Menu

«ՄԵԾ ԵՂԵՌՆ» գիրքի ներկայացում Նէա Զմիռնիի «Ղալաքսիաս» մշակութային սրահէն ներս

«Արմենիքա» պարբերաթերթի եւ «Ցուքաթու» հրատարակչատունէն
վերջերս լոյս տեսած «Մեծ Եղեռն» յունալեզու
պատկերազարդ հրատարակութեան ներկայացումը
տեղի կ'ունենայ

Երկուշաբթի 4 Յունիս 2012ին, երեկոյեան ժամը 8ին,
Նէա Զմիռնիի «Ղալաքսիաս» մշակութային սրահէն ներս

Գրքի մասին խօսք կÿառնեն՝
ՄԱՐԹԱ ՃԱՄՈՒԶԵԱՆ
ՍԱՐԳԻՍ ԱՂԱՊԱՏԵԱՆ
ԱԶՆԻՒ ԳԱՍՊԱՐԵԱՆ
ԹԱԼԻՆ ՄԱՐՏԻԿԵԱՆ

Կը հրաւիրուի գրասէր հասարակութիւնը:

Διαβάστε περισσότερα...

Από τις εσωτερικές τριβές στην εθνική στρατηγική

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Οι εσωτερικές τριβές είναι μόνο για τα κόμματα και τις παρατάξεις, αφήνουν αδιάφορη την πατρίδα. Έχουν νόημα μόνο για τους μικροπολιτικούς που δεν έχουν άλλη εμβέλεια να κάνουν τίποτα παραπάνω κι ο μοναδικός τους στόχος είναι οι εκλογές. Αν οι ψηφοφόροι πέσουν στην παγίδα τους, τότε δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα. Η ανάδειξη των εσωτερικών τριβών σε εθνικά θέματα, είναι γελοίες για όσους ασχολούνται με την στρατηγική. Επιπλέον, η Ελλάδα έχει αρκετά προβλήματα να λύσει για να τους κάνει τη χάρη να ασχοληθεί με τέτοιες μικρότητες. Αν ένας βουλευτής, αν ένας υπουργός, αν ένας πρωθυπουργός δεν συνειδητοποιήσει ότι είναι ένας υπηρέτης της πατρίδας, τότε δεν τον έχουμε ανάγκη. Μπορεί να γίνει και πολιτικός αλλού, όπου δεν υπάρχουν αληθινά προβλήματα να επιλυθούν με στρατηγική. Εμείς όμως πρέπει να επικεντρωθούμε στην εθνική στρατηγική. Εκεί έχει νόημα η μαχητικότητα. Και πρέπει να ξέρουν ακριβώς τις θέσεις μας και οι ένοπλες δυνάμεις, αλλιώς εκφυλίζονται, διότι δεν έχουν στόχους. Μια πολιτική δίχως εθνική στρατηγική, δεν είναι καταδικασμένη, αλλά καταδικαστέα, διότι καταστρέφει τα δομικά μας στοιχεία. Το κριτήριο της εθνικής στρατηγικής είναι απλό και ξεκάθαρο. Όσοι κάνουν εκπτώσεις πάνω σε αυτό το θέμα, είναι λόγω της ανικανότητάς τους να το διεκπεραιώσουν. Δεν έχουν υπόβαθρο και προτιμούν να πουν ότι δεν αξίζει το θέμα. Αυτοί είναι πολλοί βέβαια, αλλά η πατρίδα είναι μία. Αν δεν κατέχουν βασικά στοιχεία της υψηλής στρατηγικής, δεν είναι ανάγκη να μας κουράζουν με τα θέλω τους, διότι είναι στην καλύτερη περίπτωση τοπικά. Η Ελλάδα ειδικά αυτήν την περίοδο, έχει ανάγκη από μία ολική προσέγγιση, διότι η κρίση έχει ένα γενικό πλαίσιο, το οποίο μάλιστα έχει ένα υπόβαθρο ευρωπαϊκό και όχι μόνο εθνικό. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι σε επίπεδο τακτικής και απλώς επιλογής πολιτικών με περιορισμένες δυνατότητες. Θέματα, όπως είναι η Εθνική Άμυνα, η ελληνική ΑΟΖ χρειάζονται μία εμβέλεια που μόνο σπάνιοι παίχτες έχουν. Ας τους προσέξουμε λοιπόν κι ας τους δώσουμε την πρέπουσα σημασία.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ρόλος του καθενός

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Όποιος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δώσει μια πραγματική μάχη για την πατρίδα του διότι ήταν πολύ νέος ή πολύ αδιάφορος, τώρα μπορεί να κάνει τα πάντα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει ένα ολόκληρο πεδίο δράσης. Υπάρχουν προδότες, υπάρχουν ραγιάδες, υπάρχουν μαχητές ακόμα και ήρωες σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Μπορεί ο καθένας να παίξει ένα σημαντικό ρόλο και μάλιστα σε πολλαπλό επίπεδο. Επιπλέον είναι ένας τρόπος να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία του Ελληνισμού, διότι η έννοια της ΑΟΖ έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από μεγάλες ιδέες. Όποιος γράψει, μεταφράσει, οργανώσει διαλέξεις, πείσει τους δικούς του ότι ολόκληρη η πατρίδα μας παλεύει να αποκτήσει ΑΟΖ, θα μπορεί να λέει μετά ότι ήταν και αυτός σε αυτόν τον αγώνα. Δεν είναι πια ένα παράλογο όνειρο. Η ΑΟΖ έχει τα στοιχεία του οράματος για το οποίο αξίζει να παλεύεις όχι μόνο για σένα αλλά και για τους δικούς σου, και για τους επόμενους. Σε μια ανθρώπινη ζωή είναι σπάνιες αυτές οι στιγμές. Επιπλέον, μέσω των εκλογών ο καθένας μπορεί να καταλάβει την εμβέλεια του εγχειρήματος και κατά πόσο αγγίζει όλο το έθνος μας. Δεν είναι απλώς ένα χόμπυ που έχει ο καθένας για να πεισθεί ότι υπάρχει μέσα στην κοινωνία. Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο για την κοινωνία αυτή, αλλά για τον ελληνικό λαό. Είναι ένας αγώνας που απαιτεί μια υπέρβαση από τον καθένα για να αντιληφθεί το βάρος του και το βάθος του. Είναι μια κίνηση που έχει μια συνέχεια και είναι επιπλέον εποικοδομητική για όλους μας. Έχουμε τώρα τη δυνατότητα λόγω της επιστήμης, της τεχνογνωσίας και της τεχνικής να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε ριζικά τα δεδομένα και να ξεφύγουμε από την κοινωνική μιζέρια που καταπιέζει τον λαό μας. Είναι λοιπόν απόφαση του καθενός να παίξει το ρόλο του για την πατρίδα του και το μέλλον μας. Μπορεί ακόμα και να γίνει προδότης, αν το επιθυμεί, ή ραγιάς έτσι τουλάχιστον να ενισχύσει και τους εχθρούς που θα το έχουν γρήγορα ανάγκη.

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΟΖ και συμμαχικό πλαίσιο

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Για να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές μας δυσκολίες είναι απαραίτητο να βρούμε ένα συμμαχικό πλαίσιο, το οποίο να είναι υπερκομματικό. Αν ενταχθούμε σε μια εσωτερική διαμάχη, για να κερδίσουμε απλώς ποσοστά, το πιο πιθανό είναι να βρεθούμε σε μία κατάσταση ανάλογη με την προηγούμενη. Οι εκλογές, που είναι εκ φύσης ανταγωνιστικές, δεν μπορούν να παραμείνουν σε αυτό το επίπεδο. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλώς η οικονομία, η διαφθορά, κλπ. Αυτά υπάρχουν πάντα σε κάθε κοινωνία που δίνει σημασία μόνο στο παρόν. Το αληθινό πρόβλημα, είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν βλέπουν μέλλον, διότι όλοι οι θεσμοί τους αναγκάζουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Σπάνιοι είναι αυτοί που αντιστέκονται και αυτό οφείλεται στα οράματά τους. Όποιος δεν έχει όραμα, δεν λειτουργεί στρατηγικά και αντιμετωπίζει αποκλειστικά την καθημερινότητα. Έχει την εντύπωση ότι δεν έχει επιλογές και ότι η ζωή του είναι απλώς ένας μονόδρομος και προσπαθεί μέσω ενός κόμματος να τα καταφέρει λίγο καλύτερα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχουν αλλάξει τα δεδομένα της καθημερινότητας. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ένα μέτωπο, μια ομάδα κρούσης που θέλει να θεσπίσει την ΑΟΖ ακόμα και αν υπάρχουν εχθροί με μεγάλα συμφέροντα που θέλουν την πατρίδα μας στη μιζέρια. Ύστερα υπάρχουν πολλοί αδιάφοροι που δεν κατανοούν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της όλης προσπάθειας. Και βέβαια υπάρχουν και οι εχθροί του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, που θέλουν να λειτουργήσουν με εισαγωγές δίχως να αναπτυχθεί η πατρίδα μας. Είναι η πρώτη φορά που στην πολιτική ατζέντα εντάσσεται ένας προβληματισμός τόσο μεγάλης εμβέλειας. Και δεν έχει σχέση με το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ευρώ, αφού είναι ξεκάθαρο ότι και τα δύο τα έχει αποκτήσει και κατακτήσει η πατρίδα μας. Ενώ η ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει ακόμα. Δεν είναι ένα σχέδιο, κι αν ήταν, ξέρουμε να αντισταθούμε και σε αυτό. Είναι ένα οικοδόμημα, μια ανοιχτή δομή που προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες. Σε αυτές τις εκλογές δεν αποφασίζουμε μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια μεγάλη ιδέα, είναι μια νέα σκακιέρα. Δεν θα είμαστε πια, οι μικροί παίκτες της Μεσογείου που προσπαθούν να επιβιώσουν χάρη στις μεγάλες δυνάμεις, όπου και να βρίσκονται αυτές. Με την ΑΟΖ, η οντότητά μας αποκτά εμβέλεια και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει στο εξωτερικό. Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, αλλά επιπλέον η Ανατολική Μεσόγειος, όπως το αποδεικνύει ήδη η Κύπρος και το Ισραήλ, είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου όσον αφορά στο ενεργειακό της υπέδαφος. Μπορεί να έχουμε μερικούς πολιτικούς που δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, αλλά είναι απλά θέμα χρόνου! Δίχως την ΑΟΖ ασχολούμαστε με τοπικές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα σοβαρό. Πρέπει οι πολιτικοί μας να επικεντρωθούν σε αυτό το θέμα και ο πιο εύκολος τρόπος είναι να τους επιλέξουμε εμείς, για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά για όλη την πατρίδα μας.

Διαβάστε περισσότερα...

Στρατηγική πολιτική

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Δεν χρειαζόμαστε τοπικές αντιπαραθέσεις, αλλά μια ολική αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας σε κομματικές συγκρούσεις, αλλά να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο πολιτικά. Το συμμαχικό πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει και πρέπει να παίξουμε πάνω σε αυτό, αν θέλουμε να δώσουμε προοπτικές στην πατρίδα μας. Ας ενεργοποιήσουμε την στρατηγική μας πολιτική προς αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε να αντιληφθούν και τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν πρόκειται να παραμείνουμε παθητικοί με την οικονομική κατάσταση που καταπιέζει το λαό μας. Ο ελληνισμός δεν είναι φτιαγμένος για να κάθεται, αλλά για να προσφέρει και στους άλλους λαούς. Οι δυσκολίες που έχουμε τώρα μπορούν να ξεπεραστούν αποτελεσματικά με την απόδοση της ΑΟΖ, ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι με την στρατηγική μας κίνηση δεν θα βοηθήσουμε μόνο την πατρίδα μας, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο προβληματισμός του χρέους δεν είναι ένα μη επιλύσιμο πρόβλημα, απλώς πρέπει ν’ ασχοληθούμε δυναμικά. Δεν αρκεί να μοιρολογούμε και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον, διότι δεν αλλάζει τίποτα. Η έννοια του απεχθούς χρέους έφερε το διπλωματικό κούρεμα. Όμως ακόμα και διαπραγματεύσεις, για να τροποποιηθεί ή απλώς να μειωθεί, ή ακόμα και να ακυρωθεί, δεν επαρκούν. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη και ο απλός μηδενισμός του χρέους δεν μπορεί να την προσφέρει. Δεν αρκεί να σβήσουμε το χρέος ή να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει, πρέπει να δρομολογήσουμε και άλλες μεθόδους που θα έχουν ως επίπτωση όχι μόνο την εξαφάνιση του χρέους, μα και στρατηγικές επενδύσεις. Ο κεντρικός κορμός της όλης προσπάθειας είναι ακριβώς η ΑΟΖ. Στη συνέχεια, και άμεσα μάλιστα, θα αλλάξει η αντιμετώπιση των άλλων και βέβαια η αξιολόγησή μας από τους ξένους οίκους που προς το παρόν πιέζουν μόνο προς την αρνητική κατεύθυνση. Με τον πλούτο των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου έχουν προβλήματα στρατηγικής ακόμα και οι εφοπλιστές. Τα μεγέθη είναι τόσο μεγάλα που απαιτούν αλλαγές στη συνηθισμένη νοοτροπία. Το φυσικό αέριο σε μορφή αερίου ή ηλεκτρικού ρεύματος μέσω των ναυτιλιακών συστημάτων ή του EuroAsia Interconnector, θα βρίσκεται σύντομα στην περιοχή, θέλουν δεν θέλουν, οι εχθροί της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια η αλλαγή φάσης είναι αναπόφευκτη. Το σημαντικό όμως είναι να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο με δυναμική. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στρατηγική πολιτική που δεν εξαρτάται από κομματικούς μηχανισμούς, αλλά που έχει όντως εμβέλεια εθνική! Έχουμε όλες τις προδιαγραφές για να πετύχουμε το στόχο μας, διότι το όραμα της ΑΟΖ υποστηρίζεται από μια μετα-στρατηγική που παράγει την ικανή στρατηγική για την επίλυση των απαιτήσεων που υπάρχουν. Σε αυτή τη βάση έχει νόημα να παλέψουμε, διότι είναι επί της ουσίας. Ενώ οι άλλες διαμάχες είναι μόνο για το φαίνεσθαι, δίχως καμία αληθινή και αποτελεσματική επίπτωση για την πατρίδα μας. Αν το αντιληφθούμε όλοι αυτό, τότε θα ξέρουμε πια τη σημασία επί του πρακτέου, ποιος είναι ο ρόλος μας στον αγώνα της ΑΟΖ. Η ουσία είναι μια: η Ελλάδα θέλει ΑΟΖ. Ας γίνει τώρα με μας!

