Menu

Επιστολή σε ένα φίλο Τούρκο

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

 

Εάν σου γράφω, είναι για να σου πω, φίλε μου, ότι ξέρω ότι δεν είσαι προσωπικά υπεύθυνος για την  πράξη της γενοκτονίας. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Δεν είναι ούτε για να κατηγορήσω το λαό σου, με γνωρίζεις  πάρα πολύ καλά.  Θέλησα απλά να σου πω ότι κατανοώ  τις δυσκολίες σου. Αυτό δεν αλλάζει τίποτα εφόσον  η χώρα σου δεν θέλει να αναγνωρίσει την ύπαρξη της γενοκτονίας. Ξέρω καλά ότι κινδυνεύεις εσύ ο ίδιος με δέκα έτη φυλάκισης ,  εάν εσύ αμφισβητήσεις ανοιχτά το σύστημα. Ωστόσο πρέπει να πάρω θέση, εδώ, στη Γαλλία, για σένα, για μένα, για τους δικούς μας και για τους  άλλους  που δεν μπορούν να ζήσουν παρά μόνο μέσα στη δικαιοσύνη και μέσα στη μνήμη. Η χώρα σου με  απειλεί αλλά δεν νοιάζομαι για τα εξυβριστικά λόγια τους, με ξέρεις καλά. Είναι  θέμα τιμής και  ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κάποιοι από τους δικούς σου  θα σου  πουν μάλλον  ότι είμαι προδότης στα μάτια τους. Αλλά εσύ, το ξέρεις  και ξέρω ότι το ξέρεις, αυτό μ'ικανοποιεί, επειδή είναι κατ' αυτό τον τρόπο που η πράξη μου θα είναι μια πράξη για τους αθώους . Αυτή η φορά, δεν μου  αρκεί να δηλώσω ότι αγωνίζομαι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρέπει να αγωνιστώ για μένα,  αλλά και για σένα, ο οποίος δεν μπορείς  να πράξεις  κατ' αυτό τον τρόπο και τόσο ελεύθερα. Κανένας δεν θα μπορέσει να μ' επηρεάσει ώστε να μην ψηφίσω αυτόν τον νόμο. Επομένως, μην ανησυχείς για μένα. Θα είμαι άξιος, ακόμη και υπό απειλή. Να ξέρεις  ότι θα σκέφτομαι εσένα  τη στιγμή της ψηφοφορίας  και τη στιγμή που  θα σηκώσω το χέρι θα κρατήσω επίσης το δικό σου  ενάντια αυτού του συστήματος που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και που προσπαθεί με τη σειρά του να διαπράξει μια γενοκτονία της μνήμης.

 

Ο φίλος σου
Ένας γάλλος πολίτης
Γερουσιαστής

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αγώνας συνεχίζεται

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

Ο αγώνας συνεχίζεται! Ιδού ποιο θα ήταν το σύνθημα ενός ανθρώπου όπως ο Albert Camus, εάν μπορούσε να είναι μάρτυρας της διαμάχης στη Γαλλία για το σχέδιο νόμου περί της ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας. Διότι τίποτε δεν έχει ακόμη παιχτεί. Και τούτο το σχέδιο νόμου απεικονίζει πράγματι μια πράξη αντίστασης ως προς το σύστημα της βαρβαρότητας, εναντίον του οποίου εκείνος πάντοτε πάλευε. Για κείνους που αναμιγνύουν τα πάντα, ο Albert Camus είναι ένα σημείο αναφοράς για να μην πέφτουμε μέσα στο παράλογο. Διότι εδώ το παράλογο θα συνιστούσε το τέλος μιας διαδικασίας. Ορισμένοι είναι ικανοί να υπερασπίζονται τους δήμιους και να κάνουν συγχωνεύσεις, για να δικαιολογήσουν την απραξία τους απέναντι σ’ ένα πρόβλημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ενώ θα ήταν αρκετό να αναρωτηθούν ποια θα ήταν η θέση του Albert Camus. Εάν ικανοποιούνται ν’ ακούνε τις απειλές ενός πρωθυπουργού μιας χώρας που δεν αποδέχθηκε ποτέ την ύπαρξη μιας πολλαπλής γενοκτονίας, η οποία είχε ως θύματα Αρμένιους, Ασσυρο-Χαλδαίους, Εβραίους και Ποντίους, τότε είναι σίγουρο, η άποψή τους θα είναι αναγκαστικά παράλογη. Κι εμείς δεν μπορούμε ν’ αρκεστούμε σε μία τέτοια τοποθέτηση που στερείται ουσίας, στο πλαίσιο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το σχέδιο νόμου είναι συγκροτημένο με την έννοια ότι συμπληρώνει τη διαδικασία της αναγνώρισης των γενοκτονιών. Επί πλέον, τονίζει το γεγονός ότι αυτό που ενοχλεί πραγματικά τα κράτη που ενέχονται σε γενοκτονίες της μνήμης, δεν είναι η αναγνώριση που παραμένει πρώτ’ απ’ όλα συμβολική, μα κυρίως η ποινικοποίηση, διότι μόνον αυτή έχει ένα πραγματικό κόστος. Γι’ αυτό, έχουν πλήρη συνείδηση όταν προσπαθούν να δωροδοκήσουν ή να εξαγοράσουν τους πολιτικούς. Η έννοια του εξεγερμένου ανθρώπου, που αναπτύχθηκε από τον Albert Camus, είναι θεμελιώδης για να κατανοήσουμε τα γεγονότα που διακυβεύονται στο πλαίσιο αυτού του νομοσχεδίου. Η λήψη θέσης σε στιγμές κρίσης ή ακόμη και σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, αποτελεί το πραγματικό κριτήριο για να δικαιώσει έναν πολιτικό στον ρόλο του. Και η Γαλλία, αν μη τι άλλο με τον Jean Jaurès, έχει ήδη δώσει τον τόνο για τη συνεισφορά της στη μάχη εναντίον των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας, την εποχή κατά την οποία η έννοια της γενοκτονίας δεν είχε ακόμη επινοηθεί από τον Raphaël Lemkin. Επί του παρόντος, οι Γάλλοι πολιτικοί οφείλουν να αναλάβουν τη σκυτάλη και ν’ ανέβουν στις επάλξεις για να υπερασπιστούν τις θέσεις μας πάνω στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Δεν πρόκειται ουδόλως να δώσουνε μαθήματα, όπως ισχυρίζονται κάποια ψευτο-πρωτοπαλίκαρα, αλλά να μην ξεχάσουνε τις σελίδες τής ιστορίας, ακόμη και αν εκείνες είναι από τις πιο σκοτεινές. Άνθρωποι όπως ο Albert Camus αντιπροσωπεύουν σελιδοδείκτες για την ανθρωπότητα. Διότι εις πείσμα των δράσεων της λήθης και της αδιαφορίας, το πνεύμα τους είναι πάντοτε ανάμεσά μας για να μας ανακαλεί στην τάξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να μας επισημαίνει αυτές τις σελίδες που κάποιοι θα ήθελαν να μας δούνε να ξεχνάμε, δίχως να διευκρινίζουν πως με τον τρόπο αυτόν σκοτώνουμε για μια δεύτερη φορά, όμως τη φορά τούτη, με τα ίδια μας τα χέρια, τη μνήμη τους. Για να μην είναι κανείς ένοχος, εύκολο καθώς γεννηθήκαμε δεκαετίες μετά το έγκλημα, ωστόσο είναι δύσκολο να μην είναι κανείς συνεργάτης των δημίων, διότι είναι αναγκαίο τη φορά τούτη να πολεμήσουμε τη γενοκτονία της μνήμης. Η ποινικοποίηση της άρνησης, είναι ορθώς ένα από τα όπλα μας. Ιδού γιατί ο αγώνας συνεχίζεται, στη μνήμη των θυμάτων, προς τιμήν των Δικαίων του παρελθόντος.

Διαβάστε περισσότερα...

Εάν τα θύματα μπορούσαν να ψηφίσουν

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου



Εάν τα θύματα μπορούσαν να ψηφίσουν
για να πολεμήσουν κατά της άρνησης
και τις ύβρεις των φανατικών
τότε δεν θα χρειαζόταν
μια συνέλευση δικαίων
Μόνον που εκείνοι είναι νεκροί
δίχως να έχουν δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους
δίχως να έχουν δυνατότητα σε αναίρεση
μιας επαίσχυντης ετυμηγορίας
που ονομάζεται γενοκτονία
έτσι η μνήμη τους δεν θα ζει
παρά μόνον μέσα στην χειρονομία σου
μια απλή χειρονομία
ένα χέρι σε ανάταση!
Διαβάστε περισσότερα...

Η βαρύτητα της ψήφου

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

Σκέψου πόσο είναι σημαντική
είναι η βαρύτητα της ψήφου στη Γερουσία
προτού ν’ αποφανθείς
με ελαφρότητα
σκεπτόμενος πως δεν πρόκειται
παρά για έναν ακόμη νόμο
μέσα σε έναν κώδικα δίχως σημασία
ειδάλλως δεν θα αντιληφθείς
παρά μόνον πολύ αργότερα
το λάθος σου όχι το πολιτικό
μα ανθρώπινο μοναχά.

Διαβάστε περισσότερα...

O αγώνας για την αναγνώριση

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου

Ο αγώνας για την αναγνώριση
δεν είναι ένα ζήτημα αρχής
αλλά μία αξία αφ’ εαυτής της ανεξάρτητη
από την κοινωνία
ανήκει στην Ανθρωπότητα
διότι είν’ εκείνη που υπέστη το έγκλημα
και μην περιμένεις τίποτε
να σε ανταμείψει
για τις προσπάθειές σου
δεν πρόκειται παρά μόνο για θυσία
για μια υπόθεση που σε υπερβαίνει
με το μέγεθος της βαρβαρότητάς της.

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι