Menu

Ηράκλειο: Θεία Λειτουργία στην Αρμένικη Εκκλησία μετά από 350 χρόνια (photo)

Ιστορική η Θεία λειτουργία που τελέστηκε σήμερα το πρωί στο Ηράκλειο, στον ιερό ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στο Καμαράκι. Πρόκειται για την αρμένικη εκκλησία που φέτος συμπληρώνει 350 χρόνια ζωής και είναι η αρχαιότερη που σώζεται στην Ευρώπη.

Το μυστήριο τέλεσε ο καθολικός πατριάρχης Απάντων των Αρμενίων Καρεκίν ΙΙ, ο οποίος βρίσκεται από χθες στο Ηράκλειο, για τις εκδηλώσεις που διοργανώνει η παροικία του Ηρακλείου σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης και την Περιφέρεια Κρήτης.

Τον 12ο αιώνα λειτουργούσε ως ο Άγιος Γεώργιος ο Δορυανός. Το 1669 τη χρονιά που ο Χάνδακας περνά από τους Ενετούς στους Τούρκους, ένας Αρμένιος μεγαλέμπορος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , ονόματι Άμπρο, την αγοράζει από τους Τούρκους και την προσφέρει στους Αρμένιους του Ηρακλείου.

Έκτοτε μπόρεσε και διατηρήθηκε ως Αρμένικη Εκκλησία. Σε όλη τη διάρκεια των 200 και πλέον χρόνων της Τουρκοκρατίας η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Σούρπ  Γκαραπέτ) ήταν μία από της τρείς εκκλησίες που αφέθηκαν στους χριστιανούς της πόλης για την τέλεση των λειτουργιών τους.

Ακολούθησε γεύμα προς τιμήν του προκαθημένου της Αρμενικής εκκλησίας.

Τον Καθολικό Πατριάρχη Απάντων των Αρμενίων, συνοδεύει στο Ηράκλειο ο Υφυπουργός Εξωτερικών Μάρκος Μπόλαρης.

 

Πηγή: ekriti.gr

 

Ηράκλειο: Εκδηλώσεις για τα 350 χρόνια λειτουργίας της Αρμενικής εκκλησίας στην Κρήτη

Ιστορική επίσκεψη στο Ηράκλειο θα πραγματοποιήσει ο Καθολικός Πατριάρχης Απάντων των Αρμενίων Καρεκίν ΙΙ από τις 4 έως τις 7 Μαΐου, προκειμένου να παρευρεθεί στις λαμπρές εκδηλώσεις που διοργανώνει η παροικία του Ηρακλείου, σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης και την Περιφέρεια Κρήτης, με αφορμή την συμπλήρωση 350 χρόνων από την ίδρυση της Αρμένικης εκκλησίας "Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος" στην περιοχή Καμαράκι, που θεωρείται η αρχαιότερη εκκλησία που σώζεται στην Ευρώπη.

Η άφιξη του προκαθημένου της Αποστολικής Εκκλησίας της Αρμενίας, αναμένεται στις 4 Μαΐου στο αεροδρόμιο "Νίκος Καζαντζάκης" όπου θα τον υποδεχτούν ο υφυπουργός Εξωτερικών Μάρκος Μπόλαρης , ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, κ.α.

Στις 19:00 η αρμένικη παροικία διοργανώνει εκδήλωση στην αίθουσα του κινηματογράφου "Αστόρια" όπου μετά από σύντομες ομιλίες των εκπροσώπων της ελληνικής και αρμενικής πλευράς, η αρμένικη ομάδα χορού HAYASA θα παρουσιάσει παραδοσιακούς χορούς της Αρμενίας.

Την Κυριακή 5 Μαΐου στις 11:00 θα πραγματοποιηθεί θεία λειτουργία χοροστατούντος του πατριάρχη Απάντων των Αρμενίων.Στη διάρκεια της λειτουργίας θα εκτεθούν σε προσκύνημα τα λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου.

Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία η πρώτη εγκατάσταση Αρμενίων στην Κρήτη χρονολογείται στους βυζαντινούς χρόνους, το 961 μ.χ. όταν ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς έρχεται στο νησί για να το απελευθερώσει από τους Σαρακηνούς Άραβες.

 

Στον στρατό του υπηρετεί μεγάλος αριθμός Αρμενίων στρατιωτών, οι οποίοι μετά την ανάκτηση, εγκαθίστανται στην Κρήτη με τις οικογένειες τους ή συνάπτουν γάμους με ντόπιες γυναίκες.Δημιουργούνται έτσι οικισμοί και τοπωνύμια, που η ονομασία τους παραπέμπει στην καταγωγή των στρατιωτών: οι Αρμένοι Χανίων, Ρεθύμνου, Σητείας, το Αρμενοχωριό, η Αρμενόπετρα κ.α. Την ύπαρξη Αρμένιων στην περιοχή των Χανίων μαρτυρούν τέσσερις επιτύμβιες πλάκες με Αρμένικες επιγραφές, οι οποίες κάλυπταν ισάριθμους τάφους στην είσοδο του μικρού ναού του ευαγγελιστή Λουκά του νεκροταφείου Χανίων. Οι πλάκες αυτές υπέστησαν μεγάλες φθορές από τους εισερχόμενους στο ναό πιστούς. Με τη ανακαίνιση του ναού αφαιρέθηκαν και με παρέμβαση της αρχαιολογικής υπηρεσίας, βρίσκονται σήμερα αρχειοθετημένα στο αρχαιολογικό μουσείο Χανίων. Και οι τέσσερις φέρουν την απαραίτητη φράση, αυτός είναι τάφος ανάπαυσης. Από τότε και στο εξής, σημειώθηκαν διάφορες μετακινήσεις Αρμενίων, σε ομάδες λιγότερο ή περισσότερο πολυπληθείς, που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου, είτε επειδή ενδυνάμωσαν το χριστιανικό στοιχείο του νησιού, είτε επειδή συνέβαλαν, σε μεγάλο βαθμό, στην οικονομία.

Την περίοδο της Ενετοκρατίας (1211- 1669 μ.χ.), έγγραφα της Ενετικής Γερουσίας βεβαιώνουν ότι Αρμένιοι της Μαύρης Θάλασσας και γενικότερα της Εγγύς και Μέσης Ανατολής, δεχόμενοι πιέσεις κυρίως από Τούρκους και Μογγόλους, ζήτησαν άδεια από την ενετική Γερουσία για να εγκατασταθούν στο νησί. Η εγκατάσταση τους αμέσως μετά το 1363 στην Κάντια, γύρω από τον Άγιο Γεώργιο τον Δωρυανό, οδήγησε στην ονομασία "συνοικία των Αρμενίων". Το 1414 η Ενετική Γερουσία αποφασίζει εκ νέου και ζητά από τη διοίκηση της Κρήτης να υποδεχθεί και να οργανώσει την άφιξη 80 οικογενειών Αρμενίων από την Τραπεζούντα. Η στρατηγική θέση της Κρήτης στη Μεσόγειο σε συνδυασμό με την παρακμή της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας, οδήγησε τους Οθωμανούς σε μια σειρά επιχειρήσεων για την κατάκτηση του νησιού, με αποκορύφωμα την πολιορκία του Χάνδακα, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια πολιορκία στην παγκόσμια ιστορία! Η πόλη έπεσε ύστερα από προδοσία και συνθηκολόγησε με τον Κιοπρουλί Φασίλ Αχμέτ, στις 4 Οκτωβρίου 1669. Οι Αρμένιοι που είχε φέρει μαζί του ο πασάς ως υπονομοποιούς, εργάστηκαν μετά την κατάκτηση ως κτίστες για την επιδιόρθωση και μετατροπή πολλών κτιρίων σε τεμένη, χαμάμ, τεκέδες και στρατόπεδα. Παράλληλα όμως εκπροσώπησαν το χριστιανικό στοιχείο στην πόλη του Χάνδακα, μέχρι την εγκατάσταση του έλληνα μητροπολίτη, Νεόφυτου Πατελάρου.