Διαβάστε περισσότερα...

Η δικαίωση της συμφιλίωσης για τη γενοκτονία των Αρμενίων

Συγκίνησε η Çiğdem Mater με την ταινία της «ο θείος Garabet»

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΦΕΞ και η Αρμένικη Κοινότητα. Για τη συνολική προσπάθεια της προσέγγισης των δύο λαών από τη δημιουργό, μίλησε ο Πέτρος Μάρκαρης

“Git öl, gel seni sevelim”, λέει μία αρμένικη παροιμία αποδοσμένη στα τουρκικά και σημαίνει: «πήγαινε, πέθανε και μετά έλα να σ’ αγαπήσουμε». H Çiğdem Mater, είναι μία από τους πολίτες της Τουρκίας που δε θέλουν να περιμένουν να χαθεί καμία άλλη ζωή για να αποδοθεί η δικαίωση στην ιστορία για τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Η προβολή της ταινίας της «ο θείος Garabet» το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΦΕΞ με την Αρμένικη Κοινότητα Ξάνθης στο λαογραφικό Μουσείο συγκίνησε τους θεατές, τόσο για τον τρόπο παρουσίασης, όσο και για την ευαισθησία και το πείσμα με το οποίο η ίδια επιλέγει να συμβάλει στην αποκατάσταση της ιστορίας. Περισσότερο όμως απ’ όλα συγκίνησαν και εντυπωσίασαν οι απόψεις της και τα λόγια που χρησιμοποίησε, η εσωτερική αναγκαιότητα που εξέφρασε για τη συμμετοχή της στον αγώνα των Αρμενίων και για τη συμφιλίωση των επόμενων γενεών.

Η διπλή μνήμη της καταστροφής και της γλώσσας
Στην ταινία της ο θείος Garabet 87 ετών σήμερα, είναι ένας Αρμένιος που γλίτωσε από τη σφαγή του λαού του και μέσω της Συρίας, έφτασε στο Γερεβάν της Αρμενίας. 64 χρόνια μετά μιλά ξανά για πρώτη φορά στα τουρκικά, μπροστά στο φακό της Çiğdem Mater και διηγείται την ιστορία του, μαζί με το γιο του, με φόντο την 50η επέτειο της γενοκτονίας που τιμήθηκε για πρώτη φορά στην Αρμενία στις 24 Απριλίου του 1965. Έκτοτε την ημέρα αυτή οι Αρμένιοι στο μνημείο της γενοκτονίας στην πλατεία Συντάγματος προσφέρουν λουλούδια και θυμούνται τους προγόνους τους. Η ταινία δεν έχει μίσος, δεν έχει εμπάθεια, μόνο αγάπη για τη γη των προγόνων, κατανόηση για τις νέες γενιές, λαχτάρα και προσμονή για τη δικαίωση της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο θείος Garabet εξηγεί πόσο πολύ θα ήθελε να επισκεφτεί την Τουρκία και παραδέχεται πόσο φοβάται. Ο γιος του αναφέρει ότι οι νέες γενιές δεν είναι συνένοχοι για όσα έκαναν οι πρόγονοί του, αλλά πρέπει να δεχθούν ότι συνέβη, «να απολογηθούν κι εμείς θα τους συγχωρήσουμε». Το καταστάλαγμα όλης της φιλοσοφίας του θείου Garabet, μέσα από τις τραυματικές μνήμες και τον αποχωρισμό της πατρίδας και των Τούρκων που ζούσαν ειρηνικά, συνοψίζεται στο ζεστό του χαμόγελο και στα λόγια: «θέλω τα εγγόνια μου να παίξουν με τα εγγόνια των Τούρκων γειτόνων μου κι εμείς να δούμε ποιος θα νικάει».

Η Τουρκία που ξεκίνησε να μιλά για την αρμένικη γενοκτονία
Την ταινία προλόγησε ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, που βρέθηκε στην Ξάνθη για την προβολή και για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Περαίωση». Ο ίδιος μίλησε για τον αριστοτεχνικό τρόπο που παρουσιάζεται μέσα από την ταινία η διπλή λειτουργία της μνήμης. Η μνήμη της καταστροφής και η μνήμη της επαναφοράς της γλώσσας. «Η ταινία ωστόσο, δεν είναι ξεκομμένη από την πάλη της δημιουργού για τις μειονότητες. Είναι μία γενικότερη προσπάθεια προσέγγισης και συμφιλίωσης, ίσως η ταινία να είναι η κορύφωση».
Η ίδια η Çiğdem Mater, δημοσιογράφος και σύμβουλος του Anadolu kültür, εξήγησε ότι η ταινία είναι αφιερωμένη στη γιαγιά της με καταγωγή από τη Δράμα απ’ όπου έφυγε όταν ήταν ενός έτους και πέθανε στη Σμύρνη στην ηλικία του θείου Garabet, ψιθυρίζοντας τη λέξη «Δράμα».
Σημείωσε πόσο σημαντικό είναι για την ίδια οι Τούρκοι να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των Αρμενίων και να έρθουν κοντά οι δύο λαοί, γιατί οι νέες γενιές δε φταίνε. Περιέγραψε πώς το τουρκικό κράτος επέτρεψε πριν τρία χρόνια να πραγματοποιηθεί τελετή και στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης εις μνήμη των Αρμενίων και πώς οι 400 της πρώτης επετείου έγιναν φέτος 3.000. Ακόμη μίλησε για την έμπνευση που άντλησε από τον αγώνα του δημοσιογράφου και συγγραφέα Hrant Dink για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και την αναγνώριση της αρμένικης γενοκτονίας του 1915, αφού ήταν ο πρώτος που μίλησε ανοιχτά και δολοφονήθηκε γι’ αυτό.
Ένα θερμό χειροκρότημα από τους παρευρισκόμενους εισέπραξε όταν είπε ότι αυτά είναι μόνο βήματα «στα οποία με καθοδηγεί μία εσωτερική ανάγκη και η δικαίωση θα έρθει μόνο όταν δω τον πρόεδρο της Τουρκίας να πηγαίνει στο Yerevan και να αφήνει ένα λουλούδι στο μνημείο των Αρμενίων».
Τη συγκίνησή του εξέφρασε και ο πρόεδρος της Αρμένικης Κοινότητας Ξάνθης Τακβόρ Καραογλανιάν, ο οποίος σημείωσε ότι: «πρώτη φορά έρχομαι τόσο κοντά μ’ ένα Τούρκο, μία Τουρκάλα που μιλάει με αυτό τον τρόπο. Είναι ηρωικό Τούρκοι να αναδεικνύουν τη γενοκτονία των Αρμενίων».  


Ελένη Διαφωνίδου
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Πηγή: empros.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι