Menu

Οι οκτώ φάσεις του Stanton

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Η ανάλυση του Stanton έχει στόχο την εμβάθυνση της έννοιας της γενοκτονίας. Οι οκτώ φάσεις του Stanton δίνουν μία δυναμική εικόνα της γενοκτονίας και η τελευταία γίνεται πιο κατανοητή. Η ορολογία που χρησιμοποιεί είναι η εξής: Classification, Symbolization, Dehumanization, Organization, Polarization, Extermination, Denial. Το γενικό πλαίσιο αυτής της θεωρίας δημιουργεί συνθήκες διαχρονικότητας. Κατά κάποιο τρόπο εξηγεί ότι μία γενοκτονία δεν μπορεί να γίνει σε μία-δύο μέρες. Χρειάζεται χρόνο για να οργανωθεί, για να γίνει σύστημα. Διότι η γενοκτονία δεν είναι μόνο ένα έγκλημα μερικών δεκάδων ανθρώπων, είναι ένα συστηματικό έγκλημα, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Επομένως, η φάση της ομαδοποίησης είναι χρονοβόρα. Η φάση του στιγματισμού χρειάζεται ειδικές συνθήκες που προκαλούν έμμεσα το μίσος ενώ δεν υπάρχει λόγος. Με άλλα λόγια, συνεπάγεται η δημιουργία δόγματος που προετοιμάζει και τη φάση απανθρωποποίησης. Η ιδέα των φανατικών είναι ότι τα θύματα δεν είναι άνθρωποι, μα ζώα, και έτσι έχουν κάθε δικαίωμα να τα εξοντώσουν. Η ίδια η οργάνωση της γενοκτονίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σχεδιασμού μίας στρατηγικής, της συντονισμένης τακτικής και της εφοδιαστικής αλυσίδας. Η γενοκτονία δεν είναι μόνο μία πράξη πάθους, έχει μια καταστροφική δομή. Η πόλωση αναδεικνύει το πλαίσιο της φυλετικής διάκρισης μέσω του εργαλείου της προπαγάνδας και της φημολογίας. Για όλα φταίνε τα θύματα. Ενώ οι βάρβαροι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Η προετοιμασία είναι πολύ σκληρή διότι είναι η πρακτική εφαρμογή του στρατηγικού δόγματος. Σε αυτήν τη φάση συνήθως εμπλέκεται και ο κρατικός ή θεσμικός φορέας. Και εδώ παρουσιάζεται το πρακτικό σύστημα με την ανάλογη νομολογία του. Το αποκορύφωμα όλου αυτού του σχεδιασμού είναι η εξολόθρευση. Έχει τα χαρακτηριστικά της ανώνυμης μάζας. Η διάπραξη του εγκλήματος, όμως, δεν είναι τυχαία. Το έγκλημα χτυπά με βάρβαρο τρόπο κάθε κλειδωμένο στόχο. Οι άνθρωποι δεν είναι πια άτομα, ζώα, θύματα. Είναι απλώς και μόνο στόχοι. Και η εξολόθρευση, μια αποστολή. Όποιος αντιστέκεται να την εκτελέσει είναι εναντίον του συστήματος. Η εκτέλεση των ανθρώπων στη φάση της εξολόθρευσης είναι εκτέλεση αποστολής. Δεν είναι, λοιπόν, μία αυθόρμητη κίνηση σε φάση οργής. Και δεν αφορά μόνο περιουσιακά στοιχεία. Ο στόχος είναι ο άνθρωπος. Το έργο είναι η ανθρωποκτονία. Το έγκλημα είναι εναντίον της ανθρωπότητας. Η τελευταία φάση της ταξινόμησης του Stanton είναι η άρνηση ενοχής. Η άρνηση ενοχής είναι η φυσιολογική συνέχεια της όλης διαδικασίας. Και αυτήν τη φάση μπορούμε να την αποκαλέσουμε γενοκτονία της μνήμης. Η αντίσταση των θυμάτων μέσω την επιζώντων προκαλεί παρενέργειες σε όλο το σύστημα. Κατά συνέπεια, το σύστημα οργανώνεται και πάλι για να μην αναγνωρίσει τα εγκλήματά του. Η μνήμη είναι η μόνη που μπορεί να υπερβεί τον θάνατο. Και έτσι γίνεται ο επόμενος στόχος του συστήματος. Οι οκτώ φάσεις του Stanton αποδεικνύουν ότι ο όρος «γενοκτονία» δεν μπορεί να εφαρμοστεί
εκεί που θέλουμε, αλλά εκεί που πρέπει.