Αμέσως μετά την παράδοση του Χάνδακα, ο Άμπρο ένας Αρμένιος μεγαλέμπορος και Οθωμανός υπήκοος, αγοράζει το ναό του Αγίου Γεωργίου του Δωρυανού και τον προσφέρει στους Αρμενίους της πόλης. Ο ναός αφιερώθηκε στον Ιωάννη Βαπτιστή. Έκτοτε και μέχρι σήμερα η εκκλησία είναι αρμενική και εξακολουθεί να τιμά τον ίδιο Άγιο. Είναι επίσης μία από τις τρεις εκκλησίες που αφέθηκαν κατά την Τουρκοκρατία στους χριστιανούς της πόλης για την τέλεση των λειτουργιών τους. Ο ναός είναι μικρών διαστάσεων, τρίκλιτος και υπέστη αλλαγές στο πέρασμα των χρόνων. Από την αρχική μορφή σώζεται μόνο η νότια είσοδος ενώ το 1981, κτίστηκε ένα κωδωνοστάσιο αρμενικού τύπου, δυτικά του ξύλινου. Στο εσωτερικό του, σήμερα δεν υπάρχουν εμφανείς τοιχογραφίες. Η διακόσμηση περιορίζεται στο ξύλινο τέμπλο των πλάγιων ιερών, σε φορητές εικόνες και σε εντοίχια ανάγλυφα. Στον περίβολο της εκκλησίας εκτίθενται τριάντα περίπου επιτύμβιες στήλες που χρονολογούνται από το 1669 έως το 1854. Είναι λίθινες και φέρουν διακόσμηση και επιγραφή στα αρμενικά, ενίοτε στα ελληνικά και τουρκικά. Μνημονεύουν ονόματα κληρικών, ιεροψαλτών και κοσμικών, από οικογένειες που συμμετείχαν πιθανώς στο ενοριακό συμβούλιο και ετάφησαν εκεί κατά την Τουρκοκρατία. Στη βορειοδυτική γωνία του ναού υπάρχει ένα σεμνό εντοιχισμένο μνημείο αφιερωμένο στα θύματα της γενοκτονίας του 1915. Εδώ τελείται ανελλιπώς από το 1978, στις 24 Απριλίου, ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη των θυμάτων. Στην αρχή του 20ου αιώνα βρίσκουμε στο Ηράκλειο μερικές αρμένικες οικογένειες που ασχολούνται με το εμπόριο καφέ και υφασμάτων. Η πόλη ελκύει τους περισσότερους Αρμένιους του νησιού εξαιτίας αφενός της ανερχόμενης οικονομίας της και αφετέρου λόγω της ύπαρξης αρμενικού ναού.

Το 1922, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, ένα νέο κύμα 2000 Αρμενίων, έρχεται στο νησί. Εγκαθίσταται στα Χανιά, στο Ρέθυμνο, στη Σητεία και στο Ηράκλειο. Στην πόλη μας σχηματίζεται ενοριακό συμβούλιο, οργανώνεται βοήθεια προς τους ομοεθνείς πρόσφυγες, ιδρύεται αθλητική ένωση και στεγάζεται σχολείο στον αύλειο χώρο της εκκλησίας, δωρεά του Αγκόπ Μικαλιάν, πλούσιου εμπόρου από τη Σμύρνη που δραστηριοποιείται στην πόλη μας. Εδώ λειτούργησε μέχρι τον Παγκόσμιο Πόλεμο νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο, με δύο Αρμένισες δασκάλες και μία Ελληνίδα. Οι 200 περίπου μαθητές που φοίτησαν στο σχολείο μάθαιναν παράλληλα την ελληνική και την αρμενική γλώσσα. Ωστόσο ο επαναπατρισμός των Αρμενίων στη Σοβιετική Αρμενία το 1947 και η γενικότερη μετανάστευση προς την Ευρώπη και την Αμερική τις επόμενες δεκαετίες θα δράσουν καταλυτικά στη μείωση του πληθυσμού των Αρμενίων της πόλης. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, αν και η κοινότητα έχει πλέον συρρικνωθεί, είναι ωστόσο πολύ ζωντανή και δραστήρια οικονομικά. Νέα άφιξη Αρμενίων παρατηρείται με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991. Από αυτούς, πολλοί παρέμειναν στο νησί ενώ άλλοι επέστρεψαν στην Αρμενία ή μετακινήθηκαν προς άλλες περιοχές της Ελλάδας ή της Δύσης. Οι συνεχείς αυτές μετακινήσεις Αρμενίων προς την Κρήτη τους τελευταίους δέκα αιώνες, αν και έγιναν για ποικίλους λόγους, πρόσφεραν στους Αρμενίους μια φιλόξενη γη, μια νέα πατρίδα. Σήμερα οι Αρμένιοι του Ηρακλείου έχουν ελληνική παιδεία, αλλά διατηρούν και καλλιεργούν την αρμενικότητα τους χάρη στην ιστορική μνήμη και την εκκλησία τους.

 

 

Πηγή: capital.gr από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι Αρμένιοι Πρόσκοποι Ελλάδος προσφέρουν βοήθεια στους πυρόπληκτους

Οι Αρμένιοι Πρόσκοποι Ελλάδας δεν θα μπορούσαν να μείνουν ασυγκίνητοι στο δράμα των συμπολιτών μας που χτυπήθηκαν από τη φωτιά.

Καλούμε όλα τα μέλη της κοινότητας να συνδράμουν στην προσπάθειά μας να συλλέξουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης που τόσο χρειάζονται οι πυρόπληκτοι.
Η δράση αυτή γίνεται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Σαρωνικού του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (Σ.Ε.Π.).
Μπορείτε να φέρετε τις προσφορές σας στα αρμενικά πολιτιστικά κέντρα της Νίκαιας (Μυλασσών 18 & Μπελογιάννη) και του Νέου Κόσμου (Σαρκουδίνου 120), την Πέμπτη 26 και την Παρασκευή 27 Ιουλίου και ώρες 7-9 μ.μ.:
Είμαστε σίγουροι πως για ακόμη μια φορά η κοινότητα μας θα ανταποκριθεί άμεσα κάνει το καλύτερο δυνατό.
Τα είδη που μας έχουν ζητηθεί: εμφιαλωμένα νερά, χυμοί, τρόφιμα που διατηρούνται εκτός ψυγείου (κονσέρβες, κρουασάν, μπισκότα, φρυγανιές), γάλατα που διατηρούνται εκτός ψυγείου, παιδικές πάνες, μωρομάντηλα, καφές, ζάχαρη.

Επιτελείο και το Περιφερειακό Συμβούλιο Αρμενίων Προσκόπων

 

Πηγή: azator.gr

Οι Αρμένιοι της Ξάνθης τήρησαν το έθιμο. Στο Δήμαρχο για τα κάλαντα

Τα μέλη της Αρμενικής Κοινότητας Ξάνθης πιστά στις παραδόσεις, τήρησαν όπως κάθε χρόνο και φέτος το έθιμο και τραγούδησαν τα κάλαντα  στο Δήμαρχο Ξάνθης κ. Χαράλαμπο Δημαρχόπουλο, την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017.

Η Αρμενική Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως είναι γνωστό, γιορτάζει τα Χριστούγεννα στις 6 Ιανουαρίου.

Ο Δήμαρχος ευχήθηκε Χρόνια Πολλά και δημιουργικά σε όλους με υγεία και αγάπη, ενώ στη συνέχεια έκοψε τη Βασιλόπιτα στέλνοντας μήνυμα ελπίδας για την καινούργια χρονιά.

 

 

Πηγή: xanthi2.gr

Ο λόγος της Αρμενικής Νεολαίας Ελλάδος στην Πολιτική Εκδήλωση στην Αθήνα

O λόγος του Προέδρου της Αρμενικής Νεολαίας Ελλάδος, Ραζμίκ Ερτσενιάν, στην Πολιτική εκδήλωση για τα 101 χρόνια από την Αρμενική Γενοκτονία στο θέατρο Παλλάς.

24 Απριλίου 1915.
H ημερομηνία που έμελλε να σημαδέψει το πεπρωμένο ενός ιστορικού έθνους και να γίνει το σήμα κατατεθέν ενός ολόκληρου λαού. Ο Απρίλιος του 1915 αποτελεί το κύριο γνώρισμα όλων των Αρμενίων. Η πρώτη σκέψη που κάνει κάποιος στο άκουσμα της λέξης «Αρμενία» είναι οι εικόνες από τις φρικαλεότητες που διέπραξε η Τουρκία σε βάρος του αρμενικού λαού στις αρχές του περασμένου αιώνα. Από την νύχτα της 24ης Απριλίου κι έπειτα, όταν οι Οθωμανικές αρχές έδωσαν την εντολή για ολοκληρωτική εξόντωση των Αρμενίων, η λέξη γενοκτονία έγινε συνώνυμο με την λέξη Αρμενία.

Όμως, για εμάς τους Αρμένιους, ο Απρίλιος του 1915 δεν συμβολίζει μονάχα τον θάνατο και την καταστροφή. Και η αιτία είναι η μοναδική και ξεχωριστή γλώσσα μας, που όπως μας έχει διδάξει η παγκόσμια ιστορία, αποτελεί το σημαντικότερο όπλο ενός πολιτισμένου λαού ενάντια στις βάρβαρες προθέσεις ενός κατακτητή. Η αρμενική γλώσσα λοιπόν, επιφύλασσε το πιο ελπιδοφόρο και δυνατό μήνυμα για τους Αρμένιους που είχαν υποστεί την Τουρκική θηριωδία και είχαν επιβιώσει διασχίζοντας τις ερήμους της Μέσης Ανατολής. Στα αρμενικά, ο Απρίλης ονομάζεται “Abril”. Και Abril είναι η αρμενική λέξη για το ρήμα «Ζω». «Υπάρχω». Καμία άλλη λέξη δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το ψυχικό σθένος, την πίστη και την δύναμη αυτού του λαού. Μία λέξη που ενέπνευσε εκατομμύρια Αρμένιους πρόσφυγες και έδειξε τον δρόμο του δίκαιου αγώνα για την επίλυση του Αρμενικού Ζητήματος. Ο ηρωισμός και η αυταπάρνηση των Αρμενίων μαχητών έγιναν οι σημαίες του αγώνα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. Κι ενώ η διεθνής κοινότητά ολιγωρούσε, οι Αρμένιοι της διασποράς έδωσαν την δική τους μάχη κατά του Παντουρκισμού, χτίζοντας σχολεία και εκκλησίες σε κάθε γωνιά της γης. Έτσι, οι για πολλούς ξεχασμένοι Αρμένιοι κατάφεραν να ακμάσουν, να τιμήσουν την ιστορία και τον πολιτισμό τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να ζήσουν…

Φέτος συμπληρώνονται 101 χρόνια από την Γενοκτονία των Αρμενίων. Ο αριθμός αυτός δεν συμβολίζει μια καταληκτική ημερομηνία, αλλά την ακατάπαυστη προσπάθεια, τις αμέτρητες θυσίες και τον διαρκή αγώνα που δίνουμε καθημερινά για 100 + 1 χρόνια με σκοπό να  διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Είναι ένα κατόρθωμα για έναν τόσο μικρό σε αριθμούς λαό να καταφέρνει μέσα από αντίξοες συνθήκες να αντέχει στον χρόνο να αναπτύσσεται και να υπενθυμίζει στον κόσμο πόσο σημαντικό είναι να μην ξεχνάς την ιστορία σου, να μην επιτρέπεις σε τυράννους να καθορίζουν την μοίρα σου και να μάχεσαι για την δικαίωση του  εθνικού σου στόχου. Η μικρή Αρμενία, εγκλωβισμένη ανάμεσα σε εχθρούς, κάνει αυτό που αδυνατούν να κάνουν πολύ μεγαλύτερες χώρες, με πολύ ισχυρότερες οικονομίες και σε πολύ πιο ευνοϊκές συνθήκες. Κοιτάζει την Τουρκία στα μάτια. Δεν φοβάται. Την Τουρκία των σουλτάνων, της διαφθοράς και της λογοκρισίας. Την Τουρκία που εκμεταλλεύεται (για ακόμα μια φορά στην ιστορία της) την ανθρωπιστική κρίση και τον πόλεμο για να ασκήσει τα κληρονομημένα χούγια των προγόνων της ενάντια στις μειονότητες που κατοικούν εντός των συνόρων της. Της χώρας που έχει το θράσος να καταρρίψει αεροπλάνο με την δικαιολογία ότι πέρασε στον εναέριο χώρο της ενώ τα δικά της μαχητικά αεροσκάφη αλωνίζουν στο Αιγαίο καθημερινά. Την χώρα που δολοφόνησε τον Χραντ Ντινκ, μέρα μεσημέρι έξω από τα γραφεία της εφημερίδας του επειδή τόλμησε να πει την αλήθεια για την διεφθαρμένη λειτουργία του τουρκικού κράτους. Και δυστυχώς, βιώνουμε σήμερα ακόμα μία φορά την ανικανότητα της διεθνούς κοινότητας να αντιδράσει στο θράσος και στην υποκρισία της Τουρκίας. Δυστυχώς, δεν μιλάμε απλώς για αδράνεια. Μιλάμε για πλήρη ανικανότητα. Η δημοκρατική Ευρώπη συζητά με μια χώρα η πολιτική ελίτ της οποίας είναι ο συνεχιστής του Παντουρκικού οράματος, κληρονόμος των φασιστικών ιδεών του Ταλαάτ και του Κεμάλ.

Η αδράνεια της διεθνούς κοινότητας, όχι μόνο επιτρέπει στην Τουρκία να συνεχίζει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εντός των σημερινών της συνόρων, αλλά και να τα επεκτείνει ανοίγοντας νέα μέτωπα για την εκπλήρωση των παντουρανικών της σχεδίων. Συνένοχος στην συνέχιση αυτής της πολιτικής είναι ο μικρός της αδελφός, το τουρκόφωνο Αζερμπαϊτζάν. Ένα κράτος που μέσα στα μόλις 98 χρόνια ύπαρξής του έχει καταφέρει να διαπράξει αμέτρητα εγκλήματα. Το Αζερμπαϊτζάν, η διεφθαρμένη ηγεσία του οποίου κατηγορείται για καταπάτηση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και για την καταστροφή μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, προσπαθεί να καλύψει την χυδαία και προκλητική λειτουργία των θεσμών της. Ένα κράτος, που ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου του αδελφού, αρνείται το θεμελιώδες δικαίωμα του αρμενικού λαού του Καραμπάχ για αυτοδιάθεση, καταπατώντας καθημερινά την κατάπαυση πυρός που έχει υπογράψει με το Ναγκόρνο Καραμπάχ από το 1994, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την μεγάλης κλίμακας επίθεση που εξαπέλυσε ο αζερικός στρατός στις αρχές του Απριλίου κατά του άμαχου πληθυσμού του Αρτσάχ.

Η κατάσταση στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αυτή τη στιγμή δεν θα έπρεπε να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Η ανοχή  που δείχνουν οι αρμόδιοι θεσμοί στο Αζερμπαϊτζάν ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουν σε μια αιμοδιψή χώρα να επιτίθεται στον άμαχο πληθυσμό του Αρτσάχ και να μην αντιδρούν; Πώς είναι δυνατόν να μένουν απαθείς στις δηλώσεις του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, που δημόσια υποστηρίζουν τις βαρβαρότητες των Αζέρων και τους παροτρύνουν να συνεχίσουν τις επιθέσεις κατά του Καραμπάχ;

Για εμάς τους Αρμένιους, η προάσπιση της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ, σημαίνει τα πάντα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αντίδραση της αρμενικής διασποράς σε παγκόσμιο επίπεδο, να βγει στους δρόμους κατά χιλιάδες και να διαδηλώσει για να σταματήσουν οι βάρβαρες επιθέσεις του αζερικού στρατού κατά των κατοίκων του Καραμπάχ. Η αντίδραση των Αρμενίων όλου του κόσμου δείχνει πως η φλόγα του αρμενικού αγώνα παραμένει αναμμένη και η σπίθα που την αναζωπυρώνει είναι το Καραμπάχ.  Πέρσι μνημονεύσαμε την εκατονταετηρίδα της Αρμενικής Γενοκτονίας δίνοντας μια υπόσχεση στους προγόνους μας: Πως δεν θα σταματήσουμε ποτέ να θυμόμαστε και να διεκδικούμε. Φέτος, στα 101 χρόνια πραγματοποιούμαι αυτήν την υπόσχεση. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ διεκδικούμε τα απαράγραπτα δικαιώματά μας. Εμείς, η νέα γενιά των Αρμενίων, θα εξαντλήσουμε όλα μας τα ψυχικά αποθέματα, για ακόμα 101 χρόνια και πολύ παραπάνω μέχρι να απωθήσουμε τα εχθρικά χέρια από το ΔΙΚΟ μας Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μέχρι το Γκαρς, το Αρνταχάν, το Μους, το Βαν, το Μπιτλίς και το Ερζερούμ να επιστρέψουν στον νόμιμο δικαιούχο τους, τον αρμενικό λαό. Μέχρι, να ανεμίσει ξανά στην κορυφή του Αραράτ το κόκκινο, το μπλε και το πορτοκαλί.

Η Αρμενία ήταν ιστορικά μια ορεινή χώρα. Ένα όνειρο με καταπράσινες κοιλάδες που περιτριγυρίζονταν από γίγαντες. Φαίνεται πως αυτό το χαρακτηριστικό της χώρας μας έχει εισχωρήσει στο γενετικό μας υλικό. Οι Αρμένιοι, είμαστε σαν τα βουνά μας. Βαθιά ριζωμένοι στα πιστεύω και στα ιδεώδη του έθνους μας, στεκόμαστε όρθιοι, περήφανα, παρά τις αντίξοες συνθήκες που μας ταλανίζουν εδώ και αιώνες.

Αλύγιστοι, Ακλόνητοι, Αιώνιοι…

 

 

Πηγή: ayfgreece.com

Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι