να δούμε στο δια ταύτα ποιος πιστεύει στις αξίες και ποιος είναι σκλάβος των αρχών. Διότι σε αυτό το ανθρώπινο πλαίσιο απαγορεύεται η απαγόρευση. Ακόμα και όταν ο ναζισμός απαγόρευε τις συγκεντρώσεις, οι πρόγονοί μας οι Έλληνες δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Το ίδιο έκαναν και επί Χούντας. Σε αυτές τις μάχες βγήκαν πάντα νικητές, διότι προστάτευσαν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Κανένας δεν πρόκειται να μας φοβίσει. Κι αν θέλουν να μας σταματήσουν να μην μας πάνε μόνο στη φυλακή ή στην εξορία, αλλά να μας στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως έκανε και η βαρβαρότητα πριν από αυτούς, διότι δεν πρόκειται να πάψουμε με τίποτα! Με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον θα μας μετατρέψουν όλους σε Δίκαιους αντί να παραμένουμε όλοι αδιάφοροι στον πόνο των Ποντίων. Η επέτειος δεν είναι μια απλή συγκέντρωση. Το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν είναι απλώς ένα έγκλημα. Γι’ αυτό το λόγο δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται ακόμα και να το θέλουν οι δήμιοι και οι ραγιάδες. Τώρα που αναγνώρισε το Ευρωκοινοβούλιο το έγκλημα κατά των Αρμενίων, των Ασσυρο-Χαλδαίων και των Ποντίων θα κάνουμε πίσω; Από το 2006 έχουν αλλάξει τα δεδομένα ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το 2010 μας αναγνώρισε και η Σουηδία μετατρέποντας επίσημα το Ποντιακό σε ένα διεθνές πρόβλημα. Κανείς πια δεν μπορεί να μας βλέπει ως γραφικούς. Η επιστημονικότητα της απόδειξης της ύπαρξης της Γενοκτονίας δεν είναι πια θέμα διαπραγμάτευσης χάρη στο έργο του Κ. Φωτιάδη. Έχουμε ημέρα μνήμης χάρη στην αποφασιστικότητα του Μ. Χαραλαμπίδη. Έχουμε βιβλία ιστορίας χάρη στον Α. Παυλίδη. Έχουμε συνέδρια αυτογνωσίας χάρη στην οργανωτικότητα της Χ. Σαχινίδου. Έχουμε πια Νεολαία που δεν υπακούει πια στις διαταγές των θεσμικών οργάνων και λειτουργεί πλέον όπως είναι το πρέπον για τους επόμενους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν είμαστε μόνο εμείς, είμαστε οι άλλοι ! Αυτοί που δεν κατάφεραν να γενοκτονήσουν ! Είμαστε οι άλλοι που θυμόμαστε τους δικούς μας και σε κάθε επέτειο έχουμε τους νεκρούς μας μαζί. Ας το καταλάβουν, λοιπόν, όλοι όσοι δεν πιστεύουν στις αξίες μας ότι μια απαγόρευση συγκέντρωσης είναι μια απαγόρευση για τους νεκρούς μας. Ας τολμήσουν, λοιπόν, να απαγορεύσουν στους νεκρούς να μην έρθουν στην επέτειο, διότι αυτοί εκεί μας περιμένουν κάθε χρόνο !

Διαβάστε περισσότερα...

Μετζ Γιεγέρν του Paolo Kosi

Μετζ γεγέρν είναι το όνομα που έδωσε η αρμενική διασπορά στα εγκλήματα που διέπραξαν ενατίον του λαού της η κυβέρνηση και ο στρατός της οθωμανικής αυτοκρατορίας από το 1915 έως το 1916. Για να μας αφηγηθεί αυτά τα τραγικά γεγονότα ο συγγραφέας Πάολο Κόσι απεικονίζει τρεις διαφορετικές απόψεις:

α) του γερμανού στρατιώτη Άρμιν Βέγκνερ, που με κίνδυνο της ζωής του αψηφά τις εντολές των ανωτέρων του και αποκαλύπτει στον κόσμο, μέσα από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του, τις σφαγές, των οποίων είναι αυτόπτης μάρτυς.
β) την απόπειρα αρμενικής αντίστασης γνωστή με το όνομα \"οι σαράντα μέρες του Μούσα Νταγ\".
γ) τη δίκη του Σογομών Τεχλιάρ που εξετέλεσε το 1921 στο Βερολίνο τον Ταλαάτ Πασά ως εκδίκηση απέναντι στα δεινά που τράβηξε ο αρμενικός λαός εξαιτίας του (θεωρήθηκε ως ένας από τους κύριους υπεύθυνους της αρμενικής γενοκτονίας).

