Menu

«Μπορούμε να γράφουμε για γενοκτονία»

Η αρμενική εφημερίδα Agos είναι σήμερα ίσως η γνωστότερη εφημερίδα μειονότητας στην Τουρκία. Ο λόγος είναι η δολοφονία του ιδρυτή και αρχισυντάκτη της Χραντ Ντινκ πριν από εννέα χρόνια.

Πριν από εννέα χρόνια ο ιδρυτής και αρχισυντάκτης της εφημερίδας των Αρμενίων της Κων/πολης Agos Χραντ Ντινκ έπεφτε νεκρός στον δρόμο, μπροστά από την εφημερίδα, από πυρά ενός υπερεθνικιστή νέου. Ο θάνατός του είχε παγκόσμια απήχηση. Στην εφημερίδα είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρων για τη σφαγή των Αρμενίων το 1915, την ελευθερία της άποψης και τον διάλογο Αρμενίων και Τούρκων. Πλήρωσε τις θέσεις του με τη ζωή του.

Εννέα χρόνια μετά το θάνατο του Χραντ Ντινκ (19.01.2007) το έγκλημα δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί. Αν και ο δράστης συνελήφθη γρήγορα, η δικαστική διαδικασία καθυστερεί. Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Agos Γετβάρτ Νταντσικιάν εκτιμά ότι για να διαλευκανθεί η υπόθεση, το τουρκικό κράτος πρέπει να στην ουσία να καταδικάσει… τον εαυτό του, δεν είναι ωστόσο έτοιμο να το πράξει: «Η δολοφονία σχετίζεται με τα γεγονότα του 1915 και τη γενοκτονία των Αρμενίων, την οποία αρνείται ακόμα και σήμερα το τουρκικό κράτος».


Μια εφημερίδα, πολλά ζητήματα

Η έδρα της εφημερίδας Argos στην Κων/πολη

Στην Τουρκία ζουν σήμερα περίπου 60.000 Αρμένιοι, πολλοί από τους οποίους στην Κων/πολη. Όταν ιδρύθηκε η εφημερίδα Agos το 1996 στόχος του Ντινκ και των συναδέλφων του ήταν να δημοσιοποιηθούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η μειονότητα. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, η εβδομαδιαία εφημερίδα αποδίδει μεγάλη αξία στην ανεξάρτητη δημοσιογραφία αλλά και την ελευθερία της άποψης, που αποτελεί στην Τουρκία «τιτάνιο έργο». Ο Νταντσικιάν θεωρεί ότι όσον αφορά την ελευθερία του τύπου «η χώρα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο των τελευταίων ετών. «Όσο πιο αυταρχικό γίνεται ο AKP τόσο περιορίζεται η ελευθερία της άποψης», λέει χαρακτηριστικά ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Argos.

Οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ τουρκικού στρατού και κούρδων ανταρτών του PKK στη νοτιοανατολική Τουρκία, με εκατοντάδες νεκρούς, ανησυχούν την αρμενική μειονότητα, λέει ο Γετβάρτ Νταντσικιάν. «Σήμερα ακούμε από κυβερνητικούς κύκλους ότι κάποια μέλη του PKK είναι Αρμένιοι». Για τον λόγο αυτό η εφημερίδα καλύπτει όσο το δυνατόν εκτενέστερα όσα συμβαίνουν στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας. Διότι, όπως λέει ο αρχισυντάκτης, «ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας εξαρτάται από την επίλυση του κουρδικού και η ευημερία της αρμενικής μειονότητας από τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας».

Μια ελευθερία με τίμημα μια ζωή

Έκδοση της αρμενικής εφημερίδας Argos

Ένα ακόμα ζήτημα που απασχολεί την εφημερίδα είναι οι αρμένιοι πρόσφυγες που ήρθαν από τη Συρία και το Ιράκ στην Τουρκία. Ακούσαμε για 72 οικογένειες που ζουν στην μικρή πόλη Γιοζγκάτ, λέει ο Γετβάρτ Νταντσικιάν: «Οι περισσότεροι δεν έχουν καν το στάτους πρόσφυγα και θέλουν να πάνε σε συγγενείς τους στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Μερικοί όμως δεν έχουν συγγενείς. Για τον λόγο αυτό οι Αρμένιοι της Κων/πολης μαζεύουν χρήματα στις εκκλησίες τους για να στηρίξουν τους αρμένιους πρόσφυγες.

