Στις 24 Απριλίου του 1915, οι τουρκικές αρχές συνέλαβαν 250 πνευματικούς ηγέτες των Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη. Η μέρα έμεινε γνωστή ως η «Κόκκινη Κυριακή». Οι άντρες μεταφέρθηκαν σε φυλακές στην Άγκυρα, όπου βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν. Λίγοι τυχεροί κατάφεραν να δραπετεύσουν με τη βοήθεια ισχυρών φίλων τους από το εξωτερικό. Οι συλλήψεις δεν έγιναν τυχαία. Εξυπηρετούσαν το στόχο της κυβέρνησης, που ήταν η εξόντωση των Αρμενίων. Την 24η Απριλίου, οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο «κεφάλι», την πνευματική αφρόκρεμα του λαού. Σειρά είχαν όλοι οι υπόλοιποι.

Η αρμένικη απειλή

Το 1915, η οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρεε. Η μία ήττα διαδεχόταν την άλλη και η αυτοκρατορία είχε χάσει τεράστιο μέρος των εδαφών της. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες συνέρρεαν στην Τουρκία τα απολεσθέντα εδάφη και το κράτος αδυνατούσε να τους φροντίσει. Φτώχεια, πείνα και κακουχίες βασίλευαν στην οθωμανική αυτοκρατορία. Η αντίδραση των Τούρκων ήταν ένας φανατικός εθνικισμός, που στρεφόταν εναντίον οποιασδήποτε μειονότητας έκρινε ως απειλή. Το 1915, ο κλήρος έπεσε στους Αρμένιους. Αφορμή ήταν η ήττα των Τούρκων στη μάχη του Σαρακαμίς, όπου πολέμησαν εναντίον των Ρώσων. Με τους αντιπάλους, είχαν ταχθεί μερικές χιλιάδες Ρωσο-Αρμένιοι και αρκετοί Αρμένιοι που επισήμως ήταν πολίτες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η επίσημη γραμμή της τουρκικής κυβέρνησης ήταν ότι η ήττα του στρατού οφειλόταν αποκλειστικά στους Αρμένιους, οι οποίοι σκόπευαν να επαναστατήσουν εναντίον της Τουρκίας.

Στις 25 Φεβρουαρίου του 1915, ο Υπουργός Αμύνης Εμβέρ Πασάς, διέταξε να σταλούν στα κάτεργα, όλοι οι Αρμένιοι που υπηρετούσαν στον οθωμανικό στρατό. Στις 19 Απριλίου, ο διοικητής της πόλης Βαν, ζήτησε να στρατολογηθούν 4 χιλιάδες Αρμένιοι. Η εντολή ήταν απλώς ένα πρόσχημα για να συγκεντρώσουν και να σφαγιάσουν όλους τους άντρες, που θα μπορούσαν να τους αντισταθούν. Οι Αρμένιοι αντιλήφθηκαν την απειλή και έστειλαν μόνο 500 άντρες και κάποια χρήματα. Οι τουρκικές αρχές απάντησαν με προκλητικές επιθέσεις που εξόργισαν τους Αρμένιους, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν εναντίον τους. Η πόλη Βαν περικυκλώθηκε από Τούρκους που προσπαθούσαν να σπάσουν τον κλοιό των Αρμενίων, οι οποίοι αντιστέκονταν με σθένος. Η πολιορκία της πόλης έληξε στις 6 Μαΐου, όταν ρώσικες ενισχύσεις βοήθησαν τους πολιορκούμενους. Όμως, ήταν ήδη πολύ αργά. Οι αναταραχές στη Βαν χρησιμοποιήθηκαν ως δικαιολογία από την κυβέρνηση, η οποία ενέτεινε τις προσπάθειες τις και έθεσε σε εφαρμογή την «Κόκκινη Κυριακή».
Στις 27 Μαΐου, ψηφίστηκε ο νόμος περί αναγκαστικών εκτοπίσεων και ξεκίνησαν οι μαζικές απελάσεις του αρμένικου πληθυσμού. Λίγους μήνες μετά, στις 13 Σεπτεμβρίου, ψηφίστηκε και ο νόμος που επέτρεπε στους Τούρκους να κατάσχουν τις περιούσιες που άφηναν πίσω τους οι εξόριστοι.

Πορεία θανάτου

Οι Αρμένιοι ταξίδευαν με δύο τρόπους, είτε με τα πόδια είτε με το τρένο. Όσοι «τυχεροί» βρέθηκαν στο τελευταίο, αναγκάστηκαν από την κυβέρνηση να αγοράσουν το εισιτήριό που τους έστελνε στην εξορία. Ο κόσμος υπάκουσε, γιατί ταυτόχρονα η κυβέρνηση υποσχόταν ότι οι μετακινήσεις ήταν προσωρινές και σύντομα θα επέστρεφαν όλοι στα σπίτια τους. Δεν γύρισε κανείς. Σε κάθε βαγόνι στοιβάζονταν 80 με 100 άνθρωποι και πολλοί κατέληγαν να ποδοπατούνται.

Όσοι πεζοπορούσαν, είχαν να αντιμετωπίσουν τη βαναυσότητα των Τούρκων φυλάκων. Στόχος της τουρκικής κυβέρνησης δεν ήταν να απελάσει τους Αρμένιους από τη χώρα, αλλά να τους εξοντώσει ολοσχερώς. Έπρεπε να διανύσουν 60 χιλιόμετρα δύσβατου δρόμου με καύσωνα, χωρίς φαγητό, νερό ή ξεκούραση. Οι οδηγοί επίτηδες πήραν τον μακρύτερο δρόμο και πολλές φορές έκαναν άσκοπους κύκλους για να τους εξαντλήσουν. Οι πιο αδύναμοι, δηλαδή οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και οι έγκυες γυναίκες, πέθαναν από πείνα και κούραση. Όσοι αρρώσταιναν, εκτελούνταν και όσοι άντεχαν τις κακουχίες, ξυλοκοπούνταν για να αποδυναμωθούν. Οι δρόμοι γέμισαν με πτώματα και ο Ευφράτης έγινε κόκκινος απ’ το αίμα. Ελάχιστοι επέζησαν από τις πορείες θανάτου....

Εκτελεστικά Αποσπάσματα

Οργανώθηκαν εκτελεστικά αποσπάσματα που σκότωναν όσους Αρμένιους αρνούνταν να αποχωρήσουν ή δεν είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν τις οικίες τους. Δε συμμετείχαν μόνο Νεότουρκοι, αλλά και Κούρδοι, Καυκάσιοι και οποιοσδήποτε άλλος ωφελούνταν από το θάνατο των Αρμενίων. Οι ιμάμηδες εξέφραζαν την προπαγάνδα της κυβέρνησης και υπόσχονταν μια θέση στον Παράδεισο, σε όποιον στρεφόταν εναντίον των διωκόμενων. Συγκέντρωναν τους Αρμένιους μέσα σε κτίρια και τους έκαιγαν ζωντανούς. Τουλάχιστον 5 χιλιάδες εξοντώθηκαν με μαζικούς εμπρησμούς και οι Τούρκοι στρατιώτες διηγούνταν, ότι μύριζε καμένη σάρκα για μέρες. Στην Τραπεζούντα, έπνιγαν γυναίκες και παιδιά στη Μαύρη Θάλασσα. Στα νοσοκομεία, ορισμένοι γιατροί θανάτωσαν Αρμένιους ασθενείς χορηγώντας τους υπερβολική δόση μορφίνης. Τουλάχιστον σε δύο σχολεία, οι μαθητές εξοντώθηκαν με χημικά αέρια. Οι εκτελεστές βίαζαν όποια γυναίκα έβρισκαν στο διάβα τους, από μικρά κορίτσια μέχρι ηλικιωμένες γυναίκες....

Η φρίκη ήταν απερίγραπτη και οι θηριωδίες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., Θίοντορ Ρούσβελτ, αποκάλεσε τη γενοκτονία των Αρμενίων «το χειρότερο έγκλημα πολέμου». Υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι.

Η δίκη

Το 1919, το τούρκικο κακουργιοδικείο δίκασε τους ιθύνοντες της αρμένικης γενοκτονίας. Η «τριανδρία» που ηγούνταν της προσπάθειας, καταδικάστηκε σε θάνατο. Ήταν οι Εμβέρ Πασάς, Τζεμάλ Πασάς και Ταλαάτ Πασάς, που είχαν εγκαταλείψει την Τουρκία προ πολλού....

Στις 15 Μαρτίου του 1921, ο Ταλαάτ Πασάς δολοφονήθηκε από τον αρμένιο φοιτητή, Σόγκομον Τεϊλιριάν στη Γερμανία. Το δικαστήριο τον αθώωσε. Στις 21 Ιουλίου του 1922, ο Τζεμάλ Πασάς δολοφονήθηκε στην Τυφλίδα από τον αρμένιο Στεπάν Ντζαγκιγιάν. Στις 4 Αυγούστου του 1922, ο Εμβέρ Πασάς σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια επίθεσης Σοβιετικών, στο σημερινό Τατζικιστάν. Οι Τούρκοι δεν έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων....

Πηγή: mixanitouxronou.gr

ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΑΔΑΜΟΥ

ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

ΣΧΕΔΟΝ ένας αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από την έναρξη της γενοκτονίας των Αρμενίων, που χαρακτηρίστηκε μια από τις χειρότερες και μαζικότερες γενοκτονίες της παγκόσμιας ιστορίας. Το ΑΚΕΛ σε ανακοίνωση, με αφορμή την επέτειο, καταδικάζει γι' ακόμα μια φορά με τον πιο έντονο τρόπο το αποτρόπαιο έγκλημα κατά του αρμενικού λαού και εκφράζει τη συμπάθειά του προς τον φίλο λαό της Αρμενίας, την αρμενική κοινότητα της Κύπρου και τους Αρμενίους της διασποράς.
«Το ΑΚΕΛ απευθύνει θερμό χαιρετισμό στους συμπατριώτες μας Αρμενίους, εκφράζοντας ταυτόχρονα εκτίμηση για τη μεγάλη συμβολή της κοινότητάς τους στην πρόοδο και προκοπή της Κύπρου. Μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και των υφεσιακών πολιτικών φτωχοποίησης του λαού, που επιβάλλονται από τους κυβερνώντες και την Τρόικα στην πατρίδα μας, η αλληλεγγύη ανάμεσα στις κοινότητες και τις θρησκευτικές ομάδες της χώρας μας είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένη», σημειώνει, τονίζοντας πως η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το έγκλημα της γενοκτονίας κατά του αρμενικού λαού καθιστά αυτό ως μιαν από τις πιο τραγικές και μελανές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Το ΕΥΡΩΚΟ αποτίει φόρο τιμής στα θύματα της θηριωδίας των Νεότουρκων του Κεμάλ Ατατούρκ και καταδικάζει το αισχρό έγκλημα της Γενοκτονίας του Αρμενικού λαού. «Ο κυπριακός λαός στέκεται στο πλευρό των Αρμενίων, γιατί ο αγώνας κατά του τουρκικού επεκτατισμού είναι κοινός. Η αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας και η απονομή της ελάχιστης δικαιοσύνης προς τα θύματά της είναι το ελάχιστο που οφείλει η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος προς το αρμενικό έθνος. Η Τουρκία, που θέλει να γίνει μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας, πρέπει πρώτα να αποκηρύξει τα εγκλήματά της στην Αρμενία, τον Πόντο και την Κύπρο, γιατί μόνο έτσι θα αποκατασταθεί η ιστορία, θα εδραιωθεί η εμπιστοσύνη και θα οικοδομηθεί ένα ασφαλές μέλλον στην περιοχή μας», καταλήγει το ΕΥΡΩΚΟ.