Διαβάστε περισσότερα...

Η μνήμη του σώματος

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Θαυμάζαμε την ομορφιά μιας γυναίκας
σαν να ήταν εκείνη της φύσης
δίχως να αντιληφθούμε
ότι ήταν η εγγονή
μιας επιζήσασας της γενοκτονίας,
δίχως να αντιληφθούμε
πόσα βάσανα
πέρασε ο λαός της
με το σώμα της
διότι δεν είμαστε παρά
ένας άντρας δίχως μνήμη.

Διαβάστε περισσότερα...

Η σιωπηλή

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Έψαχνε μέσα σε μία γλώσσα που δεν γνώριζε
τα ίχνη των αγνοούμενων νεκρών.
Ανάμεσα στις λέξεις του παρελθόντος
υπήρχαν και οι καταδίκες του μέλλοντος.
Έπρεπε να στηρίξει το αυτονόητο
και να προστατεύσει τη μνήμη.
Οι βρισιές των φανατικών πλήθαιναν
μα εκείνη δεν το έβαζε κάτω.
Ήξερε ότι εκεί την περίμεναν
οι ξεχασμένοι νεκροί της γενοκτονίας
που δεν είχαν δικαιωθεί ακόμα.

Διαβάστε περισσότερα...

Σπάνιες έννοιες

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Πώς να εξηγήσεις τη Μεγάλη Πείνα
σε άτομα που δεν ξέρουν
τι σημαίνει πείνα;

Πώς να εξηγήσεις μια Γενοκτονία
σε άτομα που δεν ξέρουν
τι σημαίνει θάνατος;

Πρέπει να μιλήσεις
για την πείνα του θανάτου
και για τον θάνατο της πείνας.

Διαβάστε περισσότερα...

Τα ξεσχισμένα σπλάχνα

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Οι κοιλιές μας δεν ήταν ούτε ευτυχισμένες ούτε δυστυχισμένες,
ήταν απλά και μόνο στρογγυλές,
τεντωμένες όπως τα δέρματα των τυμπάνων
που δεν μπορούσαν να παίξουν μουσική.
Κι αναμένοντας το ξέσχισμα των σπλάχνων μας,
τραγουδήσαμε το πρώτο άσμα της ελευθερίας.

Διαβάστε περισσότερα...

