STRASBOURG—The European Court of Human Rights (ECHR) ruled Dec. 17 that denial of the 1915 mass killings of Armenians as genocide falls under freedom of expression, following an appeal from a Turkish politician to his conviction in Switzerland, reported the Hurriyet Daily News.

Turkish Workers’ Party (İP) Chairman Dogu Perincek, who had described the Armenian genocide as an “international lie,” had complained that Swiss courts had breached his freedom of expression, based on Article 10 covering freedom of expression.

The ECHR ruling stated that “the free exercise of the right to openly discuss questions of a sensitive and controversial nature is one of the fundamental aspects of freedom of expression and distinguishes a tolerant and pluralistic democratic society from a totalitarian or dictatorial regime.”

“The December 17 decision by the European Court of Human Rights must be condemned because it opens the door to the spread of hatred under the veil of ‘freedom of expression,’ and can be deemed as a sad example of Armenian Genocide denial,” said a statement from the Political Affairs Office of the Armenian Revolutionary Federation.

“The fact that the court’s decision was not unanimous, signals that there is legal room to advance and change the decision. We must direct our efforts to that end,” added the ARF statement.

Meanwhile the Armenian National Committee offices in Europe, in conjunction with the European Armenian Federation for Justice and Democracy (ANC of Europe) are working with European legal officials on the matter and will issue relevant statements and actions items as they become available. Asbarez will is monitoring this developing story and will update its readers.

The original case emerged from Perincek’s participation in a number of conferences in Switzerland in 2005, during which he publicly denied that the Ottoman Empire had perpetrated the crime of genocide against the Armenian people in 1915.

The Lausanne Police Court found Perincek guilty of racial discrimination on March 9, 2007, based on the Swiss Criminal Code. After a complaint filed by the Switzerland-Armenia Association on July 15, 2005, the court found that Perincek’s motives were of a “racist tendency” and did not contribute to the historical debate.

“The Court underlined that the free exercise of the right to openly discuss questions of a sensitive and controversial nature was one of the fundamental aspects of freedom of expression and distinguished a tolerant and pluralistic democratic society from a totalitarian or dictatorial regime,” said the official ECHR press release.

“The Court also pointed out that it was not called upon to rule on the legal characterization of the Armenian genocide. The existence of a ‘genocide,’ which was a precisely defined legal concept, was not easy to prove. The Court doubted that there could be a general consensus as to events such as those at issue, given that historical research was by definition open to discussion and a matter of debate, without necessarily giving rise to final conclusions or to the assertion of objective and absolute truths,” added the ECHR release.

“Lastly, the Court observed that those States which had officially recognized the Armenian genocide had not found it necessary to enact laws imposing criminal sanctions on individuals questioning the official view, being mindful that one of the main goals of freedom of expression was to protect minority views capable of contributing to a debate on questions of general interest which were not fully settled,” explained the ECHR.

Perincek was handed an aggravated life sentence in the Ergenekon coup plot trial, as part of the Ergenekon network, which was ultimately acknowledged by the court as a terrorist organization that had attempted to overthrow the government.

The ECHR judgment is not final, and may be appealed by any party within a period of three months.

Source: asbarez.com

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

"Η ελεύθερη άσκηση του δικαιώματος να συζητούνται ανοιχτά ευαίσθητα θέματα που μπορεί να δυσαρεστήσουν είναι μια από τις θεμελιώδεις πτυχές της ελευθερίας της έκφρασης", υπενθυμίζουν οι δικαστές του Στρασβούργου, οι οποίοι κατά συνέπεια καταδίκασαν την Βέρνη για παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης του ενάγοντα.

Η απόφαση αυτή ωστόσο δεν είναι οριστική. Οι ελβετικές αρχές έχουν στην διάθεσή τους τρεις μήνες για να την αμφισβητήσουν, ζητώντας μια νέα
εξέταση της υπόθεσης αυτής, κάτι το οποίο δεν είναι ωστόσο βέβαιο ότι θα δεχθεί το ΕΔΑΔ.

Στο δικαστήριο αυτό προσέφυγε ο πρόεδρος του τουρκικού Κόμματος Εργασίας (EMEP) Ντογού Περιντσέκ, μιας μικρής οργάνωσης της αριστεράς. Ο ίδιος είχε καταδικαστεί από την ελβετική δικαιοσύνη το 2007 στην καταβολή προστίμου επειδή "υποκινούμενος από ρατσιστικά κίνητρα, αρνήθηκε την γενοκτονία των Αρμενίων σε τρεις περιστάσεις, κατά τη διάρκεια συνεδρίων που έγιναν στην Ελβετία το 2005".

Ο Ντογού Περιντσέκ είχε χαρακτηρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων "διεθνές ψέμα" και είχε αρνηθεί, σχετικά με τις σφαγές και τους εκτοπισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων το 1915, την πρόθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για την διάπραξη γενοκτονίας.
Δικαστήριο της Λωζάννης είχε θεωρήσει ότι οι δηλώσεις του Ντογού Περιντσέκ δεν είχαν κίνητρο να προκαλέσουν μια συζήτηση ιστορικού ενδιαφέροντος.

Από την πλευρά τους οι ευρωπαίοι δικαστές υπογράμμισαν σήμερα ότι δεν είναι δική τους αρμοδιότητα να αποφανθούν όσον αφορά την πραγματικότητα των σφαγών που υπέστησαν οι Αρμένιοι το 1915, ούτε όσον αφορά την καταλληλότητα του χαρακτηρισμού τους ως "γενοκτονία".
Οι ίδιοι παρατήρησαν εξάλλου ότι η χρήση του όρου "γενοκτονία" για να θιγούν τα γεγονότα αυτά δεν συγκεντρώνει την ομοφωνία. Εξάλλου ο ενάγων, "ο οποίος δεν αμφισβήτησε ποτέ τις σφαγές και τους εκτοπισμούς κατά την διάρκεια των ετών αυτών", "δεν εξέφρασε περιφρόνηση απέναντι στα θύματα", επισήμαναν επίσης.

Ως εκ τούτου ο Περιντσέκ "δεν σφετερίστηκε του δικαιώματός του να συζητάει ανοιχτά θέματα, που κρίνονται ως ευαίσθητα και ικανά να δυσαρεστήσουν", σημείωσαν οι ευρωπαίοι δικαστές.

Το Δικαστήριο διευκρίνισε εξάλλου ότι θα πρέπει "να διαχωριστεί σαφώς η υπόθεση αυτή από αυτές που αφορούν στην άρνηση των εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος", που διαπράχθηκαν από το ναζιστικό καθεστώς, "ιστορικά γεγονότα, ενίοτε πολύ συγκεκριμένα, όπως η ύπαρξη θαλάμων αερίων", τα οποία έχουν εξάλλου "καταδειχθεί σαφώς από διεθνές δικαστήριο".

Αξίζει να σημειωθεί ότι 22 χώρες σε όλο τον κόσμο και 42 Πολιτείες στις ΗΠΑ έχουν υιοθετήσει νόμους ή ψηφίσματα, όπου αναγνωρίζεται η γενοκτονία των Αρμενίων, ενώ το Γαλλικό κράτος το 2012 υπερψήφισε νόμο με τον οποίο ποινικοποιείται η άρνηση της γενοκτονίας προκαλώντας διπλωματικούς τριγμούς με την Τουρκία.

Πηγή: real.gr

Dedicated to the memory of Nelson Mandela

As a result of the collecting works of the Armenian Genocide Museum-Institute, a rare document was found, which witnesses a humanitarian assistance of a South African tribe to the Armenian orphans in 1921.
One of the reverends of the Independent church of South Africa, from the name of his community of 250 people, made a contribution to Armenians, who were victims of the Turkish barbarity, in the case when they were also in poor conditions.
This is a unique testimony of the protection of human rights and humanism, which recognizes no racial and geographic restrictions or boundaries.
Below we present the whole article without any changes.

Beneficiaries Turned Benefactors

"Not long ago, in fact quite in the present, a certain group of Kaffir folks came to know Christianity and to understand Christian ideals and aims.

Just how they came to know of the needs of their Christian brothers in the Near East, we are not quite certain, but come to know of them they did, and in the spirit of their new enlightenment they sent to Near East Relief a contribution of money to buy food for the hungry people of Armenia.

This money lost none of its value in travel, nor did the kindness that inspired the act drop any of its richness by the roadside. Rather, the remote thought and its practical spokesman bear a quality of picturesqueness that intensifies their value and usefulness.

J. D. Mbengo-Nyangi, minister of Independent Church, East Bank Location, East London, South Africa, sends us the accompanying photograph. His congregation numbers 250. The men in the photograph are those of his congregation that he could coax to overcome their superstitions sufficiently to face the camera. The first two rows are red Kaffirs, those who paint themselves with red ochre and go about the village in a nude state. Those in the background, in coats and even a few collars, were no more civilized than their brothers and sisters two years ago.

But whatever the state of their civilization, the binding note of Christian charity is in their hearts, and there are those who would otherwise have starved in the Near East who can think of them with a thought as linking as charity - that thought is gratitude."

Source: genocide-museum.am

«Πριν από περίπου τριάντα χρόνια», γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ στον Independent, «έβγαζα από το έδαφος, στον λοφίσκο κοντά στον ποταμό Χαμπούρ της Συρίας, τα οστά και τα κρανία θυμάτων της αρμενικής γενοκτονίας. Ηταν νέοι άνθρωποι, θύματα του πρώτου Ολοκαυτώματος του εικοστού αιώνα, μιας σχεδιασμένης καταστροφής ενός ολόκληρου λαού από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1915.

Σήμερα, όμως, παρότι σχεδόν κανένα από τα ΜΜΕ δεν το αναφέρει, αυτά τα ίδια περιβόλια του θανάτου ξεφυτρώνουν στο πεδίο ενός νέου πολέμου. Πάνω στα οστά των Αρμενίων συντελείται ο πόλεμος της Συρίας και οι χριστιανοί Αρμένιοι, απόγονοι όσων επέζησαν της γενοκτονίας στην Τουρκία και βρήκαν καταφύγιο στη φιλόξενη γη της Συρίας, αναγκάζονται να πάρουν και πάλι τον δρόμο της προσφυγιάς προς την Ευρώπη, τον Λίβανο ή τις ΗΠΑ. Η εκκλησία, όπου τα οστά των δολοφονημένων Αρμενίων βρήκαν αιώνια ανάπαυση, καταστράφηκε στον νέο πόλεμο, παρότι κανείς δεν γνωρίζει τους δράστες.

Ο Αρμένιος επίσκοπος Αρνας Ναλμπαντιάν στη Δαμασκό λέει ότι η εκκλησία στο Ντεΐρ εζ Ζουρ πράγματι καταστράφηκε εκτός από την αγία τράπεζα. Η εκκλησία ήταν λιγότερο σημαντική από τη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν στη γενοκτονία. Στο Χαλέπι, μία αρμενική εκκλησία έπεσε θύμα βανδαλισμού από τον Ελεύθερο Στρατό της Συρίας, τους “καλούς” αντάρτες που πολεμούν τον Μπασάρ αλ Ασαντ και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και εξοπλίζονται από τους Αμερικανούς και τους σουνίτες του Κόλπου.

Ομως, στη Ρακά, σαλαφιστές αντάρτες κατέστρεψαν ολοσχερώς την αρμενική καθολική εκκλησία και της έβαλαν φωτιά. Ανάμεσα σε αυτούς που προκάλεσαν την καταστροφή της αρμενικής εκκλησίας βρίσκονται και πολλοί Τούρκοι που πολεμούν στο πλευρό των ανταρτών. Και δεν είναι μόνο αυτά που συμβαίνουν. Εκτοξεύσεις όλμων στο αρμενικό σχολείο της Δαμασκού και σε σχολικά λεωφορεία προκάλεσαν τον θάνατο δύο μικρών Αρμένιων. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κεβόρκ Μπογκασιάν έπεφτε νεκρός από όλμο στο Χαλέπι. Συνολικά στη Συρία έχουν σκοτωθεί 65 Αρμένιοι και περισσότεροι από εκατό έχουν πέσει θύματα απαγωγής. Οι Αρμένιοι, όπως και πολλοί άλλοι χριστιανοί, δεν συντάσσονται με το μέτωπο εναντίον του Ασαντ, αν και θα ήταν πολύ δύσκολο να τους χαρακτηρίσει κανείς υποστηρικτές του Σύρου προέδρου.

Σε δύο χρόνια οι Αρμένιοι θα γιορτάσουν την εκατοστή επέτειο του δικού τους Ολοκαυτώματος. Το τουρκικό κράτος, που υποστηρίζει τη σημερινή επανάσταση στη Συρία, θα εορτάσει τη νίκη του στην Καλλίπολη την ίδια χρονιά, μια ηρωική μάχη κατά την οποία ο Μουσταφά Κεμάλ έσωσε τη χώρα από τη συμμαχική κατοχή. Σε αυτήν τη μάχη πολέμησαν και Αρμένιοι φορώντας, φυσικά, τουρκική στολή.

Ομως, είναι σίγουρο ότι αυτούς τους νεκρούς το τουρκικό κράτος δεν πρόκειται να τους τιμήσει».

Πηγή: kathimerini.gr

Θριαμβολογεί η τουρκική πρεσβεία στην Αυστραλία που χρησιμοποιήθηκε ο χώρος της ομοσπονδιακής βουλής στην Καμπέρα, προκειμένου να υιοθετηθεί η πάγια θέση της πως δεν υπήρξε γενοκτονία Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Προσκεκλημένος, λοιπόν, του τουρκικού λόμπι περιόδευσε την Αυστραλία και μίλησε στη Μελβούρνη, το Σίδνεϊ και την Καμπέρα «και αποκατέστησε την αλήθεια για τα γεγονότα του 2015» όπως αναφέρει η τουρκική πρεσβεία. Το γεγονός όμως ότι η ομιλία του στην Καμπέρα έγινε μέσα σε αίθουσα του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις.

Πολλοί βουλευτές αλλά και οργανώσεις Αρμενίων, Εβραίων και Ελλήνων σημείωσαν πως είναι απαράδεκτο να επιτρέπεται σε έναν αρνητή της γενοκτονίας να διατυπώνει τις ανιστόρητες απόψεις του σε χώρο της αυστραλιανής βουλής. Το θέμα απασχόλησε και το αυστραλιανό κοινοβούλιο όπου καταδικάστηκαν οι θέσεις του καθηγητή Τζάστιν Μακάρθι αλλά και των Αυστραλών πολιτικών που του έδωσαν το βήμα.

Ο καθηγητής Μακάρθι παραδέχεται πως σκοτώθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι το 1915 αλλά λέει πως αυτό «δεν έγινε στο πλαίσιο μιας συστηματικής γενοκτονίας». Τις θέσεις του αυτές τις έχει καταδικάσει ο Διεθνής Σύνδεσμος Ακαδημαϊκών που ασχολείται με θέματα γενοκτονιών. Ο ομογενής πανεπιστημιακός Παναγιώτης Διαμαντής, που ειδικεύεται σε θέματα γενοκτονιών, είπε πως ο καθηγητής Μακάρθι «παίζει με τις λέξεις».

Ο ιερέας και βουλευτής της πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, Φρεντ Νάιλ, που πρωτοστάτησε ώστε η πολιτεία του να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες είπε πως το τουρκικό λόμπι με απειλές ότι θα σκιαστούν οι εκδηλώσεις του 2015 για τα εκατό χρόνια της Καλλίπολης κατόρθωσε να πείσει κάποιους για να δοθεί ο χώρος της βουλής στον καθηγητή Μακάρθι «και αυτό είναι λυπηρό».

Την λύπη του για την παραχώρηση της βουλής «ώστε να προβληθεί η τουρκική προπαγάνδα» εξέφρασε και ο πρώην Ομοσπονδιακός Εργατικός βουλευτής Στιβ Γεωργανάς. «Αυτό που έγινε είναι απαράδεκτο» είπε.

Στο μεταξύ η Τουρκική πρεσβεία «πονηρά» προσπάθησε να εμπλέξει και την ομογενή βουλευτή Μαρία Βαμβακινού στις ευχαριστίες της. Η κα Βαμβακινού που είναι μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Φιλίας Αυστραλίας-Τουρκίας μας είπε πως δεν είχε καμιά σχέση με την οργάνωση της περιοδείας του καθηγητή Μακάρθι και ούτε παρακολούθησε τις ομιλίες του.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως μόλις πριν μια εβδομάδα ο πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας, Μπάρι Οφάρελ, χαρακτήρισε «απαράδεκτες και καταδικαστέες» τις απειλές του προέδρου του Κοινοβουλίου της Τουρκίας Σεμίλ Τσισέκ ο οποίος ζήτησε να μην επιτραπεί σε βουλευτές της πολιτείας να παραστούν στις εκδηλώσεις για την 100ή επέτειο της Μάχης της Καλλίπολης που θα γίνουν το 2015.

Κι αυτό μετά την απόφασή του κοινοβουλίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, τον περασμένο Μάιο, να αναγνωρίσει τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπενθυμίζεται πως και η πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας έχει αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ποντίων.

Πηγή: news247.gr, AMΠΕ