Η γενοκτονία

Σημειώνεται πως ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Εντολές για εκκαθαρίσεις Αρμενίων είχαν δοθεί νωρίτερα από τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (1894-96), ωστόσο η κύρια ευθύνη για τις πλέον εκτεταμένες σφαγές τους αποδίδεται στο κίνημα των Νεοτούρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ώς 800.000, ενώ δυτικές και αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000. Η γενοκτονία των Αρμενίων θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του αρμενικού πληθυσμού. Μέχρι το 2010, 23 κράτη είχαν αναγνωρίσει επισήμως τα γεγονότα ως γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Διεθνής Ένωση Μελετητών για τη Γενοκτονία (International Association of Genocide Scholars). Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ελλήνων και των Ασσυρίων (Νεστοριανών χριστιανών).

Πηγή: sigmalive.com

Κυβέρνηση και κόμματα καταδικάζουν το έγκλημα της γενοκτονίας του Αρμενικού λαού και αποτίουν φόρο τιμής στα θύματα της θηριωδίας των Νεοτούρκων.

Με αφορμή την 24 Απριλίου, ημέρα μνήμης του 1,5 εκατομμυρίου θυμάτων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, επισημαίνει ότι η Κύπρος είναι μια από τις χώρες που έχουν αναγνωρίσει το βδελυρό έγκλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων, το οποίο όπως αναφέρει, αποτελεί στίγμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση, προσθέτει, εκφράζουν την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράσταση τους προς τον αρμενικό λαό, στηρίζοντας παράλληλα την προσπάθεια των Αρμενίων για αναγνώριση της γενοκτονίας παγκοσμίως.

Πηγή: newpost.gr

 «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου: 1994-2014, είκοσι χρόνια μετά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων». Μία ιδιαίτερη ημερίδα  στη Κατερίνη.

Η ημερίδα που πραγματοποίησαν, στις 12 Απριλίου, οι Ποντιακοί σύλλογοι του Νομού Πιερίας Πιερίας στην Κατερίνη με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι ετών από την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων, είχε μία σημαντική ιδιαιτερότητα. Τη συμμετοχή Τούρκων διανοουμένων που εδώ και χρόνια αγωνίζονται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, αλλά και για την ελευθερία του Κουρδικού λαού.
Στη σημαντική αυτή εκδήλωση, μίλησαν ο συγγραφέας Σαίτ Τσετίνογλου και ο Θεοφάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, ενώ ο εκδότης και συγγραφέας Ραγκίπ Ζαράκολου έστειλε την ομιλία του αφού δεν μπόρεσε να συμμετάσχει λόγω επιδείνωσης της υγείας του.
Την εκδήλωση προλόγισε εκ μέρους των Ποντιακών Σωματείων ο Δημήτρης Προκοπίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στο σκεπτικό πραγματοποίησης, αλλά και στη μοναδικότητά της λόγω της παρουσίας των Τούρκων διανοουμένων. Στη συνέχεια χαιρέτησε ο εκπρόσωπος της Εθνικής Αρμενικής Επιτροπής Ελλάδας Μπεντρός Χαλατζιάν, ο οποίος τόνισε τον κοινό αγώνα Αρμενίων και Ελλήνων, ενώ ο πρόεδρος της Ένωσης Ασσυρίων Ελλάδας Κυριάκος Μπατσάρας στο χαιρετισμό που έστειλε, επισήμανε τον κοινό αγώνα που δίνεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Αμέσως μετά ο φιλόλογος Πάρις Παπαγεωργίου που μετέφρασε τις  εισηγήσεις των Τούρκων δημοκρατών, διάβασε την ομιλία του Ραγκίπ Ζαράκολου ο οποίος αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα αναγνώρισης της Γενοκτονίας Αρμενίων και Ελλήνων ως καθήκον και χρέος της ανθρωπότητας καθώς και στην στάση της Τουρκίας η οποία συνεχίζει να αρνείται το έγκλημα. Ο Ραγκίπ Ζαράκολου λίγες μέρες πριν μίλησε στην Γερουσία των ΗΠΑ που ενέκρινε σχετικό ψήφισμα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Ο Σαϊτ Τσετίνογλου αναφέρθηκε στη Γενοκτονία στον Πόντο δίνοντας έμφαση πέρα από τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων και στη λεηλασία των περιουσιών τους από τους θύτες τους. Αναφέρθηκε ενδεικτικά σε δεκάδες περιπτώσεις όπου οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί λεηλάτησαν τον πλούτο των Ελλήνων, συνεχίζοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο τη Γενοκτονία και την εκδίωξή τους.
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης στην εισήγησή του, αναφέρθηκε στη διαδρομή των Ελλήνων από την Τραπεζούντα και τη Γενοκτονία έως την προσφυγιά και επικέντρωσε την ανάλυσή του στον εγχώριο και διεθνή αγώνα αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Αγώνας ο οποίος όπως τόνισε παρότι έχει πολλές δυσκολίες και εμπόδια από τα δύο μέτωπα - άρνηση της Τουρκίας και  εχθρότητα- αδιαφορία της Ελλάδας –  θα είναι νικηφόρος.
Την ημερίδα παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες από την Κατερίνη αλλά και από άλλες περιοχές, τιμώντας τον αγώνα που δίνεται για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, ο οποίος εδώ και καιρό έχει ως συμπαραστάτες τους Τούρκους δημοκράτες!

Πηγή: pontos-news.gr

ΓΡAΦΕΙ Η ΘΕΩΝΗ ΠΑΝΑΓΗ

Με την ευκαιρία της διεθνούς μέρας μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας στις 24 Απριλίου, το Ινστιτούτο Γκαίτε Κύπρου επαναπροβάλλει την ταινία ντοκιμαντέρ «Ashes and Phoenix» των Merlyn Solakhan και Manfred Blank από το 2009 που επικεντρώνεται στη ζωή και το έργο του Γερμανού θεολόγου και δόκτορα ασιατικών σπουδών Johannes Lepsius (1858-1926), του οποίου το όνομα συνδέθηκε με την ιστορία των Αρμενίων. Άλλωστε ο Lepsius είναι γνωστός για την τεκμηρίωσή του αναφορικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων. Το έργο του, «Έκθεση σχετικά με την κατάσταση του αρμενικού λαού στην Τουρκία», λογοκρίθηκε στις 7 Αυγούστου 1916, ωστόσο, 20.000 αντίγραφα εστάλησαν σε όλη τη Γερμανία πριν την επιβολή της λογοκρισίας. Μια άλλη έκδοση της τεκμηρίωσης είναι μια συνέντευξη με τον Ενβέρ Πασά το 1915 που φέρει τον τίτλο «Ο θανάσιμος διάδρομος  του αρμενικού λαού». Μάλιστα, ο συγγραφέας Franz Werfel του έστησε ένα λογοτεχνικό μνημείο στο διάσημο μυθιστόρημά του, «Οι σαράντα ημέρες της Musa Dagh», όπου ονόμασε τον Lepsius ως τον «φύλακα άγγελο των Αρμενίων». Γι’ αυτό και θέλοντας το Ινστιτούτο Γκέτε να τιμήσει τη μνήμη αυτού του σημαντικού ανθρωπιστή προβάλλει την ταινία ντοκιμαντέρ «Ashes and Phoenix», η οποία έγινε με τη στήριξη του Γερμανικού Ομόσπονδου Ιδρύματος  για τον πολιτισμό το 2009.
Η προβολή θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 24 Απριλίου στις 19.00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε (πλησίον παλιού ξενοδοχείου Λήδρα Πάλας στη Λευκωσία). Η ταινία θα προβληθεί στα Γερμανικά με αγγλικούς υπότιτλους και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Πηγή: citysigmalive.com