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η άνοδος του εθνικιστικού και ρεπουμπλικανικού κινήματος των Νεοτούρκων πρότεινε την κατάργηση της αυτοκρατορικής μοναρχίας. Το 1908 οι Νεότουρκοι πραξικοπηματικά εγκατέστησαν στην εξουσία μια δικτατορική τριανδρία (Υπουργός Άμυνας Εμβέρ πασάς, Υπουργός Εσωτερικών Μεχμέτ Ταλάατ πασάς και Υπουργός Ναυτικού Αχμέτ Τζεμάλ πασάς). Την άνοιξη του 1909 οι τρεις αυτοί άντρες ανέτρεψαν τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ Β΄, και το 1911, σε μυστικό συνέδριο, προσχεδίασαν την εξόντωση των Αρμενίων που κατοικούσαν στην Τουρκία. Οι επιχειρήσεις εκτυλίχθηκαν σε τρεις φάσεις, οι μέθοδοι εξόντωσης ήταν υπερβολικά βίαιες και οι νεκροί υπολογίζονται στο 1.500.000.

Στο κόμικ παρακολουθούμε όλα τα γεγονότα: τις εκτελέσεις των αντρών, τους βιασμούς των γυναικών, τις πορείες των Αρμενίων μέσα στην έρημο (\"προορισμός της εκτόπισης το τίποτα\") με αφορμή την από τύχη σωτηρία ενός ανήλικου Αρμενίου μετά από ομαδική εκτέλεση των συμπατριωτών του. Παρελαύνουν ιστορικά πρόσωπα, βλέπουμε τον αγώνα του Βέγκνερ να αντισταθεί απέναντι σε αυτό το άδικο με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί και να απομακρυνθεί από το στράτευμα, βλέπουμε τις προσπάθειες των Μεγάλων Δυνάμεων να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει με τους Αρμενίους, βλέπουμε βαναυσότητες Τούρκων και ωμότητες, βλέπουμε εικόνες φρίκης. Κι όλα αυτά εμπλουτισμένα με τηλεγραφήματα των τουρκικών αρχών που διασώθηκαν και φωτογραφίες.

Το σκίτσο είναι ασπρόμαυρο, ωμό αλλά τρυφερό, στυγνό αλλά και ρομαντικό. Οι σκηνές της καθημερινότητας των Αρμενίων εναλλάσσονται με τις βάναυσες σκηνές των βιασμών, του προπηλακισμού, της πορείας μέσα στην έρημο. Μανάδες τρώνε τα παιδιά τους μισότρελες από τις κακουχίες στην έρημο, Τούρκοι στρατιώτες πεταλώνουν και τυφλώνουν ανθρώπους. Το σκίτσο είναι ρεαλιστικό και στις στιγμές του άφατου πόνου και της ωμότητας μετατρέπεται σε Μουνκ, σε Γκουερνίκα, η γραμμή και το στιλ απλοποιείται, εκεί δε χρειάζονται λόγια, ούτε ωραιοποιήσεις. Απορώ, όταν διαβάζεις για τη γενοκτονία των συμπατριωτών σου σίγουρα δακρύζεις, πώς γίνεται όμως να έχεις τη δύναμη να απεικονίζεις τέτοιες σκηνές, ο συγγραφέας και εικονογράφος πρέπει να πόνεσε πολύ όταν σκιτσάριζε τις σκαιότητες και τις εικόνες φρίκης.

Σε γενικές γραμμές ένα κόμικ μόνο για ενήλικες, γεμάτο ειλικρίνεια, αμεσότητα, ιστορικά τεκμηριωμένο, ωμό κι η πίκρα ξεχειλίζει σε κάθε σελίδα.

 

Πάνος Τουρλής

Πηγή: captainbook.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι