Menu

Δεν αναγνωρίζει αρμενική γενοκτονία και κυπριακή προεδρία της ΕΕ ο Νταβούτογλου

Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, δήλωσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου, για το ψήφισμα της γαλλικής Βουλής με το οποίο αναγνωρίζεται η αρμενική γενοκτονία.

Μιλώντας στο δείπνο που παρέθεσε ο Πρέσβης της Προεδρεύουσας χώρας της ΕΕ, Πολωνίας στην Άγκυρα στους Πρέσβεις των χωρών μελών της Ένωσης, ο κ. Νταβούτογλου είπε ότι οι ισχυρισμοί - όπως ανέφερε - για γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να λυθεί από τους πολιτικούς, αλλά από τους ιστορικούς.

Η πρωτοβουλία της Γαλλίας, συνέχισε, αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και της σκέψης, δεν ταιριάζει σε μια χώρα όπως τη Γαλλία, με μεγάλη ιστορία και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την Τουρκία.

Σύμφωνα με το τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN Turk, ο Τούρκος ΥΠΕΞ αναφέρθηκε και στο Κυπριακό ενημερώνοντας τους Πρέσβεις για τις θέσεις της Άγκυρας και λέγοντας ότι πρέπει να στηριχθούν οι συνομιλίες και οι προσπάθειες για λύση.

Όσον αφορά δε την Προεδρία της Κύπρου στην ΕΕ, ο Αχμέτ Νταβούτογλου το χαρακτήρισε και αυτό ως ''μη αποδεκτό''.
Πηγή: romiossini.com
Διαβάστε περισσότερα...

Καλούστ Γκιουλμπενκιάν

Ο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν, (Calouste Gulbenkian, 1869 - 1955), ήταν ένας από τους διασημότερους Αρμένιους επιχειρηματίες, συλλέκτες έργων τέχνης, δημιουργός μουσείων, αλλά και σπουδαίος φιλάνθρωπος. Η πολυκύμαντη αλλά και κοσμοπολίτικη ζωή του ταυτίστηκε με τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα σε μια διαπλοκή επιχειρηματικής ευφυίας, γεωπολιτικών συμφερόντων αλλά και αισθητικής, ίσου βεληνεκούς με εκείνο της οικογένειας των Ροκφέλερ. Αν και έμεινε στην ιστορία ως "ο Κος 5%", (Mr 5%, -μίστερ φάιβ περ σεντ), στο τέλος κατασυκοφαντήθηκε και περιήλθε για το ευρύτερο κοινό στην αφάνεια. Τη φήμη του όμως διέσωσε το ίδρυμα που δημιούργησε στη Λισαβόνα που φέρει το όνομά του.

Πρώτα χρόνια

Ο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν γεννήθηκε στο Σκούταρι της Κωνσταντινούπολης στις 23 Μαρτίου του 1869, απόγονος μιας από τις πλέον σημαντικές αρμενικές οικογένειες, με ρίζες από την Καππαδοκία. Ήταν Χριστιανός στο θρήσκευμα, και είχε οθωμανική υπηκοότητα. Ο πατέρας του, ο Σαρκίς Γκιουλμπενκιάν, ήταν πλούσιος έμπορος της Ανατολίας και το 1880 εγκαταστάθηκε πλέον μόνιμα στη Κωνσταντινούπολη έχοντας προηγουμένως αγοράσει μεγάλες εκτάσεις της περιοχής του Καυκάσου που πιθανολογούνταν ότι ήταν πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου.
Ο Καλούστ τελειώνοντας το σχολείο στη Κωνσταντινούπολη συνέχισε, για πληρέστερες σπουδές, στη Μασσαλία και από εκεί στο Λονδίνο, όπου και φοίτησε στο Κινγκ'ς Κόλετζ απ΄ όπου και έλαβε το πτυχίο μηχανικού πετρελαίου. Το 1891 εγκαταστάθηκε στο υπό ρωσική τότε κατοχή Μπακού όπου και εξειδικεύτηκε στη ρωσική εξόρυξη πετρελαίου εκπονώντας και ειδική μελέτη με τον τίτλο "Πετρέλαιο, πηγή ενέργειας", το οποίο και προκάλεσε, ως ήταν φυσικό, την προσοχή της Υψηλής Πύλης. Σύντομα κλήθηκε από το οθωμανικό υπουργείο πετρελαίου το οποίο και του ανέθεσε τη μελέτη και καταγραφή των κοιτασμάτων πετρελαίου στη περιοχή της Μεσοποταμίας, (σημερινού Ιράκ). Με το ξέσπασμα όμως του αντιαρμενικού κινήματος στην Κωνσταντινούπολη, το 1895, ο Κ. Γκιουλμπενκιάν αναγκάζεται να διακόψει τις εργασίες του και παίρνοντας την οικογένειά του κατέφυγε με πλοίο στην Αίγυπτο.