Εννέα χρόνια μετά τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ η εφημερίδα Argos κυκλοφορεί με τίτλο «Νοσταλγία εδώ και 9 χρόνια». Σήμερα, λέει ο Γετβάρτ Νταντσικιάν, μπορούμε να γράψουμε ότι ήταν γενοκτονία. Η ελευθερία αυτή στοίχισε ωστόσο τη ζωή του Χραντ Ντινκ. «Ουδείς γνωρίζει αν θα έχουμε αυτή την ελευθερία και αύριο».

 

Μπαζάκ Εζέι / Στέφανος Γεωργακόπουλος

 

 

Πηγή: dw.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η ιστορία των Αρμενίων του Ναυπλίου – Η ομιλία της Χαράς Κοσεγιάν

του Mario Vagman

 

«Το Ναύπλιο ήταν πάντοτε μια πολυπολιτισμική πόλη για τους πρόσφυγες και το λιμάνι του. Αν και ποτέ δεν αποτελούσε μεγάλο προορισμό προσφύγων, υποδέχτηκε φιλόξενα στις αρχές του 20ου αιώνα τους Αρμένιους πρόσφυγες»

Αυτά δήλωσε η Ναυπλιώτισσα λογοτέχνις και Σύμβουλος Φιλολόγων Δ/θμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου Χαρά Κοσεγιάν που μίλησε χθες, στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπλίου «Παλαμήδης», με θέμα ομιλίας: «Την παρουσία και την επαγγελματική δραστηριοποίηση των Αρμενίων στο Ναύπλιο κατά την πεντηκονταετία 1920 – 1970».

Η Χαρά Κοσεγιάν

Ο χώρος της Βιβλιοθήκης γέμισε ασφυκτικά και η κ. Κοσεγιάν αντάμειψε το κοινό με μια ομιλία γεμάτη ιστορικά τεκμηριωμένο περιεχόμενο, μνήμες και χρήσιμα συμπεράσματα για την ιστορία του Ναυπλίου. Τα στοιχεία που παρέθεσε βασίζονταν σε προσωπικές μαρτυρίες και οπτικό υλικό που έχει διασωθεί.

Αρχικά ανέφερε πως το λιμάνι του Ναυπλίου ήταν από τον 19ο αιώνα λιμάνι υποδοχής πολλών και διαφόρων προσφυγικών κυμάτων. Ήταν επομένως λογικό στις αρχές του 20ου αιώνα να υποδεχτεί Αρμένιους αλλά και Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Οι Αρμένιοι κατέφτασαν στο Ναύπλιο το 1922 μετά την Μικρασιατική καταστροφή και κάποιοι το 1924 ύστερα από μετακινήσεις πληθυσμών από την Βόρεια Ελλάδα προς την Πελοπόννησο.

Το πλοίο Τσουκότκα

Από το 1922 ως το 1930 περίπου 15 οικογένειες Αρμενίων έμεναν στο Ναύπλιο. Η μικρή αυτή κοινότητα ενσωματώθηκε στο ντόπιο πληθυσμό. Μερικοί άλλαζαν τα ονόματά τους, βαφτίζοταν χριστιανικά φοβούμενοι την τύχη των Εβραίων. Αυτή η ενσωμάτωση οδήγησε στην συρρίκνωση της κοινότητας χρόνο με το χρόνο καθώς οι Αρμένιοι έφευγαν για τόπους που είχαν διακριτή Αρμένικη κοινότητα, με δικά της πολιτιστικά χαρακτηριστικά ή έφευγαν για την Σοβιετική πια Αρμενία.

Μαρτυρίες που κατέθεσε η κ. Κοσεγιάν ανέφεραν πως η εμπειρία επιστροφής στην Αρμενία δεν ήταν ευχάριστη. Αντιθέτως. Επιστολή που διασώθηκε, επιστολή Ναυπλιώτισσας που παντρεύτηκε Αρμένιο και μετακόμισε στην Σοβιετική Αρμενία (συνηθισμένο φαινόμενο της εποχής) ανέφερε στην αδερφή της: «Περνάμε ωραία σαν το Μελέτη». Ο Μελέτης ήταν ένας φτωχός Ναυπλιώτης της εποχής και η αναφορά του αποτελεί υποννοούμενο της πείνας που ζούσαν στην Σοβιετική Αρμενία, υποννοούμενο απαραίτητο για να περάσει το γράμμα από την Σοβιετική λογοκρισία. Τα γράμματα λογοκρίνονταν και καθυστερούσαν μέχρι και 12 μήνες να φτάσουν στον προορισμό τους. Αυτή τη μαρτυρία επιβεβαίωσε και ο κ. Λούης Λάμπρου που παραβρέθηκε στην ομιλία παραθέτοντας υποννοούμενο επιστολής του Ναυπλιώτη Μηνά Μητσόπουλου που έγραψε από την Σοβιετική Αρμενία: «Περνάμε πολύ καλά εκτός από 32», εννοώντας τα 32 δόντια του που δεν δέχονταν καθόλου φαγητό.

Οι Αρμένιοι στο Ναύπλιο δραστηριοποιήθηκαν επαγγελματικά σε διάφορες εργασίες. Εργάτες, ζαχαροπλάστες, έμποροι, σαπουνάδες, ράφτες, κουρείς κ.α. Την διετία του 1944-45 πολλοί Αρμένιοι απασχολήθηκαν στον ηλεκτρολογικό σταθμό ως εργάτες.

Οι γυναίκες των Αρμενίων, όμορφες και με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, είχαν δεύτερο ρόλο, συνήθως έραβαν και έπλεκαν και έμεναν μακριά από τα φώτα της δημόσιας ζωής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα Αρμένιου πρόσφυγα που διακρίθηκε στην δημόσια ζωή του Ναυπλίου ήταν ο ράφτης Μαρντίκ Μαρντικιάν που ήρθε στο Ναύπλιο μάλλον το 1924. Διέθετε το μεγαλύτερο ραφτείο στο Μεγάλο Δρόμο της παλιάς πόλης, απασχολούσε 7 ράφτες και εκεί ράβονταν η αριστοκρατική τάξη του Ναυπλίου. Όλοι οι ραφτάδες του φορούσαν κοστούμι όταν κυκλοφορούσαν στην πόλη και ο ίδιος ήταν πάντοτε φινετσάτος.

Εκτός από την επαγγελματική του προσφορά ο κ. Μαρντικιάν ήταν πρόεδρος των Ραφτάδων του Ναυπλίου, μέλος του Πανναυπλιακού και ιδρυτικό μέλος του Ναυτικού Ομίλου Ναυπλίου το 1950.

Οι ραφτάδες του Ναυπλίου. Στο κέντρο ο Μαρντίκ Μαρντικιάν

Η πρώτη ομάδα water polo στην Ελλάδα το 1950 Όρθιοι: Πάκης Πανόπουλος, Ανδρέας Μαντζούνης, Γιώργος Παναγιωτόπουλος, Μάκης Δελλας, Γιάννης Καλλιάνος, Γιάννης Μαντάς. Καθιστοί: Ιωάννης Ιερόθεος Σώμος, Χαρουτιούν Μαρντικιάν (γιός), Σταύρος Πίκουλας.

 

Οι κόρες του Μαρντίκ Μαρντικιάν παραβρέθηκαν στην χθεσινή ομιλία εμφανώς συγκινημένες καθ’όλη την διάρκειά της.

Οι κόρες του Μαρντίκ Μαρντικιάν

Στην ομιλία συμμετείχαν και Ναυπλιώτες που μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους από την παρουσία των Αρμενίων στην πόλη. Χαρακτηριστικά αναφέρθηκε πως το πρώτο δάχτυλο του αγάλματος του Καποδίστρια το έκοψε κατά λάθος Αρμένιος μαθητής που κρεμάστηκε στο αγάλμα, ενώ έγινε αναφορά από πολλούς παριστάμενους αλλά και την ίδια την κ. Κοσεγιάν για την Αλίκη Χατσαντουριάν, την πιο όμορφη κοπέλα που περπάτησε ποτέ τους δρόμους του Ναυπλίου. Εμφανιζόταν πάντοτε παρουσία του πατέρα της και σκορπούσε πάθη και αισθήματα σε όλον τον αντρικό πληθυσμό.

Επίσης, όπως προέκυψε από την συζήτηση, δυστυχώς δεν υπάρχει τάφος Αρμένιου στο Ναύπλιο, εκτός από έναν πρόσφατο τάφο, στο νεκροταφείο της Άριας Ναυπλίου, της Μαρίας Ουζουνιάν .

Αν και τα νεκροταφεία της πόλης αποκρύπτουν την παρουσία Αρμενίων, η δράση και η ζωή τους στο Ναύπλιο έπαιξε τελικά καθοριστικό ρόλο στη νεότερη διαμόρφωση της πόλης.

Tην εκδήλωση διοργάνωσε ο Προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου «ο Παλαμήδης».

 

 

 

Πηγή: argolika.gr

Διαβάστε περισσότερα...
Συνδρομή σε αυτήν την τροφοδοσία RSS

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι