Menu

Η Άγκυρα εμπόδισε τον ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας να μεταβεί στην Αρμενία

Η Τουρκία εμπόδισε σήμερα τον πολιτικό ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας Μίλοραντ Ντόντικ να μεταβεί στην Αρμενία για να παραστεί στις τελετές για τα εκατό χρόνια από την αρμενική γενοκτονία, απαγορεύοντας στο αεροπλάνο του να πετάξει πάνω από την τουρκική επικράτεια.

"Μολονότι η έγκριση για την πτήση αυτή είχε αρχικά δοθεί, οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεψαν την υπέρπτηση του εδάφους τους", αναφέρεται σε ανακοίνωση του προέδρου της Σερβικής Δημοκρατίας (Ρεπούμπλικα Σέρπσκα, η σερβική οντότητα της Βοσνίας).

Το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε ο Ντόντικ, είχε κάνει σταθμό στο Μπουργκάς, στην ανατολική Βουλγαρία, περιμένοντας την τελική έγκριση για να πετάξει πάνω από την Τουρκία, μια διαδρομή που πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθήσει για να φθάσει στην Αρμενία.

Ο πρόεδρος περίμενε επί τεσσερισήμισι ώρες την έγκριση αυτή και στη συνέχεια αποφάσισε να επιστρέψει στη Βοσνία, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Η Αρμενία τιμά την Παρασκευή τα 100 χρόνια από τις σφαγές που στοίχισαν τη ζωή ενάμισι εκατομμυρίου Αρμενίων υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρά τις επικρίσεις της Τουρκίας, η οποία εξακολουθεί να μην δέχεται ότι επρόκειτο για μια γενοκτονία.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναμένονται στο Γερεβάν για την τελετή που θα πραγματοποιηθεί στο Μνημείο το οποίο είναι αφιερωμένο στα θύματα της αρμενικής γενοκτονίας. Μεταξύ των προσκεκλημένων είναι ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.

Στα μέσα Απριλίου, ο Ντόντικ είχε καταθέσει στο κοινοβούλιο της σερβικής οντότητας της Βοσνίας μια δήλωση με την οποία αναγνωριζόταν η αρμενική γενοκτονία και η οποία επρόκειτο να υιοθετηθεί μέσα στις επόμενες ημέρες.
Η πρωτοβουλία αυτή επικρίθηκε από τους μουσουλμάνους πολιτικούς ηγέτες της Βοσνίας, των οποίων η Τουρκία είναι ένας από τους κύριους διεθνείς συμμάχους.

Οι ηγέτες αυτοί χαρακτήρισαν την συμπεριφορά του Ντόντικ "υποκριτική", καθώς ο τελευταίος αρνείται να αναγνωρίσει πως οι Μουσουλμάνοι της Βοσνίας υπήρξαν θύματα γενοκτονίας στη Σρεμπρένιτσα, όπου σχεδόν 8.000 άνθρπωοι σκοτώθηκαν στο τέλος του πολέμου της Βοσνίας (1992-1995).

Η σφαγή αυτή, που ήταν η χειρότερη στην Ευρώπη μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και διαπράχθηκε από τις δυνάμεις των Σέρβων της Βοσνίας, έχει χαρακτηρισθεί γενοκτονία από τη διεθνή δικαιοσύνη.

 

 

 

Πηγή: parapolitika.gr

Πηγή:

Διαβάστε περισσότερα...

Γενοκτονία Αρμενίων: «Σκοτώθηκαν μόνοι τους!» - Ο απίστευτος ισχυρισμός Τούρκου

Αναμενόμενο, αλλά τόσο πολύ; Οι αντιδράσεις των Τούρκων στην 100ή επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Τελευταίο δείγμα ο καθηγητής Τσεβντέτ Κερπίκ του πανεπιστημίου Ερτζιγές της Καισάρειας, ο οποίος ενώπιον ακροατηρίου προθύμων υποστήριξε σε διάλεξή του ότι οι Αρμένιοι σκοτώθηκαν μόνοι τους για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους από την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία!

«Οι μελέτες μας στα οθωμανικά αρχεία δείχνουν ότι οι Αρμένιοι μεταμφιέστηκαν σε Κούρδους, Λαζούς, Κιρκάσιους και Τούρκους στην Ανατολία και εισέβαλαν στα δικά τους χωριά σκοτώνοντας τους δικούς τους ανθρώπους στο όνομα της ανεξαρτησίας» είπε ο... καθηγητής, σύμφωνα με την εφημερίδα Hürriyet. Ιστορική ανάλυση υψίστης αντικειμενικότητας!

Πλήθος κόσμου στη διάλεξη του αρνητή της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Το... ακλόνητο επιχείρημά του είναι ότι οι Αρμένιοι καθώς αποτελούσαν τη μεγαλύτερη μη τουρκική, μη μουσουλμανική μειονότητα, ήθελαν να αποσχισθούν, και προκειμένου να υποδαυλίσουν εξέγερση των συμπατριωτών τους προχώρησαν σε προβοκάτσια. Οι Τούρκοι πάντως, πρόσθεσε, σκότωσαν πράγματι μερικούς από τους επιτιθέμενους!

Απάντησή του το 1,5 εκατομμύριο των θυμάτων της Αρμενικής Γενοκτονίας και τα χιλιάδες ντοκουμέντα και μαρτυρίες, όχι μόνον αυτών αλλά και των ελληνικών και ασσυριακών πληθυσμών.

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τιμή στα θύματα της Γενοκτονίας στον αγώνα Αρμενική - Αλσούπολη

Συγκίνηση επικράτησε την Κυριακή στο γήπεδο του Ελληνικού, στην αναμέτρηση της Αρμενικής με την Αλσούπολη για το πρωτάθλημα της Β΄ ΕΠΣΑ (2-2). Πριν από την έναρξη του αγώνα έγινε ένα μικρό τελετουργικό στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων στις 24 Απριλίου.

Οι παίκτες των δύο ομάδων και παλαίμαχοι της Αρμενικής εισήλθαν στο γήπεδο με μπλουζάκια που σχετίζονταν με αυτή τη μαύρη επέτειο και κρατώντας στα χέρια ένα σχετικό πανό, το οποίο κρέμασαν στις κερκίδες.

Οι αθλητές απόθεσαν από ένα λουλούδι πλάι στις κερκίδες και τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή.

Μιλώντας στο pontos-news.gr για όσα έγιναν στο Ελληνικό, ο πρόεδρος της Ένωσης Αρμένιων Αθλητών και Προσκόπων Ελλάδας, Ιάκωβος Γετιμιάν, εξήγησε: «Έγινε μια πολύ ωραία τελετή καθώς μπήκαν οι δυο ομάδες στο γήπεδο με πανό για τη Γενοκτονία. Η αντίπαλη ομάδα μάς έδωσε αναμνηστική πλακέτα ενώ και οι δύο σύλλογοι φορούσαν ομοιόμορφες φανέλες με το σήμα της Γενοκτονίας. Οι παίκτες κρατούσαν κι ένα λουλούδι που εναπόθεσαν στο πανό της Γενοκτονίας που είχαμε αφήσει στα κάγκελα».

Για την ιστορία, το παιχνίδι ολοκληρώθηκε 2-2 με τους φιλάθλους που βρέθηκαν στις εξέδρες να χειροκροτούν θερμά και τις δύο ομάδες κατά τη διάρκεια του τελετουργικού.

ΑΡΜΕΝΙΚΗ: Κουτρούμπας, Γκίνη, Κουγιουμτζιάν, Σκούρλας, Ζερβός, Κουτής (84΄ Δράκος), Δεληγιάννης, Ζησόπουλος, Τιτογιάν (19΄ Μπόμπολης), Καλαμοτουσάκης, Κάρκος (53΄ Παναγόπουλος).

ΑΛΣΟΥΠΟΛΗ: Κωτσάκης, Σώντας Α., Καραμήτρος (54΄ Θεοδωρακάτος), Ασημακόπουλος, Μούζος, Μύττης, Παπαδόπουλος (53΄ Τόπαλης), Μπανιάς, Θωμάκος, Κυριαζής, Πατρινός (46΄ Σώντας Λ.).

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ποδηλατοπορεία για τα 100 χρόνια από την Αρμενικη Γενοκτονία

  • Κατηγορία VIDEOS

Με σύνθημα «Κάθε πεταλιά, φόρος τιμής» πάνω από 100 ποδηλάτες έκαναν το γύρο του κέντρου της Θεσσαλονίκης με αφετηρία την αρμενική εκκλησία στην αρχή της Τσιμισκή.

Η ξεχωριστή αυτή ποδηλατοπορεία μνήμης έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1915 και διοργανώθηκε από την Ένωση Αρμένιων Αθλητών Θεσσαλονίκης.

εντωμεταξύ, έντονες αντιδράσεις προκάλεσαν στη Τουρκία οι πρόσφατες δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος έκανε λόγο για γενοκτονία των Αρμενίων. Παρόλο που αρκετές φωνές στη γείτονα χώρα μιλούν ανοιχτά για την γενοκτονίας, αποτελεί ένα θέμα ταμπού.

Μετά την ποδηλατοπορεία ακολουθήσε κατάθεση στεφάνου στο αρμενικό μνημείο («χατσκάρ» – σταυρός χαραγμένος σε πέτρα).

 

 

Πηγή: cityzentv.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τι απαντούν οι Αρμένιοι στον Νταβούτογλου για την Γενοκτονία

«Κούφια λόγια» χαρακτηρίζουν οι Αρμένιοι τις δηλώσεις του Αχμέτ Νταβούτογλου για την Γενοκτονία. Ο Τούρκος πρωθυπουργός έγραψε στην επίσημη ιστοσελίδα του ότι οι Τούρκοι συμμερίζονται τα δεινά των απογόνων των Αρμενίων, τοποθέτηση όμως που απορρίφθηκε. 

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Νταβούτογλου ο αντιπρόεδρος της αρμενικής Βουλής, Έντουαρντ Σαρμαζάνοφ είπε στο news.am: «Αναφέρεται σε περσινή ανακοίνωση του Ερντογάν. Πρόκειται για μια πολύ κακή σύγκριση, επειδή το θύμα και ο δολοφόνος δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Είπε ότι η ιστορία δεν πρέπει να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο. Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, ακριβώς αυτό κάνει όταν ασκεί κριτική σε πολιτικούς που μιλούν για την Γενοκτονία των Αρμενίων».

 

 

Πηγή: pontos-news.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα στοίχισε τη ζωή σε 1,5 εκ. ανθρώπους

Στις 15 Μαρτίου 1921 στο Βερολίνο μια ομάδα νεαρών Αρμενίων που ανήκαν στη λεγόμενη Αρμενική Επαναστατική Ενωση στο πλαίσιο της Επιχείρησης Νέμεσις, που είχε ως αποστολή την εκτέλεση των πρωταιτίων της αρμενικής γενοκτονίας, εξετέλεσε μέρα μεσημέρι παρουσία των περαστικών τον υπ' αριθμόν 1 από αυτούς: τον πρώην μεγάλο βεζίρη και υπουργό Εσωτερικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1915 Ταλάτ Πασά. Για την Επιχείρηση Νέμεσις δεν αρκούσε που στην Τουρκία ο Ταλάτ Πασάς είχε καταδικαστεί αργότερα ερήμην σε θάνατο.  

Ο εγκέφαλος της επιχείρησης λεγόταν Σαχλάν Ναταλί και ο εκτελεστής Σοχομόν Τελχνιριάν. Οι εντολές του πρώτου προς τον δεύτερο ήταν σαφείς: «Μόλις τινάξεις στον αέρα το κρανίο του υπ' αριθμόν 1 δολοφόνου του έθνους δεν θα προσπαθήσεις να ξεφύγεις. Θα μείνεις εκεί, θα βάλεις το πόδι σου πάνω στο πτώμα του και θα παραδοθείς στους αστυνομικούς που θα έλθουν και θα σου περάσουν χειροπέδες».    

Αυτό και συνέβη. Ο Τεχλιριάν συνελήφθη, δικάστηκε και αθωώθηκε. Τα όσα αποκαλύφθηκαν στη δίκη του, που διήρκεσε δύο ημέρες, έκαναν τεράστια εντύπωση σε έναν δικηγόρο πολωνοαρμενικής καταγωγής ονόματι Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος 22 χρόνια αργότερα πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο γενοκτονία.

Ημερομηνία έναρξης της γενοκτονίας θεωρείται η 24η Απριλίου 1915. Είχαν προηγηθεί βεβαίως κι άλλα φαινόμενα μαζικής εξόντωσης Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως οι σφαγές του 1894-1896 (όταν σουλτάνος ήταν ο  Αβδούλ Χαμίτ) και η σφαγή στα Αδανα το 1909 (όταν κάποιοι αξιωματικοί του στρατού σε συνεργασία με ισλαμιστές σπουδαστές επιχείρησαν να ανατρέψουν το καθεστώς των Νεοτούρκων και να επαναφέρουν τον σουλτάνο στην εξουσία). Ο στρατός που πήγε στα Αδανα για να καταστείλει την εξέγερση στράφηκε και εναντίον των Αρμενίων της περιοχής αρπάζοντας τα σπίτια και τις περιουσίες τους και δολοφονώντας 30.000 από αυτούς.

Εναν χρόνο προτού τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο της γενοκτονίας οι οθωμανικές Αρχές ξεκίνησαν την προπαγάνδα εναντίον των Αρμενίων παρουσιάζοντάς τους ως απειλή για την ασφάλεια της Αυτοκρατορίας: ότι ήθελαν να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, να σκοτώσουν τους εκεί μουσουλμάνους και να ανοίξουν τα στενά των Δαρδανελίων.

Θάνατος στους διανοουμένους!
Τα ξημερώματα της 24ης Απριλίου 1915, ημέρα της αποτυχημένης απόβασης των Συμμάχων στην Καλλίπολη (η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε συνταχθεί με τις δυνάμεις του Αξονα), η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης κατ' εντολήν του υπουργού Εσωτερικών Ταλάτ Πασά συνέλαβε στην Κωνσταντινούπολη περίπου 300 αρμένιους διανοουμένους (δημοσιογράφους, πολιτικούς, συγγραφείς, γιατρούς και δασκάλους, δηλαδή την πνευματική ελίτ). Και αργότερα κι άλλους, από άλλες περιοχές. Οι περισσότεροι  βασανίστηκαν άγρια και εκτελέστηκαν, ενώ οι υπόλοιποι φυλακίστηκαν, στάλθηκαν σε τάγματα θανάτου ή εκτοπίστηκαν. Ανάμεσα σε όσους εκτελέστηκαν ξεχωρίζουν δύο από τους σημαντικότερους ποιητές της Αρμενίας: ο Σιαμάντο (Ατόμ Γιαρτζανιάν) και ο Ντανιέλ Βαρουχιάν (που είχαν εμπειρίες από πρώτο χέρι των σφαγών του 1894-96 επί Αβδούλ Χαμίτ και των Αδάνων το 1909), ο Ερουκάν (δάσκαλος και συγγραφέας  που συνελήφθη στην Κωνσταντινούπολη μαζί με έναν ιερέα, φυλακίστηκαν και εκτελέστηκαν), ο πολιτικός, δικηγόρος και συγγραφέας Κρικόρ Ζοράμπ και πολλοί άλλοι.

Οι λόγοι για τους οποίους η γενοκτονία άρχισε με την εξόντωση των αρμενίων διανοουμένων είναι προφανείς. Ως τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όλοι οι χριστιανοί (αλλά και οι Εβραίοι) ήταν πολίτες β' κατηγορίας. Πλήρωναν περισσότερους φόρους από τους μουσουλμάνους, στα δικαστήρια ο λόγος τους εναντίον μουσουλμάνων δεν είχε ισχύ, δεν επιτρεπόταν να καβαλούν άλογο ή να φέρουν όπλα και τα σπίτια τους δεν έπρεπε να βρίσκονται απέναντι από σπίτια μουσουλμάνων.

Αργότερα, κατόπιν πιέσεων δυτικών κυβερνήσεων, οι Οθωμανοί προέβησαν σε κάποιες παραχωρήσεις, αν και οι περισσότερες δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη. Μια νεότερη γενιά Αρμενίων ωστόσο κατάφερε να πάει στο εξωτερικό και να σπουδάσει στις δυτικές χώρες. Αυτοί επιστρέφοντας ανέλαβαν να αφυπνίσουν τους συμπατριώτες τους ώστε να πάψουν να αποδέχονται το καθεστώς του πολίτη β' κατηγορίας υπό το οποίο ζούσαν ως τότε. Δεν ήταν μόνο θέμα πολιτικής χειραφέτησης αλλά και εθνικής επιβίωσης.

Πορεία θανάτου στην έρημο
Οι Αρμένιοι λοιπόν για τις οθωμανικές Αρχές, που βρίσκονταν μπροστά στο φάσμα της διάλυσης της Αυτοκρατορίας, έπρεπε να μείνουν χωρίς ηγεσία ώστε να καταστεί ευκολότερη η εξόντωσή τους. Εγκέφαλος της επιχείρησης Γενοκτονία ήταν ο Ταλάτ Πασάς, αλλά και ο ζήλος των κατώτερων αξιωματούχων που την έφεραν σε «πέρας» δεν υπήρξε μικρότερος. Η όλη επιχείρηση πέρασε από τρεις φάσεις. Στην πρώτη περίπου 60.000 Αρμένιοι στρατολογήθηκαν στον οθωμανικό στρατό, όπου σύντομα τους αφόπλισαν και τους εξετέλεσαν (αυτό συνέβη πριν από τις 24 Απριλίου). Στη δεύτερη συνελήφθησαν και εξολοθρεύτηκαν οι διανοούμενοι. Στην τρίτη φάση συνελήφθησαν οι γυναίκες, τα παιδιά και οι υπερήλικοι που στάλθηκαν στην έρημο της Συρίας.

Σ' εκείνη την πορεία θανάτου οι περισσότεροι πέθαναν από τις κακουχίες, τις επιδημίες και την πείνα ή σφαγιάστηκαν από αστυνομικούς, στρατιώτες και κούρδους ληστές. Χιλιάδες παιδιά πέθαναν από την πείνα, γι' αυτό και λίγο αργότερα στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ πολλοί γονείς έλεγαν στα παιδιά τους να τρώνε όλο τους το φαγητό ώστε να μην πάθουν ό,τι και τα παιδιά των Αρμενίων.

Ως τον Απρίλιο του 1915 στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ζούσαν 2.000.000 Αρμένιοι. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στους New York Times, από αυτούς οι μισοί σφαγιάστηκαν ή εκδιώχθηκαν από τη χώρα ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν.

Το φοβερό πογκρόμ (η λέξη είναι ρωσική και σημαίνει διωγμός) που εξαπολύθηκε εναντίον του αρμενικού πληθυσμού στοίχισε τελικά τη ζωή σε 1.500.000 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γυναίκες και μικρά παιδιά και υπήρξε η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα και η δεύτερη μεγαλύτερη μετά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Οχι μόνο οι προφορικές και γραπτές μαρτυρίες των όσων επέζησαν και των ξένων παρατηρητών αλλά και κυρίως οι φωτογραφίες που έχουν διασωθεί αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες του φοβερού μαζικού εγκλήματος που δεν είχε απλώς την καθεστωτική επίνευση ή ανοχή αλλά σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από το ίδιο το καθεστώς, γι' αυτό άλλωστε και ονομάστηκε γενοκτονία.

Ελάχιστοι Αρμένιοι από όσους κατάφεραν να σωθούν παρέμειναν στην Τουρκία. Ο πληθυσμός τους από τα 2.000.000 που ήταν το 1915 έχει συρρικνωθεί στις 50.000. Περίπου 400.000 ήταν όσοι κατάφεραν να διαφύγουν στη Δύση, οι περισσότεροι στις ΗΠΑ, όπου ο πληθυσμός των Αμερικανοαρμενίων υπολογίζεται σήμερα μεταξύ των 800.000 και του 1.500.000.


Η αρμενική διασπορά επομένως είναι συνέπεια της γενοκτονίας, η οποία αποτελεί ταυτοτικό της στοιχείο. Πολλοί Αρμένιοι κατάφεραν να διαπρέψουν στο εμπόριο, στα πανεπιστήμια, στα γράμματα και στις τέχνες. Και αυτοί κυρίως έχουν πρωτοστατήσει στην προσπάθεια να αναγνωρισθεί διεθνώς η γενοκτονία.


Η δήλωση του Πάπα και το ψήφισμα της Ευρωβουλής
Την περασμένη Κυριακή ο Πάπας Φραγκίσκος σε λειτουργία στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη αποκάλεσε τη σφαγή των Αρμενίων την «πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα» προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Τουρκίας που ανακάλεσε αμέσως τον πρέσβη της στο Βατικανό. Η αναφορά του Φραγκίσκου «δεν ταιριάζει στον Πάπα», δήλωσε ο τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Φραγκίσκος είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη γενοκτονία και παλαιότερα, προτού εκλεγεί Πάπας, αλλά ήταν η πρώτη φορά που τη χρησιμοποίησε μετά την ανάληψη του αξιώματός του, και μάλιστα χαρακτηρίζοντάς την ως την «πρώτη» γενοκτονία του 20ού αιώνα. Και δεν αρκέστηκε σε αυτό, αλλά ζήτησε από «όλους τους αρχηγούς κρατών και διεθνών οργανισμών να καταδικάσουν τέτοια εγκλήματα με απόλυτη αίσθηση καθήκοντος, χωρίς να ενδίδουν στη διγλωσσία ή στον συμβιβασμό».  

Η δήλωση του Πάπα ήταν επιπλέον σημαντική γιατί τη συνέδεσε και με τα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού, και με τις εκτελέσεις χριστιανών στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στη Νιγηρία και στην Κένυα από τους τζιχαντιστές. Στο πολιτικό επίπεδο βέβαια έχει μεγάλη σημασία εξαιτίας του ηθικού (κατά συνέπεια και πολιτικού) κύρους που απολαμβάνει ο ποντίφικας ανάμεσα όχι μόνο στους καθολικούς αλλά και στους πιστούς άλλων χριστιανικών - και μη - δογμάτων.

Τρεις ημέρες αργότερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε με σκοπό να κηρύξει τη σφαγή των Αρμενίων γενοκτονία. Ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε, σε μια άκρως λαϊκιστική αποστροφή, μία ημέρα πριν από τη συνεδρία και λίγο προτού αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη στο Καζακστάν, ότι «όποια κι αν είναι η απόφασή τους θα μπει από το ένα αφτί και θα βγει από το άλλο».

Το ψήφισμα της Ευρωβουλής, που εγκρίθηκε με ανάταση των χεριών, προκάλεσε νέες αντιδράσεις από την πλευρά της Τουρκίας. Το τουρκικό υπουργείο  Εξωτερικών κατηγόρησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι προσπαθεί να «ξαναγράψει την Ιστορία». Η κατηγορία ήταν συμβατή με τις παλαιότερες απόψεις του Ερντογάν ότι η έρευνα που αφορά το ζήτημα θα έπρεπε να διεξαχθεί αντικειμενικά από τους ιστορικούς, με άλλα λόγια να μην αποτελεί αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η Τουρκία θεωρεί ότι τα θύματα της εξόντωσης των Αρμενίων είναι πολύ λιγότερα από ό,τι πιστεύεται και γι' αυτό δεν μπορεί κανένας να χρησιμοποιήσει τον όρο γενοκτονία, δεδομένου μάλιστα πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι Αρμένιοι που εξοντώθηκαν ήταν θύματα «εμφυλίου πολέμου»!


Γιατί όμως η Τουρκία αντιδρά τόσο έντονα στη χρήση του όρου; Την περασμένη χρονιά ο Ερντογάν έστειλε τα συλλυπητήριά του στους απογόνους των Αρμενίων που σκοτώθηκαν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και κάποιοι τότε στην Ευρώπη πίστεψαν ότι ήταν μια καλή αρχή και ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να αναγνωρίσει η Τουρκία την εξόντωση των Αρμενίων ως γενοκτονία. Οι σκεπτικιστές όμως είπαν ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί αφού θα ήταν σαν να απέρριπτε το σημερινό καθεστώς της Τουρκίας μέρος από το οθωμανικό παρελθόν της χώρας (μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του οποίου επιχειρεί να προβάλει σήμερα με διάφορες ενέργειες). Μολονότι η Τουρκία δεν προσπαθεί, όπως πριν από λίγα μόλις χρόνια, να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν έχει αποσύρει την υποψηφιότητά της. Γεγονός το οποίο σημαίνει ότι ψηφίσματα τέτοιου είδους, ακόμη κι αν έχουν μόνο συμβολική σημασία, δεν μπαίνουν από το ένα αφτί για να βγουν από το άλλο. Στην Τουρκία μεγάλο μέρος των διανοουμένων έχει εντελώς αντίθετη άποψη από την επίσημη όσον αφορά τόσο το κουρδικό ζήτημα όσο και το Αρμενικό. Πέραν όμως αυτού, η στάση απέναντι στο θέμα της αρμενικής γενοκτονίας προσδιορίζει και την πορεία την οποία θα ακολουθήσει στο μέλλον η χώρα.


ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Σεβασμός στη μνήμη και στην Ιστορία

Η επίσημη στάση της Τουρκίας όσον αφορά το θέμα της εξόντωσης των Αρμενίων μοιάζει ακατανόητη, όπως και η προσπάθειά της να μην αναγνωριστεί διεθνώς ως γενοκτονία. Το 1998 η γαλλική Βουλή αναγνώρισε τη γενοκτονία. Τρία χρόνια αργότερα, σε διεθνή συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη όπου συμμετείχα, απαγορεύτηκε η είσοδος της χώρας σε έναν γάλλο σύνεδρο εξαιτίας αυτού του λόγου.    

Οκτώ χρόνια αργότερα ωστόσο, σε άλλο διεθνές συνέδριο που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Μπιλγκί της Κωνσταντινούπολης, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του μετριοπαθούς αρμένιου δημοσιογράφου Χραν Ντινκ, παίχθηκε ντοκιμαντέρ γάλλων αρμενικής καταγωγής που το θέμα του ήταν η επίσκεψή τους στους τόπους των προγόνων τους οι οποίοι εκπατρίστηκαν ή εξοντώθηκαν το 1915. Ολοι περιμέναμε πως ή θα επενέβαινε η αστυνομία και θα μας συνελάμβανε ή θα μας περίμεναν έξω οπαδοί των Γκρίζων Λύκων για να μας αποδοκιμάσουν.

Δεν συνέβη απολύτως τίποτε. Ισως γιατί ήταν η εποχή που η Τουρκία έτρεφε βάσιμες ελπίδες ότι θα γινόταν δεκτή ως μέλος στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα πράγματα σήμερα έχουν πάρει άλλη τροπή. Σκέφτεται κανείς πόσο διαφορετικά θα ήταν αν η χώρα αναγνώριζε τη γενοκτονία - που σημαίνει ότι το ίδιο θα αναγκαζόταν να κάνει και το Αζερμπαϊτζάν. Αλλά όσο αργά κι αν προχωρεί η αναγνώριση της γενοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποτραπεί από καμία κυβέρνηση και από κανένα πολιτικό σύστημα. Είναι θέμα στοιχειώδους σεβασμού στη μνήμη, στον πολιτισμό και στην Ιστορία. Και ο ύστατος φόρος τιμής στα θύματα.
Διαβάστε περισσότερα...

Η Αρμενοσύνη ως εκπρόσωπος της Ανθρωπότητας

Γράφει ο Νικόλαος Λυγερός

Αν είναι τόσο σημαντική η επέτειος για τα εκατό χρόνια της γενοκτονίας των Αρμενίων δεν είναι λόγω μιας τοπικής αντιπαράθεσης, όπως θέλει να το παρουσιάσει ο τουρκικός φορέας. Η Γενοκτονία των Αρμενίων δεν αφορά μόνο τους Αρμένιους, όχι λόγω της ύπαρξης της τριάδας Γενοκτονιών, αλλά επειδή η Αρμενοσύνη την ώρα της Γενοκτονίας λειτούργησε ως εκπρόσωπος της Ανθρωπότητας. Γι' αυτόν τον λόγο η Γενοκτονία είναι ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας κι όχι μόνο κατά της Αρμενίας. Αν η Γενοκτονία των Αρμενίων μάς αγγίζει, οφείλεται λοιπόν στο γεγονός ότι ανήκουμε στην Ανθρωπότητα. Διότι αυτή χτύπησε ο γενοκτόνος όταν προσπάθησε να αφανίσει όλους τους Αρμένιους και την Αρμενοσύνη μέσω της πολιτισμικής καταστροφής. Η Αρμενοσύνη θα μπορούσε να είχε υποκύψει και να είχε εξαφανιστεί όμως αντιστάθηκε και ως εκπρόσωπος της Ανθρωπότητας, άρχισε τον αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε να ασκηθεί μια συνολική πίεση πάνω στον γενοκτόνο που συνεχίζει να αρνείται το έγκλημά του μετά από τόσες δεκαετίες. Στην ουσία η Αρμενοσύνη δείχνει και το μονοπάτι αυτής της σταυροφορίας για τους Δίκαιους και τους αθώους που δεν εγκατέλειψαν ποτέ αυτόν τον αγώνα για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια το θέμα της Γενοκτονίας αλλά για την πιο σκληρή αντιπαράθεση που ζει η Ανθρωπότητα με τη βαρβαρότητα, η μνήμη με τη λήθη, η ουσία με την εξουσία.

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι