Ομιλία του εκπροσώπου της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος Χατσίκ Χατσαντουριάν
Με μεγάλη συγκίνηση σας καλωσορίζω και εγώ με τη σειρά μου στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας, για να γιορτάσουμε μαζί την 21η Επέτειο της Ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ και την 17η χρονιά της φιλοξενίας ορφανών παιδιών αγωνιστών που έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία της χώρας τους.Σε αυτά τα 17 χρόνια έχουν επισκεφθεί την Ελλάδα και βασικά τη Σύρο 320 παιδιά, αγόρια και κορίτσια από 9 έως 16 χρονών.
Τα τελευταία 7 χρόνια το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα έδωσε την ευκαιρία να φιλοξενηθούν τα παιδιά στους χώρους του, ώστε παράλληλα με τη Σύρο να γνωρίσουν την Αθήνα και τον Πειραιά. Να δουν αξιοθέατα των 2 πόλεων, να επισκεφθούν Μουσεία και κυρίως να διασκεδάσουν, να γνωρίσουν συνομήλικα τους παιδιά και τον Ελληνικό τρόπο ζωής. Η Δ/νση Παιδικής Προστασίας και η Κοινωνική Υπηρεσία του Χατζηκυριακείου Ιδρύματος έχει αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με αντίστοιχο Ίδρυμα στο Στεπαναγκέρτ εδώ και αρκετά χρόνια.
Θα ήθελα να κάνω μια μικρή ιστορική αναδρομή για το κράτος του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το 1921 με απόφαση του Στάλιν η επαρχία του ορεινού Καραμπάχ ή Αρτσάχ που ανέκαθεν αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της Αρμενίας προσαρτήθηκε στην Σοβιετική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν ως αυτόνομη περιοχή των συνόρων του. Μέχρι το 1988 όπου άρχισε ο Πόλεμος της Ανεξαρτησίας η αρμενική γλώσσα και η Χριστιανική Θρησκεία ήταν απαγορευμένες. Στα σχολεία μάθαιναν μόνο αζερικά (δηλαδή τουρκικά) και ρωσικά και θα πρέπει να σκεφτούμε ότι αυτός ο εκτουρκισμός προσπάθησαν να εφαρμοστεί σε μια περιοχή όπου ήδη από το 1923 ο πληθυσμός της ήταν κατά 95% ΑΡΜΕΝΙΟΙ. Σήμερα ο πληθυσμός της Χώρας είναι αμιγώς αρμενικός.
Η φιλοξενία των παιδιών ξεκίνησε το 1996 και είμαστε υπερήφανοι που έγινε πλέον θεσμός. Μετά τη λήξη του πολέμου το 1994 όταν έγινε η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, οι Αρμένιοι ήταν πλέον νικητές, αλλά η χώρα ήταν κατεστραμμένη. Το Ναγκόρνο Καραμπάχ δεν διέθετε τον φυσικό πλούτο και κατά συνέπεια τις συμμαχίες που διέθετε το Αζερμπαϊτζάν εξαιτίας του γεωφυσικού του πλούτου.
Σε συνεργασία με τον τότε Δήμαρχο Άνω Σύρου κ. Γιάννη Πάπιτση, αποφασίστηκε η φιλοξενία των παιδιών στη Σύρο. Η Αρμενική Εθνική Επιτροπή μαζί με το Ίδρυμα Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου διοργάνωσε ένα FORUM με επίσημο προσκεκλημένο τον τότε Υπουργό Εξωτερικών του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τη συζήτηση συντόνιζε ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, ο οποίος σήμερα είναι Υπουργός Παιδείας.
Τα παιδιά ήρθαν για πρώτη φορά στη χώρα μας το 1996, δηλαδή δύο χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου. Είναι τραγικό γιατί ακόμα στο Ναγκόρνο Καραμπάχ τα παιδιά χάνουν τους γονείς τους εξαιτίας θερμών επεισοδίων. Τα παιδιά γίνονται αποδέκτες της βαθειάς Ελληνοαρμενικής Φιλίας που έχει ιστορία πολλών αγώνων. Η Ελλάδα πάντοτε αντιμετώπισε τους Αρμένιους με σεβασμό και εκείνοι ανταποκρίθηκαν. Ας μην ξεχνάμε ότι το 1922 η Ελλάδα υποδέχθηκε πάνω από 60.000 Αρμένιους Πρόσφυγες μαζί με τον Ελληνικό Προσφυγικό Πληθυσμό που ξεριζώθηκε από τη Μικρά Ασία. Τόσο η Σύρος όσο και ο Πειραιάς περιέθαλψαν τότε τους Αρμενίους.
Σε αυτά τα 17 χρόνια στήθηκε μια γέφυρα πολιτισμού και αλληλεγγύης. Τα παιδιά νιώθουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μια Χώρα που υπάρχει μόνο στα βιβλία της Ιστορίας τους. Η Ελλάδα είναι μια χαρούμενη φιλόξενη Χώρα και ο Πολιτισμός της είναι κτήμα όλου του κόσμου. Εμείς οι Ιδρυτές του θεσμού σας διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε την προσπάθεια οι δύο λαοί να είναι αδελφωμένοι.
Ευχόμαστε στα χρόνια που θα έρθουν οι μικροί αυτοί πρεσβευτές του ΑΡΤΣΑΧ να μην είναι ορφανοί, γιατί είναι τραγικό 18 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου τα παιδιά να χάνουν ακόμα τους γονείς τους εξαιτίας θερμών επεισοδίων και συνοριακών αψιμαχιών.
Εκ μέρους της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος θα ήθελα να ευχαριστήσω ολόθερμα τους Δημάρχους του πρώην Δήμου Άνω Σύρου κκ. Η. Πάπιτση, Σαλάχα και Ξαγοράκη, τον Δήμαρχο Σύρου Ερμούπολης κ. Γιάννη Δεκαβάλα που απόψε είναι κοντά μας καθώς και την κ. Τερέζα Δαλεζίου.
Τον Αρμενικό Κυανό Σταυρό, τις κυρίες Αγαβνί και Γκιούλα Καραμπατζακιάν χάρις στις οποίες το πρόγραμμα φιλοξενίας συνεχίζει όχι μόνο να λειτουργεί αλλά να λειτουργεί άψογα. Όλους τους Έλληνες φίλους και τους Αρμένιους που μας στηρίζουν ηθικά και υλικά. Το φίλο Χάικ Γιαζιτζιάν για την άμεση ανταπόκρισή του και τα παιδιά του χορευτικού συγκροτήματος του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαμασκάιν.
Τελευταίο αφήνω το Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα γιατί το θεωρούμε σπίτι μας. Το Διοικητικό Συμβούλιο, τις Δ/νσεις αλλά κυρίως το προσωπικό και τα παιδιά του για όλα όσα έκαναν για μας.
Πηγή: azador.gr