Οι στρογγυλές κοιλιές

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Σε τούτη τη χώρα την οποία κανείς δεν εγκατέλειπε ποτέ, η ζωή είχε εγκαταλείψει τις γυναίκες. Δεν γεννούσαν πια. Δεν ήταν πια αναγκαίο. Ίσως μάλιστα να ήταν επικίνδυνο. Η φύση, μη ξέροντας πια πού να βάλει το στρογγύλεμα των κοιλιών, αρκέστηκε στα παιδιά. Αθώα, μπορούσαν να γεννήσουν το θάνατο χωρίς να διαπράξουν αμάρτημα. Γεννούσαν τον ίδιο τους το θάνατο. Έχοντας καταντήσει ζώα προς σφαγή στο βωμό της πείνας, τα παιδιά έγιναν τα ίδια γονείς για τους εαυτούς τους. Χωρίς οικογένεια, χωρίς ελπίδα, αναζητούσαν τη ζωή μέσα στο θάνατο, μα δεν έβρισκαν παρά το θάνατο μέσα στη ζωή. Χωρίς να τρέφουν ψευδαισθήσεις, κοίταζαν τις στρογγυλές τους κοιλιές και περίμεναν την ώρα του τοκετού. Βρίσκονταν πάνω σε μια γη που δεν μπορούσε πια να τους δεχτεί. Μάταια αναζητούσαν ένα μέλλον μέσα σ’ ένα παρελθόν καταδικασμένο από την πανταχού παρουσία της βαρβαρότητας. Ακόμα και τα νεαρά κορίτσια, θύματα βιασμού από την πείνα, δεν είχαν το χρόνο να θαυμάσουν το στρογγύλεμα των κοιλιών τους. Διότι τα σπλάχνα τους δεν έπαυαν να κραυγάζουν. Χωρίς τον καρπό της ζωής, μεταμορφώνονταν σε καρπό του θανάτου. Κανείς πια δεν τα θαύμαζε. Τα βλέμματα δεν ήταν πια βλέμματα συμπόνιας, αλλά κτηνώδους πόθου. Λιμοκτονημένα από το βάρβαρο καθεστώς, εξαντλημένα από την ανθρώπινη ανέχεια, τα νεαρά κορίτσια ήταν προσωποποιημένες παρθένες στις οποίες είχαν απαγορεύσει να γεννήσουν το Χριστό.

Σε τούτη τη χώρα όπου κάποτε βασίλευε ο καρπός του πάθους και του θερισμού, δεν απέμεινε πια παρά ισχνές υπάρξεις που επονομάστηκαν «στρογγυλές κοιλιές». Αυτά τα παιδιά μεταμορφώθηκαν σε στρογγυλές κοιλιές για να αποδείξουν, βέβαια, το εύρος του δήθεν αντι-επαναστατικού αγώνα, αλλά και για να διασώσουν τα στίγματα της ευμάρειας. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο; Οι δημοσιογράφοι, τουλάχιστον όσοι ήταν πιο πιστοί στη βαρβαρότητα, δεν έβλεπαν σε αυτή τη μεταμόρφωση κανένα σημάδι πείνας, πόσο μάλλον το αποτέλεσμα μιας συστηματικής γενοκτονίας. Έτσι, αυτές οι στρογγυλές κοιλιές ήταν το τελευταίο αφιέρωμα των παιδιών στο σύμβολο της ευμάρειας. Έχοντας επίγνωση ότι γελοιοποίησαν τα δικαιώματα της βαρβαρότητας, αυτά τα παιδιά που δεν μπορούσαν να γεννήσουν παρά τον ίδιο τους το θάνατο, έπρεπε να πεθάνουν ως κουλάκ , εφόσον ήταν ένοχα επειδή υπήρχαν. Έτσι όλα αυτά τα παιδιά, όλες αυτές οι στρογγυλές κοιλιές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μεταμορφωθούν σε ανθρώπινα κτήνη, για να δικαιώσουν το καθεστώς, για να συνάδουν με την κατηγορία του αίσχους.

Σε τούτη τη χώρα όπου οι στρογγυλές κοιλιές αντιστάθηκαν στους φανατικούς της λήθης, γεννήθηκε η μνήμη μέσα από τα πάθη τους και τις θυσίες τους. Ένοχες για όλα, αθώες για όλα, οι στρογγυλές κοιλιές των μικρών καταδικασμένων εις ζωήν μέσα στη βαρβαρότητα του συστήματος, μάς δίδαξαν την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Έτσι, μέσω των νεκρών γονιών μας, πριν προλάβουν να έχουν υπάρξει, παρακολουθούμε αυτή την πράξη αντίστασης του σώματος μπροστά στη φρίκη του πνεύματος. Διότι οι στρογγυλές κοιλιές δεν έχουν νόημα παρά μόνο εάν τις διαφυλάξουμε στη μνήμη μας για να γεννήσουν μια μέρα τους ανθρώπους που δεν γεννήθηκαν.

Διαβάστε περισσότερα...

Όταν η Πράβδα ήταν η αλήθεια

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

- Γιατί δίνεις τόση σημασία σ’ αυτά που τρως;
- Γιατί δεν μπορώ να ξεχάσω τους ανθρώπους που δεν έφαγαν.
- Ποιοι δεν έφαγαν;
- Οι Ουκρανοί!
- Μη λες ψέματα! Δεν υπάρχει γενοκτονία!
- Μα δεν μίλησα για γενοκτονία!
- Θα ήταν τα επόμενα λόγια σου!
- Κι εσύ πώς το ξέρεις;
- Μας το είπε το κόμμα...
- Ποιο κόμμα; Τι σας είπε;
- Γίνεσαι χυδαίος! Το κόμμα μάς λέει μόνο την αλήθεια.
- Από πότε;
- Από τότε που πέθανε η ιστορία!
- Και το 1933 τι έγινε;
- Δεν έγινε τίποτα. Η σοδειά ήταν από τις καλύτερες.
- Θέρισαν ανθρώπους και όχι στάχυα.
- Ασχολείσαι με λεπτομέρειες.
- Εκατομμύρια λεπτομέρειες.
- Δεν έχει σημασία.
- Τι έχει σημασία;
- Η αθανασία του συστήματος!
- Η αλήθεια δεν είναι μία εφημερίδα.
- Πρόσεχε!
- Θα με καρφώσεις;
- Μη σηκώνεις ένα σταυρό, αν δεν θες να σε καρφώσουν.
- Η ιστορία είναι μία.
- Κι οι αμαρτίες πολλές.
- Κι η τιμωρία είναι μία.
- Μα τα εγκλήματα πολλά. Έχεις γίνει εχθρός του συστήματος.
- Δεν είχα επιλογή.
- Πάψε! Τα πράγματα δεν είναι αστεία.
- Γιατί;
- Κατηγορείσαι για εσχάτη προδοσία.
- Γιατί μίλησα για το Γολοντομόρ;
- Γιατί πιστεύεις στο ανύπαρκτο.
- Εσείς δημιουργήσατε τον ανύπαρκτο ουμανισμό!
- Ψέμα!
- Κανένας άλλος δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στα όργιά σας.
- Σκασμός! Εκτελέστε τον!
- Εδώ είναι τα όρια του διαλεκτικού υλισμού!
- Πυρ!
Ο Ταράς πέφτει νεκρός.

Διαβάστε περισσότερα...

Holodomor και σταλινικές τεχνικές

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Η κατανόηση του Γολοντομόρ δεν προέρχεται αποκλειστικά από τη φάση της εξόντωσης. Στην ουσία, χρειάζεται να καταλάβουμε ολόκληρη τη διαδικασία. Παρά τις αντιστάσεις μερικών στο να αποδεχτούν την πραγματικότητα της γενοκτονίας των Ουκρανών, το σταλινικό σύστημα άφησε αρκετά αποτυπώματα μέσα στη γραφειοκρατία του. Εξετάζοντας ορισμένα έγγραφα όπως την εγκύκλιο της OGPU nο 50062 όσον αφορά στα μέτρα που θα λαμβάνονταν για τον εκτοπισμό ενός εκατομμυρίου ατόμων στο Καζακστάν, μπορούμε να μετρήσουμε το εύρος του διατακτικού όπως αυτό διατυπώθηκε. Ο υπαρχηγός της OGPU, Iagoda, εκφράζεται ξεκάθαρα. Αναφέρεται σε ένα εκατομμύριο άτομα σαν να επρόκειτο για μια απλή μεταφορά εμπορευμάτων. Χρησιμοποιεί τον δήθεν ουδέτερο όρο «τάγμα εργασίας» αν και ο ρόλος του τελευταίου έχει σαφώς καθοριστεί. Μιλά γι’ αυτό σαν να πρόκειται για ατομική ιδιοκτησία. Θεωρεί την OGPU σαν το μοναδικό πρωτομάστορα και γι’ αυτόν το λόγο το τάγμα εργασίας δεν τίθεται στη διάθεση της βιομηχανίας. Για εκείνον, αυτό το ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν είναι παρά μία οικονομική μηχανή η οποία ρυθμίζεται να εξασφαλίζει μία ικανοποιητική απόδοση. Δίνει ακόμα και μέγιστο χρονοδιάγραμμα δύο ετών που θα επιτρέψει την αποδέσμευση του Κράτους από κάθε τροφοδοσία αυτού του τάγματος εργασίας, το οποίο αναγκάζεται να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη γεωργία, την αλιεία και τη βιοτεχνία. Ενώ είναι αδιανόητο στον τομέα της γεωργίας και της αλιείας να προβλεφθεί με βεβαιότητα η απόδοση, εφόσον οι κλιματικές συνθήκες αποτελούν περιοριστικό παράγοντα της εξέλιξής της. Εν τούτοις, ο υπαρχηγός της OGPU ορίζει επακριβώς στην εγκύκλιό του ότι οι εκτοπισθέντες θα πρέπει να είναι σε θέση να εκκαθαρίζουν μία εμπορεύσιμη παραγωγή. Άρα, το θέμα δεν είναι απλώς να έχουμε μια δομή αυτεξούσια, αλλά ικανή να παράγει αγαθά. Μέσα σε αυτές τις ρυθμίσεις, διακρίνουμε καθαρά τα χαρακτηριστικά ενός οράματος όλως παραδόξως καπιταλιστικού. Το μέσον για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι να τεθούν σε εφαρμογή τα sovkhozes δημητριακών, ενέργειας και παραγωγής φθαρτών. Αυτό που αποτελεί ενδιαφέρον είναι ότι το έτος 1933, ενώ η διαδικασία είχε αρχίσει ήδη το 1932, ο υπαρχηγός της OGPU διατάζει να αλλάξει το σχέδιο καλλιέργειας του νεο-εγκατεστημένου τάγματος εργασίας. Επιμένει στο γεγονός ότι οι εκτάσεις για την καλλιέργεια των λαχανικών, πατατών, δημητριακών, χορταρ_ν εκτοπισμό ενός εκατομμυρίου ατόμων στο Καζακστάν

7 Φεβρουαρίου 1933

Για τον Karoutski, R. P. της GPU του Καζακστάν, Alma-Ata
Για τον Bak, Περιφεριακό τμήμα της OGPU, Petropavlovsk (αντίγραφο)

Κατά τη διάρκεια της φετινής περιόδου χειμώνα-άνοιξης, προβλέπεται να εγκατασταθεί ένα νέο τάγμα εργασίας, περίπου ενός εκατομμυρίου ατόμων, στο νότιο και στο κεντρικό Καζακστάν (ειδικά στην επαρχία Atabasar και στον περίγυρο της λίμνης Teniz). Αυτό το τάγμα εργασίας, το οποίο θα ασχολείται με τη γεωργία, την αλιεία και τη βιοτεχνία, δεν θα τεθεί στη διάθεση της βιομηχανίας. Η OGPU είναι ο μόνος πρωτομάστορας όσον αφορά στην οικονομική εκμετάλλευση αυτού του τάγματος. Το σχέδιο της εκμετάλλευσης προνοεί όπως το κράτος θα πρέπει να είναι εξολοκλήρου αποδεσμευμένο από κάθε τροφοδοσία αυτού του τάγματος εργασίας εντός μεγίστου χρονοδιαγράμματος 2 ετών. Στη λήξη αυτού του χρονοδιαγράμματος, οι εκτοπισθέντες θα πρέπει να είναι σε θέση να εκκαθαρίζουν μία εμπορεύσιμη παραγωγή. Με αυτόν το στόχο, θα οργανωθούν sovkhozes δημητριακών, κτηνοτροφίας και παραγωγής φθαρτών. Όσον αφορά στο νεο-εγκατεστημένο τάγμα εργασίας, το σχέδιο καλλιέργειας 0α πρέπει να αλλάξει για το 1933· οι εκτάσεις για την καλλιέργεια των λαχανικών, πατατών, δημητριακών, χορταρικών θα πρέπει να αυξηθούν σημαντικά. [...]

Ο υπαρχηγός της OGPU, Iagoda

Διαβάστε περισσότερα...

Η συμβολή του Holodomor στην αντιπαράθεση μεταξύ λενινισμού και σταλινισμού

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των οπαδών της μη αναγνώρισης του Γολοντομόρ είναι ο ισχυρισμός ότι η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ουκρανών συνιστά μόνο και μόνο μία συγκαλυμμένη μέθοδο για την προώθηση μιας μορφής αντιδραστικού κομουνισμού. Η δυσκολία της απάντησης σε τέτοιου τύπου κριτική οφείλεται στον ιδεολογικό της χαρακτήρα και στο ό,τι δεν ανήκει πραγματικά στο πλαίσιο των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι μόνο αναποτελεσματική, αλλά και καταφανώς ανεπαρκής. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ εύκολο να την αντικρούσουμε χάρις στην ίδια την ιστορία του κομουνισμού στη Ρωσία. Εάν το Γολοντομόρ κατηγορεί ένα καθεστώς, αυτό δεν είναι ούτε το κομουνιστικό καθεστώς, ούτε το σοβιετικό, αλλά βέβαια το σταλινικό καθεστώς. Δεν πρόκειται για κλασικό αντικομουνισμό, διότι η κατηγορία για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι απόλυτα ενταγμένη μέσα στο χρόνο και μέσα στο χώρο. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποτελεί αμάλγαμα μεταξύ της πολιτικής του Λένιν και αυτής του Στάλιν παρόλο που ο τελευταίος, μετά το θάνατο του πρώτου, έκανε τα πάντα για να συνταυτιστούν με στόχο να ενισχύσει την ίδια του τη θέση στους κόλπους μιας αμφισβητούμενης εξουσίας. Μέσω αυτής της διαδικασίας, καταλήξαμε να ταυτίζουμε το σταλινισμό με το μαρξισμό-λενινισμό, γεγονός που αποτελεί όχι μόνο έναν ιδεολογικό παραλογισμό, αλλά επίσης ένα ιστορικό λάθος. Σε όλες τις περιπτώσεις, τα ιστορικά γεγονότα βρίσκονται εδώ. Βοηθούν στην κατανόηση της ουσιαστικής διαφοράς μεταξύ Λένιν και Στάλιν. Για τους παρτιζάνους του Στάλιν, το Γολοντομόρ θεωρείται ένας απλός λιμός και όχι ένας σκόπιμος συστηματικός αφανισμός. Για να αποδείξουμε τις διαφορές, ας εξετάσουμε μία υποθετική συγκρίσιμη υπόθεση. Το καλοκαίρι του 1921, οι μεγάλες ξηρασίες είχαν ως συνέπεια ένα μεγάλο λιμό. Όμως, το νέο καθεστώς  δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτή την καταστροφή. Έτσι στις 2 Αυγούστου 1921, ο Λένιν ζήτησε τη βοήθεια όλων των εργατών των βιομηχανικών χωρών.

Είναι προφανές ότι αυτή η ενέργεια δεν έχει τίποτα συγκρίσιμο με το κλείσιμο των συνόρων που επέβαλε ο Στάλιν. Σε αυτή την περίπτωση του Λένιν, ανταποκρίθηκε η Διεθνής Εργατική Βοήθεια (στα γαλλικά: Secours International des Travailleurs, στα αγγλικά: International Workers Aid, στα γερμανικά: Internationale Arbeiter Hilfe) της οποίας η έδρα ήταν στο Βερολίνο.

Τα ιδρυτικά μέλη αυτού του οργανισμού ήταν οι Henri Barbusse, Albert Einstein, Anatole France, Leonhard Frank, Georges Grosz, Käthe Kollwitz και Clara Zetkine. Είναι σε αυτό εδώ το πλαίσιο που ακολούθησε το σχέδιο Help Russia στο οποίο συμμετείχε η Käthe Kollwitz με καλλιτεχνικό τρόπο με τις γνωστές της αφίσες.

 

 

Όσον αφορά στην Clara Zetkine, είχε απευθείας επαφή με το Λένιν, όπως το αποδεικνύει το ακόλουθο απόσπασμα:

Ο Λένιν προς την Clara Zetkine:
«Δεν μπορούμε να ασκήσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς να έχουμε με το μέρος μας τα εκατομμύρια γυναικών. Ούτε μπορούμε να επιχειρήσουμε την οικοδόμηση του κομουνισμού χωρίς αυτές. Πρέπει να βρούμε τα μέσα να τις αγγίξουμε... Οι οργανωτικές μας ιδέες ξεπροβάλλουν μέσα από τις ιδεολογικές μας αντιλήψεις. Δεν θέλουμε οργανώσεις διαχωρισμένες από αυτές των γυναικών κομουνιστριών. Μία γυναίκα κομουνίστρια ανήκει στο Κόμμα όπως ακριβώς ένας άνδρας κομουνιστής. Έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις... Όμως πρέπει να δούμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Το κόμμα χρειάζεται όργανα που να έχουν ως συγκεκριμένο στόχο να κινητοποιήσουν τις μεγάλες μάζες γυναικών.» T. Cliff, σελ.141.

Άρα, πώς να υπερασπίσουμε τη θέση ενός κλασικού αντικομουνισμού με αυτά τα στοιχεία. Το Γολοντομόρ δεν αντιμετωπίστηκε ως μία περίπτωση λιμού ή, με τρόπο ακόμα πιο γενικό, ως μία φυσική καταστροφή. Η ύπαρξή του αποδεικνύει την ουσιαστική διαφορά μεταξύ λενινισμού και σταλινισμού. Ο Λένιν δεν δίστασε να ζητήσει την παρέμβαση των εργατών από το εξωτερικό σε ένα κομουνιστικό πλαίσιο. Γι’ αυτό, ας σταματήσουμε αυτές τις ύπουλες κριτικές. Όπως και με τη Shoah, η οποία κατηγορεί το ναζισμό και όχι τους Γερμανούς ή τους σοσιαλιστές, το Γολοντομόρ κατηγορεί το σταλινισμό και όχι τους Ρώσους ή τους κομουνιστές.

Διαβάστε περισσότερα...

Η γεωπολιτική συμβολή του Holodomor

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση: Μαίρη Θεοδοσιάδου

Το γενικότερο πρόβλημα των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πλαίσιο του αγώνα για την αναγνώριση μιας γενοκτονίας, είναι η απόδειξη των γεωπολιτικών περιορισμών. Οι περιορισμοί αυτοί είναι πανταχού παρόντες, ωστόσο είναι αόρατοι για τους περισσότερους ανθρώπους. Έτσι μια αναγνώριση φαίνεται πάντα εύκολη ή κατά κάποιον τρόπο τυπική στις περισσότερες περιπτώσεις. Στις περιπτώσεις τυπικά φυλετικών γενοκτονιών όπως αυτής των Εβραίων ή των Αρμενίων, είναι δύσκολο να διαπιστωθεί αμέσως το γεωπολιτικό πλαίσιο που παραμένει κρυμμένο στο ρατσιστικό υπόβαθρο. Ενώ για τον μεγάλο λιμό του 1932-1933 στην Ουκρανία, το θέμα είναι ο σταλινισμός. Επίσης, η γεωπολιτική πτυχή αυτής της γενοκτονίας βρίσκεται στη βάση. Αυτή η προβληματική εξηγεί όχι μόνο τις υφιστάμενες δυσκολίες για τις αναγνωρίσεις αλλά και το γεωπολιτικό στοιχείο που είναι παρόν σε όλες τις γενοκτονίες. Πράγματι οι γενοκτονίες εκμεταλλεύονται συχνά έναν λανθάνοντα ρατσισμό προκειμένου να επιτύχουν γεωπολιτικούς στόχους. Σε αυτήν την περίπτωση το διακύβευμα είναι γεωπολιτικό από την αρχή. Στόχος του Στάλιν υπήρξε ο απόλυτος έλεγχος του ουκρανικού εδάφους σε ένα πλαίσιο πρωτίστως εφοδιαστικής αλυσίδας. Αυτός ο στόχος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω των κολχόζ. Αυτό εξηγεί την πρώτη φάση του προγραμματισμού. Τα πραγματικά προβλήματα αυτού του προγραμματισμού δημιούργησαν τριβές με την έννοια του Clausewitz σε όλη τη δομή του συστήματος. Επιθυμώντας να τις εξαλείψει, ο Στάλιν και ο μηχανισμός του επικεντρώθηκαν στη μεγαλύτερη αντίσταση αυτών των τριβών. Αυτή τη φορά το λάθος της εφοδιαστικής αλυσίδας μετατράπηκε σε στρατηγικό λάθος, καθώς η εξάλειψη των τριβών συνίστατο στη διάπραξη ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, μιας πραγματικής γενοκτονίας πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για ένα ανθρώπινο σφάλμα. Η αποστολή του κόκκινου στρατού για να αντισταθμίσει τις υποτιθέμενες αντι-επαναστατικές συμπεριφορές, απλώς επιβεβαιώνει αυτήν την ιδεολογία. Μόνο που για να επιτύχει τους στόχους του, ο Στάλιν και ο μηχανισμός του είχαν ανάγκη από ένα στρατηγικό δόγμα προσανατολισμένο στην πραγματικότητα ενός εχθρού - κοινωνικής φύσης - του έθνους. Το πρόσχημα συνέβαλε στη διάπραξη μιας πράξης βαρβαρότητας. Το σημερινό πρόβλημα του Γολοντομόρ είναι ότι η αναγνώρισή του συνεπάγεται κριτικές γεωπολιτικής φύσης. Επίσης ερμηνεύεται ως μια απόπειρα άσκησης μιας πολιτικής κριτικής. Στην πραγματικότητα, αυτός ο τύπος άμυνας αποτελεί συνέχεια του στρατηγικού δόγματος του Στάλιν. Η γενοκτονία των Ουκρανών ήταν απλώς για τον Στάλιν ένα μέσο επίτευξης των πραγματικών του στόχων. Η αναγνώριση της γενοκτονίας σύμφωνα με αυτό το δόγμα συνεπάγεται την κριτική των στόχων. Από εκεί προκύπτει και η δυσκολία επίτευξης των αναγνωρίσεων σε ορισμένα κράτη. Αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για μια πρόφαση που χρησιμοποιείται με διπλό τρόπο και η οποία αποδεικνύει το γεωπολιτικό διακύβευμα της αναγνώρισης. Το να αρκεστούμε να παραμείνουμε σε ένα αυστηρά περιορισμένο πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μας επιτρέπει να είμαστε αποτελεσματικοί. Αρκεί για αυτό να συνειδητοποιήσουμε πως ακόμη και στη Γαλλία, η απόδειξη της ενοχής του ναζιστικού καθεστώτος που είχε ως αποτέλεσμα αυτήν του καθεστώτος Vichy, και επομένως έμμεσα της επίσημης Γαλλίας, επιβλήθηκε δύσκολα, όχι λόγω της ενδεχόμενης αμφισβήτησης των ιστορικών γεγονότων, αλλά λόγω της συνειδητοποίησης των γεωπολιτικών επιπτώσεων της αναγνώρισης των πράξεων. Το Γολοντομόρ ενεργοποιεί εκ νέου με πιο εντατικό τρόπο αυτήν την προβληματική.

 

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι