Ο παλιμπαιδισμός του Ερντογάν «καταστρέφει την Τουρκία»
Αντί να ακολουθήσει μια ορθολογική και στρατηγική προσέγγιση απέναντι στο γαλλικό νομοσχέδιο για την αρμένικη γενοκτονία, ο Erdogan συμπεριφέρεται σαν μικρό παιδάκι που παίζει στην άμμο, γράφει ο Michael Kambeck από τους European Friends of Armenia.Ο Michael Kambeck είναι γενικός γραμματέας της ΜΚΟ European Friends of Armenia που έχει έδρα τις Βρυξέλλες και το κείμενο της Οργάνωσης έχει στη διάθεσή της η EurActiv.
Η τουρκική υστερία αναφορικά με το γαλλικό νομοσχέδιο που επισημοποιεί την Γενοκτονία των Αρμενίων, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αυτοκαταστροφική ή πιο αποκαλυπτική, τονίζεται στο κείμενο.
Η Γαλλία «καταστρέφει την ελευθερία έκφρασης με αδέξιο τρόπο», λέει η Τουρκία, που στις 25 Ιανουαρίου έλαβε άλλη μία καταδικαστική έκθεση από τους Reporters Without Borders αναφορικά με την συνεχώς επιδεινούμενη ελευθερία τύπου, πέφτοντας στη θέση 148 σε σύνολο 178 (η Γαλλία είναι στη θέση 38, η Αρμενία στην 75 και το Αζερμπαϊτζάν στην 162). Ο γαλλικός νόμος κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται η τουρκική κυβέρνηση, προστατεύει την ελευθερία.
Η Γαλλία μαζί με τη Γερμανία, για πολλά χρόνια είχαν τέτοιους νόμους έναντι της άρνησης του Ολοκαυτώματος. Αυτό δεν εμπόδισε τους ερευνητές σε αυτά το ζήτημα ούτε τη δημοσιογραφική ελευθερία, ακόμη και στις περιπτώσεις όπου οι δημοσιογράφοι παρουσίαζαν τα γεγονότα με τρόπο ακατάλληλο. Ωστόσο τέτοιοι νόμοι προστατεύουν κατά των σκληροπυρηνικών και της προπαγάνδας τους.
Κατηγορεί τον Sarkozy ότι ψαρεύει αρμένικες ψήφους, ενώ αγνοεί τον αριθμό των ψηφοφόρων τουρκικής καταγωγής με γαλλικό διαβατήριο. Η αρμένικη γενοκτονία έχει αναγνωριστεί προ πολλού στη Γαλλία, όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτό έγινε βασισμένα σε απτά στοιχεία, ενώ στην Τουρκία οι φάκελοι παραμένουν κλειστοί, τα έγγραφα ακόμη είναι εξαφανισμένα και οι δημοσιογράφο που γράφουν για το 1915, όπως ο Hrant Dink, αντιμετωπίζουν ακριβώς το αντίθετο της ελευθερίας. Ο νέος γαλλικός νόμος απλά συνδέει τη δίωξη με την προηγούμενη απόφαση αναγνώρισης. Το γερμανικό κοινοβούλιο εξετάζει παρόμοιο μέτρο και θα πρέπει να το κάνει.
«Το ευρωπαϊκό ιδεώδες της ανεκτικότητας χρειάζεται μισαλλοδοξία έναντι μισαλλοδοξίας. Η γενοκτονία είναι η τελική μισαλλοδοξία. Οι ελεύθερες δημοκρατίες πρέπει να είναι ισχυρές στην άμυνά τους έναντι αυτών που επιδιώκουν να υπονομεύσουν την ελευθερία».
Παρόλο που ο νόμος δεν αναφέρει την Τουρκία και ο γάλλος πρόεδρος έστειλε συμφιλιωτική επιστολή στην τουρκική κυβέρνηση, η αντίδραση του τούρκου πρωθυπουργού ήταν μια λίστα απειλών, αποκαλώντας το νόμο «άδικη δράση, που αγνοεί τις ανθρώπινες αξίες και τη δημόσια συνείδηση»… «Κανείς δεν πρέπει να αμφισβητεί την προσέγγιση αρχών της κυβέρνησής μας πάνω στο θέμα».
Αυτά τα λόγια δεν ακούγονται σαν ανακοίνωση ενός ώριμου και υπερήφανου έθνους, αλλά αντίθετα σαν τα λόγια ενός παιδιού που παίζει στην άμμο λέγοντας «Αυτός ξεκίνησε πρώτος». Η Τουρκία «σκοτώνει τις σχέσεις της με τη Γαλλία και κατηγορεί τη Γαλλία για αυτό. Αντίθετα, η Τουρκία είχε μια μεγάλη ευκαιρία να ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική, ακόμη και πολύ εθνικιστική (που θα έλεγα ότι θα ήταν λάθος αλλά τουλάχιστον πιο έξυπνη): Η Τουρκία θα μπορούσε να ανοίξει τα σύνορα με την Αρμενία και με αυτό να ξεκινήσει συζήτηση για το θέμα, στην οποία κανείς διεθνής δρών δε θα ήθελε να παρέμβει».
Η Τουρκία θα μπορούσε να πει, ανεξάρτητα του πώς βλέπει τα «γεγονότα του 1915», ότι αυτό συνέβη κατά την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επομένως, μόνο έμμεσα αφορά στην σύγχρονη Τουρκία. Η Τουρκία θα μπορούσε να εστιάσει στα εθνικά της συμφέροντα κερδίζοντας τη στήριξη της διεθνούς κοινότητας για τη διασφάλιση μια συμφωνίας, που θα περιόριζε πιθανές αξιώσεις αποζημίωσης από την αρμένικη πλευρά και θα αποτελούσε αφετηρία μιας νέας πολιτικής με μηδαμινά προβλήματα με τους γείτονές της.
«Αντίθετα, η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων απέτυχε συνολικά και η Τουρκία είναι σήμερα γνωστή μόνο για το ότι είχε «ηχηρή αντίδραση». Κατέστρεψε τα συμφέροντά της με την ΕΕ και στέλνει εξοργιστικά μηνύματα στην αρμένικη διασπορά ανά τον κόσμο καθώς και στις δικές της μειονότητες, ειδικά στους Κούρδους».
«Συμφέρον του τουρκικού λαού είναι να ζητήσει από τον Erdogan να παραιτηθεί».
Ακόμη και «μακροχρόνιοι φίλοι της Τουρκίας όπως ο ευρωβουλευτής Oomen-Ruijten, δηλώνουν δημοσίως ολοένα και πιο εξοργισμένοι με την Τουρκία, Γαλλία και ΕΕ φαίνεται ότι λίγα έχουν να χάσουν, εφόσον ο Erdogan βρίσκεται στην εξουσία. Το μόνο φως έρχεται από την τουρκική διανόηση, που σημαίνει ότι η κοινωνία των πολιτών είναι σήμερα η μεγαλύτερή μας ελπίδα για να σωθεί ο εκσυγχρονισμός της Τουρκίας» καταλήγει με έμφαση το κείμενο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης των Βρυξελλών, European Friends of Armenia.
Πηγή: euractiv.gr