Από εκεί, μιλώντας ήδη έξι γλώσσες, αρμενικά, τουρκικά, γαλλικά, αγγλικά, ρωσικά και φαρσί, η επιχειρηματική του επιδεξιότητα σε συνδυασμό και της ταλαντούχου διαπραγματευτικής του στην οικοδόμηση συμφωνιών, άρχισε να αναπτύσσεται με εκπληκτική ταχύτητα.

Επιχειρηματική δράση

Στην Αίγυπτο, που τελούσε τότε υπό αγγλική κατοχή, ο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν ήταν ο άνθρωπος που γνώριζε όσο κανείς άλλος τα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Μέσης Ανατολής. Το γεγονός και μόνο αυτό ήταν αρκετό ώστε να βρίσκεται στο διεθνές επιχειρηματικό ενδιαφέρον της εποχής του μεταξύ Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων και Οθωμανών αξιωματούχων και διεθνών επενδυτών. Το μεγαλύτερο ταλέντο του ήταν να πετυχαίνει συμφωνίες μεταξύ μερών που ήταν σχεδόν αδύνατον προηγουμένως μόνοι τους να συμφωνήσουν. Η εμπορική ανατολίτικη ευστροφία του καθώς και η δυτική του μόρφωση τον καθιστούσαν γέφυρα συνεννοήσεων γνωρίζοντας και τις διαφορετικές νοοτροπίες, αλλά και τους τρόπους δράσης. Το 1902 έλαβε την βρετανική υπηκοότητα και συνέβαλε στην εκμετάλλευση του υπεδάφους της περιοχής της Μοσούλης. Μάλιστα ο ρόλος του υπήρξε ιδιαίτερος κρίσιμος στην ίδρυση της "Royal Dutch Shell Group". Στη συνέχεια μετά τη γνωριμία του με τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, μέσω του μεγάλου Βεζίρη, η ανάμειξή του στην Οθωμανική Εταιρεία Πετρελαίου του χάρισε περισσότερα πλούτη. Στην εταιρεία αυτή η Οθωμανική Εθνική Τράπεζα είχε μερίδιο 35%, η Royal Dutch Shell το 25%, κάποιοι άλλοι Γερμανοί επενδυτές ένα ακόμα 25% και το υπόλοιπο 15% ανήκε στον ίδιον.

Μετά το 1913-1914 οι συσχετισμοί αυτοί άλλαξαν μετά και την ίδρυση της Anglo-Persian Oil Company (τη σημερινή BP). Έτσι αμέσως μετά τον Α' Π.Π. ο Κ. Γκιουλμπενκιάν γενόμενος ο διαπραγματευτής με την νέα κυβέρνηση του Ιράκ, εκχώρησε μέρος των δικαιωμάτων του στο ιρακινό κονσόρτσιουμ που συμμετείχαν εκτός τους Αγγλογάλλους, η Ολλανδία και οι ΗΠΑ, διατηρώντας ο ίδιος μόλις το 5%, λαμβάνοντας τούτο ως παρωνύμιο, μετά την επιτυχή συμφωνία της Κόκκινης Γραμμής. Το γεγονός αυτό ανέτρεψε άρδην και τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίζονταν την ίδια εποχή στη Μικρά Ασία αλλάζοντας και την γεωπολιτική της περιοχής. Μετά μάλιστα τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1922, τη θέση της κατέλαβε ως διάδοχος μέρος η Iraq Petroleum Company.

Σημειώνεται ότι η μεγάλη επιτυχία των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών του επέφερε ουσιαστικά την κατανομή των κοιτασμάτων πετρελαίου της ευρύτερης περιοχής στις τότε Μεγάλες Δυνάμεις και μάλιστα κατά τρόπο που ν΄ απαιτούνται συνεχείς συναινέσεις των συμμετεχόντων "παικτών" με συνέπεια η δράση τους στην εκμετάλλευση ουσιαστικά να εδραιώνει ταυτόχρονα την ειρήνη στη περιοχή.
Το δε ποσοστό του 5% που συνομολογούσε τελικά με κάθε μέρος χωριστά δεν αφορούσε μόνο τα κέρδη για τον ίδιο που βέβαια τον κατέστησαν μεγιστάνα της εποχής, αλλά και την υποχρέωση της εκάστης πλευράς κατά ίδιο ποσοστό να προσλαμβάνει Αρμένιους εργάτες. Έτσι το 5% των εργατικών παροχών κάθε πλευράς δίνονταν σε Αρμένιους.

Καλλιτεχνική δράση

Ο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν υπήρξε παράλληλα, από οικογενειακή παράδοση, σπουδαίος συλλέκτης έργων τέχνης. Πολλοί πρόγονοί του είχαν χαρακτηριστεί προστάτες των τεχνών και ευεργέτες. Η σπουδαία συλλογή του που περιλαμβάνει ζωγραφικούς πίνακες και διάφορα αντικείμενα έργων τέχνης διαφόρων εποχών, που απέκτησε στη διάρκεια της ζωής του επισκεπτόμενος διάφορα μέρη, μεταφέρθηκε στη Λισαβόνα πέντε χρόνια μετά τον εκεί θάνατό του, που συνέβη στις 20 Ιουλίου του 1955, στο ίδρυμα και μουσείο που ο ίδιος δημιούργησε και που φέρει το όνομα Ίδρυμα Γκιουλμπενκιάν.

Η συκοφαντία

Ο Καλούστ Γκιουλμπενκιάν μπορεί ν΄ αναδείχθηκε μεγιστάνας στην εποχή του πλην όμως δεν έπαψε να είναι ένας Αρμένιος πατριώτης που μάλιστα πολλές φορές εκμεταλλευόμενος τη θέση του καυτηρίαζε πολιτικές δηλώσεις που θεωρούσε ότι στρέφονταν κατά των Αρμενίων και του Αρμενικού ζητήματος, απ΄ όπου κι αν προέρχονταν αυτές και ανεξάρτητα σκοπιμοτήτων. Μετά τη διαμονή του στη Κωνσταντινούπολη και για λίγο χρόνο στο Κάιρο και Αλεξάνδρεια για 23 περίπου χρόνια (1899-1922) διέμενε μόνιμα στο Λονδίνο. Το 1922 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι διαμένοντας εκεί 20 περίπου χρόνια μέχρι το 1942, απ΄ όπου στη συνέχεια κατέφυγε΄, λόγω πολέμου, στη Λισαβόνα στην οποία και διέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Κατά τον Β' Π.Π. οι σχέσεις του με την Αγγλία επιδεινώθηκαν σε άκρως οριακό σημείο όταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτηρίστηκε προδότης της Αγγλίας από το γεγονός ότι στη διάρκεια του πολέμου και παρότι συμμετείχε επίσημα στην περσική διπλωματική αποστολή στο Παρίσι, ακολούθησε τη γαλλική κυβέρνηση στο Βισύ. Το γεγονός αυτό τον εξόργισε ιδιαίτερα πολύ δε περισσότερο όταν το ποσοστό του από τις πετρελαϊκές εταιρείες που έλεγχαν οι Άγγλοι του το κατάσχεσαν.
Βέβαια μετά τον πόλεμο, το ποσοστό που του είχε κατασχεθεί του επιστράφηκε πλην όμως ο ίδιος ποτέ δεν συγχώρεσε το σφάλμα των Άγγλων. Έτσι μετά τον θάνατό του όταν ανοίχθηκε η διαθήκη του, έκπληκτοι όλοι έμαθαν για το ίδρυμα που δημιούργησε στο οποίο πλέον έπρεπε να επιστραφούν όλοι οι πίνακες και έργα τέχνης που είχε δώσει για ασφάλεια στα διάφορα μουσεία, ιδίως του Λονδίνου και των οποίων διατηρούσε την ιδιοκτησία. Μάλιστα με την διαθήκη του αυτή αποκλήρωσε ακόμα και τον γιο του Νουμπάρ Γκιουλμπενκιάν (1896-1972) για τον άσωτο, εκκεντρικό και έκλυτο βίο του.

 

Πηγή: el.wikipedia.org

Διαβάστε περισσότερα...

Armenian Genocide: The Beginning of an End Trailer Version 1

  • Κατηγορία VIDEOS
This is an Armenian Genocide documentary that will come about soon. Director Ani Nazaryan alongside Joseph Delgado will reveal some solutions a community can take to progress the recognition of the Armenian Genocide.

Let's commemorate to the Armenian Genocide on April 24th, stand together and pray for the souls of ancestors.

Titled: Armenian Genocide: The Beginning of an End
Director: Ani Nazaryan, Joseph Delgado
Source: youtube.com
Διαβάστε περισσότερα...

Η "εκδίκηση" των Αρμενίων για την Γενοκτονία.Μία άγνωστη ιστορία.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ

Οι Αρμένιοι  δεν έμειναν με τα χέρια δεμένα, σ΄ότι αφορά στη Γενοκτονία. Δεν περίμεναν τη διεθνή κοινότητα για να τιμωρήσει τους σχεδιαστές της. γ Τους τιμώρησαν με τα ίδια τους τα χέρια,σε μια επιχείρηση που θυμίζει το τρόπο που έδρασαν οι ισραηλινοί μετά από τα γεγονότα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου.Γεγονότα που τα είδαμε στην ταινία ΜΟΝΑΧΟ.

Η ομάδα των αρμένιων  τιμωρών δεν ξεπερνούσε τα δέκα άτομα και έδρασε στα πλαίσια μιας μακράς προετοιμασίας.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ- Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ- ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΑΡΜΕΝΙΟΥ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΛΑΤ ΠΑΣΑ

Η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου πραγματοποιείται στο Βερολίνο και εντάσσεται στα πλαίσια μιας επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης, Νέμεσις, από την ελληνική μυθολογία. Συγκεκριμένα, γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης 15 Μαρτίου 1921, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ, ο Σογομών Τεχλιριάν, μετά από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, κρίνει κατάλληλη τη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιό του. Στην οδό Χάρντεμπεργκ κάνει ανύποπτος το συνηθισμένο περίπατο, ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα, από τη σύζυγό του, ο οργανωτής του μεγάλου εγκλήματος, πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε ουσιαστικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου, Ταλάτ Πασά.

Ο Τεχλιριάν ξεκινά από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Τούρκο, τον προσπερνά και επιβραδύνει το βήμα του. Κατόπιν γυρίζει πίσω. Ο Ταλάτ φαίνεται σαν κάτι να διαισθάνεται, θέλει να λοξοδρομήσει και ν’ αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη. Αλλά δεν προλαβαίνει. Ο Τεχλιριάν βγάζει το περίστροφο από την τσέπη του και με μια αστραπιαία κίνηση τον πυροβολεί στο ύψος του κεφαλιού. Μια σφαίρα είναι αρκετή. Ο γιγαντόσωμος Ταλάτ βρίσκεται ξαπλωμένος καταγής. Ο Τεχλιριάν τρέχει να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση καταφέρνει να τον συλλάβει.

Στη δίκη που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, ο Τεχλιριάν θα υποστηρίξει ότι ενήργησε μόνος του χωρίς προμελέτη, οδηγούμενος από μια ακαταλόγιστη επιθυμία εκδίκησης των συγγενών του στη θέα του υπ’ αριθμόν 1 δήμιου των Αρμενίων που αναγνώρισε τυχαία σ’ ένα δρόμο του Βερολίνου. Είναι μια μεμονωμένη πράξη που διέπραξε ένας επιζήσας της γενοκτονίας ο οποίος έγινε επιληπτικός και ανίκανος ν’ αντέξει την ιδέα ότι ένας εγκληματίας όπως ο Ταλαάτ μπορεί να ζει ατιμώρητος μετά από τέτοιες φρικαλεότητες υποστηρίζουν οι δικηγόροι του. Πρέπει να δικαιολογήσει την πράξη του ως ένα απερίσκεπτο χτύπημα, επακόλουθο των βασάνων του, για να μπορέσει να υποστηρίξει την αθωότητά του και η δίκη του να γίνει αυτή του θύματός του, αυτού που υπήρξε ο δήμιος των συγγενών του. Επικαλείται τις ταλαιπωρίες από την εκτόπισή του, τις τρεις πληγές του, τις κρίσεις επιληψίας κάθε φορά που θυμόταν τη μητέρα του, τον αδελφό του, τις σφαγμένες μπροστά στα μάτια του αδελφές του. Πρέπει να διαβεβαιώσει ότι δεν γνώριζε καν την παρουσία του Ταλάτ στο Βερολίνο όταν ήλθε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία: μια μέρα, τον είχε συναντήσει τυχαία στο δρόμο, τον είχε ακολουθήσει από απλή περιέργεια, χωρίς κακό σκοπό. Όμως, δυο εβδομάδες πριν την εκτέλεση, μετακομίζοντας απέναντι από το σπίτι του είχε ξαναδεί στον ύπνο του τους σωρούς των πτωμάτων ανάμεσα στα οποία είχε αναγνωρίσει τα κορμιά των βασανισμένων γονιών του.

ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΑΘΩΩΣΕ ΤΟΝ ΑΡΜΕΝΙΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ

Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθωώνουν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης. Η αθώωσή του γίνεται δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα από ένα πλήθος συμπατριωτών και συμπαθούντων που είχαν κατακλύσει το δικαστήριο και θεωρείται σαν η τρανή απόδειξη για τα συναισθήματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας απέναντι στο τερατώδες έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

ΚΩΝ/ΠΟΛΗ -ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ- ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΖΕΡΜΠΑΪΤΖΑΝ

Την ίδια τακτική θα ακολουθήσει κι ένας άλλος Αρμένιος τιμωρός, ο Μισάκ Τορλακιάν που θα σκοτώσει στην Κωνσταντινούπολη, τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ, υπεύθυνο της σφαγής 20.000 Αρμενίων κατά την είσοδο των Τούρκων στο Μπακού το Σεπτέμβρη του 1918. Στις 18 Ιουλίου 1921, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο αζέρος αξιωματούχος επιστρέφει στο ξενοδοχείο Πέρα Παλάς, συνοδευόμενος από τον αδελφό του και άλλα τέσσερα άτομα μετά από μια οινοποσία σ’ ένα γειτονικό δημόσιο πάρκο.

Ένας μικρόσωμος άνδρας εμφανίζεται ξαφνικά στην είσοδο του ξενοδοχείου πυροβολώντας μια φορά στα πλευρά του Τζιβανσίρ που τον περνούσε ένα κεφάλι. Ο υπουργός γυρίζει λίγο το σώμα του και καταφέρνει να πιάσει το μπράτσο του θύτη του. Αυτός όμως προλαβαίνει και του φυτεύει δυο σφαίρες στο στήθος. Κι ενώ ο τραυματίας σωριάζεται καταγής, οι συνοδοί του πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια και κρύβονται πίσω από τα αυτοκίνητα. Οι δυο τούρκοι αστυνομικοί της φρουράς που βρίσκονται μπροστά στο ξενοδοχείο εξαφανίζονται. Ο Τορλακιάν στρίβει στη γωνία του δρόμου, αλλά ξαναεμφανίζεται ακούγοντας τις εκκλήσεις του θύματος για βοήθεια. Οι τριάντα περίπου αποσβολωμένοι μάρτυρες δεν τολμούν να επέμβουν, βλέπουν έντρομοι τον εκτελεστή να πλησιάζει και να δίνει τη χαριστική βολή στον τραυματισμένο που θα υποκύψει λίγο αργότερα κατά τη μεταφορά του στο ξενοδοχείο. Ο Τορλακιάν πυροβολεί μια φορά στον αέρα για ν’ απομακρύνει τους αστυνομικούς που έχουν σπεύσει εν τω μεταξύ για να τον αφοπλίσουν και προσπαθούν να τον συλλάβουν. Στη συνέχεια όταν καταφθάνουν οι γάλλοι στρατιωτικοί που ανήκαν στις δυνάμεις κατοχής, ο Τορλακιάν βάζει το όπλο του στη σκεπή ενός αυτοκινήτου και παραδίδεται. Οι στρατιώτες τον συνοδεύουν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, ενώ το πλήθος τον ξυλοκοπεΊ μέχρι που λιποθυμάει. Στους Γάλλους και κατόπιν στους Άγγλους αξιωματικούς που τον ανακρίνουν, απαντά ότι η οικογένειά του εξοντώθηκε με διαταγή του Τζιβανσίρ στο Μπακού και δείχνει τις τρεις ουλές που φέρει στο σώμα του ενώ μια σφαίρα είναι σφηνωμένη στο μηρό του απ’ αυτή τη σφαγή.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Ο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΑΠΛΑ ΑΠΕΛΑΘΗΚΕ

Η δίκη του Τορλακιάν αρχίζει στα τέλη Αυγούστου, ενώπιον του βρετανικού στρατιωτικού δικαστηρίου στο κτίριο της παλιάς οθωμανικής σχολής πολέμου. Διαρκεί δυο μήνες και ο συνήγορος υπεράσπισης στηριζόμενος στο πόρισμα του γιατρού-πραγματογνώμονα, υποστηρίζει ότι ο πελάτης του αφού καταλήφθηκε από επιληψία – όπως ο Τεχλιριάν – είχε αντιδράσει όντας σε κατάσταση κρίσης στην ανάμνηση των σφαγών των συγγενών του στο Μπακού, όταν πληροφορείται για την παρουσία του Τζιβανσίρ στην Κωνσταντινούπολη. Στις 20 Οκτωβρίου, ο Τορλακιάν κρίνεται ένοχος χωρίς να του επιβληθεί ποινή λόγω ψυχικής διαταραχής τη στιγμή των γεγονότων. Έτσι αφού θεωρείται ανεύθυνος για τις πράξεις του, απελαύνεται στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.




Ο θάνατος του Τζιβανσίρ, όπως και του Ταλαάτ εγγράφεται σε μια σειρά προμελετημένων και επιμελώς προετοιμασμένων πράξεων από ένα κρυφό δίκτυο που σχηματίστηκε στους κόλπους του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας – Τασνακτσουτιούν με σκοπό να καταδιώξει αυτούς τους εγκληματίες πολέμου μέχρι τα πιο μυστικά κρησφύγετά τους και να τους εκτελέσει. Παράλληλα, άλλες ομάδες εκδικητών βρίσκονται στην Ευρώπη και περιμένουν τις κατάλληλες οδηγίες. Το σχέδιο είναι να χτυπήσουν τα επόμενα άτομα της λίστας με τη ρητή εντολή αυτή τη φορά να μην πιαστεί κανένας – δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγίνουν παρόμοιες δίκες – αποφεύγοντας όσο το δυνατόν, τους άσκοπους θανάτους και τα χτυπήματα αθώων.

ΡΩΜΗ- Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΩΝ ΝΕΩΤΟΥΡΚΩΝ ΣΑΙΤ ΧΑΛΙΜ ΠΑΣΑ

Στις 5 Δεκεμβρίου 1921 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν θα εκτελέσει στη Ρώμη κατά τρόπο μυθιστορηματικό – κρεμασμένος στο μαρσπιέ της άμαξας που μετέφερε το θύμα – με μια σφαίρα στο κεφάλι, τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων Σαΐντ Χαλίμ μετά από συστηματική παρακολούθηση πέντε μηνών.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ- ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΠΑΧΑΝΤΙΝ ΣΑΚΙΡ ΚΑΙ ΤΖΕΜΑΛ ΑΖΜΙ.
Ο Σιρακιάν μαζί με τον Αράμ Γεργκανιάν θα ξαναχτυπήσουν στο Βερολίνο στις 17 Απριλίου 1922 ταυτόχρονα τον δρ. Μπεχαεντίν Σακίρ, έναν από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας και τον πρώην διοικητή της Τραπεζούντας, Τζεμάλ Αζμί.

ΤΙΦΛΙΔΑ - Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΤΖΕΜΑΛ ΠΑΣΑ

Η καταδίωξη του πρώην υπουργού Ναυτικών, Τζεμάλ Πασά, μέλους της τριανδρίας των Νεότουρκων, που έγινε σύμβουλος των Σοβιετικών στις καυκασιανές υποθέσεις, θα οδηγήσει τους αποφασισμένους κομάντος Στεπάν Τζαγικιάν, Μπεντρός Τερ Μπογοσιάν και Αρντασέζ Κεβορκιάν να τον εκτελέσουν στις 25 Ιουλίου 1922, μπροστά στο στρατηγείο της Τσέκα, (πολιτικής αστυνομίας των μπολσεβίκων) στην Τιφλίδα.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΝΒΕΡ ΠΑΣΑ

Ο Ενβέρ Πασάς, το τρίτο μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων, πρώην υπουργός Πολέμου, που είχε στραφεί προς την κομμουνιστική κυβέρνηση της Μόσχας, θα σκοτωθεί στις 4 Αυγούστου 1922 από μια διμοιρία αρμενίων μπολσεβίκων κοντά στη Σαμαρκάνδη, στα σύνορα του Αφγανιστάν, όντας επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατημένων μουσουλμάνων του εμιράτου της Μπουχάρας και


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡ. ΝΑΖΙΜ

ο δρ. Ναζίμ, ο τελευταίος που απέμεινε από τη λίστα των εκδικητών, θα εκτελεστεί δι’ απαγχονισμού στην Άγκυρα στις 26 Αυγούστου 1926. Διότι διότι συνωμότησε εναντίον του κεμαλικού καθεστώτος. Η θεία δίκη.

Έτσι λίγα χρόνια μετά το 1915 δεν έμεινε ούτε ένας επικεφαλής της οργάνωσης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Οι ίδιοι οι Αρμένιοι δίκασαν και εκτέλεσαν με το ίδιο νόμισμα. Η επιχείρηση Νεμεσις μόλις είχε ολοκληρωθεί.
Αυτό που ζητούν τώρ οι Αρμένιοι είναι η αναγνώριση της γενοκτονίας απο την ίδια την Τουρκία.
Πηγή: onalert.gr
Διαβάστε περισσότερα...

AYF New Year's Day Annual Party

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος σας περιμένουμε όλους για να γιορτάσουμε όλοι μαζί το νέο έτος με ένα ξεχωριστό πάρτυ με άφθονα ποτά και μουσική.

Είσοδος: 15 ευρώ (με 1 ποτό)

Σας περιμένουμε όλους για μια ξέφρενη βραδυά!!!

Κυριακή 22:00 μέχρι 02:00 π.μ.

Zavarian , Μυλασσών 18 & Μπελογιάννη
Διαβάστε περισσότερα...

Πρώτα τους σκότωσαν και μετά ζήτησαν συγγνώμη!

35 αθώοι χωρικοί έχασαν τη ζωή τους και τουλάχιστον ένας τραυματίστηκε από επιδρομές τουρκικών αεροσκαφών σε περιοχή κοντά στα σύνορα με το Ιράκ. Τώρα ζητάει συγγνώμη το κυβερνών τουρκικό κόμμα.

Όλα δείχνουν πως πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου γκάφα των τουρκικών F-16! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν φιλοκουρδικά μέσα ενημέρωσης και Κούρδοι αιρετοί αξιωματούχοι, θεωρώντας πως ο τουρκικός στρατός μπέρδεψε λαθρέμπορους με Κούρδους αυτονομιστές.

«35 άτομα σκοτώθηκαν και ένα τραυματίσθηκε σε μια αεροπορική επιχείρηση στο Ιράκ", αναφέρεται σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το κυβερνείο της επαρχίας Σιρνάκ, στη νοτιοανατολική Τουρκία, η οποία βρίσκεται γεωγραφικά απέναντι από την ιρακινή ζώνη όπου έγινε η επιδρομή.

Ο τουρκικός στρατός ανακοίνωσε πως οι βομβαρδισμοί είχαν στόχο αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) για τους οποίους υποστήριξε πως επιχειρούσαν να διεισδύσουν στην Τουρκία για να πραγματοποιήσουν επιθέσεις.

Το κυβερνών κόμμα στην Τουρκία ζήτησε σήμερα συγγνώμη για το θάνατο 35 κούρδων χωρικών στην διάρκεια αεροπορικής επιδρομής στην μεθόριο με το Ιράκ, κάνοντας λόγο περί λάθους.

"Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που λάβαμε, επρόκειτο για λαθρέμπορους και όχι για τρομοκράτες", είπε ο αντιπρόεδρος του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK) Χουσεΐν Τσελίκ, προσθέτοντας ότι τα θύματα πιστεύεται ότι μετέφεραν λαθραία τσιγάρα.

Ο Τσελίκ χρησιμοποίησε τον όρο τρομοκράτες αναφερόμενος στους αυτονομιστές αντάρτες της οργάνωσης Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK), που η Άγκυρα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ χαρακτηρίζουν τρομοκρατική οργάνωση.

Ο Τσελίκ δήλωσε ότι "εξ ονόματος του κόμματός μας, εκφράζω την κατάπληξή μας και τη θλίψη μας" για το γεγονός.
"Εάν έγιναν λάθη, εάν έγιναν σφάλματα και παραλείψεις στο γεγονός που έλαβε χώρα, αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι αυτά θα συγκαλυφθούν", πρόσθεσε το υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος.
Πηγή: on-news.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Απίστευτη ιστορία μιας Αρμένισσας που γλίτωσε από τη Γενοκτονία των Τούρκων!

Η ιστορία διαφυγής μιας Αρμένισσας από το Τσεμισγκεζέκ προς το Λος Άντζελες.
 
Η Αουρόρα Μαρντιγκανιάν κατά την αρμενική γενοκτονία του 1915 ήταν ένα μικρό κορίτσι στα 14 του χρόνια. Πρώτα υπήρξε μάρτυρας της σφαγής της οικογένειας της μπροστά στα μάτια της. Ακολούθως σε ένα σκλαβοπάζαρο πουλήθηκε σε έναν αγά. Από εκεί διέφυγε και της πήρε περίπου ένα χρόνο για να φτάσει στις θεωρούμενες ως ασφαλείς για τους Αρμένιους ρωσικές γραμμές.

Στις ΗΠΑ όπου κατάφερε να φτάσει, γύρισε αργότερα μια ταινία για την ιστορία διαφυγής της, ενώ σε όλη της την ζωή έλεγε πως παρέμεινε στην ζωή χάρη στους Κούρδους του Ντέρσιμ.

Η Μαρντιγκανιάν που γεννήθηκε στο χωριό Τσεμισγκεζέκ της επαρχίας Μαμερέτ-Ουλ Αζίζ ήταν κορίτσι μιας πλούσιας οικογένειας. Πρώτα έχασε την οικογένεια της κατά τις πορείες του θανάτου. Ακολούθως πουλήθηκε ως σκλάβα σε έναν αγά. Δεν φαινόταν καμμιά ελπίδα για την μικρή Μαρντιγκανιάν. Μέχρι που ένα βράδυ της φώναξε ένας Αρμένιος γέρος τσομπάνης.

 

Ήταν η άνοιξη του 1916. Κλειδωμένη στο υπόγειο του σπιτιού η Μαρντιγκανιάν άκουσε από έξω έναν γνώριμο ήχο.

Ήταν ένα σφύριγμα που χρησιμοποιούσαν οι Αρμένιοι τσομπάνηδες. Την άλλη νύχτα άκουσε πάλι τον ίδιο ήχο. Αυτή την φορά ακουγόταν πιο κοντά και ανταπέδωσε. Ξανά δεν άκουσε εκείνο τον ήχο. Την Τρίτη νύχτα ο γέρος Βαρταπέδ στο παράθυρο την πλησίασε και λέγοντας της ¨Μικρή μου περίμενε και θα σε πάρω από εδώ¨ άρχισε έτσι μια απίστευτη ιστορία διαφυγής.

Τα κάγκελα στο παράθυρο ήταν παλιά. Ο γέρος τσομπάνης έβαλε ανάμεσα μια σιδερόβεργα και έβγαλε έτσι από μέσα την Μαργκαντανιάν. Έδειξε στο νέο κορίτσι ένα μονοπάτι. Πάνω στο μονοπάτι αυτό ο πρώτος οικισμός ανήκε σε μια οικογένεια Κούρδων που ο Βαρταπέδ τους γνώριζε καλά. Με βάση αυτά που ανέφερε αργότερα η Μαργκαντανιάν οι Κούρδοι αυτοί ήταν νομάδες και στενοί φίλοι του Βαρταπέδ. Η Μαργκαντανιάν για κάποιο διάστημα κρύφτηκε δίπλα τους.

Τα άσχημα νέα γρήγορα έφτασαν στην Μαργκαντανιάν. Ο Αχμέτ Αγάς είχε σκότωσε στο ξύλο τον Βαρταπέδ. Οι αστυνομικοί την έψαχναν παντού. Η Μαρντιγκανιάν πήρε ένα δοχείο με νερό και ένα σκέπασμα και άρχισε να περπατά προς την μόνη περιοχή που θεωρούνταν οδός σωτηρίας για τους Αρμένιους.

 

Η Μαρντιγκανιάν στο βιβλίο της περιέγραψε το Ντέρσιμ ως εξής : Πίσω από εκείνα τα βουνά υπάρχει το υπέροχο Ντέρσιμ. Κάθε πλευρά του με πράσινα λιβάδια, απόκρημνα βουνά και λόφους. Όποιος πήγαινε εκεί δεν μπορούσε να ζήσει στο δρόμο. Οι Ντερσιμιώτες Κούρδοι όμως ζούσαν είτε σε μικρά χωριά είτε ως νομάδες.Το Ντέρσιμ κι από τις δύο μεριές είχε γείτονες Τούρκους. Κάποτε ζούσαν εκεί και Αρμένιοι δίπλα στους Τούρκους.

Τώρα όμως οι Αρμένιοι έφυγαν και έμειναν μόνο οι Τούρκοι¨.
Η Μαρντιγκανιάν ανέφερε ότι αυτό που την κράτησε στην ζωή ήταν ότι η επιθυμία για σκοτωμούς των Κούρδων του Ντέρσιμ ήταν πολύ μικρότερη σε σχέση με τις φυλές στον νότο.

Η 16χρονη Μαρντιγκανιάν πέρασε ακριβώς ένα χρόνο κρυβόμενη, μένοντας μερικές φορές δίπλα σε χωριά και πάντα ή δούλευε ή προχωρούσε. Οι χωρικοί την έβαζαν για δουλειά και την πλήρωναν σε φαγητό.

Η πρώτη συνάντηση με τους Κούρδους του Ντέρσιμ δεν ήταν καθόλου καλή. Η μόνη καλή της ανάμνηση από το όμορφο Ντέρσιμ ήταν ότι δεν την σκότωσαν. Μια ομάδα νομάδων την βρήκε και την έκλεισε σε μια σπηλιά. Την επόμενη μέρα ήρθε ένας που τον αποκαλούσαν αγά, την είδε και την πήρε δίπλα του για να δουλεύει. Εκεί άντεξε μόνο κάποιες εβδομάδες. Η Μαρντιγκανιάν ήξερε πως στο Ερζερούμ ήταν οι Ρώσοι. Ο σκοπός της ήταν να πάει εκεί.

Καθώς κρυβόταν όταν έφτασε στον ποταμό Καρασού είδε κομβόι Τούρκων. Το κομβόι αποτελούνταν από ανθρώπους που ερχόταν από τα ανατολικά και πήγαιναν στα δυτικά, κρατώντας στα χέρια τους ότι μπορούσαν να πάρουν. Η Μαρντιγκανιάν βλέποντας αυτό, αντιλήφθηκε πως οι Ρώσοι δεν ήταν μακριά. Κι άρχισε να περπατά προς την κατεύθυνση από την οποία ερχόταν οι άνθρωποι.

Όταν έφτασε στο Ερζερούμ διαρκούσαν ακόμη οι συγκρούσεις των Ρώσων με τους Οθωμανούς. Η Μαρντιγκανιάν είδε ανηρτημένη σε ένα κτίριο την αμερικανική σημαία που είχε ξαναδεί και στο Χάρπουτ. Και τρέχοντας κατέφυγε εκεί. Ο πρώτος που την είδε ήταν ο Αμερικανός πρόξενος Τυφλίδας Μακάλουμ. Ο Μακάλουμ πήγαινε στα γύρω χωριά, αγόραζε τα ορφανά κορίτσια των Αρμενίων που είχαν πουληθεί εκεί ως σκλάβες, και μετά τα έστελνε πρώτα στην Τυφλίδα, μετά στο Όσλο και εντέλει τις μετέφερε στις ΗΠΑ.

Στην Νέα Υόρκη την γνώρισε ένας νέος σεναριογράφος ο Χάρβεϊ Γκέιτς, ο οποίος συγκινήθηκε από αυτά που του περιέγραψε η Μαρντιγκανιάν.Στα 1918 έβγαλε βιβλίο με τίτλο ¨Αουρόρα Μαρντιγκανιάν : Μια χριστιανοπούλα εν μέσω των μεγάλων σφαγών¨ και το 1919 πέτυχε την μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη. Η ταινία στο Λονδίνο βγήκε με τίτλο ¨Δημοπρασία ψυχών¨ και στην Νέα Υόρκη ως ¨Ληστεμένη Αρμενία¨. Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη δημόσια δραστηριότητα στον κινηματογράφο σχετικά με αυτά που είχαν γίνει. Η Μαρντιγκανιάν έγινε γνωστή ως η Ζαντάρκ της Αρμενίας και υπήρξε ένα από τα ονόματα σύμβολο της Αρμενικής Γενοκτονίας.

Παντρεύτηκε το 1920 και έζησε μια ήρεμη ζωή μέχρι τις 6-2-1994 οπότε άφησε την τελευταία της πνοή. Έμεινε στην μνήμη ως μια από τις σπάνιες ιστορίες θαύματος της Αρμενικής Γενοκτονίας.

 

 

Πηγή: onlycy.com

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι