Menu

Το Παλάτι της Πριγκίπου

Η παράδοση του τίτλου ιδιοκτησίας του Ορφανοτροφείου της Πριγκίπου, από τις τουρκικές Αρχές, στο νόμιμο ιδιοκτήτη του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στις 29 Νοεμβρίου 2010, αποτελεί ιστορικό γεγονός ύψιστης σημασίας, για τον πολύπαθο Ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και το σύνολο του Ελληνισμού.

Η δικαίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ε.Δ.Α.Δ., έγινε με ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου στις 15 Ιουνίου 2010. Απόφαση, που, ουσιαστικά, ανοίγει μια νέα σελίδα για το ίδιο το Ορφανοτροφείο, αλλά και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το γεγονός της επανεγγραφής του ακινήτου από τη διεύθυνση κτηματολογίου της Πριγκίπου και η έκδοση τίτλου ιδιοκτησίας, αποτελεί έμμεση αναγνώριση της νομικής προσωπικότητας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ανεξάρτητα με το αν το επίσημο τουρκικό κράτος, λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων και πολιτικών ισορροπιών στο εσωτερικό της χώρας, αρνείται επισήμως να αναγνωρίσει τη νομική αυτή προσωπικότητα.

Συνειρμικά, αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ μάς οδηγεί πίσω στο χρόνο. Στις δύσκολες και καταστροφικές για τον Ελληνισμό περιόδους στην Τουρκία. Στη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού την περίοδο 1914-1923, στη σφαγή του Ελληνισμού της Σμύρνης το 1922, αλλά και σε όλες τις μετέπειτα μεθοδεύσεις, διωγμούς και κακουχίες του Ελληνισμού, που απώτερο στόχο και σκοπό είχαν την εκδίωξή του από την τουρκική επικράτεια.

Ο δεύτερος κύκλος μεθοδεύσεων και διωγμών της Τουρκίας κατά του ελληνικού στοιχείου, που άρχισε στις αρχές του εικοστού αιώνα, ξεκίνησε με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε, η Τουρκία τήρησε έναντι της χιτλερικής Γερμανίας στάση ουδετερότητας. Εκμεταλλεύτηκε, δε, την περίοδο του πολέμου και κάλεσε σε επιστράτευση τον ανδρικό πληθυσμό είκοσι ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που κατείχαν την τουρκική υπηκοότητα με στόχο την εξόντωσή τους. Το 1942 ψηφίζεται νόμος στην Τουρκία για τη φορολόγηση των περιουσιών των μη μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων, μέσα στα πλαίσια μιας βάναυσης προσπάθειας οικονομικής αφαίμαξης του ελληνικού, αρμενικού και εβραϊκού στοιχείου. Τα Σεπτεμβριανά του 1955 και το Πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης θ' αποτελούν μιαν από τις μαύρες σελίδες της τουρκικής, αλλά και ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Το 1964 αποτελεί εκ νέου χρονιά σκληρής δοκιμασίας για τον Ελληνισμό της Πόλης, αφού την ίδια χρονιά απελαύνονται από τη χώρα 12.000 Έλληνες της Πόλης με ελληνική ιθαγένεια. Ξανά, τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, στοχοποιούνται και εξελικτικά τους αφαιρούνται. Την ίδια χρονιά, οι τουρκικές Αρχές κλείνουν και το Ορφανοτροφείο της Πριγκίπου, του οποίου ο τίτλος ιδιοκτησίας αρχικά αμφισβητείται, ενώ στη συνέχεια αφαιρείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 2005, το πρωτοδικείο της Πριγκίπου αποφάσισε ότι το κτίριο δεν ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η απόφαση αυτή του Πρωτοδικείου, οδηγεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο να καταφύγει στη Διεθνή Δικαιοσύνη. Είναι η πρώτη φορά, που το Οικουμενικό Πατριαρχείο κερδίζει με ομόφωνη απόφαση του ΕΔΑΔ, την καταδίκη της Τουρκίας και την επιστροφή αυτούσιου του επίδικου ακινήτου. Μια απόφαση, η οποία ανοίγει το δρόμο και για άλλες διεκδικήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η εξαγγελθείσα πρόθεση της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τη δημιουργία Διεθνούς Περιβαλλοντικού Ινστιτούτου στους χώρους του ορφανοτροφείου, αλλά και η πρόθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για χρηματοδότηση του έργου αυτού, δημιουργούν μια νέα προοπτική για το «Παλάτι της Πριγκίπου», το οποίο θα αποτελέσει σημείο αναφοράς και παγκόσμιας συνεργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Η πρόθεση αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου φαίνεται ότι βρίσκει σύμφωνη και την τουρκική κυβέρνηση. Ο Τούρκος Υπουργός Άνευ χαρτοφυλακίου, επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας - Ε.Ε. κ. Εγκεμές Μπαγίς, δήλωσε ότι το κτίριο του Ορφανοτροφείου θα στεγάσει το Δ.Π.Ι. Είναι η πρώτη φορά που η τουρκική Κυβέρνηση φαίνεται να συμφωνεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο στη χρήση του κτιρίου. Το γεγονός αυτό αποτελεί πρόκληση για την τουρκική Κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να αναθεωρήσει την ευρύτερη στάση της για τα θέματα που αφορούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η λειτουργία του «Παλατιού της Πριγκίπου» όπως ονομάστηκε το 1897, το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο της Ευρώπης, ως Διεθνές Περιβαλλοντικό Ινστιτούτο εντός της τουρκικής επικράτειας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις των τριών αυτών μερών. Αν αυτό δε, συνδυαστεί και με την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, σίγουρα θα μιλάμε για μια νέα εποχή στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου-Τουρκίας.

Πηγή: sigmalive.com

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

επιστροφή στην κορυφή

Στον διαδικτυακό τόπο μας χρησιμοποιούμε Cookies με σκοπό τη βελτίωση της online εμπειρίας σας. Επιλέγοντας να συνεχίσετε την περιήγησή σας σε αυτόν, αποδέχεστε αυτομάτως τη χρήση των cookies. Περισσότερα...

Πολιτική Απορρήτου - Όροι Χρήσης - Περιορισμός Ευθύνης - Επικοινωνία Σχετικά με Προσωπικά Δεδομένα
Αποδέχομαι