Menu

Ρουπέν Αλτιπαρμακιάν – Master στο βιολί και στο ούτι!


Ο Ρούπεν (Ρουμπέν) Αλτιπαρμακιάν γεννήθηκε στα Άδανα της Τουρκίας, σε μια οικογένεια Αρμενίων που…κάποια στιγμή μετακινήθηκε στην Ελλάδα, στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρός, οι γονείς του, τού αγόρασαν μια κιθάρα κι ένα μαντολίνο και αργότερα ξεκίνησε μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου έβγαλε τα προς το ζην παίζοντας βιολί με διάφορα σχήματα στην επαρχία και, κυρίως, στην ορεινή Ελλάδα. Η φήμη του έφτασε και στους λαϊκούς οργανοπαίκτες με τους οποίους, μετά τον πόλεμο, έπαιξε στα κέντρα και στο ραδιοφωνικό σταθμό των Ενόπλων, όπου για χρόνια παρουσιαζόταν το λαϊκό τραγούδι με ζωντανά συγκροτήματα. Έπαιξε με τον Στελλάκη Περπινιάδη και τον Λουκά Νταράλα στο κέντρο «Στελλάκης», απ’ όπου έχει μείνει και μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες (αυτή που συνοδεύει και το άρθρο) της ρεμπέτικης ιστορίας, στου «Κεφάλα» στην Κοκκινιά με τον Μπέμπη και τον Βαγγέλη Περπινιάδη και αλλού. Κατόπιν προσκλήσεως των υπευθύνων της Οντεόν μπήκε και στη δισκογραφία, συμμετέχοντας σε δεκάδες ηχογραφήσεις της.

Ο Βαγγέλης Περπινιάδης, στην βιογραφία του με τον τίτλο «Πριν το τέλος» (εκδόσεις Προσκήνιο 2001) που υπέγραψε ο Κώστας Μπαλαχούτης, αναφέρει:

«Το πήγαινε-έλα μου στην Αμερική ήταν τακτικότατο. Μια φορά με πιάνει ο Ρουμπέν, ο Αρμένης που έπαιζε βιολί στου πατέρα μου το μαγαζί και ο οποίος ήταν μόνιμος κάτοικος εκεί και μου λέει: «Ρε Βαγγέλη Ομόνοια-Σύνταγμα το έχεις κάνει. Εγώ μια φορά ήρθα εδώ και αυτή με πλοίο. Δεν τα φοβάσαι τα αεροπλάνα»; «Έλα ρε Αρμενάκι κοτζάμ άντρας και φοβάσαι το αεροπλάνο. Άμα είναι γραμμένο στο μητρώο σου πας κι από πέσιμο». Ήθελε να γυρίσει για δουλειές στην πατρίδα αλλά το σκεφτόταν. Τον έπεισα να ταξιδέψει μαζί μου. Κάποια στιγμή κι ενώ βρισκόμασταν στον αέρα και παίζαμε χαρτιά του λέω: «Αρμενάκι δεν ξέρω αλλά τον αριστερό κινητήρα δεν τον ακούω καλά». Πέσαν τα χαρτιά από τα χέρια του. «Μην μου λες τέτοια θα κατέβω». «Που να κατέβεις, λεωφορείο το πέρασες»; Όταν με το καλό επιστρέψαμε του έτυχε κάτι βιαστικό και έπρεπε να πάει στην Θεσσαλονίκη. Δεν πήγε με αμάξι αλλά πήρε το αεροπλάνο. Από τότε τον βλέπαμε συχνά γιατί πηγαινοερχόταν αεροπορικώς από την Αμερική».

Ο Ρούπεν εγκαταστάθηκε, σχεδόν, οριστικά στην Αμερική μετά το 1962. Εκεί έκανε μια δεύτερη καριέρα, παίζοντας, εκτός από βιολί, κιθάρα, πιάνο και, βεβαίως, ούτι, με το οποίο καθιερώθηκε. Έπαιξε με Έλληνες, Αρμένιους και Τούρκους οργανοπαίκτες στα μικτά συγκροτήματα που έκαναν θραύση στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη, στη Βοστόνη, στο Ντιτρόιτ, στην Καλιφόρνια κ.α.. Τότε ηχογράφησε κι ένα δίσκο με τον τίτλο “ Armenian love songs ” με τραγουδιστή τον Οννίκ Ντινκτζιάν, (πατέρα του Άρα Ντινκτζιάν) και κλαρίνο τον Παναγιώτη Χαλιγιάννη (από τους πιο γνωστούς κλαριντζήδες του ’50-’60 που εργάστηκε χρόνια στην Αμερική). Από εκείνο τον δίσκο ξεχώρισε ένα τραγούδι με τον τίτλο «Έιβαλα» (« Hayvalla »), το οποίο αγαπήθηκε πολύ από τους Αρμένιους της Αμερικής. Ένα, ακόμη, από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια που έγραψε ο Ρούπεν με τον Οννίκ, ήταν και το « New York , Boston , California » (« Parak Amerika Kalu »), τραγούδι σήμα κατατεθέν, θα λέγαμε, των μετακινούμενων από πολιτεία σε πολιτεία μεταναστών και της νέας τους ζωής, αλλά πρωτίστως των μουζικάντηδων, όπως ήταν κι εκείνος. Η προσωπική δισκογραφία του δεν είναι μεγάλη.

Στην Ελλάδα, όσον αφορά τη συμμετοχή του στις ηχογραφήσεις της Οντεόν, δεν γνωρίζουμε το εύρος της. Στην Αμερική, έβγαλε μόνο τρεις δίσκους: « Armenian Love Songs », « Oud Taxims - The Lost Treasures » και « Roupen ' s Armenian Kef Songs », οι οποίοι, όμως, ήταν αρκετοί για να μείνει ως ένας από τους masters του είδους.

 

 

Πηγή: ogdoo.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι