Δεν λεηλατήθηκαν μόνο οι περιουσίες της αρμενικής κοινότητας, αλλά ακόμη και τμήμα από τις γυναίκες και τα παιδιά τους, μοιράστηκαν μεταξύ των μουσουλμάνων Οθωμανών.

Αύριο είναι η 98η επέτειος από την μέρα κατά την οποία στην Κωνσταντινούπολη το 1915, συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε εξορία στο Αγιάς και στο Τσανκίρι, σημαντικό τμήμα από Αρμένιους βουλευτές, συγγραφείς, δημοσιογράφους, δικηγόρους, μουσικούς, γιατρούς και επιστήμονες. Λόγω παρόμοιου ονόματος, μεταξύ των σταλθέντων στην εξορία, περιλαμβάνονταν και μικροί τεχνίτες και φτωχοί Αρμένιοι που δεν είχαν επιχειρήσεις. Μεγάλο τμήμα των εξορισθέντων είτε πέθαναν στην εξορία είτε μετά από την απόφαση για εξορία, δολοφονήθηκαν καθοδόν. Σε μικρό τμήμα τους επετράπη να γυρίσουν στην Κωνσταντινούπολη. Μερικοί κατόρθωσαν να βγούνε υγιείς από τις δολοφονίες που γινόταν στο ταξίδι για την εξορία, από τις ασθένειες και από την πείνα.

Η 24η Απριλίου 1915 ήταν η τροχιοδεικτική σφαίρα ενός ιδιαίτερα διευρυμένου σχεδίου πολιτικής, που θα άρχιζε ένα μήνα αργότερα με σκοπό να καταστήσει ασήμαντη και εντέλει να εξαφανίσει την αρμενική παρουσία πάνω στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν επρόκειτο μόνο για πληθυσμιακή πολιτική. Τμήμα αυτής της πολιτικής ήταν και η κατάσχεση των αρμενικών περιουσιών από το κράτος και από τους μουσουλμάνους Οθωμανούς. Ο ξαφνικός πλουτισμός σε αρκετές οικογένειες σε διάφορες πόλεις κατά την δεκαετία του 1920, δεν οφειλόταν σε ταχεία οικονομική ανάπτυξη. Δεν λεηλατήθηκαν μόνο οι περιουσίες της αρμενικής κοινότητας, αλλά ακόμη και τμήμα από τις γυναίκες και τα παιδιά τους, μοιράστηκαν μεταξύ των μουσουλμάνων Οθωμανών. Εξισλαμίστηκαν. Υπήρξαν Αρμένιοι που για να γλυτώσουν την εξορία επέλεξαν να γίνουν μουσουλμάνοι. Τελικά με σκοτωμούς, με εξορία στην συριακή έρημο, με εξισλαμισμούς, με δήμευση των εναπομεινάντων περιουσιών, αλλά και μετά την Δημοκρατία με τις πολιτικές εκφοβισμού και εξαναγκασμού σε φυγή, εντέλει η Αρμενική κοινότητα εξαφανίστηκε από την περιοχή της Ανατολίας. Αυτή κρατική πολιτική εξαφάνισης της χιλιάδων ετών παρουσίας αυτής της κοινότητας, συνεχίστηκε αδιάκοπα μέχρι τα τελευταία έτη.

Το 1915 πέρα από τους Αρμένιους, είναι επίσης η στιγμή μιας μεγάλης σφαγής των Ασσύριων στα ΝΑ της Ανατολίας. Η πολιτική μετεγκατάστασης που άρχισε πριν από το 1914 σε βάρος των ελλήνων του Αιγαίου, συνεχίστηκε με διάφορες σφαγές. Υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης συμμοριών που αποτελούνταν από Έλληνες, σχεδόν όλη η περιοχή της μαύρης Θάλασσας μέχρι το 1923 είχε εκκαθαριστεί από τους Έλληνες κατοίκους της.

Η ηγεσία του Ένωση και Πρόοδος διέπραξε βαρύτατο αδίκημα και αν εκείνη την περίοδο χρησιμοποιούνταν ο όρος γενοκτονία, τότε ως τέτοιο θα ονομαζόταν και αυτά που έγιναν. Μόνοι ένοχοι δεν είναι μόνο η ηγεσία του Ένωση και Πρόοδος. Τούρκοι, Κούρδοι, Τσερκέζοι…μεγάλο τμήμα των Οθωμανών Μουσουλμάνων, στήριξαν την πολιτική της ηγεσίας του Ένωση και Πρόοδος για εκκαθάριση της Ανατολίας από χριστιανούς. Ακόμη και αν δεν μετείχαν στις σφαγές, ακόμη και αν δεν πήραν μερίδιο από τα δημευθέντα, ήταν στην πλειοψηφία που στήριξαν παρακολουθώντας αυτά που γίνονταν και παραμένοντας σιωπηλοί.

Όπως καίρια αναφέρει ο Τανέρ Ακσάμ, η παρουσία της νέας Τουρκίας καυτηριάστηκε με αυτήν την εξαφάνιση. Αυτό ήταν κάτι με πολύ σημαντικές τραυματικές επιπτώσεις στην κοινωνική συνείδηση, και οι εκφάνσεις του συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

Μεταξύ των Οθωμανών υπήρχαν και αυτοί που δεν ενέκριναν, δεν στήριξαν, αλλά και αγωνίστηκαν ενάντια σε αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η ένωση Ανθρωπίνων δικαιωμάτων αύριο θα τιμήσει έναν από αυτούς τους ανθρώπους, τον κυβερνήτη Κιουτάχειας Φαίκ Αλή Μπέι (Οζανσόι), με τέλεση μνημόσυνου στον τάφο του στο χωριό Ζιντζιρλίκουγιού. Ακολούθως θα απλώσουν στην περιοχή Σουλταναχμέτ, ένα πανό με τις ονομασίες 2.300 χωριών και κωμοπόλεων όπου ζούσαν οι Αρμενικές κοινότητες.

Εφ. Ραντικάλ 23/4/2013

Αχμέτ Ινσέλ

Πηγή: synpeka.gr

Κρικόρ Αμιρζαγιάν , Nouvellesd`Arménie   (μτφ. Κριστιάν)

Ειρηνική πορεία πραγματοποίησαν το απόγευμα Αρμένιοι προς την τουρκική πρεσβεία, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για την 98η επέτειο από τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους, στις 24 Απριλίου του 1915.

Όπως κατήγγειλαν οι διαμαρτυρόμενοι, η σφαγή των Τούρκων είχε 1.500.000 θύματα, ενώ το δυτικό τμήμα της Αρμενίας εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κατοχή μέχρι και τις μέρες μας.

Οι Αρμένιοι, όπως σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους, απαιτούν από την Τουρκία «να αναγνωρίσει και να καταδικάσει τη γενοκτονία που διέπραξε εις βάρος τους και να επιστρέψει τα ιστορικά αρμενικά εδάφη που παράνομα κατέχει και όπου, χρόνια τώρα, επιδιώκει να εξαφανίσει κάθε ίχνος της πλούσιας αρμενικής πολιτιστικής κληρονομιάς».

Ακόμη απαιτούν από την Τουρκία την άρση του αποκλεισμού των συνόρων τους και του Ναγκόρνο Καραμπάχ και να συμμορφωθεί με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Πηγή: gr.news.yahoo.com

Του Κώστα Ράπτη

Ο Πολωνοεβραίος νομικός Raphael Lemkin υπήρξε ο άνθρωπος που πρώτος έπλασε τη λέξη “γενοκτονία” (στο βιβλίο του “Axis Rule in Occupied Europe” που εκδόθηκε στις ΗΠΑ το 1944) και που εργάσθηκε, ως σύμβουλος της Δίκης της Νυρεμβέργης και ουσιαστικός συντάκτης της σχετικής Διεθνούς Σύμβασης του 1948, για την αναγνώριση αυτού του εγκλήματος ως παραβίασης του διεθνούς δικαίου. Ο Lemkin στήριξε ρητά τον ορισμό της “γενοκτονίας” στο προηγούμενο της οργανωμένης μαζικής σφαγής και καταδίωξης περίπου 1,5 εκατ. Αρμενίων (καθώς και Ασσυρίων και Ελλήνων)από την κυβέρνηση των Νεότουρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και όμως: η χώρα που έγινε μεταπολεμικά η δεύτερη πατρίδα του Lemkin ακόμη ταλαντεύεται για το αν θα αποκαλέσει “γενοκτονία” τα γεγονότα που έδωσαν τον πρώτο ορισμό της γενοκτονίας.

Η εκτόπιση 200 Αρμενίων προκρίτων και διανοουμένων από την Κωνσταντινούπολη στις 24 Απριλίου 1915 θεωρείται συμβολικά ως η απαρχή αυτού που στην αρμενική γλώσσα καθιερώθηκε να αποκαλείται Metz Yeghern (“Μεγάλη Συμφορά΄”). Εξ ου και η 24η Απριλίου κάθε έτους σημαδεύεται ανά τον κόσμο από εκδηλώσεις μνήμης, αλλά και διαμαρτυρίας για την επιμονή της Τουρκίας να αρνείται ή να σχετικοποιεί την Αρμενική Γενοκτονία μέχρι σήμερα.

Η Αρμενική Γενοκτονία αναγνωρίσθηκε επισήμως για πρώτη φορά από την Ουρουγουάη το 1965. Έκτοτε ακολούθησαν η Ρωσία, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Πολωνία, η Λιθουανία, η Σλοβακία, η Ελβετία, η Σουηδία, η Ελλάδα, η Κύπρος, ο Λίβανος, προφανώς η Αρμενία, η Βενεζουέλα, η Χιλή, Αργεντινή, η Αγία Έδρα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, οι περιφερειακές κυβερνήσεις της Ουαλίας, της Καταλονίας, της Χώρας των Βάσκων και 43 αμερικανικές πολιτείες. Η Γερμανική Bundestag κάλεσε με ψήφισμά της το 2005 την Τουρκία να αναγνωρίσει την “ιστορική της ευθύνη”, ωστόσο απέφυγε τη χρήση του όρου “γενοκτονία” (καθώς και τη δική της “ιστορική ευθύνη” σε ό,τι αφορά τη συνενοχή του Δεύτερου Ράιχ, ως συμμάχου τότε της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη σφαγή). Στη Γαλλία, πάλι, επί των ημερών του Nicholas Sarkozy, εκτυλίχθηκε ένα ιδιόμορφο πολιτικό παιχνίδι, με την Εθνοσυνέλευση να προχωρά για πρώτη φορά το 2006 στην αμφιλεγόμενη κίνηση της ποινικοποίησης της άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας (αντίστοιχα προς ό,τι ήδη ισχύει για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα) και το Συνταγματικό Δικαστήριο να απορρίπτει το 2012 παρόμοιο νομοθέτημα που είχε εγκρίνει η Γαλλική Γερουσία.

Στις ΗΠΑ, τα βλέμματα της Αρμενικής Διασποράς (και όχι μόνο) στρέφονται κάθε χρόνο τέτοια ημέρα στην ανακοίνωση που εκδίδει κατά παράδοση ο Λευκός Οίκος – ιδίως αφότου εξελέγη πρόεδρος ο Barack Obama ο οποίος ως γερουσιαστής είχε ταχθεί απερίφραστα υπέρ της επίσημης αναγνώρισης της σαφής των Αρμενίων ως γενοκτονίας. Ωστόσο, οι διπλωματικές ισορροπίες δεν του έχουν επιτρέψει μέχρι τώρα κάτι περισσότερο από τη χρήση του αρμενικού όρου Metz Yeghern. Εικάζεται από αρκετές πλευρές ότι ο Αμερικανός πρόεδρος επιφυλάσσει την χρήση της “g-word” για την εκατοστή επέτειο του 2015. Ήδη πάντως μέλη του Κογκρέσου, όπως οι Brad Sherman και Adam Schiff, έχουν καλέσει με ανοικτές επιστολές τους τον Ομπάμα να πει φέτος τα πράγματα με το όνομά τους, ώστε να μην καθίστανται οι ΗΠΑ συνένοχες σε άρνηση γενοκτονίας.

Στο Ισραήλ, την ίδια ώρα, σημειώθηκε μια τομή: ενώ η μέχρι πρότινος στενή συμμαχία με την Τουρκία (αλλά και μια ορισμένη “αίσθηση αποκλειστικότητας” σε ό,τι αφορά γενοκτονίες) απέτρεπαν οποιαδήποτε σχετική κίνηση, η ραγδαία επιδείνωση των σχέσεων με την Άγκυρα την τελευταία τετραετία, πρόσθεσε στην φαρέτρα του εβραϊκού κράτους και την ανάδειξη της Αρμενικής Γενοκτονίας. Έτσι, την Τρίτη, το ισραηλινό κοινοβούλιο πραγματοποίησε ειδική συνεδρίαση αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων της "σφαγής". Μεταξύ άλλων η βουλευτίνα του αριστερού κόμματος Meretz, Zahava Gal-On ζήτησε να αναγνωρισθεί επισήμως στο Ισραήλ η Αρμενική Γενοκτονία, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να αντιμετωπισθεί διαζευκτικά προς την επιχειρούμενη το τελευταίο διάστημα επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, την οποία υποστηρίζει πλήρως. Ο δε πρώην πρόεδρος του σώματος Reuven Rivlin από το κόμμα Likud δήλωσε ότι οι συνομιλίες με την Τουρκία είναι κατανοητές και ενδεχομένως απαραίτητες από στρατηγική άποψη, αλλά δεν θα δικαιολογούσαν το να αγνοεί το Ισραηλινό κοινοβούλιο την τραγωδία ενός άλλου λαού (αν και, θα προσθέταμε, δεν είναι το αρμοδιότερο ένα σώμα που έχει επιχειρήσει να ποινικοποιήσει τις εκδηλώσεις μνήμης για την Νakba, ήτοι τον ξεριζωμό τον Παλαιστινίων το 1948).

Όλα αυτά, στο φόντο της συνεχιζόμενης διαπραγμάτευσης αντιπροσωπειών του Ισραήλ και της Τουρκίας για τους τρόπους αποζημίωσης των θυμάτων του Mavi Marmara αλλά και της επιμονής του Tayyip Erdogan να πραγματοποιήσει επίσκεψη στα Γάζα τον Μάιο, παρά τις περί του αντιθέτου δημόσιες προτροπές του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών.

Από κάποιες απόψεις, περισσότερο προχωρημένη φαντάζει η εσχάτως ενδυναμωμένη “κοινωνία των πολιτών” στην ίδια την Τουρκία. Η φετινή επέτειος σημαδεύεται από τη διοργάνωση εκδηλώσεων μνήμης στο Μουσείο Sultanahmet της Κωνσταντινούπολης (που είχε άλλοτε χρησιμοποιηθεί ως κρατητήριο Αρμενίων),τη Σμύρνη και τα Άδανα. Οι διοργανωτές των εκδηλώσεων συμπεριλαμβάνουν την κίνηση DurDe! (“Σταματήστε τον Ρατσισμό και τον Εθνικισμό!”), την Ένωση Αλληλεγγύης προς τους καταπιεζόμενους Λαούς (MAZLUM-DER),το Ίδρυμα Hrant Dink (εις μνήμην του γνωστού Τουρκο-αρμένιου δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε από το παρακράτος) και την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (İHD).Μάλιστα για πρώτη φορά στα χρονικά συμμετέχουν αντιπροσωπείες της Αρμενικής Διασποράς και αντιρατσιστικών οργανώσεων από το εξωτερικό, ενώ θα επιδιωχθεί και η ανάδειξη της κουρδικής οπτικής για τα γεγονότα.

Κατακλείδα των εκδηλώσεων, η επίσκεψη των αντιπροσωπειών στον τάφο του Sevag Balıkçı, του νεαρού Αρμένιου που φονεύθηκε στις 24 Απριλίου 2011, ενώ υπηρετούσε τη θητεία του στον τουρκικό στρατό...

Πηγή: capital.gr

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στις 15 Μαρτίου 1921, λίγα χρόνια μετά την μεγάλη σφαγή -γενοκτονία των Αρμενίων, λίγο πριν από την μεσημέρι, ο Αρμένιος πατριώτης Soghomon Tehlirian, ύστερα από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, έκρινε πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιο του. Στην οδό Χίντεμπουργκ, σε ένα προάστιο του Βερολίνου, κάνει ανύποπτος την συνηθισμένη του βόλτα ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, κατά τα μουσουλμανικά έθιμα, από την σύζυγο του, ο οργανωτής του φρικιαστικότερου εγκλήματος στην ιστορία της εξόντωσης των 1.500.000 Αρμενίων, ο άλλοτε υπουργός εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Talat Pascha. Ο Τεχλιριάν ξεκίνησε από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Ταλαάτ, τον προσπερνάει και επιβραδύνει το βήμα του. Ξαφνικά γυρίζει πίσω και τον κοιτάζει κατάματα. Το βλέμμα του ήταν ο πόνος μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Τεχλιριάν ήταν ήσυχος και η συνείδηση του ήταν ήρεμη. Ο Ταλαάτ έδειξε πως κατάλαβε κάτι, τα βλέφαρα του, όπως διηγήθηκε αργότερα ο εκτελεστής του, τρεμόπαιξαν. Θέλησε να λοξοδρομήσει για να αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη, αλλά δεν πρόλαβε. Ο Τεχλιριάν έβγαλε το περίστροφο του και με μια αστραπιαία κίνηση το σήκωσε στο ύψος του κεφαλιού του γιγαντόσωμου Ταλαάτ. Μια σφαίρα ήτα αρκετή. Ο Ταλαάτ βρέθηκε ξαπλωμένος καταγής. Η γυναίκα του έπεσε λιπόθυμη ενώ ο κόσμος ξεπετάχτηκε στα μπαλκόνια και από τα παράθυρα φωνάζοντας, «πιάστε τον πιάστε τον». Ο Τεχλιριάν έτρεξε να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχονταν από την αντίθετη κατεύθυνση κατάφερε να τον συλλάβει. Στην δίκη που έγινε και η οποία συγκέντρωσε το παγκόσμιο ενδιαφέρων, ο Τεχλιριάν απολογούμενος απέρριψε την κατηγορία που του αποδίδονταν με την φράση : «Σκότωσα μα δεν είμαι δολοφόνος». Το δικαστήριο, μετά από μια δραματική δίκη, υιοθετώντας καθώς φαίνεται την άποψη του τον αθώωσε. Η απόφαση αυτή έγινε δεκτή με ανακούφιση από την διεθνή κοινή γνώμη και θεωρήθηκε σαν μια πρώτη δικαίωση  του τότε κόσμου απέναντι στο ανοσιούργημα της αρμένικης γενοκτονίας του 1915-16.
Η ίδια τύχη περίμενε και άλλους πρωτεργάτες του αρμένικου πογκρόμ. Στις 6 Δεκεμβρίου 1921, ο Arsavir Sirakian Αρσαβίρ Σιρακιάν σκοτώνει στην Ρώμη τον Sayid Halim Σαϊντ Χαλίμ. Οι Misak Torlakian Μισάκ Τορλακιάν, Aram Perganian Αράμ Περγκανιάν,   Stepan Tsagıkıan Στεπάν Τσαγικιάν και Bedros Derbogosıan Μπεντρός Ντερμπογοσιάν, όλοι τους μέλη όπως και οι δύο προηγούμενοι της πατριωτικής οργάνωσης, «Ντασνάκ», ανακαλύπτουν και σκοτώνουν τους Bahaeddin Sakır Μπαχαεντίν Σακίρ, Kemal Pascha  Κεμάλ Πασά, Ember Pascha Εμβέρ Πασά. Μερικές δεκαετίες αργότερα, την δεκαετία του εβδομήντα, όταν το αρμενικό έθνος ξανάνθιζε στην σύγχρονη του μορφή, η οργάνωση ASALA ΑΣΑΛΑ έμελε να ξεσηκώσει όλο τον κόσμο με τις αλλεπάλληλες δολοφονίες Τούρκων διπλωματών εκδικουμένη στο μέτρο της ηθικής δικαιοσύνης τις αμέτρητες σφαγές των άρχων του εικοστού αιώνα.  Το πρόβλημα όμως της απόδοσης της δικαιοσύνης πολλές δεκαετίες μετά τις γενοκτονίες  ακόμα δεν έχει λυθεί. Η σύγχρονη Τουρκία του ισλαμιστή Ταΐπ Ερντογάν συνεχίζει να αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει τις  γενοκτονίες που διέπραξε αποδίδοντας την ηθική δικαίωση  στα αμέτρητα θύματα τους, προκαλώντας μέχρι σήμερα την οργή  στους επιζήσαντες απογόνους αυτών των σφαγών.
 
«  “Δεν είχε ακόμα χαράξει”, έλεγε ο πατέρας μου, “όταν όλο το χωριό ξεκίνησε με θρήνους συνοδεία μερικών ζαπτιέδων, (Τούρκων χωροφυλάκων), παίρνοντας τον δρόμο της εξορίας, με πολύ λίγα από τα υπάρχοντά τους, αφού τα πάντα έπρεπε να τα εγκαταλείψουν, γυναίκες, παιδιά και γέροι. Οι άνδρες είχαν συλληφθεί τις προηγούμενες μέρες και είχαν οδηγηθεί μακριά από το χωριό, στη γειτονική Kαισάρεια. Ύστερα από πορεία μερικών ωρών φτάσαμε στην Kαισάρεια και εκεί που πλησιάζαμε στην πλατεία της πόλης, από την κεφαλή της πορείας άρχισε ένας σπαρακτικός θρήνος που σε λίγο έφτασε και σε μας και μας κάλυψε. Αντικρίσαμε ένα φοβερό θέαμα. H πλατεία είχε μετατραπεί σε ένα δάσος με αγχόνες με τα άψυχα σώματα των αγαπημένων μας να κρέμονται. O θρήνος ξέσκιζε τον ουρανό, γυναίκες σφιχταγκάλιαζαν τα μικρά τους και περνούσαν μπροστά από τις κρεμάλες χωρίς να τους επιτρέπεται να σταματήσουν έστω και λίγο. Άλλες έπεφταν λιπόθυμες, κλαίγοντας σπαρακτικά τραβώντας τα μαλλιά τους. Οι ζαπτιέδες τις χτυπούσαν βάναυσα υποχρεώνοντάς τις να προχωρήσουν. Αδιάφορο για τον θρήνο των γυναικών, ένα χαμίνι, τουρκόπαιδο, ξυπόλυτο, τριγυρνούσε μέσα στις αγχόνες, καγχάζοντας και τραβώντας από τα πόδια τα σώματα των κρεμασμένων, τα έφτυνε, τα κουνούσε πέρα δώθε, και φώναζε χλευαστικά “Που είναι η Αρμενία σας;”. Το πρωινό αεράκι φυσούσε κάνοντας τα άψυχα αθώα σώματα να αιωρούνται μέσα σε μια μακάβρια μελωδία που δημιουργούσαν οι τριγμοί από τα σχοινιά και τις αγχόνες».
Από «Η αρμενική γενοκτονία» του Kαραμπέτ Kαλφαγιάν, (Αρμένιος ιστορικός συγγραφέας)
Οι γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής, Ελλήνων, Αρμένιων και Ασσύριων, ζητούν την ηθική και ιστορική τους δικαίωση και όχι την άθλια παραγραφή της ιστορίας με «συνωστισμούς» και άλλες ανεκδιήγητες ιστορικές αθλιότητες, στον βωμό μιας υποτιθέμενης υποκριτής προσέγγισης που όμως εξομοιώνει με σκανδαλώδη τρόπο τους θύτες με τα αμέτρητα θύματα τους.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πηγή: olympia.gr

Ένα τεράστιο πλήθος είχε αρχίσει από το πρωί να συγκεντρώνεται σε μνημείο στην κορυφή ενός λόφου της αρμενικής πρωτεύουσας για να καταθέσει λουλούδια μπροστά από την ακοίμητη φλόγα που συμβολίζει τη μνήμη των νεκρών. Η τελετή αναμεταδόθηκε από όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας.

"Υποκλινόμαστε σήμερα στη μνήμη των αθώων θυμάτων", δήλωσε ο πρόεδρος Σερζ Σαρκισιάν. "Είναι καθήκον μας να συνειδητοποιήσουμε και να προσελκύσουμε την προσοχή της διεθνούς κοινότητας στο γεγονός ότι η άρνηση της γενοκτονίας συνιστά διαιώνιση αυτού του εγκλήματος", πρόσθεσε σε μια σαφή επίθεση εναντίον της Άγκυρας.

Χθες τη νύχτα πραγματοποιήθηκε στο Ερεβάν πορεία 10.000 ανθρώπων με πυρσούς, κατά τη διάρκεια της οποίας νεαροί ακτιβιστές του εθνικιστικού κόμματος Ντασνακτσουτιούν έκαψαν τουρκικές σημαίες. "Κάθε πυρσός συμβολίζει τον αιώνιο αγώνα μας. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι χύθηκε το αίμα αθώων θυμάτων", δήλωσε ένας από τους συμμετέχοντες στην πορεία, ο 23χρονος Ασότ Καζαριάν.

Το Ερεβάν επιδιώκει εδώ και καιρό να αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα η γενοκτονία των Αρμενίων. Πολλές χώρες την έχουν αναγνωρίσει, μεταξύ των οποίων η Γαλλία το 2001. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την είχε αναγνωρίσει το 1987. Η Τουρκία από την πλευρά της αρνείται τον όρο γενοκτονία, παρόλο που παραδέχεται πως έγιναν σφαγές.

Για τους Αρμένιους, η γενοκτονία στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 1,5 εκατ. ανθρώπους, ενώ η Τουρκία δεν αναγνωρίζει παρά 300.000 ως 500.000 νεκρούς. Η Άγκυρα υποστηρίζει πως επρόκειτο για καταστολή ενός πληθυσμού ενόχου για συνεργασία με το ρώσο εχθρό στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και πως δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι είχαν επίσης σκοτωθεί από τους Αρμενίους.

Πηγή: enet.gr από ΑΠΕ

Περίπου 100 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σήμερα το μεσημέρι στην Κωνσταντινούπολη για να τιμήσουν τη μνήμη των σφαγών των Αρμενίων που πραγματοποιήθηκαν το 1915 στη σημερινή Τουρκία από την Οθωμανική αυτοκρατορία και τις οποίες οι αρχές της Άγκυρας αρνούνται να αναγνωρίσουν ως γενοκτονία.

Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έπειτα από έκκληση τουρκικών μη κυβερνητικών οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπροστά από το μουσείο τουρκικών και ισλαμικών αντικειμένων, το οποίο ήταν άλλοτε μια φυλακή, δυο βήματα από την Αγία Σοφία και το Μπλε Τζαμί, στην πολύ τουριστική συνοικία Σουλταναχμέτ της Κωνσταντινούπολης.

Μερικοί απ΄ αυτούς κρατούσαν πορτρέτα θυμάτων της γενοκτονίας, άλλοι πανό που έγραφαν "το μουσείο τουρκικών και ισλαμικών αντικειμένων ήταν το 1915 μια φυλακή" ή "πριν εκτοπισθούν, οι αρμένιοι διανοούμενοι κρατήθηκαν εδώ". Για πρώτη φορά, ευρωπαϊκές ενώσεις Αρμενίων της διασποράς ή αγώνα κατά των διακρίσεων συμμετείχαν επισήμως σ΄ αυτή την εκδήλωση σε τουρκικό έδαφος, που άρχισε να πραγματοποιείται πριν από μόλις μερικά χρόνια. "Πριν από δέκα χρόνια, μια τέτοια διαδήλωση ήταν αδύνατη στην Τουρκία.

Πριν από δύο χρόνια, δεν ήμασταν παρά μια δεκαπενταριά και σήμερα είμαστε σχεδόν 200. Είναι η ένδειξη πως οι νοοτροπίες αλλάζουν κι εδώ", δήλωσε ο Μπεντζαμίν Αμπτάν, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Αντιρατσιστικού Κινήματος (EGAM). Πριν από την τελετή αυτή, οι οργανωτές τίμησαν τη μνήμη ενός τούρκου υποπρόξενου, του Φαΐκ Αλί Οζάνσοϊ, ο οποίος είχε αρνηθεί να εκτελέσει τις διαταγές εκτοπισμού των Αρμενίων που είχαν εκδοθεί από την αυτοκρατορία.

Δύο χρόνια πριν από την εκατονταετηρίδα της γενοκτονίας, όλο και περισσότερες τελετής μνήμης των σφαγών του 1915 πραγματοποιούνται σε τουρκικό έδαφος. Οι αρχές της Τουρκίας αρνούνται ωστόσο κατηγορηματικά να χαρακτηρίσουν γενοκτονία τις σφαγές αυτές και καταγγέλλουν όλες τις χώρες που υιοθετούν νόμους οι οποίοι τιμωρούν την άρνηση του γενοκτονικού χαρακτήρα αυτών των γεγονότων.

Πηγή: capital.gr

13:32 Αντιπροσωπεία της Αρμενικής Κοινότητας πέρασε τον φραγμό για να επιδώσει ψήφισμα διαμαρτυρίας. Από το Προξενείο δεν απάντησαν στο θυροτηλέφωνο και όταν η αντιπροσωπεία επέστρεψε στον φραγμό και ενημέρωσε τους υπόλοιπους, επιχείρησαν να περάσουν από τις κλούβες και προκλήθηκε ένταση. Οι αστυνομικοί προχώρησαν σε περιορισμένη χρήση χημικών.

Δείτε το video:

13:15 Στον φραγμό έφτασε η πορεία

13:07 Στην Αγίου Δημητρίου τώρα η πορεία. Η ΕΛ.ΑΣ. έχει δημιουργήσει έναν φραγμό με κλούβες μπροστά από το Τουρκικό Προξενείο.

12:50 Στην Εθν. Αμύνης βρίσκεται η κεφαλή της πορείας των Αρμενίων, με κατάληξη το Τουρκικό Προξενείο, στην Αγ. Δημητρίου.

Νωρίτερα η άσκηση ετοιμότητας των αρχών στη Θεσσαλονίκη, για την αντιμετώπιση απειλητικού τηλεφωνήματος για βόμβα στο Δικαστικό Μέγαρο φαίνεται πως δεν βρήκε έτοιμους τους οδηγούς.

Η αστυνομία απέκλεισε για αρκετή ώρα την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κυκλοφοριακό κομφούζιο σε κεντρικούς δρόμους, προκαλώντας τη διαμαρτυρία των οδηγών.

Πηγή: thesstoday.gr

Τη βάρβαρη Γενοκτονία των Αρμενίων, η επέτειος της οποίας είναι σήμερα, καταδίκασαν χθες Κυβέρνηση και κόμματα. «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Κυβέρνηση καταδικάζουν το βδελυρό έγκλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων, το οποίο αποτελεί στίγμα στην ιστορία της ανθρωπότητας», ανέφερε σε γραπτή του δήλωση ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης. Εξέφρασε, παράλληλα, αλληλεγγύη και συμπαράσταση προς τον αρμενικό λαό, στηρίζοντας παράλληλα την προσπάθεια των Αρμενίων για αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Ανάγκη για αναγνώριση
«Η θλιβερή επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων αποτελεί ένα από τα φρικωδέστερα εγκλήματα της ανθρωπότητας», σημείωσε ο ΔΗΣΥ. Το κόμμα εξέφρασε την αμέριστη συμπαράστασή του στον δίκαιο αγώνα που διεξάγουν οι Αρμένιοι για διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας και πλήρη αποκατάσταση των βάναυσα καταπατημένων εθνικών τους δικαιωμάτων. Το ΑΚΕΛ ανέφερε πως «η γενοκτονία κατά του αρμενικού λαού από τους Νεοτούρκους είναι μια από τις πιο τραγικές και μελανές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει το έγκλημα της γενοκτονίας κατά του αρμενικού λαού συνιστά βεβήλωση της μνήμης των θυμάτων και πρόκληση προς ολόκληρη την ανθρωπότητα».

Απεχθές έγκλημα
«Από τα κορυφαία εγκλήματα του περασμένου αιώνα, η γενοκτονία των Αρμενίων θυμίζει μονίμως στη σύγχρονη ανθρωπότητα το αποτρόπαιο πρόσωπο των Νεότουρκων», ανέφερε το ΔΗΚΟ. Το φρικιαστικό έγκλημα αποτελεί απόδειξη της βαρβαρότητας του Νεοοθωμανικού κράτους, που, δυστυχώς, δεν αντιμετωπίζεται από τη διεθνή κοινότητα με την αυστηρότητα που πρέπει, επισήμανε, εκφράζοντας υποστήριξη στην προσπάθεια των Αρμενίων για αναγνώριση της Γενοκτονίας. Η ΕΔΕΚ καταδίκασε το απεχθές και βδελυρό αυτό έγκλημα που στιγματίζει και ντροπιάζει την ιστορία της Τουρκίας. «Καλούμε την Τουρκία να αναγνωρίσει το έγκλημα αυτό που έχει αναγνωριστεί σαν τέτοιο από δεκάδες κράτη στον κόσμο. Η άρνηση της Τουρκίας να συμφιλιωθεί με την αλήθεια και την ιστορία της, την εκθέτει ανεπανόρθωτα», σημείωσε.

Εθνικό ξεκαθάρισμα
Το ΕΥΡΩΚΟ εξέφρασε την υποστήριξη, συμπαράσταση και αλληλεγγύη του προς το αρμενικό έθνος και καταδίκασε τις θηριωδίες των Νεότουρκων. «Ο κυπριακός λαός, θύμα και ο ίδιος του τουρκικού επεκτατισμού, ενώνει τη φωνή του με τον αρμενικό λαό για αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, γιατί ο αγώνας εναντίον της αλαζονικής και επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας είναι κοινός», τόνισε. Οι Οικολόγοι υπογράμμισαν ότι η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εθνικού ξεκαθαρίσματος του 20ού αιώνα. «Το Κίνημα θεωρεί ότι πρέπει να καταστεί ευρωπαϊκή υποχρέωση για την Τουρκία η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας», τόνισαν επίσης.

Ευρωβουλευτές στην Αρμενία
Μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης της Αρμενίας, ομάδα ευρωβουλευτών και κοινοβουλευτικών συμβούλων με επικεφαλής την Ελένη Θεοχάρους μετέβη χθες στην Αρμενία. Στην ομάδα συμμετέχει επίσης ο ευρωβουλευτής Κυριάκος Τριανταφυλλίδης. Όπως δήλωσε η κ. Θεοχάρους, η ομάδα θα λάβει μέρος σε εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία των Αρμενίων και θα καταθέσει στεφάνι στο μνημείο της Γενοκτονίας. Θα συναντηθεί, επίσης, με τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Βουλής της Αρμενίας και άλλους παράγοντες. Η ομάδα θα επισκεφθεί και το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Πηγή: sigmalive.com

Music: Serj Tankian - Yes, It`s Genocide
Video: Aghet Ein Voelkermord

Source: youtube.com