Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Όσο και να προσπαθούν να πουν ότι οι ξένοι μπορούν να μας επιβάλλουν τα πάντα, δεν αλλάζει τίποτα και ειδικά ότι είναι ραγιάδες αυτοί που το λένε. Αν η Κύπρος μπορεί να αντισταθεί στις πιέσεις οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο δυναμικό πλαίσιο της ΑΟΖ και την εύρεση φυσικού αερίου. Ακόμα κι αν η Κύπρος έχει προβλήματα οικονομικά αυτήν την περίοδο είναι μόνο και μόνο ένα τοπικό θέμα, όπως το αποδεικνύουν και τα στοιχεία της έκθεσης του 2011 και ο πίνακας. Κατά συνέπεια, δεν μας αγγίζει κανένα πολιτικό τέχνασμα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι την πορεία μας για την αξιοποίηση της ΑΟΖ και όλων των οικοπέδων του δεύτερου γύρου παραχώρησης, διότι αυτή η στρατηγική μεθοδολογία είναι η μόνη ικανή ν’ αλλάξει τα δεδομένα, δίχως ρητορική και παράξενα μέτρα που δεν εξασφαλίζουν τίποτα και καταπιέζουν τον κυπριακό λαό δίχως καμιά ανάγκη. Τώρα αν υπάρχουν πολιτικοί που θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να προβάλουν οικονομικά αιτήματα πρέπει να το ξέρουμε ότι δεν έχουν καμιά βάση. Επιπλέον, πρέπει να σταματήσουμε οποιαδήποτε σύγκριση με τα δεδομένα της Ελλάδας, για να προωθηθεί μια γελοία καταστροφολογία. Η Κύπρος δεν είναι ένα κράτος που θα έχει προοπτικές στο μέλλον, τις έχει ήδη από τώρα και μάλιστα έχει αρχίσει να τις αξιοποιεί ορθολογικά, δίχως καμιά ψεύτικη φοβία και πρέπει να συνεχίσει. Για το λόγο αυτό ο κυπριακός λαός πρέπει να πάψει ν’ ακούει κάθε ειδικό καταστροφολογίας και να σκέφτεται αντικειμενικά ποια είναι τα δεδομένα της κατάστασης και ποια είναι η στρατηγική επίλυσης. Αλλιώς δεν θα αποφύγει μια κρίση που δεν έχει νόημα. Συνεπώς, πρέπει να επιμένουμε να ολοκληρωθεί όσο πιο γρήγορα και αποτελεσματικά ο δεύτερος γύρος αδειοδότησης που έχει φέρει ήδη απολαβές με τα bonus υπογραφής κι ας αφήσουμε τις άλλες λεπτομέρειες που δεν έχουν καμιά ουσία. Η Κύπρος έχει στη διάθεσή της ακόμα τέσσερα οικόπεδα που δεν έχει αξιοποιήσει, είναι τα 5,6,7 και 8. Γιατί λοιπόν να πιέζουμε τον κυπριακό λαό δήθεν για λόγους ανάγκης και απαίτησης των ξένων, ενώ δεν έχουμε καν τελειώσει την επίσημη διαδικασία του γύρου παραχώρησης. Κανένα οικονομικό μέτρο δεν έχει το δυναμικό πλαίσιο της ΑΟΖ, γιατί δεν μπορεί να έχει την εμβέλειά της. Η ΑΟΖ της Κύπρου δεν είναι απλώς ένα τέχνασμα, όπως όλα τα άλλα που ακούμε, αλλά μια υπόθεση υψηλής στρατηγικής. Κι αν υπάρχουν ακόμα εχθροί της είναι απλώς ότι δεν τους χαρακτηρίζει ο πατριωτισμός τους και πρέπει να πιεστούν για να δουν τη στρατηγική αποτελεσματικότητα της ΑΟΖ. Ο κυπριακός λαός πρέπει να πιέσει σε αυτά τα σημεία για να υπάρξει η αντεπίθεση του Ελληνισμού απέναντι σε αυτούς που είναι τόσο κοινοί, λίγοι και ρηχοί γιατί δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν και πανικοβάλλονται με το παραμικρό, δίχως κανένα ουσιαστικό λόγο.

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Η πρόσφατη ανακοίνωση της Τουρκίας που διακόπτει τα σχέδια συνεργασίας με την ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία ΕΝΙ, είναι μια ενίσχυση του συμμαχικού πλαισίου που απέκτησε η Κύπρος μας, λόγω της κυπριακής ΑΟΖ. Διότι η ΕΝΙ συμμετέχει με 80% στην κοινοπραξία με την κορεατική πετρελαϊκή εταιρεία, η οποία έχει το άλλο 20%, που υπέγραψε συμφωνία παραχώρησης με την Κύπρο για τα οικόπεδα 2, 3 και 9. Μάλιστα είναι σε αυτή τη συμφωνία που η κοινοπραξία αυτή έδωσε 150 εκατομμύρια ευρώ για το bonus υπογραφής. Η Τουρκία ήδη με την ανακοίνωση του δεύτερου γύρου παραχώρησης τον Φλεβάρη 2012, είχε πει ότι δεν θα συνεργαστεί πλέον με τις εταιρείες που θα υποβάλουν υποψηφιότητα σε αυτό το διαγωνισμό. Κι όμως βρέθηκαν τριάντα τρεις εταιρείες που ενώθηκαν σε δεκαπέντε κοινοπραξίες για τις αιτήσεις που αφορούσαν το άνοιγμα δώδεκα νέων οικοπέδων στην κυπριακή ΑΟΖ. Κι αν αυτή η ήττα δεν αναδείχθηκε στην Κύπρο και στην Ελλάδα, παραμένει μια διπλωματική ήττα. Οι εταιρείες έκαναν τους υπολογισμούς τους και κατάλαβαν ότι το φυσικό αέριο που βρίσκεται στην κυπριακή ΑΟΖ αποτελεί ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα και δεν έδωσαν καμιά σημασία στις φοβέρες της Τουρκίας, έτσι συνέχισαν κανονικά το διαγωνισμό του δεύτερου γύρου παραχώρησης. Έτσι η εταιρεία ΕΝΙ προχώρησε δίχως ν'αλλάξει τίποτα στον αρχικό της σχεδιασμό. Αυτός μάλιστα σχετίζεται άμεσα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Ο ευρωπαϊκός σχεδιασμός με ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο έχει αποφασίσει να δώσει προτεραιότητα στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα και να προωθήσει το θέμα της οριοθέτησης των ΑΟΖ σε αυτές τις περιοχές (βλ. άρθρα 76 και 77 του Οδικού Ενεργειακού Χάρτη 2050). Επιπλέον, η ίδια η Ιταλία ανήκει, λόγω παράδοσης, στους μεγαλύτερους καταναλωτές φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει κάνει ήδη συμφωνία υφαλοκρηπίδας με την Ελλάδα, συνδέεται ηλεκτρικά με το καλώδιο GRITA και έχει μεγάλη τεχνογνωσία στον τομέα των υδρογονανθράκων. Καθώς η Τουρκία δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, προσπαθεί να πει, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ότι διακόπτει σχέδια συνεργασίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτή που βρίσκεται εκτός πλαισίου. Κατά συνέπεια, αυτή η απόφαση δεν είναι παρά ένας έμμεσος τρόπος να αντιληφθούμε ότι το συμμαχικό πλαίσιο της ΑΟΖ έχει δώσει μια στρατηγική η οποία δεν σταματά με τακτικές κινήσεις ειδικά όταν είναι απλώς ρητορικές και διπλωματικές. Θα ήταν καλό λοιπόν να αντιληφθούμε όλοι αυτήν την ανθεκτικότητα της υψηλής στρατηγικής.

Παρασκευή  5 Απριλίου 2013 και ώρα 19.30 στην Λέσχη της Αρμενικής κοινότητας.

Αρμένιοι της Ξάνθης (1922-1947):

 «Όταν η ιστορία αποτυπώνεται στο βλέμμα και μιλούν οι σιωπές».  

Αναφορά σε αξιοσημείωτους ανθρώπους που έχουν καταγωγή τη Ξάνθη.

Μια εθνογραφική προσέγγιση της "προσωρινής εγκατάστασης των Αρμενίων προσφύγων", μέσω των προφορικών, των καταγεγραμμένων στοιχείων ενσωμάτωσής τους και της φωτογραφικής εικόνας (οπτικό αρχείο) ως μέσου πολιτισμικής γραφής.

Την ομιλία και την παρουσίαση μέρους του αρχείου της Αρμενικής κοινότητας Ξάνθης θα κάνει η Γαρυφαλλιά Θεοδωρίδου, Υποψήφια Διδάκτωρ Ιστορίας & Λαογραφίας του τμήματος Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξείνιων Χωρών του Δ.Π.Θ.

Από την Παρασκευή 5 έως και την Κυριακή 7 Θα λειτουργεί έκθεση του αρχειακού υλικού της Αρμενικής κοινότητας Ξάνθης.

Σχετικά …

Οι άνθρωποι -τα δρώντα υποκείμενα της ιστορίας-, γεννιούνται, "σημαδεύουν" το χώρο παράγοντας πολιτισμό μέσα στο χρόνο, μετακινούνται και εγκαθίστανται σε νέους τόπους και πατρίδες, ως πρόσφυγες, μετανάστες, έμποροι, τεχνίτες, εργάτες ή νύφες, βιώνοντας το "σπασμένο", τον κατακερματισμένο χωροχρόνο της διασποράς, ατομικό και συλλογικό. Από την άλλη, ένα αρχείο εμπεριέχει προσωπικές ιστορίες και όταν αυτό συνοδεύεται από τη φιλμική αποτύπωση, όπου συντελείται η σύλληψη του προσώπου, εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή, που το καθιστά "τεκμήριο" κατά το πέρασμά του στο χώρο και στην ιστορία, μαρτυρεί (τόσο με τα στοιχεία του, όσο και με την οπτική εικόνα) όψεις των ιστορικοκοινωνικών και πολιτισμικών δομών μιας κοινότητας: την οικονομία της, την επαγγελματική και κοινωνική θέση των μελών της, τις οικογενειακές και συγγενικές σχέσεις, την κατοικία, τους ενδυματολογικούς κώδικες, τη στάση του σώματος. Προάγεται έτσι σε "σημείο", σε "ίχνος" της μνήμης. Η παρουσίαση τούτη συνιστά μια μεθοδολογική πρόταση ανάγνωσης παλαιών αρχείων και ανάλυσης
των πολιτιστικών δεδομένων, πέρα από τα στενά όρια ενός κειμένου' μια προσέγγιση της συνολικότητας (σε μια νεοτερική εποχή θραυσματοποίησης των ταυτοτήτων), που περνά από νέα μονοπάτια. Γιατί, η ιστορία
είναι οι ιστορίες των ανθρώπων, η ιστορία μιας πόλης είναι τα πρόσωπα της πόλης, που συνθέτουν την εικόνα του πολιτισμού, μέσα από τον πολιτισμό των εικόνων. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το "ζωντανό" αρχείο της Αρμενικής Κοινότητας Ξάνθης.

Πηγή: fex.org.gr