Άποψη: Η Γενοκτονία των Αρμενίων

Εκπληξη, απορία και οργή προκάλεσε το άρθρο της 30ής Απριλίου 2009, του εκδότη της «Καθημερινής» κ. Αντώνη Καρκαγιάννη, με τίτλο: Η λέξη «γενοκτονία», με το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρηματολογεί και προσπαθεί να μας πείσει ότι η σφαγή, η εξολόθρευση, η εξόντωση ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων, το 1915 από την Τουρκία, δεν είναι γενοκτονία! Ο συντάκτης ξεκινά το άρθρο του αναφέροντας ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα «πιθανόν έκανε λάθος όταν υποσχέθηκε (αν υποσχέθηκε) ότι θα αναγνωρίσει ως γενοκτονία τη σφαγή 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από τους Τούρκους...» και σε μια «ελαφρά, αλλά και πολύ ουσιαστική αναδίπλωση σε σχέση με όσα έλεγε κατά την προεκλογική περίοδο», ορθώς «δεν επανέλαβε το σφάλμα» να κάνει χρήση του όρου γενοκτονία!

Ασφαλώς, δικαίωμα του Αμερικανού προέδρου είναι να εκφράζεται όπως ο ίδιος κρίνει, όπως και δικαίωμα του αρθρογράφου είναι να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του. Επειδή, όμως, αμφισβητεί το αν ο Ομπάμα υποσχέθηκε προεκλογικά ότι, ως πρόεδρος, θα αναγνωρίσει τη γενοκτονία, αξίζει να επισημάνουμε τα εξής: ως γερουσιαστής ο Μπαράκ Ομπάμα, από το 2005, συνυπέγραφε επιστολές προς τον τότε πρόεδρο Μπους, ζητώντας την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων (18/04/2005, 20/04/2006), υπέβαλλε σειρά σχετικών ερωτήσεων προς την υποψήφια πρέσβη των ΗΠΑ στην Αρμενία (19/06/2008), απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας προς την Κοντολίζα Ράις με τεκμηριωμένες για τη γενοκτονία απόψεις (28/07/2006), ενώ και ως υποψήφιος πρόεδρος επανειλημμένα διατύπωσε την ίδια άποψη (19/01/2008, 21/09/2008).

Ο αρθρογράφος, στη συνέχεια, αποπειράται ανεπιτυχώς να τεκμηριώσει τη διαφορά μεταξύ των σφαγών των Αρμενίων, ως «πολιτικής πράξης», στην Οθωμανική Τουρκία και της γενοκτονίας, ισχυριζόμενος ότι: «...Οι Αρμένιοι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέπτυξαν ποικιλόμορφη πολιτική δράση και... μοιραία ήρθαν σε σύγκρουση με την αυτοκρατορία, η οποία απάντησε με τη λογική της υπέρτερης δύναμης, σφάζοντας 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους...».

Μα, ακριβώς αυτή η «πολιτική πράξη», ο σχεδιασμός σε κρατικό επίπεδο και στη συνέχεια η εκτέλεση του σχεδίου εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού, συνιστά και τεκμηριώνει τον όρο γενοκτονία. Και ειρήσθω εν παρόδω ότι οι Αρμένιοι δεν «ανέπτυξαν» απλώς «ποικιλόμορφη πολιτική δράση, επιδιώκοντας την εθνική τους συγκρότηση και ανεξαρτησία», οι Αρμένιοι διεξήγαγαν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, όπως και οι Ελληνες το 1821 και άλλοι υπόδουλοι στους Τούρκους λαοί, και χάρις σε αυτόν τον αγώνα, κατόρθωσαν, μετά από επτά αιώνες σκλαβιάς, να αποκτήσουν μια πολύ συρρικνωμένη μεν, αλλά ελεύθερη πατρίδα...

Ο κ. Καρκαγιάννης επιχειρώντας να εξηγήσει ότι ο όρος γενοκτονία δεν ταιριάζει στην περίπτωση των Αρμενίων, φάσκει και αντιφάσκει, για να καταλήξει ότι η γενοκτονία έχει να κάνει «...με τα δικαιώματα του ανθρώπου, αυτά που πηγάζουν από την ανθρώπινη υπόσταση, ανεξάρτητα από τη θρησκεία, την εθνότητα, την τάξη, τη φυλή, το χρώμα ή οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα...». Ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τον ορισμό της στα άρθρα 1 και 2 της σχετικής συνθήκης του ΟΗΕ, για να διαπιστώσει πόσο αυτός ταυτίζεται με την περίπτωση των Αρμενίων. Δυστυχώς, οι Αρμένιοι είχαν το θλιβερό προνόμιο να καταστούν πρώτοι, θύματα ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που δεν είχε ακόμη νομικό ορισμό.

Πράγματι, ο ορισμός της γενοκτονίας και η σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ είναι μεταγενέστερη των γεγονότων του 1915. Εμπνευστής του όρου υπήρξε ο διακεκριμένος Πολωνο-εβραίος νομικός Ράφαελ Λέμκιν, ο οποίος, ως μελετητής των μαζικών σφαγών των Αρμενίων, εισηγήθηκε τη χρήση του όρου στη Λίγκα των Εθνών, ώστε να καταδικαστεί αυτό που αποκαλούσε βαρβαρότητα και βανδαλισμό, ενώ στη συνέχεια υπήρξε και ο συντάκτης του σχεδίου της Συνθήκης του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (8/12/1948), αφού είχε πλέον συντελεστεί και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων!

Η ανυπαρξία, ωστόσο, του νομικού όρου της γενοκτονίας δεν εμπόδισε ξένους αξιωματούχους, που υπηρετούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, να περιγράψουν με ακρίβεια τη μαζική εξόντωση των αρμενικών πληθυσμών. Μεταξύ αυτών ο πρέσβης των ΗΠΑ, Χένρι Μόργκενταου, που σε τηλεγράφημά του της 20ής Ιουλίου 1915 προς την κυβέρνησή του, καταγγέλλει την «εκστρατεία εξόντωσης μιας φυλής» (campaign of race extermination), ο σπουδαίος Βρετανός ιστορικός της εποχής Αρνολντ Τόινμπι (1889 - 1975), που αφιερώνει ολόκληρο βιβλίο με τίτλο «Οι Αρμενικές Φρικαλεότητες: Η Δολοφονία ενός Εθνους» (The Armenian Atrocities: The Murder of a Nation) και πολλοί άλλοι, που χάριν συντομίας αδυνατούμε να αναφέρουμε.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του αρμενικού λαού.

Χάρις στον αγώνα που διεξάγει ο λαός μας σε διεθνές επίπεδο, η Γενοκτονία των Αρμενίων έχει ήδη αναγνωρισθεί από διεθνείς οργανισμούς, κράτη και εθνικά κοινοβούλια, μεταξύ των οποίων και τα κοινοβούλια της Ελλάδας (25/4/1996) και της Κύπρου (29/4/1982), όπως και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (18/6/1987). Και αργά ή γρήγορα θα αναγκασθεί και η ίδια η Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα που διέπραξε και θα αποβούν άκαρπες οι απεγνωσμένες προσπάθειές της για διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.

Συμβαίνει, όμως και το εξής περίεργο και εντελώς ανεξήγητο για μας γεγονός: ο ίδιος συντάκτης, ο κ. Καρκαγιάννης, που αμφισβητεί σήμερα τη Γενοκτονία των Αρμενίων, στις 17 Απριλίου 2005 υπογράφει μακροσκελέστατο άρθρο στην «Καθημερινή» με τίτλο: «Η γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη φρικιαστική εθνοκάθαρση του 20ού αιώνα», και μεταξύ άλλων, σημειώνει: «Στις δύο γενοκτονίες του 20ού αιώνα, οι Εβραίοι και οι Αρμένιοι εξοντώθηκαν επειδή ήσαν Εβραίοι και Αρμένιοι»! Και γλαφυρά περιγράφει πώς και γιατί σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε η γενοκτονία από τους Νεότουρκους, που ήθελαν να συγκροτήσουν ένα εθνικά ομοιογενές κράτος.

Τι συμπέρασμα να βγάλει κανείς;

Τι μεσολάβησε στο διάστημα των τεσσάρων ετών, για να αλλάξει άρδην την άποψή του ο αρθρογράφος.

Πώς, έτσι αβασάνιστα υιοθετείται σχεδόν εξ ολοκλήρου η τουρκική επιχειρηματολογία, που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια και σπέρνει το επικίνδυνο σπόρο του αρνητισμού;

Εξ ονόματος όλων των Ελληνο-Αρμενίων και του αρμενικού λαού στο σύνολό του, εκφράζουμε τη βαθιά μας λύπη, αλλά και την οργή μας για το άρθρο του κ. Καρκαγιάννη.

Αναμένουμε την αποκατάσταση της αλήθειας και... τη συγγνώμη!

Αρμενικη Εθνικη Επιτροπη Ελλαδος